장음표시 사용
31쪽
Cloon contra Pum insurrexisso videtur, qui, si Sotioni fidos h), Anaxagorae accusator exstitit, quas causa atque Phidiaca eodem tempore actas sunt i . 16. Haec quum satis cserta tonsamus: haud magnopere demo-vori nos patiemur diuersa quadam Philochori narratione, quanquam scriptoris haudquaquam spernendi. Philochorus m) Phidiam tradit, postquam Minervam in Parthenono Posuerit, reum factum esso et metu condomnationis Elin aufugisse, ibique Iouis imaginem fecisse, sed ibi itorum in capitis discrimen vocatum et supplicio ab Eleis esse assectum. Is rerum ordo si verus esset, accusatio illa priore adorot in Olympiadis LXXXV. a. 3 vel 4. , quum sub finem huius anni artifico ni iam olympias versatum ess , certissimum habeamus. Tum vero quisque videt litem, quae inter proximas belli causas ponitur, a bolli exordio nimis longo interuallo dimoueri, neque id vote res Scholiorum auctores fossilit n). Deindo Phidias migratio in Elidem, qualem supra exhibuimus, omno aliud magis refert quam exilium, quod summa cum sostinatione supplicii sui tandi Causa non sino ignominia subitur; Et hoc argumentum mihi palmarium videtur. Deniquo quis Athenienses tam harbaros habebit
iamque mitiore omni humanitatis sensu destitutos, qui vixdum absoluta deas suae perti icone, ah inuidia et suspiciona tam mal temperarent, ut diuinum artificem vilissimis exagitarent criminibus. λὶ Diog. L. II, 12. Cf. I. T. Hemsen Anaxagor. p. 4s sq. Satyrus apud Diog. l. l. Thoeydidem actorem dieit . qui Olymp. LXXX lv. a. 1.
stractemo expulsus iam ante a. 4. exeuntem reuersus esse videtur
Thuc. I, H7. ef. Boethh de Antigone . I) Plutarch. l. l. m Apud Schol. Aristoph. Paee 6 M. Huie accedit Qua tremere-de Quin . qui litem in Phidiam Olymp. LXXXu fere media suis
32쪽
Sed res magnopero mutatur, sἱ populo Iouilalsi set inconstantia insigni annos quosdam damus, quibus admiratio desideret, inuidia
inualesceret, Praui rumores inorabescerent. Et iam hoo Ρhidias inuidiam augere Potarat, quod interea operam suam iis vendiderat. quos breui hostes patrias sors iam quisque angurabatur. Tum lis illa institui poterat, in qua ploraque tam extraordinaria agebantur, ut quanto tum odio flagrauerint Poriclis amici, inde quam maximo appareat. Cum Enim Meno quidam, sex Oporis Phidias, ad aram in foro supplex confodisset, populumque rogasset, ut ipsi impune 1ic oret Phidiam ob crinion in Minervase signo facisndo deserra, i que Primum ei crimen peculatus intulisset, quod aurum ad testsindono destinatum non Plenum insumserit, hanc quidem accusationem Phidias egrogie propulsa uit eo quod auream vestem ab imagin demtam et libratam iustum habere pondus domonstrauit O ; sed statim alia ab oratoribus factionis aduersariae obmota ost lassam Phidias numinis sanctitatem sexprobrantibus. quod Poriolis sitamque effigiem Joas scuto clam intulerit, tum quB Plebem variis, ut si, motibus fluctuantem, num in comitiis omnis res agebatur, hOmines factiosi eo perpulere, ut rogantis Glycone Menoni vactigalium immunitas praemio daretur, Et ducos ad bellum delacti, tanquam a factionse Pariolis homini summum immineret periculum, sum
securum praestara iuberentur, Phidias contra in carcerem ubduce o XXXXIV. talentortim nempe, ut Philochorua l. l. Diodorus XII. 40.
numerum auxit ad L. Isine nata sunt. quae Suidag s. v. Φεβω. qui in eeteris Seholia ad Pacem aequitur. do Peculatu L talentorum habet. Thu d. Il. 13. XXXX. tantum talenta numerat. euiua verba: - φαινa σἔχον - αγαλμι orrαρκκοντα ταλαντα σταθμον - - καὶ περιαιρετα, u μαν. remouent plane dubitationem. qua laborat Heyne l. l. p. 192. v. Boethh. Oeeon. pubi. Athen. I. p. 479. Philochori et Thucydidis testimonia conciliare a indet Qua tr.
de Quin p. 232. Insulsa quaedam de Periclis et Phidiae peeulato profert Sebolium in Nube. 86i. u.
33쪽
C. ODO PR. M UELLERtur, in qlio iudicium do capite opperiens, nam populus Prae udiscium tantuIn tulerat P), morbo correptus est atque diem supremum obiit q). Phidiam obiisse, Philochorus auctor est, Pythodoro archonte , in quo eum scriptorem verum puto, cum is archon Olymp. LXXXVII a. 1. in magistratu fuerit, quanquam in eo salsum fuisso iam demonstrauimus, quod rumorem quondam se utus, quo scilicet inuidia Ρhidias necati ab Athenis romoue Potur, Cleos Dius facinoris insimulauit, et ex una eadem quo Iito duas effecit, cuiusmodi geminationes non raras sunt in historia antiqua. Obiit igitur Phidia Aeodem tempore, quo ultimum Periclis opus, Pro Pylaea, Perfecta
sunt, quae indo ab Olymp. LXXXV. a. 4. usquo ad LXXXVII.
R. l. struebantur r); ita quo verum csso Potest, quod Plutarchus dicit, in omnibus operibus Publicis, quorum curator erat Pericles, Phidiae consilium at artis peritiam ipsi affuisse, quanquam, si alia obstarent, certo hino colligora non liceret, nullum ex illis post Phidia o mortem absolui potuisse ε . 17. Sic igitur rationes nostras sibi constant. Phidiam inde ab
Obmpiada LXXXII oel LXXAIII. publica Athen ensium operia
Pericles epistiata consilio suo rexisse et manuum honore nobilitasse, atque Parthenoni OL LXTAV. anno tertio ineunte signum Herae intulisse χρ υσε λεφα ν τ ι νο ν; mox, cum nomen om3 inter Graecos egregis soreret, Elidem pocatum abiisse deique signum
Omnis enim actio, ut Plutaretius Indicat, μήνυσι e fuerat, de qua v. Schoemann de Comit. p. 219. Platner der Proeela und die Elagen T. I. P. 333sqq. Meno non accusat sted μηνύει. quippe Phidiae quodammodo subditus. populus rem Persequitur, indIei quamuis mendaci μ νυπα tribuuntur. Cf. Platner P. 360. q) V. Plutareh. Pericl. 31. Minus fiducias tribuo Diodoro XII. D.
Phidiam eapitis poenam luisse, inter veterea tantum alterum Schol. ad Pacem 604. narrat. r Heliodorus a p. Harpocrat. s. v. Προπυλ. eL Photiam s. F. a Vt Qua tremere p. 223. eontra Heyri Ium obseruauit.
34쪽
eondidisse inde ab Ol. LXXXV a. 3. au LXXXVI. a. 3. Otio absoluto Athenas reuersum et populi ori fractionis cuiusdam in Porielem Odio eorreptum anno fore Ostmpiadis LAXXVI quarto
pisticae accustitionis discrimen subiis,o et cum in carcerem coniectus esset, archonta PFethodoro, Ol. LXX II, 1. diem supremum Obiisse t).
e) Quod si Sebolii ad ArIstoph. Paeem 604. nexum altente conlideraue ris: ἐπὶ n υ Θοεωρο- αρχοιπος ταύrά ς ra' καὶ το αγαυμα τὰ χρυσων ritς 'Aθινῆς ἐσταθη εἰς τὰν νεων τῶν μέγαν ἔχον χρυσίου στaθμον ταλανθ ν μθ . Περικλέους ἐτιστατουντος. Φειδίου ὁ πριήσαντος. καὶ Φειὀδες ὀ ποιήσας δόξας παραλογίζεσθαι τον ἐλέφανατον τον εἰς σας φολίδαο ἐκρ θη. καὶ φυγῶν εἰς Ηλιν ἐργολαβῆσαιτο α γαλ ua σου Διός σου ἐν 'Oλυμνί λέγεται hic Heyne l. I. fragmentum Philochori terminari pntat. sed nulla de causa. si quid video , τοPro ὀὲ ἐξεργασαμνος αποθα- ὐπο 'HλεIων ἐπὶ Σκυθ οδ ιο- ρο υ. ος Di ιν ατο τούτου ἔβδομος I vix dubius haerere potes. Palmerium Exercitat. P. 746. atque Corsinum F. A. II, s. p. 2 in loco Priore recte reposuisse ἐπὶ Θso σωρον αρχοντος, altero ἐπὶ Πυθοδω- ρου. quanquam NeFne l. l. obnititur. Pythodorus enim, Arehon OI. 87, 1., e compulatione veterum εolita leptimus est a Theodoro. . olym P. 85, 3. . quo archonte Minervam dedicatam etiam Eusebius probare potest. Et saei te perspicitur . eum qui in fine Scholii addidit: ιστα ἔτεσι προ ερον rie σού πολέμου αρχῆς των περὶ pM3ίαν γε- νομιιων. altero loco adhuc legisse: ἐπὶ Llυθοὀasses. quo archonte bellum Peloponnesiacum motum est. Quae alterum, idque breuius. Scholium affert. partim e priore partim ex aliis derivata leuioris notae sunt. - Sed Corsinum quanquam in Iections Scholii eonati. tuenda verum vidisse arbitror, in teteris non sequor, quippe qui Phi Ioehori rationea omnes suas fecit . quas cur deteriorea habeam,
supra signifieani. Ei iam id errauit, quod Plutarchum opinatur. Pericl. s . Thueydidem expulsum dicere post litem Phidiae t F. a. p. 220.3; cum ex eo loco id tantum colligi Puasit. Periclem magno
operum publicorum molimine iuuidiam iam excitasse ante Thuey.didis ostracismum.
35쪽
18. Haso autem posita Viam nobis domum struunt ad aetatem Phidias atquo tempus, quo natus sit, constituendum. Phidiasonim, quum Minervam in Parthsnono inscriboris a ciuibus ipsi non concederetur, in clypso deas sui similem speciem incluserat, Eo a tisicio, sicut fama multum in antiquitate celebrata serebat, ut, si quis eam separare voluisset, soluenda esset compago simulacri to. tius. Ea autem species erat senis calui usi subcalui ti , quume opto non induisset Phidias, si iuuenis adhuc suissot bono capillatus. Statuamus suisso quinquagenarium. Soniorem gnim fuisse,
si eui sortasso Plaeot, ns honor capillitii maturius defluxisso videatur, improbabile puto ob amorem Pantarcis, quo sese, dum Iouem satoret, summopero flagrare tum sigillo pueri in solio Diueto, tum nomino eiusdem prodidit litteris minutulis Iouis digito ita inscripto: Παντάρκης καλοs x . EX qua inscriptione sanct BIucet vel amoris vesanus furor, vol certe irreuerens quaedam et insolens festiuitas. Cum Onim apud Graecos amasti pueris, qui gymnasiorum decora oi flores habὐbantur, vasa fictilia dono forentes, et us καλος inscribero solerent, atque Athenis, si quis puer Ob venustatem celebrahatur, toti Parietes verbis: o δεῖνα καλος, implorentur: Phidias
Lummi dei imaginem ab Vniuersa Graecia sanctissimo cultam non rosormidabat testem et docum sntum furoris sacoro. Ea vero animi libido etiam inter Graecos sexagenarium vel se genario maioronati V. Plutareh. Periel. 31. eL DIO Chrysost. Or. XII. p. 195. ArIatot. de
mundo s. p. 863. ed. Duvat. Θαν tσ. ακουσμ. c. 166. p. 3ια ei. Beck- mann. Cicero Tusc. Q est. I. 16. Orati Ti. Valer. Aiax. vIII, 14. Apulei. de mundo p. 72. ed. Elmenti. Ampel. lib. memor. 8.x V. do ea re Clementi Alexandr. Cohori. P. 16. 12. Arnob. dv. gerit. VI, 13. Photii Lex. p. 482. 19. Naziana. Carm. Iamb. 18. T. II. P. 1Ν4. ed. Venelae, eam narrationem transtulit ad Minerua a digi-ium. Ridiculi sunt, qui ut Phidiam exensent, Pantareis nomine Iouem ab eo celebratum fingunt. V. Christio opon the patrited
36쪽
dedaeuisset, et a Populo, καρον in quavis ra studioso obseriIani g. intempestiua et doridicula habita ossoty . At fortasse praestiterit non uti hoc argumento quippe a ro turpicula ducto, quanquam historia nihil si hi alienum putaro debet, quod ad vitam humanam Pertinet. Tum ipso Phidiae ingenio, quod, cum Ioue in laceret, summoporis
florebat si tum demum summum, quo enitebatur, gradum assu utrim si, uterer documento, homin m virili adhuc atquct vegeta uelut tum osso gallisum. lam igitur si a tempore Minorvais atquo Iouis
positorum, i. o. ab Olymp. LXXXV st LXXXVI, ad priora rogredimur: Phidia in Ob Isera LXXIII natum ossa inuenimus,
quod tempus supra iam indicauimus: cui aliquot annos fortassse is, cui argumenta Proposita laxiora videntur, vel addere vol domors
poterit; sod sub hella Porsi ea Phidiam iam floruisis, nemo sibi Post-
haec Persuadere Poterit. 19. Cum in hac disquisitione Oxternum tantum, quem vocant, at ciuilem vitas conditionem spectare nobis pro Suerimus, ut quaestionem de oo, quid in arto prasstitorit Et quo eam evexerit Phidias, ultera sequents soluendam destinamus t vix quidquani superest, quod ad illam illustrandam faciat, nisi ut discipulorum ratio habeatur, sine quibus Phidias, si artificona ex operum mois et magnitudinct metimur, tantus artifex non fuisse . Nam cum Ρhidias por multi a doloscentes traderentur, ut mercedo Paetu artis Prum
yὶ Contra dicere pol sis, etiam Pindarum octogenarInm Theoxeni pueri amore flagrasse, in cuius sinu diem sti premum obiisse sertur . et in quem Seoli tim illud seeit celeberrimum t Xuν μὲν κατοἰ καιρὰν ἐρωτων δρέτωθαι, Θυαι. σὐν ἀ λικιε τας ὀὲ Θεοξέ ο ἀκτῖνάς - ὀσσων μαρμαριζοί ας δρακεὶς ἔς mi ποθεν κυμαίνεται. ἐξ ἀδάααντος 11. Haρου κεχαλκειααι μέλαιναν καρδIαν χει φλογὶ. Sed quae de obitis traduntur. fabulae persimilia sunt, et In hoc Scolio magia agnoseo ingenii lusum. quam cupiditati a. quae in oetogenario deridicula
37쪽
copia et usum eos doceret et): eos, quos selieioro ad eam indolonatos vid oret, ad opera illa adhi huisso putandus est, quae nou modo opificum sed ot artificum multorum manibus indigebant. I idemque erant, por quos Phidias vivum artis spiritum ad Posteras aetates transfundebat, disciplinaque artis vers Atlica producebatur, quam otiam in marmorariis, qui cippos urnasque s Pulcrales sculpobant, oi hodiis agnoscere possumus Q. Horum discipulorum celti horrimus facito erat Alcamenes, Atheniensis, quem Phidias ipso iuuenis instituit, Si modo recto Plinius illum inter artifices Ol1m-r Plato Protagora p. 311. In anaglyphis sepuleralibus ex via ad Cerami eum vel aliis Io eis In vieinia Athenarum in Mus ea nostra delatis id om persaepe artia χαρακήρ deprehenditur, qui in pompa Paliathenaica de Parthenone
sumpta exstat. Idem enim inest figurarum. ex vetere eano ne quadratarum . numerus. eadem membrorum compositio, vestitusque
decora simplicitas, et quam in operibus Phidiacis summopere mira. mar. nativa et Infucata quaedam gratia neque ab illis plane abest. Exempla assero monumenium Xanthippi in Muaeo Britannico Sixili Boom n. 23. et quaedam anaglypha a Comite Forbino, at recte relatum accepi. ex Attica in Moseum Parisienae delata, inter quae ob elegantiam et pulcritudinem maxime laudandum eat id, cuius titulum Boekhius edidit Corp. Inser. T. I. P. 538. n. 960. . et aliud
in quo tantum litterae ΑΥ agnoacuntur. Etiam in vagis marmoreis quae exstant anaglypha. quanquam tenuissime adumbrata, laepe Atticum characterem reserunt. vi in vasis Marathoniis a Fati velio
extitia in Museo Parisiensi n. 705. 708. Catal. de Clarae; titulos vide in Corp. Inser. P. 546. n. 1 9. 101O . imagines pessime e lineis
Fonrmonti expressae sunt a P. Caylum Reeueit T. vl. tb. m. s. . Sed operi caelato in Eophoro cel Iae Hecatompedi similius ei iam est anaglyphum, quod marmor Caseolinum ornat, titulo suo celeberrimum corp. Inser. P. 219. n. 147. . ubi satis diluet de describitur . Eadem est corporum figura. idem vestium cultus, quanquam id anaglyphum non . potest esse sculptum ante Oly P. 92. R. 3. . nonum et vigesimum post Hecatompedon absoIutum.
38쪽
piado LXXXIII florentes recensuit. Ita ius cum Phidias Elidoni
decederet, Alcam nos eum secutus propriam in fastigio templi statuis exornando laudom mereri Potorat. Ne quo is vestigia magistri anxio Pressisse, sed potius aliquantum ab illo alienatus ossa vi do-tur. Quid quod cum ipso Phidia in arenam certaminis descendit, sed cum figuram colossDam Et o longinquo conspiciendam ad eandem rogulam socisset ac si oculis propo admotis Exuminanda esset,pi'udentiorum iudicio victus abiit ti). Vivo adhuc Phidia Vonoremiscit in hortis, de qua postea sermonem instituemus. ixit autemper totum bellum Poloponnosiacum magistro sup rates. Horum tamen temporum difficultas offecit, vi artificum Atticorum sollertia in domosticis foro tantum templis sesse exercero, et ne in his quidem grando aliquid et magnificum Praestare Posset, Cum aerarii opes in classes atque Oxercitus instruendos absumerontur. Quo laetum ut Opora Alcamenis, quas a Pausania reo Ensentur G, omnia sero in arco et urbo Athenarum posita reperiantur Q; ne quo ullum forum ob magnificentiam si splendorem vehementer laudo tur. Duo tantum, praeter signa illa Clea, memorata inuenio opera ab Alcvmano extra Atticam posita, quorum alterum, Aesculapium Mami ineae in Arcadia cultum, faciondum conducere poterat Post foedus Olympiadis LXXX lX. a. 4. ab Athoniensibus cum Mantin ensibus ictum e); ulterum, Minerva et Hercules, colossica specio in Horacleo Thebarum caelati f), argumento ost, Alcamenem otiam Post bellum Peloponnesiacum artem factitasse. Εao enim deorum imaginos a Thrasybulo post trigintauiros expulsos dedicatae erant, gratias documento, quam liberator Athonarum Thebanis pro hospitio h) Taeta. Chi I. hist. 193. Chil. vIII, 340. Q i. 2. 4. S. 5. 20. 2. 24, 3. II, 3 2.dὶ Eliam Plinius XXXuI. 4. 4, 3. diei te cuius sunt opera Athenis Complura in aedibus sacris.
39쪽
habohat: et ob id ipsum Her utes cum Minerva coniunctus erat. illo Thobarum, haec Atheniensium numen, ut earum ciuitatum amica societas indicaretur. ita quo stolas Alcamenis satis corta est; do patria hoo tantum addendum, eum a ivetere Loxicographo g Lemnium dici. Neque id Pugnat cum auctoritata horum, qui Athenionsem dicunt. Erat enim, ut arbitror, se numero eorum ciuium, quibus populus Atheniensium agros in insula Lomno distribuerat cleruchicos, eorundem, quibus Phidias venustissimam illam Minorvum fecerat, quam in arco Athenarum dedicatam Lemniam voca. hant. Hi tamen non modo Athenarum ciuitati, sed otiam trihu-hus ot pagis adscripti manebant h). Alcamenem aulam urbe rQ-licta sedem fixisso Lemni, inde non certo Potest colligi, cum cle- euehis domi manero et praedia aliis colenda trudere permopo concedo retur. Crodidorim tamen, Per aliquod tempus vixisso sum in insula metallorum opiscina oliin colobri i) nam otiam in astro elahorauit Alcamones h), Propterea quod νη ωτης, insularis homo.
cognominatur l), quod cognomen ex praediis insularibus dissio ilius etiam quam Lemnii appellationem trahere Poterat.
P. 461. ιὶ V. Ueleher de Aeschyli trilogia p. 206. 209. λὶ Plin. XXXIV. 8. 19. 12. Taetzes Ioeo laudando χαλκουργῶν dieit.
ι Tgetet. Chil. VII l. hiat. 193. v. 340. Hic iterum quaeεtionem motiso de artifice κατ' νησιωτν dicto. inchoatam Aegineticis p. 102. . dehinc iraelatam a Fr. Thiersch de epochis artis II. Not. p. 34. cf. Sehorn de studita arti . Graec. P. 206. n. 33. . quem vi mua Emendasse libenter confiteor. ita de suis nonnulla mihi nunc conceεεuxum spero. Sed plene exhibenda. quae ad eam quaestionem pertinent. Lucianua de rhet. praee. s. artifices Priseae artis Hegesiam et Critiam τον νησώτην appellat. Idem Critias o νησιωτης ab eodem. Philops. 18. . Harmodium et Ariatogitonem tyrann cidas aere po-
40쪽
2o. Alter Phidias discipulus, Agoracrituε Parius, quanquam fama minor Alcamene, quippe quem antiquitas Proximo post Phi.
uisae dieitur, quoa aeimua factoa else, postquam priores Antenoris statuas Xerxea a tulerat, paueis post pugnam Salaminiam annis, es. Pausan. I, 8. 5. Arrian. Exped. Alex. ill. 16. 4. Marm. Par. Ep. 65. Iam hinc intelligitur. Critiam τον ν Myιωr ν eundem maequi alibi ὀ 'Armκος appellatur. Ε Luciano autem Plinium XXXIV. B. 19. Correxit primus Hadr. Iunius: ptio eodem te ore colymp. LXXXIlI. aemuli altis Phidiae fuero AIeamenas. Critias Nestotes vgo Nesto eles , Hegias idem qui alibi Hegesias . Coniecturam Nestotes ut auam profert Gedoynus in Vita Phidiae. male perseripta, in ara. Aead. Inaer. Gallicae T. IX. p. 19O. Atque eodem plane
modo nomina duo priora coniunguntur a Plutarcho rei p. ger. Praee. 5. P. 146. H. , artifices recensente Alcamenem et Nasiotam et Ietionum. ubi Nealotam Ipsum illum Critiam esse dubitari nequit minus recte tractauit locum Wyttenbaehiva, pessime Reishlus , atque apparet. Attieum homInem significari. eum omnia ibi exempla ex Atheniensium republiea petantur. Iam insulam AttIeam. unde Critias nomen nactus est. Thierschlus unam illarum putat. quae aluo Insulas aiue galla appellare mauis. eirca Atticam dialectae iacent, ut insula Patroeil. Helena aliaeque. id vero improbabile, eum temporibus liberae Athenarum RP. homines Helena oriundi nunquam memorentur. Ita ut nullus ibi demua suisse videatur. Cf. Boeehtide metallis Laurii in Aetis Ae. Berol. a. 1816. p. 11O. Neque Belbi. nitam putauerim, eum Belbin Ita et Atheniensis albi opponantur. Herod. vi II, 125. Potius Salaminium dixerim, nisi ex iis, quae doΛleamena tradidi. probabilior ratio se offerret. Nempe etiam Critias a cleruchis Lemniis fuisse atque sedem In ea insula fixisse vIdetur. Neque veri dIsaimiis, Aleamenem. cum in Lemno insula viis veret. CrItiae institutione usum esse . quapropter utriusque nomen a Plinio et Plutarcho coniungitur. postea autem in Phidiae diseiplinam transiisse. sed ita ut huic sese non totum dederet. Critiam diutius in ea insula vixisse necesse . quod inde eolligo. quod nomen του νησωτου huic magis, quam Aleament. adhaesit. Fortasse etiam eum ossietna quadam aerariorum Lemnia coniunctus erat,