장음표시 사용
261쪽
228XXII. Sequuntur Episcoporum munia Oxternam P mi relatum spectantia. Episcopi igitur partes sunt Fidei, oi Doctrinae evangelicao depositum sartum lectum custodire : ei quidem ex Ap. mandato i) , undono aliquis in doctrina fidei, vel morum error Obroperoi , hii. Trid. decrevit nemini lisero imprimere , vel imprimi facere quoavia libros des ν hua moria gine nomius auctoris, nequo illos in futurum vendere, aut etiam apud Re retinere , nisi
priua Gaminati, probatique fuerint ab Ordinario sub poma anathematis sa). Id quod do Libris otiam profanis intelligas, cum ex Bulla Leonis X. edita in
Concilio Lateranensis au . ISII , tum etiam ex jam inolita Regni Neap. consuetudine; quam probavit, ne omnino servandam constituit novissimum Concordatum
an . I 741. δὶ . At Vero multa pecuniaria in typographos hanc legem perfringentes animadvertero ordinariis regia potestas non permittit. IIuc faciunt binao constitutiones Pragmaticae Neapolitanae sub Carolo V. Austriaeo ab Petro de Toledo Proroge editae; quarum allera sancitur, ne quis libros theologicos, aut bibi, eos Capellano Majore inconsulto edere audeat, aut per
fraudem clanculum editos retinere. Altera vero omnino
vetat libros quoscumque sine Regis venia lypis cudere, aut venales habere. Utraque gravissimas in transgressores constituit poenas 4s XXIII. De Sanctorum quoque cultu cognoscere, et judieare: tum eorumdem miracula, ac reliquias probare proprium Episcopi munus est : quinimmo antiquitus Servi Dei, qui mortem obibant , ab Episcopis in Sanctorum Canonem reserebantur: id quod doindo
1ὶ Epist. I. ad Timoth. cap. 6. et Sess. IV. 3) Cap. VII. num. 2. 4ὶ Prag. i. et a. de Impressione Librorum.
262쪽
posterioros Apostolicae Constitutiones Summo Pontifidi
XXIV. Episcopo etiam cura incumbit, ut Sacri Ca--nes exacte custodiantur. quique de novo sunt, canonico ovulgentur; qua do re Dioecesim lustrare, si Synodum Dioouesanam cogere praecipuae 'Episcopalis. potestatis partos sunt. XXV. Episcopum specialiorem quarumdam permnarum curam gerere Oportet ; uti pauperum , Orphanο-rum , Viduarum , peregrinantium , virginum Mo di- calarum , atque etiam Monachorum, quos speciali Κ-piscoporum curae subjecerunt Patres Chalcedonenses 3ὶ, quamvis posterioribus temporibus in id uuice incinbustrint , ut Episcoporum excuterent iugum. XXVI. Postremo ad Discopum spectat, tum euu,sas Omnes Ecclesiasticas, Civiles dictas, ex sensu M. crorum canonum suo judicio definire , tum in eos , qui divinam legem , vel Ecclesiasticas Constitutiones transgrediuntur, etiam criminali judicio animadverte. ro , lum demum bona suas Ecclesiae temporalia a ministraro. Verum de his sustus opportuniori loco m
XXVII. Duo hic laesummodo liceat subneelere, Vin Iuli extraordinaria quaedam Episcoporum ossicia. Primum : dissidentes Fidelium animos in concordiam rein Voeare , litesque ex bono et aequo compondro : id
quod ex Apostoli verbis L ad CorinthP 5. nonnulli Patres, ac praesertim Augustinus derivarunt. Alterum: npud Magistratus pro reis intercedere : id quod tum Ρatres Sardicenses decrevere r); tum veteres Episcopi haud raro praestiterunt. In hac ossicii pastoralis parteoluxit Ambrosii, et Augustini charitas, qui saepius m gis his ad veniam reis implorandam convenerunt.
263쪽
23o XXVIII. Ex haclonus explicatis Episcoporum muniis illud prono alveo fluit, eos ad residendum obstrictos esse, et quidem jure divino ; id quod Tridentinum , licet tanquam fidei Dogma defiuire uoluerit , lamen
pro certo omnino habet; praesertim 2ὶ, ubi roeensitis pluribus , iisdemque gravissimis muneribus Episcopis Praee pio diviso mandatis; statim subjungit: ea nequaquam praeδlari poδδs ab iis, qui froei suo non inviyilant, ef agaialunt. Quinimmo uti ox Criolano refert Fagnanus 1ὶ: Nullus antiquorum confragismcebat, quin Pagures animarum tenerentur δub prae-eepto ilivino ad pergonaliter reRidendum.
XXIX. Mortio igitur Synodus I ridentina tum, a
omnes innovat antiquos Canones ad eam rem facientes; tum δὶ noxis poenis illos coercet, qui ultra duos,
vel tres menses in singulos annos a Dioecesi absunt: atque adeo oliam in hae duorum, vel trium mensium absentili , eadem Τrid. Synodus requirit , ut si aequa eae cauSδa Rinc ullo greyia detrimento, διl emcra festos dies Moentus, Quadray imae, Natias Irilis, Resurreetionis,hPen eoosωδ, et cir rὶδ Christi. XXX. Logi limae caussao a Sinodo Trid. Ibidem probatae, cur Episcopus etiam Uiulius Dioecesi absesse polost, sunt: Christiana charisa3. uryenI NeceSSimS, debita obedientia, et evidona Meleatast, reique publieae utilitas. At eadem: Synodus statim subdit, eaS-dem has legitimae absentiae caussas a Malia3. R. PoΠ- fissis , aut a Metropol itano, vel eo abδente, a Sui fjroyanos Episcopo aniluuiore in aeristis c88s GP- probanda3 : nisi quum absentia inciderit propter
264쪽
aliquod munus, et Reip. ο ium Upiseopatibus amjunctum: cu 3 quoniam sau ac Runt notoriae, et interdum repentinas, neo eas quidem signis aririotropolimus neclegae Erit.
I. Quum plerique Episcopi Ecclesias suas florentis simas infidelium jugo subactam derelinquere adigobantur , tunc Episcopalus titulum ipsi retinuerunt. Ne vero illarum Eeclesiarum memoria penitus Obli leraretur, Summi Pontifices quandoque ad earumdem titulum Ε- piscopos crearo usi suerunt. Unde Benedictus XlV. st :Sedes Apoatolica, inquit, jurisdictionem auam aemasynandi Pastores in illia Loolegiis dimi fere noluit, nec ullo modo pati debuit, ut i garum memoria mhli sono dole fur. II. Praolorca justissimae caussae urgont Romanum Pontificem, ut ad nudum pracdictarum Cathedralium titulum Episcopos promoveant, nimirum I. ul sibi assislant in apostolico obeundo ministerio: V., ut emrumdem opera in iis utatur , quae non nisi Episcopis , decet committero : III., ut tamquam suffraganei pastoralia expleant munia in nliqua Dioecesi, propter cinius amplitudinem proprius Episcopus alieno ministerio indigore videatur. Videsis Thomassinum sa), et Famanum 3). Hinc nonnullos titulares Episcopos ad prandicationis munus apud infideles , et haereticos obeun-
δ) In cap. Episcopali n. et 53. do privileg.
265쪽
dum Summus Ponti sex millii , qui Misaionarii apu-
stolidi audiunt: alios apud ChristianOA Princi pos nim- stolica Icoalione iunctos ad ros ecclesiastic s pertractandas. Quare Benedictus XIV. sapientissimo docet Ε- piscopos tiluin ros rectissimo consecrari, quolios justa intercesserit caussa, Si nempe iis muneribus perfungi de-heat , quae characterem epiScopalem necessario reqαirant , et quae ecclesiastico regimini prodesse maxilui
Id. Illud quoque animadvertendum maxime censemus quod non recens institutum est , ut Romanus Ρonli-fex aliquos ad Episcopalum promoveat , quin ullius specialis Ecclesiae actualem administrationem illis ira.dat : sed tol, tantisque illustribus exemplis id ipsum suit confrmalum , et plerisque Ecclesiae canonibus comprobatum. Et profecto , ut caelora praetereamus vetustissima exempla a Thomasino collecta sa), Epiphanius existimat Linum, ol Clementem ita a Princi poApostolorum fuisse Episcopos ordinatos, ut nulli iunci clesiae praeessent, sed . unice, ut ipSi. Petro, Prinui opus esset, in Ecclesiae regimine adessent 3ὶ. Rursus sacculo Il. Crium Romanae Ecelesias Presbyterum Episcopum consecratum fuisse nullius Ecclesiae cura illi commissa testatur Franciscus Blanchinus i). Unde salis inoptire vidcutur Joannes Georgius Periscli 5 , et Gersonius s6ὶ, qui inanem, et monstruosum in Ecclesia deblatrant opiseopalem sino plebe statum , Pt potestatem sine operatione. Postremo Tridentina Sy-
5ὶ Part. I. Element. Juris canonici Lib. I. til. 27. 6ὶ consid. VIII. de Flatu Praelat.
266쪽
1 33 nodus ad rem decernit si in quod titularos Episcopi in alterius Di cosi de expressa ordinarii licentia pontificalia exerceroni officia, noe Clorieos nil ordines piranao- .verent , nisi lili ris dimissoriis ipsius ordinarii.
1. Choropiscopi hoc nomine donati sunt, quod ossent 'ς χωρας Κπισκοποι Ruris Diso s. Illud hic primum non immorito quaeritur Episcopi ne fuerint , an vero
tantummodo Presbyteri. Presbyteros eos fuisse Communis poeno est Caraonislarum sententia ; at contra Bari Oxius , Hammondus , aliique censent Chorcpiscopos Omnes antiquis commemoratos Canonibus veri nominis Episcopos suisse. II. xoro similior vidctur Cabassutii, Bellarmini, aedoetissimi Thomasini opinio; nimirum Chorepiscopos, Suapte natura inspecta, meros fuisse Presb3teros, etsi i liquando conligerit , ut Episcopi essent , quippe quil piscopi ordinati , unloquam Chorepiscopi constitu. rentur. Id in Nicaena Synodo accidit, quae Novalianis Episcopis ad Catholieam rodeuntibus i celesiam ita consultum voluit, ut vel ad Presbyteri oppidani, vel ad Choropiscopi officium admitterentur sq).IlI. Ceterum moros suisse Presbyteros plura demonstrant. r. Ad similitudinem Septuaginta discipulorum eonstituti dicuntur. Concilium Neocaesar 3). Atqui secundum veterum genientiam presbyteri Discipulos, Episcopi Apostolos repraesentant si .
αὶ cari. VIII. . sa) can. VIII. 4ὶ liter. Epist. ad Fabiolam.
267쪽
s 342. Episcopi ex apostolica traditione n tribus saltem Episcopis ordinandi: at Choropiscopi ab uno lautum Civitatis Episcopo constituebantur I . 3. Patres Concilii Hispalensis severe increparunt Α-ςapium quemdam Cordubensem Episcopum, eo quod Chorcpiscopos ad Episcopalia munia exercenda delei garit; ol rationem subdunt : quia Chorepiscopi , elPresbyteri Iuria Canoneδ unum Surat. 4. Coucilium Melense set) praecipit, ut Basilicae a Chorcpiscopis consecratae ab EpiScopis consecrentur : uia Iuris Decreta Damaδi Papaes, Innocentii, clL Onrct vacuum egi, atque inane quidquid in Summa Sao dolis Chorepiscopi oeerunt ministeris ; et quod ipsi iidem Rint, qui ei HEa leni. 5. Tandem quaecumque antiquis ecclesiae Canonibus Chorepiscopis adsignantur ossicia, eadem ei Pr
εbyteros quoque obiisse nemo dubitat. IV. dam vero Chorepiscoporum haud exigua erat pO- testas : nam I. Hypodiaconos, Lectores , Exorcistas , aliosque inferiores Cloricos ordinahani 3ὶ, tum si Epi- Scopatus charactere insignili suissent , Presbyteros quinque, et Diaconos ordinare poterant : verum consulto
prius Drbis Episeopo, cui Subjicitur 9Se, et myis, uti statuit ipsamet Syn. Antioch. 4M. I. Ρotestalom habebant dandi Clericis ruralibus , quibus in aliam Dioecesim proficiscendum esset , Epi- Stolas Dimissorias, sive, ut alias vocabantur, Canonicas , et Paciscas R. 3. Curabant Agrorum Presbyteros , ol Ecclesias m rates ; quas et in credita sibi regione visitabant.
268쪽
1ti Euelesia oppidana Sacris operabontur, etiam praesentibus Episco no, et PresbIteris Urbis, quod sano Presbrieris ruralibus non licebat. Ita Cono. Neocaesar si in 5. Tandem privilegio fruebantiu sedendi , et sus.sragia serotidi in Conciliis; hinc Synodorum Nicaenas, Ephesinae, lihocesareensis desinitionibus nonnullos Chorepiscopos subscripSiSse eorumdem Acta probant. V. Caelerum non Semper, et ubique eamdem suisso Chorepiscoporum polestalem ingenue salemur : namque , ubi contigisset ipsos Episcopos esse , ex Episcopi Urbis voluntate, non modo Presbyteros, et Diaconos ordinabant, uti mox ex Concilio Antioch. . obse vavimus, verum et aliquando NeophIlos confirmabant, Virgines consecrabant, aliaque episcopalia muuia exedicebant. VI. Verum Chorepiscoporum potestati grave vulnus insticium est, ubi Περιο&υται, hoc est circumcurgator , si vo Visitatores constitui coeperunt. Horum prima Oocurrit mentio in Concilio Laodiceno q), dein ct in Synodis Chalced. 3ὶ, ot spolitana sub Menna si), adeo
ut in Oriente aetate Balsamonis jam prorsus exole
VlΙ. Ια Occidente, ac praesertim in Gallia , quum ex perteram intellectis Canonibus quibusdam Orieni, libus Episcopalia sibi munia vindicare ausi suissent ;hinc tum per Gallicanas Synodos , tum et per ipsos R. Pontificos paullatim esse desierunt Chorepiscopi ,
269쪽
I. Illa sempor in Ecclesia viguit disciplina , ut posset Episcopus vel diuturna morbi portinacia divexatus, vel senectulo consectus, vel alio impedimento obstrictus Coadjutorem sibi adjungore, qui ipsi ad Episcopale onus substinendum impari opitularetur, ac velu- ii suppetias ferret. Sic S. Petrum Orbis praesertim Oecidentalis regiones Euangeliea praedicatione perlustraturum Linum, et Clelum in Romanao Ecclesiae regimino sibi Coadjutores adscivisse scribit Epiphanius si . II. Iam vero Coadjutoria vel temporalis est, vel perpetua. Temporalis , quum Episcopo ob adsectam valetudinem, aliudque impedimentum praepedito adjutor datur, qui tantummodo dum impedimentum durat , vel Episcopus vixit, in Ecclesia ministrol. Verum doliis Garinioribus , quos proprio Beneficiarios haud di-eendos, probant Thomas. IJ, et Gonsalesius 3 , nouest hic nobis sermo, quum iidem sint, ac Vicarii Α-postolici, do quibus alibi. Coadjutoria perpetua est , quae sublato impedimento , Episcopoquo defuncto non cessat, atque adeo in eius locum succedit Coadjutor. III. Rusmodi Coadjutorum genus jam inde ab prioribus saeculis in Ecclesia videtur obtinuisso. Sic Na cissus Episcopus Hierosolymitanus propter longius protractum senium Alexandrum sibi viadjutorem delegit, qui una secum Hierosolymitanam Ecclesiam moderaretur 1ὶ. Tum Orionem Palaebiscensis Ecclesiae Epi-Εcopum aetate grandaevum Siderium sibi Coadjutorem i) Haeres. LVII.
si Part. II. Lib. s. eaP. 57. 3ὶ In cap. VI. de cler. aegrot. x Eusebius. Lib. VI. eap. 2. Hier. de Seripi. Eccles. in
270쪽
adiunxIsse, M suce forem per ordinalionem designa Se , nuclor ost Synosius Ερδει. 67. Plura hanc rem si octantia passim in Ecclesiastica Historia occurrunt
exempla, ei quidem etiam post tempora Concilii Ni
IV. Prolacio Patres Niceni si in do Novatianis omnino interdixero, no duo in eadem Ecclosia simul ossunt Episcopi : Cyprianus quoque jam antea scripsorni : mnus in Goleaia ad tempus Sacerdos, et judor usi eo Christi. Qua do ro Augustinus Hipponensium Episcopus vivo adtrite Valerio ordinatus , canonem Nicaonum edoctus, nimia animi perturbnlion , ne moerin
re perculsus est, quasi in Canones Ecclesiasticos impegisset. At Ilogula Eeclesiastica, quae in una Ecclesia duos non patitur Episcopos , non ita a voleribus videtur suisse intollecta , tanquam si bini in unaquaqua civitato Episcopi omnino prohiberentur , sed duntaxat dos ciente justa caussa, nec Ecelesiae utilitate, neeessi-lole, aliave πιρι ςM circumglantia id omni prorsus jure requirent .
V. Iam vero Augustinus in ea videtur suism opinione ; scilicet non suam cum sutura in Episcopatu
Successione olectionem Canonilius adversari , sod tantummodo consecrationem Valerio adhue in vivis agonte. Ipse enim Eradium , Ecclesia consentiente, succe forem suum nominavit , licet ordinare, dum Viveret, noluerit, dicens : mod reprehengum egi in me, nolo reprehendi in Alio m o. Erit pre3byter ut eδt ς quando Deus volueris, futurus Discopu3. Hace Au gustini opinio dein in geelusia videtur obtinuisse. BO- nisacius namque Archiepiscopus Moguntinus quum a Rom. Pontifico Zacharia potiisset, ut ipsi vitam adhue agenti liceret successorem constituere , quod ni, ipsius Praedecessore jam fuerat postularum, Zacharias i can. VIII.