장음표시 사용
441쪽
tam tractationem de Codicibus imprimis Biblicis Hebraicis faciliorem atque expediti
rem omniens r7rs tom.1I pag.88, Aliterum doctissim Pater, sese nosse laturam proferre Ecriorum Apostoli I. ad Corinth. cap. V. , quam exponere aggreditur , u pote quae sit prolixior . Quid tandem' De dicto sententia, in Deo tantum interpretabimur quae edisserit inermi mus inversus Iaminumum lib. II. Operum tom. IV. pari. I. col. 226. hisce verbis Diximus de nuptiis
, viduis, virginibus siduitati virginitatem, viduitatem, praetulimus matrimonio . Exposita est Περικοπη Ap stoli decliuiuscemodi quae litonibus disputantis. Singulis oppositionibus responsum . Eadei iere repetit S. Doctor in Epistola ad Pammaebium pro libris suis adversus eumdem Iovinianum,ibid.col. 243. Quae quidem Perico-pe versus sexdecim complectitur, a versu icilicet as ad M. cap.VII. Epist. I. ad Corinthios. Nitio brevitatis studi , qu te de Iustino martyre
quae de Athanasio, quae de Basilio Magno, quae de Α- philochio qui quantique Doctores hanc in rem dilibri Io Croius . Neminem sane suturum existimo , qui cum haec diligenter&attente legerit, Laurent Alexandr. ZMagni interpretationi assentiri velit . Tarn clara , tam perspicua ta inque manifesta de labrorum sacrorum Periacopis aut sectionibus horum Patrum testimonia sunt, ut mirum cuique videri debeat Cl. Zacagnium in tanto rerum lumine caecutisse. Quamobrem, tametsi latius verbi
Περικοα significatio aliquando pateat,ut quae in ea et rum Patrum loca , ubi de Iabrorum secrorum contextus partibus agunt, potissimunt catat, necesse omnino est Iam vero ex iis,quae hac in nostra adnotatione tractorius disputata sunt, quisque intelligit, quid de Librorum sacrorum etiam apud Latinos divisionum magna vetustate resin se statuendum . Ex quibus iisdem sis. disputatis, bus
442쪽
rem mihi viam paravi suam quidem vivi numquam ingressus fuissem, nisi alteram ste
nerebus consequi rur, iram salsus suerit Ioannes virinio,
erritat. Biblio lib. II. Exercit. xvii cap. I. pag. 476. seqq. secus hanc in rem opinans,atque veterum Christi norum mos omnino efflagitaret atque consuetudo. Namque , ut Librorum sacrorum lectio neque sicile peragi in Synaxibus neque commode poterat , nisi aliqua . uti superius posui , divinarum Scripturarum Codicum conis silueretur divisio sic ob eandem caussam Libros illos ipsos
sacros,quos legerent veteres Christiani quochimque eorum Exemplaria conscripta sermone suissent , aliquot diuili nibus . dc quidem a primis Ecclesiae initiis , iam notatos exstitiis credendum est . Quod sane quoque a Cl. viro erudit illiano editore operum omnium' eneia bilis h rnasii , Romae typis vulgatorum anno 7 7 seqq. Praefat. ad io m. I. I. XXII pag. xXV. , Antoniora rancisco Vezetosi Cler Reg. sapienter et adnotatum
DCAm, aut COMMUNE principio certe iisdem in Latianorum Christianorum Conventibus . sacrisque conficie
dis , tempora ipsa Apostolica attingere, multorum doli vim Virorum sententia est, 'uidem graviisimis comprobata rationum momentis. Qua de translatione eius que vetust .ite quidpiam disputavi in libro Des Titros mitifi de la Revelation, tom l. pag.a32.2sq. o tom.II. pag. 3s . Non igitur recens neque Hieronymi aetate, aut quarto primum saeculo & quinto ineunte , introducta Iabrorum sacrorrum Latinorum haec divisio est . uuamobrem ioannes Morinus cum contra statuit, gravitera bitur
sed age, paucis videamus quid tandem ille Menia opponat vir quidem doctus, at saepe aequo acrior las ctu peccans. Ita enim siet, ut nunc liberem, quam sup rius pag. 29 7 in Not dedi, fidem . Ut
443쪽
nere, tutiorem posse , illam ipsam intellexissem, qua de Tertio lablonskiano an
ne II igitur suas Ioannes orinus de Bibliis Hebraicis fallaces unanes opinationes , quas in libro eodem, sero , modo indicato , ius consutavimus in Iudaeorum ipsorum disertissimis de suorum librorum divisionibus diuslinctionibusque iam usque ab antiquis temporibus apud eosdem receptis , omnem adimeret auctoritatem , quasses, si ponderis alicuius viderentur esse, repugnare prospiceret, Divum Hieronymum, hasce per Colain Commata milesque dirisiones in Latinorum Codices sacros primum omnium induxisse, acriter contendit sed Ioannis Morini argumentum quale tandem est Ex eo illud suum potissimum ducit, quod res erat pro sus inustata scripturas sacras Commatis molisin vertabus antea legere distincta . Libros igitur omnes propemodum continua serie scriptos comminiscitur , aut summum uno tantum puncto eorum di 'tiones , ne confunderentur, discretas dicit . Uno verbo, ad Codicum Bibli rum Hebraicorum , Graecorum D Latinorum divisionem per Colain Commata' versus quod attinet , de iis singulis tam confidenter verba facit Morinus , ac si iisdem vixisset antiquis saeculis, quibus exarati fuere, Ueteresque aut audivisset , aut vidisset Exemplaria describentes Plura mulio conatu congerit eruditus vir , quae sibi
praesidio magno esse retur , quae singillatim hic refellere nimis longum esset, quin immo & supervacaneum sum ex dictis passim hac in nostra DIATRIBA , quam inania quam laevia sint eius commenta , iam statis constare arbititrer . Unum breve expendere pergam,propterea quod si pra pag. 37 I. in ot id me saeiurum promisi . Ergo S. Heronymi testimoniis aperte abutitur Io morinus dicentis se Prophetarum imprimis Libros novo scribendi
genere distis iis . Quas isti , ipsius Morini sententia diui
444쪽
ne, superius indicato, sententiam feramus Itaque ad Codicum scripturae rationem
distinctiones , quarum memini, in ipso Hebraico Biblico Exemplari , aliisque Latinis c Graecis Codicibus , si
fuissent , nequaqtiam tacuill et S. Doetor Atque mea sic et responsio in Divi Hieronymi auctoritate , hoc unum consequi video , nempe S. D Eiorem in sua adornanda Lati ia translatione id unice fecisse , quod Euthalius Episcopus Sulcensis , quod Euleiabius, quod Amnonius , uti paullo superius iam anima dis verti, antea secer e Novo qui dein divulo nuin genere usus est S. Docior ersus ipsos vel bregiores vel longiores in Libros sacros induxit S. Contextus sente uiaS, ut teis gentium utilitati magis consuleret aliter di finxit . Uno verbo , divinonem translationis suae ex Hebraeo iactae,
accuratius diligentiusque digeisit D. Hieronymus odc per Cola versuum , seu per integrani sententiali , duo vel tria caesa , sive membra maiora comprehendentem uti in Iabris Iosue ila Paralipomenon moto per Cola Commata, ut in Libris Prophetarum, quemadmodum vetustissimis Scriptoribus moris fuerat . Quae postrema
versici lorum , aut versuum distinctio in Libris Psalmoriam, in Salomonis Operibus maxime deprehendebatur At quod nulla prorsus distinctio in libris Biblicis revis braeorrum Graeconi in Latinorum alioriimque, quo nominare non vacat, ante fuisset, quam D. Hieronymo opus suum aggrederetur; hoc illud ipsum est, quodam nes orinus numquam ostendet Contra autem illud , quod contendit ille idem Μο-rinus , si usquam concedatur; nihil erit tam explorate cognitum, nihil tam certum in antiqui monu naentis, nuhil denique Veterii te timoniis tam munitum , quod non expugnari negandi licentia ac temeritate polliit Certo etenim certius est, ab Ioanne a laruanae multis dein
445쪽
tandem me contuli, iti in eisdem exscribendis ferebant instituta Maiorum, de eiusce
monstratum , iam saepe indicatis Protegomenis in divin. Bibliother. S. Hieron mi, Protegomen IV. . I. II. III. VEΤERI VU GATAE Latinae editionem, ut missas faciam alias eiusdem editiones, quae olim circumferebantur ante Hieronymum fuisse versuum imprimis divisione adornatam . Quae quidem versuum dii in ictio D. Hieronymi tempore apud Patres Ecclesiae Latinae proceres recepta , ceteris omnibus tam antiqui , quam hodiernis
divisionibus copiosior etiam sui . Falluntur igitur qui hanc, ιχομα τρία , sive versuuio distinctionem a D. His ronymo in Libros sacros primum invectam asseriint, uti,
prae multis gravissimi Auctores ova Rei Diplomaticae gallice conscriptam toni. HI pari. II cap. VIII pag. 6s. scriptum reliqueriant. Praetereo quae de eiusdem minis i Dcwm
situlis, sive Titulis , aliquod argumentum comprehendentibus disputare possem , dc quibus summatim variae partes in ipse contextu positae indicabantur . os vero Titulos se aionibus ipsis praefixos,qui novas etiam apud Veteres dicuntur, a Capitibus nostris hodiernis plane diaversos , longe ante CasIiodorum in sacris Libris usui nisse etiam Latinoriam . auffor ipse Cassiodorus est , De
institutione divinarum Litterariιν cap. perum Om.IL pag. 34O , ut citi eos Ocel Veteres Titulos se a maioribus ordine carrente descriptos . Quos quidem Titulos ante HieronyiIHIm exlluisse , reflecitatuit CLAnt.Francia scus UeZ oli loco paullo ante indicato
Neque vero apud antiquos Chri itianos solum suis in Conventibus , sed etiam mos vetus apud Hebraeos in Synagogis luis Moysiis uec Prophetarum Libros legendi iam invaluerat ut supra aiebam. Quae igitur eorumdem librorum divisionis ratio ex harum lactionum sic peragendarum
446쪽
scriptionis modo disserui. Ipsos igitur Graecos praesertim Codices , etsi paucos nume, Ee a m
antiquissima consuetudines more dedulla, si valeat, valet autem quam plurimum conlequens omnino est, Iudaeos ipsos a multa retro antem Hieronymum aetate
suas habuisse Hebraicas scripturas sectionibus aliisque distinctionum lanis notatas. Quod autem singulis Sabbatis ab antiquisJimis temporibus o γενὸμ αρχαίων moris ipsis Iudaeis fuerit , ut scripta saltem Moy lis legerent hoc est certissimum adiaque manifestissime liquet e D.Iacobi testimonio,Actorum cap. v. vers. at Conse lib. I. Esdrae cap. viis vers. r. seqq. Σ Flavium Iosep hium, contra Apionem tib II. I. r7. Operum tom.II .pag. -83., quae ex Philone recitat Eusebius , Praeparat Evange . lib. viii cap. vii edit. Porisiens 16ὶ8 pag. 319. m. Neque discrepat ipse or .rius, lac cit cap. I. pag. 489. , qui Iudaeos idcirco Legem Moysis in quinquaginta duas sectiones pro singulis septimanis divisisse non pugnat . Quo circa errasse Valentin Ernestum Loescherum defendo , qui in Commentario de Causis linguae Hebraeae , , harum .
laetion una divisionem certis Sabbatis addictarum,pol Ἀκ-cidium Urbis,demum a lautaeis faciam ex illimat. At quod ex Luc. cap. IV vers. 7. opponit, leve prorsus est Enim vero, ut mox ollendam, in veterum Iudaeorum Synagogis lectiones Prophetarum Sabbatis singulis etiam habebantur ciniisque peragendis , Prophetae librum legent eumdem huc illuc evolvendi amplior facultas dabatur , quam in lectionibus Librorum Μον si . Neque Scriptores pii Rabbinici repugnant. Quid mirum igitur. si Miltus in Synagogam Nazareth , die Sabbati , uti ei moris erat , ingretius, Ilaiae volumine a Ministro sibi oblato, hanc potius, quam illam eiusdem Prophetae Periacopam, absque Iudaeorum Mendiculo praelegeris, atque,
447쪽
ro& Latinos proserre e re visum omnino fuit
exaratos manu . Quum vero prospiciebam fores
it consuetudo serebat deinceps euplicaveriti ille ipse in Iliam satrictissimus Servator , qui nota Lectoris modo sed divini Docioris partes agebat eademque libertate docens , dicendique gravitate in mi illis aliis Galileae Iudaeae Synagogis , non vel in solum . sed prodigiis, ritatis inimicos perpetuo redarguebat admirabilemque doctrinam suam mirum in modum confirmabat.
Insequentibus temporibus , sed iam inde quoque a longa aetate . iisdem Legis bestionibus alias ex Prophetarum Libris desumptas , in Synagogis lectitatas accelsi i- se , non dissentiunt Viri dos issimi, neque orinus ille idem , ut opinor , tametsi de illis prorsus taceat Ad harum vero praelectionum Propheticariam antiquitatem quod attinet, licet certe definiri nequeat Christi tamen es Apostolorum aetate apud Iudaeos iam dudum etiam usu venisse , manifestissime demonstrant quae ab Auctore sacro Actorum Apostolorum , cap.mi vericis. dcet' tradita sunt litteris mamque earum originem altius assurgere, vix ac ne vix quidem vocari in controve siam potest labrorum porro Moysis Pericopae , seu sectiones a
Iudaeis nud a PARAsCHiora nuncupatae , qua qui quaginta quatuor vulgo numerant eaeque in maiores, dc minores divisae, eo sane comparatae suere, ut totus Pentateuchi Liber legendo in synagogis per annum absolvi posset . Prophetarum vero lectiones, illis rei pondente , Iudaei vocanti' asn MADATA ROTA . De quibus ara- schis ' Haphtaris earumque origine consuli prae ceteri Spollim Laurentius Fabricius, Paraitionum codicis Hebraei cap. VIII. IX. , in Thom u Crenti IGilolle. O Histor vol. I. xa. 69. seqq. 2 28 O seqq.
448쪽
fores, tu et cru In Sticho inciria non paruin
lucis tractationi nostrae affunderet hanc ab
seph de disia , observat in Prooe nium Pugionis dei Mimundi Martini , edit Lipsilens. 687 pag. 97 seqq. 33 . seqq. ΣIulius Bariolo ius , Bibliotbecae Magnae Rabbinicae tom .iI. pag. 393.seqq. 6ss.sem et Prideaux, Histrire des uos tom. I. pari. s. lib. v. edit primaera Gallicae pag. 4o seqq. et loli Gottio Carpetorius , Cra
seqq. 1 3 seqq. ilo. Francisc. Buddeus, Histor Eccles
gomena in Script Dcr. cap. I. art. II pag. 28. m. IO. liri lioph. Wolinis , Bibliotb Hebraeae pari. II. sive Vol. II. lecti l . . XIV pag. 43 seqq. , ubi alios recenset Scriptores , qui te itidein lectionibus di earum antiquitate libros edidere Ex usu igitur coia suetudineque veterui Iudaeorum magulis Sabbatis lagendi Scripturam sacra in te si e codigiatur ea ipla , qua in tuemur, antiquillima Voluaununa Hebraicoruin in se. tiones c in versus divisito. Hocque ar gumentum , quod et gravit limum , frustra in eo deludat
Ioanne Morinus , ut refellat, cuiusque eitigiis insistunt Richardus Simonius Ioannes Clericus aliique contra Codicis Hebraei versuum Biblicorum veram antiquitatem acriter dimicantes hic, of tu criticae vol. II pari. Iii. sedi. I. cap. X. .a . pag. 14 . se l. o Hi Dissertat Heli-
449쪽
teram disputationem si prorsus omissise in uno eoque singulari privassem me argumen
Non est necesse , ut ad ea rursum venum , quae de ς ιχηροῦς scribendi ratione disserit Morinus , lac.eit Exe est. V. cap. II pag. 44 seqq. ex Graecoriani dc Latin mim more,quos versus lineis numerasse contendit, idemque antiquitus secisse Iudaeos . eic mire omnia miscet aesturiis Io. orinus . Versus Biblicos eum linearum ductibus , certo vocum aut liti rarum numero ac ambitu definitis, confundit; quibusque Hebraei Codices suos Synagogae usibus dicatos iam usque a longo tempore comscribunt. Quae etenim e Thalmudicis aliisque ille idem recitat , ad versus nullo modo specitant Biblicos , qui non
vocum certarum cumulo , ubivis sibi constantes, uti animadvertit Ioli. Gottio Carpgovius, loco paullo ante indicato 4.V pag. Is 8. sed sensus integritate circumscribuntur ac dillemni nantur . Et quoniam illud , quod ad σιχηρω scribendi rationem antiquis usurpatam pertinet explicatum supra est, nunc praetermittatur. Nolo enim actum agere . Quid denique de eorumdem versuum subducend rum diversitatis ratione tum apud Thalmudistas Maso-rethas, cum apud D. Hieronymum fiat consequens quod Norino , loc cit Exercit.XU. cap. I. pag. 4 3 seq.
Exercit. XvII cap. II pag. 479. seqq. suique similibus siveat; non equidem video . Si quid autem video, quod ex eorumdem Thalmudistarum aliorumque dissidiis reipsa
.sequatur; illud sane est, veteres Iudaeos, aeque ac Christianos tam Graecos, quam Latinos suorum Codicum Biblicorum versus diversimode dinumerasse Adeas Io.Christ.
lnum , loco paullo inserius indicando . Quae quidem diversitas versus ipse in s. Scriptura iam distinctos atque antiqua memoria notatos manifestissime arguit.Quamobrem operam conterendam nolo in resedendo quod contra esse,
450쪽
to , quod in genere probationis plurimum
valeret. Quid multa Quum res igitur iam satis explorate cognita videatur, nulla est causse, quamobrem plura afferam , aliisque Veterum testimo
esse, ac res ipsa postulet, passim scribit eruditis . os Ant. Gongales de Salas in sua ad Dissertationem de diιplici viventium terra Mantissa , edit Lud Batav. I 6so fert. ΠΙ seq. pag. 44 seqq. Quis enim nescia , Librorum sacrorum Stichom triam antiquitus multum exilitisse diversam, quemadnaodum ex iis,qui supersunt vetuitis Codicibus liquet Coi se Claud. Salmai m legomen ad Solinum, pag. mihi ar. eque id mirum videbitur, eum illi ipsi Isbrorum sacrorum expositores non unam omnium, eam.
demque divisionis rationem adhibuerint. Quod praeterea Codicum exscriptores pro captu sententias ultro citroque definirent, certa etiam res est , uti monuere Petrus D niel liuetius , lac cit in extrema posteriore parte commentariorum Origenis, pag. 19 seq. Ioannes Martia naeus , Protegomen paullo ante indicato, . i. Consilla quoque Io Aiberi. Fabricium, Bibliota Grare via. 11I. lib. IV cap. V. pag. 2aa. m. α Eundem in Delectu argument de Verit. Relig/brip. cap.xXVII. .il I. pag. I 4., de stichometria varios Scriptores enumerantem quibus adde sis Io Christophor. Wolfium , loc cit vol. II. sive
pari. II. lib. III cap. II pag. 474. TCl. virum Antonium Francistum earoli , Clericum Regularem Theatinurr . in eo luae Praefationis pag. XXIV loco , quem iam indicavimus . Atque de hoc quaestionis genere iam satis ductum est quod breviter comprehendi , ad id, quod mihi propolueram , demoniirandum