장음표시 사용
441쪽
x 4 O CONTRADICTIO NAsElivum principium, semen 'sum est; materiale uero, sanguis menstruin, quemadmodum scriptum ab eo est libro a. de Facultatibus naturalibus. Eoru itaque primum, semen uidelicet, es tanquam ess ciens causa; quod opscisfungitur ossicio; cuius plu-- res sunt a tiones, quarum prima est, menstruum. Dnguinem, quisbisamiliaris existit, attrahere. Familiaris uero, cometens I is esse creditur, qui te
nuis adeo, halitu ing, est, ut cum in omnem seminis partem , ueluti ros, est attractus, ni ruam sui speciem repraestenter pila nanque sit,N.facile eum uincat, semen, ct celeriter assimilet, ct sibi nutrimentum faciat. Mox uiam secundo attrahit, O tertio, quo scilica molem sibi, magnitudinemι, iis nam,ex nutritione adjciat. Qua re ct semen, ct naturam, idem esse cum Erasistrato, tenes quoque cla. lenus; quod nanque semen prius erat, id, cum Primum 2 gignit, ct sermat animal, natura quaedamst; quemadmodum enim Phidias, habuit prius Ν-
- cultates artis, quam materiam attigit, usus autem
se ipsis in materia omnis enim facultas, si competens desit materia, ociosa e 19 ita marissemen,' cultates quidem in sei se possidet; aflionem uero noradidicit a materia ,sid circa hanc obruit. Alterum uero principium c uti diximus menstrum sanguis est, qui materici quadam apta est, concinna L, tropifici ad quiduissequax, quemadmodum in initiolibra primi do Thenda vatitudine sicriptum est. Susitaque cum sint nostri corporis principia; malcria
442쪽
Ie videlicet, atque sciens, Quando menstruo e sanguine omnes animalium particulas generarι asseruit libro a. de timetis, de sanguine me roo,materialii principio intellixit,a quo carnosa omnissubstantia constituitur ', absque quo principio ociosum semen esset. Quando uero, semen tantum, vides urprincipium ponere, de sciente principio, a qκo soli- .da membra, ct quae ex js constituuntur, uerba eum scisse par est. Tuo nanque hac omnino debent poni principia,carnosascilicet similarium partium pub- .sδntia, qua a sanguine, tanquam materia, ortum habet; si solida membra, quidquia ue in eorum compositione inest siue humidum radi cale ,siue ripiritus, sue insitus calor ; quae assimine procreavitir, atque firmantur Valent testimonio libro I. deIemine, sebi Ascriptum reliquit teria , ut na, os, item ermembrana, semine fabricantur. Quod etiam aperti is hisce uerbis ab eo repetitum en i. Aphori morum sei bone com . 13 . quaesis habent. Tria aurcm erant corpora, qua prima nostra natura siubstantiam compleuerunt, n=iritus, sanguis, ct seminalis humiditas, ex qua in primo ortu , veluti in libris de Semine diximus,sunt partes animali olidiores, mox uero augmentum in ipsis perficitur. Tuorum autem horum principiorum, hoc pacto unio emergit; prima nanque fartus confirmatione, dum similariupartium procreatiosis, corpus ipsum seminis, in quadam rudimenta , primum sese extendit, deinde uero in exactam speciem , atque dum rudamenta ca
443쪽
qI1 CONTRADICTIO NAssunt, seminis corpus, imaginem, firmami quandam partium tiarium , lineamentissuis demon-srat, qua quasi rasiunt,oflamina , ilis quibusdam tenuissimis contexta, araneorum ilibus ; atque hac est uere ,solida partium similarium pubstantia, ex puro semine concreta ; ad quam demum sanguis menstrum, maternini, sensim in ens, uillis , flaminibus undequaquese circumuoluens,illic concrescit, atque carnosa substantia sit. Hoc itaque pacto, duo erunt principia corpuι nostrum consti
M v s C V L I s inter costalibus externis, maximam inspirationem; internis uero maximam expirationem fieri credidit libro di. de . Musculorum motu in calce, his uerbis. Efflationis enim, musculi omnes, qui intus ad costas sunt, opifices existunt,& hoc rursus, opus thoracis, simile est, prius nominatae quidem in toto corpore reclinationi, depositioni uero in singulis partibus. Cum autem expirationis, contraria sit inspiratio; efflationi vero uehemens inspiratio nomine enim proprio caret priorem quidem oppositionem solae phrenes efficiunt, alteram Vero intercostales cum mu- sculis, qui ad thoracem perueniunt,ex scapulis, & collo, indigent autem ipsa, maxime quidem tibicines, & tubicines, ac precones, cum nuncupatum ποδα, idest pedem, decantaturi
444쪽
G A L E N I. 'Τ 3 sunt; praecipue uero& qui utres insant, uel aliud eius generis instrumentum; & ut simpliciter dicam, qui plurimum thoracem transmutare,dilatando,ac contrahendo ipsum uolunt, quare iustius utique quispiam musculos thoracis externos, his, qui costarum parte interna sint, oppositos dixerit esse non phrenibus, si quidem maxima quidem inspiratio per externos, maxima uero expiratio per internos intercostales efficitur. Oppositum tamen in libello de causis repirationis fassus est, inquiens. Eorum uero, qui circa costas sunt,ut exacte dilatent, & contrahant, qui cum duplices sint, externi, exspirationem, interni inspirationem perficiunt. In qua materia, obscurius quid adhuc scripsisse uisus cst, atque duobus iam antea scriptis locis, minime consonu; libro nempe . de Locis astectis capite 7. Expirationem, scripsit, uniuersos, thoracem contrahentes, musculos, efficere; exussationem, quae vehemens inspiratio est , intercostales maxime; quo in loco expirationem non ab exter- .nis, neque ab internis tantum, eodem modo& inspirationem neque ab his, neque ab illis, sed ab omnibus simul, fieri,manifestissime probauit. Quod etiam libro octav o de Administrationibus anatomicis innuere uisus est; respirationibus in paruis, solius diaphragmatis eis e usum; in magnis autem,& intercostales - muscu-
445쪽
ΑΙ CONTRADICTIONE smusculos, plurimum subuenire scribens . . MusCvLI inter costas positi , sunt utrinque duo ct uiginti, in singulis nempe illarum interuallis,
duo; licet quidam ex fibrarum uarietate , qMatuor hos esse prodiderint. Verum haec committentes, atque Valent contradidtionem diluentes, dicamus ipsum libro a. de motu musculorum, musculos intercos ales externos, qui uillos asuperioribus, in inseriores costarum partes, procedentes habent, maximam inspirationem effficere uoluise, quod est costas ab inuicem abducere, dilataret, atque ampliorem thora- eis cauitatem efficere; internos uero, maximam expirationem, quod est costas simul abducere , thoracemi comprimere, atque contrahere ; cuius tamen oppositum, quemadmodum dicitum est alibi, apertissimesensit. Ego uero, pace tanti uiri dixerim 9 ex anathomica fiseculatione colligo, ipsum neque in libro de motu musculorum, neque in libro de causis respirationis uera loquutum de ipsis esse, quippe ad constringendum virosique, atque ad expirationem; uulum uero ad thoracis diatationem, atque ad insti- rationem facere opinor, costarum nanque dilatatione inspiratio perscier ; quoniam horum musculorum situ , Agura, Fbra, abat omnia , ad eorundem abricam lectantia, dilucitim hos musiculos inuicem coitas adducere, quam laxare suadent ; neque pro Io a ratione alienum eIt,ad expirationem, thoracisi arelationem, naturam, omno interco alci musulos produx se, cum critori motu, imporii L
446쪽
GA LENI. ' . Is ad sationem, vocem, tussim, nemutationem cum excretionem,ad partum facilim excludendum; atque breuiter , ad thoracis compressionem; magis quam ad inspirationem , thoracis ue dolatationem sndigeamus .atque idcirco er Galenus ipse libro quinto de Upupartium ad calcem ,scriptum reliquit , inter cossales musculos, non alia de causa a natura con
stru los esse, quam ad inius Haphragmatis substa
dium, cuius verba sic babent. . At certe hoc etiam nomine , ea in primis en admirabilis, quod cum omnia rectit e connituat ,simul etiam prouidet, ne quod exitium subsequatur; quemadmodum enim nosatis habuit, solum musiculos octo epigastri', qui Α-biecti omnia premere ad unguem, or cogere intro
possent, effecisse ,sed otiam phrenas ipsis subiecit ob
liquas, ne quidvnquam sursum ad Romachum remearet; ita ct in ipsarum phrenumsubsidium, musculos , quos intercostalas anellamus , construxit. IIcam, cum unicus inquit 9 6 ι hic musculus; ab octo epiga trir, isturum eratore paruo negotios a Ie
de dimoueretur, inaemplum g thoracis sinum euerter tur. quo castu, vim omnem compressionis exoluerat; ne igitur id accideret, omnes, qui in costi unt, musculos, qui thoracem ipsium contendere, atque intro contrahere possent, comparauit, ut sit periore simu. unique coarctato, diaphragma ipsium, nullum habeat receptum , stedimmotum, ac flabile maneat .
uod etiam libro . de Locis affectis capite quinto tormasse Usum connat, his verbis. Ex commin
447쪽
4I 6 CONTRADICTIONE staris de Spirationis causis docti sumus, liberam qirationem, a solo ferisepto transiuerso, accedente ad
hanc, intercoflabum quoque musiculorum actione , ubi videlices, vehementiora opus est jiratione; quodsvehementissma syiratione indiguerimus ,superio-ro uiam musiculos concurrere oportu. OJod uiam paulo in Arius, his verbis repetitum ab eo esE. Nam dum quiescit animans, liberam s=irationem ,solum septum transuersium , modo valeant virci , siceresset ; ubi vero ob infirmitatem , IJιrani munus perficere non valet, tum intercostatium musiculorum concurrit auxilium; quodsi praeterea maiori animal fiftratione egeat. tunc stuperni musculi omnos, quorum maximi, scapulas secum man Re mouent ad L=ιrandi actionem requiruntur. Quibus aperte satis constat,ad constringendum,non ad relaxandum, dilatandum ue thoracem, atque diaphragma, compositos utrosque esse. Contradictionem hanc pro Actoin hoc volumine inserere nolebam, in quo mihi IIu- Lirium medicorum Propositionci tueri, earumi ambiguitates diluere propos tum est. Uerum cum calamus me iam incaurum deprehenderit, ut hanc papiro cum reliquis dederim; eam ab alise secernere piguit , eo tamen animo, is licer diuerticula quaedam non desint modo, qu:bus, auctoris verba, concordia reddere possem , siquando tamen maturiori studio , veriorem explicationem, or qua obiectιonem nu iam recipiat, vel ex me, vel ex alidis repcrire licebit.
exim tum medicina parentem, his meisscriptis aΡl-
448쪽
Naec TALOPEM esse asserit, in Int ductorio medicorum, cum quis die obtusius uidet, sol ἡ occiduo acrius, nocte magis adhuc. Quam sententiam uidetur etiam habere Hippocrates libro a. Praedictionum,ita scribens, qui nocte uident, quos sanὸ nyctalopas vocamus , hi morbo corripiuntur iuuenes, audpueri, aut etiam adolescentes, & liberantur sua sponte is aliqui in quadraginta diebus, alia qui septimo mense, quibusdam uero& per totum annum permansit. Cuius uoppositum manifestissime scripsit Galenus libro 3. Therapeutices methodi, ubi habet, quod quamuis
perpauca sint nomina, quae nec locum affectu nomine repraesentet, nec, quae, eos efficit, causam; ueritatis tamen studiosi, ad eam, quam nomina imaginationem faciunt, rccedere , &ad ipsam rerum substantiam se conferre, eamque inspicere debent, & ait. Cum ergo tam impar nominum impositio, ueteribus fuerit , multoq; etiam magis cum epinyctida, & acrochordona, id est pensilem uerrucam, & nyctilopa dicant; primum, quod noctu est enatum; alterum, quod summam occupat cutim ; tertium , quod noctu uisum aufert. Quibus manifellum satis fit ipsum sentire, nyctalo pede-
449쪽
i3 CONTRADIc Tet o N E stentos, noctu nihil uidere. Cuius sententiae est etiam Celsus libro 6. capite 6. atque Paulus Aegineta libro s. capite a 2. nictat opem esse scribentes, cum quis interdiu bene uidet uespere, & occidente Sole, minus, atque Obtusius; noctu postremo nihil; unde Plinius, caeterique latini, malum ipsum, nocturnam caeci
MANIFEsTA en contradictionis enodatio . tum ex Celsi, atque e gina a sententia , scribentium, vcsalopem esse, cum quis interdiu bene uida,
uestere , ct occidente Sole, minus, atque obtusim, noctu postremo nihil; tum uiam magis ex ipsa nominu
deducta ea παρὰ Το ἐν Τη νυκτι o dia, hoc est,quia iunotile obcacatiost, ab α. priuatoria particula, crλάειν, quod est uidere, π νυξ νυκὶος, quod noxsonat, ita ut totum hoc signiscet, nocitu non uidere. Quocirca deprauatum Galeni textum H mare cogimur in libro Introductori ; quippe quι textum eo parito scriptum reperit, in margine sersitan ea uerba adnotaust, qua demum in textu reposita fuere, qua
hoc pa Io habent ι vel contra, ine ρarum , vesperi, aut noste, prorsus nihil. Qua re ct verbis Hippocratis in libris Pradi lionum, aestionem, non, superaddendam esse, necessario censemud. OBSTRUCTIONEM, atque putredinem, sanguinis missione curari de quaqua posse se
450쪽
se, his uerbis asseruit Galenus libro x I. Therapeutices Methodi cap. Iq. docens, quae sintilla, quae sanguinis missionem suadeant, prolu, beantq;. Verum quoniam' inquit) nec ob striustio , nec putredo curari pen sanguinis missionem possunt, ut quae alia remedia ceu prius est monstratum desiderem, reponi sanguinis aliquid ,ad curationis spacium debebit,
quominus intempestiue nutrire, necessitate ulla cogamur. Cuius opposi tu m praeceden ii libro, capite secundo, his uerbis expressit. Iam uero obstructionum ipsarum alia est, quae ex abundantia, alia, quae ex qualitate succoru , qui scilicet aut lenti , aut crassi sint, incidit. praeserretur autem interre media, in ea, quam
copia facit, sanguinis missio; in ἡa, quae ex humorum qualitate consstit, attenuantium usus. Aliqua itaque obstriictio, ut quae ex succorum copia facta est, sanguinis misi ione tollitur , atque curatur, quemadmodum ab ipso 6. Aphorismorum sectione com . 7.apertissime tradi tum est; sanguinis missionem plenitudines tollere affirmans. Idem etiam uoIuit Iibro 9.Therapeutices methodi, capite quarto
dum inquit, eos, qui synocho, ex sola putredine laborant, sanguine misso ita putridam non incidere. Neque secus quoque de sanguine in obstructione mittendo & Trallianus, de