Modus orandi Deum. By Desiderius Erasmus

21쪽

Ρε DE s. ERAs M. 3dionis non nunquam ipse Deus, licet non offensus, avertit a nobis vultum suum, nosque nobis ipsis ad tempus relinquit, ne veniamus in maius discrimen , impia nostri fiducia. In civitate coelesti, plenax audiorum erit ista fratiaruna a gio, quia secura erit praeterito

rum bonorum memoria, nec ul

lus perdendi, quod tenemus, metus ostus cabit titiam cordis nostri, neque quicquam deerit,utis nostris, quod felicitatem nostram reddet imperfectam, praesertim ubi totum Christi corpus tam erit ad felicitatis aeternae consortium collectum, suoque capiti sociatum .Porro quandiu versamur in hoc exilio, quoniamin malorum plena sunt omnia, & bonorum vel impersecta , vel incerta possessio, consequitur , ut semper sit orandus Deus, ut nos a malis

urgentibus eripiat sua dona in nobis augeat quod largiri dignatus est, velit esse proprium.

ac perpetuum, , quod hic coepit

22쪽

quid.

τέ MOD ORAND. Eu Min nobis, perficiat in vita futura. Primum itaque si videtur , discutiamus quid sit precatio sive oratio. Quanquam haec vox in hoc sensu non omnino probatur his, qui religiosius observant elegantiam Romani sermonis : nam ut latine dicitur orare qui rogat, ita non satis latine dicitur, pro deprecatione oratio, nec satis apte dicitur orator , qui oeat orationem pro precatione Christianorum uius recepit. Oratorem pro deprecatore, nemo veterum, quod sciam ausus est dicere. Sed ut omissa verborum cura de re pergamus, haec tria laus, gratiarum actio,i precatio, tametsi ratione verius quam re discreta sunt, ac fere cohaerent, nunc tamen docendi gratia separabimus. Est igitur precatio erectio mentis in Deum cum studio quippiam ab illo impetrandi. Iam haec ipsa sinitio statim declarat quant si absint a precando, qui psalmos non intelligendos etiam si attenderent, inani labiorum strepitu personant,

animo

23쪽

PERDIs. ERAs M. Is animo per omnia curarum inanium ludibria volitante Paulus autem nonnunquam duas voces velut idem significantes , sibi copulat oratione mi obsecrationem: sic ut precationi respondeat et': Phil. . obsecrationi, δὲmdiu Sic -

nim scribit: Nihil soli citi sitis, sed

in omni oratione obsecratione cum gratiarum actione petitiones vestrae innotescant apud Deum. Rursus ad Ephesios sexto Pero-rpb s. mnem orationem, obsecratio-iem ibi quod Latinus vertit , mationem, Graecis est odi η, quod bsecrationem δ' ri: Ambrosius pro obsecratione, vertit, precem. Idem in epistola ad Timoth prio re tres voces coniunSit, i. L cta, δι σιν, si Detes ξιν. Obsecro igitur, Cap. z. inquit, primum omnium fieri obsecrationes , orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus tominibus Ambros. δσλο evertit, deprecati5es, οσευχα tiones. C terii quod est,iνnbξici ver ii poterat, interpellationes. Na in

epistola

24쪽

I MOD ORAND. Eu Mepistola ad Rom. cap. 8. quod rq-cis est is x ιντυγχανει - μ' xterpres reddidit Qui etiam interpellat pro nobis , videlicet utens verbo , unde deducta stimυξις. Sunt autem qui putent, his tribus verbis idem fignificantibus, nihil aliud declarati , quam vehementiam, instantiamque precationis. Qui discrimen ostendere conantur, inter se parum consentiunt

Si quidem Augustinus in epistola

quadam ad Paulinum, existimat, δὶ me, id est , deprecationes, dici preces illas quae fiunt, anteqnam benedicitur id quod est in altari:

citur, aut, ut Augustinus loquitur, sanctificatur distributioni praeparatur: ,-ὐξε ει cum sumptis mysteriis sacerdos benedicit populo, velut intercessis offerens tuos misericordissimae potestati: demum in fine adduntur gratiarum actiones Graecorum cholia sic distinguunt , ut δέ, psit, quo ties precamur ut a malis urgentibusa

25쪽

m ut de his qui nos affligunt , que admodum vidua interpellavit iudicem. Aut, sicut interpretatur Theophylactus , cum intercedimus pro his qui affigunt nos, ut resipiscant. Huic differentiae suffragatur vocum ipsarum etymologi , uerum natura. Siquidem

go. Porro rogo supplicis verbuni est. Et qui premente necessitate eget auxilio , supplex est. Item

sionem sonat, sive interpellatio . nem , qua periclitanti succurrit, qui auctoritate valet apud eum qui offensus est. Primum autem est liberari a malis , unde, hodie rem divinam a confessione, absolutione dilectorum auspicantur: proximum optare bona nobis ac fratribus : perfectissimum autem laterpellare Deum pro his , qui Christam

26쪽

I MOD ORAND. Eu MChristum in suis membris et sequuntur, ne dent poenas impietatis sua sed resipiscentes convertantur ad Dominum. Ambrosius deprecationes refert ad reges, orationes ad caeteros, qui magistratu publicave potesta te languntur: postulationes ad eos qui variis premuntur malis, ut eruantur,&liberat Dominum collaudent incolumitata tis auctorem Mihi, siquid interest, vero propius esse videtur , quod a Graecis traditum est. Et hactenus quidem de ratione nominum, deque variare proprietate. Nunc paucis aperiendum, quanta cura nobis Dominus Iesus atque huius amici precandi studium Lassiduitatem commenodarint, non tantum praeceptis, sed etiam exemplis deinde cur ea res nobis tanta sollicitudine fuerit tradita Moxostendemus in orando quatuor potissimum esse spe chanda, qui sit quem oras, qui sis qui oras, quid ores, quomodon orandum. Ut igitur primum absol-

27쪽

PERDES. ERAs M. I 'absolvam, Lucae capite decimo Lucio ictavo Rirum Dominus superiore sermone docuisset, quantis in periculis et se tu hominum vita, dignatus est, remedium indicare. Certissimum autem in malis prae

sidium est auxilium Dei, quod ille

nobis semper paratum fore pollicitus est, si votis ardentibus ac instantibus flagitemus. Hoc praeceptum ut altius infigeretur animisa aditorum, adhibuit parabolam, de iudice impio pariter atque improbo, qui tametsi Deum non metueret, nec homines revereretur,

amen fatigatus in desessa viduae cuiusdam interpellatione , secit tandem quod rogabatur. Q Iod si muliercula quo poenas sumeret de adversari, tanta institit improbitate , quanto instantius oportet nos ea petere, quae conducunt ad

aeternam felicitate 3 Et si iudex impius A impudens delassatus mulierculae interpellationibus, praestitit quod petebatur, quanto magis Deus natura benignus audiet pre

28쪽

2 MOD ORA D. Eu MLuc.II, es ad se clamantium Rursus apud , eundem capite undecimo, rem eandem alia commendat parabola nocturni postulatoris, qui clamoribus, pulsationibus improbis huc adegit excusantem amicum ut media nocte surgat e lecto, donatis panibus, quotquot opus essent, flagitatore molestum abigat, magis taedio victus,quam impulsus benevolentia. Confer interim frigidum illum amicum cum

Deo, tres panes cum aeterna vita,

intelliges quanto nobis instantius, maioreque fiducia sit orandus pater coelestis. Eodem pertinet, quod quum Dominus suis di

scipulis nihil praescripsisse legatur

de vestitu de cibo potu ve, deieiuniis, tamen orandi formam diligenter praescripsit, quam non iunsit peti a Mose, ac prophetis, nec

a Ioannes, qui peculiares quasdam orandi formas tradidisse legitur: sed ipse peculiarem proposuit non usurus tanta hac in re diligentia, nisi praecipua quaeda pietatis pata esset

29쪽

esset deprecatio. Rursum apud Matthaeum capite sexto , quam diligenter cohortatur ad ora tum Z Quum enim prius exemisset illis omnem solicitudinem de vestitude victu , de fama, de incolumitate, de vita . docet haec omnia magna cum fiducia postulanda a patre. Petite, inquit, dabitur vobis quaerite, an venietis pulsate, .aperietur vobis quisquis enim petit, accipit: qui quaerit, invenit spulsanti aperietur. Et ne dubitarent quin quod peterent, forent accepturi, aut aliquid illo salubrius , adhibet similitudinem ductam a vulgari patrum in filios affectu, quorum nullus est tam durus, aut impius, ut si filius postulet panem, porrigat illi pro pane lapidem aut si postulet piscem, por

rigat illi pro pisce scorpium. Si huc

cogit homines alioqui malos, no nunquam idololatras , naturae pietas, ut liberis necessaria petentibus non negent quod petunt,

quanto magis pater ille coelestis,

natura

30쪽

11 M o D. iam natura benignus ac beneficus, qui charitate inc stabili prosequitur suos, non negaturus est hoc petentibus, quod ultro etiam largiturus erat non petentibus. Repetit hoc promissum apud eundem Euangelistam capit et 8. Iterum dico Vobis, quod si duo ex vobis consenserint super terram, de omni re quamcunque petierint, fiet illis a patre meo qui in coelis est. Item M t ii pud Marcum undecimo , veluti iureiurando se nobis obligat, dicens: Propterea dico vobis, omnia quaecunque orantes petitis , credite quod accipietis, evenient Vobis. Iam imminente crucis tempore, nullo praesidio magis conso- turdiscipulos suos, quos erat ad tempus destituturus, qua deprecationis : Quicquid, inquit, petieritis patrem in nomine meo , hoc faciam, ut glorificetur pater in fi-

ne meo, hoc falleritis me in nomI-ciam. Iterum capito a. is te decimo quinto repetit inculcat quod dixerat, ne possit elabi: