장음표시 사용
101쪽
rumque Ecclesiasticorum materia reservata est. Id quod haud ita intelligas, quasi utriquo lacullati limitos sint constituti , quos praetergredi Omnino nefas , Sed tam lummodo quid potissimum in sua facultato Τheologi ,
ot quid in sua Canonistae spsectare debeant. IA. Quum vero canones, recte Observante Gersonio, risi bono inspiciamus, non flat , nisi conclusiones elicitae , vel illatae ex principiis Theologicis , idest ex Evangolio, et aliis libris Canonicis per illos, quibus dixit Christus: Qui nos audit, me audit; vel etiam delerminationes loci, lemporis , vel modi, quo jus
divinum observandum praescribitur , vel denique sa-ciliores eius exequendi rationes , ne ritus , quibus regitur: hinc neutiquam dubitandum, Τheologiam lamia cum Jure Canonico adfinitate connecti, ut nisi miraque conjugantur, mutuoque Sibi lumen praestent, haud magnae fieri possint in alterutra facultate proe
X. Comululum , adprobatumvo e3f. Vox congrestinium illas spectat Ecclesiasticas Constitutiones, quae, vel ab Episcopis in Synodos convenientibus editae sunt, vel a R. Pontificibus evulgatae , quibus vel fides e plicata est , vel morum regulae constitutae , Vel Ε,
closiastica politia disposita. Atque hae jus Ecclesiast
distinctius agemus. At vocula a probatum eas Spectat ecclesiasticas regulas , quae usu potius , moribuSquere et lac tacita Praesulum Ecclesiae auctoritate firmamiur, quaeque consuetudines dicuntur, de quibus mox redibit sermo. Ad probari etiam dicuntur illae ecci,siasticae constitutiones , quae in Synodis provinciat, hias condi lac per alias deinceps provincias paullatim vim logis nanciscuntur; praesertim quum R. Ρonli fucis accedat auctoritas. Istud prioribus Ecclesiae saeculis
102쪽
69 Dequeuter accidit. In particularibus namque Synodisper in tempora habitis tum pleraeque haereses damnatae sunt, tum morum, ae disciplinae Canones constituti , quos caeterae dein Ecclesiae receperunt. Quatnombrem Augustinus do haeresi Pelagiana: Iam o Concilia , inquit , ad Rom. Sedem mi agunt; in o Regeripla venerunt e cauaga stacta eat. Tum Canonos Conciliorum Orientalium , quos vetus
graecas Ecclesiae Codex complectebatur, Successu temporis per uni orsam Ecclesiam iguerunt.
XI. Atque hinc patet quidnam Ius canonicum iu-lor, et Civile discriminis intersit. Scilicet illud Mismnam hominum beati talem, ceu scopum spectat; istud temporaneam tantummodo civium felicitatem. Illud spiritualia, et sacra moderatur; istud politica, et temporalia. Illud Episcopos, ac praecipue R. Ponlisicos; istud saeculi Ρrincipes auctores habet. Ast non negaverim alterum alteri sibi invicem auxilium praestaro: Damque haud raro et sacri Canones jus civile confimmant , vel moderantur, et Lo3es Imperatorias Ius canonicum Sequuntur , vel adjectis poenis exequi praecipiunt. Adhaee aliquando alterum ab altero suppletur , ntque adeo in ambiguis interprolationem ac
DE IURIA CANONICI PARTITIONIBUS.
I. Ex hactenus dictis profecto patet Ius Canonicum multifariam dividi: et quidem x. ab ejus origine tu
Divinum , et Humanum. 2. ex diversa , qua Vigetralione in εγγραρον , et αγραρον Scriptum , et non Scriptum. 3. ex Potestatis, a qua conditum eSt, auctoritato in Generalo, et Pariseularo. ι tandem ex
1 cap. III. Extr. de novi operis nunciat.
103쪽
Incis , ubi visci , in Oriori/ale , sive Graecum , et Decidentales, sive Latinum. De priore Iuris Canonici γdivisione salis aclum est titulo superiori: postremam in Diatriba Isagogica sustus explanavimns ; nil stram dumtaxat, ne tertiani liic explicandam adgredimur. H. Ius igitur scriptum. quod etiam Conatistitionis nomino venit , illud est . quod expressa Legislatoris voluntale sancitur, licet non scribatur; uti ex adverso non acriptum , quod etiam Conδuoludo plerumquo dicitur, illud est , quod moribus Christianorum inductum vim logis habet, licet post scriptis demandetur. Igitur juris Scripti, ei Non scripti discrimen haud indo eruas , quod litteris fuerit consignatum, Vel non, sed potius quod expressa Legislatoris voluntate suerit
sancitum, vel tacita duntaxat adprobatum. Hujus rei ovidentissimum est argumentum, quod nec consuetudo in scripturam redacta Lex sit, nec lex non seripla Consuetudo. Et sane Lacedaemonii scriptis logibus usi non sunt , legibus lamen usi sunt 3 si in D apud Romanos revera lex serebatur, ubi magistratu rogante:
lilia Iubeatia Quiriles etc. populus respondebat: Uti rogas. Quum igitur Iesi e accidensi superveniat scriptura , dubio procul ipsi ουσι ομς atibatantialia
III. Non negaverim lamen leges scripto tradi, quo innotescant populo a principio ; consuetudines vero usu invalescere , nec scripto tradi, nisi sero, quum jam Iongo usu receptao sunt : hinc Seripla Lox dicitur, Non acripta Consuetudo. Hoc canone constituto p socio liquot , Traditiones fixo Divinas, sive Apostolicas, sive Ecclesiasticas ad Ius acrissum omnino res rendas, iis exceptis, quae ex usu potius, quam ex
104쪽
quo divinum Voleris, ac Novi Foederis codicem praecipue constituunt Canones Conciliorum, Gnatitutiones Ponti sae, et Diota SS. Palmmo ita Leo IV relatus a Gratiano si). De Conciliorum Canonibus, et Constitutionibus Ρontificiis nonnuli dedimus in Dia- triba Isagogica , at plura hic supersunt animadver
V. Primum. Conciliorum generalium Canones, quibus vel Fidei dogmata, vel morum Regulae explicantur, et constituuntur, prorsus indubiae sunt auctoritatis; quippe qui in Synodis conditi, ad quas totius christiani orbis Praesules conventuul, ne ipse R. Pontifex EooIesiao Caput vel σιμοπις immedials per se , vel 1ασως mediate per suos legato praeest. Qua dore Ecclesiam universam repraesentani, quam in fidei veritate , et morum disciplina custodienda perpoluo duraturam Christus ipse haud semel pollicitus est. VI. Secundum. Canones disciplinam spectantes quam maximae quoque esse auctoritatis tum ex eo patet, quod aliquando Spiritu Dei conditi dicti sint; tum vel maxime ex eo, quod Ecclesiasticam disciplinam moderari nonnisi Episcoporum praecipuum, ac prinprium munus Sit. Verum neεandum haud est ejusmodi Canones pro temporiari ratione mutationi subjacoro ;go sensu intelligendum illud Augustini: aὶ nimirum onoilia plenaria priora ροδί ioribus emendari.
nes condunt: hanc enim potestalem Episcopi a Christo Domino va πώς immediasse accepisso videntur, dumox Apostoli doctrina ipse Christus dedi flores ,
105쪽
72δι motores in opus ministerii, in aerisiorationem corporis Christi, ut jam non gimu3 parvuli quotuan-
es , et circumferamur omni vento doctrinae. si Quinimmo nntiquitas Concilia non modo Provincialia, verum et Episcopalia canonos odidisse , pluri hus do- monstrat Petrus do Marcu 2ὶ . Soculis quidem temporibus occasione salsarum decretalium pedoloniim invaluit, ut in Conciliis Provincialibus, nisi do adsensu B. Pontificis , Canones condi nequirent, atque adeo neque ipsa Concilia celebrari; verum per patres Τrudentinos antiqua libertas revocata est, datumque Metropolitis singulis trionniis SInodos Provinciae pleno jure celebraxe: quas tamen ne evulgarent, nisi prius
per Sedem Apostolicam probarentur, mandalo Sixti V. Sacra Congrogalio cincilii sancivit. Et sano fuit prisci moris Concilior iam, ollam particularium Canones apostolicis Ecclesiis communieare ; maxime vero Rinmanae , quae centrum Ost EccIesiasticae communionis.
V. Quartum. Apostolicae Constitutiones , sive De-erolatos R. Pontificum Epistolae ubique vulgatae , ubique, ut par est, receptae, ejusdem sunt auctorii lis, ac ipsi Lan nos. Potestas enim Petro collata pascendi OVos, et agnos, fratresque confirmandi jus losum condendarum profecto includit: quam potestalem lam inde a primis Ecclesiae modulis Rom. Pontificos exercuisse historica produnt monumenta. Jam vero suit in more positum , instituloauo Pontificum , nonnisi in . Synodo saltem Dioecesana Romae Enacia, graviora e - pedire negotia, publichsque odoro Decretalos Epistolas
ῖt sane s3ὶ Pius I. Clorum Rom. Christi Senatumndbollat. Salutat Io Sonatus pauper Christi aputa
Romam connitum3. Atqui prioribus seculis Clerus ea
106쪽
ratione Senosus Loefossae dictus est, quod Pracsbyloeri conεiliarii essent Episcopi in gravioribus expediendis suae Ecclesiae negotiis. Aucl. Const. Apost. si Praesbyteri Apostolorum Chrisu locum ten ut, fun- quam conailiarii Episeopi, o elegiae corona. CI-prianus 2) sutilia Llcrum vocat Sacrum, Deuerandumquc congeRaumo tum Epist. VII. latetur, go nihilaine Praegbyterorum Ruorum congctio 3ua privata seu- tentia tinguam scaδisae. Demuin Hier. οὶ Et nos , inquit, habemux in Melchia Senatum noδstum, Coelum Praeabyterorum. a. Curnelius in scribit, so noluisse Maximum, ne reliquos Consessores, qui a Novatiani parie steterant, in Ecclesiae communionem recisure, uisi prius PraeSbF-terio convocato: s malo eouδGO , quid circa perδο-
3. Julius I. 5ὶ diserto scribit se coacto Romae In piscoporum Italiae Concilio senientiam pro Λilianasio tulisse: Ad prues utim tempus Episcopi concencrctet eju/dem aentcntias fuerunt. Ex S. Loonis Epist. XV f. n. 7. pe picue comstat Bom. Pontifices per singulos annos Episcoporum coetus celebrare consuevisse ad graviora in communutraclauda negotia; ut hoc pacto Romanae Sudis coim stiluta ab omnibus custodirentur: verba S. Leonis infra dabimus , ubi de Synodis Provincialibus agemus. 5. Decrota R. Pontificum in majoribus negotiis ex eo potissimum agnoscebantur , quod essent SIuod . . litor probata , ct edita. Id evincitur ex Fidei prosos.sione, quam novus electus Pontifex ante suam ordia
i) Lib. II. cap. 28. . si Epist. LV. .
107쪽
nationem emittohat; cxlatqua in Lib. Diur. R. Pontificum. si) In hac enim dum constituta, et Doerela
a Rom. Pontificibus praedecessoribus suis se Observari profitebatur , eam adhibebat clausulam: quae RPno liter alafuerunt.
IX. Neque negotium lacessat, quod in Pontificiis Constitutionibus nulla Synodi injiciatur mentio. Id ει nim probabili, et iusta caussa laclum est, sortasse ob Sodis Romanao amplitudinem. Ad rem Iulius Ι. a) uod si illud nos commovit, quod gom3 3crψ3orιm. in hoo Vuoque adeat probabilis , es Dala eaugha Dileolia3imi. Attamen nec 3um δι vobis 80nseare , quod etiamgi poma go Serim , non ideo mei solius egae illam gentensiam , δed se Omnium, qui in Balsa gunt, et qui λ his partia, bus degunt Episcoporum . . . . Ad praeuenitum tempua Episcopi conuenere, et jugdem gententiae fuerunt. X. Quod voro vel ipsi Rom. Pontificos in Synodo, graviora non opedierint nogotia, congruentes dant rationcs Patres Synodi spolitanae ΙΙ. Coll. vii 1. Liacet Spiritus S. yrasia, inquiunt, circa δίπuloa is poStolos Gundaret, ut non iudisserent alieno comaeilii ad ea, quas venda erant e non tam n aliter voluerunt δε ea, quod movebatur, at oporteret gen' rea circumcidi, desinimo , pri quam communiter confregati dissuarum Seripturarum leatimoniis unu
quirgus iacta aua confirmarent. . . . In communi-
H cap. II. Tit. VIII. s, Epist. Ad Orient.
108쪽
digent ipse Dominus dieis: Si cuo eae vobis
convenerint Ruper terram do omni re, quamcumque petierint, conlinyet illis a Prure meo, qui in eooliscat. Ubicumque eni uerint duo, aut crea colleoli funomine meo, πο cum eis δum iu moris ip3orum.
XI. Quintum. Qui Sacros Canones, vel Apostoli eas Constitutiones infringit, cum peccati labe se in ruinat, tum poenis se subdit, si quae illis adjectae sunt. Et sano ipsemel Christus tum ii in Apostolos sic adloquitur : Qui υοδ audis, me audit, qui vοδ vernit, me vernis; 2ὶ
tum mandalorum Ecclesiae contemptorem ab Leclesia
arcendum praecipit: id quod etiam Apostolus jubel: δὶ
Si quis non obedit verbo nostro per epiδωlam, hunc notato, Et ne cymmisceamini cum illo. Qua de re Caelestinus P. Epist. ad Episcopos per Apuliam et Calabriam constitulos in hune modum dueernit. Nulli Sicordolum liceat Canonea Unorare, nec quidquam facere , quod Patrum pogail regulisiobnigro e et Cone. Chalced: ιὶ Reyulaa Sauctorum mirum per gingula nunct υδque Concilia constitutas proprium robur oblivere decrevimu3. Tum SIn. Nieuna li. 5)Reyula3, quas Sanctae Catholicao, ac Apsyloli a in Ecclesiae, tam a SN. Apoδlolis, quam ab orthoi aeorum univergalibu8, ae loealibus Constitias trad,
tau gunt, δernam, ac cu'mdire profitemur . . . .
nox, qui Christiano censentur vocabulo , pocul ei damnationibu3 , et e dioergo recepsionibus, et tu list Dasionibus , quae.per illa8 prolatas Sunt, ct finitae , δubjici Canonico decernentea. Idem uinque Imperatores fassi sunt. Unus audiendus Justi uia.
i) Luc. eap. X. et in Matth. cap. X.
109쪽
XII. Quod tandem spodiat ad SS. Patrum gententias : proseclo ad eas in nogotiis per Canones, et Dincretales non definitis recurrendum esse decrevit Leo IV. αὶ Id quod non sine delecto intelligas: neque enim
omnes SS. Patrum genientiao ejusdem sunt auctori latis , et momenti. Quamobrem operae pretium est aliquot Canones constituere. I. Canon. Ubi Patres ad obseura Sacrae Scripturae loca, tanquam interpretes accedunt, eorum semtentiae permagni faciendae sunt: ndeo nempe ut ad- ersus unanimem Patrum sensum Sacras literas imterpetrari qui audeat, maximae temeritalis merito a CuSetur. 3ὶ 2. Canon. Ubi vero sententiam ex divina , alque apostolica traditione non interrupta serie venientem prinserunt: tunc quo major erit eorumdem in idem dogma CODSensio , eo potioris erit auctoritatis , immo etiam insallibilis accedento Ecclesias consensu. Etenim poli S-simum per Patres, qui singulis saeculis scri in ediderunt Apostolicas traaition os Ecclesia dignoscit. 3. cinon. Dicta SS. Patrum, Auctorumque Eccle- Biasticorum, qui singulari doctrina, ac pietate olim soruere, origine sua vim legis non habent. Ad Legem enim condendam non solum scientia, verum et potestas requiritur , uti ad rem Graiianus. ιὶ Ea ta- 1 Nov. CXXXI. eap. E
3 Trid. Sess. IV. 4ὶ Prine. Dist. XX.
110쪽
mon maximi aestimanda sunt ; quippe quae antiquis oxylicandis Canonibus, ne veteri Ecclesiasticac disciplinae adsequendae non parum praestant ad jumenti. De sententiis ex Lihris Poenitontialibus, Gestis Rom. Pontificum, et Ecclesiastica historia depromptis idem esto judicium. Do Iuro Canonseo SerisD. XIII. Ius Canonicum non scriptum αγραφον proprio dicitur Conauetudo, cujus tanta vis est, ut quum suin sit rationabilis, et legitimo inducta Scriptae Conas Iulionis loco habenda sit si). Atqui plura ad legitimam Consuetudinis firmitatem requiruntur. Iuridivino , ac Ethicae Christianae non adversetur. φὶ Quidquid enim contra jus naturae, vel divinum inducitur , id non consuetudo, sed detestabilis abusio
dicenda eSt. g. Temporis Diuturnitas: nimirum Spatium docemnnnorum , ubi sit praeter canonem ; at vero spatium saltem quadraginta annorum, ubi sit contra canonem. Ita receptior Canon istarum sententia. 3ὶ Tum consuetudinem adversus Canonem nunquam receptum Spatio decem annorum praescribi, ae etiam minori, docent
3. Frequentia actuum Canoni abrogando adversantium : qui sano Antonii Fabri sententia η δικαςικῶς jud taliter probandi sunt per unam, duas , vel tres ad summum turmas, quarum singulae decem testibus
constent. 1ὶ can. VI. , et VII. Dist. 12. et Can. III. et VII. Dist. 8; et eap. ult. de consuet. 3 cap. XLV. de Verb. Signis. cap. 5. de Ostie. Ordiu. in VI. , et L. II. et III. cod. quae sit longa consuet. 4 cap. I. do Thegua e et pace I . 3I.