Theopompea

61쪽

57υπαγων, τα δ αντιπεριχωρῶν 86, 31, cum praesertim verbum di τι περιχο)ρων apud Plutarchum singular sit, 0 187, 22 χε-

δον λ ς γῆς Ελλαδος νεμων καὶ βασιλευς. Ex reliqua vita 145 14-20, 22-24, 29-146, 21 in cap. 4 et 5 Theop0mp tribuam, cum et de iis verba fiant rebus, quas

poti88imum Theopompum n0tasse constet, neque de Eph0ro vel Xenophonte auct0re c0gitari 088it, et oratio, ut est brevium membrorum oppositi0ne insignis, ita universa sententiarum conexione Theopompum redoleat. Sed ex verbis ipsis corti0ra vestigia assurreno p088um. Neque vero in ceteris capitibus 110tas eius verb0rum inveni0, quamquam instias non etiam plura ex e desumpta

esse p08s velut 172, 2 sq. cap. 27 Epamin0nda descripti0nem. In vita el0pida cum nimis multa discrepent a Xenoph0nte, iam au GQuellen Plutarciis pag. 59 vel Ephorum censet vel The0p0mpum praecipuum fuisse lantem. Utur autem laurit ad quemque l0cum adhibitus, ita diiudicabitur, si singul0 loc0 diligentius examinaverimus. - Atque qua de Thebis a Lacedae-m0ni0rum imperi liberatis narrantur cap. 9-12 cum vehementer

c0ngruant cum Cornelii vita el0pidae et cum Plutarchi De geni S0cratis cap. 27 - 34 Moral. I, 18, 16 723, 22), haec tria ex uno lant fluxisse apparet, cum praesertim in duobus lutarcheis locis verba permulta accurate concinant Pelop. II, 90, 24et 0rat. I, 18, 16 πεντ)ήκοντα δυοῖν δέοντες Pol. 92 7 t

92, 25 q. et M0r. 20 404 1 ηκε . . . παρα Ἀρχίου τουωροφαντου προς Ἀρχέα . . . ξενον οντα καὶ φιλον Pel. 92, 32 et M0ral. 20 4 περι vel πἐρ σπουδαιων γεγραφθαι praecipue Le0ntida necis descripti Pel cap. 11 Mor. cap. 32. Age haec quae in Moralibus logitur narrati etiamsi eo qu0d dial0gi speciem induit, aliquanto plus alacritatis a Plutarcho ipso accepit, tamen de excellit vigor atque c0lor ut

ab Eph0ri stilo abhorrui, ut ex eo hausta esse n0n OSSit contra fere nini qua commem0ravi aque luculenta orationis The0p0mpeae vestigia inveniuntur. Nam et universa paene oratio

in his capitibus ita currit, ut membra brevi0ra particulis ut δἐ,ου-αλλα inter se opposita sint atqu0 dichotomia segregata et bina saepis8ime Syn0nyma coniunguntur 718, 3 πονηρος καὶ παλίμ- βολος, 48 καὶ λιστον καὶ φιλοπονωτατον, 49 ρωμιν καὶ μεγέθει

62쪽

719 1 τάνδρως καὶ κλεως, 4 φρονημα καὶ καλοκὰγαθια, 20 ἄδακρυς καὶ τεγκτος 21 δεῖιουμενος καὶ παραθαρρυ- νων 25 μη ωχρέσαντος μὴ ἐκπλαγέντος et multa alia), et breves indolis virorum ingeniique descripti0ne ins0runtur 718 46τον υἱον . . . κάλλιστον οντα Θηβαιων παῖδα καὶ φιλοπονω- τατον περ τὰ γυμνάσια πεντεκαιδεκάτη μεν χεδον, πολυδε ρωμα καὶ μεγεθει διαφεροντα των μηλικων 721, 47άδικος μεν νη καὶ τυραννικος ευρωστος δε τῆν Πυχῆ καὶ κατὰ Πρα ρωμαλεος), et brevi0re sententiae quasi uncinis circumclusa periodis immiscentur 719, 17 πολλ= δἐλπὶς ετ λει πεται; 19 31 φθησεσθαι γαρ ἐμπεσοντας αυτοις; 22 42ουδεὶς ἐκωλυε denique verba γενομενοι δέα τουτων 722 12 genuina sunt Theop0mpea. Itaque Plutarchus in hoc libollo

nonnulla verba religi0se ex Theop0mp transcripsit. In Pelopidae autem capitibus partim minus partim plus n0Vavit. Nam cum permulta enuntiata secundum m0rem he0pompeum ibi formata sunt, tum nonnulla verba, quae alibi a Plutarcho non adhibeantur, eius propria sunt existimanda 90, 29 30 πανδρος, κάτοινος). Ceterum utroque loco lutarchus sua ipsius verba passim addidit. Etiam in cap. 7 et 8 quae argumenti perpetuitate cum cap. 9 12 cohaerent, haec Theop0mpe inveniuntur vestigia: 88, 15ουτε καλον ουτ οσιον, 1 τολμαν καὶ ρετήν 89, 14 φιλι-

κως καὶ πιστως, περ δοξης καὶ ἁνδρειας, 6 σπασάμενοι καὶ προπεμψαντες et accurata aequalitas membrorum 88, 20ως ἐκεινος ἐκ Θηβων προτερο ορμηθεὶς κατελυσε του ἐν Ἀθηναις τυραννους, ουτως αυτοὶ πάλιν ἐξ Ἀθηνων προελθόντες ἐλεοθερωσωσι τὰς Θηβας), et membrorum oppositio particulis μεν - δε effecta, et ingenii descriptio 89, 24 Inno σθενιδας δέ τις, ου πονηρος μεν, λλὰ καὶ φιλοπατρις καὶ

τοι φυγάσιν υνους ανθρωπος, ἐνδεης δε τολμης . . . πο- ροις καὶ φυγαδικαῖς ἐλπισιν et conclusi quae t0tam hanc narrati0nem c0mplectitur atque exaggerat 90 13 παρα τοσουτον μεν λθον αἱ χεγισται καὶ κώλλιστα των πραξεων ευθυς ἐναρχιν διαφυγειν τον καιρον).

Qua cum ita sint, verisimile est etiam quae praecedunt capita 3 - 6, cum et inter se et cum sequentibus arte cohaereant, ex e0dem sonte manavisse qu0 quidem nonnullarum sententiarum structura ad modum Theopompeum formata confirmatur: nam inprimis verba 87, 19 sq. ἐπεὶ ὁ Λακεδαιμονιοι Φοιβίδαν μεν

63쪽

ὰφειλοντο τῆς ρχῆς καὶ δέκα δραχμων μυριάσιν ζημιωσαν,

πραξαντα κολάζουσι, τὴν δέ πραξιν δοκιμάουσι τοῖς δ ε

Θηβαίοις te triplici dich0tomia distingui intur, et in ceteris verbis idem artificium saepius exstat Attamen multa in his capitibus a Plutarcho ipso vel addita vel commutata sunt. - Praeterea nescio an vestigium Theopompi 107, 20 sq. Meneclida descriptione ην μεν εἶς . . . ἐπεὶ δε . . . του φθονου παραμυχλια sc pag. 43)servatum sit. Sed in his omnibus capitibus heopompum credon0 principalem sontem sed secundarium adhibitum esse, Plutarchum autem, cum ipse esset Boeotius, ex Boeotiis maxime hausisse scriptoribus Anaxi et Dionys0doro de quibus conferas, quaeso, Muelleri . . G. II pag. 84), atque ut nae patriae gloriam augeret, ipsum multa addidisse cum alia tum ea quibus Pelopidas ab Artaxerxe praeter ceteros hon0ratus esse dicatur 114 I sq. ιυς υτος τηρ ἐστιν ὀ γης καὶ θαλάττης ἐκβαλων Λακεδαιμονιους te ), et quibus mirum in modum orati Boeotica celebretur 114, 10 sq. τους λογους . . . των μεν Ἀττικων βεβαιο- τωους των δε Λακεδαιμον ν πλουστερου οντας). Ceterum recte m0nuit Hau l. l. pag. 59 in cap. 30 etiam haniam adhibitum eqse, cum verba, quae profecto ad rem non uni necessaria 114, 29) ως των Ελλήνων υ ἐπισταμενων apud Athenaeum II, 48 D ex Phania desumpta in eiusdem rei narratione proferantur φάσκων ου ἐπιστασθαι Ους Ελλεντας πο-

In Demosthenis vita cum The0p0mpus cap. 4, 3, 4, 8, 21, 25 et Hermippus cap. 5, 11, 28, 30 nuncupentur, manifestum est, his potissimum script0ribus per totam vitam Plutarchum ita nixum esse, ut nonnulli loci ad 0rum narrationes corrigendas vel supplendas alios quoque script0res adsumeret. - Ιtaque in fronte vitae ip8ius i. e. cap. 4 IV, 211, 8 The0pompus auct0 nominatur, et exceptis iis quae ipse addidit Plutarchus 211, 20-24)usque ad verba ἐν δε- Βάταλος 212, 5 hoc caput Theopomp0

tribuendum est; quod quidem membrorum oppositi0ne ην μεν

64쪽

των καλων - ἐπεκαλεῖτο δε τα ut νοσφισαμενων - ταδ φιελ σάντων et synonymorum c0niunctione Ἀτων si/χελων καὶ προοχμόντων . . . τὴν του μωματος σθενειαν καὶ θρυ- φιν . . . κατισχνος καὶ νοσωδνης et ea re commendatur, quod in his maxime privatis robus xp0nendis Theopompum secutus est

Plutarchus. Et cum The0p0mpus, qui a partibus Alexandri stabat, Dem0sthoni adversarius esset id initio capitis 13 0mprobatur), tiam in cap. 4 verba 221, 13 sq. τω ui παρα

Φιλιππου .... μιμ=ήσασθαι δου ομοιος, quamquam Verborum quae ant0cedunt auctor n0minatur Demetrius, ex illo sumpta esse autum atque id non s0lum propter Demosthenis vituperati0nem Verum maxime propter verborum concinnitatem ordinemque artificiosum quibus otiam quae secuntur verba excellunt 221, 25:υμεις μοι, o ανδρες Ἀθηναιοι, συμβουλω μέν, ἄν ut δε-

inde a cap. 16 tenacius Theopompum Sumpsit Plutarchu auct0rem.

Qua enim hoc capite 223 9 10 et cap. 20 226 1 - 22)d Philipp0 dicuntur satis c0nsentiunt cum Theopompi fragmentis, ubi illius vin0lentia itum n0tatur; neque vero laude afficitur Demosthenes, Sed etiam saepius 226 14 sq. cap. 20, 230, I cap. 24)acriter vituperatur, et cum voluptate quadam eae quibus dema-g0gi Atheniense8, velut Pytheas, eum insectabantur, facetiae 226, 18 q. notantur, contra ratoria eius vis ut a rhetor diserte celebratur 224, 28 sq. cap. 18) Deinde universa narratione minime id agitur, ut res graeca laudibus ext0llantur, sed vehementer Graeci perturbati0nes anim0rum et infirmitates exprobrantur, atque 227, 13 cap. 21 de Atheniensibus tam contumeliosa verba fiunt, ut Plutarcho ipsi refutanda videantur; 0rro 225. II sq. cap. 19 in. religi0sa fit montio raculorum et prodigiorum more heop0mpe0, idemque diligenti ut accurata quae exstat 223, 26 sq. cap. 7 copiarum et civitatum enumerati0ne manifeStatur. Quid quod ratio ius stilum satis red0let Nam saepissime sententiae, quamvis c0ntrarium ullum iis n0 c0ntineatur, particulis; ἐν δἐ ου -- λὰ pp0nuntur 223, 17 sq. longi0 peri0dHS ita currit, ut verbis πρωτον 1ἐν - δευτερον ὁ - ἔπειτα tribus partibus c0ntinuetur, quem m0rem l0quendi fragmenta The0p0mpi frequenter ervarunt 224, 10 sq. verb0rum rd artificiose inversus est ταῖς διὰ την γειτνιασιν 119ιμαχιαις ταξαινομένων κάστοτε των πολευικων ποος λλ λας διαφορων ταις

65쪽

61πολωιν in extremo capite 1 quamquam sententiarum comp0sitio a Plutarcho 0mmutata est atque in brevius c0ntracta, apparet nihil0minus magna ubertas et magnus i natus orationi8 Synony-m0rum quoque coniunctio istud raro invenitur 224, 29 ἐκριπί- ζουσα τον ' υμον καὶ διακαιουσα τυ ν φιλοτιμιαν, 32 μέγα καὶ λαμπρον, 26, 7 π ρωμνης καὶ προθυμιίας 20 ἐξυβρισας καὶ κωμασας, 25 17ν δεινοτρητα καὶ λὶν δυναμιν). Itaque etiam verba νεπιτιμ=ητος 222, 32 cap. 6 et ναξαινω 224, Ii, quae alibi a Plutaretio non 8urpantur, TheopomponeSci an debeantur, atque in cap. 16 Ut exceptis 225, 9 - 10, 20 - 226 5 paene genuina ius verba superesse existimem. Etenim dubito num 223. 30 Theophrasti nomen recte traditum sit, an p0tius aeque atque Agesil. III, 183, 28 a viris doctis actum est, θεοπομπος seribendum sit . Continuatur autem haec The0pompea narrati capite proximo cap. 22), 0 interrumpitur verbis ως Αἰσχίνην φησι 228, 2) quibus l0nga Plutarchi commentatio adnectitur, tum denuo 229, 3 narratio Theop0mpe currit usque ad 232, i cap. 26 in.), sexceptis tamen iis quae 229, 24 - 230. I in cap. 23 ex Arist0bul hausta dicuntur. In his capitibus lare eadem at tu in pri0ribus vestigia h00pompe exstant 227, 28 80mnium commemoratur, Demo8theni avaritia acerbe et maligne exprobratur. 23J, 7 sq.), de Graecorum consiliis libertatis recu-pseranda caiis initis eadem atque prius acerbitat iudicatur. Deinde orati plerumque membris haud ita longis inter 0ppositis continetur, atque synonymoi iam c0niunctiones 230 4 πρωβευ πιν καὶ δε in Ynθαι 230, 32 4βοχνθουν καὶ ουνεπειθον, 23I 1δεχεni'α καὶ ιυ ιν l ευ καὶ κειως, 24 πολογεωθαι καὶ πείδειν, 25 χειε πιι pros καὶ θορυβουντος ut 0rborum ὁιαβα uώζειν 23l , cum pendendi notione ut Oφυλὶς D- qtivus 231, 24 usus a Plutarche abhorren Th00pompi sunt, praes0rtim cum fr. 235 ' δ ευφυεοτατος legatur similit0 die- tuin In reli suis capitibus Plutarchus Hermippum potissimum

videtur secutu8 8SQ.

in viis 3 hocionis capit 21 cum adum de Harpalo exp0nantur atqu0 Dem. cap. 25, quamquam ea tantum Verba con- gruunt, qua ad rem n000ssaria sunt μετὰ ρνημάτων . . . πο

et quamquam multa divors narrantur, tamen haec ex Theopompo

66쪽

fluxerunt. Nam illae differentiae eo effectae sunt, quod in hoc capite potissimum de hoci0ne agendum erat, illo loco de Dem08thene. Orati0nis autem in illo capitellioci0nis et argumentum et verba Theopompum redolent: nam spernuntur atque fastidiuntur demag0gi Atheniensium 19, 23 των ἐωθοτων πο ου βηματος χρηματίδεσθαι δρομος ' καὶ μιλλα φθειρομενων προ αυτον),

unus hocio, cum lexandro laverit, laudatur currunt Sententiae

συνηθνη καὶ φίλον, παντα πιστευων καὶ παντα χρωμενος αυτω). Adde quod quae capite 2 in. quod arte c0haeret cum capite i, dicuntur, etiam fragmento 277 Theopompi narrantur, quamquam a Plutarcho verba aliquantum commutata sunt. - lura quae certa haberi possent Theopompi vestigia, O iuveni.

Cum in vitae Dionis capite 24 V, 21, 1 ipse lutarchus

profiteatur ex Theopompo se pr0digii narrationem Sumpsi88e, prodigia potissimum et somnia et alia iusmodi ilium studi0s notasse recte Videmur censuisse. Atque eo accuratius haec narratio 20, 29 II, 10 ex eo transscripta est, eum omne periodi ex more Theopompe ita currant, ut membra constanter inter Se OppO-

ωτα δου ἐχοντες τουτο μἐν - την δ γλυκυτητα et Syn0nyma abundanter coniungantur αραμενος φου καὶ φέρων αποοτασις καὶ πείθεια καιροὶ νιαροὶ καὶ πονηροὶ αρχηκαὶ δυναστεία, qua Theopompi propria esse supra pag. 20 diximus, φανιομος καὶ καταλυσις). Verbum προσκλυζω προς . . . 20, 3l nullo alio loco sexstat apud lutarchum. Num etiam quae 20, 1 sq. de luna deficiente commemorantur ex Theop0mpo deprompta sint, non aude diiudicare cum certas in verbis notas non inVenerim Verborum tamen quibus in capite 7 6, 4 - 30)Dionysii mores describuntur et argumentum et verba The0p0mpum redolent. Nam ut in aliis eiusmodi adumbrationibus morum atque

67쪽

ingeniorum ita hic compotationes potissimum aliaeque libidinos notantur et qu0modo iis mores ac natura hominum in peius vertantur, consideratur. Accedit quod etiam D. 217 Di0nysii vinolentia c0mmemoratur, et quod ratio, i verba φ ων et τυραννὶς . . ., αβλυνομενη 6, 1 - 22 qua a Plutarcho ipso addita videntur esse miseris, m0re Theop0mpe ita comp0sita est, ut

φασιν, ἐνενηκοντα συνεχως πινεν ad deteriora quaeque deinceps commemoranda usque procedat. Huc adde Synonyma coacervata ομιλία καὶ συνηθει 6, 15 ἡδοναὶ καὶ κολακειαι,

ἔρωτες καὶ διατριβαι, ἐξετηξε καὶ διέφθειρεν , 26 ἄβατος

καὶ νεισοδος , 28 et 6 29 complexionem verbi μεθαι καὶ σκωμματα καὶ ψαλμοὶ καὶ ρχησεις καὶ βωμολοχίαι effectam. Ceterum vox εμβωδης 6, 7 nusquam praeter hunc locum in lutarchi libris et apud Suidam invenitur. Etiam quae secuntur capita maxime censeam ex Theopompo fluxi8se, quamquam etiam alios script0res adhibitos esse haud negone satis certa signa quae in cap. insint, afferre possum; sed in capite 10 verba i αρετῆς λογον 8, 26 et vinculorum ferreorum menti τους γαρ δαμαντινους δεομους etc. 9, )ex capit 7 6, 24 repetita et nominum c0acervati Synonymorum et artificiosa verb0rum εξ κοσμια κοσμος 8, 28 c0niunctio

et sonitus ubertasque, quae insunt in membris inter se oppositis, omnia signa sunt orationis Theop0mpeae Tota autem narratio inde a cap. 7 usque ad cap. 10 8atis argumenti perpetuitate cohaeret, et in capite 9 iusmodi fabula deprehenduntur, quales inagii studi a Theopompo colliguntur. Itaque haec omnia illi tribuerim. In reliqua vita nihil inveni qu0 certo idem vindicarem. Etenim quamquam in iis quae in capite 32 29. 4 sq.)de Heraclide duce atque in capit 34 de Susi dicuntur, similitudo quaedam exstat cum eius ratione, tamen cum in omnibus his capitibus serspectum sit alii script0ribus Timae0, imonide), lutarchum nixum esse, illorum potius orationem suspicer non multum a Theopompe abhorruisse. Id enim semper tenendum est, Theo-p0mpum n0n novum pror8u vel Singularem stilum usurpa88e. Nec plures exstant The0p0mpi reliquiae in vita Timoleontis; cuius priusquam singula capita perspiciamus, refutanda nobis videtur

68쪽

64 sententia Haugii de im0le0nte The0pompum egisse negantis l. I. pag. 62). Is enim ut ita latueret verbis quae sunt apud Di0dorum XVI. 1 καὶ κατέ ἔτρεφεν scit. Θεοπομπος εi την

ἐκπτωσιν Λιονυσίου του νεωτέρου c0mm0tus St. Quae parum caute pr0nuntiata 88 iam ueller F. H. G. , pag. LXXIIb)demonstravit, qu0niam Theop0mpi fragmento 216 0mmemoratur, quom0d Di0nysius secundus exul Corinthi vitam degerit. tque cum in Tim0l00ntis vitae capite 4 II, 5, II Th00p0mpus auct0rinducatur, ubi de Timophanis, fratri Tim0leontis, nece t de Timoleontis iuventute agitur, et ita citetur, ut primo loco nominetur θεοπομπος, άφορος , Tίμαιος), haud absonum est existimare in hi rebus enarrandis lutarchum imprimis Theo-p0mpi auct0ritate nixum 88e. Qu0 quidem ration qua est 3, 32 νην μεν ουν γονεων - , 0 των γρων διετοιμεν) cap. 3 4 comprobatur. Hic enim im0leontis natura et ruditi et ingenium explicantur, qualia quidem The090mpus p 0tissimum

summo studi enotabat atqu0 eiusm0di narratiunculis quales cap. 4 de Timoleontis erga fratrem amore et cap. 5 de matris maer0re

traduntur illustrabat; deinde ex verbis οἱ δε χλ δυνάμενοι ζῆν ἐν τῆ δημοκρατία etc. 5, 26 apparet eum qui ha0 scripseritn0 ita laudare rem a Tim0l00nte g08tam sed magis a partibus eorum stare qui libora republica vivere n0lint. Tum in his capitibus omnibus sententia intur se pl)0sitae Sunt et ipsa divisa se in membra dichotomia incisa, et saepissime bina n0mina simile signis cantia coniuncta sunt. 0rba σκορπίζω 4, 22 et μυσωδ/ὶς 5, 30 cum nullo alio loco inv0nserim, ex Theopompo Suspic0rtranscripta 880. Persuadet capita Theop0mpo tribuenda esse Di0dorus XVI, 76 qui etiamsi verba nulla c0ngruunt, illas ref 00dem modo explicat, si a discrimina miseris, quae ex Dio-d0ri qua usus est in excerpendo levitate orta esse manifestum est, ita ut haec ex variis manasse fontibus vix credibilo sit. Di0dorum autem haec ex Theopompo sumpsisse a re certiores acti

Sumus, qu0d et fragmento i simile quiddam significatur iis quae Diod. XVI, 7 explicantur, et ubi de Tim0l00nte narrare desinit Di0d0rus cap. 70 pr0nuntiat Theopompum de illis rebus Siculis scripsiss0. Ita fit ut Diod. XVI, 70 orba τλ ν πευιβυητον τυραννίδα καὶ δεδεμενην, ως φασαν, δήμων ra mirum in

69쪽

In cap. 8 14 etiamsi fere eadem atque a Diod. XVI, 6670 exp0nuntur, tamen non levia exstant discrimina, ut lutarchum in his rebus Th00pompum secutum esse negari possit. Sed illa discrimina ita maxime videntur x0rta esse, ut Di0dorus cum levitate quadam h00p0mpi libros excorpserit et summaria quaedam

ex iis c0mp0suerit, Plutarchus autoni ius narrati0nem ex Suo iudici magn0pere commutaverit. Atquo nonnullis locis minutissimae quaeque res mirum in modum consentiunt. Nam in iis quae

de pr0digiis narrantur cap. 8 8 6 4 0tiam v0rba simillima

εδοξαν δειν τα θεὰ προς . . . των . . . KOρης ἱερείων, ὁτιὰποδημιαν τινὰ στελλομένας κατὰ τόν υπνον αυται αἱ θεαὶ καὶ λεγουσας, ως ιμολεοντι προηγγειλαν συμπλευσεσθαι μεδεουσι συμπλειν ἐς Σικε τοῖς περὶ τον ιμολεοντα . εiς ῆιαν Λιο καὶ . . . et , ἱερὰν αυτωνννῆσον Λιοπερ . . et in 00d0m capite 8, 17 - 18, 20 - 2 accurate congruunt cum Diod XVI, 66, 2 et 3 et Timol. cap. 10 10, 21 cum Di0d. XVI, 68 8. Deinde saepsenumero bina v0cabula sere idem significantia consociantur 10, 25 cap. 10 ἔχοντος καὶ δυναστευοντος 28

νομίWDς καὶ δικαιως 30 πεχθως καὶ λλοτριως II, 9 cap. II)επαχθως καὶ βαρβαρικως, I περ νῆς ἐλευθεριως ηκειν καὶ κατειυειν του μονάρχους et plura in cap. 23 cap. 12

sententia particulis μεν-δε, ουκ- ὰλλὰ paen artifici0sum in m0dum inter se opponuntur. Addo quod qua 11, 29 sq. de Pharace proferuntur, et cum fragment 218 Theopompi conspirant et morem eius dicundi membrorumque dispositionem et severitatem acerbitatemqu0 in vitiis n0tandis rud0l0nt. Ceterum adluctivo διάπλεος, α, ον II, 27 Plutarchus alio l0e non usus est Denique ea verba quibus universa Theopompi de rebus Siculis narratio conclusa videtur osse et quibus quomodo Dionysius Secundia regno spoliatus sit Corinthum iu se contul0rit exp0nitur cap. 3, 14), una cum narratiunculis vitae ius rati0nsem significantibus h00-p0mp attribuam. Neque enim 80lum concinunt ea cum Diod. XVI, 70, sed etiam in verbis multa habunt, quae Theopompi pr0pria Sunt verba synonyma coniuncta, ossis πατεῖν, quae XStat 14, 20 cap. 4 οιον ερριμμενον πο τῆς τυχ/ὶς πατ/ησοντε ,

70쪽

usum translatum es pag. 20), breve enuntiatum abs0lut positum et mediae period insertum 13, 24 δυνατον γα υν ἐν Οὐ-μουντων πολεμιων), col0rem et ubertatem oratoriam maxim0c0ntemplati0nibus et c0mparationibu diversorum qui acciderunt in Di0nysii vita casuum Getam, diligentem c0piarum atqu0 divitiarum Di0nysii numerati0nem. Nihil0minus verba a lutarcho magn0pere

commutata es8 doget laxior Sententiarum nexuS.

Quamquam Alexandri aut Eumonis vitas a Th00p0mp derivatas esse neque Plutarchus ullo modo prosessus est n0que in rugmentis ullo vestigio significatur nam fragmont 108, 334 aut epistulas a Theop0mp ad Al0xandruin missas nemo d00 umenta existimet, quibus copi0sius de Alexandro The090mpia Serip8iSSeostendatur tamen in his quoque vitis num ius vestigia servata Sint inquirere opus est. Nam cum Hachiniann d Theop0mpi Chii vita si scriptis et alii haud immerit monuerint ori vix potuisse, ut The0pompus eo libros, quibus vehem0ntissim in Philippum

inveheretur, Alexandro vivo mitteret, VeriSimile videtur, eum Scriptorem, quem ISOgrate praee0ptor, ut Sua maxime describeret tempora, adh0rtaretur, Sque ad eum annum quo Opu Suum ab Solveret, etiam re geSta pertracta SSe.

Deind0 Ries l. l. conicit se a Th00pompo Philippica conscribendi non prius finem laetum Ss quam ipsum annum 305 a. Chr. n. attigisset, et Cornelium Nep0tem in Eumenis vita scribenda ex Oius libris hausisse C 0rnelium autem in illa vita ita cum Plutarcho conSpirare, ut uultum uterque fontem Secutu esset,

iam Bru00kn0r De vita et seriptis Hieronymi Cardiani in eit Schr. s. Alterilium sWi880nsch. 842 p. 253 q. sive in uelleri . H. G. II. 9 456 et aug. l. l. p. 70 Xp0Suerunt, qui quidem Hieronymum Cardianum principalem fuisse in Eumenis vita lanioni

sexistimarunt.

Atque in Eumenis vita capite 3 0nnulla eaque certa in- Veni e Stigia Thespompi Maximam enim partem bipartita sunt enuntiata et bina inter opp0Sita synonyma abundanter coniuncta exstant: 20, 3 oro καὶ roo φαμις imprimis redolent The0-