Hellenica

121쪽

XENOPHONTIS

7 των γνωρίμων ποιΦαντες καπειρον τὴν πολlν. - σανδρος δε μετα ταυτα επεμψε προς ' πιιν τε εἰς Λεκελειαν καὶ εἰς Λακεδαίμονα, οτι προςπλει συν διω

. T. καὶ ante εἰς Βεκ. deleverunt Schneid. II. Diod. cum B. I . C. Vict. . 8. Ἐπεὶ δ' A. B. C. D. E. Dind. II. III. pro 'Eπεὶ δέ. -- Dind. III. 'A καδημεια; Κruger. Dion. I al. p. 306. legendum putat ἐν esu ' κ. καλουμένω γυμν. 9. εἰς Αιγιναν pro προς Αιγ. B. D. X. Vict. Dind. g. 6. γνωρίμωνJΡIutarcii. Nic. 2. τους πλουσίους και γνωρ μοis opponit τῶ δή-μφ. Aris tot. ΡOlit. IV, 3. Et B. eosdem vocat καχους κἀγαθους. g. 7. ἔπεμψε - s6J i. e. ἔπεμψε λέγοντα vel μεμψεν αγγέλλοντα - Ο τι. De sequenti indicativo v. ad β. t T.

τ ῶ καλου μένω γυμνασίφJ Soh ne id erus quum mallet legere ἐν τη καλουμενη Ἀκαδημια τῶ γυμνασίω, seclusit verba τῶ καλουμενμο γυμνασίφ, quae Wolfius ex glossa fluxisse putabat. Sed Hert inius Progr. Werth. I 845. p. 16. Vulgatam lectionem defendit inter-Pretans: Ain gymnasio, cui Aca demiae est nomen''. De articuli usu post appellandi Verba praedicato additi citat Matth. gr. g. 268. H er o d o t. V, 77: oi δε ἱπποβοται ἐκαλέοντο οἱ παχέες των χαλγαδέων, Thucyd. II,

ονα καλουμενον. Quodsi vero quis exspectet ἐν τῶ τῆ Ἀκ. καλ. γυμν., comParari iubet Hier. 4, S: τί3 μαιφονω μηδὲ τον συνοντα, et delegat ad K ii line r. ad Comment. I, 6, 13. Sed omnes hi loci nostro Ioa non Prorsus sunt similes. Desideramus exemplum , ubi vorbi appellandi participio, cui articulus additur, antecedat praedicatum. Nam ut nunc verba posita sunt, nemo non dativum τῆ Ἀκαδημία iungit cum praepositionEἐν. itaque dubitatio quaedam relinquitur, an eoo delendum ait,

vel, id quod mihi magis Placet,

122쪽

ουτε συμμάχων αυτοις οντων ουτε σαου' ἐνομον δ' -δεμίαν εἶναι σωτηριαν, εἰ μη παθειν α - τι

ψαν πρεσβεις παρὰ 'Arιν, βουλομενοι ξυμμαχοι εἶναι Λακεδαιμονίοις ποντες τὰ τεθνὶ κάὶ τοτ I ιραιὰ, κάὶ ἐπὶ τουτοις ξ θήκας ποιεισθαι. 'Ο δὲ -τους εἰς 12 Λακεδαίμονα ἐκέλευεν ἰεναι' ου γὰρ εἶναι κυριος αυ- τος. 'Eπεὶ δ' ἀπηγγειλαν οἱ πρεσβεις ταυτα τοις 'Aθηναίοις, επε αν αυτους εἰς Λακεδαιμονα. Oi δ' ἐπεὶ 13

ἐδυνατο pro ξδ. B. D. E. Vict. Dind. - B. αυτων αθροί- ας. - αυτ sos Pro αυτως restituit Dind. - τ ῆ ς αυ τ αγ ν pro των αυτων, quod tuetur Schwidop., dant B. D. C. Vict. Dind. Cast. ἐστερεοντο et Oost σατ . . 10. E. Dind. III. του un Pro εἰ uss. . II. B. Dind. Ιll. ἐπελεverha τω καλουμενον γυμνασuo pro glossemate sint habenda. Quod attinet ad scripturam Ἀκαδημία, haec confirmatur h. l.

et VI, 5, 49. omnibus codici-hus; item duobus ceteris locis Xenophonteis, ubi hoc vocabulum reperatur: Hipparch. III, 1. et 14., nisi quod postremo loco a tua margo cod. Vratisi. exhibet 'Aκαδημεία. g. s. τῆς αυτωνJ Dindor-rius affert Thucyd. VIII, 6: Καλλίγειτος καὶ Tιμαγορας, τυ γαδες τῆς εαυτων άμροτεροι. ἐστερον τοὶ privati e

h. Dυ τιμωρουμενοι, αλλα διατην υβριν, magis Xenophontis quam Atheniensium ex mente dicta esse animadvertit Κrύ-

g e r u a Histor. phil. Stud. p. 253 seqq.) col. Thucyd. V, 85 seqq. Igitur, si non irrisionem, ut Censet Spille rus Quaest. de Oέπει, v. ad 1, 5, l0.

Xen. hist. gr. Spec. P. 33. , tamen , ironiam quandam auctoris PrO-dunt lineo et qnae dicta sunt . S. IIac de causa non dubi lavi meliorum Codicum revocare lectionem , Praesertim quum urbis deditione σωτηριαν quandam revera nacti sunt; etenim, si se non dedidissent, qui in urbe erant fame et morbis Periissent omnes. Cf. verba Theramenis II, 3, 4 l. ρου τιμωρου μενο ιJut nunc Lacedaemonii, qui his verbis

quodammodo ex CuABntur.

eXercitum pernoctasse ait ad Sellasiam , ut mane posset Luconicam incursare. Contra Pau

sanias II, 38. III, l. in ipsa La-

123쪽

θοντο οἱ εφοροι αυτων , δ ελεγον οντα οἱαπερ προς Φιν, αλοθεν αυτους ἐκελευον απιωαι, καὶ ει 14 τι δέοντα εἰρηνης, κέλλιον ῆκειν βουλευσαμένους. Di δε πρεσβεις ἐπεὶ ηκον ουκαδε καὶ απήγγεiλαν ταυταεῖς τὴν πολιν, αθυμία ἐνεπεσε πασιν ωοντο γαρ ανδραποδισθγεσθαι, καὶ εως αν πεsιποῖσιν λερους πρε- 15 σβεις, πολλους τω λιμω ἀπολεῖσθαi. Περὶ δε των τει- χων τῆς καθαι0εσεως ουδεὶς ἐβουλετο ξυμ βουλευειν ' Ἀρχεστρατος, γὰρ εἰπων ἐν τs βουλη Λακεδαιμονιοις κρατιστον εἶναι ἐφ' οὶς προυκαλουντο εἰρήνην πομι- σθαι, ἐδέθxi προυκαλουντο δε των μακρων τειχων ἐπὶ δεκα σταδίους καθελεῖν hiατερ- ἐγενετο δε 16 φισμα μὴ ἐξεῖναι περὶ τουτων ei ουλευε P TOι--των δε οντων, Θqοαιιένqς εἶπεν ἐν ἐκκλησία, ori, εἰ βουλονται αντον πεμαι παρα Λυσανδρον, εἰδως ήξει Λακεδαtμονίους, ποτερον ἐξανδραποδισασθαι την πό-

Agor. q. S: εἰ κατασκαφείη τῶν τειχων των μακρῶν ἐπὶ δεκα σταδια εκατερου, scit. του βορείου καὶ του νοτίου τείχους. g. 16. To ιου' ω ν δ Θ ον τωνJ Haec explicanda sunt ex illo usu, quo participii abso Intepositi subiectum saepe omitti tur, de quo V. ad Ι, 2, 29. Non aliter se habent Anab. III, i,

10. Ovτω δ' ἐχοντων, nam haeo ipsa verba idem fere valent quod Τοιουτων - οντων, si quidem, ut Per se patet, TOLOυτων est praedicatum. Quare frustra quod est Anab. II, 5, 12. τουτων δεοντων hic Teponendum censet

tum erat in Asia. V. Pl u t a r c h. Lys. 14. 3 - .

πλεῖον necessarium esse Commonstrare studuit, ac urn te Tm-

fellit G. Sauppius in Annal. Lips. 1833. VII. p. 390 seq. CI. Plat. Μenex. p. 379. ed. Be .r ἡμερας πλειω ῆ τρεῖς. V. eundem Sauppium ad Comment.

124쪽

μῆνας καὶ πλείω, ἐπιτηρῶν, ὀποτε Mθηναῖοι ψελλον

ἐν ἐκκλησια, οτι αυτον Λυσανδρος τέως μὲν κατεχει, εἶτα κελευει εἰς Λακεδαιμονα ἰέναι ' ου γαρ εἶναι κυ-

ριος ῶν ἐρωτωτο υστ' αυτου, ἀλλα τους ἐφορους. μετα ταυτα Γρέθη πρεσβευτης εἰς Λακεδαίμονα αυ- τοκράτωρ δεκατος αυτος. Λυσανδρος δὲ τοῖς ἐφοροις ἔπεμψεν αγγελουντα μετ aλλων Λακεδαιlιονιων υριστοτελγὶν, φυγάδα 'Aθνὶναῖον οντα, οτι ἀποκρίναιτο Θνὶρααενει κείνοπις κυρίους εἰναι εἰρήνης καὶ πολέ

μου. Θηραμένης δὲ καὶ οἷ αλλοι πρέσβεις ἐπεὶ θανἐν Σελλασία, ἐρ-ώμενοι δὲ, ἐπὶ τίνι λογω ῆκοιεν,εω , οτι αυτοκρατορες περὶ εἰρήνης, μετα ταυτα οἱ

. 6. ε ὶ π ε ν ἐν ἐκκλ. dedi ex B. pro ἐν ἐκκλ. εἶπεν.

eunte mense Martio anni 404. V. Plutarch. Lys. 15. Si e-Vers. Comm. hist. p. I 07. κατε Ιει - κελευgeJ Non dubitabam revocare indicativos, Praesertim quum cod. B. altero tantum loco praebeat optativum. Praesens historicum in secundariis quoque enuntiationibus usurpatur. Supra I, 7, 5. lI, 2, T. Anab. I, 8, 1: ἐβοα -, οτι βασιλευς προςἐρχεται. Supra g. T.

Propius etiam ad nostrum BG- cedit Iocum Arrian. de Ven. VlI, 2: ῆδη ἔγνων κυνα, ητις - διεδήλου, οτε ανεατα , otκοε μενουσα. Amant enim Graeci pro sua ingenii mobilitate res praeteritas in ipsam Praesentiam adducere, quo Pro- Pius Possint earum , quasi ad vivum eXpressam imaginem intueri. ' Η ΑΑS. ad de Rep. Lao. II, 8. Heind. ad Plui. Protag. p. 320. D. Κ illiner. gr. schol.

. 255, l. Rost. gr. schol. f. i5l, I, l. Butim. . 137. adn. T. Eadem natura est infinitivi praesentis, de quo V. ad Oecon. IV, 20. Ages. II, 25., supra I, 3, 19. εἶταJ In εἰτα simul particu-Iae δε vim latere notum est. V. ad Oecon. v. b. ου γαρ εἶναιJ ταναι Scit.,

quod verbum intelligas ex an tecedenti κελευει. I o εθη - εἰς Λακεδαί

125쪽

20 'Aθηναίοις, αλλ' ἐξαtρεῖν. Λακεδαisiόνιοι δε Ουκ εφα- . Οαν πολιν Ελληνίδα ἀνδραποδιειν, μψα αγα- ειρ- γροδιενην ἐν τοῖς μεγιστοις κινδυνοις γενομενοις Ἐλλάδι, ἀλλ' ἐωοιουντο ειρήνην, ἐου' ω τά τε μακρατείχη καὶ τον IIειρωα καθελόντας καὶ τὰς ναυς πλην do δεκα παραδοντας καὶ τους γαδας καθέντας, τον αυτον Hθρον καὶ φιλον νομίζοντας Λακεδαιμονιοις επεσθαι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θαλατταν, οποι ἀν21 ηγωνται. Θqραμενης δε καὶ οἱ συν αυτ68 πρέσβεις ωαπιφεροντο ταυτα εἰς τὰς Mθήνας. Eψιοντας δ' αττους Οχλος περιεχεῖτο πολυς, φοβουμενοι, μη απρακτοι ηκοιεν ' ου-ετι ἐπεχώρει μέλλειν δια τὰ πλη-

Post ἐκελευον inserunt cisaeos ς E. marg. LeoncI. Schneid. II. Dind. I. lI. ἔ Dind. III. uncinis seclusit. . 20. A. Ald. Iunt. Bryl. Cast. γενομενην pro γενομενοις), quod recepit, suadente Zeunio, Weiskius, secluso εἰργασμενην. g. 19. ἐκελε v ονJ αυτους, quo non opus est, delevi, quia abest in optimis codd. ἐραιρεῖ νJ so. την notiν. filio

et antecedens infinitivus suspensus est a notione iubendi, quae Iatet in αντελεγον. DB TB CL

Auctore Aristide or. Leuctr. p. 120. Lacedaemoniorum tum aliquis dixisso serebatur satius esse servare Athenas incolumes,

ne 'Eλλας fieret ετεροφθαλμος. μέγα αναθον - τῆ Ἐλλαδι J Classenius haec verba habet pro insiticiis. Μa. gis Placeret Z eunti opinio, nisi obstarent codices.

Actum publicum, quo pacis Conditiones continebantur, eX stat apud Plutarch. Lys. 14. V. Si evers. Comm. hist. P. 93. καθελο ντας - νομίζον-τ ας J Participia aoristi posita sunt de iis rebus, quae Peragendae sunt, Rntequam pax sat, praesentis participium de iis, quae ad futur. tempus pertinent.

rus X lli, Ii T. solas decem et

quidem longas naves ConCeSSRSesse narrat. in conditionibus, ut

Andocides de pace p. 96. tradit, suit etiam: των πολεων πασῶν ἐκχωοῆσαι. καθεντας J καθιεναε de exsulibus dicitur, ut κατερχεσθαι et κατιενοα. Sunt quidem aliquot loci, quibus verbi αγειν Bor. I. inveniatur, ut Thucyd. II, 97. προςῆξαν. , Antiph. de C. Hor. p. l34, 46. αξαι, sed hano ob causam Clas aenius h. l.

καταξαντας, revocarct non debebat. Μanifeste rarioris verbi

καθ ας illud , quod non nisi in peioribus libris exstat, inter-

Pretamentum est.

XVI Munychionis / mensi fi Ol. 93, 4., i. e. exeunte Martio a. 404. a. Chr. V. Si evera. P. 45.

i ibicines. Usitatius esset υπαυλων. Non dissimile est apua

126쪽

νων ξυνεπαινεσαντων, εδοξε δεχεσθαι τvν εωήνθν. Μετὰ δὲ ταυτα Λυσανδρος τε κατεπλει εἰς τον IIειραιὰ, καὶ οἱ φυγάδες κατιεσαν, καὶ τὰ τείχη κατεσκαπτον

μὲν προτερον ἡ τσεντων υπο Συρακοσίων Καρχηδονιων, σπανει δε σιτου ἔχοντων 'Ἀκράγαντα, ἐκλιστον-

καθ έντας pro Vulg. καταξαντας dant B. D. C. καταθέντας Vict. margg. Steph. et Leoncl. Dind. II. III. g. 2 l. μελ ιειν C. D. E. B. μελεινὰ, Steph. Leoncl. Weish. Schneid. Dind.; antea edebatur μένειν, quod est in A. g. 22. πολῶ pro πολλω dant B. C. D. Ε. Vict. Dind.

Plutarch. Lys. 15 : πολλας μεν ἐξ ἄστεος μετεπέματο αυλητρίδας, πασας δε τας ἐν τῶ

ήμέραν αρχουσαν τῆς ἐμυθερίας. Etiam Thebarum muros sub cantu tibiarum Alexander iussit deleri, T Eeta. Chil. VII, 408. X, 413. Ceterum testibus Lysia cc. Eratosth. P. t 09. J.

citu Peloponnesioriam demum uno vel duobus mensibus post deditam urbem eversi sunt. ΕΟ-dem tempore triginta ,irorum tyrannis constituta est, i. e. mense

Aprili vel Maio a. 404. V. ad II, 3, 2. Si evers. l. l. p. 46. 93 seq. et 95 seq.

. 24. ἐν so 'με νουν τε ἐτυραν νη σ ε J Hoc eo sensu dictum esse videtur, ut sit: tyrannidem O cc up a Vi t, quam vim vocabulum τυραννεῖν nullo modo habet. Praeterea salsa sunt quae hic legimus. Nam teste Di doro XIlI, 109. Dionysius imperium invasit ea hieme, quae

captum Agrigentum secuta est, nequaquam igitur medio anno eo, cuius exordium a veris initio statuendum est. V. Praefat. P.

XXVIII seq. et XXX. ὲλοντων 'A κράγαντ αJHic quoque falsus est qui haec

interpolavit. Agrigentum enim non B. P. auno 27., cuius finis hic indicatur, captum est, sed ol. 93, 3. i. e. inter Iulium B. 406. et eundem mensem a. 405. R. Chr. , ut testatur Diodorus Alli, Si. Accedit, quod aperte repugnant inter se chronologiae rationes. si cum h. l. comparamus I, 5, 2 l. Hanc ob causam, suadente Bruchnero Progr. Suidn. l838. p. 13. hanc sectionem seclusi. V. etiam Si evers. P. 9l.

127쪽

XENOPHONT S

ARGUMENTUΜ.

Imperio Athenarum triginta viris trudito, Lysander Samum expugnat et magna o toto bello pecunia ditatus Spartam redit. Triginta viri quum leges conscribere deberent, magistratibus novis constitutis Et praesidio harmostaque a Lacedaemoniis expetito, pro lubitu optimum quemque ud mortem ducebant. Critias princeps triginta virorum, qui e collegis Theramenem maxime haberet adversarium , lenius quippe sentientem, ne huic Populus aenpplicaret, re eum reliquia composita, tria millia civium legit, qui summam rempublicam defenderent; reliquos arma tradere . iubent. Hinc Theramenem in aenatu Critias proditionis vccuaat. Egregie se defendit ille adeo, ut aenatus eum absolvere velle videretur; sed calumnia usua Critiaa et armatia hominibus hominem ad supplicium abstrahi iubet.

CAP. III. g. 1. Tφ δ' ἐπιον τε ἔτ ει J Ab initio belli Pelopon

nesiaci anno octavo et vicesimo.

sequentia verba produnt grammaticum , qui res ad constitutos archontum fastos referret. Accedit oratio ἀνακόλουθος et Perperam quidem Procedens. Brucknerus etiam verba Tῶδ ἐπιοντι spuria esse Ceu Set. Ἐνδ iovJ Hoc ducit vulgata scriptura. Namque Axδιος ephorus Commemoratur Thucyd.

V, 44. VIII, 6. l2. Unde consequitur, ut g. 10. quoque hoc

nomen scribatur. - Ceterum Φauctore Lysia c. Agorat. P. 495. triginta viri omnes fuerunt inter quadringentos illos, qui a. 4li. a. Chr. per quattuor menses rei publicae praeerant. V. II i n-r i c h s l. l. p. 2 l. et 55.άναρχίανJ Haec durabat persedecim vel septemdecim men-εes, Per quos v. ad is, 2, 23. et II, 4, 43. magistratibus utebantur Athenienses . non libera populi voluntate creatis. V. g. 11. Si evers. l. l. p. 47. Similiter Elei olympiades aliis ludorum praesidiis actas non numerabunt, sed ἀνολυμπιαδας appellabant, ut narrat P a u s a n. VI, 22, 2.

128쪽

IIEL LENI C. LIB. II. CAP. III.

σιθείδης. Toυτων δὲ . πραχθεντων, ἀπεπλει Λυσανδρος 3προς Σάειον, 'Arις δ' ἐκ τῆς Λεκελειας απαγαγὼν το0l. 94, πεζον στράτευμα διελυσε κατα.πολεις ἐκέστους. Κατα δὲ τουτον τον καiρὰν περὶ ηλίου εκλειήνιν 4Λυκοφρων. ὁ Φεραῖος, βουλομενος αρξαι ολης τῆς

Θετταλίας, τους δεναντιουμενους αυτω των Θετταλων,

Λαρισαίους τε καὶ ἄλλους, μάχη ἐνικησε καὶ πολλους

ἀπεκτεινεν.

ν δὲ τῶ αυτῶ χρονω καὶ Λιονυσιος ὁ Συρακοσιος. τυραννος μάχs ηττσεὶς υπο Καρχηδονιων Γέλαν καὶ Καμάριναν απώλεσε. me ολιγον δὲ καὶ Λε-

β. 2. Vict. Dind. II. III. οἶδε pro ουτοι. - Πολυ χαρτὶ sB. D. Dind. II. lII. pro Πολυάρχης. . g. S. TOυτων δὲ B. D. Vict. Dind. II. III.; antea Tov- των δή. . 4. ιι αχ η ἐν ίκη es ε B. D. Dind. II. III.; antea ἐνlis. μάχη.g. 5. A. D. E. edd. ante Cast. Γελλαν. Si eversius autem p. 96. hanc anarchiam ita intelligit, ut,

archontum magistratu anni 403. Innio mense finito, novPS Rrchontes per turbulentam illam reipublicae tempestatem non suisse Creatos opinetur. Ceterum αναρχία vocabulum vix ante Diodorum invenitur, quem cf. XIII, 3. Voemelius, qui an archiam inde a T. die m. Iulii a. 404. incipere statuit, in eo lapsus est, quod novum annum a Iulio, non E mense Aprili ordiri putat. V. Praef. p. XXVI sq. et p. XXX.

sollenni decreti formula abusus esse Videtur Lysander, quum ab eo populus Vi esset adactus. Quilla enim muros destruere tRT-

darent. v. ad II, 2, 23. , illo

sub ruptae Pacis Praetextu Per Theramenem legem curavit ferendam de re publica triginta viris tradenda ἔ quam rogationem nisi acciperent Athenienses, ultima esse Passuros minabatur. Sic populus decrevit quod iu-hebatur: quo facto demum muri sunt destructi. v. Si evers. l. l. p. 46. Qua ratione illi triginta creati sint, legimus apud Lys. contra Eratosth. P. I l0.

ΣοφοκλῆςJ Non Sophoclea

poeta, qui iam ol. 93, 3. mo

tuus erat.

. q. περὶ χ λέου ἔκλειψιν J quam, monente Dod-W e ll o , Septembris diei tertio

assignant tabulae astronomicae.

129쪽

8 XENOPHONTIS

λιν καὶ τα ἐνοντα πάντα καὶ δοια αρχοντας καταστήσας φρουρειν αφῆκε το των ξυμμάχων ναυτικον κατὰ 8 πολεις, ταις δε Λακωνικαις ναυσὶν ἀπεπλευσεν εἰς Λακεδαιμονα ἀπάγων τα τε των αθμαλλων νεῶν ἀκρω-

9. T. Cust. om. τοις. - φ ρουρ ειν B. c. D. E. Vict. margg. Steph. et Leoncl. Dind.; ceteri φρουρους. . S. C. ἀπεπλει pro απ έπλευ σ εν. - B. απαγαγ ων. - του ante Πειραιως omisi cum B ; v. 4, 26. - B. και ἔτι αλλο προεκτήσατο I Vict. ἐκτήσατο. moratur, narrat Diodorus XIlI, I 09 seq. , sed Pro rerum ab eo expositarum ordine, quum Dionysius victus a Carthaginiensibus dicatur ol. 93, 4., hic non esse potest nisi annus 405. a. Chr. Μinoris momenti esse videtur, quod parum accurate Geloi et Camarinaei, qui in civitatem recepti erant Syracusarum, dicuntur Leontini, quum inm demum ita recte vocari Possent, Postquam Syracusis Leontinos secesserant, Dio dor.

quites Syracusanos Aetnam sive Catanam non missos esse a Dio

nysio , sed ibi refugium quae

sivisse. Has . ob causas hanc quoque Paragraphum non a Xe-phonte profectam esse Suspi- catur Bruch ne rus p. l . g. 7. τ oῖς αρχαίοις πο-

1 ιτα ις J Civibus antiquis, qui ab Atheniensibus fuerant eiecti, quadringentis, Thucyd. VIII, ela

Bruchnero Zeitschr.1. α- IV. 1839. no. 51. , additum esse videtur ab eo, qui δεκα ἄρχοντας interpretari vellet, quod ipso non intelligebat.

d e r u a exspectabat' noristum.

Imperfectum aignificat passim in itinere, quod nondum con

fectum erat, accepi3se coron S.

κ αὶ ὀ κτ εῶ κ αὶ ε κ o G ιν ε Tu π os πολεμω ἐτελευταὶ Bellum si computatur ab illo Thebanorum in Plataeenses impetu, quem Thucyd. II, 2 duobus mensibus ante Pythodori archontis magistratum Posuit, HS-que ad captas Athenas, septem fere et viginti anni conficiuntur, Thucyd. V, 26. Si ad

numerantur sex me Ses, quos

Lysander et constituendo triginta virorum imperio et expeditioni in Samios susceptae insumpsit, scribendum erat επτά,

130쪽

απέδωκε, τελευτῶντος του θερους εἰς ο ὁ ἐξάμνος καὶ ὐκτω καὶ εικοσιν Axi τῶ πολεμω ἐτελευτα, ἐν οἷς ἔφοροι οἱ αριθμουμενοι Οιdε ἐγένοντο, Αἰνγίας πρωτος, ἐφ' ου ῆρξατο ὁ πολεόμος, πέμπτ' καὶ δεκάτω

f. 9. Tα α δὲ B. C. D. E. Vict. Dinil.; ceteri Tne υ ταδ η. -- Vict. εἰς o εξαμ. - Peter. legi vult καν oκeco; Weissen- horn. Hellen. p. 199. n. 12. ἐπια vult reponi. - oi ante αριθμουμενοι addidit Schneid. 1 . ex B. g. I 0. Monente Hellandio Quaesit. de dial. Xen. p. II. ex h. l. Papias in lex. attulit μαρχος. non ὀκτω. Facili igitur opera

correcto hoc numero locus Sunari posset, nisi satius esse videretur totam hanc inde a Ver- his εἰς o et aequentem sectionem eidem tribilere grammatico, qui antea passim ephororum nomina Xenophonti obtrusit. V. quae de hac re dixi in Praef. p. XXVII. Quo autem modo fieri potuerit, ut in sequenti Paragra-

' Pho non septem et vigiuti, sed undetriginta ephori enumerarentur, Perspicue demonstrat Morus

anni numerantur olFmPici, per quos Pugnabatur, inde ab ol. ET, I. usque ad ol. 93, 4., Conficiuntur octo et viginti anni, quibus accedunt illi sex menses. Qua in computatione interpolator eo lapsus est, quod primum vnnum, cuius duo tantum menses in bellum incidunt, pro Pleno numeraret. Undetricesimum autem addidit ephorum, quia Lysander redisse videtur, postquam ille magistratum iam intravit. Ut enim e Thucyd. V, 36. intelligitur, ineunte nu-ctumno ab aequinoctio auctumnali) annus civilis Laceduemo

niorum et ephororum mBgistra

tus initium cepit. V. Ide I er. chron ol. l, 362. Mulier. Dor. II. p. 125. καὶ o κτωJ Ρ et erus καὶ

in καν mutato haec verba aio interpretatur: ,,hac ETeunte aestate sex menses erant s. de

erant) et duodetriginta anni ex-Plerentur , sive : ,,noch si I Ionata und die 28 Iahre waren volige-wesen' : qui sensus quomodo eAverbis graecis eliciatur, equidem non video. Certe non solum paullo durius , ut ipse confitetur V. D. , sed Prorsus barbaro ita locutus esset Xeno-Phon. Neque plus proficitur interpretatione Voemel ii, qui Progr. Francos. Ita l. p. 4. nostrum locum ita vertiti rediit domum Lysander praeterita aestate, quus inita belli tempus Se-

라틴어 텍스트