장음표시 사용
191쪽
βάλιτα. τι φιλαπφ ει,ειν , καὶ ἡ Θαρρῶ-αλλα κά, Ανδρίαν προσMuβάνει πυθωω τι πέτρει, και Iai ην προβάλλεται διὰ xiυριατ . ποῦ το άυςηρον ενταῖει, πῆ δἰ φίλαρχον; Vis alisci quoque ordinis. distisinae exemplum in medium proferam, idque pra clarum es Ducabile, ac praesenti cominemoratione atque admonitione imprimis dignum Z Vides, quemadmodum ex Chrsi discipulis mignis utique omnibus θ' excess, atque elemone dignis, hic petra vocetur, atque ecclesiae fundamenta in fidem suam accipiat, ideimpensius ametur, ae s. a pectus Iesu requiescat, ac reliqui disci. puli eos sibi In aeferri aeouo animo ferant. Iam cum is montemoscendenaeum fuisset, ut cistrisus eorporea forema splenderet, cum dNυιvitatem suam patefaceret, cumque, qui carue tegebatur, nudaret, atque aperiret, quinam simul ascendunt 8 nec enim omnes ad huius iraculi Disacidum admittuntur 9 Petrus, Ioannes Pacobus,
si ante alios in ea ant ta num rabamin. Rursus cum animi anxio,
' paudo ante pasovem secedenti, ac precibus operam danti, quo iam adesse oporteret, quinam ad eam rem adsciti sunt ἰ Bdem illi. Utque haec Christi praelatio ae electio fuit. Euias reliqua moderato ore inisque disciplina, quanta 8 Aliud Petrus interrogat, aliud Vitivus, aliud Iudas, aliud Thomas, aliud alius quispiam, neque ut idem omnes, aut omnia unus, sed vicissim quisque ae Agitatim.
Des hie fortas, hoe gulos Doesivisse, quod cuique opus erat. , si Z Quale iliud tibi videtum Philippus quiddam dicere gestis,
Ac soliιs audet, verum Andream quoque adhibis. Petrus aliquia r contari cupit, cy' Ioannem capitis nisu propossit. Ubi hic mor
eos Z tibi dominandi libido ' Qua mente haec legerit G O T TIV S, ix hariolor. GREGORiUS NAZIAN ZENVS in hisertiis omnem tollit inter apostolos dominatum, quem tamen Gor'IVS itabilire annititur. Adfirmat, Petrum , loannem, & Jaco-am, ideo, quod Christus illos secum in montem, ut gloriosi hus spectaculi essent testes, abGuxit, caeteris se non praetulisse di-ipulis, quod sane cum GOTTII de Petri primatu non conspirat
192쪽
spe eorum Datoriarsim eonnubis. P. II. 37Itemretitur, & exinde sedis Petrinae urget auctoritatem, his quidem verbis: Poerro eum is , qui hujusmodi litteris munitus incedebat, agi msti deberet a Catholicis , non modo tanquam de fide recte sentiens , sed
etiam tanquam babens veram cum ecclesia eatholica commvnientis.
vem, idcirco prioribus illis graecis Patris, Filii, di Spiritus sanct,
elementis additam arbitror a patribus primam apostolorum principis litteram , ipsummet Peti m exprimeutem , in cujus sede imisu, viguit semper totius erclesiae eat licae uritas es principatus, adeo, ut ille demum vere catholicus esse probaretur, qui Petri successori effet rem nime conjunctus , is vero haerericus , evi Romanae sedis communicatio denegaretur. p Priusquam huic argumento FER. RARI AN O nervos incidamus, une Periculo causae nostrae, Romanensibus concedere possumus, eccietas & Orientalem & ocet. . dentatem per aliquot saecula intimo nexu fuisse junctas, ct ex vo 'luntate Christi suavissimum amasse commercium. Nec laude carethde institutum, quo illi episcopi aut clerici, qui turbas in ecclesia una excitaverant, ct fidei laeserant puritatem, ab altera ecclesia in contubernium non sunt admissi. Tvetur se haec consuetudo ipsius Paulli praecepto, ex quo haeretici sunt evitandi, Titi III. io. & eor. poris Christi carcinomata ex ecclesia eliminanda & separanda, ne totum inficiatur corpus. I. Corinth. V. q. ObserVamus hunc morem
in Sancti IOANNIS CHRYSO STOMI causa. quae communio.
nem per litteras formatas adserVandam episcopos inter Occidentales& Orientales penitus sustulit, & tam diu duravit, donec Constantinopolitani episcopi CHRYSOSTOMI nomen e diptychis saeris frivole erasum penitus restituerint. Tradit enim THEODORE. TUS, q) occidentales episcopos, ARSACIVM ejusque suecesso. em ATTICUM non prius salutasse litteris, pacisque ipsis obtulisse udia, quam CHRYSO STOMI nomen albo sanctorum intule. it ATTICUS. Planum est ex, interrupto hoe litterarum interti piscopos eommercio, nullum fluere ad Romanenses auctoritatis undamentum. Fieulneum enim est, quod nobis purpuratus o eri ARONIUS, argumentum, quo tamen ceu claVa Hereulis inniti. ur. Primo ex cerebello suo fingit, totius Ecclesiae catholicae ues.
atem in sede Romana viguisse. Ad nauseam usque a Theologis
193쪽
evictum est, unitatem Ecc lesiae Christianae minime in particulari .
qualis est Romana. esse quaerendam Ecesesia. Etenim totius Ecclesiae Catholicae, quod mihi idem est, ac purae & Christianae, unitas
omnes, quotquot in remoti simiS terrarum locis conditae sunt. M. Helias, veluti corpuK sua membra, complectitur. Quid, quaeso, ma gis absonum & a sana ratione esset alienum, quam si dicerem, compagem & unitatem totius corporis in hoc vel illo individuo membro esse constituendam. En perversam. contortamque unitatis eccletiae Catholicae interpretationem. ab unitate, quam clepraedicat Christus Ioan. XVII. ao ai. multis paras angi R illi tinctam l Ita vero sospitator optimus Deum Patrem prei atur: non rogo tantum pro iis , c ideliret Apostolio sed B' 'o illis, qui per verbum sese rum in me re
dent, ut omnes unum 't. Hic Chri lius fidele, in particulares ena. scituros eccletia . in unum quali colligit fascitulum corpusque, quod haec adfirmant disti t. Cor. XII. seq. Rom. XII. p. q. seq. igitur iure dici potest, in sede Romana unitatem viguisse totius ecclesiae Catholicae t prorsus falsum est, veritatem totiuR Ecclesiae in sede Petrina floruis e. dum schismata, tempore VICTORIS
Pontificis de paschate enata, satis nota sunt, quae deinceps secuta sunt diuturna ct extra & intra Romanae sedis muros bella, quae minime unitatis notae sunt & signa. Vera dixerit is, qui adfirmarit, Romanam sedem unitatem ecclesiae Christianae dilacerasse, & novis suis
doctrinis, Christianae fidei e diametro adversariis, a vera Christi ecclesita ejusque fidei unitate recessisse longius, quod vel luscus intelligiti Secundo vitiligat, & enormiter dormitat BARONIVS, qui principatum in sede Petri viguisse credit. A principio seu excie liae Christianae primordio res non ita fuit constituta, quod postea edocebimus. Nullus viguit principatus, aut primatus, sed sim mafuit omnium presbyterorum & episcoporum aequalitas. Ubi vero VICTOR ecclesiae Orientalis Episcopis sua ostendit cornua valde minacia, tum demum intellexerunt pii Episcopi, cujus spiritus filius esset hic ementitus Petri successor. Hoc ipso criterio perceperunt fideles, instare nunc vaticinii Paulli in i I. Epist. ad Thess cap. II. 6. . g. prolati complementum. Satis lubricum proinde est hoc arguis
mentum a communicatione cum sede Romana petitum. Recte enim
mihi monere videtur IOANNES SVERIUS, ro hoc mutuum
194쪽
ope litterarum e miraricatorian m eounubis. P. LI. Ips iterarum de rebus controversis agendis , ct componendis commercium neutiquam fuisse actioritatis dictatoriae , sed aequalis inter omnes Episcopos dignitatis documentum. Fidem SVE
RIO ficit Abbas FLEURI US,s qui adfirmat, Episcopos in suis
conciliis, de rebus fidei instituendis, unionem inter sese aluisse, &lummam disciplinae consormitatem amicitiamque.
Etsi etiam ecclesiae, in qua lis agitata & composita est, eminentiae assignandus foret gradus, nihil tamen hoc argumentum juvabit
Romanenses: quia non ab Ecclesia Occidentali, sed Orientali, con-roversia ab ARIO mota, in concilio Nicaeno est: extincta. Inde 'ratis hanc auctoritatem arripit sedes Romana. Alienam prorsus
otiam sibi adsciscit Episcopus Romanus, qui se per HOS IUM ORDUBENSEM concilio praefuisse jactitat . quod suave Roma. ensium somnium a RVFFlNO, BELL.ARM INO, PETROle M ARCA & aliis prolatum, jamdudum a DOR SCHEO, &iTTIGIO u est infirmatum & explosum. Omnis propemodum
Zomanensibus periit pudor, dum dignitatem suam in concilio Ni- aeno primo stabilitam temerario plane ausu & impudenti sane fronte enantur, qui si canonem sextum legerent, erubescere illos oportet. ῖn ipsum canonem: Et ut apud P exandriaminis in be Roma D usa eon etudo servetur, ut vel Age Aetnti, vel his suburbicarimum ecclesiarum solicitudinem gerat. κ) Omnis hic exulat eminenia & dignitas, sed summa inter episcopum Alexandrinum & epicoseum Romanum constituitur aequalitas. ΕDMUNDUS RICHE IUS, yo Theologus Sorbonicus, pro eo, quo est animi candore, perte profitetur: In hoc canone το Romanum θ' το catholicum op-γoni tanquam universale Iaticulare: adeo, ut Romana eccle iala pars ae membrum universalis ecclesiae, simul Agexandrina ae Amiochena eretesia. Commentis hanc adscribit RiCHERlVS Roma.icnsium persuasionem, qua totum orbem Christianum tanquam pri-
y vid. Histor. Concia Generat. Cap. II. g. XVI. P. 6s.
195쪽
vallim & pecialiarem aliquem terrarum tractum intuentur. Nulla hoc Concilii Nicaeni decreto Romanae sedi acressit auctoritas, sed obelus ipsi est positus. Nam ante hoc Concilium Romani Episcopi non canone aliquo vulgato, sed moribus & propriis institutis, rege. hant ecclesiam,& suam extendebant potestatem, quod perapte ob servat MATH. LARROQVANUS. κ Omnem FRID. S P Λ N-HEIMIUS ab intendit nervum, ut argumenta Romanensium ex hoc canone consarcinata subvertat, quod pro more praestitit argumentis satis solidis. Cum sale proinde Vener. DEYLINGIVS h hunc canonem ita interpretatur: Concilii Nicaeni patres canone sexto Romanam tro catholica es universali non a merunt, sed iu-tei ecclesias singulares in particulares , qualis est Alexandrina e Antiocheva, dyerte numere.truvi. Nec ampliorem, quam Metropoliticum di potestatem Romano Episcopo reliquerunt, exercem dum ab eo non in uniet resum orbem Christianum, ut hodierni Romanae curiae parasiti libenter vesient , sed in Ecclesias duntaxat SVBI - . BICARIAS sec dum Ru es veterem canonis Nicaeni interpretem, hoc est , in Agas regiones , quae υπο ef περὶ τυ--bi D, cinae intra centesimum ab urbe lapidem , inti a 'aefecti urbici jurisdictionem conminebantur , quemadmodum exposuerunt SALMAESII S, contra SIRMO VM, PAC. GOD REDUS, FRID. ANHEMIVS. PerIecutus est laudatus DEYLINGIVS c hoc de Ecclesiis su virbicariis argumentum, & JACOBI SIRMONDI, EMMANUELIS SCHEL STRATII, ANTONII CA.
PELLI & aliorum rtissimorum Romanae Ecclesiae promachorum penitus enervavit rationes, ct GODOFREDI, SALMASII, SPAN. HEMII, MOLINAEI & BASNAGIORVM solide confirmavit sententias, Ecclesias suburbicaria ' , juxta modulum ae pedem urbanae praesecturae omnino esse metiendas, id quod nec minus accurate demonstratum ivit cl. CHRISTI AN VS KORTHOLTUS, db in quo rum suffragiis acquiescere placet.' l. CX.
196쪽
ῶrea vocem subvirbicarium, adferre explicationes, ex quibus intra angustos Italiae terminos sese haud continet Romani episcopi imp rium; ut potius sese ii remotissimas regiones extendat, & G A L. LIAM, HISPANIΛM, NEAPOLIN, ct alias regiones com plectatur. Fusius has enodarem interpretationes, nisii illas jamjam sub incudem vocasset Du ΡINIVS. Operae pretium est, ejus sententiam transcribere, quae ita fluit: Nas autem ea, quae υeri illisa nobis visa sunt, fine usio partium studio defendimus, ac tria, ni fastor, ostendimus. Primum est, regionesω Messassus uisitarias eas minime dici posse, quae longe ab umbe semo tae erant, nihilque absurdius fingi, quam hoe nomine omnis imperii ve i Oeei
dentis provincias es ecessas appelgari. Secundum,m incias, e elsas suburbicarias ultra rentesmum ab urbe milita re protendi. Tertium, verisimiamum esse, eas omnes regiones, quae vicario uisis
parebam, ipsemque Siciliam, provineiasDisse su urbicarias Veres fias suburbicarias eas, quae in istis regionibus mserae erant, quarum Excrebus erat seu Pareis Ma Romanus priscopus. ea Si quis haec Du PINII rite pensitaverit, & rem in utramque partem a curate expenderit, intelliget, hoe limatum Du PINI 1 judicium vero maxime esse simile. EDUARDVS BRE RENOODUS, vir in re antiqua & ecclesiastica sagacissimus, ab hac sententia non
recedit longius, cujus Verba ut adferamus, rem perutilam 'nos fiscturos putamus: postremo, quod ad iurisdictionem Romanipatriarchae. attinet; quanquam ego non in me recipiam absolute eam determinare, tamen, quis fit Iensus meus, in hac eaus ostendere non pigmbit. Ita igitur videtur misi eo rehendisse omnes itas Italicae Dioreses provincias, quas juris consulti veteres, atque alii nomina. ne suburbicarias. Numevo avem erant decem, tres totidem insem lorum, Siciliae, Corsicae ae Sardiniae; sep tem in continente, quae totam propemisum Italiae pinem angustisrem exhauriebant. Omnis enim Italia Orientem versus ad eam pertinebat, sed occasum versius Maera fluvius, qui Hreremiae tunc erae, nunc quoque es terminus ad Tyrberam mmre,' us fluvius Apam non procul
197쪽
ir 3 De flabiis primitiuae Ecclesi
stolaum Adriaticum itam demiebant. Nam Aprus ille, vi fallor, prosineias Pireni suburbicarii es Piceni annonarii disterminabat: qi ai um illa spectabat ad Romanam praefecturam, cujus inbs usa erat Metropolis elaeo autem, cum eaeteris in Italiae laxion e parte movinciis quaeseptem omnino erant pertinebant ad dioecesiu Italiae proprie sic dictam, cibus Metropolis erat Meriolanum. Ne vero haec comminisci viueatur laudatus BREREIVOODVS, se antiqua vicarii urbis potestate& RVFFlNI tuetur testimonio. ot virorum illustrium sententiis
superpondium feliciter adjecit CHRISTIANUS KORTHOLTUS, g qui hunc canonem sextum solide explicuit, & adversust
omnes Romanensium cuniculos munivit. Intellexit satis hos Romanae Ecclesiae limites MARCUS ANTONIVS de DOMINIS. hi
qui demonstravit, Romani Pontificis auctoritatem, intra propriam subsiltere diuecelin, & limites universali dominio repugnantes, id quod ex hujus Concilii N ICAE N I canone & aliis teitimosus se-: liciter explicuit. Quod si vero hoc donarem Romanensibus, hoc nomine intelligendas esse omnes regiones, quas mare ab Africa se parat; nihil tamen id juvaret turgidos Romanae sedis praesules, qui non contenti sunt hac exigua terrae parte, sed la totius orbis dominos lepide ja litant. Hac enim ratione primatum tantum O tinerent in Ecclesia Occidentali, & a Patriarchis vix uno differrent stadio. Tam cordatus est FRANClSC. PAGIVS, ut in nostram transeat sententiam, adseratque hoc ex canone, Episcopum Romanum Ecclesiae praeesse Occidentali. Lege, sodes, ipsa vel : AEnstolorum princeps Petrus, qui juxta Innocentium primum cunctast Oeeidentis instituit Eeelsas, in Metropoli Re ni Aega iaci, xandria majorem sedem instituendam duxit. Hine Sanctus Marcus disi Petri riscipulus ex ejusdem auctoritate Agexandriam perdens ad exemplar sedis Romanae patriarchaeum institini, unde meaenum, eoncilium canone siexto ait: anti a confvetuis fervetur δ' Aera
pium , die. ae s diceret, sedes Patriarchalis AZexandrina insisti est ad exemplar sedis pistriariariis Romanae, sed sedes Romana habet potesatem Aper omnes provincias totius Occidentis juri suo ρ
e) vid. R. Disquisit. Anti - Baronian. Exercitat. in Canon VI. Conta. Nie. p. 3II. M.
h) vid. de Republie. Etalesiastic. P. II. Lib. IV. cap. IL p. 36λ
198쪽
ope litterarum communicato riarum eo umbis. P. LI. τ'
triar biso subjectas, itaque, AZexandrina potestatem habere debet supra Ae gyptum , Libam, er Pentapolim, suo juri patria obico subjectas. juxta hune genuinum canonis seoum interpretandus es Eufmus, ut per suburbicarias sisteli ea is totius Occidentis ecclesias, metali jine Episcopo Romano subditas. i Egregie nostram con-nemat sententiam canon quintus concilii, de quo verbosius egimus, Nicaeni, qui ita sese habet: De his, qui excommunicantur ab Episcopis sius persuas quosque proviscias, servetur ista sententia secundum
canonem, ut si, qui ab aliis excommunicantis, ab agris non recipiantur.
Requirati fave, ne forte quis pro aliqua indignatione animi aut contentione, aut qualibet commotione stomachantis erisivi abjectus fit. Ut ergo haee digna pessint examisatione se quiri, rectum esse visum est, per gulos annos in m lis quibusque ii oviuriis bis in anno episcos rum Concilia seri; ut simul in unum convenientes eliscopi ex universis strovinetis, hujusmodi examinent quaesisves: Cr ita demum hi, qui ob culpas suas episcoporum suorum ostieusam merito eoutraxerint, digne etiam a ceteris episcopis excommicati sinet: usque quo incommune omnsus, aut Vsi episcopo suo, placeat humariorem tareaeos ferre sententiam. Fiant autem concilia semel quidem ante dies Quadragesimae ; ut omnibus, s quae sunt, simultatibus amputatis, mundum solemne Dei munus possit o erri. Secuvdum vero sat circa tempus au tu vi. k
Adversatur excitatus canon inani Romanensum, de auctor,tate in rebus sacris agendis componendisque dictatoria, persuasionie diametro, & plane edocet, judicium Synodi provincialis ultimum omnem componere litem, neque residuam esse Clericis ad sedem Romanam provocandi potestatem. Uno verbo, supponit hic canon, sententiam Episcoporum, a nullo alio judice, quis demum ille suerit, infirmari posse. Ne vero quis clericus de illata sibi ab Episcopo suo conqueratur injuria, decernunt patres Nicaeni, ut quotannis duo Provincialia celebrentur .concilia, in quibus omnes Episcopi rem actam semel atque iterum sub examen vocare, & eandem Vel suo suffragio confirmare, vel mitigare possint. Ex hoc itaque ea- Cc 3 non
199쪽
i o G stabili primitivae Melesiae . nune, quem prolixius adversus CHRISTIANVΜ GPVMvIMIeis
Du PINIVS, i satis patescit, aliena jura appetere Romanos scopos, qui suos transsiliunt circulos, & aliorum epistoporum aut . . ritatem suae sedi submittere annituntur. Non leve porro ad corrois horandam nostram sententiam a canone XVII. eoncilii SARDICEM SIS depromimus argumentum, & nostro inhaeremus vestigio, sutura imperium aliis ecclesiis obtrudere Romanam ecclesiam. Auctamus. indagandoque investigemus illum, quem supra excitavimus, concilii SARDICENSIS canonem, ita construmam. Osius episcopus dixit: Quod me adhue momet, reticere non debeo. Si episcopus quis forte iracundus, quod esse non debet cito es aspere commoveatis, versus presbterum, Me diaconum Du , ef exterminare eum de eeelsa voluerit; noviden m es, ne in cens mnetin , aut ser dat eommunionem. Et ideo habet potes rem is , fui abjectus es, ut episcopos Misimos interpelget , causa ejus auriatin , ac dulem tris tractetres quia non o Hre ei negari audisutiam ruanti Mille episeopur , yui aut juste aut is ste eum ab eis, patienter aeta piat , ut negotium discutiatum: ut vel probetur ejus sententia a plinrimis vel emendetur. Tamen priusquam omnia diligenere es fideliter examinentis , e. 'fui δε- a communione separatus, ante co- , Misionem nullas alius debet praesumere, is communioni societ. Hi vero qui conveniunt ad audiendum , si viderint, elerisorum esse fast, diu mae superbiam; qui sem non aecet, ut episcopus injuriam, -I utumeliam patiataer; severioribus verbis eos eastigent , ut obediane 'horsa Praecipienti episcopo: quia fleuis illi elericis 'rerum exbs bere deset amorem carιtatis , ita quoque vicum ministri infucata. debent erisivo suo exhibere obsequia. m U SIV S Cordubensis aequo hoc in eamne utitur judicio, & iacilem omnes lites Episcopos inter & presbyteros diaconosve exortis demonstrat, & iubministrit miliandi rationem. Auctor suas que est, ut res controversit, quam sorte ira praepeditus, aut sua fietus auctoritate, inique deis ecidistet Episcopus, sub incudem denuo V etur . & aequa episcopo- rum provincialium lanee expendatur. Quale inde praecipere possint Romanenses rerum suarum praesidium, non intelligo. Ast prae, Video rela, quae mihi. objicient Romainenser ex canone IV. astutu
200쪽
ope litterarum commvniectoriarum eo' libis. P. II. Igaeollacta. In illo enim canone videtur OSI US Romanum Pontificem , ultimum omnium controVersiarum judicem constituere. Vide sis canonem illum, quem suum faciunt Romanenses. Osus episcopus' dixit Quod si aliquis episcopus ad dicatus fuerit in aliqua cauisse putat se bonam causam habere, ut iterum Hicium renovetur; F iobis placet, sancti Petri apostoli memo rium honoremus, ut scri. atur vel ab his, qui examinaverunt, vel etiam ab Hiis episcopis, qui in promiscia proxima moramin, Romano episcopo. Et st sudieasn it, renovandum esse iudicium, revometu' er det iudices. Si autem probaverit talem causam, ut ea non refricentur, quae acta sunt; quae dem merit Romanus episcvrus, confimmata erunt. Si ergo hodomnibus placet, statuatur. 6nodus respondit: Placet. n Pro
puppi proraque hic disputat i O. CABASSVTIVS, o) ut ex
hoc canone, pro auctoritate sedis Romanae, consuat argumentum. Sed res nostra nondum est eo deducta, ut ipsi vietis demus manus. Penitius hujus decreti viscera perscrutaturis, valida nobis se offerunt arma, quibus Pontificiorum transfodere Possumus ratiunculas. In
fronte hujus disceptationis silentio non praeterimus ZONARAE p
sententiam, qua, in enucleando hoc canone, opinatur Iaudatus in.
terpres , respici ad Episcopos, qui sedi Romanae fuerunt subjecti, ad quos pertinuerunt illo saeculo ditiones MACEDONIAE, THEs SALIAE, ILLYRICI, GRAECIAE, & aliae finitimae regiones, quae postea pontificis Romani excusserunt jugum, & ad Constanti.
nopolitanam sese receperunt sedem. ViX sussiceret haec Romanen. sibus ratio, nisi alia nobis succurrerent argumenta; quia in hoc con-eilio SARDICENSI procul dubio & illorum episcoporum, qui ab his ditionibus, sedi Romanae illa aetate subjectis, fuerunt remotissi. mi, agitur causa, & integrum ipsis relinquitur ab OSIO, utrum epileopi Romani velint implorare suppetias nec ne. Fortiora itaque sunt argumenta, quae cum Du PINlOq & LAVNO JOe εκ ipsius hujus canonis eruimus Vinculis. Primum est merum OSII eonsilium, & Propositio; si vestrae dilectioni aeet; Petri memoriam