Theopompea

31쪽

illis iam temporibus exstarent crebrae, et in quibus virorum clarorum dicta vel de iis iudicia c0llecta aut 0res et virtutes exemplis ill0rum virorum illustrata es, mi omnia ea exempla hausi880 Plutarchum.' Quarum anthologiarum reliquias quasdam etiamnunc habemus Plutarchi vel potius s0ud Plutarchi ' Ap0phthegmata Lac0nica, Lacaenarum, imperatorum et regum, atque alia insuper latent in multis 0ralium locis, ubi de virtute vel de vir aliquo multa deinceps similia et exempla numerantur. Ceterum id quidem nulla unquam in dubitation mihi versatur, sicubi unum vel plura poetarum dicta asserantur quae cum argumento SatiSe0hasereant, allutarchum plerumque iam in eo script0re inVeni88e, quem qu0que l000 Secutus Sit, cum praesertim ex fragmenti historicorum eluceat, quam saepe a The0p0mpo ipso et Eph0ro poetarum

Sed pergamus ad Per cap. 9 et 10 de quibus una cum Cim. cap. 10 et 17 de agendum est, quoniam eadem ex eodem lante sumpta c0ntinent de quibus conseras, quae pag. 15 - 17 commemoravi ita enim lutarchus sontis v0rbis usus si, ut in Cim0nis vita quaed Perici tradita erant, in sericlis vita quae it Cimone, cum in altera quaque vita minoris sibi momenti sesse viderentur, brevius ex-Ρ0neret. Itaque Per cap. 9 307, 2, 308, 10) quibus rebus et artibus ericl0s plebis anim0s sibi e0nciliaverit, accuratius e Theopomp tran88criptum esse et verbo υνδεκα ζω, qu0d nullo alio

J000 Plutarche invenitur, et quae maxime in extremo capite expreSSae uni magna erga Cimonem senevolentia et sententiarum disp0sitione Secundum m0rem Th00p0mpeum instituta significatur.

Quamobrem Ruselilium Per. p. 659 et 663 c0ntra Sauppium qui ex levibus quibusdam disser0ntiis alium praeterea fontem ad

et verba 308, 24 27 καὶ μετανοι δεινα τους Ἀθηναιους πολεμον religiosius transscripta esse quam Cim. 492, 14-lii

' Idem iam Niebuli coniecit obiturque commemoravit in Vortes. liber alte Gesch. II pag. 359. ' cf. R. olli mann ,,Leben, Schriste und Philosophie Plutaretis. I. pag. 35.

32쪽

παιδιαις δείπνι rextrema autem verba Uis αυνος chi ονί - περεβαλεν Plutaretio ipso addita esse censeam. Quae Per cap. 0 308. 32 - 309 6 es Cim. 88. 7 sq. cap. 4 de Elpinica commem0rantur utrum cum Muppio ex Stesimbroto an eum uelitio ex Theopompo manaverint quoniam in oratione ipsa in diei non apparent iniudicatum relinquam Sed quae in Cimone narrationi illi de Elpini e eerto ex Stesimbroto haustae praecedunt 87, 29 - 488. . cum uelitio Theopompo tribuam quia in illis verbis rationis eius gravitas et elegantia

daemoniorum Virtutum honestatisque Cimonis favor luculenter illustratur. Quamvis enim A. Ries loco supra laudato Theopompum non studi0Sum fuisse Lacedaemoniorum demonstraverit tamen in temporibus Perieli proximis de Seribendis sienbi Lacedaemoniorum eum Atheniensium disciplina publiea comparanda SSet eum Semper vera virtute et maxime temperantiam et simplieitat sena laudaret,

' inuehi 1m. pag. 2 hae omnia Theopompo adiudicata

33쪽

29 Spartan0rum mores eum p0tiores habuisse, 0n abs0num videtur

:um Th0090mpi de republica gerenda Sententiis prorSu8 0n Seu - iunt; deinde diligentissimum in m0dum colonias a ericle missas munierare Theopompi est, quem ex Dionysii Hal. summis laudibus ep. ad Cn. Pomp. 6 p. 83 et ex fragmentis IT, 25, 82, Jl et multis aliis appareat summa opera magn0que Sumptu de)mnibus rebus accuratissima et minutissima Sciscitatum esse denim membrorum disposition et maxime gravi copiosaque ac sonora:0nclusione καὶ ταυτ πραττεν ποκουφί ob μἐν ργου καὶ

νεο τερι ειν τι πα9ακατοικιέων τοις υμμάχοις verb0rumque:0agmentation idem auctor significatur. Iam quae sequitur sac- ionum in republica Atheniensium descripti0, quam h00p0mpus bmittere poterat, cum simili a Plutarcho libenter adhibito so9 1περ ν ιδνηρω nescio an a Plutarcho ipso addita it cum praesertim iis omissis c0ntextus verboruin et artior et aptior fiat. Quare 3rrasse Sauppium uelitio e0ncedo, cum duas li0 in capite narra-ionos confusas esse suspicaretur pag. 4). Maior inter hos viros doctos xstitit dissensi de cap. 2- id

lomon travit.

34쪽

tanter adiudicavi deinde Ruselilius, si sibi c0nstare v0lebat, tiam quae 908 ea verba Sequuntur, Theopomp abr0gare debebat denique non intellego, cur haec tam arte inter Se coniuncta esse censeat. Etenim in cap. I exponitur, qu0mod Thucydides, ne nimiam in civitate p0tentiam adipisceretur Pericles, optimates c0nciliare sibi studuerit et certis d0 0publica administranda consiliis communicatis corr0barare, in cap. 14 autem brevit0 de illius exsilio orba fiunt omissis omnibus illis certaminibus inter du0 viro exortiS, accusationibus, discordiis. Mult artius connexa esse mihi videntur verba quae leguntur in cap. 1l et in cap. 12 usque ad τουτο μαλιστα των πολιτευματέων των Περικλεους βὰoκαινον οἱ ἐχ 3 ροὶ καὶ

διεβαλλον εν ταῖς ἐκκλαγο satiet verba των δῶ περὶ τον Ουκυδιὸ λὶν ρητόρογν καταροώντων ol 5, 9 cap. 14 init.) Nam cap. II et 12 perpetuitate argumenti optime c0haerere quis est qui neget

neque quidquam, qu0 0 infirmaretur, aut a Sauppi aut a Ruehit prolatum esse video. 0rr cap. 12 init accurata Singulorum membr0rum dispositi et rati0ni Theop0mpuae simillima

exponuntur ententiae ac v0luntates eiusdem auctoris idemque cum Isocrate magistr de universa Graecia concordia et p0tentia Sentientis signa prae se ferunt Deinde Th00pompum certamina inter Thucydidem et ericlem exorta fusius explicasse cum fragment0 8 significetur tum inde c0nici p0test, quod Thucydides nihil de iis rebus tradidit, Theop0mpus autem ita historia videtur scripsisse, ut pri0rum scriptorum rati0ne habita ea p0tissimum, quae ab iis

omi88 essent, Suppleret Plutarchus c0ntra, ut non Solet Secundum temp0rum curSum rerum gestarum cauSa SucceSSusque deincepSexp0nere Sed min0re potissimum et quodamm0do ad delectationem aptas fabellas captare, ita ubi rediit ad Th00p0mpum cap. 1 init ex l0nga eius de contentionibus in republica exardescentibus narration nihil aliud depr0mpsit niSi illud dictum Periclis 315, 11 - 15. Ceterum ampliorem tunc narrati0nem ante ocul0s sibi fuisse verbo

τελος 3I5, 9 invitus prodit, qu0 cum proxima verba fere sine

ullo nexu excipiat, temere ex fonte transscriptum videtur esse. Ea autem, quibus The0p0mpe interrupta sunt, aliunde sumpta 880Sauppio et Rusellii adsentior Cuius tamen rei causas hoc modo augeri p08se confido. Inepte enim du0ruin fontium commissura

35쪽

a Plutareti ita effecta est, ut period optime disp0sitae numerisqu0 pulcherrime clausa verbum βοωντες 3II, 6 adglutinaretur, et

huic uni ac levi verb0 immen8 qu0dammodo enuntiatorum moles

λαντους subiungeretur; deinde oratio et sent0ntiarum comp0sitio Theopompi mor abh0rret. Qu0dsi uelit ea ex Eph0ro fluxisse censet, fortasse id obstat, qu0d in ungo fragment Eph0ri 19 ne unum quidem verbum cum lutarch congruit, quamquam et Plutarchus et Di0d0rus, qui illud fragmentum servavit, verba fontis religiose secuti videntur esse et cum apud lutarchum II, 18 312, 7 cap. 2 ob utilitatem et praestantiam ericlis consilia summa laude essurantur, Diodori verba vehementer dissonant denique quamvis uehi adversetur, haec Plutarchea, postquam iterum atque iterum Eph0ri fragmenta perlegi, ab huius historici siccitate et tamquam ieiunitate in dicendo abhorrere cum Sauppi existimem. Sauppii autem sententia ad Ionem auct0rem haec referentis tam dubia est et incerta, ut aut confirmari aut refutari vix possit. In cap. 5, de quo uehi breviter egit Per pag. 660), lutarchum ipsum censuit Sauppe uberius et fu8iu explicasse, quae apud Thucydidem , 5 invenisset neque iniuria abutitur enim Plutarchus magnis sententarium copiis sine arte rat0ria aut dilucido nit0r ita coniunctis, ut tanta period0rum quasi monstra ac moles efficiantur, quanta hoc loco legentibus bstructa est

ii recurrunt, qua a lutarcho crebro adhibitas fuisse constat ei. Heinge Plutarchische Untersiasthungen Berol. 1873, pag.

22 - 24). Extremo denique capit indo a verbis iτία δουχ 316, 9 id mihi confirmari videtur, quod supra attigi, TheOp0mpum in rebus gestis scribendi Thucydidis libros ante oculos habuisse. artem enim verborum Thucydidi esse illutarchus ipse profitetur et locus ille Thucydidis docet contra verba χρημάτων κρείττους, quae illo loco non exstant, ex Theopompo adscita esse Videntur cum a Plutarcho perraro usurpata sint, ab illo saepius es pag. ); accedit quod, qua de Periclis fortuna commemorantur, et altili evolantis et distincto admodum colore rhetorico

36쪽

d0scribentis ac potissimum e clarorum Virorum vita privata sabellas lib0ntur narrantis auctoris speciem adumbratam praebent.

Itaque etiam, qua inest in capite 16, Periclis rei domesticae descriptionem 3IT 1 - 32 suo iure idem tribuit Rushl. In quo capite ea qu0que quae praecedunt verba 317, 9 - 16 καὶ

ταυτα καιρος - ην - φυλαξεν αυτον ν λωτον ποχρημάτων notas habent dictionis Theopompea eurhythmiam illam et sonitum Verborum, quae diligenti praeceptorum rhetoricorum observatione et exercitati0n efficiuntur, atque Synonym0rum ρχηκαὶ δυναστεια 0niunctionem, quam Theopompi 88 pag. 20

In proxim0rum capitum orati0ne nullum Theopornpi vestigium indagavi, neque uelitii ententiam comprob0, qui capita 17-23 quoque ad Theop0mpum auctorem praestipue reserenda sesse suspicatus est Perici pag. 661 sq.). Nam qu0d ille asser testimonium

pag. 665), Di0d XI. 85 et 88 XII, 6 quae quidem ex Ephoro

fluxisse accuratis Vol luards0nii set Collinarini ' disputati0nibus satis comprobatum est cum Plutarcho discrepare, his differentiis ad eandem se sententiam adduci nemo patietur, qui quanta interdum levitate et Plutarchus et Diodorus sontes adhibu0rint Ognoverit; deinde , guinal, inquit, die noritnun des gangen un- chronologisci is und inen rein biographisclisen Character a sicli tragi . Atqui ea res mirabile nihil habui nam in Periclis vita enarranda potissimum re ab eo ipso gestas exponi quis est qui mirotur Et mihi quidem magna difforentia interceder videtur inter horum capitum habitum et priorum Theopomp0Orum rationem, cum et membra aliter coniuncta sint et apta partium omnium dispositio desider0tur. Tum quod abollam de lupo a meo 321, 27 - 36 cap. I 0 schol Aristoph. av. 557 conicit ad Theopompum auctorem rediro, profecto disseillimum videtur ex his verbis καλεῖται δε ερος scit. πολε χος), τι περὶ του νΛελφοῖς ερο σενετο ' στουε πεοὶ Oroa κω Θουκυδίδης καὶ Κρατοσθενης ἐν τέο καὶ Θεοπομπος ν τω κε id eruere ex nullo ali auctor nisi se Theopompo a deprompsisse Plutarchum.

37쪽

Ceterum scholiasta parum asseurate videtur cripsisse, cum apud Thueydidem nihil de ea re inveniatur. Verum multa in his capitibus conspirant cum Thucydide et Ephoro. Res enim cap. 19 exp08itae adeo congruunt cum Thucyd. I, li 0 cap. 23 323, 2 cum Thucyd. I, 14 ut n0nnulla verba vel eadem sint vel simillima. Ea autem quae apud Thucydidem non inveniantur ex Ephoro deprompta esse Sauppio pag. 35 adsenti0r, cum et res itidem exponantur atque apud Di0dorum XI, 85-88 et nonnulla verba exstent, quae cum a Plutarcho p0rrar adhibeantur, ab Ephoro vel Diodor saepius usurpantur 3l9, 24 ἐθελοντι Di0d. XI, 84. 320, 20 κατὰ κρώ- τος et 325, 26 γενομιεννης δε καρτερας ναυμαχίας frequentissima sunt apud Diodorum). Accedit ad Sauppi sententiam c0nfirmandam, quod in extrem cap. 20 eadem iisdem sere verbis traduntur atque Alcib. cap. 17 I, 91 6 44). Quae cum multo

artius cum rebus in Alcibiade narratis cohaereant, illi autem l000, ubi res a Pericle bello gestae r0viter ac tamquam festinanti ea lamo enumerantur, declamationes de Atheniensium temeritate se doΡericlis prudentia minus apta sint, casu quodam videntur Plutarcho in mentem venisse et ex ali lante atque unde superi0ra hausta sint fluxisse. Cum vero Verbis, a quibus cap. 7 Alcib initium capit Σικελιας καὶ ε ο κ λέχυς ετ ζανντως εimo Ἀθηναῖοι καὶ τελευτ νυαντος νηπτοντο, auctor, quem lutarchuSSecutus sit, etiam in rebus a Pericle gestis exp0nendis de eadem reverba fecisse significetur, eundem fuisse huius qui est in Periclis vita loci auct0rum veri est simillimum Age quoniam in vita Alcibiadis a capite 7 magna illa narratio incipit, qua apparatus bulli Siciliensis describuntur, hau ex Theop0mpo derivata esse negandum est, quem satis constet de illis temporibus cin fusius disseruisse sed ea aut pr0rsus omisisse ut leviter attigi880. Itaque

Friclitus , Untersuchungon uber die uellen des Plutarchus in Nilitas undoli ibiades ' Lipsia I 869, pag. 56 lcib. caput T Timae adiudicat; sed cum idem caput 8 Ephoro tribuat quod quidem cum T capit porpetuitato argumenti artissime cohaeret, cumque in loco Pericle nullo modo de ima00. summo iure de Ephoro c0gitari p0ssit, cumque iis quae de Timaeo pag. 56 et pag. 32-35 disputavit, sententia illa non satis comprobari videatur, q)

Num quod pliorum sontem non suisse ex eo conicit, quod is te. cap. 1 non nominetur, hoc nullius esse momenti inter omnes satis on-

38쪽

0quidum et Aleib. cap. 7 et Per cap. 20 ex Ephoro mana88e.

In uno capit 22 nonnulla leguntur, quibus uelitii sententia si mari posse viduatur. Nam cum verba 322, 2 sq. πρῶτον μεν γαρ υβοεις πεστχησαν προς το ἐν τῆ Ἀττικὴ πολεμον plane concinant cum Thucyd. I, 14 qua de listoanactis Cleandridaeque corruptola dicuntur, neque inveniuntur apud Thucydidem et ab huius iudicio vid0ntur abhorrere Theopompi autem pr0prium 8t, eiusmodi ros narrare, und0mque Thucydidis verba tran88cripta in suum usum vertisse supra coniecimus. Porro limata membrorum coniunctio contrariorumque oppositi eius 0rati0nis

nervis simillima est πρωτον μεν - ειτα -- λιν συνάψαι μενεῖς χειρας Ου ἐγαρολγο - ορων δε τον H. te.). Deinde qua de Gylippi avaritia narrantur 322, 9-23 profecto cum The090mp conspirant atqu0 congruunt cum Lysand. I et 7 II, 399, 4-29), cuius odiis meminisse ipso profitetur Plutaretius et cum Di 0d. XIII, 406 illum autem to eum in Lysandr0 ad The090mpum redire postea dentonstrabimus, Diod. XIII, 10 ex eodem fluxisse intor omn0s 0nstat. Sed eadem se etiam Nici cap. 9 III, 25, 16 sq. et maxime cap. 28 III, 7, I q. ex Timaseo hausta traditur atque huius quo tu loci adeo Singula verba ὰὐ90 στλὶμ πατρφον εφ' se καὶ Κλεανδυίδης - 17ρ te )cum nostro loco consentir quis est qui neget Denique ex Lysand. cap. 7 II, 400 4 et Ephor fr. 1l apparet etiam Ephorum

de eadem re verba sedissse. Quae cum ita sint, neque quidquam ObStet, quominus ea quae Perici cap. 22 enarrantur, etiam ab Ephor tradita sesso existi insemus quaestio valde impedita est atque intricata, quae tamen h0 modo explieari vid0tur posse, ut Plutarchum censeamus in cap. 22 inprimis Ephorum Secutum 88e, a tu etiam hucydidoni ad historias conscribsendas adhibitum esse omnes OnSentiunt cum aut0m in ea qua ill de Cloandrida et Gylipp referret incidissset, eum meminisso iam in Lysandri vita eadem

Stat deinde id estp. 12 extr. 17, 1 - 10), quod Timaeo adiudicavit, eaedem res similibus verbis enarrantur atque in teib. cap. 18, quod idem Ephor attribuit; itaque ne sibi ipsi quidem constat.

39쪽

annis a Chr. n. l7 267 Athenis vixerit, Ephor et Ortasse etiam h0090mp auctoribus uti potuisse si tatuam, vagam nec qua firmis adminiculis fulciri possit sententiam me proferre concedo sed ita si statuitur, etiam Fricliti de cap. 7 Alcibiadissent0ntia, quam paullo Supra refutavi, defendi p0test neque prorsus ali modo ros tam dubia in iuge vid0tur ollocari. Theopompone autem rationis abitu, quem initio capiti it 'prolisendi supra dubitanter Suspicatus sum, casu qu0dam existimo illa verba insigniae8Se, cum re deinceps gestae a quolibet seriptor simili modo enarrari possint. Ceterum his quae de Vlippi avaritia narrantur adeo selectatus est Plutarchus, ut praeter e08, quo attuli, loc0S

educ puer cap. 4 eiuSilem mentionem fac0ret. Postrem suspicor in cap. 7 8ephismatis servatas esse reliquias. Num verba πάντας πιλν γ τους πχ ποτε κατοικουντας

ρωπαὶ ἡ τῆς Ἀσιας παρακαλεῖν καὶ μικραν πολιν καὶ μεγήλλὶν, i συλλογον πεμπειν Ἀθήναζε του βουλευσο - μενους περὶ των πιλνηνικων ἱερων, ά κατεπρησαν οἱ βάρβαροι. καὶ των θυσιῶν, ὀφείλου γιν περ γῆς πιλαδος ευξώμενοι τοῖς θεοῖς τε προς τους βαρβάρους ἐμάχοντο, καὶ τῆς θαλαττ=ης ὁπως πλείοσι πάντες δεως καὶ λ ν iρὶ νην ἄγωοι

grandiloqua quodammodo et Sollemni illa ac tamquam lapidaria partium rationis aequabilitate et quasi integra val0tudine insignia sunt, qua decreta publica excellebant item nescio an quaed logationibus traduntur l8, 29 Gl9 Il ἐπὶ ταυτα ὰν δρες εἰ κομι των περ πεντήκοντα ἐτη γεγωνοτέων πέρ φίλημαν

τας Ἀχαιους καὶ Θεμμαλους ἐπορευοντο μυμπεί Τοντες iέναι καὶ μετέχειν των βουλευμ των ἐπ is 'di καὶ κοινοπραγία γῆς πιλάδος ex m0numunt in lapido insculpto ita descripta sint ut paullum mutarentur. Quae utrum ab ips0 ph0ro tradita fuerint an aliundo depr0mpta, hoc loco diiudicare non

40쪽

S0 transeamus ad reliqua capita 33 eq.), qu0rum cum lantem praecipuum Thucydidem esse c0nstat, tum ex aliis auctoribus multa inserta sunt. Quorum quidem uehi conset aliquam part0m ad Th00p0mpum redire, cum propria et Singulari rerum gestarum coniunctio Theop0mpe dicendi generi, qu0d aliis locis d0pr0h0ndatur, simillima sit Per pag. 669 xtr.): et profecto in capit 34 verba νυν ὁ πρωτον uir ἡ λοιμωδγης e. q. s. usque ad finem

capitis 335, 8-23 et qua cap. 36 336, 25-32 de Xanthipposti et 337, 9-28 d0 0rto arali 0feruntur, magnam habent similitudinem cum rationis Theopompeae indole, cum membra plurima particulis uim di segregentur et accurate ac perspicue inter se opp0nantur. Quae amon praeterea vel ex verbis vel ex rebus documenta afferam, non habeo. Qua denique in capit 37 338, -- 4 de Pericle astrent se de Alcibiade e0ns0lante commemorantur, Singularem habent similitudinem verborum cum Ephori fragment 1l9, quamquam res pr0r8u diver80 ibi temp0re gesta ossu dicitur. Sed talia discrimina lutarchi fontes investiganti non magni sunt existimanda cum aliis locis tum hic, ubi ex variis auet 0ribus labellas ille collegit. Itaque haec, nisi quid aliud obstot, Eph0r tribuenda cen8 eam. Vitam Cimonis Theopompo praecipuo auct0r niti uelit ingeni08 demonstravit. Cuius argumentatio cum artificios expolita sit ' et ex iis, qua Supra pag. 3 q. exposui appareat, Sicubi nulla in v0rbis inveniantur fontium vestigia, hanc non sufficere causam, cur illum locum ei auctori, qui quoque l0e aliis ex rebus son c0gno Scatur, abrugemus, nune quae eiusmodi in Verbis occurrant ustigia The0pomp0a breviter explicabo. Clarissimum exemplum eius orationis xstat in capit 7 II 478 7 - 15J ποωτον ut ουν αυτους μύχθ τους πέρσας εν γησε καὶ κατεκλεισεν ἐς λὶν πολιν επειτα τους πῶρΣτρυμιον Θρακας, οδ εν αυτοῖς φοδεα ιτος ), να τα τους ποιων καὶ λ ν χωραν παραφυλαττων Πασαν ἐς Osαυτ νὰπορίαν του πολιορκουμενους κατεύτησεν ωοτε Ουτλὶν te. In quibus hoc tantum a Plutarcho ommutatum puto, ut nuntiata

Nam quae Rumniter De sontibus et auctoritate Plutarchi in vita Cimonis, legit. 1867 disputavit, iis non convictus sum, ut a uelitio in dissertalion supra dicta discederem.