장음표시 사용
211쪽
uel eis haer xi eis pro- Prium.
aso MARGAM T A PARMEN sis, gulis sociorum, mortem, si opus sit, libentissime subiturum. Ad ea verba magnis clamoribus ingeminatum, Vitiant Ghausi. Inde Brederodius vino praegustam, cyathum ac manticam prope assidenti tradit: a quo in alios atque in alios poculo illo atque sacculo circumlatis , cum singuli, resalutato Brederodio , inter bibendum eodem serme carmine pro sociorum. salute caput devoverent suum , e menti comsurrexere. Ac Brederodio ligneum vasculum
re manticam nam ad illum redieranti parieti afligente, seouuntur ceteri exemplum: resuum quique clavum parieti pangentes, ex uno in alium locum Insignia illa transmovent, deridiculis sane caeremoniis initiati. Quo tempore supervenientibus a Mansseldii domo, ubi pransi erant. Oraneio , Egmontio, atque Hor-nam, repotatio restituta est , hospitibusque bibentibus eadem pro Gheusiis vota , permagnis
acclamationibus, renovata. Haec mihi compedita de hoe convivio sunt ex arcanis epistolis de codicillis per eam occasionem clam festinanterque submissis ad Gubernatricem ab iis, qui pleraque 1 Sernapulio sororis Brederodii marito audivere. Addunt aliqui, convivas jam madidos sese vino indecore perfudisse , galeros permutasse , inverses capitibus impositisseimente nimirum de statii jam versa) atque aliis id genus intemperiis animum laxasse, quae de
multitudine de numero re mero corrupta haud dissicile est credere. Haec origo nominis Ghe sit fuit: quod nomen per contemptum 1 Baria- montio supplicantibus accommodatum tamquam catervae ex decoctoribus mendiculisque collectae , ab ipsis in convivio temulentis agnitum, acceptumque,ac factioni suae impositum, inter inconditas vociferationes , devotionesque
vel pueris pudendas : postea a factione ad haeresim , vicina scilicet cogitatione transmissum , haereticorum rebelliumque Belgarum ita proprium mansit, ut quemadmodum Hugonorii
per Galliam, ita Gheusii per Belgium dicantur
212쪽
LIBER INTVS. I si haeretici. Neque vero intra haec stetit p lapsa semel hominum licentia. Etenim non solum si ib vesperam ejus diei, coenantibus apud Orangium Ludovico fratre , Bredet opto, aliis ite compluribus foederatis , unaque Hornano Comite, qui apud Orangium diversabatur, eadem pro Gheusiis vota , personante toto convivio repetita sunt, ut biennio post Hornanus ipse in quaestione ab Duce Albano habita consessus est i sed inde confidentiores effecti, statuunt
Privatos extra parietes non fine pompa Gheusium nomen efferre , atque ex novitate etiam
plausum populi explorare: sive quod animadverterent, Procaum nonnullis ea probari: sive quod sperarent , quidquid clam fecerant, excu- Lari, aut etiam laudi posse verti, si palam insertoque Regis nomine sacerent. Ergo per dies insequentes tota urbe apparent coniurati vestibu se panno cineracei coloris induti: alii ligneas lagunculas, scutellasque, de caliculos (quae pauperis supellex esse soleti pileis affigunt: plerique nummum primo exsculptum e cera,vel hligno, postea excusium ex auro argentove instar bullae sus endunt e collo , in cujus altera parte Philippi Regis caelata erat effigies , hisce cum verbis, sed Gallicae circumscriptis . Fidolii Regi: in citrea visebatur mantica quarum complexu manuum intercepta, circumque haec verba legebantur, Clique ad manticam. Postremo genas ac mentum rasitare incipiunt, relictis in riore tantum labro intortis utrimque productisque bubulis, Turcarum morer credo ut vilem eam mendicantium speciem ferocitate oris attollerent : seque simul supplices,simul metuendos ostenderent. Suspiaasa interea civitas erat, ac sermonum plena : plerisque invalescente conjuratione laetis, sperantibulque per eas turbas conatumque Nobilium , se ab Inquisitionis metu liberatum iri: multis ad ea spectacula tantum intentis, ac praesenti theatro gestientibus , sine cura reliquorum et paucis . quae inde secutura essent mala, reputantibus.
In ducen prodeuut Gheu fit. cum ornata
varie cirea haec affecta civitate.
213쪽
estigiem nummo expressam galero aP
imitatioue multorum :di commendatur a Gu-hervatrice apud Pontis Roman Arat. Gam: fui. in vii. Mii l. e. et qui nummos
huiusmodiantibus andulgentias impellitiir.
sacrorum memt . origo seu celebritas per Orth. omnes
magna Belg. re Croiae gentis laude.
De N ARGARITA PARMENSIS, Vnum ex hac conjuratione provenisse sub hoc tempus invenio Christianae rei emolumentum , quod in praesentia paucis evolvere locus admonet. Hallis , Hannoniae in oppido , incly tum est multa per Belgium fama, Caelitum Restinae simulacrum. Illuc religionis causa. prose-tatis Arescholi Dux Philippus Crojus pro ea, quam a Majoribus haereditariam habebat, in Hallensem Virginem pietate , snam sacrum illud signum genti Crosae acceptum reserunt Annales Belgii , ejus Divae imaginem filium Iesum complexu foventis exprimendam argenteis aliquot numismatis curavit: atque illa , ut se recenti Gheusiorum factioni Vponeret, ipse, quique cum eo erant Nobiles complures , in galeri spiram eleganter inseruere , ceu sImbolum re piae peregrinationis, re Catholicae nobilitatis. Cumque Bruxellis, ubi prinium eo cum ornatu Arescnotus apparuit, multi Nobblium seu pietate in Dei Matrem, seu potentiorum imitatione suti plerumque sit in cultu v stium, hujsmodi capitis insignia jam praese rent ; gavisam eo maxime studio Gubernatricem,inter alia quae subinde Pio V summo Pontifici scribelli, ajunt hanc Belgarum pietatem illo praesertim rerum articulo summopere commendasse e Piumque , cui perquam grata res accidit, ad augendam Belgarum religionem , Numismata illa rite consecrasse: atque (ut Gubernatrici respondit j iis , qui sacros ejusmodi nummos Caelitum imaginibus notatos pie g
starent pro Pontificia potestate noxarum animae veniam impunitatemque dilargitum esse. Inde tactum methorant, ut aucta per Belgium rei veneratione, ac Belgarum exemplo ubique terrarum per Orthodoxorum Provincias certatim excepto: sacrorum ex metallo numismatum religio, peruam quam retuli occasionem aut originem duxerit, aut certa suam tunc primum celebritatem derivaverit. Qiiod si ira se res ha
buit, hoc quoque adscribi fastis Belgicae Nobilitatis , interque praecipua gentia Crojae decora
214쪽
Lis ER QUIN Tys. 'Is' non sileri par fuit. At Brederodius ante discessum ex urbe, postulata firmaturus ad Gubernatricem rediit, post ultimum congressum : aderant cum illo Bergensis, Nastavius, re Culemburgius, summates Gheusianae factionis; oblat*que novo libello, vetera postulavit. unum a fididit, Moram illam expectandi ab Hispania Regii decreti, concitatis furentibusque populorum animis importunam esse. se quiuem pro ea, quam patriae deberent,caritate, Gubernatrici aperuisse Belgarum vota in seditiones absque dubio eruptura. Si nihil ominus praecipiti malo remedia tam lenta dc longinqua petere obfirmato animo sederet; testari se Deum hominesque, quidquid adversi contigerit, Belgicam Nobilitatem vacuam a culpa futuram. Sea nihil his mota Gubernatrix in se recipit, praecisuram
tum moras omnes, festinatis in Hispaniam nunciis : tum occasionem tumultuandi, admonitis
Quaesitoribus,urbiumque Magistratibus,ut rem mitius procurent. Vnum se ab illis cum cura reserio flagitare , ut 'uando satis muneri suo factum putent, nova super haec moliri, alios foederi adscribere, privatos conventus agere desistant: alioqui se omnino facturam . quod asserendae in hi ce Provinciis veteri Religioni, Remue auctoritati convenire muneris sui ratio adebit. Atque in haec verba a Gubernatrice , paulo post ab urbe, plerique conjuratorum discessere : relictis, qui clam in omnia intenti, quidquid Bruxellis agitaretur , socios. per Provinciam edocerent. Brederodius, Culemburgius, de Bergensis simul abeuntes cum centum quinquaginta equitum comitatu, explosiS ante portas urbis militari gratulatione sci elis , primus quidem Aniver piam, reliqui ouo in Geldriam secessere , praemissis a Margar ita celeri nuncio, qui de aaventu Brederodii doceret Antueriliae Magistratum , consiliaque re facta ejus observaret. Qui Magistratus , etsi modeste agere Brederodium retulit ad Margaritam,
haec tamen postea Regi scribens(facta nempei s . certior
Ghensi novum libellum porrigunt remoras Gube uatricis tuiscus auto,
215쪽
hinnivum v quentia cou- venitur
cheuiorum, aneutientium Patrocinium
Isa MARGARIT. PARMEN Sis, certior aliunde J narrat, ex Antverpiana plebe supra quatuor hominum millia suis se , qui ad cauponam , quo Brederodius urbem ingressus cum quadraginta tribus equitibus diverterat, accurrerunt: ipsumque, ubi eam frequentiam affusam hospitio audivit, a prandi surrexisse, atque ingenti cum patera o fenestra consei-cuum, subjectam in impluvio multitudinem ita
allocutum esse. Antraeviani , adsum his ego, ut vos vel eum fortunarum mearum vitaque discrimine tegam iberoseque asperam ab Inquisitionis tabctorumque vrannide. Hos si mecum in hoc praclaro opere consentitis, agite , O qu, vestrum fatuam libertatem , me duce volent, propinatum hoc sibi phculum, benevolentia mea signipeatiatum genialiter accipia i , idque manus italcis eantestentur. His
dictis , haustaque patera, ipsum ante alios m num extulisse., statimque illorum plerosque idem factitasse , elataque manu , atque incerto murmure accipere sese illud amoris argumem tum significavisse, atque urbe postea excedentem eadem frequentia comitatos esse. Vix in urbes alii alias conjurati redierant, cum (ne frustra suscepisse legationem viderei tur rumorem per Provincias serunt rei ab se bene gestae : in eamque sententiam libellum , Equitum aurei Velleris nomine,mentiuntur: sive ut suam apud eum ordinem gratiam potentiamque populis venditarent, sive ut Equitum fidem Gubernatrici suspectandam objicerent. Libelli verba haec fuere: Fidei publica Foederatis Nobilibui data Bruxesii, ab aurei Helleris Diutisui , septimo Idus intritis , anni millesimi quingentesimi sexagesimi sexti. Proceres uotquot hie fumui , jurati per eqiustris Ordinis nomen , viris dNobilium eoetu delectis, ae jure legitimoque in harum urbem missis pollicemur, Eeclesiasticol ha Diorei, iac reliquos Magistratus ex hoe die non ea Dcere, non exilio . non proscriptionibus in quemquam animadueersuros, ob Religionis ea am; nisi ea cum populari seditione, publieique boni jactura eos uncta sit, cujus tamen crimitia non alii, praeter Foede' -
216쪽
ros,vindices sunto. Id vero permissum eis Polumui, i s 6 6.
nec aliter Rege , assentientibus totiui Belgi, Ordinibus , dacernatur. Ininivero perculit Gu- Trepidat prisobe matricis animum hujus libelli primust, fama, mox libellus ipse propere conquisitus, al- huiusmodi Iatusque. Nam etsi conjuratorum id esse im- dolos. Pudens commentum non temere suspicabatur , tamen summopere metuebat, ne pronis animis quam revin- in eam fraudem sese induerent populi , qui cantur, iam facile credunt quod exostant, aut CREDER E se simulant, quo securius excusationem erratis obtendant. Certe intelligebat, anteaquam dolus detegeretur, multa committi posse adversus Religionem, auctoritatemque Regis , uae postea revocari ast corrigi cususdam inustria nequirent. Et sane non ea spe Plerique de hae mente concinnant ejusmodi mendacia, quali diu fi- marguntur. dehi habitura: sed satis curant, si tamdiu arria Plantur , quamdiu homines in errorem inducti convellere statum civitatis semel incipiant ex quo fiat, ut temeritate dein agnita ,simul desperata venia, simul gliscente licentia ac libidine peccandi, tumultum ex tumul u serant , fero-c , timidique : atque IMMINENTIUM periculorum remedium, ipsa pericula arbitrantes. Nimirum ut ligneis fulturis armamentis temporariisque parietum, sic mendaciis aliqui utuntur. Vt
enim illa suspendendis fornicibus usui sunt; - ' ubi iuperaggestum aedificium stetit,abjiciuntur:
ita haec dolosi homines comminiscuntur non alia gratia , nisi fraudis , quam architectantur. aliquamdiu sustinendae. si machinatio coaluit constititque , facile patiuntur sis menta sua non esse diuturna . sed tamquam subjices atyue armamenta,stante jam opere, deponi ac rejici. Et Margarita quidem nihil cunctandum rata, accitu ad se, quos tum commode poterat, Sodalb Delude o bus aurei Velleris nam pleriqueaeorum ob Sanctioris hebdomadae ferias expiaturi conscien- ti tiam, ad coenobia , in sua quisque oppida , No- ctum 1 suis bilium more,secesserant libellum ostendit,quo Oime .
217쪽
celeriter: uecaamen ubique tu tem rore
alluc legationem iuriispaniaui
iss MARGARITA PARMENSIS, Mansseldius , qui primi advenerant, ab Sodalium Ordine nihil eorum scriptum dictu nive.
ideoque statuitur, celeritate utendum , cum multitudo errore leviter aspersa mendacium nondum penitus exsorbuerit : nec expectandum, ut lana atramento insecta novo inde colori accipiendo impar fiat. edocendos ea de re quam primum Provinciarum Praesectos, ac singularum civitatum pagorumque Magistratus in ita ad eosdem libelli, quem foederati obtulerant , exemplo, cum adlcrip ta ad Marginem Gubernatricis responsione: simulque admonendos, ut si quid praeterea vulgaretur a quopiam, commentum esse seditiosorum hominum pro certo habeant, & tamquam initia domestic
rum tumultuum, pro ea, quam a lege ac Principe habent, potestate coerceant. Hae quamquam extemplo missae provinciatim litterae, non ideo tamen anteverterunt auditae multis
in locis creditaeque jam fraudi, magna utique injuria, uti mox dicam, re avitae Rel ionis republicae quietis. Quae res impulit Gubernatricem , ut decretam paulo ante ex Senatusconsulto legationem in Hispaniam maturaret. Destinatus muneri erat Ioannes Glimaeus Marchio Bergensis, Hannoniae Praesectus. Sed is; sive refugiente conscientia conspectum Regis, sive itineris molestiam Gubernatrici ostentaturus ; onus primum recusaverat, dein admisit, modo selus non legaretur. Additus itaque collega est , qui alias id muneris obierat, Tornaci Gubernator Florentius Momorantius Montinii Dominus. Vterque, quoniam ambigebant, ancordi sutura esset Regi ea legatio, cum Gube natrice transigunt, .ut ipsa nuncio in Hispaniam sestinato, Principem occupet, doceatque de illorum adventu: se interim ita moderaturos iter, donec idem nuncius ab Hispania revertens, o currat in via cum regiis litteris, quibus significetur , susceptae profectionis laborem Principi non ingratum esse. Et tamen hilae cautionibus,
quas velliti praesaga mali mente securitati v
218쪽
LipER i N T v s. Is rius quam honori poscebant, non effugerunt, quo minus in ea legatione vitam uterque reliquerit. Sed aliunde significata est improspera legatio. Etenim biduo ante discessum Marchio Bergensis in area Gubernatricis aedium inambulans , casu impacta in tibiam lignea pila ab Iudentibus ex adverso , ictu non levi sauciatur, affixusque lecto profectionem differre coactus est. Crederes id ab illius accidisse genio , qui
non contentus admonendo aurem ei vellicasse ,
nunc quasi compedibus injectis , ne infaustum iter ingrederetur, attineret pedes. Sed ine Nunumquemque manent, praesentire, quam vitare,facilius est. Interim Gubernatrix, quando in celeritate tantum momenti erat, alterum legatorum , quamvis recusantem, denique perpulit, ut secuturo, ubi convaluisset, Bergensi praeiret ipse,doceretque Regem rerum Belgicarum statum, praesertim post Nobilium postulata. Ob eam rem praeter litteras, ac monita. reliquumque legationis instrumentum, libellum ei tradidit decem re octo capitibus complectentem praecipuas quasque res hoc anno gestas, quasata Principi considerandas relinquat, ut ad extremum concludat, una Regis praesentia quam minimo impendio componi Belgium posse.Ante hujus tamen discessum praemisit Gubernatrix uti cum ambobus legatis convenerati Fabium Lembum Neapolitanum , veterum aulicum fidumque, cum secretis mandatis, compositoque commentario, in quo multa ex iis, quae Montianio commiserat,interpretatur. Praeterea exemplar edictorum Caroli Caesaris mittit,poenis adversus haereticos ex Senatorum ac Theologorum sententia paulum mitigatis: docetque temperamentum illud Provinciarum ordinibus ob eam causam sigillatim coactis ostensum,earumque plerisque probatum esse: non tamen evulgandum a se , proponendumque populis, abs que jussu Regis. ut vero jubeat. ac simul Pol tificios Quae latores statuendi consilium disserat, pesse precatur. Ita instructum praemissum
18 April. Bergenti . eam fauci Metua differt obitum. Diseedit Montiuius. qnem praeb
erat nuncius secreta per sereus ,
219쪽
animatus ad ulciscendas Religionis iniurias a Rom. Pontis
culambuet. di per eam litteras mittens Culem-hureio atque orangio. Gubernatris ei tamen
asS MARGARITA PARMEN sis, que sextodecimo Lalend. Iunias Fabium Lem. bum . secutus est decimo post die Montinius ,re quintodecimo Ralend. Iulias Mantuae Carpetanorum exceptus quidem humaniter a Rege, auditusque saepius; pro rerum tamen definitione ex pectare Bergensem collegam jussus est, introspecto Iam tum Principis animo ea legatione haud facile permovendo. Et verone Belgarum postulatis accommodaret arabmum Rex fatis re Religionis ac sententiae tenacem, non parum contulit Pii V Pontificis auctoritas i qui per internuncium suum Petrum Camajanum Asculanorum Antistitem in eam Belgarum legationem intentum , assidue monebat, ne pateretur in Belgio quidquam imminui de Catholica Religione , sed turbulent rum hominum perfidiam praesens ipse , atque armatus ultum iret. ob eamque causam Iulium Pavesium Surrentinorum Archiepiscopum, quem Maximiliano Caesari Nuncium allegabatdussit in Belgium divertere,ac suo nomine Margaritam Austriacam ParmensemDucem pro Religionis studio in Belgarum Provinciis moderandis prolixe laudare,animareque: atque in
eam rem pecuniam atque adjumenta omnia polliceri .. verti enim ejusmodi causam,pro qua Tiaram ipsam non dubitaret exponere. Praeterea cum eadem Gubernatrice deliberare de lit
teris Comiti Culembergio dc Orangio Principi
tradendis : quorum alterum Pontifex hortabatur, ut desertis, in qua transisse serebatur, haereticorum partibus, avitae Religioni restitueret se : admonebat alterum , ne in suo Arausiensi Principatu tam multa ab haereticis impune peccari, magna cum civitatum,ac praecipue Avenionensis pernicie regionis, sustineret Sed Gubernatrix, cujus sequi consilium jussus erat a Pontifice Nuncius, haud probavit, Culemburgio litteras Apostolicas commisti; ne forte, ut erat juvenis ingenio impotenti varioque, eas indecore susciperet, haberetque. minore periculo
agi posse cum Orangio 1 praesertim quod ea
220쪽
sine metu amittendi Principatus. se nihilomi- is Decimi. Dus occupaturam ejus animum, ne imparatum .
Nuncius ostenderet. Ceterum quod ad opem quem 2s, spectat Pontificis nomine liberaliter oblatam , aute dispo- agnoscere se Pastoris vigilantissimi caritatem , eaque gratia cupere se ad ejus repraesentari Potitifieo
Pedes,ac venerabundam osculari. ta tamen sus oblatam nonsidia admitti a se nisi facta ab Rege 'testate, sim vix
non posse. Pro certo autem Sanctitati ejus pol- sui, Iiceri, Religionis causiam sibi perpetuo futu- Religionemram, uti ad eum diem profecto fuerat, vita ipsa , cariorem. Denique de Episcoporum studio at- in Epistor que industria thoc enim quoque ab ea Nuncius mores exquisierato scite partiteque disseruit, singulorum mores ac vitam , quique objurgatione ac stimulis, quique laude aut commiseratione digni essent, apposite aperiens. Quae cum vera pietatem eius, esse, simulque congressum Orangit proclivio- pruden- rem inempe ex Gubernatricis anticipatione: RA Nuncius comperisset, admiratus feminae solertiam pietatemque, pollicitus est, palam relaturum se Pontifici Romanaeque Aulae , Religionem , cti us timeri casus quotidie posset in Belgio , Margaritae vigilantia prudentiaque perst
re. Sed non ideo faAiones ac turbae remittebant. Etenim reversis uti supra memoravi,suas inPro- Gheusiorem vincias conjuratis, evulgataque fama impunita- crescit audatis ac fidei publicae ab Equitibus aurei Velleris hiotiri u
propositae: redire passim e finitimis locis , qui uitaris.. naeresis causa ejecti fuerant: quique clam in - Belgio delitescebant, apparere : excipere laudibus Gheusium nomen , illos appellare vindices libertatis, illis patrocinium sui commendare.
Inde foederatorum numerus praesertim Aniver- piae augeri, dc Gheusiorum ornatus atque Insignia etiam a mercatoribus usurpari coepta. Quin re nova tunc conspiratio popularium ap- Nora illorum paruit praeferentium in galeris , praeter manticam nummis insculptam , tornata viatorum bacilla in crucem commissa: quo credo significa- dc ornatui .rent, abituros sese a patria peregrinabundos,