장음표시 사용
571쪽
Insiuper, Utrum irremissibilesit. Circa primum viditur esse diaeendum, quod non . Na una est maiestas Patris Rij,s Spiritus sancti, at nullum peccatum dicitur comitti in Patrem, aut si tum rigitur nee in Spiritum sanctum. Insiper nulli secundu e malitia placet: ergo tale peccatu in Spiritum sanctu datur minime. Tertiosi daretur huiusmodi peccatum esset ad mortem, at tale nequit esse: ergo, o P. Mιnor clara est, quia oepeccatum mortale dicitur isse aὰ mortem: nec ob id in Spiritum sanctum nominatur peccatum: ergo. In oppesitum si habet illud Matibn xii. simile habetur Marci tertio: insuper Magister intextu: quare rationes formata diluenda erunt, cum satis abunde de hoc peccato alias dixerimus.
Dici ergo pol ad primam, quod minor propositiost false, na datur peccatum in Patrem in Filium, oe in Spiritum sanctum: ut iam ex dictis est manifestum, e tar maxime contra Spiritum sanctum, male sientiendo de persona Spiritus sancti, uti male siensierunt illi, qui dixerunt, esse ministrum Patris,m Filij: aut peccando cotra eius astributum, ql est bonitas, m sic patet, quo modo bis duobus modis cotingat peccatum in Spiritum sanctum: in Patrem, cor in Filium , sicilicet male sentiendo de persiona Patris, Filij: aut
peccando contra eorum at tributa. Ad secundam rationem dicitur,
quod quamuis nullsecudum si mulitia placeat sub ratione malitiae: tamen qγia, qt peccat 'onte eligendo prosequi delcctabile, non obstante, op lateat minime ipsum, illud esse malum,m contra legem
Dei: iccirco in Spiritum sanctum peccare dicitur, quia ex certa malitia. Antecedens itaq; concedi habet secunda rationis adductae ab rasione malitia, at negandum ratione electionis , m proprie malitia.
572쪽
malitiae. Ad tertium argumentum restondetur ad minorem: omne
scilicet mortale peccatum esse ad mortem: id duobis posse concipi modis, quia mors duplex est: prima, oe ultima. Mors prima es gratiae priuatio, per quam stiritualiter vivimus, ad qua oe mortale peccatum ducit, sied quia ex hac possibibs est reditus ad ista, Deo principaliter prςstante remedium, π homine cooperante per lib.
arbitrium . propterea omne mortale peccatum non dicitur ducere
ad mortem simpliciter,sed ad primam; ad ultimam vero mortem, quae mors simpliciter nuncupatur, solum peccat si in Spiritum sanctum ducit, quia, quantum est de se, reditum ad vitam excludit. Argumentsi ergo currit primo modo, at sicundo modo no occurrit ad portas. Et bςc de primo clusio. Cui alterum nectitur , dum inquiritur. An tale peccatum irremissibilest ' mihi primo sectumidetur esse dicendum, quod non, quia sic remisionis potentiam
tolleret, at non hanc tollite ergo. Deinde, ut nulla virtus in hoe mundo datur,qua hominem in bono confirmet: igitur nec ratium,
cyδ in massa, mita peccatum in Spiritum sancitum nopoterit dici irrem lsibile. In oppositum se habet secra pagina, iccirco pro re- θοnsione bπprς-pponenda erunt: primo, quod peccatu tu Spiritum sanctum semitur hic pro ali impςnitentia. Insiuper, quod
irremis biluit, quia de difficili remittitur: pr erea, cid ιrremis 1ibilesit ex parte obstinationis peccatoris, at ex parte Di i rem sLbile. Nunc ad rationem primam dico, p tale peccatum simpliciter non est irremis sibile, quod Deus non possit remittere, quo modo notog t pol etiam remissionis ex parte Dei. Nec Aci pol irremisbile parte hominis,quia nonfit siceptibius talis remisionis, si Deus
573쪽
eam facere vellet: cuicunq; enim impanitenti Deus dare pol, qJp teat; nec et debet dici irremissibile, quia totaliter in malo con firmet,at quia excludit, quantum est dese, optis udinem ad remissonem ex parte causa peccati, m exparte modi, os exparte obi EG, vi alias dixi. Ad siecundum argumentum, licet asemptam iuremo ito negari posset, tamen via rissolutiua ut procedam, concedam peccatum in Spiritum sanctum irremis bile non esse, nseo modo, qus determinarum. Et hςc depropositis.
Lectio CLXXXXIX. PR o maiori intellectu,notitiaue peccati in Spiritum sinis Elum hodierna sium die dicturus, quot modis irremi bile
fiat 3 a tribus fieri dicitur modis: primo ratione militia : sicundo ratione inobedientia: tertio ratione extrema impς- nitentia: propterea prsens lectio puncta tria habebit. Quantum ad primum. Peccatum odi dicitur irremissibile primo, ratione malitiae, nam qui ex ignorantia, vel infirmitate peccat, minorem culpam committit, . ideo minorem p ςnam meretur. At peccatu, quod ex malitia committitur, quantum est de se, meretur, ut non remittatur. V.g. qui Lasthemat in filium hominis, eius diuinitate mundum reuelata, excusetionem habere poterat ob carnis i 1 miatatem, quam in Christo con 'iciebat, σ ita minorem p am merebatur, at eius reuelata diuinitate,grauiuspeccabat, ad cuius euidentiam ea notandum, ql ex certa peccare malitia, quatuor modis cc tigit:
574쪽
eontingit: ριlicet mortaliter, sicienter, delectabiliter,'contemptibiliser. Primo ergo peccare ex certa malitia ect mortaliter peccare. Vnde peccat ille ex certa malitia, 'rei peccat per voluntatem, malitia deformatam, vel informatam, hoc ad diserentiam pe cantis uenialiter. Insuper peccare ex certa malitia nil aliud est, quam sicienter peccare, m id elixere, cui malsisit annexu. Tertio in hunc modum peccare, es di lectabiliter male agere. Vnde ille sic peccat ex malitia, cui placet malitia, ut patet de concubinari', alijs peccatoribus hoc modo peccantibus, tanquam non int isti rationem reddituri de omni verbo otioso, m multo magis depe catis grauibus contra diuinam legem commos. Quarto ex malitia certa peccare, nil aliud est, quam contemptibiliter operari,ut patet de illis, qui contemnunt, ea abjciunt, per quae a peccato retrabipi sent. Solet sicundo peccatum irremissibile fieri ratione inobedientiaeperversa, quod euenit, quando homo a siegratiam abjcit,vel
p nam, ut medicinam contra culpam, non recipit ; tertio quando
alimoniam sitimerefastidit, idest Euchamisti acrament u. Tertio feri dicitur irremi milepeccatum ratione impςnitentiae: illa enim
natis imp nitentia, qliae peccatum concommittatur, peccatum imremissibili cse facit in hoc sieculo, in futuro: ut des eratio, p-
sumptio,σc. A quo,σ agbus uolunt reccdere peccatis: intueridobent Dei primo amore erga nos sic enim Deus dilexit mundi erc. Insiuper timorep a ς terna, ni incurrent nos a malo retrahentes. Tertio peccati deformitat e q tanta est,ut peccatores a Deo uera beatitudine separet. Eia ergo hilari vultu, queso, accedant ad Deum delinquentes, σ facies illor si illuminabontur. Amen.
575쪽
334 IO. PAVLI PALANTERII DE POTENTl A PECCANDI A QUO NAM SIT.
Dillinctio X Lli Il. Lectio C C. M Ulta diximus bucose; depeccato, quatil ad ipsius actu,
propterea consiquenter in hac huius libri nous ima dia linctione de peccandi potentia loquendum hςi de continuatione prsentis cum superioribus d stinctionibus. Nunc de more nostro diuulenda erit in particulas septem bςc distinebo, sicilicet in conclusionemprimo. In quotionem secundo. In diuersas
opiniones tertio. In alteram coclusionem quarto. In propositionem quinto. In dubiumsiexto. In continuationem diciorum, oe dicendorum septimo. Circa primam particulam bςc conclusio ponitur. Quamuis ad mentem antiquorum a Deo sit oιs potestas,inquatum potontia operandi est: non tamen ab eo inquantum peccandi potentia est. Ad qJ videndum venit secundo punsti quςrendum. Virrpeccandι potentiasiit a Deo. Circa disicultas e hanc est siciendum quosdam opinatos ille, potentiam peccandi minime esse a Deo ista tantum bonam,m recitam voluntatem inesse nobis a Deo: mistum mero voluntat e a nobisimet ipsis, m a diabolo esse. At dicetis: quides potentia peccandi es ad hoc pol re stonderi, qJ illa vocatur pe
candi potentia qua voluntas pol aliquid velle,vel nolle, aut et non ut ile contra legem, cui obedire tenetur. Quae potentia sicundum rem nihil aliud, quam ub. arbitrium, seu voluntatis libertas, qua pol in utrunq; contradi Aloriorum, oe illa libertas non dicitur diasti ut a uoluntate, sed est ipsemet uoluntas: nihil enim dicit uolantas
576쪽
luntas libertatis, quam voluntatem in *bstrato, π connotat, eam circa obiectum sibi ab intcllectu ostensium elicere pose, oenon elicere velle, aut nolle, nulla mutationefacta circa obiectum. Hoc autposse, dicit uoluntatis naturam sic a Deo conditam: peccandi enim potentia a Deo rationali creatura est collata, ut hac in parte asserit Magistersint. in tertio puncto; nec id mirum, nam omnis peccat potentia est libertas, at hπ a Deo: igitur, mpotestas pescaniu a Deo. Et quamuis peccadi uoluntas culpabilis sit,s mala; potentia tamen peccandi commendabilis est,m bona.Nam lauda
bile est posse transiredi, o facere mala, σ nonfacere. Concludi ergo babet in protenti, nil tam boni, quam mali potentiast a Deo, ut authoritatibus multis san torum declaratur in textu : si ilicet Apostoli: D. Aug. Iacobi, similium. Unde Iob de domino ait: Qui facit regnare bypocrita p p peccata populi, de Populo
Urael dicit Deus: Dedi eis Regem in ira mea: nocendi enim voluntas potemsse ab homine, potisas aut non est, nisi a Deo ςquo, etsi te lateat ςquitas, m eius iustitia. Expositis iam iribussi met is de septem propositis, quartum accedit, ubi P die rum confirmatione ponitur talis conclusio. Verisimilius est, oe potentiam esse a Deo, non tum bonum operandi, Verum et peccand Tt ex ph notatis consit matur aut horitatibus. Hinc proposito quinto Lb his verbis ponitur loco. Quamuis potestati bene administratae fise per secundum regulamsacraescriptura obediendum: ab ut tamineius sicundum rediarationem est quandoq; resistendum. Ad cuius intolligentiam dubitatur sexto. Utrum quilibet potestati resistens sempcrpeccare aecatur, cum c is potestassit a Deo. Ad oli defacili.
577쪽
potest dies: siemper potestati obediendum esse, nisi aliquid contra
Deum prς piatur, ita tamen, quodsi diuersaepotesates preesperent diuersa reperiori obediendumst. Nastus tamen Deo inferioraebet prςcipere aliquid, quod fit contra Deum, qJ si fecerit, tune subditus illi obedire non tenetur; Et hςc de sex partibus. In septima continuando dieia dicendis dicit doctor insequenti lib. tertio Cidelicet de his, quae ad verbi incarnati sterium Lyectant, esse determinandum , oesic ad portum deuenit lib. pesecandus in eo, qui ennis sum qui vivisim regnat in s Majsculorum. Amen.
NUM PECCANDI POTENTIA SIT A DEO.
Lectio C CI. Irca illinctione istam opportunam erit duo perpulchraque sita examinarer quoruprimum,an peccandi potentia sit a Deo. Alterum vero, Numprςlatio, π Ρςcunque dominandi potestas a Deost. Quantum ad primum, negaliuam quidam tuentes partem ita ratiocinantur. Illa adfui coniunElapotentiaperfectior dicitur esse, quam si arata ; at Deus non dicitur causa potentia peccandi, ut est coniuncta a tui: igitur neq; viseparata, π ita nullo modo peccadi potentia est a Deo: quare male Magister. Prperea ,s peccandi potentia in fiet nobis a Deo, aut naturalis, aut lib. arbitri , aut gratia foret, at primum dici nopo
quia naturalibus pot ent ijs nec meremur, nec demeremur: non se
cundum , quia dicit Ansielmus de lib. arbitrio: posse peccare, non esse libertatem, neq; p.retem libertatis: no tertium, quia gratia inclinat
578쪽
elinat ad oppositum peccati: nulla ergo in nobis peccandi potentis est a Deo. Ex alio latereritria D.Aug. ait,quod voluηtas est, qua peccatur, m recte vivitur,m uoluntas ines nobis a Deo: iccirco videtur esse fatendum, quod peccandi potentia in nobis sit a Dco. Pro dilucidatione itaq; huius quesiti ut multa, q ab alijs in casum
circa materiam prsentem dici contueuerunt, omittamus, di n-ctionem peccandi prmittemus. Potentia ergopeccandi velitnm diatum ordinem ad aclumpeccandi dicit, aut dicιt jundamentum
huius ordinis, cuius bilens illud, potenspeccare dicitur. Si primo modo, tunc rursus distinguendum, aut enim ordo est ad actum de formitati byratum,aut ad illam deformitatem,qua in actu est. Aprimo modo, ille ordo dicitur a Deo. Si secundo modo, talis ordo
ad peccare nihil est: sicut m terminus scilicet peccare nihil est :m ideo non est a Deo. Potesti per dici, quod potentia peccandi profundamento viriosiq; ordinis positivi, G priuatiui, vel 1 cALue, vel defectiuesit a Deo.Quibusprςmissis addenda modo es rationum solutio. Dicitur ergo ad primam, quod maior propositio vera est in bonis, no aut in malis: quare potentia actui unita certe perfectior, quam separata, at tu malis imperfectior est, quia malum, imperfectio quςda est. Insuper neganda venit ipsa minor, quia superius non fuit didium, g, Deus non sit causepotentiaepe eandi, ut actui coniuncta ea bene, quod nonfit causa immediata ipsius actus, oer ideo malus ipse actus, no debet, nec eipol imputari ad culpam. Ad secundum rationem dimittentes partes duas extremas dicimus ad mediam, qlpeccandipotentiast lib. arbitrij ,s
iam dicit Anselmus, quod posse peccare non est libertas, nec pars
579쪽
libertatis: habet hoc intubgi, quod non sit essentiale libertati posse
peccare: ob id non negat, quin potentia bb. arbitri, in creaturis nositi potens peccare, aut qι posse peccare non flet eum libertate. Et Uc deprimo quespo.Quamu ad secundum videtur posse sustineri, prςlationem, G quamcunq; aliam dominandi potentiam a Deo minime esse; nam qua a Deo sunt, ordinata siunt: ut habetur ad Rom. xiii. At in py ςlatione, m dominandi aut horitate, siue pol Atia, ut plurimum mala videtur inordinatio: non ergo talis a Deo. Minor ut sit perita experientia declaratur; nam puer seni dominatur, m stultus Sph nti: ergo. Deinde Osiae υiii dicitur: Ipsi re nazerunt ,σncn ex me: dominandi itaque OB potestas non a Deo. In contrarium se habit Apost. ad Rom. viii. dicens: Qui potestati resistit, Dci ordinationi res tit: qct non esset, nisi pruatio, m dominatio essent a Deo oriunata. Pi o intest elu tatus qu sionis cst si icndum, quod pr ς latio inuenitur in hominitis ex ordinatione diurna, quantum ad dibitum, non aut quantum ad erus acqusitioncm, vel usam malum, nisi eo modo,quosuperius a nobis fuit iter minatum, quia ergo quantum ad debistim in enitur prς- latio, propterea ex debito pi Hati secundum rectam ratione urueretcneatur. His in hunc motim constitutis, nunc ad ar tumenta duo
formata diluenda accedor quibus solutis erit finis prsntis nostri sermonis. Ad primhm ergo dicitur ad minorem, qό mala deord natio, qua v. dcthr in hoc mando, ncn Hi a Deo, nis permissiae,m hoc au maius bonsim dicieλ dAm. Ordinata enim siunt, quae a Deo sani per se primo. Ad siechndum rc tondetur, quod ipse regnauerunt sccundum Osam,sa non ex me: iden in eis malun,
580쪽
sae malitiam immittente, non iamcnsne me premit Ienle, I c ί --
Lectio C CII. SE se nobis osserunt actae tria quota originem ducentia ex
Magistri sint. verbis. Quorum inum erit An Christiani principibus teneantur obedire ficularibus. Insper, an rcliarios sῖis prςlatis in bibus. Deinde, an monac bus Ilus prclato suo, an Episcopo, sim Papae. Quantum ad primum, pro parte negas tua sic primo a uitur: Euangelica lex perscia es bbertatis: quare nos liberat ab obedientia cui unque principis secularis: alioquin non ebsit perfecta libertatis: Christiam itaq; principibus secularibus obedire minime tenetur. Deinceps quilibet licite ot recurrere ad iudicium illius,cui obedire tenetur, ed Christianis non licet recurrere ad iudicium principum ficularium, maxime si semeles snt: non ergo videntur tencri Christiani principibus obedire sicularibus: unde Aps.primae ad Cor. vi. reprehendit quosdam, ut recurrebant ad iudices sieculares infideles. Ex alio latere idem s. ad Rom. Aui. dicit, Quod bas anima potestatibus siunmioribus bubditabit: igitursiculari potestati tenentur ob dire Chris iani. Pro determinatione huius clusionis distin tio sicularium principumpi ςmittenda tenis. Sunt enim quidam fideles, m insiἀeles quidam. Si de fidelibus loquamur : Christiani legitime Ab-