Theopompea

41쪽

οτηοεν, ωὐτε BOυτην etc. ita fer suspicor a The0pomp scripta esse participiis ποιων ut παραφυλαττων adhibitis in unum c0niunxerit. Quae si recto restitui, haec verba simillime disp0sita esse videbuntur fragmentis Theopompi 33, 35. Duae nim breviores enuntiati0nes accurate inter Se reSpondentes s προῶντον μεν - επειτα -- τους

concluduntur et quasi exaggerantur; Verba autem singula optime quadrant ad Theopompi usum. - Similiter membra coniuncta nec minus perspicue disposita sunt cap. 6 476, 30-477, ): Dω- τον μεν ἐν ταις στρατειαις εὶ παDεῖχε του πολιτας κοσμω τε θαυμαστους καὶ προθυμια πολυ πάντων διαφεροντας

επειτα Iaυοανιου τοι μεν βαρβαροι διαλεγομενου περὶ προδοσιας καὶ βασιλε γοώφοντος ἐπιοτολάς, τοῖς δε συμμάχοις τραχέως καὶ αυθαδως προσφερομένου καὶ πολλὰ διἐξουσιαν καὶ ὀγκον νοηντον βριζοντος, πολαμβάνων πρι ως τους δικουμενους καὶ φιλανθ ρ ως sos/ιλων λαθεν ουδ οπλων 1 s λὶς Ελλάδος ηγεμονίαν λλὰ λογω καὶ 7δει

παρελομενος. Verba n0n unuina esse Theop0mpi ei a Plutarcho aliquanto in brevius c0ntracta docent genitivi absoluti II αυμανέου διαλεγομμενου καὶ . . . γραφοντος . . . προσφερομενου Attamen tria illa membra, quibus more The090mpe ,,tanquam in orbe inclusa currit orati0 facilius rec0gnoScuntur, qu0 in vita Aristidis cap. 23 II, 188, 13-20 verba fere eadem scripta sunt. Maxima autem quae exstat disserentia, quod haec un0 0c de Cimone, alt0r de Aristide traduntur, ita videtur Orta 880, ut Plutarchus, quem in Cim0nis vita conscribenda paene ad Sidera efferret, eum non v0luerit ristidi quodammodo subiunctum esse, itaque verba a I h00p0mp de Aristide dicta in Cim0nis vita ad hunc deserihendum ligurpaverit. Etenim re vera ab Aristide hae res sunt gestae. Accedit quod ne nostro quidem loco maior auctoritate fuisse ri-8tidem quam Cim0nem prorsus reticetur, verum 476, 24 0rbis

42쪽

ori J Oπλων . . . την i γεμονίαν . . . παρελομενος et quae Saepius occurrit Syn0nym0rum quasi abundantia et gregius ille rd0 perspicuitasque Sententiarum et apta partium omnium dispositi contrariorumque Opp08itio. Ea qu0que, a quibu narratio Theopompi inc0hatur in capite , n0tas quasdam ius rationi c0ntinunt, cum membra particulis μεν-δε saepius incidantur, cum suo orbis τακτος καὶ πολυποτ ης multa similia in ius fragmentis inveniantur. Item cap. 5 475, 29-476, I 0ptim ad h00p0mpum quadrat sumni studio mores ut ingenia vir0rum perpendentem. Neque vero in capit ii, quamquam m0r Plutarche complura enuntiata in unam immensam comprehensi0nem contracta Sunt, omnia mittis vestigia delota sunt, sudita currit orati0, ut membra brevia et inci8a bina opponantur, cuius laborata concinnitatis consectatione Th00pompum insignem miss0 0nstat. Deinde qua h0 caput finitur c0nclusio et numeris astricta si et gravitate ac copia magnopere excellit, quibus similes sunt entias qua in Pericle inveniuntur insign08 880 Supra diximus.

notavit , violentam res no Vas m0liendi omniaque perturbandi rationem acerrime sexprimi . t praesertim e0rum quibus tanquam tota

43쪽

A9 Adde qu0d in iisdem invenitur periodorum illa c0mpositio membrorumque p90sitio se artificiose implicitus verborum ordo: ουδεν ετ λαμπρον , ουδενος ἐπράχθη τρατηγου των Ελλχ νων, quo inprimis numerus oratorius efficitur, qui et ipse exstat in

capite 7 478, 1 τλ, χωρα παραφυλάττων ἄπασαν se in capite 12 484, 25 βουλοιμενος αυτοῖς ἄπλουν καὶ νεμβατον ὀλως

que nonnulla verba, cum apud Plutarchum alio loco non inveniantur,

nescio an Theop0mpi existimanda sint 48l 14 διανομευς 486, 18 δυσπιστως; 487, 6 καταρρυτος Theop. r. 33. Eurip. Andr. 214. Electr. 777). - Ceterum quod pag. 28 censui capitis 10 particulam 482, 22-27 Theopompo abrogandam 88e, id ea qu0que re confirmari vid0tur, qu0 verba 482, 30 sq. δ δε την μεν ἐκίαν τοι πολέραις πρυτανεῖον ποδειξας κοινον εν δετῆ χωρ καοπων τοιμων παρχας καὶ ο ιυρα καλὰ φερουοι χρηνοθαι και λαμβάνειν παντα τοι ξενοι παρεχων idem significant atque reduunt ad 48 I, 25 - 27 των τε γαρ - γρων τους φραγμους φειλεν, ινα καὶ τοι ξενοι καὶ των πολιτων τοις δεομενοις δεως παρχ λαμβάνειν ij οπωρας, atque de accuratius cum verbis Theopompi D. 1 f. Pericl. cap. 9 congruunt, ut manifestum sit his verbis Plutarchum ad

lantem antea praetermissum recessisse itaque quae intersint ex alio fonte manaVi8Se.

In vita Themistoclis cum tros l0ci ad h00pompum reserantur cap. 9, 25, l), cap. 19 et 2 primo loco hic nominatur, deinde aut complures alii script0res cap. 9 aut Theophrastus cap. 26 80lus opponuntur, in capit 31 denique ho0pompi sententia resutatur. Qu0 quidem haud luxu 0mentum 880, ut hac in vita aliquantum ex The0p0mp haustum esse coniciamus, ex iis apparet, quae pag. 8 dixi. Etenim cap. 19 in The0pompus cum Themistoclem Persarum invasione repulsa ephor0 Spartan0 pecunia

44쪽

data commovisse, ne Athenis urbi restituendae murisve aedificandis adversarentur, tradere dicatur, plurimis alii scriptoribus opponitur qui ph0ros ab eo deceptos esse c0mmemoraVerint. Atque opp0nendo ip80, 8 quid video, praecipuus auct0 fuisse significatur 'Τhe0p0mpus; qui certe nominatus non esset, nisi ceterorum Sententia innium ab eo discederet. Atqui satis c0nstat primarium lantem a lutarcho plerumque non n0minari. Verbi autem γενο- μενος 'απο των πραξεων ἐκείνων, quae pr0pria 88e he0p0mpi pag. I demonstravi, continuatur narrati de rebus ab ipso Themist0cle gestis interrupta capitibus 1 0 18. Capitis 16 vero quamvis prima specie Herodotus fons esse videatur, qui VIII, 108 - 110 de iisdem rebus verba fecerit, tamen pror8us divergeres a duobus Scriptoribus narrantur neque quidquam apud utrumque congruit nisi qu0 Themistocles p0ntem in sellesponto factum abrumpendum censet et clam nuntium ad Xerx0m mittit, qui illum adhortaretur ut reduceret exercitum. Contra digiant praesertim inter se, quod, cum apud Plutarchum Aristidi consilium illud proponat Themistocles hunc temptaturus et dissensi inter utrumque oriatur, apud Herodotum in c0nti0ne ἐβουλευοντο cap. 08)suadet Themist0eles, ut statim ad Hellesp0ntum proficiscantur, ab Eurybiade autem repugnatur. Quaeritur nunc, utrum Ephoru an The090mpus harum rerum auct0 fuerit: 0stro enim iure alios Script0res, quamquam Plutarchus ipse laudat, mittamus, quoniam

potissimum Her0d0tum, Thucydidem, Ephorum, Theop0mpum ad hanc vitam conseribendam adhibuisse. Atque Ha0bter . . pag. 52 noscit an illa capitis 1 pars Eph0r debeatur et pag. 50 capiti l maximam partem idem tribuit, attamen concedit tertio praeterea Scriptore lutarchum usum esse neque vero diiudicari posse, utrum illa omnia ad hunc tertium unum redeant an partim ad hunc partim ad Ephorum, neque se scire, qui ille fuerit Equid sim haud dubit tertium illum auctorem fuisse The0pompum autumare qui non s0lum verbis, a quibus cap. 19 initium capit, ignificetur verum etiam vivacitate et colore rationis, quae exstat in capite 16. Nam illud coll0quentes inter se Themistoclem et ristidem oratione directa facer0, et antithes0s την Ἀσίαν ν υ- ρωπr λώβέωμιεν 235, 9 inserere, et membra dimensa diligenter particulis μεν-δε, ου ετι αλλα, ου - αλ λὰ sec0rnend servorem

45쪽

41 quendam dare orati0ni cum abhorreat ab Eph0ri siccitate, proprium est Th00pompi nitori. Quibus de causis cum Themist. cap. 6 ex Theopompo fluxisse videatur, etiam Aristid. cap. 9 extr. 0 l in. II, 71, 1 - 172,l 0id0m adiudicanda sunt; nam v0rba αποπειρωμενος του Ἀριστείδου, λαβεῖν ἐν τῆ υρωπκ τε ν Ἀοίαν, τὴν ταχίστην

ἐκβαλεῖν τον et δον, κατακλεισθεὶς . . . , ανάγκης, ευνουχον ἐκ των iχμαλώτων, φρασαι τι, βασιλεῖ κελευσας, περίφοβος γενομενος cum Themistoelis verbis congruunt. In Aristide igitur verba The0p0mpi in brevius contracta sunt ac paullo vehementius detorta Attamen concedo haec obscuri0ra esse vestigia quam quibus he0pompum fui88 auct0rem confirmetur. Neque enim deprehenditur specie The0p0mpeae orationis orta ac uignotis insignita, nisi quis forte I, 235,12 κατα τησωμεν ἐς νάγκην πο δεους ἄνδρα λικουτων δυνάμεων κυριον quodammod opinetur Theopompum red0lere; et recte m0nuit Haebieri l. pag. 43, ut res a Graecis contra Persas gestas enarraret, id Theopompi non suisse. - Secundo loco cum ita citetur Theopompus, ut he0phraStu ab eo dissentire dicatur 244, 103 των di χρημὰτ υν αυτω πολλα ιιἐν πεκκλαπέντα δια των φίλων εi Ἀμίαν πλει, των δε φανερων γενομενων καὶ συναχθεν- των ἐς το δημιοσιον Θεοπομπος μεν κατον ταλαντα, Θεοφραστος δε γδονηκοντά φησι γενεoi α το πλῆθος, in iis qua praecedant sontem eum adhibitum esse iure licet concludere. S0d quo tandem loco adhibitus est Ineunte enim capit 25 verbis ταυτα νουκ Ἀος ἐστιν ουτω γενεσθαι ea quae antea tegimbrotus de itinere a Themistoel ad Hieronem acto narravit resu-

tantur 243, 24), cum Th00phrastus a Thucydide discr0pet et ineunte capite 2 verba usque ad ος βασιλευς ut αγν Μολοττων 242, 22 40 ita c0ngruunt cum Thueyd. I. 36, ut fieri non

p0ssit quin hic fuerit auctor nec minus ea quae 243 8 Illeguntur ενιοι μέν ουν-ἐii τα, στίαν καθίμαι με αυτου)ad eundem reserenda sunt. Idem Haubter . . pag. 55 statuere mavult quam 'V0lii sententiam sequi, qui de vita Themistoclis pag. 4 Ephorum horum l000rum auctorem fuisse multaque a Thucydide mutuatum opinatus est. At ea quae 242, 23 sq. de Corcyraeorum cum Corinthiis controversia ut 242, 31 sq. de infenso Admeti rga Themistoclem animo inforta sunt, cum a Thucydide n0n commem irentur, ab Eph0ro videntur addita esse qui

46쪽

42 Thucydidem sequen auctorem, cum in ill capite , 13 verbaso αυτων se Κερκυραίων ευεργετνης et οντα αυτω υ φίλον invenisset, qua de cauSa haec essent dicta perscrutatus illa in seruerit. Sed cum a Di0d0r0, qui Ephorum excerpsit XI, 55 56J, pr0rsus nihil de iisdum rebus tradatur, hanc coniecturam in dubium vocare licet atque hunc in m0dum divinare, ut Plutarchum verbis Thucydidis perlectis a qua attuli verba quaSi explicaturum alium auctorem inspexisse Statuamus. Ac profecto eiusmodi narrationes muli facilius in Theop0mpi libris invenit privatam praesertim vir0rum vitam describentis quam in Ephori libris res gestas ita exp0nentis, ut temp0rum rdinem sequeretur. Itaque haec ex Theop0mp derivata 88 videntur relationique ex Thucydide hausta similiter inserta, atque 241, 26 verba δ δε γραηνώμενος αυτον προδοσίας Λεωβοτνης ην Ἀλκμαιωνος Ἀγραυλῆθεν

onim multo est similius a lutarcho hunc Scriptorem in8pectum e88 quam Crateri septii8matum collecti0nem, quamvis II, 486, 3l Cim. cap. 3 c0mmemoretur ἐν δε τοῖς φρηφι μαοιν, ἁ συνηγαγε Κρατερος, cum prae8ertim in proximis capitibus saepius appelletur h00phrastus. Ceterum in racion ac Verbis quae exstent ostigia Theop0mpe non inVenio. Certi0ros ius reliquiae in extrem capit 2 apparent. Nam praeter hunc l0cum etiam Alcib. cap. 13 et Nic. cap. 1 disc0rdiarum inter Alcibiadem et Niciam X0rtarum narrati0ni et Arist. cap. 7, ubi de Aristidis exsili agitur, eadem fere de Stracismo expositi inserta est. Haec autem omnia ex The0p0mp mana8SQ cum fragmentis 10 et 103 significatur tum a Frichio l. l. pag. 30 sq.)satis dem0nstratum est. Eo tamen a viri docti sententia diScedam, quod quae Alcib. cap. 13 et 110stro loco exstent verba Ephoro vix recte censet tribuenda esse. Quamquam enim Diod XI, 5, ubi de Themistoclis xsili verba fiunt, similia de Straci8m exponuntur νοιχοδ ετ no&ι δε ταυτα δοκου γιν Ἀθηναῖοι, υχὶ, την κακίαν κολίζωοιν, HL να τα φρονηματα τωνυπε με χά, νων τ απεινον ρ α γενηται δια την φυγην et quainquam ill08 000 Plutarch00 multum inter se discrepare

47쪽

p0I SpeXit, tamen cum a Diod0r pr0rsus diversa d instituto illo prodatur sententia, tum leviter c0mparatis cum Alcibiadis loco ristidis set Themistoclis l0eis suri 0n 0ssu quin haec e diver8islantibus fluxerint, cuivis manifestum erit. Nam Alcib. κολουοντες orist. κολουοις Themist. κολουοντες Alcib. παραμυθcto μενοι τον φθονον - Arist. φθονου παραμυδ ια - Themi8t.

παραμυδέα φθονου Alc. υνγηγαγε τὰς ταιγεις ἐς ταυτον Ἀλκιβιάδνης καὶ διαλεχθεὶς προ τον *ικίαν - ΑriSt. διαλεχθεντες λD λοις καὶ τας τασεις κατερας ἐς ταυτοουναγαγοντες Nic. cap. l λογον οντες λλλὶλοις κρυφα καὶ τα στάσεις συναγαγοr τες ἐς ν μφοτερας et Alc. Hκολουοντες ε τον προυχοντα δοξὶ καὶ δυνάμει των πολιτων idem foro significatur atque Arist. ἐκαλειτο μεν δι ευμ πρεπειαν ὀγκου καὶ δυνάμεως βαρυτερας ταπεινωσις καὶ κολουοις et Themist. τῆ δυνάμει βαρεις καὶ προς Οοτνηταδνημοκρατικην συμμετρους atque Tm ταπεινουν ους περεχοντας. Quae autem a Frichi proferatur Phaeacis monti in Alaibiade facta, eam 1101 ab 00dem scriptore, cui haec de Stra-eismo tribuenda sint, depromptam 880 inde apparet, qu0 primum

I, 386, 1 verbis: φερεται δε καὶ λογος τις et insta 386, 20)verbis: ως ενιοι φασιν haeax ille indueitur, quibus qui haec commemoraverit ei, qui ad ceteras res auctor adhibitus it opponitur. Ceterum ex Nic. cap. III, 16, 6 Satis apparet, diversum illum auct0rem non Eph0rum sed Theophrastum fuisse Aristidis ero loco orati Theopompi videtur religiosissime ervata esse; nam et res accurate atque dilucide explicantur neque quidquam eorum quae in ceteris inveniuntur locis, omittitur, et rati cum particulis υ- ὰλλὰ μεν δε ουδεν - ὰλλώ X 0re Theopompeo in exigua membra apte intor resp0ndentia dividatur, clara fit et numero8a. Pr0ximum autem accedit ad Aristide in l0cus Themi-8 0clis de quo agitur, in quo verbis παραμυθία φθονου καὶ

κουφιομος iδομενου so ταπεινουν τους περεχοντας καὶ τρην δυσμενειαν ἐς ταυτην γην τιμιαν ποπνεοντος Theopompi ptimati malev0lus in Athenienses animus atque rationis acerbita servorque luculenter significantur. Quaeritur tamen, num

capitis 23, quod cum Ephori fragment ii Simillimum sit, huic script0ri adiudicandum esse Haebter pag. 3 domonstravit, extrema pars indu a verbis καὶ κατεβοων μεν 242, 1l ex The0

48쪽

οων μεν αυτου Λακεδαιμονιοι, κατ' i Z ορ ων δοι φθονουντες

reddi mihi videtur. Sed cum certius nihil habeam, qu0 proferam, rem in medio relinquo. Tertio loco in vita Themist0clis cum ita appelletur The0p0mpus, ut quae rettulerit de Themistocle per Asiam vagante refut0ntur 250, 5) ου γαρ πλανωμενος περὶ et γνυσιαν, ως φησι Θεο-πομιπος, dux ν Μαγνησία μεν ολων etc., ideo mentionem eius factam esse sequitur, quia lutarchus cum eius librum perlegeret aliquid invenit, quod a vulgato consensu abh0rrere videretur itaque in iis quae praecedunt Theopompus certo fons adhibitus esse videbitur. Atque cum cap. 30 et 1 Themistoclis itinera per Asiam laeta narrentur et praecipuo quodam studio des0mni et se donari in templo Magnae Matris p 0sit agatur, atque he0p0mpus multum studii in ea re coll0caverit, ut 80mnia tprodigia et cetera eiusmodi admirabilia explicaret donariorumquest ali0rum artisei0rum maximam eum habuisse rationem ex se. 66, 69 76 85, 2li 283, 339, Plut Dion cap. 4 et X D. 82, 184, 25, 21 manifestum sit, ac denique cap. 29 248, 32 sq.)cum iis quae 50 1 5 a Theopompi narrati0n abh0rrere dicuntur, optime c0niunctum it et perpetuitate argumenti c0haereat, capita 30 6 3 usque ad illa verba ου γαρ πλανωμενος περι λὶν Ἀσιαν optimo iure The0p0mp tribuenda sunt, etiamsi certi0ra ex ipsis urbis vestigia expiscari n0n 088umus. Ceterum Haebier de his capitibus fore nihil disputat, sed cap. 28 - 30 ex Phania fluxiss iudicat, quia 246, 1 et 249, 3 is auctor citetur. Itaque cum lutarchus, qui p0tissimum Thucydidis Eph0riqud

hac in vita secutus est auct0ritatem, Theop0mpe pa8Sim inseruerit imprimis ad singulas res quae ad privatam vitam pertinent accuratius explicandas, non inepte quaeritur num plura hac in vita ex illo scriptor deprompta sint. Atque cum The0pompum summam operam p0suisse in morum indolisque descripti0nibus certissimis fragmentis vineatur, videndum est, num quid The0pompei in Themistoelis disciplina ac natura descriptionibus inveniri possit. In capit 2 igitur usque ad verba 'ς τ/ φυσει πιστευων

220, 8 agitur de Themist0elis pueri ingenio, de fervido eius

animo, de studiis rhet0ricis secuntur breves adnotationes ex diversis scriptoribus I0ne, Stesimbr0t depr0mptae 220, 28-22 I, l

49쪽

45 εν δε ταῖς πρωταις γῆς νεοτνητος ορμαῖς - αιστα χενη προς

το χεῖρον lare eadem quae ante dicta sunt de eius indolo repetuntur, et iterum remotae quaedam res adnectuntur tum 221, 13 sq. cap. 3 Themist0clis et Aristidis studia inter se opponuntur. Itaque l9, 22 220, 8 et 220, 28 - 22l 1 0 221, 13 sq. et artius inter se c0haerent et ex e0dem fonte manaverunt. Cum ver Wolmus teste a0blero . . pag. 7 haec capita tota sex atthidographis hausta esse suspicatus sit de vita Themistoclis pag. 48), Haebter ipse, ad quem auctorem referenda sint, nondum se perspectum habere confitetur. Attamen aut fallor aut latent in

γενομενος cf. pag. 8 et 40), accuratam studiorum rhetoricorum descriptionem a Theopompo, 80cratis discipulo et ipso magno rhetore, depromptam esse subnaseitur uSpici0. Accedit quod tres illi loci ad unum omnes cum sententia parvis et bene dimensis atqu0 numerosis et accurate inter se reSpondentibus membris comprehensas contineant, Theopompi genus dicendi sapiunt. Contra in capit 3 0n aeque clarae n0tae Supersunt; attamen illa qua ibi exstant, Aristidis laudes et Themist0clis vituperationes optime conspirant cum eis, quae Theopompus de sepublica

administranda sentiebat, atque verba 22l 25 πρῆος γὰρ ων

φυσει καὶ καλοκὰγαθικος τον τροπον etc., maxime autem compotationum Themistoclis mentio et cum athleta comparatio

pag. 23 The0p0mpum redolent. Ceterum qua 22 l. 9 - 22 de Thomist0clis et Aristidis in tosileum amore dicuntur, ex Aristone Ceo sumpta esse apparet ex Arist. cap. 2 II, 62, 28).

Denique cap. 6 224, 24 - 26 Epicydis dema g0gi descriptio

eum luculentissimas Th00pompeae rationi n0tas prae e serat, ad The090mpum reserenda 8 auctorem nam verba δημαγωγονοντα δεινον μεν iπεῖν, μαλακον δε τρὶ χ υχην καὶ χρη χύ- των νηττονα te simillima sunt fragmentis 2l 95 exti'. et verborum e0niunctio χρηματίον ηττεω Theopompo Si peculiaris. Utrum autem plura ex eo fluxerint necne in controversia ver8atur. Xyst Fortasse Suidas ubi Theop0mpi orationem describit s. v. Ephorus)

p0ρας μεστος verba ex illius oratione excerpsit.

50쪽

46 iis, quae The0pompo tribui, Satis apparet, illum austiorem cum piserumque acerbe et inimice de Themistocle iudicasso tum maxime seius de republica gerenda consilia et cupiditates et avaritiam

In vita Aristidis Theop0mpum adhibitum esse ex cap. 7 l68, 15 - 168 3l elucet, ubi de stracisin agitur, de quo loco supra dixi pag. 42 sq. Item de cap. 9 17l 18 - 172, 1 pag. 4 lot d cap. 23 l88, 3 - 23 pag. 37 verba iaci Totum autem cap. 23 0 Thoopompo fluxi880 inde concludundum est, quod ser

καὶ τοῖς θεμιν εμμενοντας τους πολδεας λὶ τῆς Ελλάδος

kρχειν πασης eius sententia et erga Lac0daemonios benevolontia prasectar illustrantur et ea poti88imum verborum fruetura, quav0rbo παo 7 periodii finiatur, magna gravitas ferv0rque rationis ex more Theop0mpe efficitur. Nec secus in proximo capit artificiosa verborum c0mprehensio 90 1 πάν)ης μεν ξνῆλθεν, πα-ν λθε δε πενεμ τερος et aequabilitas qua exstat in verbis υμονον καο αρως καὶ δικαιως se λα καὶ προnφιλιυς acto καὶαρμοδιως. et adverbium αρμοδιως, qu0 ali loco lutarcheo non legitur, et l90 9 υν ἐς ξὶ κοντα καὶ τετρακοοιέον ταλών των λογον et pag. 9 haud spornsenda iusdem indidi vid0ntur esse. orro 190, 3 - 19 verba, quibus de magogorum dementia pravitasque et theniensium luxuria aeriter vituperantur, Theo-p0mpe Videntur. Deinde ut in Themist. cap. 2 0 3 nonnulla verba idem attribui, utqu0 Saupp0 l. l. pag. 34 Ρ0rielis naturae atquo ind0li quae exstat Per cap. 3 I descriptionem ex Theopompo derivavit, cum haec diceret: Die Grundgiig fur die in- faelion achrichisen uber i Eliseria, G0stali, Lehrer, Charaliter politis ii Richiun und 0r0dsami ei dos oriklos and Plutarcho in ZW0isset se Thoopomp . ita qua de ristidis ind0l produntur cap. 2 162 14-28 et 3 id0m seriptori vindicanda sunt

cum multa et verba et res congruant cum Th0mistoclis loco, cumque sententia do sepublica administranda cum Theop0mp concinant, atque oratio currat membris concisis ac ben dimensis