장음표시 사용
41쪽
diam gradu collocauit m , magistro tamen magis acceptus sui movidetur, cuius gratiam etiam aetatis floro meruisso traditurn . Uinei uorum adhuc illius disciplinae traditum esso colligimus. At quosum coniunctissimum suisso cum Phidia etiam hino intelligitur, quod Porpauca ipsius memorantur opera, et nulla sere, quae v teres scriptores non dubitent utrum Phidias fuerint an Agoraeriti o).
Nemps hisco utrumque manum admouisse, sama seruauerat; in aliis in quibus discipulus magistro operam suam commodauerat, minus illustro nomen splendidioro Penitus Obscuratum erat. Contrariu qui-dom his narraro vi datur Plinius: Phidiam ct suis operibus Ploraquo Agoracrili nomini donasse; sed cum sania algus ambitio possidsm tium Agoracrito illustrius nomon praeserist, dona illa ad magistrum relata osso videntur. Sed ex illis signis, quas cuius sint dubitatur,
sunt Magna Mater in Metroo Athonarum, quam Agoracrito Plinius p), ceteri Phidias tribuunt f , algus Nemesis Rhamnusia. id
signum colosscum, nam decem cubita altum erat o, cum crisin archaeologorum iam saepius exercuerit a , paucis tantum exponam, quae a statuarIis Samiis. qui ibi artem laetitauere Aeginet. p. 99 , atque a Glaueo Chio Amalth. III. P. 25. . vel, si vis, ab antiquis Lemni Aethalidis et Hephaeat Iadia orIginem repetebat. m) Paus. v. 10, 2. v Plin. XXXuI. 4. 4, 3. Pausan. IX. 34. 1. M Pausanias tantum Iouem et Minervam Itoniam in aede ad Coroneam opera Agoracriti habet. l. I. y XXXVI, 4, 4, 3. . quo loco non dubito, quia opus in Magnae Matria delubro ipsum sit deae aignum. ς Pausan. I. 3. 4. Arti an Peripl. Pont. Lux. apud Hudson Geogr.
42쪽
quas mihi de so vera vel coris probabilia videantur. Primum nihil plano obstat quominus famas receptao credamus, Atheniensos ot Aleamoni at Agoracrito Venerem is marmore faciendam mandasso sa lege, ut sibi inde eligendi, quae potissimum placeret, optio Met, eogus consilio, ut utram optassent, ea in dolubro deas in
hortis εν Κόποις dedicaretur. Id vero signum, quod fieri volo.
bant, si nobis mente fingimus, diligentor amouenda est imago Uonoris, quas vi cuiusuis facile oculis obuersetur. Opera artis ianismollitas ot delicatulae soro offecerunt. Verum prisca illa, onus, ut iam omnibus notum Est, vestita fingebatur, nisi quod plorumquo tunicae sinus laxatus Et domissus alteram mammam leviter denudabat, nsquo vestita tantum sed diligenter culta at o nata, . Et vultu non meretriculam sed magnam quandam Et caelivolontem deam rotarento, denique sedentis specie, quia haec tam-plorum cultui nptior videbatur. Iam Venus, quam Alcamenes f eit, Athoniensium iudicio potior habita est, et postprioribus otiam temporibus, cum ambitio omnis iam dudum deferbuissot, Opus huius sculptoris absolutissimum censobatur atque maximo Ob Oris et manuum pulcritudinem laudabatur ij. Sunt tamen, qui Agoracritum non opera sed ciuitatis studio contra peregrinum suo sauentis victum emo tradant M. Et Prosecto spernendum et hoc opus ossct non poterat, cui ipse Phidias manum vel reuera adhibuit usi adhibuisso
dicebatur, ita vi, licet tabellas apponsas APOPARPIT ΟΣΠAPlΟΣ ΕΠΟΙΕΣΕN inscriptum esset a J, Phidias tamen a plerisque scriptoribus auctor signi nuncuparetur 1 . Quin id M. To- Veliner addidit p. 417. H. Meyer Art. Hiat. II. p. 83. Siebetis ad Pausan. I. M. P. 121 eq. o Lueian. Imagg. 6. cf. Paul. I. 19. 2.n Plin. XXXVI. 4, 3. α Antigon. Caryst. ap. Zenob. Prov. Cent. V. 82. TemE. Chil. h. 154. Ch. VII. 930.
y Paus. I. 33. 3. Pompon. Mela II. 3. Hesyth. s. v. 'pαμνουσία. Suid. a. v. 'Paμνουσίαν. Photius Lex. 'Pαμνου Ia p. 482. 12. Tetet2. Chil. l. l.
43쪽
C. ODO FR. M UELLERrontius Varro c) omnium, quaecunque viderat, signorum summis laudi hus extulit. Hoc igitur cum spreuissent Athenienses, Agoracritus uotididit Rhamnusiorum demo, ut ibi nominB Nemeseos poneretur. Quod fieri posso no dubites, obseruandum, Nomesin Rhamnuntaculiam, non modo inuidiam deorum, sed PBrum omnium disponsa- tricem set modoratricem, numen fuisse Veneri illi prima suas haud dissimilo a . Itaque mali arboris ramusculo nemo mirabatur, sicut Vonorem, ita et Nemesin insigniri ι . Cetera symbola, sicut coronam corvis Di Victoriis exornatam atque phialam Aethiopum, iustorum hominum, Sigillis insignem, Post signum marmore consectumo motallo adiecta putauerim, cum Pateras, quas deorum imagines manibus tensebant, satis constet persa ops fuisse aureas. Et iam basin signi ab artifico tum demum additam, Postquam comportum ha-hobat, Nemesin foro quod signi secerat, anaglypha in sa Exsculpta
Diodotus, cui quidam apud Strabonem IX. 396 e. hoc signum tribuunt, a ceteris Ignoratur. Plinius de ligno Alcamenis: huic summam manum Ipse Phidias imposuisse dicitur. affirmana XXXuI. 4. 3. de alio cogitare, de alio loqui videtur. - Weleherus I. I. cum alii a dubitat, an aliud ait signum, quod Phidiae et quod Agoracrito tribuitur. atque etiam hoc ad sati νέμεσιν declarandam inuentum au-εpleatur a grammatieo, quod Athenienses aIgnum aspernati erasent. Postea Nemeseos gub speeie summis Iaudibus nobilitatum. Fateor sedulo cauendum esse, ne inuentis sophia licia et epigrammati eis fallamur; nihilominus. eum In hac narratione nihil plane rebus aliunde cognitis refragetur, hane certe veram habeo.
ι v. de eo praeter Pausaniam Hesyehium. Suidam, Photium. Zeno. bium Il. II. H Nam quod primo Ioeo eaelatum erat, Helena a Leda ad Nemea in deducta, Paus. I, 33. R, id tantum ad Nemeaeoa fabulas resert,
44쪽
21. Hago do Agoraerito. Do GDte praeter ea quas superiora loco attulimus, nihil relatu dignius assertur cl). Nequa de meonio Menda oo. Sed fortasse Phidias discipulis addi poterit Theoco m. Megarensis. Is enim, quanquam Phidia multo iunior, quippo qui
etiam post Pugnam ad Aegospotamon artem exercebat es , lamen ab illo in Ious ox auro ot oboro sngendo adiuvabatur, quoil iacit ut nexu quodam disciplinao eos coniunctos Putem l . Ssd con-lo otioni olus signi ohstitissa vidstur casus ille, qui bello Poloponns-siaco facem praetulit; atqua Phidia Q viuis Oxemto i hoo cosmus Iouem absoluero solus vel non audebat, vel operis magnis contia opes ei uitatis superabat. Ita factum, ut ad Postseriora usqua tempora facies tantum dei eX auro at eboro colligata splenderet, sed reliquum corpus gypso tantum atque luto suppletum osset.
potest, non ad Venerem. Cetera idem filum aequuntur. cum ad Tyndaridarum et Pelopidarum gentea εpectent. excepta anaglyphorum extrema parte . qua heroea pagi vieini. Oenoae cest oenoa Aeantidos tribus pagus . exhibebantur. Scripsi haec maxime ob Annotat. in Winhelm. Opp. T. VI, 2. P. 61. M Statuas philosophorum fecisse, Plinius XXXI v. 8, 19. 27. Non credo. o Pausan. X. 9, 4.
45쪽
1. Superioro tractatu ex antiquorum scriptorum Iocis narra tioncm do ea Phidiae vita contexuimus, quas in omnium conspectu agebatur. Quo nobis viam munivissct videmur ad cognoscendam eam hominis vitam, quaa ingenii actions continotur, quam interio-rom dicora solent. Tam quidem in Phidia sors omnem urtis, quam nunc plasticam dicere solemus, studio transigi necesse, cum hulo Omnem, quais in eo erat, animi vim, ingenii alacritatem, agendi sollertiam impenderit. Atque agendi gnavam sollertiam iam agnoscimus in multiplici varioque, quo is unus vir excellebat, artis Exe epndas genere. Nam do tabulis, quas pinxit, supra vidimus; idem autem ex aera statuas posuit; idem marmora sculpsit, quod Praetor Aristotelis aliorumque loca vi duae Veneres demonstrant, quas ri) Σοφὰ LΘουργος. Ethie. ad NIeom. VI. T. eL Hesych. T. II. P. 15Osi. Οὐ lαι Hθοεροι. Λ Dionysio, de Dinareho T. Phidias γλυφευς Polyeleto πλώσry opponItur. TEela. Chll. VIII. h. 192. v. 328. de Phidia: και ωριάντας καὶ γλυφων εκ marmore: δὲ καὶ ξιαν sex
ebore . Etiam Minervam in Hecatompedo e marmore iacturus erat. ni Atheniensea eam pretioaiore materia constare ius issent. Valer. Iax. I, 1 ext. 7.
46쪽
sius manu sculptas antiqui auctores memorant b); idona doniquo toro utices si vo caelatura Peritissimus, et in signis ex auro et ebor colligandis, quam fabricam veteres scriptores Eodem vocabulo Gracco complectuntur, eximius erat. Quid quod ei, cui Periclos omnia, quibus Athonas tum exornabantur, opera roganda et gu- hornanda tradidit, cuiusuis artis, etiam architecturas, peritia inessodohobat. Ut cum in aedibus illis struendis ot poliendis ornandisquis fabri lignarii, aerarii, lapicidas, tectores, sculptores, tinctores, pictores, fictores, aurifices, oboris ducendi ct colligandi periti, aulaeorum textores plumariiquo assiduo occupati essent: his omnibus dux et imperator praeerat unus Phidias. Sed is quo maiora ambitu artom exercebat, si operis atquct matseria o ratio habetur, eo angustioribus finibus sesct continebat, si, quos posueris, spectas. Εtonim diis iam solis is artiseX artem suam consecrauerat, ita ut inter statuas et signa eius manu sculpta, quotcunquo ab antiquis commemorantur, hominis nulla occurrat imago nisi pueri ab ipso
dilecti Pant arcis H. Quod si verum, haud scio an Quinctialiani reprohonsio inanis sit: Phidia in diis quam hominibus officiendis ins-liorem artificem fuisse. Contra athleticarum imaginum labricam,
quamuis ars adolescens ot vinculis Priscas pietatis sesa etasOl-δὶ Altera Pario saxo excisa Athenis, Pan s. I. 14. 6. . altera. de qua Plin. XXXVI. 4. 4. 3 . tum Romae in Octauiae porticibus posita. Eleorum Venerem Uraniam Phidias ex auro et ebore fecerat. Quod autem Seholia In Gregor. Naaiana. ap. Gala ford. Catal. Mes. CIa hian. p. 36., quae de Phidia Permira narrant, etiam Venerem ei tribuunt. quae apectantem quem uia libidinose commouerit, a Phidiacae artis charaetere Plane abhorret. e Nam Pantareen a Pausania VI. 4, 3. peritia significari. mihi evmΚuhnio persuasissimum est. Atque egregie Siebetis rationem osteri. dit, cur eadem atatua et hic et VI, 10. 2. memoretur. - Igitur duo
signa palliata. de quibus Plin. XXXI v. 8. 19. heroum imaginea
47쪽
vero gestiens magna inda ceperit incrementa, aspernatus mi is, qui absoluta iam et matura aris ad summa qua quo praestanda utebatur: EF quo Perspicitur, qua se ipss dignations Phidias habuerit. 2. Eandem voro si dignitatem tribuit unanimis ot asqualium gi posterorum in antiquitata consensus, qui eo maioris iacisndus Est, quo magis temporibus mutari et pro ingeniorum varietato intorso distaro alias de artis operibus hominum iudicia videmus. Sed Phidiam nomo sero orat, qui non omnibus anteposuerit H, nemo, qui in ulla artis parte necessaria reprehendere ausus sit, ita ut morosas omnes et iniquas cauillationes antiquitas reliquerit iis, qui nostris temporibus ieiuni scilicet et artis instinctu intacti critici
audiro cupiunt. Iouem Olympium Phidias Plinio testo f) nemo aemulabatur, quippe qui Quinctiliano auctor g) adiecisso aliquidoliam receptae religioni videbatur, adeo maiestas oporis deum ast quavit. Ut quid ad laudem signi alicuius ossicacius dici potest. quam habitum osse infortunium, si quis, antequam id conspexerit, diem obiret h), contra omnium malorum, quaa aliquis perpessus sit, eius signi aspectum esso Nepenthes i). Sod in laudando hoc uno signo multum grassata est Graecorum facundia, quae quidem alias in operibus artis describendis loquacitatis non arguitur, verborumque strepentium inani iactations multum cedit nostris hominibus. 3. At suere tamen etiam inter antiquos, qui io quibusdam Phidia o ant cellera statuerant Polycletum, et hunc Ageladaa disci-H Quod Pausanias o natam nullo Atticorum interiorem dieit. singulari artia Aegineticae gladio tribuo.
48쪽
DE PHIDIAE VITA. 49pulum si Iunonis apud Argi uos statuas auctorem. De qua ubi Io.quitur Strabo hin, Pobcleti signa eburnea, quanquam a colossis Phidiast granditate et muniscentis επerentur, Omnibus tamen arte praeAtara, affirmat. At aperte refragatur Quinctilianus, qui Phidiam in oboro longe eitra aemulum fuisso narrat, sed facit cum Strabone Plinius, toreuticen quae ars etiam in ebore et auro comis ponendo versabatuo a Phidis rapertiam et demonstratam dicens. sed consummatam ci Posteleto. At Strabo et Plinius sex mea quidem opinione nihil aliud his vorbis significant nisi quod in materia tractanda, in Eboro secando, poliendo, conglutinando quaedam a
Phidia adhuc ignorata ad inuonit Polycletus, quippe qui lunonomnonnullis annis post Iouem Olympiae positum sucit. Uequo opinio
indo subsidium nanciseitur, quod cum ebur in Iouis simulacro aliquotannis post solutum ruptuuiue hiaret loqua consarcinando Danaopho Messenius magnam laudom Et gratiam moreretur, nihil usquam simila de Iunonis imagina relatum legitur. Quanquam nequo Phidiactempore ars oboris tractandi poterat ems inculta, quod caus no tibis Plinii vorbis sumas, cum eam plurium antea saeculorum continuo usu prouectam suisso salis constet. Sed in his tamen, ut dixi, aliquid profecisse potest Polycletus. Nihilominus in signo uniuerso
componendo, commodulando et ad opticas quoque regulas comma. tiondo Phidiam summum iam artis gradum consecutum esse, docet
antiquitas l), at nisi idem colorum rationem et effectum probo intellexisset, diuorsus si multiplex eorum in hoc signo splendor oc intolerabili vi porcussissot et offendisset. Contra qui Polycleto sauent, niti possunt otiam iudicio artificum vi , quo inter Amstet nas in a ado Dianas Ephesias dedicatas maxime probabatur Poly- v III. 372. es. Quatrem e- de . Quincy Iupiter Olympi en P. 326sqq. I CL TE et2. Chil. VIII, 193.m V. Plin. N. H. XXX lv. 8. Etiam Xenophonteus Socratei, Memorab. I. 4. 3. . Polycletum ceteris omnibus artificibus praesert. Dubito. an Platonicus Phidiam primo loco Poεuisset.
49쪽
C. ODO FR. M UELLERel olea, alterum ab ea locum tenebat, quam Phidias ox a oro seoorat. Sed ns o a diiudicatione abutamur, reputandum nihil loro Amazonis sigura accommodatius suisso Polycleti ingenio, quippo qui ultra laeves genas non audebat et in signis quadratis, stantibus vel lenitor mouentibus, quales fuero viragines illas, summam laudem morobat. Atque ut liceat quaedam do Phidias ingenio prae. riporo ut eius cum Polyoleto comparatio institui posset: hie sino dubia regulao arti suae propriae scientissimus, modi mensurasqus intolligentissimus, decoris deniquo formae quo dignitatis erat Observantissimus, ita ut, qui tarmis ligurisquo ipsis canonicisquo quibusdam lino an sentis artis summam in osse Putaront, palmam ei libent secone odorent: contra quibus Persuasum est, ad animi sensus pulchrio. res vol, ut verbo utar, ad ideant quandam altiorem si diuinamoxprimendam humani corporis sorma uti summum quemque artifieom, eos omni aeuo Phidiam Praesurrv consentaneum erat n . ni0 Ne In his, quae de PoIyeleto dixi, partim accurate distin x Isse videar. moneo me cum Pausania nune distinguere Polycletum Argi. sum maiorem, Iunonis signi auctorem, a minore quodam . Nau dia discipulo. Paus. VI. 6. 1. . sed me Argiuum maiorem eundem arbitrati. qui a Plinio Sicyonius. Ageladae discipuIus . canonis re .pertor et toreutices consummator dicitur. A Plinio hunc Sicyonium ab Argivo maiore non disti agni apertum, nam a quo toreuticen consummatam rectius dixeris, quam ab eo cuius εο ava χρυσελεφαν ruta
Strabo dieit loquItur autem de signo Argivo - ἴναι καλλ στασίν πώτων Sed etiam cetera. quae de Polyeleto Argivo et Sieyonio
reseruntur . egregie concinunt, ita ut Quinctiliani verba XII, 10. rviligentia ae derer in Polyeleto supra ceteros: cui quanquam aviarisqva tribuitur Malma. tamen, ne nihil detrahatur ete. . si Argiuum et Sicyonium distinguere velis, plane neseias utri tribuas. Et cum multi sint scriptores, qui laudes Polycleti canant. num eos omnes aut inscitiae aut summae negligentiae condemnabimus. quod nullus eorum duos ea se Polycletos. utrumque in arte principem, Phidiaeque virumque aemulum, ne nutu quidem significauit Deniis
50쪽
4. Vt denique Polycloius artem in quibusdam rebus vltra Phidiam prouexserit: ipse iam prosecerat a Phidia, cui quidem aequalis erat, sed nonnullis Olympiadibus, si primaria utriusque opera
speetas, Posterior. Phidias u utem quam longe Post so reliquo riteos, qui anta eum ariem iactitauerant, iam indo intelligitur, quod nusquam cum iis eodem Praestantiao et honoris gradu Ponitur. hi id non no paon obliti suisse videntur Athenienses omnium, quos ante Phidia in habuerant, artificum: tam raro nominum olim fortasse splendidorum, sod Phidias insequentis laude Plane obscuratorum, Antonoris, Vogiae, Critias insularis, mentio iniicitur. Ne- quo in ceteris artis domiciliis quisqua in inter antiquiores artificas reperitur, qui Phidiae aemulus habitus sit. At cur haoc dico die Putes, ut, Panegyristas instar, Phidias solius laudes eleuem, ceteros deprimam. Sed eo consilio, ut ostendatur, artem Graecamque quomodo excusabimus et PlinIum et Pansaniam . quod hIc Si. onii, ille Argivi penitus oblittia esse videtur Iam videa alat uenisdum. Polycletum natione Sieyonium. eum in disciplinam Ageladae Argivi venisset, quod puto circa Ol. LXXX factum esae, et mox artia Iaude florere coepisset. domieilium fixi Me Argis. in urbe opifi-elia tum satis celebri . eumque ab Argivis, fortasse ob Iunonem positam. ciuitate donatum ea se. Haec opposui parti eorum, quae Thieraehins disputauit. Epoeh. art. I l. not. p. 43. 62. Ceterum l. Polyeletua. Sicyonius idem atque Argiuua, Phidia aetate non maior .ed minor erat . quippe qui Iunonem Argivam post aedem Ol. LXXX lX. 1. crematam posuit. Atque si Millebit Iouis signum atatim Po t τους Argia eiectos factum ponis Paua. II. 20. 20: Poly. Cletus maior eius auctor erit, idque opus Ol. LXXXX, 4. vel proxi
mis annis peregisse eensendus; sin statDa erecta est Post σκυταλισμον
quod atatui de Doriensibus serIbena L. IlI, 9. s. P. 145. de Polycleto minore, Nau dis discipulo. Olymp. XCv ad CI florente. --gitandum est. Neque Plinius. de Sieyonio agena . nisi eum Phidia
minorem suisse nouias et, ab hoe torenticen inchoatam, ab Illo consummatam dicere Poterat.