장음표시 사용
291쪽
Equidem numquam committam, ut iis irascar, qui hanc vel illam sententiam quam modo exposui , tenendam putant; neque etiam iis repugnabo , qui Etruscarum Tabularum linguam modo Etruscam , modo
Umbram , modo Pelasgam quoque appella- re
At contra huius carminis ne minimum quidem vestugium ea in Tabula se invenisse affirmat Passerius, Not in eamd. Tabul. Paralipo inen pag. II 8 , ὸd tantummodo pacatissima Ritualia ad scientiam Fulguralem pertinentia Bonarotius vero in Coniecturis ad Dempster. opus de Etruria Regali , communes in populis finitimis pactiones, vel circa fines , vel circa alia, quae inter vicinos intercidere solent, Etruscis Tabulis comprehendi opinatus et . Alii foedera iis contineri putarunt, quae alieneis incidebantur Tabulis Mitto ceteras opiniones , ne lectori long orati ne molestiam asseram Quamquam hoc in genere controversiae peram comterendam nolo dicam tamen paucis quid mihi videatur
Atque est prosecto , cur ex abulis latine scriptis multa erui posse cum Cl. Passerio , loc laudat pag. 4 , existimemus; ex quibusque coniecturam faciamus, expiati nes euec sacrificia Deorumque supplicationes iis compreliei di In reliquis autem Tabulis , aliqua ex parte ab illo ipso Passerio explicatis, uni nihil inveniatur quod eidem argumento non conveniat , ad iura eas spectare Pontificolia concludendum omnino erit . De quibus eonsule eumdem asserium , ibid. pag. Tabulas hasce nunc pari posse asserentem , indigitamenta Muificalia veterum Iuvinorum. Sed de his abulis ad Sacra veteris Eugubtianae urbis prorsus pertinentibus, Q. Paulo ipse iudice , satis dicium esto
292쪽
ipse sentiam, inferius ac brevissime suo loco declarabo
i Conser Cl.Passerium , ibid. pag. 46. quo ipso Io eo scribit deesse nobis universa argumenta , quibus id definiamus quemadmodum in tanta monumentorum eius
dem aetatis orbitate desunt nobis exemplaria , quibus se monem hunc comparemus . Characteres Etrusci, inquit ipse , respondent quidem ceteris, quos in urnis , in tota Etruria obviis observamus . De lingua vero nihil firmiter statuendum etiam posse censet , tametsi ob propinquitatem Iguvii cum Perusinis , linguam Etruscam ibi obtinuisse credibile est defendat. ln tam multiplici de eadem lingua , atque Incerta a disputatione heie sibi praecavendum duuit Cl. Passerius ne quo ex fonte Etruscum dioma reapse derivasse pronuntiaret . A Graeco tamen sermone multa utique accepisse Thuscam linguam, haud ambiguo iudicio,ipsi Passerio videri nemo dubitabit, qui in eius praesertim De Hellem' Etruscorum Dissertationem Ismbolarum Litterariarum Ol. II. edit Florentin. 748. curante Gorio' oculos coniiciet. Videnda enim sunt quae Vir doistus animadvertit pag. 36 37. o. I. I. pag. 68 ad 73. Qua sane tota dissertatione , singula Etruscorum Numinum vocabula ex Graeci sermonis aditis penitioribus Cl. Auctor interpremtur . Idiomi vero Thuscum,quod Sabinae linguae pag. 38. matrem , vel sororem , aut om nino a Mnem , conterminam dicit, ita ibidem prosere ut nihil videam,quod ad Cl. t. inc Gorii sententiam stabiliendam, illustrandamque conducere magis valeat Quam in rem lege etiam eius d Gorii Praefationem Sambolis iisdem Litterariis praepassiam , voluminis iam indicati pag. v. Dum
293쪽
Quod vero prae ceteris est attendendum, istud etiam est Etrusca monumenta,
veluti Gemmas , Numismata, Vascula, Sigiu
Dum autem Cl. Passerimi sic edisserentem pronum eis, non hoc eo dico, quin ullam affinitatem Muscite monis eum ceteris Orientis linguis, Hebritea nempe, sive Phoenicia, aut Syra, sive Aramea , vel Chaldaica , --mo etiam cum veteri Latina, intercessisse voluerit . sed ad Graecam cumprimis antiquam magis accedere Etruscam CL Vir arbitratur; quemadmodum morio quoque , do urgueti , aliisque nonnullis placuit . et rum conserendus est Cn. Pauli Mariae geri liber, Graeca in Latina lingua Hebrai nte inlcriptus, cap. X. pag. 38.
ad I AO. Non is ego sum qui criticors horum virorum varias de veterum Etruscorum lingua, ii terque te dissulentes opinione , quas superius enarravi , componere me posse credam . Uerumtamen ex iis,quae sunt hac enus disputata consequi videtur , ut de ea uni erit in sit ita sentiendum Nimirum dii iguarum in primis Phoeniciae,sive Hebraicae cum Arameae , sive Syriacae , Chaldaicae tum Graecae atque Latinae , Veterumque Latinorum Scriptorum &Grammaticorum , quorum fragmenta supersunt, ope dc praesidio ipsa Etrusca explicari pleraque monumenta pol- se , si modo diligenter atque attente expendantur , mihi quidem videre videor . Namque harum linguarum in Etruscis monumentis certi mima apparent vestigia ; idque profecto e doctorum virorum aflei mazochi , orii, Passerit , ut mittam ceteros , lucubrationibus evidenter patet . Non igitur eos audiendos censeo , qui contra pugnant , atque scriptis suis ita enitendum sibi ducunt esse, ut, si possent, lingua vetus Etruicorum, eorumque m
numenta Cimmeriis etiam iacerent in tenebras , nisi lit-
294쪽
la Simulacra, Pateras , Urnas, Picturas, aliaque id genus, quae ingenti sunt numero, in
terarum lux accessisset. Adversus quos merito insurgit LGorius , loco cit Sambolarum litterariarum
Neque obstat quod Edmundus hisbullius , Anti Oitatum istic. . i. Gustum sermonem vocet igno iam linguam Aeolicam Enimvero,quum lingua ipsa Aeolica , piis Chiinulli iudice , inter Opicam, Etruscam Umbram penitus epulia, emerserit in Romanam; cui sone sententiae plurimum sive Dionysi alicarnasses odi iti t. Roman lib. I. cap. xxxix. xlocus; ab eadem, teri Graeca Etruscam dialectum multa mutuasse dicendum erit: ab ea, inquam, Graeca, quae adhuc mida erat, at que inculta, ut ait Passerius , loci indicati pag. 43. , non illa quidem, qua Graeci Scriptores usi sunt , sed utique antiquiore , dum adhuc Phoeniciamin Aeraptum unde processerat, resbnaret Rursum , quod si Aeoles , Iones, Areades, aeque ac ceteri vetustissimi Graeci ab Phoenicibus , aut finitimis populis , velut ab Edmundo Dichinsono , ut alios mulios
Scriptores silentio nunc praeteream , suis in Delphis moenicietantibus pamur demonstratum est , lingua in , ritus plorolqtie , c eremonias acceperint , quin immo iplas litteras ii id impedimento elle potet , quo minusii lati l in Aeolicam linguam , seu Lxraecam et rem promi iacie irata Hebrai sint, praetertii scatentem , atque Etrusci in uulnum 'nil lupe litem extitille concludamus Sed ea de re non ea, cur plurisu agenduna censeam . . ni ille litterea Ll. Januarium Sixtum , Traitato delis quattro Dentali Erc. pag. g. α 39. be Inunc , Ita ut paullo luperius erat propositum breviter e pol in quae aciem de re dis erit aut for libri
inlcripti abiituetuon antiquario umismatica, o si intro-
295쪽
in diesque maxime augentur, fgramma
tum, sive inscriptionum vocabula , quibus
etione antiquari lapidaria. Roma 77 a iura Qui quidem eruditus Vir, lib.I. cap.I pag. Is s. - 166., in ea sese esse sententia palam indicat, ut antiquissimam linguam Italibeam, aut ipsam Etruscam, variis olim distincti dialectis, per totamque sere Italiam disiustam , desidioma Graecum etiam vetus , perinde atque Hebraicum,sive Phoenicium immo quoque dc Pelasgicum nulla quaque ratione inter se
Quod si vero ad Graecum sermonem , aut Latinum aliquando paululum accesserit vetus italica lingua , aut iula ipsa, quam Etruscam vocant alii; id ad posteriora tem. pora esse reserendum pugnat Cl. Auctor,ac ea potitii mum aetate,qua Graeci Pelasgi lares suos in italiam transtu. Iere, vel cum magnae Graeciae populis , vel foederis, vel commercii negotia Etruscis intercesserunt. Deoique in P. Bardetii opinionem a Celtica gente dc linguamin primas origines italicas repetentis , tametsi doctus Vir concedere statim non videatur ex iis tamen,
quae deinceps ibid. disputat , quibusque hoc situm hae de
re contra Gorium masseium , Bourguetium , Passerium, aliosque argumentum concludit , ad eandem sodalis sui sententiam , quaein nonnullorum iam fuerat, Cl. Zachariam perfugere iacile intelligitur. Sed haec minus placent , in iisque pluribus immorari non vacat Proximum et , ut breviter dicam quae de litteris ipsis Etrusce scriptis mea sit sententia . Ego enim quum has in monumentis Thuscis studiose considero , commri magnam esse inter easdemin Samaritanas litteranuve
Phoenicias veteres simiatii dii viii. Ergo CL Hro Ioanni
296쪽
saepissime notantur , uno duobusve punctis diiuncta perpetuo fere exhibere . Illo sane conssilio, eoque optimo id feccrunt veteres Etrusci populi, quo voces ad invicem sic distinctae facilius intelligerentur
raptistae maneono De antiquis Litteris Hebraeorum Graecorum tui, edit. II pag. 37. quidem siet tio , cui ad veritatem persuasum est iisdem litteris dc Etrui os, Hebraeos, sive Phoenices , dc Graecos olim esse usi,s. Nihilominus tamen rem subobseuram videri sat
tur, si litterarum Etruscarum formas contemplamuro ea quae de huiusce gentis antiquitate , quae , Varrone t ste apud Censerinum, De dis Natali cap.Hil .edit Canthbrigiensis 169s in Ia.pag. 91. , limina erat , consulimus . Neque enim, uti pag. 9. libelli indicati recte
animadvertit idem Bianconus, credendum est gentem tam antiquam , quae in tanto imperio , terra marique tam diu sui , in quam tot populi migrarunt, unis iisdemque s emper litteris nihil admodum immutatis, scripsisse Id si ita eu, ut capse res mihi se habere videtur . quid insertim , si quaedam litterae , quas Etrus ita produnt monumenta , a pristina Phoeniciarum , sive Samaritana ruriusso a aliquantulum deflexae de orehendantur Uid Boum
guet , Letire fur .alpbabet Etrusque Bibliotbeque Italisque tom. Ill pag. - . cc 9. At enimvero . quaecumque tandem inter litteras utrasque divertitas esse videatur i: aeci a ne milum eli ab Phoeniciis sive vetultis di amaritanis Etruscas originem duxisse certillianum et , ut cuicumque utraque elementa inter se conierenti mani leue liquet. Qui denique ea ire
in rem dilis enter inquiret , sic reperiet : litteri Scipias quoque veteres bamaritanas,sicuti ceteras cuiuique semis
297쪽
Et quoniam paullo superitis de nonumento quodam eximiae vetustatis βου-zηδφconscripto,me dicturum promisi, nunc ad ea
esse intelligo properandum mihi, quae illud
vetustissimae antiquitatis suas vices sitisse passas . Conserimprimis EZechieL Spanhemmm De praestantia in usu mismatum antiquorum Disseri II toto L pag.9ῖ.9 .sue et Noumeainrite de diplamatique tom. I. pari in Sec'. II. cap. . pag. 87. I, 9 i. m. I De quo lapide commentatus est eruditiis Anglus diatriba singulari, cui titulum fecit sescriptis Sigea antiquissima B-ροφηδt exarata Commentario eam bia orieo irammatico illustravit Edmundus hisbuli αLondini et ar sol min. Vid. Novum besaur vel se .
feriptionum Lud Ant. Muratorii , tom. IV pag. MCIII.
seqq. α Basil. Caesoni in Greg. Plaeentini de Selis, ter Graecorum opus posthumum, aevi miterint pag. Ia seq. edit Roman et 717 - Samuel Shuc iam Dedu Monde farris o profane, tom.i lib.IV pag. I 6o et D.Gennaro si si, nauato delis querer Dentalii fiano S bilanti . Veneetia r766. in s. rg. 3as. 378 seq. Cet. Eamdem inscriptionem novis curi sic accessionibus in lucem iterum emisit histi illius linc tituli Antiquitates Maurae christianam aeram a veredentes , ex pria mariis monumentis descriptae . Latine versae, notis commentariis illustratae . Adriati Monument--ου--num . Londini iras sol. Qui lapis, sive marmor , novem pedum Anglico rum, Gallicos propemodum aequantium , longitudine quatuor sere latitudine , prosunditate vero duorum, pr
298쪽
plane singulare, uti ex subiectis adnotationsebus patet . Qui Lapis,unaquaeque utriusque
sat in Troade inter Sigeum promontorium & amnis Scamandri campum opso illo in loco , ubi, Straboneret te, Geograpbiae D. XIII pag. 89s e sit. Amstelodam. τ7o7. , lapidibus ab eversa Troia comportatis , Nitylenaeos e Lesbo insula profectos , Sigeum ipsum condi disse sertur . At post varia fata deserto Sigeo , Ic demum prorsus diruto , nunc villa pauperrima est , quae tamen loci memoriam servat , cuique Turci primum eni diffari , mox Gaurno nomen dederes. Confer Cluinullium
loc cit edit. II pag. I. seq. I. Ac sane marmor insigne monumentum est , non quidem utriusque inscriptionis titulo, quOeXOrnatur Uoces utique vix triginta pi a te serente eo namque madonicum Hermocratis , Procones filium , Craterem , croateris bii , ct Colum ad Prytaneum dedisse memoriae ergo ipsis Sigeis indicatur . Sed eliin sua vetuitate maxume praestans , ut modo dicetur , tum criteriis grammaticis , tum etiam illa elementorum serma Archaica quibus exaratur. Etenim litterae vetustissimae sunt, nen
pe Graec Cadmeaein Palamedeae , quales trusca stinent monumentari quaeque primo ipsis Etruscis . Latinis cum Aeolibus Ionibus communes suere . Nam testatur Plinius, Histor. Nitur.lib.VII cap.LVIII. Veteres Graecas fuisse easdem pene, quae Latinae . Superiore vero capite idem dixerat: -ntium consensus tacitus primum conspiravit, ut lamin litteris uterentur . Vid. dc Tacitum, in I lib.XI. cap.xIv. xliiinullium, loe.cit. q.vi desin not.: ilium De Art. ammat liba c. xi.
Iam vero illud observatum velim , quod anima uvertit doctus Chishullius de interpunctionibus modo ins ea praesertim inscriptione obvio crimis tam inusit 1, is
299쪽
inscriptionis Graecae , qua insignitur , --cabula, duobus discreta punctis , clare exhi
bet. si tis litte in inquit ipse in obtinenti antiquitus inseruptioni , cognata sunt illa vocum interpuncta , quae non in nostra solum dei in niuitis vid. Graterum in Thesaur. Inscript pag. CLxi I. O sepulera Petri Sa
mi Bartolii . g. r. a. per Etruria in monumentis, , in utroque Attico Baudelotiano marmore' in is, Teio ine litori herardiano de quo infra dicemus is se mero interdum tria , interdum duo appinguntur . Eois scilicet commento , subiungit Chishullius , ludiose
, cavere veteres , ne vox una in alteram incurrens lectionem aut turbaret . aut corrumperet . Idemque
is mos , cum ipso Alphabeto, ab Aeolibus deductus ad , Latinos , saltem punisti unius usu ad sera usque tempora pervenit . Uerum , apud plbs autores Graecos , res prisci di non inutillis instituti statim abiit in desue- , tudinem , negligentilaus eam grammaticis sequioris, aevi . Notatu interim non indignum is articulos, & propositiones ,ra coniunctiones , nullo unquam, punifici disiunctas a no in inibus , sed ex Genio linguae, Phoenicia dc Hebraeae , pro praefixis habitas suisse , Una etiam integra perioch EAN ΤΙ ΠΑΣxa, s, vero quid patiar in solita vocum interpunistione non , distinguitur . Sed casu an consilio id factum fuerit , an puncti primitus impacta , iniuria temporis excid , rint , non est unde colligatur . Haec Chishullius lac. cit VIII. pag. s. edit. I. edit vero II pag. I .
Quod ad Sigei lapidis Phadonici titulum ab Aesopoeiusque fratribus , sive Collegii fabrilis sociis sculptum
exhibentis , aetatem attinet, aue Solone , sive circa Misenum sys ante Chrissi ortum , antiquiorem esse habendum , aut ei aequalem in Periandro contendit Chishul lius
300쪽
bet Moc autem marmor sit ne Graecorum
omnium , quae supersint antiquissimum
quemalius, ibid. pag.2I. edit.I. pag. 14.38. seq. essit Ii ho serendus Guardusco sinus in Pro ego men ad notas Graecorum, e vocum compendia, quae aereis , atque mammoreis Tubulis observantur , ait Florentin s 74o sol. pag. xvi et id re Sebasti Donati monitus Novum a besaur. Veterum Insirip. L. Ant. Muratorii supplemen vlum ab se collectum , editumque Lucae 763. om. I. pag. v. ae Scipio asseius , Artis criticae laoidariae lib. III cap. I. canon.II., in Praefati SupplesIte: it Cl. Uonati, Lucensis Presbyteri, o m. eod. col. 63. , Et Puae de eiusdem Sigea inscriptioni aetate id in i lati Hili elisserit , Mufei Veronensis pag. II. I Nouvea Traite de Diplamatique , tom. Lyart. I. sedi II cap. X. Tabul.VI. pag. 629. 3O. Cet. Parum abfuisse non diffiteor quin alterum βουζροφηδον marmor a Cl. viro Iosepho imardio de lamasti e prae 'claro illustratum commentario Vid. Novum Thesaur .vet. inscription .Anton. Muratori , tom. I. l . paullo ante cit. pag. s. seqq. hic protulerim quippe quod argumento eidem nostro lumen nudisset . At L viri Scipionis Nasseiulatim continuit me ex illimatio & auctoritas , qui illud monumentum fictilium , atque spurium dicere ianime veretur aliquotque rationum momentis suam fi mare sententiam contendit Musi Veronensis pq CCCCx. seq. Quam rem humanissime eaocuit me antiquitatis tu dis praestans Cl. Caietanus carinius A lane doctissimus Eduardus Corsinus prole mea. se notas Graecorum pag. VII. monumentum Bimardia-niun tamquam γνήσιον indicarat. Vid. eiusti Disse
in es Agonistic ,-ς-s3. Quod utique secerant alii viri
liaremini laetio exercitatissina . Quin etiam: Corfinius ille