장음표시 사용
21쪽
venderentur extra nomen et familiam suam, qua lege non taeero νω, tuisse deterius jus creditorum recte ibi rescripserunt Impp. Severus MAntoninus, reserente idem Nareiano in I. II . I. I . D. de Legat. I. l S. IS. Z. I9. Add. Prisciani opp. ed. Mehi T. I. p. 209. ubi nune sdiestur e mss. restitutus aernua ab aetis.
S. 2I. g. 24. Vor Rosulatu ist cinges haltet et memini referri apud Praeoptum in hist. arc. cap. Isset ipsum imperatovem Justinianum sexu here solitum , quae aliter solerent qui a secretis. S. 23. nota Io. in fine contra ap. Lucianum in Eunucho p. 8 l. ea. GraeV. qui creandus est Doetor, eligi debet ab Optimis, mini Azi muυ, eoque etiam facit mentio optimorum in L. I. C. do Proferi.
, Ergangungsb1. Eur Jenaisin. LiteraturZeit. a. I8Iq. n. et . p. 206. Isidori etymolog. Iv, I 6. et ex eo Gratian. e. I. I. Diat. XIV, sed nolui plures Ioc ddueere, quod non erat difficile. S. 24. nota I 5. Tu nec tamen: consere censor hujus Iibelli libroa rerum quotidianarum Cali et explicationem Theophili etsi alio sensu. S. 26. vota 22. Eu Pers mali: non male vir doctus, qui hune libro, eensuraου shae'subjecit in Erganzungsbi. Rur aenalach. Literaturaeiti 18Iq. n. et . p. 206. Judiuavit Verum nomen fuisse Personalia non
S. 2 . nota v. Eu idem credo, qui Latinis breviarium dieitur et brevia de quo infra. .. S. 29. Z. II. von unien nach perspici possenta Atque hujusmodi idem libellum innuisse mihi videtur M. Dositheum si VII. Adri I, Imp. DI petente filio, ut a Praefecto Praetorio relegatum patrem,
S. 30. E. I . naeh repetero licuit: Unde jam leonstare intellionisis perperam a quibusdam eum Homergio ad Nov. 41. ab Aetis omelum restingi ad chartis mandanda contrahensitim aliorumque negotia et dijelli a litigantium in judicio actis. i.
S. 30. Z. I9. nach declinemus: necdum tamen relinquentes pra ' positionum, in qua versamur, Videmus enim tuter singulares Ioquemu formulas eclam relatum, quod I. 38. D. de mortis causa donat. legitur a mortis ea usa evi intelligitur ete. , quod nescio, qua arctatami
speeio defensum ivit Voorda ad Ieg. Faleid. p. 96 M., sed vereor, uae . istam praepositionis abundantiam quisquam Latii ineola etsi vel eum Evandri matre locutus sit, unquam probaverit. Quare nisi socordia seribentis in Flor. irrepserit, eerte riud Rudus est Haloander vi momtia eausa eapi intelligitur p0 teritati propinans. ι . a A. 30 noeti xu dem Artihel di et ab Il. bel Brimonius und κwax porro et empsis harum praepositionum frequentissima est aehre ameri Ex hao ellipsi optime apud Paulum ree. sent. V. 23. M d
22쪽
defendia, i. e. a publico facinore. Facessant igitur emendationes sani Ioel, sed et quae in alia eunt explicationes, ipsius Vrylioni et Breu- ningit D. de causa doli in transact. Lips. I 55. c. g. g. I 3. Illud etiam observari debet, interdum lianc praepositionem abundar . L. I 4. q. I. C. de SS. Eccles. quod quisque AB invicem aceeperit. Illud quoque notandum g. Iq. anteponi nonnunquam aliis praepositionibus. Pulo eumJa eontra labb. remo peri.3L. I l. g. 5. do bonis lib. Vid. Rohbigium XII. 2. eujus tum praeverbia conjungendi rationem tum etiam alia ibi exempla illustrant. An cTUs, g. 2. alio, sed proclivi sensu abaeti animaIis eausa est in L. 8. C. Th. da iuris d. I , I.
ABAcus, obscure sententiam suam proposuit Neineecius, hoc sibi volens, etsi verum sit in graecis auctoribus nunc non extare nisi αβαα, idem tamen verbum olim nominandi casu videri fuisse elatum. Et sane id probabile esse suadent utriusque sormae vocabula infinita quorum numerum stitit Eo en ad Gregorium Corinth. p. 278. A veterIigitur norma Latinis placuit Abacus non abaa, quanquam nee hanc vilipenderunt labentis. aevi scriptores. vid. Gesner h. v. ΛnBAR, primus inter monasterii monachos. Extat non nisi semel in Νοο. CAAIII. e. 24. πιλεύοιαν τοίνυν τὸν Ἀββ γ ῆ τον Ἀρχιμαυδριτην, ubi contra auctoritatem Photii, Basilicorum et IIalsamonis Isal. Ψξω Ἀββαυρυ. Ceteris locis imperator noster non hac, sed Voce vel ἡγουμιευου utitur, vel Θρυ, Pro quibus tamen Passim Vetus Interpr. Abbatem substituit. Idem loco νιγου ac ,1ς, abbatissam dedit in
CAASIII. c. a. Cf. de Syriaca hac voce Vossium in Elymol. Riquo insignem Hieronymi locum. Nach dem ArtineI Abdicare S. 30 ist eingeschiatet: ABDITus , recte abdita oppida explicuntur obscura, ideo quia remota a publicis xiis, raro adeantur et infrequentia sint. Facit lapis M. Nie. Ignarram de Palaestra Neapoliti P. I 30:
et Festus in v. Mundum: his diebus ea quae oce vita et abdita rei monia deorum manium essent in lueem addueerentur et pateferent. Sic enim eum Iocum restituimus ex antiquo et bonae notae eo dica Nonacensi. Caeterum pro abditorum oppidorum non bene subditorum scribendum esse olim conjecit Mercerus, a cujus manu notatum
exemplum Titianae editionis Codicis Theod. tanquam insigne
ABDUCERE, I. 3. Etiam de volente et consentiente dieitur L. I. C. Th. de raptu eirg. IX, 24. ibir εἰ quis nihil eum parentibus puellaa ante depretua, inritam eam rapverit, pel volentem abduxerit. Est etiam pro adimere in L. I2. C. Th. de cursu pubi. VIII, 5. facienda rum exactionum lisentim eunetis abduximus.
23쪽
Aaκssκ, si Ingamus afuisse maritum L. s. D. de his qui sui
vel al. iuri si afuerit, L. II. D. quia. mod. uaus'. am. Sed Hal. utroque Ioeo dedit ab irae et abfuerit, iquod ultimo loco notare neglexit Gebauerus. Utraque autem seriptura idoneis exemplis vi linetur. Vid. Drahenb. ad Lir. IV. I2.6. Cuiae. opp. Post. T. v. p. 59a. Interdum tmesis huius verbi plaeuit, uti in L. I 0. C. N. Epiae. XVI. I. ab hominibus cuneta dispendia esse εane us, ubi Goth. pro deesso; ab ea functione non absint. L. I 29 C. I h. de Decur. XII. I. ABHORRERE, etiam non adjecta praepositione ponitur L. 2. C. N. de alim. XI. 27. abhorret nostris moribus. Ani ECTUA, remotus, Prostratus, abiecti de o eis Palatino, L. IS. C. N. Palatia. VI, 30. abiectae Sacerdotio personae, L. 35. C. TE. de Diae. XVI, 2. abiecta pudicitia, L. I. C. de revoc. donat. I. I. humilis, vilis, remotis abiectis militia, L. I8. C. Th. de Q. in reb. VI.27. abieeta femina L. T. C. de ine. nupti patria persona vilia abieetaque, L. II. I. 3. D. de inivr. ABIGEATOR, in rubr. et g. 2. 3. et 5. 2nt. XL GIL LL. Mos. est nom. Idem, qui abigeus. Philoxenus: απιλα ζ, hi eator, abaetor,
abigeus, quorum Vocabulorum Promiscuus est usus. ABIICERE, Vel, quemadmodum Flor. α Cod. Th. achmitur, Misere, pro spernere, I ere venditori meliorem eonditionem oblatam
abiieere in L. 9. D. de in diem addiet. Dieitur etiam I. 3. de his qQ Ioeosclluntur, aut officio dimittuntur, abiiciatur Urbe, h. e. relegetur, L. I C. Th. de stud. Iib. XIV, 9. diaeingendo abiteias eoerceodos, L. I 8. C. Th. de agent. in reb. absoIutua elaoIo, militia abiissetur, L. 3. C. de eaeeutor. sic enim ibi interpungendum et legendum, none ingulo militiae, quod praetulit Spangenherg. Αa1Rκ etiam absolute ponitur, at per mendarium quenquam asses permiserint, se. de municipii muneribus, L. 2. C. Th. quid. prob. debeant, VII. I. g. a. huc facit L. II. g. 7. m de re iudic. ubi leg. abibit. I. q. aIearum vava pro tempore abiit in Iaerimas, in L. 3. C. de Aleat. phrasis est plane poetica, forsan ad imitationem Virmn Aen. IV. 413. sIre ἐιerum in Merimaa, Berum tentare preeando Cogitur
.εI Statii Theb. II. I93. Ibant in Iaerimas, Iuti quum vera reperas, et frequens est haee poetarum aliorumque anteriorum seriptorum mireminiscentia imitatio in orationibus posteriorum Impp., quod et par sim adnotasse ad Cod. Th. eius Interpretem memini. Vid. v. c. ad L. 3. C. Th. de Vesta. X. 2I. Itaque cum nuper in Princ. Constitiauim in Reipubl. de Iustin. Cod. confirm. Iegeremi latorum etenim alteram vitreiua auxilio semper eguit, non potuit non in mentem
venire in sumtum esse a Saliustio in Catil. e. I. Sed la viam. Νοα similiter Alpina eorpora, ut caluera pugno, xtatim in sudorem ire.
24쪽
dixit FIorus mst. II. 4, 2. Singularis porro est haee locutio, longe
1aee res abibit, Pro, lis in Iongum tempus extrahetur. L. II. g. I. D. de re iud. quem locum nun videtur satis intellexisse Gebauertis, eum Hor. scripturam abi Vit,.mutaret in abiit. Abira navis dieitur C. Th. Xlll. 5, g. A LEGARE,.ad rem Sueton. in calig. c. 9: non enim privs destia terunt; quam ablegari eum - et in proaimam eipitatem demundari
An LocARE, non quidem est rem sibi locatam alii rursus Iocare,quo.sensu cepit Zasius, sed nec simpliciter Iocare, quod Gesner vult, sed potius ita locare, ut ipse eius usu prorsus careas. Ita videtur loco Suetonii in Vitell. c. t. et in Caes. c. 26. ubi idem verbum habent praestantes Codd. In iure non occurrit, nec alius hactenus auctor eiusdem demonstratus est. ABLUERE, neve abluendo equorum sudores deproperans publicos oculos nudatus incestet, L. II. C. de re milit. L. I 3. C. Th. Eod. ubi Goth. sine causa hirguorum coniicit, ut ad proprium foetorem militum reseratur. Saepe ego Polonos Russosque vidi nudos equis insidentes eos abluere. AnΝΕcLTIO, sic in I r. XVIII, c. 8. transtulit Vet. Int. eandemque vocem esse iam apud Arnobium Lexica testantur. AnsuERE, L. S. C. Th. de suar. XI P. q. Si fundorum detentatores putarerint abnuendum, i. e. restitutionem detrectaverint. Sic autem ibi, non abluendum, legi debere, ipsa ratio praecipit. L. 9. C. de omni agro deserto XI, 58. ut ea loca .... suscipere et tenere non abnu t. Sic ibi et noster II S. f. et vetus Glossator h. in Monis Comment. h. I.
S. 3I. nach abiurare, alia exempla In medium attulit Casp. Barthad Statium T. III. p. 406. Ebendaselbst nach abii irantur Z. II v. o. abiurarit per solitam gratiam. Νov. 3. Theod. I. 8. S. 3I. abnutitum Zelle I. v. v. nacti Obs. X. 26. Ist ubi is Euatreichen und eiugeschaltet unde moderanda laus IIeineccii. cui eius autem cet. Nach coφατι, Θυ Z. 6 v. u. - cuius contrarium est adnutirum sive inae μοτικον. Zur IetZten Nile nachi Vet. Ictor. p. 835. Festi emendationem ignoravit Dacerius.
S. 32. Eu Aboleri, g. 6. chartas omnes palam sammis iubemua Mo- Ieri, L. 3. C. Th. de indus. deb. XI. 28. et sic quoque absolute procremari ponitur L. 6 et I . GLABOMINANDUS, Mominandorum paganorum spiritum audaciamque eo pressimus L. 26. C. Th. de Iudaeis Ara. 8. S. 32. Eu Abrogare Z. von unien vor Sed ut. Atque hoc modo defendi potest in supra relato Suetonii loco verbum abrogasset, etsi verum sit Pompeium isto enim apud Brisson. esse debet, non Pompilius Iegem non penitus sustulisse. Ebendaselbst, Ietate Zelle, nach sed etiam αα magistratus, ut L. 8. I. D. de tutoria. et eur. dat. et -
25쪽
cilossar, Nomic. c. m. Simpliciter abruptum dixit Plin. Paneg. e. m.
minem hoe necessitudinis abruptum . . . destituet. P
lior hujus formae usus in utroque eodice, in primis locutio aba re, h. e. praeter vel frustra. Serta eorrupti eontra eum actio propter suum vitium non abs re extendatur, L. D. C. da furtis. non ab a re erit, L. 8. O. quom. et quando Iud. Huic contrarium est, e re ea in L. I. D. de rex erec et saepe.ΑnscIDERE, corrupte ex editionis Titianae ut videtur error'. etiamnum in L. n. C. TE. de Diae. XVI, 2. circumfertur: feminae, quae eremen suum abaeiderint, pro erinem, nec debebat id repetere ad L. s. Obd. Mat. Eod. Spangenberous. abseisia linguis, L. I. pr. α. do Q. Pr. Praei. A . manus. μου. CXXXIV. e. 13. Seribo autem Maelsis in d. L. 9. C. non abaccisis, non ignarus variar libros editualiuin et mss. in quibus utrumque 1nvento. Facit autem quod videam in hae re non alia nisi eaedendi vocabulo uti letos non autem aeta. dendi, euius veriverbii plurima documenta collige, sis, E lit. D. arbor. furtim eaesar. et altero de arborib. eaed. De distinctione inter abae ama et abaeissus cf. Duher ad Flor. II, 2. Dudendorp. ad Frontin. p. 49.
g. a. translate, quod inde abscidit ratione Fricidiae L. IAE. g. b. D. MLq. I. quod frustra Hal. mutavit. S. 33. Abscisae, pro quo alibi praeeriae est. i Culae. ad I. I. I. dcti Aquil . eum Etrusca Hal. etiam et Vulgat. abscisa scribunt, non visaeisis, unde emendari debet Gesnerua in Thes. h. v. Eadem inconis alantia editorum librorum in voce abscissus et abscisus. LL. Alamanor. tit. 62. de nare transpuncta vel abscissa; tit. D. de eoxa et braehis Marissis; sed tit. 64. lingua Maecia; ita variant edd. Linde rogii est Georglschii, cum in Alsa. vetustissimis Saeculi VIII et IX, quorum ingens est eopia per Germaniam et Helvetiam, fere non aliter nis per unum S scriptum repererim. Digitur abaeia sua est in Flor. I. Io pr. de Aedil. Ed. sed Saur. abscisus dedit, ut mox praescisus. Si etiam l. 8. de Aed. Ed. Am Selii se dieses Aritheis ist hinEugeniger Arat en ad Aure1. Vict. c. 23. Muncker ad Mythogr. Iatin. P. II. P. 32. Atque ante hos Pareus in lex. critico h. v. S. 3 . nach dem Artihel Abseirae lal eingesehalteir Ahreissis membri, Int. Nov. CXXXIV. e. IS. utrum praestet haec vocabula, virio
an duplici S scribere, disputat Drahmb. ad Lis. XXXI, 3 . AascoNDERE, erimina, L. I. l. I. D. ad 3C. Turpia. se, L. I. ζ. I. D. de furt. refugium Maeondendi eausa praestare, L. I. I. I. D.
S. M. Artihel Abseetus. II. 6. von oben naehr L. S. C. quἰ mireripsis. II. 3I. ist atara ne ita discriminatis etc. Eu lesent opponuntuT cingulis eonivitetis, adeoque sunt militiae ita divisae ne separatae, ut in eandem personam non simul eoncurrant. Μinus bene alit --etia legunt.
26쪽
Daselbae naeh dem Artihel Absentia: Abris; hane seripturam
alteri, etsi graece sit ἀφις, praesert Vossius in Elam. h. v. quod Latini in huiusmodi transsumtis vocabulis veluti in Absinthium graece et obsonium gr. δεμονιον, soleant in ' mutare. Caet runt in d. L. I9. I. 6. quaedam Edd. habent Parobsidibus, et hunt qui defendant.
oidenter atque absolute iubemur, l. e. sine restrictione. L. 20. C. Th. de Extraord. XI. I6. ζ. 4. nempe in his exemplis absolutum est omnino et prorsus solutum ut nullis amplius vinculis retineatur. Hoc ensu dicitur, muneribus, nominationibusque eo Ielis absolutam possidere dignitatem, In L. 94. C. Th. de Deeur. XIV. I. ubi paullo ante eadem liber honor vocatur. Absoluta vox, L. ult. C. Illi. de Me. X VI, T. et absoluti sacramento, in L. Isset. C. Th. da Deeur. Singularis formular in abaoluto est, in L. I 3. C. de omni agro ais. Pror perspicuum est. Da se Ibat nach dem Art. Absolutus ist ei eschalteir Absonans , Idem quod absonus, nee absonans a iuria ratiana eodieillorum uina, Pr. Inst. de Codie. AnsquE, pro praeter, L. II. C. TA. de Extraord. XI. I 6.: absque his, quae Gaaia Iege praecepta sunt, et sic quoque emendandum esse L. I 8. C. N. de Praetorib. VI. q. recte monuit ibi interpres. S. M. Artihel Abstinere Z. I. v. unten Eu congessit. Cesac. ad L. D. de A. vel O. Her. Et Da se ibat Eu denis. Arti kel Z. 5. v. unlen nach Placet. atari des tuo refer etc. l. b. Rarius et Graecorum more construitur cum Ge-vitivo. Ita capiendus Paullus ap. variat. VI. 6. es, qui sororis sitae bona saee abstinuit, h. e. a coitu eius abstinuit, undε non opus erat verbum coniunetione ibi inserere, quod Schultinous tamen retinuit, Praesertim cum minore motu legi potuisset ylia. Passiva etiam forma habetur in L. 2. C. quae in fraud. credit. Ibir Si sueeessione patria abstenta fuisti. Huius farinae formationes etsi non facile imitandagaint, notari tamen merentur, quo constet, in quot qualesque plicas ne pedetentim abdiderit lingua Romanorum, neque perfectum se ab-Holutumque philologum credat, qui quid ciceroni placuerit, aut qui
In scholis teri solent, acriptoribus id demum didicerit.' S. 35. nach dem Art. Abstinere ist Eingesehaltetr alburahere, a muliere i. e. distrahere matrimonium. L. 23. C. de agricoI. ne quis curialium . . . ae patriae . . . abstrahat, L. I 67. C. Th. de Decur. XII. I. abstractus militia. L. I 68. Eo d. ABSTRUSUs , pro abdito occultoqua L. 9. C. Th. de cesertoria. VII. IS. in domo patrimonione aus, uel qualia et abstrusa et longissima insereta possessione. Sio Plautus Poen L. 2. 129 dixit: in asstrua o
Ansu MERR habet generalem significationem et ad subtraetas res quoque pertinet. in fam. ereiae: iudieio earum rerum, gura ea coM
27쪽
redaua quidam da eommunibua Maumpserunt, vel deteriores Deerant, ratio est habenda. L. I9. C. Fam. ere. Ideoque idem valere potest, quam pecuniam ita impendere, ut a posse ore recedat. Hine quo in eam rem alam tum fuerit, i. e. erogatum, in L. I . C. de excuti tui. ABUNDARTIA anni, pro ubertate, L. I. C. de erog. misit. ann. ABUNDARE , eautela abundam l. e. auperflua L. II. C. da Datament. o. a. Sane insolenter positum est apud Neratium: Mundare mandati quantita tem pro superare et excedere, nee ad rem faeiunt, quas exempla attulit Duker . Verum commode monuit Chr. Gotti. Richter D. de Neratio Prisco, Lips. 1788. p. 19. Graecorum ad imitationem id dietum esse, qui verbum ευπορειν eadem ratione cum a usandi casu coniunxerint, veluti in illo Demosthenis intam riis et, M. S. 35. gum AritheI 'MAIINA, Mile I 0. v. Oben nact poti d. coctiliis his Ilunis, quorum adeo erant Romae singulares tabernae coctiliciae, - ferner am Sehi se dieses Arti kelar nec apernenda sunt, quae in rem contulit Voasius in ElymoL V. Coaetilium, et ante C saubonus ue Salmasius ad Capitolin. Perila. c. 3. AccELERARE , cognitionem, L. uia. C. T . de navis. XIII. 5. Iter. L. b. C. de meta . solutionem, L. S. C. Th. de induls. Ob. XI. 28. aecelerandae nee sitates, L. II. C. N. de annon. XI. I. Das albat nata dem Artinet Aerepto lat ei eschalistr Meepto-ν , eodem sensu Emphyleum aereptor occurrit in auth. qui res C. GSS. GeIes. et apud Charisium. Cf. Barth ad Statium T. II. p. 69a. ubi plura verba aimilia congessit. Ac PTUM , g. 2. L. 6. Cod. da naufrag. ealcuIus modistionis. κequaquam feratur acceptus. β. q. paullo aliter. L. 28. Cod. TA. Mauseept. XII. 6. Si quia voehas putaverit erae deferendas, gelat nee in areeptum ei qui susceperit referendum, i. e. ausceptori non proficiant ad dissolvendas rationes auas. S. 36. Eum Artihel accersere am Sehlusset De verbo ipso consule Cortium ad Sallust. Iug. XL. 6. et Dra M. ad ras. II. I9. I0. S. 36. Eum Arti keI Meeasio, Z. 3. v. o. Satis obvia est haec Merarionia in iuris libris significatio, qua personas comprehendit, fidem pro aliquo interposuerunt, quales avnt fideiussores, mandat res, pecuniae constitutas rei, adeoque quoscunque, qui aliquo nobis vineulo coniuncti sunt. Nec ceteris aeriptoribus id incognitum. me. Verri Ael. II. L. II. e. 13. is auo Iabora auisque ae e ea aio nibuli hujus negotia molastia eonsequebatur, ut ad istum summa pecunias M. ferretur. Ecce accessionea sunt ministri negotii; ita enim hune Ioeum malo opere cum Culacio ad L. 9I. d. V. in quam explicationem re .eipere Emestii in Clas. O . A. v. Alia loea coacervatim attulerunt Gronov. ad Lim. XLV. T. et Heinsiua ad Veli. Pal. II. 26. verum uterque sine delectu. Eodem sensu in Nov. IV. e. I. maii vira dupernonia dicuntur, nee eat hoc contra veterem linguae usum. Plutaur h.
28쪽
X xv Stephanus I dies. h. v. caeterum monendus est Iector, non semel tantum sed ter in I. 9. g. 4 et 5. D. de V. o. quasdam Edd. accessionis vocabulum mutare in aceeuoris, neque id cum Brenemanno adscribi debere Vulgatae. Certe nec in Ms. IIasiliensi, nec in antiqua ulla editione haec lectio apparet, sed, ut videtur e male aedula explicatione, veI coniectura, primum in Sennetoniana, mox transiit in Guil. Iardinam anni I 550 et Lugdunensem anni I 5 5, etiam in illam Cestii Baudoetae, quae omnem faecem in s ecepit, quamque otiamirum nescio quibus laudibus passim esserri videas.HApud Val. quoque Max. V. I. I. quaedam Edd. accessorem substituerunt accenioni. S. 36. Eu demselben Arti et g. 8. v. o. ist hinEuges igi nasti lae- eantur: et L. 13. D. M SC. Maeec acerasas usuramum. Da se Ibat nacti dem Artihel Meessio Ist eingeschaliet: Acerasus, Pro accessione, partium Meessu gravari, L. S. C. de omni agro dea. quo facilior esse navibus eonsuerit acerasus, L. I. C. G. si quis pecvn. consio. IX, 23. areeri Urbis accessu, L. un. C. Th. quib. milit. XIV, II. Gruter. Inscr. CCXLVII, 6. Q pod. aee ea sum. Ita Iiae. hoc.
alia m. addit O. ex. Pecunia. sua. portu. tutiorem. navigan
tibus. fecit. I. a. pro loco, per quem acceditur, quaero, an per alienas aedes aeeeMum heres praestare debet, L. I0. D. de S. P. V. Ibapis apud Gruter. DCCCXLIV, g.
S. 36. xum Artihel Aeespere Z. 6. v. v. nach: de Gullieu Conises. p. 35. lat hinnugefugit Insignis est locus in Lege Cisalpina: AVOS
IΝTER ID IUDICIO ACCIPIETUR LEISVE CONTESTABITUR,
ubi notandus est patiendi usus verbi eontestari. S. 31. Eum Artihel aeripere am Schlusae dosostent Longe autem alio sensu Appellatio Meipi dicitur, in L. q. C. Th. de AppeII. XI. Sin id enim in personam iudicis cadit, idemque valet, quam recipree αν pellationem in L. 16 et 42. Evid. vel admittere in L. 20. Eod. S. M. Eu dem Artihel Melamationes am Schlusser Erant aulam
B acclamationes non in processibus solummodo Imperatorum couaueta , quo pertinet L. I. C. de Veteran. multaque in Histor. Aug. Scriptoribus loca, ad quae passim eruditionem suam exhauserunt Duumviri doctissimi Casaubonus ao Salmasius, sed etiam debita quasi maiorum magistratuum honoris particula. Hinc adeo praeceptum fuit, ut, qui ex Quaesturae honora aut Vfeari Magisteria, aut Comitisa utriusque aeraria vigerent, areismaιione exciperentur solita nee praeterirentur ut incogniti, uti legendum esse in L. un. C. de Quaest. praeter C. Th. suadent ΜSS. cuiaeli. - Locum Callistrati
29쪽
Loea inimicis, an nobis videantur accommoda. Alios testes produxit Νie. IIeinsius ad Claudian. de IV. Consul. mnor. v. 32I.
Da se Ibst nacti dem Art. Accommodum: AccURRERE, M, eum vidisses furem, et ad comprehendendum eum ae eurrisses, in L. I. g. 2. D. de furt. ubi Vulg. et Hal. minus ad rem oeeurrisses, non enim nisi, qui obviam nobis venit, occurrimus, contra aecurrimus etiam ad eum qui nobis ad latus suit, vel a tergo. ACCUSARE, Verbi Potest ex ramo apparet; est enim non a Dequentativo euso, quod Festus volunt et Velius Longus, sed a causare, causam autem litem denotare in vulgus notum est. S. 37. Zum Art. Aecusatio Z. I 2. v. o. nache L. Iq. C. de proae.
Saeror..ser. XII. I9.r huic etiam est ino eiosi testamenti accusatio in L. 2. Cod. Greg. de in . test. II. 5. Ebenda selbst naeli dem Art. Aeeusatior Aeeusator Vulgari sensu tot locis Docurrit, ut vel unum adscribere pigeat. A delatore disti guttur in L. 3. C. de males et mathem. S. 38. nach dein Art. Mephalir acerbitas, pro Severitate et gravitate, acerbitas eatenarum, L. I. C. de eustoc reor. convicii, L. un. C. de ingrat. lib. poenarum, L. 2. C. Th. de raptu virg. raptus Scelerosi, L. I. C. Th. de raptu IX. 25. et alibi multoties. Ac Enntra, sub acerbiore reliquorum mole repetendum est. L. 3.
C. Th. de eensitoria. AIII. II. Daseli, si nacti dem Art. Aeetabulum: Acies; recte igitur Themphilus Iustiniani verba in aete reddidit ἐυ τι συμπλοκῆ. Sed longe aliter in L. 50. C. Th. de ope r. pubi. XV. I. sumitur Pro multitudine; Porticus thermas Honorimias praecurrat acie columnarum, quo in loco huic vocabulo, quatenus id ab exeret tu instructo, translatum est ad columnas, non solum cogitatio multitudinis, sed etiam ordinis aptaeque compositionis inest. Ebenda selbst Eu dem Arti Aetnalicium: quam bene videant alii. Mustum intelligit, quod antequam uvae calcantur, SPOnis Sua defluit; vinum prodromum vocant. Id vero vix persuadeor convenire loco Cassiodori allato, in quo una legendum est pro una. In alia ivit Nirchmuterus opusc. p. I86. , quem, si placet, adi. AcoLUTHr, horum in Ecclesia Romana frequens est mentio, eorumque munus fuit ut Iuminaria in templis accenderent, unde latine ce-- ferarii dicuntur, ut est apud Isidor. Orig. VII. 12., quo nomine non
tam ετυ- Voluit quam munus ostondere, et ut vinum in eucharistia suggererent, unde et ad clericos minores reseruntur. In ecclesia vero
Graeca raro occurrunt, et dubitari potest an ibi inter clericos censiti fuerint. Vid. Bingliam in Orire. eeeles. III. 3. Forsan et aliud fuit
munus. Nam qui inter Graecos auctores primus eorum mentionem
iniicit Iustinianus in Nod. LIX. e. 3 et g. iisdem hoc ossicii iniungit, ut in Pompa funebri praeluceant. Practer hune locum in iure non est alius, in quo commemorantur nisi L. 6. C. de Epise. de cuius Iectione videamus. Verba sunt: Presbyteros, Diaeonos, Subdiacon
30쪽
xxvii atque Exorcistas et Leetores, ostiarios et Molathos etiam, personalium munerum expertes esse praeeipimus. Sic post Haloandrum omnes. Sed frustra. Nam ista et Aeolythos hactenus nulli agnoscunt Mas. nisi unus Contii, et absunt etiam a duobus nostris, uti a Goottingensi, Omnibus Russardi et Fabroti. Pleraeque etiam antiquao Edd. ante Hal. omittunt, nec tamen omnes, adsunt enim in ed. Nic. de Bene-dietis, quae Lugd. I 509. prodiit. Quod autem rei caput est, desiderantur in ipso fonte Constitutionis, h. e. in L. 24. C. Th. Eod. XVI. a. , quam adeo male in subsidium vocat Brissonius. Praeterea eadem vocabula respuunt Photius eiusque Scholiastes Balsamon in Non ocan. Tit. I. c. 3I. et hie iterum in Colleel. Const. Eccles. nec recipiunt Basilica. Quam autem praeterea adducit Bri . L. I 0. C. N. GLeri non habet vocem acolythi, sed elericos nominat et iuniores, quo iuniorum nomine Iac..Gotholaedus existimat intelligendos esse acolythos, quod an verum sit, iudicent alii. Ego vix probaverim. nec video, cur non intelligi potius possint liberi clericorum, quos itidem inimunes esse voluit. L. 9. C. Th. Eod.
est ἄκριβεια, deinde est pro severitate: post debitae ultionis acri-niam L. b. C. de S S. eceles. , quo loco intelligitur, sacrilegii Poen . non sane excommunicationis, quam peracute, si Dis placet, ibi In tellexerunt Accursialia. Adeo autem lepida est Glossae originatio, ut suave sit eam referrer sic dicta est, inquit, quia a gremio matria clesiae eiiciuntur excommunicati, vel acrimonia sic dicta quia euaareet. I. 2. Pro invidia et odio accusatoris In.reum videtur esse in L. I. C. H. quor. appeIl. non recip. XI. 36. verbis: ne adrersarii calliditas testes subtrahat, quo veritatem audacia vel aerimonis mPeret. Sic enim Procul dubio ibi legendum est, non qui. Quod cum Jae. Gotholaedus, ubi Commentarium suum scriberet, non PersPexia et, varie quidem locum iste tentavit, sed mire infeliciter. S. 29. am Schiussu des Art. Acria et acerrima indago, L. 22. C. ad L. Corn. de salso, et acerrima condemnatio I. 2. C. de his qui latron. Einige sol gende Arti et sind von Cranter nocti ausgearheitet undnamenti ich adjutor, adjutorium, adjutrix aussithri ita bellanduli. daalatEte der erδrterten Wὼrter ist adnotare. Da uber Wenigstens ilichtallo diese Eriirterungen der Form nach von Cranter vollendet aliud, habe ieli Bedenken getragen, si e liter anzuschii essen. Die.epistola ad Heinrichium vom J. 181 liber die bel Callistra. tus I. 28. g. S. D. de poenis vorkommenden juvenes verssiente action egen der heitern, Dei sicli ergehenden Darstellung die Wiederaunnalinte, Cranter berust sicli auch in den abgadruckten Zus taen Eum nrissonius aes diese episti, und Eie herii liri ausser den juvenes, belcenen des poetischen Piltimanns Deutung ubge lesen wird, -m- Iich die Frage, ob der archineaniscus au den ossiciis domus Augustae