장음표시 사용
251쪽
ol Patres per Sacramentum ordinis atri Euclesiae patriant, adpellati sunt: 'patrox Patrum, Episcopi hos δ Odoruνι , Patriarchae, atque pliain Papae. 5. Demum quod ab ipsumet Clarisio Episcopi positisini ad rosendam Ecclesiam Dei , Duucupari quoqueeόns ibi ori aris Christi, Anyoli mi, ae Dii or nι 'ilis , liliisquo honorisco litulis Episcopi antiqui iis in licet in donati sunt, quo rana uliquot partim cum secun i ordinis Sacerdotibus communes habebant , pari diu ullam cum ipso Summo II Pontifico, sod illi speciali ratione tribulos, uti suo luco diximus. IV. Iam vero Episcopi non nisi frequentioribus, civbialibus praeficiendi : hinc nodus S rdicensis conubluit si n licet si Hector Episcopum conatimore λ aliquo vel parva urbe, cui vel unu3 Pr abulor ευμ id non neooεso cal enim illic Epascopum con&limi, ne Episcopi nomen , et auctorita3rsiopen fatur. Verum haee regula non ubiques adcurale
Sui Vala est , quum non desint in veteri Ecclesiastica istoria caempla Episcopatuum etiam in parvis oppidis con litulorum. E. g. NanzianzuS , Gera3, prope Pelusium, Gougus in Armenia , Dolicha, Olbra, aliaque, nonnisi parva erant oppida, et tamen Epi Scopos habebant : idem dicas de provinciis Romanis, et
Λsrico uis , in quibus frequentissimi vel in oppidulis Episcopatus. Uti patet ex Subseritionibus Concilio
y. Porro Episcopi sive in P uvis oppidulis, sive i
magnis urbibus si0x constituli, caniduin omnino habent Sacerdotii plenitudinem , quam Christus io sinum P iris reversyrus Apostolis in ludii suis dicens: Sicut mi-δu me vivona Pater, et om millo vo8. Qua de re, uti modo notavimus Summi Sacerdotea passim n
252쪽
2I9xcioribus adpellati sunt ; atque adeo S. Ignatius M. L. piseopis Christi adpingit personam si : Revereamur, inquit, omnea Episcopum, ut Iegum Christum eae Monsom Filium Patris. VI. Igitur Episcopi αμψως a Christo plenitudinem aecipiunt Sacordolii; id constat: i. Ex iisdem modo productis Christi verbis , quibus Apostolos est ad loculus: Sicut misit me vivens Pater, et mo mitto vos. Accipite Spiritum S., quorum rem erilis, etc. atqui Apostoli quam potestatem a Chri
sto recte acceperant, eamdem in suos successores transesuderunt.
s. S. Paulus excitando studio, et eliaritati Episcopinrum orgia Ecclesiam, eo utitur argumento, quod a SH
ritu S. ad illam regendam posili si ut teti: Allenesiloxobia , eι unis res Frmi, in ques vos λοετω po3uus designavit , constituit in Spiritus S. Episcosq3 r sere Mologram Dei. 3. S. Crprianus aperte d et Episcopis , aeque ac Apostolos luisse , alque adeo in ipsis Apostolis suisso, tanquam in semine , a Christo Domino institulos η : oalolos, Mori Episcopos, et Pi epoctilog Dominus eloyse. Quum igitur Apostoli a Christo potest, lem accepissent , idem profecto de Episcopis sentiendum ; praesertim quum idem Crprianus de Episcopisseribat M: Episcopos Molestis dominicis in Iolo mundo disina Gynatione praepOSissct.
l. 73, aliisque veterum testimoniis perspicue educitur
253쪽
Episcopos Apostolis visa, ι ordinaliam suere re ;lum quoque Molesiam a Christo Apo8folia , ac per
eos, samyurem haereditari ure Succogyoribus eorum fuis8o commendatam : denique Episcopoδ , Iamquam otiolsco stra i gue edontea , Eoot aiam Christi Sponsam sufernare. Porro de ratione Successoris ostsuam potestalem ab eodem habere, a quo habuit prae-
va institutio. Igitur Episcopi, aeque ac Apostoli recton Christo suam habent pol 'stalem. At de his sustus Thoologi. VII. Por priora Ecclesiae saecula quum simul in Synodo Provinciae et oloctio confirmaretur, et novus el0Clus Episcopus consecraretur; hine in potestate Episcopali nulla facta ost distinctio. At quum seculis temporibus confirmatio a consueratione disjungi coeperit, al- quo adeo opinio invaluerii solam electionis confirmalionum Ecclesiae Pastorem constituore, hine in pol stato Episcopali Iurisdietis ab Ordine separata ost , ita ut nomino Iurisdictionis omnis potestas intelligatur, quao Ordini non est adfixa ; Ordo vom ea lun-lummodo complectatur, quae Episcopo vi sacrae ordinationis conveniunt, quaeque aliis committere nequit. VIII. Adhaec quum jure antiquo omnes prorsuS hominum ordines Dioecesim incolentium Episcopo subjiceroni ur , adeo ut S. Cyprianus scripserit si , : Sciro
Eccle3ia non e83o ; post multa tamen saecula Mon
chi, aliaequo conditiones hominum ab Episcopali po-lesiale eximi coepissent ; hinc factum est, ut lem Diseeogana a Dyo Iurisdictionis distingueretur : et logis Iurisdictionis nomine omnis Episcopi potestas i lolligeretur , quae in dando , vel lacteudo consistit ;
254쪽
idomuo utraque simul potestas modo explicata OrdAnis sei licet, et . rigdielionis. Nomine vero Dyis Dio cosanue potestas signiscaretur in res Ecclesiasticas , et jura Episcopo debita : qualia Cathedraticum, δε-no alicum, Similia. quae enumerantur si , atque ila a lego Diosteos a Monachi Oxempli haberentur; haud vero a lege jurhdictionis, nisi ejusmodi exemplionem spociali privilegio obliuuerint. IX. Episcopalis potestas primaeva sui origino nullispersonarum , aes locorum finibus divinitus circumscri. pla suit. Namque Di cession, sive Paroceiarum distinctio non nisi jure positivo primum inducta est : id quod pluribus constat : et quidem,
sum mundum ni praedicandum Euangelium a Christo Domino missi sunt, qua de ro licet ex communi, muli quo consilio , ut Euangelium facilius disseminaei Iosset, totum 0rbem , veluti in quasdam Dioecesesiviserint, quarum singuli yingulas crudiendis' suscoeperunt; attamen non inde vetabantur, quocumque per- Venissent , populos docere , Ecclesias laudare, iisdemque Episcopos constituere.
ct Ordinatos ad amplas etiam Dioeces , quo ipsi pertingere non poterant, ablegare consueverunt, et quidem cum potestate alios constituendi, ot ordinandi ;cujus rei exemplum habemus in D. Paulo, qui Titum reIiquit Crelae , ut ea , ait, quae doctunt corrigaδst conδumag per civitator preabylerog , δωul et ποαπoaui tibi.
tia , qui natura sua unus est Episcoporum multorum concordi univcrsitato dissusus, haud secus ac ipsa Christi Ecclesia, cujus praeeipuus character unita8 ESt, 1ὶ cap. XVI. do Osseio Ordinarii.
255쪽
a aiugulis pars iu δolidum Ionesur. Institutione divina nimirum iri constitutus Episcopalus , ut et Potin testas esset amplissima, et locus non inset circumscri- plus : circumscribi tamen posset communi consilio, ac suprema Ecclesiae Potestate. Qua de re quum id prestitit Ecclesia, non Potestatem, sed Paestali locum circumScripsit. X. Licet antiquissimo Ecclesiastico jure, alque adeo ei iam institutione Apostolica, Episcoporum potestaS , no eonlusio in Christi corpus induceretur , certis inui
sa luerit locorum limitibus; unde subdit Cyprianus sa):hivulis maloribus portis Ormia fuit aGoripis ,
deIuerunt Sanctissimi, iidemque Sapientissimi Episcopi , qui ultra statutos limites, proprias scilicet Par claui t. Episcopalem exurdereni jurisdictionem , ubi ne 4 it l, aut salus populi , deficientibus , corrue libus , abscissis Pastoribus id postularet, eo sorte priueipio , quod Episcopatus unus sit , cujus in solidum pars tenetur a singulis, adeo ub singuli in s lidum obligasi ad gregis s1lulem adcurrerent , ubi defice ut, eorruerent , abscinderentur alii , quorum et locum , et Onus ex charitale communi subibant. At e tra necemitatem Suo cuique Episcopo pars gregis circumscripto territorio, extra quod moliri aliquid vel, tum , ex Apostolica disciplina est. Alquo hine de S.Cypriano scribit Gregorius Nangianzeuus 3j, quod non Ecclesiae solum Carthaginiensis , ac totius Africae; verum ol aliarum Ecclesiarum etiam per Orientem Curam merit. IIuc quoque faciuut exempla Allianasii ,
i Lib. do Vnitale Ecclesiae. Vin Ibidem.
256쪽
ot Eusebii Samosalensis: ille namque, teste Sueraip sq:or eritio reduae per Polusium iter sucisus Alo
Cilicium , aliaδquo Provincisa plurea Episcopos crearis. Profecto lii U, Episcopi , quum do fidei Christianae verilatu ad ersus gliscentes haereses ageretur, Suarum partium esse duxerunt manum admovere , et
pro quibus is aliis usa minus, quam pro Suisi piorum bioeci sibus necossit ala urgento laboraro: id quod nunquam proestilis qui, si jure divino Dioecescon distributio instituta suisSet. Praeeipua Episcoporum munia. XI. Quod vero ad Episeoporum munia Spectat, pro secto primum, aut praecipuum est Verbi Dei praedic, tio ; boo sano munus adeo Episcoporum proprium est, ut Apostoli ad illud liberius exequendum, mCuSarum, et viduarum servitium in Diaconos reiecerint : ot Apostolus non dubitaverit adserere se non ad baptigandum, sed ad euangeligandum suisse missum 5). Porro nomine praedicationis quidquid ad fidelium institutionem spectat intelligimus ; Sermones nempe publice in Ecclesia habendos, privatas admonitio ueri Cia
iochoses pro informaudis pueris, et rudibus ; Epistoicis ad populum crudiendum , et in fide, ae in bonis operibus instituendum, aliaque hujus generis 6ὶ
33 Lib. V. cap. 4. 43 Aet. VI.
5ὶ Epist. ll. ad Corin. I. 6 Trid. Sess. VI. res. cap. 2. , et Sess. XXIV. eisp. 4.
257쪽
Illi XII. Feliciter per quinque priora Ecclosias saecula
Episcopi hoc munere functi Sunt e nunquam enim sacer fidelium conventus ad missae Sacrificium peragendum habitas est sine Scripturaram praeleetione, eamque consequente praedicatione, q1am nonnisi ndmodum raro per Subsillulos exercuerim. Atque hinc in Afri. Canas Ecclesias, teste Possidio i , nonnisi a valerio primum inducta rei consuetudo, ut Presbyteri coram Episcopo , et ex ejus mandato Mncionarentur. Verum in geolosiis Orientalibus facilius ab Episcopis verbum Dei praedicaro Presbyteris comesili consuevit: uti ex
eodem Possidio saὶ , Socrate, Theodorelo 3ὶ, aliisque
XIII. At labonlibus saeculis Episcopi plures praedicandi munus adeo neglexerunt, ut omnino conticuisese viderentur : qua de re Concilium Lateranense IV. si mandaVit, ut saItem per alios viros idoneos illud obirent. Verum Tridentina Synodus ad veteris Ecclesiae disciplinam, quoad ejus seri poterat, instaurandam, mandavit Episcopis , ut in molestis suis ipsi perae, aut at Dystime impossiti fuerint, per εοδ, guos ad praedieationis munus a umenι ς in aliis autem Molestia per Parochos, gius iis impeditis, per alios ab Epis opis, impenδis eorum, gui eaS eram Stare vel tonantur, vel solent, deputando8 , in cr-vitate, aut in guaeumgus paris Dioeoegis cen ebunterpessire, aestem omnibuε diebus Domin is , elaollemnibus diebus fealis p lo oro autem Iesun rum Quadragegimas, et Adoontua Domini quotidio, Des gallem tribua in hebdomada diebug, at ita oportore dueterint, Moma Scripturas, disinamgue lo-
In vita Augustini eap. 5. 23 Lib. V. eap. ga. , et Lib. VII. cap. 22. 3ὶ Lib. I. e P. R.
258쪽
tune Ilari posas judicaverint. XIV. Adliaoc quum si in prohibuerit Regularibus praedicare in Gelogiis non δuorum Ordinum gine L Lacosi adproba sono , vel in Eccleδfia suorum o Lntim aino Episoopi benedictione ς lum do eadem haere pleniore concilio dispulatum est : unde absoluto sancitum est ain: Nulluδ autem rive Saeordaris, δό-vo rugularia etiam in Eccleatis auorum ordinum contradicenso Episcopo praedicare praeδumat. XV. Allerum Episcopi munus est Sacramentorum administratio: quam pro inciam antiquitus per se princurarunt. Qua de re S. Ignalius s3ὶ: Non licet, inquit , gine Episcopo, neque baptizare, negue va-pem jacere. Verum temporis lapsu illam presbyteris aucto fidelium numero demandarunt : ita tamen , ut nunquam ex suo ipsorum arbitrio , alque adeo contra Κpiscopi voluntatem , sed tantummodo ex ejus mam
dato illud munus obirent: ad rem Hier. 4M Sine ρυε- aseno Episcopi neque Preδbyter , neque Diaconus Da habeant bullaundi. XVI. At vero Episcoporum, Presbyterorum, et Di conorum ordinatio jure divino adeo Episcopis resedivata ost , ut Presbyteris committi nequeal. Veleres enim Ecclesiae Patres, et Concilia de Sacramenti O dinis administratione loquuntur, tanquam de peculiari quadam praerogativa, qua Episcopi a Presbyteris distinguuntur. Quid enim facis , inquit Hieron 5ὶ, Proepta ordinatione Episcopu8, guod Preabyter non Delat. Et Chr3sostomus is): Inter Episcopum , et
5) Epist. LXXXV. ad Evagrium. 6ὶ uom. XI. in I. Timolli. 3.
259쪽
XVII. Quinimmo ordinationes per Presbyteros su-elao semper ab Ecclesia, tanquam irritae habitae sunt. Unde in Synodo Alox. Ischiras, aliique a Coluilio omdinali ad priorem reverδi auni conda nom, quippe qui ordinati a Columbo Presbytero, qui falao DLacopi nomine floriabatur e Allian. 5 . Idem on1ninodo Presbrteris quibusdam in Synodo Sardicensi constitγitum est , quippe qui ab Eulγchiano , et Musaeo, qui Presbyteri tantum erant, Sacerdotio initiati erant. XVIII. Potestatem confirmandi Neophylos Episcopis
quoque fuisse antiquitus omnino reservatam perspicua demonstrant Patrum testimonia: Hier. contra Lucis. 6ὶ docet: hanc Dyse Ecclesiarum conguetudinem, ut adeost, qui longo in minoribus urbibu3 per preabus ros, et dia onoa baptizati sunt, Episcopus ad invocationem Saneli Spiritus manus impo3rfuruct eaecum I. Et paullo post 1 In Meleaia baptizatus , nisi re manus Episeops non aecipis S ritum S., tum Chrisostomus tu illud Actuum Λpost. Imponobant mmΑ - , ef aeeipiebant Spiritum S. sic commentatur: Isi in hoo erat in Amgtolis rivulare: unde Κορυραιους Graecipuos, hoc est Episcopos , es non aliog videmus Doo fueres. Verum in specialibus quibusdam easibus posse presbyteros accepto mandato , ac facultate R. Pontificis, tanquam Oxtraordinarios ministros' sacra-
260쪽
227 munium Confirmationis conferre plerique lenoni Thoo
XIX. Ex Ecclesiae instituto Ordini Episcopali saerao quaedam sunctiones adeo adfixae sunt, ut ab Episcopis aliis dologari nequcant: hujusmodi sunt: Consecratio Oloi Calliocumenorum , et Insirmorum : Innocentius I. si , Consecratio Ecclesiarum, et Aliarium sa), Bonodiclio Abbatum 3ὶ, Benedictio major, Seu soblemnis si . Antiqui ius P nitentium reconciliatio Epi-
Scopo quoquc erat Omnino reservata.
XX. Tum inter praecipua Episcopi munia locum sibi indicat oratio: quac Apostolis adeo cordi erat, ulviduarum , ct mensarum cura in diaconos abiecta , illam aeque ac pracdicationem sibi reservarent. Orationis vero nomino publica indicatur Liiurgia, alque oa Li iurgiae pars potissimum, qua Sacriscium pro vivis, atque defunctis offertur. Episcopi nempe, praesertim dum sacrosanctum Missae Sacrificium peragunt, pro concredita sibi plebo scrventos Deo preces landore ex animo debent. Unde SIn. Trid. :,) sic decernit : utim jure divino mandatum ait omnibuδ quibu3
rs , pro his δαcrificium offferre. XXI. Ex oadem ratione ad Episcopum pertinet pro Ecclesiae necessitatibus, aliisque justis de caussis publicas preces iudicoro, orationum sermulas concipere, libros eo spectantes sevulgare, receptos repurgctre, Ornndi formulas minus pietati congruas nbolere, aliaque huiuscemodi, quorum nonnulla conseculae Apostolica Constitutioiam Rotn. Pontifici resorvarunt. Al de his sustus in no3lris Anti tistare a Christianis.