장음표시 사용
131쪽
lum requiritur , ut lolius alicuius Pen vinetae gpiseo. pi simul congregentur. XXXV. Synodis Provincialibus PresbIleros quoque antiquitus interfuisse, et cum Episeopis consedisse velorum Conciliorum Acta demonstrant ; praesertim Il- Iibertiani, Arelatensis I., etc., quin immo ex quorundam Rom. Conciliorum Actis apud dustollum in. Bibliotheca
Iuris canonici i in illud colligi videtur, Presbyteros sus- fragium quoque sub Episcopis tulisse ; et quandoque iisdem paene sermulis , ac Episcopos subscripsisse. XXXVI. Ad Concilium Provincialo ex Tridentino a
non modo omnes provinciae Episcopos, verum et alios, qui do juro vel consuetudine interesse debent, convenire onanino oportet. Conciliis provincialibus Neapolitanis non modo Episcopi interfuere Nolanus, Acerranus , Iscianus, Puteolanus, et Aversanus exemplus, CanOniei Ecclesiae Calliodralis Neapolitanae , ac Procur toros Capitulorum Cathedralium Provinciae; verum et tiniueraug Clertia tam Civisatis , quam Dioeeegis GL dem ad Synodum Provis talem celebrandam per edictum revective vocalua, ac Dyllime covrcym
De Synodo moeeeδana. XXXVII. Episcopi antiquitus veluti SInodum Diore sanam habebant, ubi cum suis Presbrieris de gravioribus dioeceseos negotiis tractabant. Presbyteri enim Episcopi Senatum constituebant. Hinc Conc Carthag. IV. 4s decrevit; Γι Episeolus nulliva eaussam audiat abseque praegentia clericorum auorum : alioquin im
132쪽
rila eris sontentia Episcopi, nisi Gerseorum pramaonisa eon metrir. Eiusmodi Conventus antiquit Presbyteris , et Conorim Civilia dieii , saopius porannum ab Episcopis cogebantur, quum non deessent identidem graviora quaedam Dioecescos expedienda negotia. At labentibus saeculis primum bis quotannis , doin semel duntaxat cogi coeperunt ; id quod probavit Synodus Laloran. IV. sub Innocentio Id. IJ, et restituendum jussit Tridentinum. et) XXXVIII. Synodum Dioccosanam iuro indicit Episcopus electus, et confirmatus, haud vero Archichiscopus, antequam pallium recipial: Benedictus XII 3ὶ, neque Episcopus titularis: in 7. neque Vicarius Generalis , nisi speciali ab Episcopo commissione muniatur: sη8. neque Vicarius Copitularis , nisi post annum ab proximo habita SInodo : 6ὶ 9. neque Vicarius Apostolicus , nisi do licentia S. Sedis : 7ὶ 1 o. Porro Praelati inferiores tertiae speciei, nimirum qui juri dictionem quasi Episcopalem in locum aliquem exemcent , aul plura loca a cujuslibet Episcopi Dioecosi
omnino separata, recte possunt Synodum Diomesanum celebrare , ubi alias illam legitime celebrasse constet. Hoc privilegio fruitur in nostro Regno Abhas Cassinem
sis: ' xx. Qui vero hujusmodi jure carent , eligaut
Episcopum, ad cujus SInodum accedant. XXΛIX. Synodo Dioecesanae interesse oportet I. A ehipresbyteros, Vicarios soraneos, Ρarochos, aliosque curam animarum habentes; atque etiam Praelatos tim
133쪽
Driorcs, liret nulliust , qui territorium ab Episcopali omnino avulsum non habent. 2. Regularis , qui euram nnimarum in suis Ecclesiis exercent. 3. Superiores Regularium , quorum monasteria Episcopis , tanquam Sodis Apostolicao Delegatis, subjiciuntur. 4. Canoni SCassiedralis, et Collegiatarum: uti quoque omnes alios Ecclesiae Calliodralis Beneficiarios. 5. Reliquos ollam Diovectum Beneficiarios, aliosqne Praesbyteros, ct Cloericos, ubi in Synodo de morum rosormatione agem dum sit, vel do capitibus clerum universum spectantibus,
Mi do Decretis Synodi Provincialis evulgandis. 6. Tandem Fratres Capellanos Sacrae Religionis Hierosolymitanae curam animarum habentes: id quod potiori juro do Sacerdotibus illis saecularibus intelligendum, qui Ecclesiis Parochialibus eidem Religioni adnexis aliquando praeficiuntur. De Synodis Mysia et Ristis.. XL. Hactenus explicatis quatuor Conciliorum generibus, duo alia adjici posse monet Benodictus XIV i). Reyia nimirum, et Aista, scilicet ex Provincialibus,
XLI. Concilia Rogia , dicta infordum Comitia, ea sunt, quae ex Episcopis aeque constant, ne ex Oplimatibus , et comitibus Regni , ut omnium suffragiis Ieges condantur ad utramque politiam, ecclesiasticam scilicet, et civilem constituendam. Huius generis Comellia frequentia fuisse Constantinopoli observat Thomas: ai frequentissima vero in Galliis satis constat. Namque pientissimi icalliarum Reges , ac praecipue Carolus M. et Ludovicus Pius, recte observante Batullo 3ὶ
134쪽
nitul gravo decernebant sine Episcoporum, et Magna-lum consilio: quod ipsimet latebantur in suis Edictis. quorum volustissima formula edita a Bignonio si in hace crat: Noa una cum Apostolicis viris Patribus no-δmis Diseopia, Θαmatibus, caelerisque Palatii no- atri Ministris, etc. Regiis hisco Conciliis vel Primceps praeerat, vel vice regia Comes Palatii. etὶ seu modi quoquo fuisse videtur Conventus Praelatorum , Comitum, et Baronum hujus Regni Noap. habitus in planitio S. Martini Brutiorum ann. I 283., in quo Carolus II: Andegaveasis Caroli I. sui Parentis vicem
XLII. Illud hic omnino animadvertendum , in Rogiis hiseo Conciliis, licet ubi do cisili politia ageretur, neque Episcopi. ac comites conspiraverint; allamen in Ecclesiasticis diseutiendis , finiendisque negotiis praecipuas Episcoporum suisso partes: id quod tum ex pluribus, tum vel maximo ex eorundem Actis ovincitur in quibus plerumque Decrctorum fidem , morori uri spectantium auctoritas, nonnisi Episcopis tribuitur; lum Regem, et Optimatos iisdem lanium modo consensimo
adjicitur. Qua de re Canon X. Synodi Suessionensis an . 744. a Pipino convocatac sic concipitur: Si quishoo mercium, quod visinu stea Episcopi cum abia
Sacerdotibus, vel Sorvis Dei una eum comenSu Principis Pipini, uel spumatum Francorum congilio con-δuluerunt , tramvredi voluerit, etc. Porro hic Principis , et Optimatum consensus mirum sane quantum conforret; quum Civilis Potestatis auxilio, et Episcopo rum Sanctiones facilius executioni mandar utur, et
collapsae disciplinae felicius, ac facilius mederi possot.
135쪽
XLIII. Concilia Mixta quod sp lat: prosecto in antiquis Ecclesiasticis monumentis Concilia quaedam ou- currunt a Rom. Pontiscibus habita , quibus praeter Clorum Urbis Romae, Episcopi aliquot interfuere, aliiquo viri Ecclesiastici , qui in Urbo fortuito versabantur. Eiusmodi fuisse videtur Concilium Bomanum ann. 251 , de quo Cornelius i in hare scribito omni fuitur actu ad me perlato placuis contrahi P
abvlerium. Adfuerunι etiam Episcopi, qui et hodie
praesense8 fuerunt, eie. Concilium quoque ab Agathono Papa in Basilica Constantiniana congregatumost ox sexdecim Episcopis, et universo Clem Romano pro componendis rebus Ecclesiae Britannicas. Tum Synodus occurrit a Gregorio M. habita , cui subscripsisso legimus Episcopos duos et viginti, et Presbyteros tros supra iriginta. Iam vero hi Episcoporum , Ρresb3lerorumque coctus Provinciae Romanae Concilia roclo dici posse videntur. Presbyteros enim una cum
Episeopis Synodis Provincialibus nliquando interfuisse. alquo adoo Synodicis Definitionibus subscripsisso jam
supra observavimus. Porro Concilia Mixta omnino dicenda 'videntur . quae lum alibi, lum vel maximo in pluri hus Rogni Neapolitani civitatibus aliquando R. Pontificos holebrarunt; quum nulla Episcoporum totius vel Provincias, vel Dioeceseos Romanas indictio, sive con- voealio praecessisset: at duntaxat Clem Romano, sive Cardinalibus , nonnullisque diversarum provinciarum Praesulibus, qui praesto erant, ex tempore con regalis. Rusmodi sunt Amalphitanum an . 1059. sub NLeolao M. Bariense an. Iο94. sub Urbano uo decem
136쪽
Γbol animadvertere, Cpoli, quum Salis magno numero Praesules ibi continenter versarentur, quandam veluti perpetuam fuisse Synodum , cui Regias Urbis Αnlisios praesidebat, ac dissiciliores quasqne Ecclesiae orientalis caussas cognoscebat, ac definiebat. In qua- modi Synodo Nectarius Cpolitanus Episcopus de Cau sa judicavit Agabii, et Gabadii, qui de Bostrensi in Arabia Episcopatu contendebant. 4ὶ Chrysostomus Gerontium Nicomediensem in Bythinia Episcopum deposuit. Soetomenvs 53, aliaque graviora negotia identidem discussa, ac definita occurrunt. TITULUS V. ' b
DR PROMULGATIONE CONSTITUTIONUM ECCLESIAsTICARUM.
x. Ecclesiasticas Constitutiones , ut vim legis adquirant, promulgentur necesSum est. Leyeg enim g cratisδimae, quas conStrivunt hominum vita3, in-
Instit. Iur. can. Lib. I. Τit. VI.-cap. I. 3 Par. II. Lib. li I. cap. 43. 43 Jus Orient. Part. I. pag. 247. 5ὶ Lib. VIII. cap. 8.
137쪽
raliocinatur : Leae imponilur aliis per modum Restitas , eι nenδurae. Reyula autem, et Menaura ponitur per hoc, quod ad licatur his , quae r smantur , et meumrantur. Unde ad hoo quod iam virtutem obligandi obtineat, quod egi proprium le- sis , oportet quod a licetur hominibus qui secunctim eam roeulari Gbente talia autem adplicatio su per hoc , quod in notitiam eorum deducisur ex Φ3a promul=atione d unde promulsalso spga necessaria eat ad hoc , quod iam habeat mam visimum. Undo Innocentius I. ignoscendum duxit Clericis, qui in Diaconio, vel Presbyterio incontinentes fuerant, ubi noxam Siricii Papae' constitutionem in eorum ΡrO- vincias non commeasse constiteril 3ὶ. Patet igitur promulgationem omnino requiri, ut novae Constitutiones roboris firmitatem consequantur. II. Promulgandi formam quod spectat, Iustinianus Imp. in constituit, ui novas Sanctiones, non modo iuurbe principe, verum et in Provinciis indicerentur.
Hinc ' leges pro disciplina Ecclesiastica per semeti psum talas a singulis Metropolitis , et Episcopis in propria cuiusque Ecclesia promulgandas jussit; id quod
BI. Et quidem istiusmodi consuetudo semper in Ecclesia servata est , tum viod ad Conciliorum Decreta, tum quod ast R. Pontificum Constitutiones. Quare controversia do Poeni lentia, Et Reconciliatione la-
138쪽
Io5psorum in Sinodo Rom. an. 253. definita, lillotae datae sunt ad Episcopos universos , ui totius orbis Catholici Praesules observarent, quod a Cathedra Petrici iam vagante praeceptum fuerat: S. Cipr. 1 Tum Synodus Nicaena litteras Encreticas declit ad Episco- , pos , qui Srnodo non interfuerant, Decreta, et gesta Synodalia significantes: Socrates 2ὶ Eumdem morem in reliquis oliam Conciliis, praesertim Oecumonicis se vatum produnt Acta Conciliorum in Coliret. Labbaemna. Domum Coucilio Tolet. XVI. 3ὶ decernitur: m
firmasso videtur concilium Lateranense IV., ubi praecepit , ut per locorum Praesules evulgaretur lex, quae continetur in Cap. XΗΙ. do Poemilentia , et Remia-
IV. Hinc Card. C etauus , Suaresius , Panormitanus . aliiquo npud Petrum de Marca docent, Constitutiones Ecclesiasticas in singulis Provinciis, loci
quo ita indicendas, ut earum notitia moraliter valeat ad universos populos , quibus seruntur, pervenire. V. Iam vero licet in Ecclesia haec semper viguerit consuetudo; mos tamen paullatim Romao inolevit novas
evulgandi Constitutiones Pontificias tantummodo horndfixionum transumptorum ad valvas Basilicarum Umbis, et Cancellariae Apostolicae , Curiaeque generalis in monio Citorio, at in acie Campi Flori, ea adjecta clausula, qua scilicet declaratur omnes ubique deles gola publicatione Romana ad Ponti sag με- quendas congiitutionea perinde obastivi , ac Si
ιγ Lib. II. de cone. cap. XV. n. R.
139쪽
Io6 permnatiler 3-ulis gigni amo fu genι. At clausuram istam in voluminibus Iuris Canonici omnino ignotam observant plures lati . , qui Iustinianaeam promulgationis formam ad legis valorem requirunt. Desen- . dunt vero alii, maxime Canonistae ex eo , quod ea elausula promulgationem in provinciis non excludat, apposita tamen de Mylo ad adsectatos ignorantiae prae
H. Denique lacla te lima, ac sussicienti promulgatione lex generalis sive Pontificia , sive regia obligare incipit post bimestre, nisi aliter Legislator evpresso edixerit. siὶ Idque juro etiam Neapolitano orutinere plures Tribunalia Mixti sententiae, ac negis Caroli Boebonii sanctiones demonstrant. At statuta Synodalia
intra angustum unius Dioecesis ambilum servanda
obligant alatim a promulgatione: Benedictus XIV. et);
erum τo Statim morale est , non physicum, prudentis arbitrio aestimandum pro locorum, hominumque ei cumstantiis.
VII. Promulsala logo expectanda non est arbitraria populi acceptatio: utraque enim sivo Ecclesiastica, suus Civilis potestas a Deo est; nec pendet a populi ambitrio saepe in partes scisso, no Resp. Iabatur in mnarchiam. Quod autem Gratianus ait. Γλὶ Moribus utem reum Dyea eon mari: id do quadam facti duntaxat confirmatione accipiendum est, haud vero juria r sciblicet exclusa contraria consuetudine, qua leSi derog, ri posset. Huc facit Thesis ab Alexandro VI. proscripta : μὶ Populus non peooat, olomai ab3gue ulla cauδεα non recipiat Dyem a Principe promulctatam.
et De Sru. Dioeces. Lib. VIII. cap. 4. 3, Ad Caleem Can. III. Dist. IV.
140쪽
VIII. Plaetium Regium, sive Regium EXUguamr , est Decretum Regis , ejusquo sanctioris Congilii , quo vel aiau, vel juboι Setitia Apoglolicae, vel Rom. Curiae Deorem , Decretalea , Rogeripta in auia d, Isonibus publicari , ac eaeequi. IX. Et sane m leudit Regium Placitum, ut ratione
ad populi mores adcommodata ea remo Venutur ObSia- ceula, quibus Litterarum Apostolicarum executio, vel impediri, veΙ retardari posset. Hinc Ecclesia ab incutnahulis sere legum suarum executionem Imperatinibus eommendavit. Extat Constaulini M. Constituli O, qua noli modo petentibus , ac plaudentibus Episc0pis , Synodi Nicaenae Decreta sua auctoritate firmavit; verum et anathema adversus Arium prolatum insumiae poena nurit, Porphyrianosque vocari, idest Christiani nominis osores, et hostes , Arianos jussit, eorumque libros publice concremari: Socratus si) Tum Patres Concilii spolitani I. Epist. ad Theodosium: Minyamus inquiunt, suam clementiam , ut per litteras quoque tuas pietatis con motur Con illi more um. Patros Concilii Ephesini 'in Theodosium od confirmauda Concilii Decreta sic invitant: Iubealis,. ut ea, uuas naulum gunt ab Oeeumouisa, et Sancta Synodo ad pietatis con malionem contra μδlortum, Et E- Ius impium Gyma suum robur oblineant arienSuveatrae piolassa stabilita. Patres Chalcedonenses datis Epistolis ad Marcianum, set Pulcberiam Srnodalia Acta .eserunt, ae Decretorum polunt confirmationem: id quod Marcianus tribus evulgatis edictis praestitit, posenis tu Clericos, et in laluos adjectis, qui illis adver-