Theopompea

51쪽

λοχιαν καὶ πατερν ουν ἐν παιδιας τινι τροπρο προμιεριενην)numeroque rhetorico praeclare distinguatur, cum praeSertim verbum βωμολοχια, quamvis ab alii qu0que Scriptoribu usurpetur, saepi8sime apud ipsum he0p0mpum inveniatur. Quamquam de Arist. cap. 1- ita statuit Bergius Aristidus. Erstor Theil. Gottinga0187 l), ut maxime Id0meneum auetorem Plutarchus secutus sit. Sud et quibus hanc sent0ntiam Sustinere conatur argumenta pag. 18 23 dubia sunt atque ambigua, cum eodem fer iure ad Theo-p0mpum p08Sint referri, neque ii quae pag. 37 diSputat, convincor, ut fieri n0n pos80 quin Theopompus sit auct0 arbitrer. In capite , quod idem x Th00pompo derivatum esse censet, haec maxime eius indicia exstant, qu0 166, 27 - 29 Callia morum descripti inserta est tenim iam Saeptu vidimus, eiusmodi descripti0nses ab illo lib0nter adsp0rgi quod 165, 30 0 31 synonyma abundanter coniuncta sunt πειθ εο γαι καὶ κολουθειν, μεμνον καὶ Πωτηριον).

Quae iii Niciae cap. li set in Alcib. cap. 13 d Alcibiadis et Nicia contentionibus et se Hyp0rb0li exsilio semoriae produntur. exoliseopompo fluxiss et Friclitus in libro supra laudato demonstravit et a me pag. 42 q. comprobatum est. Sed in Nicia etiam a verba ipsa a quibus cap. 9 in doliatur cum magnam habeant cum Themist. cap. 22 Arist. cap. 7, Alcib. cap. 13 similitudinem, ex eodem hausta sunt; et quae pauli p0st III, 5 5 sucuntur

cheo quom iam notavi parum leganter per pronomen relativum cum proximis Hrbis conexa idem tribu0nda sunt quia i saepius ex The0pompo 0pr0mpta sunt tales virorum pSeriptiones, et inimicus eius contra plebem et demagogos animus clare signiscatur se artisetosa concinna quo Structura orba exc0llunt sua ουδεμιῆς

52쪽

48της πολέως . Adde qu0d 0 κυφων singularis est in lutarchi

libris Certe versus Ρlatonis comici, cum iidem Alcib. cap. 13 inveniantur, iam The0pompeae relati0ni inserti erant. In capite , quod stiam Frichius The090mpeum exstimat, cum universa oratione tum maximo orbis 9 27 καὶ γαρ ἁ λως ἐωθεσαν αυτου την κουφότ=ητα καὶ μανίαν φερειν μετὰ παιδιὰς animus plebi 0magogisqu0 inimicissimus exprimitur, et quae de Cleonis petulantia narrantur ad00 9, 5 - 10, 3), cum Theop. r. 99 et lut Moral. II, 976 28 - 30 Praec ger reip. cap. 3 concinunt, ut nostro loco ser germana The0pompi Verba fideliter servata esse videantur.

In capit pr0xim verba I 0, 23 i βαρυ φρον=ημα καὶ θρασος εμπεσίον κάθεκτον et quae 10, 2, 3l de Cleonis in dico doliabitu referuntur, cum praesertim simillima sint Pericleae orationis descriptioni Per cap. b, Theop0mpe videntur. Ceterum verbumὰκώθεκτος nullo alio loco Plutarche invenitur. Inde a capite: Frielitus cum hilochorum fuisse f0ntem principalem statueret, argumentis Sus est pag. 2l parum certis debilibusque coniecturis superpositis. Atque cap. 2 et prima pars capitis , nisi egregie fallor Ρhil0 chori oratione tot ut aiunt cael distant. Hunc enim chron0graph0rum ut l0g0graphorum m0re religiose temporum habita ratione, q), quae qu0que deinceps archonte memoria digna essent gesta ab Atheniensibus, satis diligenter sed ieiuna et exili ac paene exsangui oratione notasse fragmenta et in his inprimis 35um docent, neque Ver0 8quam longi0ribus argumentationibus vel comparationum ad rempublicam administrandam ut ad virorum mores pertinentium elegantiis tenue narrandi filum videtur variasse. Nostro aut0m loco eum c0piosis verbis Thucydidis et Nicia in republica gerenda condiciones intor se comparentur et de Niciae set Cl00nis consiliis a natura et de p0puli Atheniensium v0luntatibus disseratur, hist 0ria ad publica rationes Theopompi more resertur. Accedit quod idem ex rationis proprietatibus c0gnoscitur velut ex accurata membrorum oppo8itione et concinnitatu 2, 26 sq. κείνων δεπρεοδυτερος Sq. , ex p0lita indolis naturae tu descriptione 3, καὶ γὰρ υκ ὴν αυστηρον .... ευτυχι τρην δειλίαν), X 0n

53쪽

fit 3, 6 τοῖς γὰρ πολλοῖς πιμὶ μεγίστ= παρὰ των μει -

νων το μνὴ καταφρονενθαι. Iam igitur cum cap. 3 argumenti perpetuitat artissime eum cap. 2 0haereat atque verba usque ad καν ἐαυτον παντας undem fere c0l0rem et sucum utque n0nnullas nota prae se erant The0p0mpeas 2 18-3, 28 huic scriptori adiudicanda sunt. Ea autem qua secuntur quia et placidius effluunt et prorsus diversam speciem praebent, cum Frichi Philoch0ro

attribuam.

In te ibi a dis vita sescribenda Th00pompum Secutus est Plutarchus in cap. 13 cf. pag. 42 6 in cap. 32 ubi uris his vorbis refutatur I, 10 11 α δ Λουρις . . . προστι θνησι του

τοι . . . υτε Θεοπομπος ουτ φορος ουτε Ξενοφων γεγραφεν. Itaque he0pompus cum in eo sit auct0rum numero, quibus praecipue haec vita nititur, atque adeo primo loco appelletur, cert00tiam in aliis iusdem capitibus adhibitus est. Attamen in cap. 2832, quibu8 ea re exp0nuntur, qua a Theopompo cum Thucydidis libr0 continuaret, narrata esse constat, universa orati non ea est, qua illum Sum esse identiden vidimus, verum maxime Ephori red0let aequabilitatem et tranquillitatem, Verba autem per- Saepe c0ngruunt cum Xenoph0nte cap. 27 exti'. Xenoph.

de re non id sequitur, ut Plutarchus du0rum scriptorum relationes in unam quandam novam confuderit sed ut Eph0ri, qui ipse Xenophontem transcripserit, praecipue nixu Sit auctoritate, nisi qu0d passim, ubi quid ab illo omissum se salso traditum videretur, Xenophontem ipsum inspexorit Th00Ρ0mpum autem hic ideo secutus non est, quia his capitibus res deinceps gestae enarrandae erant, qu0 genus annalium in Theopompi ingeniunt parum c0uveniebat. Vorum ubi de Alcibiade ipso agitur, huius orati clare elucet. Ita tu quibus verbis in cap. 32 quanto apparatu redierit Athonas exponitur, in iis statim lati illa atque servor erumpit. nec deest ducantata illa in membris optionendis cura: 409, 3 Sq. πολλαi μεν nato καὶ λαφυροι . . . πολλὰς δυσελκομενος αiχμαλωτους, τι ὁ πλει , κομίζο0ν κρομτυλια et quae e-

54쪽

50 συντρέχοντες βοων α σπάζοντο te. Quare iniuria a Frichio

Eph0ro haec vindicata esse ex ipsiu rati0ne argumentandi c0ncluditur. Nam quod re ad minutis8im08 calculo vocata alium latere sontem in lutarcho alium in Di0d0r0 Corneli0, Iustino de arbitratur, qu0 a tutareho ita res exp0natur die Athene selen derAnsicht geWesen, si Wilrden Von alle frithere Vertuste verseh0ntgeblieben sui undo das te alter ErWariungen und lingehegekomine sein, en si de Alkibiades nichi vertriebon attenμ, a ceteris ita: die Athener atten geglaubt 0W0h ih Ddheres Unglile als ih spateres Gildeli sui das Werk 0 Alkibiades allein μ pag. 77), min0 profecto haec discrepantia videtur quam quae ad fontes referenda sit. Ceterum haud nego ea quae Di0d. XIII, 8 exstent multo melius et verbis et sententiis ad Theopompum quadrare. Sed quid, quaeso, minus mirum eSi quam Plutaretium, ut erat animo m0llissimo et aperto pectore praeclaram rerum gestarum memoriam accipiebat, h00 0e suam admirati0nem effusis verbis executum esse γReligi0gius autem in cap. 33 ratio The0p0mpi Servata est: duobus enim brevioribus membris accurate ppositi8, quorum prius

iterum bifariam divisum est 4ll 1 sq. τὰ ut αυτου πάθη κλαυσας καὶ ὀλοφυραμενος - ἐγκαλέσας δ μικρα καὶ μέτρια τω λγχω et το δ συμπαν ναθεις etc. maiori atque copiosiori membro concinnitatis velut cumulus accedit: πλειστα δεi ἐλπιδας .... παρορμησας. Ceterum nescio an hae ententiae a Theop0mpo abs0lute positae fuerint, neque proxim enun

. . .. τρατηγος Subiunctae.

Etiam in pr0xim capite 34), quod Ephor praecipue niti

auctore c0nstat, quae de restituta Alcibiadis auct0ritate et de spe Atheniensium 4l2, 24 - 413, 2 dicuntur, eum simillima sint verbis Diodori XIII, 8 et argumento verborumque comp08itione Theopompum red0leant, ad hunc videntur referenda 880. Cum enim populus paene ad caelum Alcibiadem laudibus extulisse atque tyrannum libenter se laturum exclamasse dicatur, quam bene haec conveniant in The0pompum optimatem, qui vulgi inconstantiam et funditus repudiaverit et libenter notaverit, in pr0patulo est, et membrorum coniunctio verborumque c0mp0siti ac l0uuti illa memorabili του φθονου κρείττων γενομενος ci pag. 8 ἐδο- νων κρειττων signa sunt eiusdem rationis. Itaque Plutarchus

55쪽

scriptiones ex heopompo inseruit. Eodem m0d etiam in cap. 35 413, 28 sq. Antiochi clades ex h00pompo videtur mana88e, cum n0nnulla verba ἀκολαστα καὶ βωμολοχοι et Antiochi indolis descripti eius orati0nem sapiant, etiamsi richius docet, res a Di0d0r0, qui he0p0mpum excerp8erit, paullum diScrepare. Extremam vitam 416, 2-418, 10 cap. 37 extr. - cap. 39)iam Frichius h00pompo vindicavit neque iniuria nam praeter eas quas ille affert causas, n0nnulla in verbis signa exstant he0p0mpea velut l6, 4 sq. membr0rum ordo et con0xio: πολλαμεν πω χροατα, πολλὰ δε κομίζων, ετ δε λειω καταλιπων etc. et 416, 23 sq. sententiae gravitas: περριφχὶ γαρουδεν δικων αυτος, ὰλ υπηρετη χαλεπηναντες λιγας πο- βαλοντι ναυς ioχρως αισχιον αυτοὶ τον κράτιστον καὶ πολεμικωτατον φείλοντο της πολεως στρατηγον, fortasse etiam somnii mentio in cap. 39 facta.

Denique ex labellis quibus Alcibiadis ingenium illustratur ut quae exstat 381, 29-382, 2 ex Ephoro fluxit es Ephori D. II9),

ita in cap. 2 quae de eius in aurigam obstinatione commemorantur, pr0pter orati0ni Structuram Theop0mpi esse existimem. Namque membra ita conectuntur, ut constanter alterum alteri op-

πον - τους δ' ἐδοντας, et, quod luculentius ignum Sse puto, illud quo argumentati continetur membrum n0n ubiunctum est,

sed abs0lut in media peri0d0 0situm 377, 8 υπέπιπτε γὰρ η βολὴ di παροδω τῆς μάξης. Ceterum hanc narrationem

Plutarchus p0tius ex anth0logia quadam dictorum factorumque memorabilium quam ex ipso The0p0mpi libro videtur transcripsisse. In Lysandri vita cap. 6 et 7 Theopompum an Eph0rum praecipue secutus sit Plutarchus cum discernere non audeat tede

feldi De Lysandri lutarchei lantibus dissert. Bonnae 1867 pag. 57), Friclitus cap. 6 Eph0r tribuit t. l. pag. 99), quia

quae ibi narrentur discrepent cum Di0d. XIII, 106. Sed quas hic affert causas eae minore sunt, quam quibus sententia eius

56쪽

52un die gange Ergahlun is verschieden). Verbis autem Plutarchi et Di0dori 0mparatis equidem n0n dubit quin eiusdem uterque

his του τρατηγλὶσαντος περὶ Σικελίαν, Gylippum in Sicilia bellum gessisso deinde eodem uterque modo refert Gylippum it -t0ras pecuniis app08ita ign0ra88e Diod καὶ τουτων χοντος εκαοτου σκυταλλὶν ἔχουσαν τρην επιγραφην το πλῆθος τουχρκὶ ματος δ' ἱλουσαν, ταυτ/ὶν γνο νησας, lut. γνοήσας υτ γραμματίδιον ἐν , καστρο τον ριθμον νημαῖνον), tum c0ngruunt verba πεστειλεν ἐς Σπάρτ=ην et πεστειλεν ἐς Λακε δαίμονα. orro qua Sunt de Ly8andro apud Plutarchum verbaliaeul0ntas habent n0tas orationis The0p0mpea 3. Nam et iudicium d Lysandro laetum cum illius sententia prorsu conspirat, cum vituperando i intentior fuerit Ephorus et verba νδρὶ δυνατω-

excusantur, Ob naturae morumque descriptionem quaesitumque Verborum ordin0m υπεροφίας πολλῆς Vise .... εγγενομενὸν τι

405 25 Il magna Lysandri laus cum Th0opompi sententia consentano sunt. Huc accedit, qu0d cum Theopompus et Eph0rus principales sint hac in vita lantes, de Ephoro ideo cogitari non

μαι, quae verba ad l0, 9 φορον μεν ουν φημι te reseruntur. Sed qua mai0r capiti l part et tot capite 20 narrantur cum et aliquantum abh0rreant a Theop0mpi de Lysandro iudicio es.

57쪽

D. 21 60φρ ων ων καὶ των et Jox 0ν πα000ν ρεδετων nuqu0 notas praebeant eius orationis, n0n ausus sim illi attribuere. Cap. 14 - 15 ενιοι δἐ προτεθῆναι φαοιν 396, 23 398 12 Siddolatili x Th00p0mp fluxisse conset, contra qu0m Frichius disputat haec Eph0rea esse Statuens pag. 7). Omitto utriusque cau8as examinare hoc unum m0ne periodi, quae 8 396, 28 32, structuram καὶ των μεν λων - Σαμείους δε πολλοων uis πολλων δέ se auctoritatis gratia0que qua fructus sit apud Graec08 Lysander, descripti0nem 397, 5 q. aestimationemque Th0ramuni faventem plebi dema g0gisque infensam 397, 25 q. a Thoopompo vix respui. Sed cum ne richii quidem argumenta praetermittendacen Seam, res adhuc in c0ntroVei Sia Versetur.

Certiores autem quas ansa dantur orationis h00p0mpea in capite 2 in quo accuratius Singulae re eXponuntur quam ut Stedelaldi opinioni accedam ab ipso Plutarchi ingenio a proslacta esse censentis propterea quod eum pSum hic coniunxis 80 quaseo variis script0ribus mem0ria tenuit veri8imile Sit. Atque a qua ud rebus familiaribus, de genere, de educati0ne commem0rentur cum in e0mpluribus vitis tum hoc loco ex Th00p0mpo manasse n0n solum clara atque perspicua membrorum comp0sitione significatur sed etiam accurata congruentia cum fragment 2l: etenim verba

que in eo ipso fragment inveniuntur et Verba παρεοχεν αυτονευτακτον προς τους ἐθιομους te. 383, 23 et διον δ αυ- του μὰλιστα το καλως πενιαν φεροντα καὶ μηδαμου κρατηθέντα μηδε διαφο- ρεντα ρνημα γιν αυτον εii ἄγονταχρυοίου καὶ ργυριου πλ=79o . . . αυτω ὁ μηδεμιαν δραχμὶν πολειπομενον 384 9- 5 cum ius sententiis et moro dicendi apte congruunt. Itaqu0 383, 20 - 384 5 0 384, 8 - i5 paene purum putum h00p0mpum deprelisendisse mihi videor. Denique cum Sidd0kld in cap. 3 - Ephorea 3 relationi immixta esse censeat quaedam, quae Th00pompum red0leant, ea p0tissimum inveniri existimum 385, 6 - 14 cap. 3 exfr.), quamVis aliquantum commutata sint a Plutarch0, 0 287, 13 - 17 cap. extr.). Callicratida descripti0n0m, quippe qua simillima sit i0d XIII, 76. In reliqua vita nam de fragmento h00p0mpeoqu0d est in cap. 30 supra pag. 19 orba Dei certa VeStigia, quibus ille significaretur, ii in inveni. Ceterum dubit0, num quae

58쪽

54 ἱστορικου καὶ φιλοσόφου λογρο κατακολουθησαντες cum Stede llaidi ad Eph0rum referenda sint. Nam hunc phil080phum appellari mirum videtur. 0ntra I, 384, 15 Alcib. cap. 10 Theophrastus ita citatur: ε δε εο τράστερ πιστευομεν ἀνδρὶ φιληκοφ

καὶ ἱστορικοὶ παρ οντινουν τῶν φ ιλο σόφων, quem in capitis Lysandri 26 initi auctorem fuisso Plutarcho iam . Curtius, Griech. 08ch. III. p. 758 not. 82 dubitanter coniecit.

In gesilai vita Theopompus cum in cap. 31, 32, 33 nominetur et capitis 3 extr auctorem eum fuiss0 ex fragmont 23 m 9 e0gn08catur, certe in praecipuorum lantium numero fuit Quaeritur autem, quo l0c in eius libris hae res fuerint expositast. Nam Diod0rus XII, 42 et XIV, 4 certissime, ut dubitati n0nd tur, The0p0mpum tradit in Hellenici septendecim ann0rum spatium usque ad pugnam apud Cnidum c0mmissa. Ol. 96, 2 395 4)complexum esse. 0ntra Polybius VIII, 13 ait, Theop0mpum, cum res graecas inde ubi desiisset hucydides cribere esset aggressus,p0stquam ad Leuctrica temp0ra ac re Graeciae celeberrimas pervenisset, ipsam quidem Graeciam cum uis factis valere iussisse,c0mmutat autem argument Philippi res gestas inde ab eius regno scribere constituisse. Ergo si P0lybi verba accurate examinabimus, hic septendecim ann0rum plus quam Di0d0rus Hellenicis Th00- pompi attribuisse videbitur, id qu0 mirum est fieri a Polybio script0re diligentissimo. Sed utercunque recte tradidit, nullo m0do ea quae Agesil cap. 31, 32, 36 ex The0p0mpo fluxerunt, ex eius Hellenicis hausta esse possunt. Ex contrari si quis statuet haecox Philippicorum libro XIII sumpta osse, in qu ille l0ngi0re excursu de Chabria, Aegypti0rum classi praefect0, de Iphicrate, ersarum c0piarum duce, de bello ab Artaxerxe 0ntra Tachum gesto, de gesila disseruisse videtur, ei sententiae repugnabit primum quod quae in Ages, cap. I asseruntur verba III, 52, 30 certe ex The0p0mpi 0llenic0rum libro XII manaverunt neque statuendum videtur lutarchum in una vita, quem principalem umeret auctorem eius libros tam divers0s adhibuisse nulla hac de re significatione data. Quamquam cum illo loco dicatur: si ς ει ρηκε που

59쪽

55 καὶ θεοπομπος, cumque Ephori relationi immixta sint haec verba in schedarum suarum appendiculis Plutarchus videtur invenisse. Deinde ex fragmentis 1 0 23 apparet eadem atque in Plut Agesil. cap. 36 a Theopompo et in libro II o in libro X Hellenic0rum tradita fuisse. y Qua cum ita sint, mea quidem sententia id unum restat, ut ponamus, Theopompum et in Hellonicis cum ubicunque de viro qu0dam verba saceret etiam rerum diversis temporibus factarum sed ad eundem virum pertinentium mentionem aliquotiens fecisse, tum ubi Agesilai expeditionem in Asiam factam exponeret totam eius naturam ac vitam variis labellis illustrasse, o in hilippicorum libro XII continuam eius vitam composuisse; Plutarchum autem ut in Themistocle Aristide, im0ne, Pericle ita in Pelopida Agesila conscribendi Theopompi excursiones Philippicis insertas adhibuisse. Vide erg0, quam recte Polybius, Dionysius Hal. The crebra illa excurSiones Theopompo expr0braverint. In iis autem locis g0silai, qu0 ad heopompum referendos esse manifestum est, a fere reliquiae exstant verborum eius orationis III, 176, 20 cap. 31 ρευμα καὶ κλυδων πολέμου, quamquam hoc simile saepius a Plutarch usurpatur 177, 1 cap. 1)αυχημα vocem in alio lutarchi 0co exstare non magis meminiquam ποοσπεριγίγνεσθαι verbum l79 I. cap. 32) 180, 2 cap. 33)τὰ ρχεῖα m magistratus 80llemne magistratuum Lacedaemoniorium videtur fuisse n0men, quia praeter hunc locum idem eadem vip0situm Pseud0plui. M0r. I, 267, 10 Ap0phth Lacon Archid l)exstat. 178, 1 et 2 cap. 32 qui notatur Agesilai novarum rerum metus φοβηθεις τον νεωτερισμόν et υνοδος δενδυων παρτιατων mi πραγμασι νεωτεDοις cum Theopomp conspirat; deinde ententiarum oppositionem particulis uix -δ effectam 177, 32 178, 11), et 179, 15 0niuncti0nem verb0rum Data καὶ δυναστειαι iam supra pag. 20 The0p0mpi propriam esse vidimus; 179, 22 - 180, 8 denique quamquam a Plutarcho aliquantum amplificata atque producta videntur tamen propter servorem orati0niss0nitumque et dispositi0nis elegantiam et pri8tin0rum morum Lacedaem0ni0rum admirationem ex Theopomp derivata sunt, cum pra0sertim Thucydidis menti fiat, quem quanta ille pietate c0luerit, mirum est. Ceterum ut 177, 3 - 14 Plutarchus ex schedis c0llec-

yy es quas uelle F. II. G. vol. I. p. 27 hau de re contra Wicher-Ηium disputat.

60쪽

56taneis excerpsisse videtur, ita in universis his capitibus non ad unum omnia ex The0p0mp hausit sed quae passim apud complureginusnit Scriptores confudit. In extrem capite 35 h00p0mpi relati0, 180 9 - 182, 15 cap. 4 35 praetermissa, repetitur; nam Ag0silai ing0nii 0- scripti0, quae ibi inest, argumenti perpetuitate artissim cohaeret cum cap. 36, qu0d quidem he0p0mpeum 88 apparet ex fragmontis 1 et 23; qu0d autem tam exp08it de animo ac corpore eius verba fiunt, id apto quadrat in h00p0mpi 0rem scribendi. Orationis sero ius nota hae ser sunt: 82, 20 cap. 35 extr. δεον ὰπηλλύχθαι κακων ἐς τουτο περονηοντι τω καιρT, cum haec coniuncti verborum adem vi praedita alio l0co non inveniatur, 182, 32 cap. 36 παν πο τραυματων το σῶμα κατακεκομμενος 183, 5 - 25 bina Syn0nyma identid0 40pulantur: πουδὴ μεγάλ, καὶ προσδοκία, διὰ το νομα καὶ τηνδοξαν λαμπροτητα μέν καὶ κατασκευχ ν, υτελῆ καὶ μικρόν,

τραχυ καὶ φαυλον, σκώπτειν καὶ γελωτοποιεῖν, ξενίων προσκομισθεντων καὶ προσαχθεντων cf. etiam pag. 13 xu. . Ceterum 183, 29 als Θεοφραοτος pr Θεοπομπος scriptum essu iam au Diu uellen Plutaretis . . Lebensbeschreibungen . Gri0ehen Tubing 1854 et alii intellexerunt. Ea qua secuntur capita et ipsa ex h00pompo fluxisse adem suad0 abundans qu0dammod040minum coniuncti et accurata sen-tuntiarum oppositi cap. 37 αλα νεία καὶ καταφροσ-ι παρατην ἀξίαν λ ν αυτου καὶ χὴν φυσιν, πείκων καὶ καρτερῶν, πείθων καὶ παραμυθο μενος, συμμαχος καὶ φίλος, υνους καὶ προθυμοτερος, τοπου καὶ ωλλοκοτου, υτ μανθειουοινουτε πίστανται. - μεν αδείας - δ δε γλγοιλαος, ολμεν - ἐγω δε ο του μεν Tύχω κατηγορλ σειν, ἐπαινε γε-oθαι δε τον 'εκταναβιν μελλον ὀ μεν ως-δαι συμμαχος, δε ως ευνους τοῖς μεν Λακεδαιμονίοις πεκριναντο, ἐκείνωδε ἐπεστειλαν. cap. 38: νυν πειρίαν καὶ τὴν μαθίαν, περιείθειν καὶ περιταφρευσαι, φθασα καὶ προλαβεῖν etc. - ό μενουν άχως - ἐκ δε Μενδ=ητος δεερος πολλοὶ μεν ἐσιν - μιγὰδες δέ et multa alia exempla. Porro haec exstant vestigia Τh00p0mpi: 85 2I cap. 38 proelio decertantium cum luctatoribus c0mparati cf. pag. 3 et 186, 30 cap. 39 parva c0mprohensi verb0rum l0ngiori period interp0sita 186, 4 ου γαρ