장음표시 사용
111쪽
ματα ἐκελευσε συνειςενεγκεῖν, οπως οἱ ναπται λαβα σι
λευσαντο περὶ των ἐνεστηκοτων πραγ χτ- πέμπιιν εἰς Λακεδαίμονα πρεσβεις ταυτα τε ἐρουντας -ὶ σανδρον αἰτήσοντας ἐπὶ τας ναυς, ευ φερομενον παρατοῖς ξυμμάχοις κατα την προτέραν ναυαρχίαν, οτε καὶ
γοντες αγγελοι. οἱ δὲ Λακεδαιμονιοι εδοσαν τον -- . σανδρον ως ἐπιστολεα, ναυαρχον δὲ Αρακον ' ου γαρ
g. 5. B. D. συν ενεγκειν, unde συνειςεν. scripsi pro ειςεν. - Cast. Schneid. τον ιυσθον. - Dind. III. ἐσθμηνεν, v. adn. ad I, i, 2. - εἰ s βαινε ιν B. D. E. Vict. marg. Steph. Schneid: II. Dind. pro vulg. ἐμβαμειν. - δ ι ε δ ω κ ε B. D. Vict. margg. Steph. et Leoncl. Solineid. II. Dind. , ceteri δεδωκε. . 6. Λ. C. E. Ald. Iunt. Bryl. συ λλεγον E E g. - πέμπειν εἰς Λακ. πρεσβεις B. D. Dind. pro πρέσβεις εἰς Λακ. πέμπειν. T. M και B. C. D. E. Vict. marg. Steph. Welis. Seqq. edd. Pro δεκα καί, quod est in A. --πολεμω, quod exhibent Y.marg. Steph. , inseruerunt cum Weishio seqq. edd. 6, 7. De appositione partitiva v. ndn. ad II, 2, 3. g. 5. συνεις ε νε ν κ ε ῖνJ i. e. conferre, quod alibi .est sive συμφερειν sive ερφερειν.
νον ἡνιοχεῖν ἐπὶ ζευγος λαρειν κρεῖττον ῆ μη ἐπιστάμενow ῆποτερον ἐπισταμενον κυβερνῶν ἐπὶ την ναυν κρεῖττον λαβεῖν η μη ἐπισταμενον. . 7. ἔτιον ἡ δη - παρε-
i belli Peloponnesiaci annus vice simus septimus sive 405. a. Chr. Interpolator igitur male πέντε
scripsit pro εξ. g. 8. του ta ε ρ ξο υ του Λαρε ovJ In voce mel ou est error, nam Darii Nothi pater
erat Artaxerxes, cuius legitimi filii erant Xerxes II. et Sogdianus, spurius Darina. Etiam id mirum est, quod iuxta productiorem formam Βαρειαῖος bis positam semeΙ legitur brevior forma Aα- ρειος. illa enim apud Ctesiam quidem invenitur, apud Xenophoutem praeter hunc locum nusquam.
matici produnt, Praesertim quum
Cyrop. VIII, 3, 10. et I 3., ubi
de Eadem re sermo est, quod h. I. κορη, dicatur κανδυς. Ceterum particulam si post comparativum, sequente genitivo, pleonastice. interponi olim putabant; nunc grammatici de liuore rectius iudicaui. V. Her-
112쪽
ρας, ο ποιουσι βασιλεῖ μονοπι η δὲ κορη ωτὶ μα
κροτεοον ῆ χειθις, ἐν si την χειρα εχων ουδὲν αν δυ- ναιτο ποι γαι. Ἱεραμενει ιιὲν ουν καὶ η. γυνὴ ελεγον 9προς Λαρειαῖον δεινὰν εἶναι, εἰ περιοψεται τρο λίανυβριν τουτου ' ο δε αυτον μεταπεμπεται ῶς ἀρὲω-
alibi non commemoratur a Xenophonte, Autoboesacis et Mi- traei Pater esse videtur; sed hoc dicendum erat.
δ δ ε αυτ ον- αγγελουςJ Secti dum Di o d. XlII, l04. Cyri iter Aa aegrotantem patrem incidit in o I. 93, 4., etsi respicis, quae β.I0-l2. narrantur, quae priusquam Cyrus ad patrem arcessitus est, facta esse censendum est, consentaneum videtur g. 9. falsa exhibere; nam quae τω ἐπιοντιετεε facta sunt fieri non potuerunt etiam antecedenti anno. Ita apparet verba δ δε αυτον
ἀπελους non ab eo prosecta esso, qui β. 13. scripsit.
rus Progr. Suidnic. 1838. p. Ilsqq. habet pro suppositiciis. Sed
tum pessime cohaerent τας μέντοι ναυς παρεδοσαν Λυσάνδρφ - Λυσανδρος αφικομενος κτi. V. Praef. p. XXIX. sq. De ephOri et archontis nominibus, quae Statim sequuntur, v. quae disPu tata sunt in Praes. p. XXVI. sqq.
113쪽
XLm ξυν ταις ναυσὶ καὶ τὰς αλλας πάσας ξυνσροισεν, εἴ που τις ην, καὶ ταυτας τε ἐπεσκευα και ἄλλας 11 hν Ἀντανδρογ' ἐναυπηγεῖτο. 'Eχθων δὲ παρα Λυρον
χοήματα νει' ὁ δ' αυτω ε&εν, οτι τα μεν παρα βασιλέως ἀνολωμένα εἴη καὶ ετι πλεlio πολλω δεικνυ 12 οσα εκαστος των ναυαρχων ποι, ομως δ' εδωκε. Λαβ δὲ ὁ Λυσανδρος ταργυριον orὶ τὰς τριήρεις τριη- . ραρχους μέστησε καὶ τοις ναυταις τον οφειλομενον μισθον απεδωκε. Παρεσκευάζοντο δὲ καὶ οὶ των 'Amν- ναίων στρατqγοὶ προς το ναυτικον D Σάμ P. - 413 I ρος ὁ' ἐπὶ τουτοις μετεπε ατο Λυσανδρον, λεὶ αυτω παρα του πατρος ηκεν αγγελος λεγων,,οτιαδρωστων κεῖνον καλοίη, ων ἐν Θαμνηρίοις τῆς mir δείας ἐγγυς Καδουσιων, ἐφ ους ἐστράτευσεν ἀφεστω- 14 τας. 'μοντα δὲ Λυσανδρον ουκ εἴα ναυμαχεῖν προς 'Aθηναιο , ἐαν μὴ πολλω πλείους ναυς ' εἶναι χρήματα πολλα καὶ βασιλεῖ καὶ ἐαυτῶ, β ε του-
του ενεκεν πολλας πληρουν. LIαρεδειξε δ' -τω παντας τους φορους τους ἐκ των πολεων, es αυτω χιοιησαν, καὶ τα περιττὰ χρυιατα εδωκε ' καὶ ἀναμνήσας, ως εἰχε φιλίας προς τε τqν τἄπ Λακεδαlμονίων πο
λιν καὶ προς Λυσανδρον ἰδία, ἀνέβαινs παρα το πατέρα. 15 Λυσανδρος ὁ ἐπεὶ αυτῶ Κυρος παντα παραδους
. II. A. E. edd. Vett. δεδωκε. . t 3. κεῖνον pro ἐκεῖνον scripsi cum B. D. C. - D. Welah. Schneid. II. Dind. Μηδίας. - Α. C. E. Ald. Iunt. Bryl. καθ
. 16. OI δ' 'Aθην. B. C. Dind. II. III. pro Oi δὲ ' θην. - . I 3. ΜηδείαςJ Iis, quae Dindor fius ad Anab . lI. 4, 27. de hac forma disseruit, mihi ,
non persuasum erat etiam invitis libris vel, ut h. I., eum uno cod. D. vulgatam scripturam esse corrigendam. V. Poppo.
Mirum est pararct se Athenelnses ad pugnam navalem, quNm Chium et Ephesum peterent, Lysander autem Rhodum coacessisset, sed mirabilius etiam
114쪽
τα αυτου προς, τον πατέρα ἀήδωστουντα μεταπεμπτος
ριας εἰς τον Κεράμειον κολπον. Καὶ προςβαλων πολει τι, 'Aθηναίων ξυριαάχρο ονομα Κεδρειαις τs υστεοαισπροςβολῆ κατα κρατος αἱρεῖ καὶ ἐξqνδραπόδισεν. Hσαν δὲ tu βάρβαροι oi ἐνοικουντες. 'Hιειθεν δ' απεπλευ- σεν εἰς Ῥοδον. οἱ .d 'Ain γναιοι ἐκ τῆς Σαμου ορμω- 16 μενοι τvν βασιλέως κακῶς ἐποί- καὶ ἐπὶ την , ol. 93, 4. καὶ την Ἐφεσον ἐπέπλεον καὶ παρεσκευάζοντο προς ναυμιαχίαν καὶ στρατηγους προς τοις υπάρχουσι προς- είχοντο νένανδρον, Τυδέα, Κηφισοδοτον. Λυσανδρος 17 δ' ἐκ τῆς Ῥοδου παρα τὴν Iώπων ἐκπλεῖ προς τον
ἐπὶ τὰς ἀφεστηκυιας αυτων πολεις. ' νήγοντο δὲ οἷ' Inqναῖοι ἐκ τῆς Xίου πελάγιοι ' η γαρ Ἀσία πολ- 18si. αυτοῖς ἰν ' Λυσανδρος δ' ἐξ υβυδου παρέπλει εἰς Λάμειρακον ξυμμαχον ουσαν Mθηναίων ' καὶ οἱ 'Aβυδηνοὶ καὶ Oi αλλοι παρησαν πεζι ' νῖγειτο δὲ Θώραξ Λακεδαιμονιος. IIροωαλοντες δὲ π πολει αἱρουσι 19
κατα κράτος καὶ διηρπασαν οἱ στροπιῶται Ουσαν πλου-
σων καὶ οινου καὶ σιτου καὶ των ἄλλων ἐπιτηδείων πλήρη ' τα δὲ ἐλευθερα σωματα πάντα αφῆκε Λυσανδρος. . Oi . δ' 'Aθηναῖοι κατὰ ποδας πλεοντες ωρμί- 20σαντο τῆς Xεδ ονqσου is Irim ντι ναυσὶν οrδογμVni g. καὶ την ἐπὶ Xιον; B. D. Vict. καὶ ἐπὶ Xιον; καὶ ἐπὶ τὴν Xέο ν dedit Welis. e marg. Steph. - προς έλοντο Dind. III. cum B. marg. Steph., ceteri εῖλοντο. : 17. καὶ ante οἱ χθην. inclusit onm Moro et Schneid. I. Dind. I. delevit Dind. II. III. . I9. Y. Hρ ος βαλλον vi . 20. Oi δ' 'Aθην. B. D. B. ορμῆσαντο. - Ἐλα εο υνο eodd. pro 'Ελεουντι. tum demum imperatores dici tribus illis, Cononi, Adimanto et Philocli, additos esse et ita additos dici, quasi ab exercitu, non a populo Atheniensium ore ali fuerint. Quas difficultates Bruchnerua Zelisohr. f. Λ.- IV. I 839. no. 5l. acutissime tollit verbis sic ordinatis: οἱ δ' Ἀθηναῖοι στρατηγους προς τοῖς υπαρχουσι προοείλοντο Μένανδρον, Ἀδεα, Κηφα οδοτον καὶ
Dind. II. III. dedit ex uno suorum
ἐκ τῆς Σαμου ὀρφαύμενοι την βασιλεως κακως ἐποιουν καὶ ἐπὶ την χιον καὶ την Eφεσον ἐπέπλεον καὶ παρεσκευαζοντο προς ναυμαχιαν. Λυσανδρος δὲ κτλ. .l7. τῶν πλοιων τον ἔκπλουνJ ut navibus onerariis
Lacedaemoniorum liberum e Ponto exitum praestaret.
115쪽
. 21. Schneid. vult διεχει. - ταυτη, quod est in B. C. D. Vict., dederunt Welis. seqq. edd. pro ταυτης. - Dind. II. III. ἐνταυθα δε. g. 22. παρ α βαλών, quod primus exhibet marg. Bas. a. 1572, deinde marg. Leoncl. , restituit Schneid. II. pro παραβάλλων. . 25. ἐκ των τειχων B. C. D. E. Vict. Dind. II. III. pro απὰ τῶν T. - προς πο λει ἔχοντας, quod est in B. D. mamg. Steph. et Leoncl. , recepit Schneid. II. pro πρὸς πολιν u. -- Α.αυτων. Thucyd. V, 65: ἰεναι' κατα ποδας αυτων ἐς δεγεαν. . 2 l. διειχε - ταυτηJPlutarch. Lys. II: τὸ δὲ μετα- ei; τῶν ήπειρων διάστημα Σαυτηὶ πεντεκαίδεκα σταδίων ἐστί. De imperfecto cf. quae Κ si h-n e r. congessit ad Anab. I, 4,
τῆν των Μακρωνων καὶ τὴν τῶν Σκυθινων. V. eiusdem gr. schol.
. 256, 4. a. Rost. g. I 51, 5.
Ἐνταυθα δ η J hic iam. g. 22. παραβλήματαJ Eadem
videntur esse quae I, 6, 19. dicuntur παρα υματα.
tarch. Αlo. 87: ταυτα λεγοντος του Ἀλκιβιαδου καὶ παραινουν τος εἰς Σηστον μεθορμίσαι τον στολον, ου προςειχον οἱ στρατηγοί. . 26. αυτους γαρδ Nomi nativum poni etiam ubi αυτος alteri nomini vel pronomini opponitur, demonstravit Schwido pius in observv. in Xen. Hellen. p. 5., e. g. Anob. IV, 2, 1 : καὶ τους αεν ανω οντας ἰε- ναι - , αυτοὶ δὲ συμβοηθησειν, ubi v. Kithn Ern m. Sed inde accusativos , ubi reperiuntur in tali verborum nexu, corrigendos
116쪽
'- αῖοι ἐπανqγοντο. 'Mκψιαδης δὲ κατιδων ἐκ των τειχων τους μεν ' 'νὶναίους se αἰγιαλω ορμουντας καὶ προς ουδεμα πολει, τα δ' ἐπιτήδεια ἐκ Σηστου
μετιυντας πεντεκαιδεκα σταδίους ἀπο τῶν νεμ, τους
να αυτον ἐκελευσαν ' αυτους γὰρ νυν στρατηγειν,
-κ ἐκεῖνον. Καὶ ὁ μεν ίχετο. Λυσανδρος ὁ ἐπεὶ
C. Ald. Iunt. Cast. ἔφη αυτ οις. - B. et Rh ali. m. D. E-οορμῆσαι. g. 26. α ol, quod voluit Goelier. ad Dionys. Halic. p. 43., dedit Dind. II. Ili. ex Vict. et duobus, ut ait, codi ibus pro α ἡ-
esse nequaquam consequitur. Dicendi varietatem, qua Omnino
insignis est lingua graeca, in hoo quoque genere ei vindicat L ob e c h. ad Phryn. p. 750 seq. Sensum quidem, quo ducti Graeci
modo nominativo, modo accusativo in talibus enuntiatis utuntur, non ubique possumus inda
gare , sed quomodo verba Thucydidis IV, 28: Ουκ ἔφη αυτος ἀλλ' ἐκεῖνον στρατηγεῖν, nb hoc loco discrepent, in promptu est. Illic enim αυτος iuxta ἔφη Po situm verbi subiecto quasi attrahitur, hic autem αυτους στρατηγεῖν suspensum est a verbo dicendi, cuius notio ex antece- XENOPH. HEI.LENICA.denti verbo intelligenda est. Accusativum habes Thucyd. VIII, 63: ἐσκέψαντο 'Aλκιβι αδνὶν μεν --ἐαν - , αυτους δὲ ἐπὶ σφωναυτων - οραν. Plat. Lys. p. 209. D: οταν σε ηγήσητρα λτιον περὶ οἰκονομιας ὲαυτου φρονεῖν hi αυτον ἐπιστατήσειν. Demosth. contra Leoch. p. 1080 :αιτιος ἐστι του καὶ αυτον κρατεσθαι καὶ ἐμε λέγειν. V. Etiam Κuhner. gr. max. g. 646, l. Matth. 636. Savpp. ad Comment. I, 4, 8. Ceterum, si
non excepto Vici. codices nO- his noti omnes in accusativo COnSentirent - nam qnos Din-
dorfius suos praedicat, qui sint
117쪽
Θωρα το πεζον εχων. Κονων δε ἰδων τον ἐπίπλουνωψιανεν εἰς τὰς ναυς βοηθεῖν κατα κράτος. Λιεσκεδασμενων δὲ των ανθρωπων, αἱ μὲν των νεων δικροτοι ησαν, αὶ dε μονοκροτοι , αὶ δε παντελῶς κεναί
η δε Κονωνος καὶ ἄλλαι περὶ αυτον Drτὰ πληρεις ἀνήχθγαν ἀθροαι καὶ η Παραχος, τὰς δ' αλλας πα- σας Λυσανδρος ελαβε πρὸς τy ry. Tους δε πλείστους ἄνδρας ἐν τu ru ξυνελεξαν ' οὶ δὲ καὶ εφυγον εἰς τεμ29 χυδρια. Κονων δε ταις Dνέα ναυσὶ φευγων, ἐπεὶ
ἔγνω τῶν 'AθνFata ν τα πράγματα διε μαθμενα, κατα-
αυτοθεν τα μεγάλα τῶν Λυσανδρου νεων ἱστια, καὶαλὸς μὲν -τω ναυσὶν απέπλευσε παρ Eυαγοραν εἰς
Κυπρον, η δὲ LUραλος εἰς τὰς Ἀθηνας, ἀπαγγελ-
30 λουσα τα γεγονοτα. Λυσανδρος δε τάς τε ναυς καὶ τους αἰχμαλωτους καὶ ταλλα παντα εἰς Λανψακον αππαγεν, ελαβε δε καὶ των στρατηγῶν ἄλλους τε καὶ Φιλοκλεα καὶ 'Aδείμαντον. ra δ' ais ιέρα ταυτα κατειρ-
g. 28. B. om. ἰδιον.- Dind. II. III. bis ἐσήμηνε V. ad I, I, 2. - ον Σων post τῶν ἀνθρωπων Om. Dind. II. III. cum B. D. ἔ Μeihom. mavult παντων. - α θροαι inseruit Dind. II. III. cum B. - ξω ν έ λε ξ α ν Weish. Schneid. lI. Dind. mutaverunt in ξυνελεξεν. - Vulg. τα χειδρια correxit Leoncl. in τε εχυδρεα, quod dant B. D. Viet.
et quales ignoramus - αυτοὶ me recepturum fuisse confiteor, quia, ut recte monent SauP-
pius et SehWido pius, huius quidem pronominis nominativus in hoc dicendi genere apud Xenophontem Praevalet. g. 28. is ala κεδ α G μ ε νωνJAntea additum οντων defendit
390. cum hoc loco comparans I, 2. διεσπαρμενους οντας. Et Sane quidem ferri potest, quia huius loci sententiam ita accipere licet, ut non tam ipsa actio, quam status, in quo tum erant Athenienses, significetur. V. Kuh- ne T. gr. max. g. 416, 4. Nihilo minus Dindorfit ratio probanda videtur, quia οντων, quod necessarium non est, sed a librario inseri facile potuit, in optimis libris abest. Accedit, quod Plutarch. Lys. 1 l. in iisdem
verbis οντων omissum videmus I
ξυ ν ε λ εξα νJ scit. Lysandri milites. Bruch ne rus, ut inlinii, 4, 9. ξυνειλημμενων, Sic h. I. ξυνελαβον postulat. V. adn. ad
codicis E auctoritate non mOVeor, ut acribum απαγγελουσα.
In a II, 4, 37. eadem ration habes ἔπεμπον-λεγονzας, Anub. V, 4, 2. πεμπουσι - ἐρωΤῶν τας, IV, 5, 8. διεπεμπε διδοντας, ubi v. Kuhnerum . ., SaePoenim verbis motum significanti-
118쪽
νος τριταῖος ἀπηγγειλε. Μετα δε ταυτα Λυσανδρος 31 ἀθροίσας τους Duμάχους ἐκελευσε βουλευεσθαι περὶ
ναῖοι πλων 'Λδειιιάντου , οτι μονος ἐπελάβετο is τῆ λγία του περὶ τῆς ἀποτομῆς των χειρων ψrispia
Λυσανδρος δε σ/ιλοκλεα προπον ἐρωτήσας, ος τους Ἀνδρίους καὶ Κορινθίους κατεκρημνισε, τι εινὶ αξιος παθειν ἀρξάμενος εἰς Ἐλληνας παρανομειν, ἀπεσφαξεν.
. g. 29. C. Om. τας ante χθηνας. - Dind. recepit απαγγε- χουσα, quod volebat Steph. et praebet E. g. 31. Iunt. Cast. om. αθροισας. . 32. Ante Schneid. II. scribeba r κ ατ α κ ρη μνίσ ε ιε; πατε κρη μνισε est in B. C. D.
hua adiungitur participium Prae- Sentis , quo actio notatur, quae nondum quidem fit, sed tamen aut reapse incipitur aut mente instituitur. Buti mann. gr. g. I 44, 3. adn. 4. Codicis E. scriptura sine dubio orta est ex eo, quod mox sequitur απαγγε- λουντα. quanquam hic locus ab illo dissert eo, quod ne Rntecedit quidem ἔπεμψε, sed απέπλευσε, ita ut ἀπαγγέλλουσα et . pr. m. in E. simpliciter significet: quae nunt i a b at. . St. την δεξιαν χειραJPlutarch. Lys. 9: ἔπεισε ψηφί
119쪽
Paratus navia quum nuntium de calamitate pertulisset Atti nas, cives omniu Parant, ut certam obsidionem tolerarent. Μox a Pausania Lacedaemoniorum rege et Lysandro terra mariquo diu obsessis, quum multi fame morerentur, Pax convenit hia Io-gi hos , ut naves nonnisi duodecim haberent, Exaulea revocarent, diruerent muros longoa et Lacedaemonita omne imperium traderent.1 Ἐπεὶ δε τα ἐν τῆ Λαμακω κατεστήσατο, ἔπλει, ἐκ το Βυζάντιον καὶ Καλχηδονα. οἱ δ' αυτὸν υπε- δ4οντο τους των 'Aθηναιων φρουρους et ποσπονδους ἀφέντες. οὶ δὲ προδοντες υλκει ictos το Βυζαντιον τοτε μεν εφυγον εἰς τον Lυντον, υστεοον δ' εἰς Ἀθή 2 νας καὶ θενοντο υθηναῖοι. Λυσανδρος δε τους ' τε φρουρους των in Ἀναίων -ὶ εἴ τινα που αλχον ιδοιυθηνῶον, απεπεμπεν εἰς τὰς 'Aθήνας διδους ἐκεῖσε μονον πλέουσιν ἀσφαλειαν, αλλοθι δ' ου, εἰδως, μι,οσφ αν πλείους συλλεγωσιν εἰς το αστυ καὶ τον Πειραια, θαττον των ἐπιτqδείων ενδειαν εσεσθαι. Καταλιπων δε Βυζαντίου και Καλχηδόνος Σθενελαον αγμοστὴν Λάκωνα, αυτὸς ἀποπλευσας εἰς Λαμψακον τας ναυς ἐπεσκευαζεν.
3 'Eν δὲ ταῖς ' 'ηνας, τῆς ΙΙαραλου ἀφικομένης νυκτος, ἐλεγετο 4 ξυιιφορά, καὶ οἰμωγη ἐκ του IΠειραι-
το, ιος, ἐπειδαν - απελθη, πα-ραδωσειν αυτεμ Βισάνθην, Rique nulla inter coniunctionem et infinitivum interposita enuntiatione Cyrop. III, I, 22: λεγω, ως τo γνωται μονον τους βελ-
120쪽
ΗEL LENI C. LIB. II. CAΡ. II. Gῶς δω των Μαρων τειχων εἰς αστυ διῆκεν, ο ετερος τω ἐτερ ' παραγγελλωπι λτ' ἐκείνης τῆς -κτος ου δεὶς ου ιιδνον τους απολωλοτας πενθουν- τες, ἀλλὰ πολυ μὰλλον ἔτι αυτοὶ ἐαυτους, πείσεσθαι νομυίζοντες οἷα λοίησαν Μηλίους τε Λακεδαιμονίωἀποι κους οντας κρατήσαντες πολιορκία καὶ Ἱστιαιεας καὶ Σκιωναίους καὶ Τοροπαιους καὶ Αἰγινήτας καὶ
χωσαι πλην ἐνος καὶ τα τείχη ευτρεπε ιν καὶ φυλακὰς ἐφιστάναι καὶ ταλλα παντα ως εἰς πολιορκίαν παρασκευάζειν τὴν πολιν. Καὶ ουτοι μεν περὶ ταυταησαν. Λυσανδρος δ' ἐκ του Ἐλληποντου ναυσὶ δια- 5κοσίαις αφικομενος εἰς Λεσβον κατεσκευασατο τας τε
. ovδ ε ὶς - π εν θ o v ντ ες JDe numerorum synesi V. Rost. gr. schol. g. Ig8. adn. 2. Κ u line T. gr. schol. F. 241, I. B u tt- mann. g. 129. adn. 12.αυ τ o ι λαυτο υ ςJ Hic αυτοὶ aptissime collocatum est. Duplici enim ratione Athenien-Ses opponuntur aliis. Primum dicitur non solum alios, sed ipsos Athenienses vidisse, quid Passuri essent, deinde iam ipsis Atheniensibus eandem sortemPRrari, quam Parassent Meliis, Histiaeis etc. De Meliis V. Thu
14., de Scionaeis V, 32., de ΤΟ - ronaeis V, S., de Aeginetis I, 108. et maxime II, 27. V, 67.
. 5. κατεσκευάσατol Formam civitatis constituit decemviralem. V. Plutarch. Lys. 13. ISOcr. Paneg. 32. SCI NEID.