Theopompea

11쪽

τῆς κυκλικῆς ευρυθμία των περιοδων καὶ γῆς μοειδείας

την φρασιν deinde vituperat illum, quod tot tantasque digressi0nes rati0ni inseruerit: υτ γαρ ναγκαιαί τινες αυτωνου ἐν καιρ6 γενομεναι πολυ το παιδι οδες ἐμφαίνου γ v. Vehementer aut0m reprehenditur a Polybi πικρία καὶ κολακεία κα et ευδνηγορία eius VIII, 13), cuius sontentia c0mprobatur et ab elian ut a C0rneli Nepote cum et var hist. III, 18 δεινος μυθολογος et 0rn Nep. Alcib. 11 h00pompus et Timaeus maledicentissimi appellentur. Cicero autem orat. 1, 207)c0mmemorat eius morem ita dicendi , ut tanquam in orbe inclusa currat ratio, qu0ad insistat in singulis persectis absolutisque en-

12쪽

tentiis, si qu0d hiatum tanto per sugerit a quibusdam eum vitup0rari tradit orat. 1, 5 l). His testim0niis The0p0mpi genus

dicendi tam accurat d0scribitur, ut longior de se expositionus upserseder lic0at; ita quo statim videamus, quid ex stagna0ntis ipsis de eius ration int0llegi 0ssit. Atque fragm0nta a Muellero fragmentorum hist0ricorum graecorum vol. I. pag. 278-333 collecta perlegenti occurrunt I nonnulla v0rba rara se minus usitata ab antiquis gramma

κηρυκτο 333. Sed φυγαδευ0 cum Saepe apud alios script 0res inveniatur, non est cur he0p0mpi pr0prium existimetur κακοβιος etiam fragm. 41 exstat, sed praeterea a Xenophonte Cyr0p. 7, 5, 7,

alios inveniuntur, tam saepe in his fragmentis exstant 136. 78. 262), ut a The0p0mpo frequ0ntius usurpata fuisse Videantur. II vorba qua a Theop0mpo inusitata vi et n0ti0ne usurpantur atque ab antiquis grammaticis haec asseruntur: πουδύω pro

3 Locos Plutarcheos ita significo, ut volumen paginam versum invitis editionis Teubneriana reo Car. Sint enis 1869 5 volt. in moralibus Volumen paginam versum editionis Didot. Parisiis 1856 emend. Fred. Duρbner 2 volt addam.

13쪽

III In rebus grammaticis vix pus est commemorare Theopompum, cum ea Scriberet aetate, qua antiqui0 lingua attica in novam transiret, et antiquioribus formi et recentioribus usum essu; verum recentiores iam praevalent sormae, cum acc plur sub8tantivorum in ευς exeuntium semper in εις cadant βασιλεῖς, γονεῖς). Hoc unum proprium 8t, accusativum liberrimum in modum absolute p0ni veluti D. 23 τραγηματα ειδος παντο

μιεντο κτῆοιν υ ον αυτον τροπον D. 236 τους Orους ωκυατεστερος. Huc accedit qu0 persaepe quibus concinna membra segregantur verba τα μεν - τα δε tam abs0lut adhibentur

ut d ab his quidem in si . 25 abh0rruerit: ου πολλαὶ μεν καὶ πολυτελεις στρωμναὶ καὶ χλανίδες α μεν λουργεις τα δεποικιλτα τὰ δε λευκα IV D figuris modisque oratoriis haec fere notanda videntur: hiatus ut ab Is0cratis discipulo diligenter vitatur, otiamsi in multis

fragmentis et iis qua accurate ex Theopompo fluxisso videntur,n0nnulli hiatus inveniuntur fr. 23 Θύ6ιοι πεμ ' αν, , αυτον:D. 33 ιναι ἐν καὶ ε ποντος D. 94 ε ευτελές, προοελθοιαυτου). Ex quo apparet, cum et a Di0nys Halic. l. l. et a Cic. 0rat. 44, 15 Theop0mpia V0ealium concurSus summo perofugisse tradatur, ne ab Athenae quidem Severa fide verba transscripta osse id quod ex alia quoque causa cognoscitur. Nam cum

fragmenti 249 magna pars et ab Athenaeo et a Polybio tradita sit, cumque illi scriptores aliquantum inter se discrepent, non satis potest pr0bari Athenaeum maiore ride quam Polybium Theopompi

verbis inhaesisse. Cetera quoque qua Is0crates de v0rborum c0llocation0, de numeris in arte oratoria observandis praecepit, Theopompus observavit itaque et ad nominati0n0s inveniuntur D. 182

14쪽

verborum comprehensi0ne inveniantur velut in L 178, tamen nusquam habent illam inter se submissionem partium orationis conclu8i0nemque, qua plena et quasi satiatae peri0di Cicer0nianae excellunt; sed sententiae levibus c0niunctionibus ita ut omne e0dem tenore progrediantur, praecedenti quaeque asseruntur. Relaxantur igitur n0 rar puri0di, quibus brevia nuntiata abs0luta et tanquam lineini circumclusa inseruntur velut r. 23 κατεκεκδυπτο

πολυ λειω δαπανωσιν. Neque ver h0 80lum m0d id agit Theop0mpus, ut ententias planas a perspicuas reddat, sed etiam enuntiata atque commata et inter se plerumque verbis μεν - δε opponuntur et verba verbis quasi dimensa et paria respondent.

Haec e0mp0 siti fragmentis 22, 26, 249 optime illustratur. Nam in fr. 222 primum tanquam pr0p0siti qua0dum thematis inest inv0rbis ἐπειδὰν di OsoOοι ζωσι αδ εταιρεια et κατὰ συγγενείας, ποιουσιν ουτως, equitur argumentum ex duabus partibus c0mpositum, quarum altera ducitur a πρωτον μέν, altera

Etru Scorum more describuntur, ipsa dii habet membra: ταν παυσωνται - γυναῖκας et οταν δ - ἐκεινοις, et haec quoque membra in particulas scinduntur accurate dimensas, quibus distinguendis τομεν, ori δε ori δέ inserviunt, atque παυσωνται πίνοντες ut μέλλωσι καθευδειν inter se opp0nuntur. 0dsem

m0d altera qu0que pars in duas particulas incisa est: τἐ μἐνορωντες - ὰλ γλους si ιυς δ τὰ OH ete. Quae membr0rum Ρpositi ubi n0 eadem diligentia observatur, ita currere 80let oratio, ut compluribus membris particula καὶ vel simili aliqua

coniunctis re exponatur, tum aut brevi argumento onclusi sat,v0lut in D. 20 verbis καὶ τιν διαιταν διηγεν ουτως, aut utc0nclusione res ad summum augeatur velut in D. 155 0rbis

Cic. orat. 62, 207 placet omnia diei Isocrate Theopompesque more illa circumscriptione ambituque, ut tanquam in orbe inclusa currat oratio, qu0ad insistat in singulis persectis absoluti εque sententiis.

15쪽

μενος καὶ χαίρων των ἐπιτηδευμώτων τοῖς ποος ταυτα γυντεινουσι καὶ των νθρωποπ τοῖς ευφυεοι καλουμενοις καὶ τοῖς τὰ γελοῖα λεγουσι καὶ ποιουοι, πλείους τε των Θετταλων των αυτω λ σι α ντων ii γε μὰλλον εν ταῖς Ουνουοίαις et ταῖς δωρεαῖς. Primis enim verbi exprimitur, qu0mod Philippus Thessal0rum anim0s sibi conciliare studiiserit, deinde singula quibus ad 0 g0nsilium perpetrandum Sus Sit, lascivia, c0mmisSati01108, 0mpotationes accuratius exponuntur deni- quo id quod initio significatum erat verbis πλειους τε των Θετ ταQων - δωρεαῖς reputitur atque absolvitur quodammodo. - Ut autem rati0num hoc modo relaxatam e0piosiorem redderet et numer0rum qu0dam Vincul constringeret, The0pompus aepi88ime ad unam rem exprimundam duo vel plura verba similia signifieantia adhibuit. Invoniuntur igitur in L 15 Dμως καὶ πικρως si . 2 φιλοπονος καὶ θεραπευειν δυνώμενος χωφρων καὶ των ν δονων πω ων κώείττων - χεθαις καὶ ποτυις, D. 33 δυπα- δει&ς καὶ τρυφὰς - ευδαίμ 0ν καὶ μακαριστος, D. 65 ωτρονεστώτιον G μετοι oirύτων et multa alia. Itaque cum t0ta orati cximium in m0dum dilucida sit, l0gantiaque ac S in numer0- quo excellat, neget an Th00p0mpus clarissimus auct0 medii illius dico di oneris haberi possit.

V Qui quant studi0, quanta diligentia, quanta severitate in hist0ria scribenda usus sit, optim intollegi 0test cum ex minutis illis doscripti0nibus in D. 125 0 182 tum quod quid ipse de

quoque h0mine Vel de quaque re censeat tantum abest ut celet, ut ubi re p080it, graviter accuset atque ex se. 167 cogn0 Scitur etiam inveteratis et quasi sacratis narrati0nibus de praeclarissimis rebia a Graecis 6stis, quae a veritate abh0rrere videantur, Ar-

16쪽

nass0nsi 0 fidem in rebus gestis narrandis pr0batam magn0pere laudatur, sed etiam ab Alexandrinis in septem magnorum Graecorum historicorum numero c0llocatur atque a Quintilian X, It p0st Thiastydidem et Xen0phontem terti l0c numeratur. )

Priusquam quae a Plutarch e Th00pompi libris desumpta sint queramus, haud abs r erit, quom0d Plutarchus lantos in vitis parallelis expresserit, paucis illustrare. Atque satis accurate qu0m qu0que l0c adhibuerit auct0ris verba Sestutum esse Plutarchum cum ex iis conicere licet quae H. Nissse in libri, quem inscripsit: ., Kriti Sche Untersiae iungentiber diu uellen de viserten uni filiasten et ad des Livius' p. 78d universo apud veteres scriptore fontium usu exp0Suit, tum manifestum est in se qui tantum numerum eripi0rum adhibuerit et tanta cel0ritate t0 libr08 0nscripseris.' Itaque exum pli gratia' Postquam haec scripsi, incidi in annal philolog. Ol. 101 18703

pag. 673 684 in . iesii commentationem nam inscripsit , , De Histori her Theopompos , in qua cum copiosius ageret de rationibus quas Theopompus in historia tractanda secutus esset, tum maxime divulgatam illam de eius malignitate atque do partium nobilium et Lacedaemoniorum studiosamam esse salsam ex si agmentis ingeniose demonstravit iure potius meritoque clarum illud nomen φιλαλ JOD ei inditum esse, cum de omnibus eiVitatibus, hominibus rebus et severe et sine ira ac studio iudicaret. In his et ceteris qua insunt in commentatione illa argumentationibus gaudeo me cum viro illo doctissimo consentire.

εὶ cf. Curtius Griech Gesch. III p. 18 sq. β Aliud testimonium, quod intenis in epistola ad stuppium ' ,tanto magis observatione dignum putat, quo plus habeat non tantum ad alias

quaestiones diiudicandas momenti, verum etiam ad fontium usum cognoscendum , hiatus quidem in Plutarchi libris uesius ac requentia non tanti

17쪽

13Ρlut vit. I, 243 30 80q. Themist. cap. 25 verba simillima sunt vel congruunt cum Thucyd. I, 37 et ibid. I, 307, 2 Per cap. 9ὶ cum Thucyd. II, 65. Attamen constat lutaretium saepissime verbis qua invenerit non inhaesisse sed libere ea commutasse. Quae enim III, 45 20 Ages cap. 4 dicuntur: ο δε φλγοιν ενο- φων, τι πάνr τῆ πατρίδι πειθόμενος σχυε πλειστον, coci τε ποιεῖν o βουλοιτο ult ali ex loc manarunt nisi ex Xenoph. Age8. cap. 7, 2, ubi haec verba inveniuntur: τι δυνατωτατος ων ἐν τῆ πολε φανερος ' μαλιστα τοῖς νομοι λατρευων. Sed quanta differentia verb0rum, cum ipse se Xenophontis verbis

uti Plutarchus pr0fiteatur Quid quod III, 6l 4 Ages cap. 18)et 74, 10 Ages cap. 29 ex Xen0ph0nte aliquid sumptum esse

dicitur, qu0 nusquam apud eum invenitur Item eorum quae de Lacedaem0ni0rum publica disciplina ex hueydide desumpta dicuntur in Lycurg I, l0, 30, apud Thucydidem similia n0 exstant Ergo Plutarchus verba quibus nititur auct0rum n0n accurate transscripsit sed libere m0d0 0nservavit m0d vel leviter vel magnopere mutavit. Qu0 qua rati0ne factum sit ut penitu perspiciamu8, 0nnulla de iisdem rebus relati0nus quae et apud Plutarchum et apud ali 0 scriptores inveniuntur inter Se comparabimus. Pr0rSu8 0ncinere verbis iam supra diximus lutarchum ,

existimanda videntur ad sontes eruendos. Quis enim os qui neget etiam mediocrem scriptorem, si hiatus sugere vellet, saeillime quoscunque in fontibus inveniret, commutandis verbis evitare potuisse Quamquam haud negaverim mirum esse quod in vita Artaxerxis non minus 180 et in uno Phocionis capite 5 undecim atque in eiusdem capite s duodecim adeo

hi Atus inveniantur.

18쪽

14ὰλευρα μἐν καὶ μοσχους καὶ χηνας λαβε, τραγχὶ

Priorem huius fragmenti partem et ea quae praecedunt καὶ οἱ se Ποι - του βους λαβε minus accurate ab Athenaeo transscripta esse iam uellerii in ann0tationibus ad 0 fragmentum exposuit, cum prae8ertim Athenaeus du0 Th00p0mpi loc0s confuderit Plutarchus Theop0mpe melius videtur Servasse, cumuam concinnitatem m0mbrorum, cui Theopompus tantopere studebat, optim e0nservaverit: ἁλευοα ut καὶ μόσχους καὶ χηνας τυαγημ/ατα δἐ καὶ πεμματα καὶ μυρα et pro sol verbo πα- ρουνrco duo Syn0nyma ια μενων και παρουντων cum abundantia quadam sex more The090mpi coniunxerit. Reliqua autem verba ab Athenae videlicet accurate transscripta πρωτον ui etc.)eum sibi levioris viderentur momenti misit, Sola verba ποφερειν ἐκελευΠεν, quae ad rem necessaria Sunt exemit sed in διωθεῖτο libere c0mmutavit denique ple0nasmum dor φεροντες diligenter roddidit orbis διδονα κομιζοντας. Nec tamen multi inveniuntur loci, in quibus adem fide quae in lante logit verbis inhaeserit. Persa0pe enim rem solam tenuit, verba aut nusquam eadem adhibuit aut raro. Cuius rei luculentum

quamquam et res ip8ae et rerum ordo omnino c0nsentiunt cum

Theopompo nam verba καὶ διατροφην ειχεν - το δεῖ op 182. I apparet a Plutarcho ipso et in D. 94 κα ταὶ ι μέν αυτον καὶ εἰς ταφνην inc ευειν ab Athenae aliunde depr0mpta et inserta sess0), verba nulla fere nisi quibus missis ipsa res n0n potuit exprimi, cum ill c0ngruunt in Pericle autem, cum in vita Periclis qua de Cimonis liberalitate dicuntur, levioris m0menti Sint narratio

vehementer contracta et amputata est, singularum rerum ordo inverSu8, Sed verba fortasse accuratius cum Theopomp conSentiunt.

Age vero aliis locis etiam res sestas Plutarchi arbitrium fide

19쪽

hist0rica valde neglecta alit0 enarrat atque in auctore invenit. Quicunque enim I, 405, 1 22 Alcib. cap. 27 sq. cum Xenoph. Hellen I, 1 9. 10 0nseret, persuasum habebit hunc l0eum ex Xenophonte derivatum esse, cum verba ξενια καὶ δωρα, συλλα- βων εἶρξεν ἐν Σύρδεύ c ingruant, sed cum Xen09h0n uno navigi Alcibiadem ad Tissaphernem vectum osse tradat videlicet clam cum eo de laedere vel alia de re acturum, Plutarchus liberrimum in m0dum rem ita refert, ut Alcibiadem φιλοτιμουμενον ευθυς

ἐγκααλ ωπι octo θαι so ισσαφερνὸν καὶ 'εραπείαν χοντα λ γεμονικην transii88 dicat. Quare Plutarchus non excerpentis ch0liasta m0d nec temere mittes transscripsit Sed 0nsulto su arbitri atque sua de singulis rebus sententiae accommodavit. Ρlerumque aut0m ita lantes adhibuit, ut sicubi verba aliena 80r-Vabat, complura deinceps suae narrationi insereret. Qu0 ut dem0nStrem, e Inagn exempl0rum numero haec eligam:

μέρας λιγας τεκε Περικλεα λίγας --ερας τίκτει Περικλέα.

At tu si du0bus l0eis lutarcheis eadem re narratur, Verba, quae congruant, nisi ex una vita in alteram translata sint, ex communi lante fluxiss coniciundum est. Itaque ex iis qu0que, etiam Si ipsius fontis verba interierint, quomodo lutarchus a Xpres Serit

Alcib. cap. 36 n0nnulla verba vel congruunt omnino paπρο προ Πε- λαοας vel paullum discrupant liτιατο τους τ9ατύγους ἐύίδασκε το ς στρατηγους ου καλῶς - κακέως ἐν α ιαλοις δυμ ορμοις - ἐν χωρίοις λιμενοις ἐφορμουντων τρατευθματι μοναρχουμενω - ντετ ορμουντος τολου προς ἐπίταγμα μοναρχικον), ex autem deinceps verba eaque non ad rem nece8saria πορρο)δεν ἐκ Σχιστου τα ἐπιτί)ύει λαμβάνοντες eadem eodem ordine locata sunt. Eiusd0m 0di similitudinus cum maioribus differsentiis coniuncta inveniuntur II, 49l, 24 sq.

Cim. Per.

20쪽

τους Αακεδαιμονίους μετα των