장음표시 사용
121쪽
PARS III. DIs PVΥAT. malignos spiritus comparat Amorraeis; quod quemadmodum Minter filios lsrael permansissen ita saepe in obsessis hominibus per
maneant Spiritus. Adhibeantur,inquit,multae oratione multa iei nia, multo Exorcismorum inuocationes: ad haec omnia surdus in obsesso corpore daemon permanet: tolerabilius serens Exorcistarum poenas. & adhibita sibi ex Dei nominis inuocatione tormenta; Iam discedere ab homine, quem impudenter & nequiter o
6 a. Ratio huius rei,ni fallor,nunc in ipses Exorcismos, nunc in eo qui daemonia eiicere tentant; nunc in miseros, qui torquentur. N a Spiritibus possidentur: nunc in alias causas reserri poteu.c 3. Lxorcismorum non eadem ratio est, quae Sacramentorum. Consequuntur haec suos effectus necessario propteria, quod ex diuina institutione certa & emcacia sint signa gratiae caelestis: at hanc promissionem Exorcism is non secit Dominus: quo fit, ut non semper, quantas Sacramenta, vires habeant, daemones due pellant. 4. Exorci starum etiam coditio interdum obuat. Id suo exemplo Apostqli testantvriqui,si se prius ieiunio atque oratione armacsent,haud dubium docet id Christi oratio expulissent daemonum, quod sine istis praesidi j eiicere nequiuerunt. 673. Hinc est, quod superius monuerimus multos in Exorcistis conditiones requiri, si suo officio feliciter fungi debeant Quod si has praetermittant,& ad arduum hoc opus imparat, accedant: si in officio sint negligentes quid mirum si aut parum ut nihil effciant 676. Accedit, quod non omnibus hanc gratiam Deus velit esse commvncm. Alij,inquit Apostolus,datur gratia sanitatum,alii operatio virtutum, alii prophetia alii discretio Spirituu , alii genera linia
suarum alii interpraetatio sermonum. Quocirca fit, ut qui multis machinis &Exorcismis adhibitis per hos expugnari non pios sunt daemones; mox cedant, &sedes relinquant,quam primum ab alijs lGuiter tentantur.
677. Peccata quoque eorum,qui obsessi sunt,quandoque meren tur. ut non mox t daemonibus liberentur . in enim idictum est, hanc vexationem saepe peccata asserant; iusti si imo Dei iudicio sit; ut quamuis eiscaces Exorcismi, aliaeque machinae adhibeantur, nihil item in Exorcism is desideretur;non tamen daemonia eiiciantur propterea, quod nondum satis in ijs, qui obsessi sunt, peccata sint vindicata. 6 8. Quandoque etiam non obsessorum peccatis tribuitur,quod
discessum morentur Spiritus; sed qu ia ipsis fides deest, spem; liber
122쪽
eatis consequendae. Orantes Deum, aut ei us benescia exspectantes, oportet mina cum fiducia accedere; quam quia damnon habenti quid mirum, si adhibita ipsiis remedia nihil e canit Hanc rationem Cyprianus, & Minutius felix assignant. Adiurati mones, inquiunt, vel exibunt statim, vel euanascunt gra
H idet quod Fersepe etiam nee in obsessis dissicultas sit,
nec in iis, qui Exorcismus obsessis adhibent ; Daemones tamen non redant adiurati. Quemadmodum multis de causispermittit Deus, ut homines , daemonibus etiam sine ulla sua culpa posside ntur, ita iustas potest habere causas, cur daemonibus in homines poteitatem relinquat, quanquam suarum miseriarum nullam dent caulam.
poribus 'cs valom. . Via rationes,quibus Daemones ex humanis corporibus,
vel olim in Christi Ecclesia eiecti sunt, vel adhuc ho- die eiiciuntur, examinavimus; non abs re fecerImus, li dictis unum adiecerimus & definiamus: Possitne heri, rebus quibusdam sensibilibus, atoue naturalibus, de quibus nihil diuitium, aut super naturale inest,ijdem daemones pel-
damus etiam quam vim res sensibiles,& naturales habeant; clienon est ad propositam quaestionem respondere. Cum enim pro sus spirituales creaturae ent Daemones, Spiritualium autem illa siit conditio,vi longe post se omnes res corporeas relinquant ; non mala dixerimus fieri non posse, ut in ipsos, res sensibiles agant, Vim usinerint, sedibussitis expellant. . 68α. Nec argumenti huius vim eleuat, quod animabus dum in corporibus sunt. sensbilibus rebus vis afferri possit; vossint etiam vi , corporibus separari. Lono alia animarum , quam daemonum in corpore conditio est. Illae corporibus,vtλrmae coniunctae sunt; tu, ut quidam motores di rectores. Quapropter illae certas in corpor bus dispositiones postulant, quas hi, quoniam corporum formae non sunt,non requirutoquare di hi
123쪽
DE DAr MONIACI s. riscyr. Nee cytharae sono aut melod ia sugatum daemonium verisio mile est. Iam alias demonstratum est eas rerum corporalium, &sensibilium vires non esse, ut quidquam in Spiritus possint. Aures quidem concentus &melodia demulcet, & voluptatem quandam animo affert, sed Nequam spiritus ex hominum corporibus et icere
6 2, Non existimanus a daemonio liberatum Saul, ullo vel obs quio, vel auxilio Dauidis. Hoc sacra Historia confirmare videtur. quaerebatur ut illa testatur) vir, non qui spiritum pelleret;sed quicytharam pulsando essiceret, ut leuius daemonis molestias Rex se ret. Sic inuentus refertur David, quo cytharam pulsante refocillabatur Saul, & daemonis molestias minus sentiebat. 693. Cy tharae igitur harmonia voluptatem quandam Regi asso rebat David: quae quemadmodum omnis Voluptas, quae aliunde accedit, praesens, quod quis patitur, malum mitigat: ita dolorem, ride bHis quem ex daemonis tyrannide patiebatur Saul, haud parum frange- i. 08M bat. Atque hoc sensu etiam daemon pulsus esse intelligi potessi i cs . Si quis tamen omnino a daemonio,Dauidis cy thara , vel illi. beratum Saul;non multum reluctabimur: veruntamen non id sono, quem pulsata cy thara excitabat,tribuemus;sed Christi in Crucem pausi cuius signit quod da cythara fuit) virtuti, & passioni: Vt di- M iis strici possit,ita Dauidis cytharam dimonium prosigasse, quemadmo. Dima sem. dum idem persaepe eiecit signum Crucis. Ita distraa secundum Argumentum Maiorem dissicultatem habet; propterea, quod ipsius Angeli testimonio, quem mendacii arguere . tr non possumus, sumus vi ignis,ex cordis &iecoris particula, excit tus daemonia extricare dicatur. 696. Sunt,qui vim huius argumenti paruam arbitrantur,quod in Canone Sacrarum Scripturarum Tobiae liber, unde argumentum desumptum est,non reperiatur. Sunt alij, qui admittunt Anylum. alicuius superstitionis Tobis suisse au thorem,du m suo quasi exemplo docuit fumo fugari posse daemones; sed tame culpa absoluunt
124쪽
D I. D AI M o N I A C I s. di praterea omni superstitione caruisse. Si diuinitus institutus est Salomonis exorcismus an non potuit velle Deus;ut radix adhibita ad homines a daemonibus liberandos valeret' . ι-
ycutiuntur causeeropter u difficulter Damones duuntum ex ho
Num est, quod hic certu na constituitur,alteru quod quaeritur. Certum difficulter ex hominum Corporibus dri mones migrare:queritur,qui huius difficilis discessus sin a causae. Primum enim probatione nulla indiget. experientia quotidiana hIc maximam argumentum praebet. confirmant illam exempla daemonum a Christo Apostolis de Sanctus hominibus olim expulsorum Mugitus quoque, gemitus, clamores, quos adiu-
os rati olim daemones,Cypriano teste,ediderunt rem ita se habere de- 1 -- - tmonstrant.
ος. Porro dissicilis huius migrationis causiam haud obscure quis ex desiderio, quod daemones ad hominis obsidendos habent,col legerit. Ob easdena videntur aegre discedere, ob quas desiderant ii mines ingredi: propterea, quod cum dissicultate illa relinquuntur, tquae cum voluptate possidentur. O . Hinc manifestum est studium, & voluntatem nocendi pratacipue eos in hominibus retinere. quemadmodum enim in hominum ingressu non tam ipsis propositum est, ut paenarum suarum reis missionem consequantur, quam ut noceant, ita hoc dissicili suo recessu quaerere videntur omnino, ut noceant.
o8. Sunt nihilominus, qui alias atque alias causas huius dissicilis discessus assignant:virum bene discutiendum est. Quidam volunt
ipsos discessum morari propterea,quod semel ex hominibus expuulpis VI '' si, secundo eosdem ingredi & vexare non pollunt: alij, quod mox ubi exacti sunt ad insernum, quem veherhenter detestantur,detrudantur. Priores hoc fundamento videntur niti, quod semel ab ho-
125쪽
Luci Euangelista dictu esic velimus. quod consummata omni temtatione,recesserit ab ipso Domino daemon usque ad tempus. io. Sed hanc assertionem Domini oratio destruit. Cum enim immundus Spiritus inquit Dominus discesserit ab homine, perambulat per loca inaquosa quaerens requi'm: & non inueniens,dicit: Reuertar in donum meam unde exivi. Et cum venerit, iuuenit eam scopis mundatam di ornatam. Tunc vadit, &assumit septena alis, Spiritus nequiores ingressi habitant ibi. ii. Posteriores quamuis cum ratione loqui videantur; quod i menasseritur, non potest certo constare. Vnde quaeso constabis Nam patrocinatur huic sententii sensuum iudicium: non sacrael quia;non daemonum consessio. ir. Quid quod contrarium no obscvrd sacra eloquia insinuens Scimus Raphaelem dimonium abegisse veruntamen non in insemnum, sed in AEgiptum relegauit. Neque hic multum referre putamus,ex homine,an ex domo daemonium eiectum sit. Omnino hine quod Rapsael eiecit,locis videbatur assignandus quem petunt, qui ex humanis corporibus eiiciuntur. is. Idem illi, qui Domino eiecti postulant; ut ne in abusium mitterentur,confirmant. Si enim constabat se postquam eiecti es sent, in infernum mittendos, quid rogant, ne mittantur ' sed quia non necessario ad inferos mittuntur eiecti;Christi autem summam in eliciendo facilitatem & potestatem obseruabant; verebantur, ne qui ipsos corporibus expelleret; in infernum pelleret: quod ne ita
3q. Veruntamen quamuis Infernus non si destinctus locus daemonibus humanaeorpora relinquentibus, ad Insernum tamen relegari posse ex eo,ni sallimur, possumus coniicere: quod, si quando ex hominibus expelluntur, nihil ita timeant, quam quod inse
is. Quocirca n5 probatur quod quidam dicunt unam ho . num in daemonia aliam esse potestatem; quam quod illa ex hum nis corporibus eijcere valeant. Esto dicatur Dominus dedisse po.
testatem eijciendi daemonia; non tamen aliam quamcunque nega
uit. qiud. quod alibi dederit potestatem calcandi super daemonia'& Sanctissimus Paulus qua potestate daemonia in homines inimi.
126쪽
. t.: CAPUT L. 11 Uto ct desiderio Paemonum liceat obtemperare,quando Tres uri ex hominum corporibus aliqui petunt 3 Abent quandoque,quod petant egressuri daemones Et, Vt 7Iς quotidiana omittamus, id clarum est, exemplo aliquot milium;quia Domino, iam iam eiiciendi,leguntur postulasse ne extraGerasenorum regionem mitterentur,atque, Lucas.
ut liceret ingredi in porcos. 17. Hinc quaestio oritur' An ipsorum desiderio, si quid egressuri petant,possit fieri satis. Christi exemplum suadere videtur, Ut quandoque possit:contrarium insinuat nocendi eorum summum, in ἐesessiim studium. 7i8. Res,ni fallimur,sic se habet ut si iniquum non sit, quod petunt, petioni possit fieri satis, sin secus, non possit. Prius trifariam
eontigit. Nam vel petunt, ne malum ipsis aneraturivet ne bono aliquoiquod habent,priuentur. vel ut bonum aliquot de nouo cons quantur. Posterius duo rerum genera continet; quorum aliae Dei
honorem laedunt, aliae proximorum saluti ossiciunt, Discutiamqs singula.A postremis incipiamus. 9. Nunqriam Daemonum petitioni satis seri debet, si quod Dei honorem, aut gloriam laedat, postulant, Nihil Det honori pra ferendum. etiamsi ab homine egressuri non putemur Spiritus nequam, nisi in hac re ipsorum petioni fiat satis,petitioni annuendum
ao. Sic,si quid, quod proximorum saluti efficiat, petant,audiendi non sunt. Post Dei honorem Dei amicitia atque nostra salute nihil possumus habere prius. Quocirca si salutis unius etiam hominis
iactura fieri debeat, quamuis totius mundi incolumitas,& pax, opera Daemonum, expectetur, Daemonibus acquiescendum non est. Dum postulant, ne nouis malis grauentur, ne scilicet in infernum
127쪽
is ΡΑRs III. 1 s P UT A r. rentumnec pulsi sunt a Domino. Fortὸ nullum ipsis bonum,ea in1- - sione esse Cur igitur ne pellantur, rogant. Quemadmodum diue 3 μη ρη Daemones alijs&aliis vitiis delebantur; ita diuersi ad diuersas regiones afficiuntur,& eas maxime, in quibus mores hominum, pr pter longam consuetudinem perspectos habent, atq; ubi ipsis maior spes est.& occasio nocendi.
Σ3. Quid quod si bonii aliquod postulent,obtinere id quandoq;
possint ' Bonum quodda ipsorum est, hominu vexatio & cruciatus hos ijs potest aliquando concedi petentibus. Nunquid non Deu Iroganti cuidam, ut Iob affligeret, id est concessum' Adde quod Do moni A postolus Paulus quendam ad Corinthium tradiderit tradiderit etiam Alexandrum & Hymenaeum. An potest Apostolus Daemoni praecipere, Vt homines ingrediatur ;& roganti,ut in hominem ingrediatur, si quando expellitur, non potest facultatem si
724. Veruntamen magna hic cautela opus est: multa in hac peium issione Exorcistis sunt attendenda. Non facilὸ hic Daemonum p titioni acquiescendii. Necesse est ut si in aliquos ingrediendi facultas conserenda siti ad ipsorum opera mereantur; dignumque sit, de
quibus ob demerita graues poenae sumantiars quemadmodum Apostolus suo exemplo docuit in Alexandro, Hy menaeo,&Corinthio. as. Nec hoc susscit. Necesse etiam est, ut qui Exorcistarum ossicio funguntur, in eos, quos Darmoni tradunt, imperium & iusti beant; adeoque ratione ossicii&possint,& valeant animaduertere. as. Debet quoq; hic proposita esse spes maioris boni ut scilicet, quin aliis rationibus non videbantur posse iuuari, hac iuuandi credantur:&sipiritus saluus fiat,dum in corpus saeuiunt Daemones. 72 . Debet etiam abesse studium Daemonibus placendi.Non ipsis tanquam amicis hic gratificandum est, sed tanquam lictoribus & . carnificibus utendum: quibus quanquam gratum est incommodare, pro hominum tamen imperio & voluntate incommodare mO lestum est. quapropter non hic daemonum malitiae seruitur, sed eo rum malitia,& nocendi studiam nobis seruit.
r8. Addiderim his hanc potestatem daemonibus dandam non esse, nisi ab iis,quisium mitin ipsos ius habent,& quandocunque ii
bet eos humanis corporibus exigere possunt, quale habui ste D. Pau luna sacrae docent literae. Quia vero hoc ius paucis,hoc tempore tri butum est, parcissime daemonum petitioni in hac causa putar si 'tisfieri oportere. F IRI S. -