장음표시 사용
111쪽
4. Tacitus populi consensus , qui moribus jus novum , quo olistringatur, inducere velit. Quamobrem ab Hermogeniano Consuetudo adpellata est Paesta οὐ viam conventio. iὶ Unde piae, diuturnasque fidelium
jejunandi, vel orandi observationes consuetudinem non pariunt , quippe quod populo animus non sit iis sese obligandi. 5. Tandem requiritur Legislatoris scientia, et tolerantia sa): neque enim consuetudo praeseribitur, ubi Logislator reclamet. XIV. Tria hic omnino animadvertenda. Primum et Tridentinae Synodi Decreta non posse contraria consuetudine abrogari: el quidem praevias consuetudines, etiam immemorabiles, sappissime ipsamet Synodus abinlevit. Tum aequo antea inductas, ac in posterum indincendas simul rejiciendas decrevit Pius IV. binis Consti-lulionibus: altera scilicet, qua confirmavit Husdem comcilii Acta; altera ouulgala die 13. Kal. Mart. an. I 565. XV. Secundum. Consuetudini legitimo inductae rubnime derogari per legem posteriorem; nisi id expresse caveatur. S. Basilius 3ὶ agens do poenis canonicis, Consuetudinem aliquando ipsis Canonibus praeserendam
nonicum. Id quou in caussa suisse videtur , cur Tri- donlini Patres in Decretis do Reformat. Consuetudines immemorabiles diserte abrogarint. XVI. Tortium : Laicorum consuetudinibus, quibus Ecclosiastici non adhaeserint , Clericos haud obstrimgi. Si tamen velint, in favorabilibus uli posse ,
33 Epist. ad Amphiloch. cap. L. ε
112쪽
nonnulli docent canonistas; nec desunt, qui laicalibus Iocorum consuetudinibus Clericos aeque, ae Laic toeneri sentiunt si in Do Iuro canonico Generali, et Particulari.
XVII. Ius Canonicum sive συαγοῦν δoriserum , Sive αγραpου non 8oriplum et Gonoratis, et Particularis speciem induere potest. Ius a cxpον, sive Conguetudo
generalis habebitur, si omnes Christiani orbis gentes ex aeque eam observaverint. At si in quibusdam tan- tum provinciis ea suerit ad plata , tune particularis omnino erit. Sic antiquissimus Ecclesiae mos, ut Christiani die Dominica stantes orarent, et j diuuiis abst,nerent , generalis erat consuetudo et . At ex adverso Ieiunium Sabbatarium particularis erat Ecclesiae Rom.
XVIII. Consuetudines genereses semper in Ecclesia servatae apostolicae institutioni merito adscribuntur. Qui enim int, tantae, tamque dissitae Ecclosiae in idem solis moribus consensissent placitum , ea praesertim aetate , quando in Christianos gentium furor Saeviebat, nisi apostolica praeivisset institutio Τ Ad rem Arumst 3). Quod univerδa Ienet Eoologia, nec in Comeseias institumm , aed δemper retensum CSt, non nisi apostolica auctoritato ingluuium , rectisδime ereditur. Igitur generales illae, et antiquissimae E elusiac Consuetudines ad us scriptum rectius , quam ad non scriptum relarunc ae. Quod vom a Patribus interdum Consuetudines adpellatas fuerint, ea ratione factum est , quod assiduo Ecclesiarum usu ad posteros dimanarint.
1 cap. III. do eo , qui mittitur in poss. 2 Tertul. do corona eap. III. August. Ep. 86 ad Casu
113쪽
8OXIX. Ius Canonicum ἐγγρα ν Seriptum Generale compleelitur quidquid logis vim habet in universa Ecclesia. Hinc quae Apostoli ad fideles instruondos scriptis
mandarunt, Canones Conciliorum Generalium, ne demum R. Pontificum Docrotalos fidei δώγματα dogmam adserentes, aut morum, disciplinaeque regulas praescribentes Ius Canonicum Generale constituere nemo non videt. XX. Contra vero Canones conciliorum, sive nalioenalium , sive provincialium, Epistolae canonicae vinterum Patriarcharum, aut Metropolitanorum, twOporum Statuta, necnon Epistolao Decretales R. ΡOmlificum ad peculiares Ecclesias , provinciasque dataedus particulare constituunt; quippe quae vim legis non obtinent, nisi apud eas provincias, in quibus Concilia celebrata, aut ad quas Epistolae illae datae sunt.
XXI. Hic autem pauca sunt Observatu digna. L. Ius Generato potest in Particulare converti, si scilicet apud plures Ecclesias in desuetudinem abeat , perdinret lamen in una, aut altera Ecclesia. Quemadmodum. 2. Ius Particulare potest Generato ossici, si nimirum ab Ecclesia Universa receptum fuerit, aut Oecumonicae Synodi statulo, aut R. Pontificis constitutione , aut denique ex ubique probata , ac obtinente
consuetudino. Hoc nulum 3. non ulterius , quam ad
disciplinae regulas produci potest, quippe quae ob db
Veram locorum, personarum, ac temporum Vicissilindines mutationi sunt obnoxiao. Quod do rogulis fidei nemo audet pronuntiaro, quae ut ait Tertullianus , immobilis eae, et Droformabilis. XXII. At onim 4. si ultima Ecclesiasticae Historiae monumenta excultas , invenies profecto concilia particularia haud raro fidei dogmata, morumque C non sanxisse; quae tamen ad Eeclesiam universam onmino speclaro videntur : quaro Iuris generalis 2
iius, quam particularis nomen obline ut par col. Vc-
114쪽
rum advertendum puto hujusmodi Concilia, aut dogmata jam tradita , ct Catholicae Euclesiae fide firmata iterum promulgasse; ex quo nihil aut incrementi, nuldoirimonii Leclosiae immulabilis fides passa ost : aut
nova dogmata , novosque morum canones odidisse ;atque haec ius καθολικoa senerale constituere nequi-Vero, nisi aperto , lacilovo aliarum Ecclmiarum consonsu roborata. Hi ne certe est , quod haereses trium
priorum saeculorum , licet a particularibus Conciliis proscriptae, lameu as universa Ecclesia damnatae con
De Re aeriptis. XXIII. Iuvat hic pauca de Bescriptis Suhneclere , quae voluti tertium duris Canonici genus constituunt, scilicet vociale , sive alvulare et et sane inter partes, a quibus, et contra quos impetrantur vel uli prologibus habentur, et vim paene legum obtinent. Rem nostram quod special, Rescripta Apostolica dicuntur R. Pontificum Epistolao ad illos ordinandas , vel ad largionda honescia oditae. Illa Iustitiae, haec Gra- Iseo Roscripta dicuntur, XXIV. Ut Rescriptum plenam vim habeat plura requiruntur, quae videri possunt apud Fagnaniam : si
praecipue Vero, ut non sit per obreptionem, vel subreptionem , impoli alum. Ser obreptionem impetrari
dicitur , quum veritas in supplici libello secundum juris regulas exponenda reticeatur; uli ex adverso dicitur impetrari per subruptionem , ubi salsum fuerit expressum. Profecto Rescripta ita impetrata nullius sunt roboris 23.
XXV. At inquios: Quid ubi vel salsum expositum,
Vol vorum silcntio praetermissum in caussa non sit ,
115쪽
82oue R. Pontilax Rescriptum classiatur' Hac in re distinctione Oeus est. Qui enim dolo, ac fraude verum lacet , aut salsum exponit , is profecto caret prorsus impetralis. At Rescripto legitimo utetur, ubi illa salsi suggestio, aut veri suppressio, nonnisi ab ignorantia,
aut ab simplicitalo acciderit. si)XXVI. Adhaec quid juris , ubi dolosa subreptio ,
aut obreptio partis duntaxat Rescripli caussa suoris 2 Atqui adhuc Rescriptum ost invalidum, et quidem in fraudis poenam. Unde ibid. In auae pervergitatis poenam nullum eae illis livoris commodum conδ
De privsitatis. XXVII Ad speciale, sive singulare ius canonicum videntur quoque reducenda Privilegia. Privilegium Lex est privatis data, sive, ut loquitur Isidorus: sa Privilegia lunι Legea privasorum , guagi privatas Dyea. Nam Prini sium sta dictum eat, quod in privatum feratur. 1d quod ex Gellio videtur sumpsisso sidorus οὶ, qui Leges a Privilegiis in eo distinguit, quod illae generalia iussa sint ad univcrsos cives pertinentia; haec vero sint privata privatos, sin3ulosque homines spectantia. Et sano Veleres priva dixerunt , quast nos singularia dicimus in VIII. Haud voro indo deducas Privilegia nonnisi singulis impartiri hominibus. Etenim possunt etiam , vel uni communitali tribui, aut collegio 5), vel corio generi personhrum : veluti minoribus, clericis , religiosis , militibus; vcl olim peculari alicui loco, uti
116쪽
Monasterio, Ecclesiae, Hospitali. Unde dividi soloni in Porsonalia , et Localia , sive Realia. XXIX. Illud Hς animadvertendum, Privilogia certas
alicui Porsonao collata ipsam duntaxat respicer , nec ad alias ulla rationc cxlendi posse : unde dicuntur cliam temporalia. Quae vero communitati tribuuntur, vel certo personarum generi, quaeque Personalia imdos nilo dici consuevere, perpetua esse, nique illi ho- , minum coelui, aut collegio perpetuo adnexa: id quod de Lodalibus cliam intelligas. XXX. Quo caute, ac rilo Privilegiis utamur, in iisdem exponendis, Sive interpretandis nonnullae a Canon istis servandae praescribuntur regulae ; ex quibus praccipuas duntaxat hic paucis dare non pigeat.
quirunt interpretationem si in , ita tamen , ut aliquideon serant sq). Neque enim inano contulisse Privilo. gium Princeps censendus est. I. Qua de re Privilegia, quae iangunt jus concedontis , latissime interpretari licet: censentur enim esse beneficia ; ejusmodi plerumque sunt Principum concessiones. Benescium Imperatoris , quoa a divina
aestiret ejua indulgentia pro istatur, quam Plenimaime interpretari debemuδ 3ὶ.3. Ρrivilegia , quac ullarius jus laedunt, Iieci nPrincipe imparilla, stricto tamen sunt interpretanda su. Ad rom Ulpianus: 5ὶ Quoties aliquid in publieo seri permittitur , ita oportet permuli, ut line injuria cujusquam sat, et iis δolet Princepa pedi
4. Privilegia licet miserabilibus personis con πω,
i) L. XXXV. Cod. de in osse. test. αὶ Cop. XVI do Vorb. Signis. 3) L. III. do Const. Princ. 43 Cap. XIX. do Privit. :,ὶ L. II. g io. D. ne quid in Ioeo pub.
117쪽
adhuc tamen ita sunt accipienda, ut indo alteri injuria non irrogctur. Neque enim jura patiuntur , ut unius inopia nitorius injuria sublevetur, nec quod ex parte aliquibus miserabilibus personis c aceditur, ndalterius injuriam redundet. Fagnanus iij.
Ι. Concilia latino, graeco Synodi dicta Coolus sunt Catholicorum Episcoporum ad constituendum de caussis Ecclesiasticis Fidem, Moros , aut Disciplinam spoctantilius legillimo coacti. Eadem notione apud Veteres aequo Graecos, ac Latinos auctores coetus do- Iiberandi , vel decernendi caussa instituti Συνοδοι, ct
concilia dicebantur. Σατο των κοινων Συνοδων βου- λωοντες. Foederare in communissin/ convenitibus aemiaborantes a . Quas Umsones in Sonam, et apud PsFulum , et in Omni coetu , Concilioque proferrisoagunt. Tullius do Finibuδ. . II. Quatuor Conciliorum , sive Synodorum generan Christianis auctoribus passim recenseri , Generalia scilices, Nationalia, Provincialia, oi Di ccsana in Dia-iriba Isagogica jam diximus : tum quaenam ea Sint ibidem salis .explicavimus. Jam vero placet hic ακρι' οτερος in eadem inquirere. Sit igitur primo. De Conciliis generalibu8. III. Ad Concilium Gonerato graeco οικουμενικοῦν di-Ctum Omnes convocandi sunt totius Christiani 0rhis Episcopi. Porro Romani duntaxat Pontificis , set qui-
1 In eap. XVIII. de Beseriplis. Q Tbue. Lib. I.
118쪽
volo totius Ecclesiae generato Concilium indicere. Et Sane quisnam praeter solum Rom. Pontificem , qui μυι est , et Primas solius Melegiae tantam sibi vindicare quiverit, aut v quam vindicavit auctoritatem, ut omnes catholicos Episcopos ad Concilium vo.
niro jubsat' id professi sunt Patres Concilii Dolit, ni I, si in Nicolaus I, ajad Gallicanos Antistites, et Hi marias Romensis. 3ὶ Sio systur, inquit, univereales Synodi aperialiter Apogtolicae Sedis auctoritale com
IV. M inquies : octo priora 0ecumenica Concilia in Oriento habita Imperatores indixisso vel ipsi Ecclesiastici Scriptores manisoste produnt. Verum in hujus. modi edictiono potius Ecclesiae, quam Imperii elincebat auctoritas. Romani namque Pontificis erat de umgenti, ne necessaria convocalionis caussa judicium Ierre, Ecclesiarum pericula, necessitates, ne vota tum excipere, tum expendere, et Episcoporum non corpora , sed animos obstringere, et ad accessum ad generato Concilium Obligare. Imperatorum vero justam Pontificis voluntatem terroro contra iniquos communire , Episcopos reluctantes adigere, volentes ac libentes commeatu juvare, interdictum de conventiculis, Principe insciente, agendiscin ejusmodi caussa tolloro. ILno verbo interior convocandae Srnodi auctoritas ad Pontificem pertinebat, exterior ad Imperatorem : illa animos obligabat, haec vero executionem urgebat.
V. Atquo hine Rus scribit, Nicaenam Synodum aD Imperatoro eae aenientia Sacerdosum con- si Epist. ad Damasum aput Theodoretum Lib. V. Hist.
119쪽
vocatam. Et patres Concilii spolitani III. st in aporto
lassi sunt Constantinum , et Sylvestrum P. mctgnam in Nicaea Synodum convocasse. Undo Valentinianus Imp. ab Episcopis Hellesponti. et Byihiniae rogatus, ut cogendae Srnodi veniam darei, respondit: Sibi, qui unus eae lascorum numero erat, non licere actojusmodi nosociis inter onere; Mooque Episcopos Seorgim por Re ubicunque libilum eδδet, poδερ in intim convenire. sa)VI. Igitur Imperator Custos ost, et Vindex exterior, Ρonlisex Primas, et Caput interior, et utroque sic regebatur Ecclesia, ut et intus vim auctoritatis infernae,
et extra vim potestatis externae, ut vim, et sulcimem tum suum aeque sentiret. Et Sane Imperatores , nomnisi potentibus, ct suggerentibus R. Pontificibus Concilia indixere. Si Pietoa re/fra , scribit Leo M. Ra ye3tioni , ac δυ licationi noareae dignemr a mnuere , ut infra Baliam habere jubealis Esi somsale Concilium eloe tum Patres cincilii Cpolitani I. 4ὶ Iam vero, inquiunt, quoniam no8, quo fraterinam ve3tram ema noδ charitalem declararetia , Concilio, voluntates, ac nutu Dei Romae eoaelo nos veluti membra propria per Deo amantaggimi In mroloria liueras arce83ivistis.
VII. At quorsum petitio it Ia Episcoporum, ae suPgoslio , qua imperatores rogabantur, ut Synodi celebrandae darent facultatem Τ profecto pluribus Ox
1. Quod velitum esset publicos agere conventus inconsulto Principe, ne quid detrimenti Respublica pateretur. 5hAet. XVIII. et Soromoniis lib. V l. 33 Epist. XIl. ad Theodosium. εὶ Epist. ad Damas . U) L. XV. Cod. de Episeopis et Clericis.
120쪽
piscopi ad Concilia suis sumptibus coire potuerint. Ferebat igitur , ut Imperatores Concilia ediceroni, ut simul Episcopis vehicula , et alimenta praeberent. His omnibus Episcopis , eorumque comitibus Presbyteris, Diaconis ele. quo te annona3 praeberi Imperator
mandaverat. id 3. Quia Imperatores synodos indicentes ad confimmanda , vel exequenda, etiam civilibus poenis, D, creta Seso obstringebant. Celerum nullum jus ecclesi sticum sibi tribuebant. Unde Constantinus M. Patres Nicaenos sic est adloculus: Vos in iis, quast infra elegiam, mo in iis, quae eaesta geruntur , Κρῆscopus a Deo gum constituluδr 2ὶ quod et professus
est Marcianus Imp. in concilio Chaleod. 3ὶ
VIII. Generalibus Conciliis praeesso R. Pontificum jus est. Et sane omnibus Oecumenicis Synodis, sive in Oriente , sive in Occidente celebratis praefuerunt volper se , Vel per suos Legalos. Osium Synodo Νycaonao lamquam Legatum sedis Apostolicao praei uisso
dubitat Tillomontius siὶ quod Eusebius , Socrates , et
Soetomenus, qui Vitum , et Vincentium Sylvestri Ρωpae vices implevisse testantur , de Osio tantummodo scribant, quod nodo interfuerit; nec ullus antiquus Historicus anio Gelasium Cygigenum, qui V. exeunte saeculo scripsit, illam Osio tribuat praerogativam. IX. Verum quod primus omnium, etiam ante Vi- tum , et Vincentium , Synodi Decretis subscripserit , inde probabili saltem conjectura ossicitur Synodo praesuisse; et quidem vice Sylvestri Papae. Neque enim