장음표시 사용
21쪽
CONIECTANEA. IIaec enim, quae pulchrum paroemiacum emciunt, super amphilapa bene molli dolibata do noscio quo polita podestri orationi adhaerent: quam praemisso iubent vel simili integram praestos. Certo Kochii artificium irritum est, qui quan Varro recta oratiotio extulserit,oa a Nonio in obliquam deflexa arbitratias, haoc tamquam Varronia commendat in exercitationibus criticis p. 26:i alter bene Aeceptus dormit super amphitapa bene molii. Longo oniin dispar ost eius commutationis oXomplum, de quo Laelim annus in Wolchori mus. Illion. VI p. li 7 disputavit. Haec aut in votorum po tarum imitatio apud Varronem si non Aemper at nonnumquam eam vim videtur habuisse, qua illo alter Monippoao haeresis Sectator, Luci unus, Uomori maximo et aliorum versus παρφὁεi: ne quid dicam do tragicorum pa-rodiis apud comicos Romanos.
Fr. X, quod respondere nono dixi, habet manifesta metri vestigia, quae recuperandi versus studia olicere possint. Sic nescio an non improbabiles videantur hi septenarii: Nempe fluJ sues silvaticos in montibus sectaris Venabulo aut cervos qui tibi nihil mali fecerunt
In primo vorsu tu insorvi, quod ut tacite intereidero ant sues potuit, ita mirifice ipsam vim sentontiae nuget. Dct nempe,
quod pyrrhichium nequat, vide Ritscholii protegomona in Trinummum Plauti p. CXXXI. In secundo quod tortia sodespondaicae vocis cervos finalis aecontu insignitur, nulli osso in his versibus offensioni constat: cf. Kraussius nov. muS. Rhen. VIII p. 553. Gominum exemplum Varronianum est KRR Tio Nis D. IAut frigidos nimbos aquae studia uer ruentis.
Nec haerendum in septimo pede, qui in illis duobus vorsibus ,
spondeo continetur: quod ut veteribus scaeni eis probatum suit, ita in ost ro ab illorum usu non deflectero Varronem aliis, qua per hanc disputationem proferam, exemplis convincam. Alteri versui possis purum iambum iu caesura ita refingerct:
22쪽
Venabulo aut cernύs tibi qui nil mali fecerunt.
quamquam vel Oa mutatione licot fortasso impuno abstinoro.Quno sequuntur ah, artem praeclaram ea non Videntur conclusa versu fuisse. De sententia illud addo, non tomoro a Varrone immodicum venandi studium carpi, quod idem peculiari satura, cui Moleagroruin nomen praefixit, deditu opera perstrinxit: cuius saturae reliquias, ne nune nimis disputationis tonor interrumpatur, infra illustrabo. Deinceps musteus, quo Suam artem n contemptu aliorum vindicet, accuratius eius artis praestantiam et indolem expromero incipit. Se eam profiteri artem, quae no ab dis quid om aliena sit: XI iri 9uam mobilem divum lyram sol harmosse Puudum gubernans motibus diis vestet. Et quo officaciam musicae tam in hominum animos quam in brutas illustret, nescis, Rit, XII 2) sclepe totius theatri tibiis crebro flectendo commutare mentes, frigi animos eorum rot adi ieit illis: XIII p) Non nidisti simulacrum leonis ad Idum eo Deo,
tibi quondam, subito eum cum vidissent quadrupedem Galli, tympanis adeo fecerunt mansuem, ut tractarent manibus ' Sic ordinavi, ipsa suadento sententia, haec fragm puta: quorum primum visum est mihi nobilitatam a Pythagorois sphas rarum harmoniam referre. Et elatiore quodam dicondi gonoro in hac materia usum esse Varronom ipsi, qui residui sunt, versiculi produnt, qui ut sufficiunt soro ad informandum animo sententias colorem, ita valdo desiderium deperditorum Oxcitant. Ergo mobilem deorum lyram, quae a sole gubernetur, ut da cula metaphora Varro corporum caelestium orbem dicit, quae perpetuis motibus harmoniam efficiant. Ut aegre nune cuiquam Oolitori Oxplicatio probetur, qui mobilis lyra , Rit, aut dicitur, quia facili tractatu est, aut quia ad flebiloη modos pariter qnam ad hilarus et iucundoR paratu et apta est. Diuili od by Cooste
23쪽
cONIECTAXκA. Harmogon' hoc loco pro harmonia dici apertum ost: eadem vi qui eam vocem usurpaverit, e Romani fi neminem, E Gra cis unum novi Eupolin, de quo Pollux in ovomastico IV 57 τὴν δε αρμονίαν αρμογλιν Et ολις ει ρηκε ταυτην εγω ζήτουν πάλω την αρμογήν. s. Moinphius Fragm. coni. graec. II p. 432. Motus dios' Nonius p. I 00, 3I diutinos ae iuges' explicuit convenienter sententiae, non item usui vocis, quam tamen nVarrone credere in eam vim adhibitam quid vetat 3 Vogst quod hoc loco, ut Nonius adnotat p. 183, T, dictum est pro vegetat' vel 'erigit , in ΜAxio fr. 22 vulgari notione occurrit, ut sit 'vegetum est': Nec natus est nec morietur, viget, neget, ut Pote plurimum. Attamen, ne quid dissimulem, eum sententiam felicitor, ut puto, eruerim illius fragmenti XIJ do sede ac noxia licet ambigero, ut vel infra locum habore potiiorit ibi, ubi ipsius origo musicae a primordiis repetebatur. Fr. XII suspen8am Structuram licet praemisso nescis' volsimili supplere. Structura ipsa et verborum collocatio, nouilla olegans ac venusta, Varroni etiam in Baturis tacito condonabitur: coniungi autem oportet: commutare mentes totius theatri h. e. Omnium θεατων, ut ne eorum quidem, quod Se
quitur, ad theatri relatum habeat cur addubitetur. Nec magis attingi debent haec: tibiis crebro flectendo, quae pernentiscitur quid difforant ab his tibias crebro flectendo vel tibiis crebro flectendis. Flectere tibias quid sit, vulgo cognitum Est. Sic Lucretius V I 06 ducere voces et flectere cantus et Ovidius amorum II 4, 25 dulce canit fleetitque facillima vocem. Plinius in naturali historia XVI g I7l postquam parietas accessit et cantus quoque luxuriantes, caedi ante solstitiueoeptae et fieri utiles in trimatu, apertioribus earum lingulis a Issectendos sonos. Hinc autem ost quod Oolitoriis scribit: loquitur do tibicine perito et oisiganti': qui quod istis totius fragmonti vim illustrari putat, ostendit so nullam eius partem asscteutum esse. Commutari quod scribit Scaligor in verborum Varronianorum etymologiis sconi. p. 169), aut errore memoriae secit, Rut quo concinnitnου consiliret, soquente frigi forma pas-Diuitiam by Cooste
24쪽
siva. Nam latino recto dici commutat mens non fugit Se aligerum, qui ipse saepe notum tironibus usum tetigit: coni. in Varr. de re rufit. p. 2 . 255. Cutal. p. 119. I 36. 215 alibi. CL Gellius XVIII 12. De voco fimi, quam Nonius p. 7, 16 synonymis friguttire et fritisnere explicuit, vido ouudom Scaligerum iueum. Verb. l. c. Deniquo aut fallor aut uo ab hoc quidpinfragmento numeri absunt: priora quidem video commodo in octonarium trochaicum coiro: Saepe totius theatri tibiis crebro sie tendo idemque mensurae, modo frigier reponas pro fristi, reliqua subduntur:
Commutare mentes, 'fier animoS eorum ....
Fr. XIII apposui fore, ut Nonius tradidit p. 483, 12 sub
hoc lemmate: mansuete et mansues ininio mansuetem ot mansueum pro 'munguetum , ut sit nominiativus manSues . eo loco Νcripsi
cum Popina, quoniam quod in libris est e loco nisi contorta Oxplieatione vindicari nequit: eloco subi quondam) pro ilico, quod Gulielmus verisim. II 13 Gruteri Lamp. III p. 289) μxcogitavit, nihili osso Ritschelius dixit in prolog. p. CXXm.
fecerunt mansuem correxit Gulielmus: Nonii exemplaria ferunt. Sententia et nexus fragmenti no Velite ruin quidem fugerunt, qui hae narratiuncula' ait 'Varro probaro studet mirificam vim illam et officacitatem, quam musica vel in feras et brutas hostias exercet. Quod autem eandem sabulam se apud alium quoque seriptorem olim legisSo dicit, ego me praetor Varronom nescire alium auctorem fateor. Leononi quam vim habere in cultu magnae deae Phrygum crediderint curn aliundo tum sex Atii de Catulliano notum ost: eandemquo vim breviter Varro expressit apud Augustinum do civitato dei VII 24
leonem adiungunt solutum ac mansuetum, ut ostendunt esse nullum stent S terrae tum remotum ac vehementer strum, quod non subisti
colique conveniat. Cf. Lucretius II 604 sq. Ovidius Fast. IV 2 i5. Vide Creuger. Symb. u. Myra. m uis he Schristen I 2 p. 37 Inde proclive est intellegero, qui orta sit illa quam Varro tangit memoria do simulacro loonis, quom Galli quondam tympa
25쪽
CONIECTANEA. Varro, quo admirabilem vim musicae in seras et Omnem naturam rerum insignius illustraret, hoc loco etiam Orpheum, Amphionem, ullos tetigerit, quorum cantum et musicam mirabilia procroasso sabulabantur. Sod de quo dicimus fragmontum Kochius in exercitationibus eriti is p. 27 in versus distribuit: Non vidisti leonis simulacrum Idae in loco Ubi quondam subito cum vidissent quadrupedem optinis Galli fecerunt mansuem adeo us manibus
Qui quod do galliambis cogitavit, non inepto socii in eo loco, quo de Gallis et magna o matris cultu agitur. Sed ii versus quo prodirent, quater in tribus versibus transponendi machinam ascivit, ad Idam e loco mutavit in Idae in loco, denique eum dflevit. Atqui absque metri necessitato esset, nemo Vel in eum haorersi usi ad Idam eo loco saeile eum illis Idae in loco commutari serret, qua o mihi quidem longius a sorma primitiva abesse videntur. Collocationem autem verborum cum considero eam, quam Nonio acceptam reserimus: eum cum vidissent quadrupedem, Galli tympanis adeo fecerunt mansuem ut tractarent manibus, nescio quom haec mihi nativum et simpli- Em colorem resorro videantur pras illis, quas Κoellio placuerunt : cum vidissent quadrupedem typanis Galli fecerunt mun- suem adeo ut manibus tractarent. Sed versus istos ipsos ne convenire quidem artis legi sentiet, qui Roepero Philologi IX p.
234 sq. adstipulatus erotico finali li. e. anaclomeno catillectico non debere vel purum ionicum vel molossum praemitti arbitrabitur. Nam Κοchius, quo ad derandendam sam licentiam, qua 'anaelasim fero syllaba longa praecedat', Varronis exemplo utitur, in eo quidem, modo cetera proba essent, matri scribendo pro matris evitaro anactasim licet: Tibi typuna non inanis sonitus matri' deum. Verum ut incerta iis, quas estria sint, regamus, age breviter eius metri exempla Varroniana omnia expendamus. Inter quae certissimi sunt et scriptura certissima pi versus, quos G. Her- mannus in elementis d. m. p. 505 roconsuit:
26쪽
Tua templa ad alta sunt properans citus itere
ygios per ossa cornus liquida canit animia. Sie pnim 'Dios graeca finali scribo Nonium secutus, qui p. 233, I 2 Frisios per . . . canit et P. 334, 13 Fr0uS Per . . . anima tradit. CL Ritschelius nOV. mus. Rhen. IX p. 17. Quod cum illo trium versuum fragmentum Hermantius e Opidarit, attingam infra. Non minus certa memoria is galliambus est, quem Mei nekius primus agnovit: ulula epirupit omnis vcnerivasta pueros. Haec sunt, quae certissima habeam: unde apparet Varronem
et observasse severe eastSuram et in Priore Versus parte, quae est anto caesuram, una forma usum esse PR, qua paeonem tertium excipiat anaclomenos Altern PRrs
versus, quae est catalectica, Prioribus duobus Oxemplis prorsus compar est ita, ut Paeonem tertium an aetasis sequatur, arsi in duas breves soluta: - - - : qua quidem sorma nullam frequentius Catullus adhibuit. Tortio vorsu cum Varro abstineret anactast, solvit eam quaΘ prnocodit arsim: - - -- - - - . Cui Simile sed non compar est exemplum Catulli
LXIII 91 dea dominu Dindymi a Nithio in schodis eriti eis vide opusculorum I p. 36 vindicatum, quod eandem quidem
solutionem arsis sed sequente anaelasi praebet. Nec scio an liceat huic Varroniano eandem quae superioribus formam transponendo refingere: pueros veneri ruga. Ad hanc igitur normam sexaminemus iam illud fragmentum, quod quasi per partes suas a Nonio traditum Scaliger primus in tros continuos gallimboseollogit in Catal. p. 224: deinde Scalig ri non memor in eodom agmento et conectendo et suis numeris restituendo G. Her- mannus elaboravit de metris p. 324 sq. et postea in elementis d. m. p. 506: ut appareat, quo iuro Oehi erus ad hoc fragmentum adscripserit: ox his frustulis integrum fecimus locum, versibus galli avibicis conceptum. Scribit autem Nonius p. 49, 20 tonimus' positum sproJ Sonamus cum modo, a tono. Varro Eumenidibus e tibi tympana non inani cis unis Leid.) sonitu 2 Diuili sed by Cooste
27쪽
CONIECTANEA. sonitum Volsonb. Leid.) matris deum ton imus. 'Tibinos' a tibiis modos. Vurro Eumenidibus: sonitus inti tris deum tonimus tibi nos tibi nunc semiviri. Idem p. 328, 12: tuetur e , excutere, commovere. Varro Eumenidibus: tibi nunc semiviri teretem comam volantem luctant tibi galli. IIae triplici memoria secundum Nonii iudicia continuata, lino e fragmenti conformatio prodit: Tibi tympana non inanis sonitus matris deum tonimus: tibinos tibi nunc semipiri: teretem comam volunt m luctant tibi Galli Triportita nutoni sontentia toti dona versibus erit distribuenda. Ac postremi quid om cum hemistichium prius sit omnibus numeris porsectum:
pars ultera, ut a Nonio traditur, a galliambo abhorret: praeterea cum Praecedat tonimus prima, inconcinno diei tu lunt tortia vi Sum ost. Utriquo incommodo medetur Scaligeri commonium: Gulii tibi lucimus, quod ita conversum: tibi Galli meimus suum socii ROoperus. Utriusque sormae sextant ex ompla Catulliana, sed illiuη plura: vido v v. 18. 22. M. M. 86, huius uui eum v. 60 Studio et Omnasiis: qua tamen sorma frequentiuΗGraeci usi sutit: cf. Diogenis Laortii vorsus apud Hormannum. Atque piusdem mensurue intor haec ipsa Varroniana hoc osthemistichium: tibi nunc seminiri. Possis deniquo Scaligeranaoμt Rooporiatias rostitutioni hanc tortiam adiicero: Galli iacimu tibi. At sic eum triplicitor satis fieri metro possit, infringitur tamen emendatio oo, quod Nonius in lemmate lucture posuit, non iacere, cuius vorbi paullo ante Oxempla pocul inritor adscripsit. Itaque in eo vinutius Hormannus, qui sola transpositioni, domngitur: iactans Galli tibi, sod intulit omendando
metri formam, cuius certum Oxomplum non extat. Catullus quidem, repud quem perrara est ea forma anactasis, noluit ei vol purum ionicum vel inolossum praemitti. Vido VV. I . 3o. 76. 78. Sed oti Adem monsuras ultorum sex semplum ex his Varronianis proserunt: tibi typunti non inani sonitu matris deum.
28쪽
Ita libri, nisi quod inanis sonuus potius commendant, quod Nahius explicuit l. c. p. 38. Idem probavit in versu Varronis
typana sormam, quam Hermannus restituit: ut iam prius hemistichium eleganter decurrat. In altera parto quod est matris deum, cum, quod supra significavi, sic matri deum accommodari motro possit, tamen haeret solitontia. Vido onim mihi hane structuram: tibi h. o. matri deum snec enim quid aliud cogitotur video) tonimus rion inanis sonitus matris deum. Hermannus olim mater deum scripserat, quod Nnkius laudat et firmari codice quodam N. Fabri opinatur, in quo est matri deum. Dubito, num ea re valde Rdiuvetur emendatio Hormanni, quae cum conveniat sentontiao, reiectation tamen est ob insolontiam sormae metricae, quam dixi. Quare temptandum aliud est, ne
mihi haec matris deum vel potius matri deum9 interpolationi
deberi videntur, qua tibi vox eXplicaretur. D mptis istiς proclive est versum resarciro, ut legi conveniat. Repono: tibi tisana, non inanis sonitus, tibi tonimus. Sic, nisi quod dea pro altero tibi, olim Scaligor ac nuper Rooperus, quorum tamen neuter do interpolatione cogitavit: quid do illis matris deum statuerint, infra apparebit. Itaque primo vorsu dolaneti podimus ad tertium, in quo iam minor vel ad onulla Hermanniani involiti fides est. Ego dum Nonii scripturam tibi nunc semiviri teretem comam volantem iaciant tibi galli et necessitatem versus considero, ne galli quidem Varronis sodinterpolatoris osso mihi persuadeo, qui semiviri explicabat. Ergo
manetis maneat versuri, sed ita ut nct advorsetur numeri η :teretem comam volantem iaciunt tibi ta
Suppleri potost vol Cybele, vel aliud simile . Nec iactant, quod
supra tetigi, obstaro concinnitati concedo, id quod mox patefiet Restat vorsus modius: tibinos tibi nunc semiviri. Integrum hemistichium poSteriuS: tibi nunc semiriri, prius bona parto curtatum. Possis defactum vel ita rosarciro, tibinos scanimu' modosi
soluta ionici arsi: molossum in initio homistichii si non Catul-Diuili od by Cooste
29쪽
CONIECTANEA. Ius at Graeci admiserunt. Sed dubitant do sinceritate tibinos vocis, quas illo uno Nonii testimonio nititur. Itaqus Scaliger hunc versum effecit: sonitum ueris intonamus: tibi nos Semiviri unde intollegitur, quid ex his matris deum effocerit. Mor erus in loco Nonii non nisi haec Varroniου esse nnirmat: Tympana non muni sic) sonitu matris deum tonimus: tibi nos semiviri: reliqua do tibinis modis mala manu inserta. IIermannus VerSum, quem olim parum probabiliter ita sormaverat: tonimus modos tibinos postea mancum adscripsit: tonimus tibi nunc semiviri. Denique uia per Ropperiis, quo tibi nos modos evitaret, hunc versum effinxit: tibi mater, tibi nos nunc tonimus Semiviri.
Nec horcle incredibile ost, Nonium vel noscio quem bardum tibi nos scriptura deceptum, illa de modis tibinis ix cogitavis Ko. Quos hine alienos esse ilico apparet, ubi tribus illis versibus hune quartum in consortium adiecoris
Frygios per ossa cornus liquida canit anima. Itaque nunc mutila haec forma versus prodit: tibi nos tibi nune semiviri in qua Standum erit, ne omnis rei probabilitas pereat. Scaliger quidem paullo insolentius versum explevit, Boeperus, dum bonum versum efferret, parum curavit seritontiam. Mihi circumspicienti, quid apto iuxta tympana locum obtineat, cymbala occurrunt f. Euri. D. 35 quae possit, cui .ludere libet, ita in lacunam inferre: tibi nos feymbala crepimu'J: tibi nunc semiviri. Ut iam haec eorum versuum continuitas ac distributio appareat: Tibi typana, non inanis sonitus, tibi tonimus: Tibi nos scymbala crepimu' l: tibi nunc seminiri Teretem comam volantem iaciunt: tibi l Cybelei Frisios per ossa cornus liquida canit anima. Diuiti eo by Cooste
30쪽
Quibus conferas hos Catulli vorsus LXIII 20
Ubi cymbalum sonat vox, ubi tympana reboant. Tibicen tibi canit Phryae curvo grave calamo, mi capita maenades vi iaciunt hederigerae, Ubi sacra sancta acutis ululatibus astitant. In Varronis Ver8ibus quod cum sententiarum finibus non accurato conveniunt termini Versuum, arti VRrronis condonabitur, quem ceteroquin Severe hoc genuη versuum condidisse vidimus.
Itaque rodeamus nunc illuc, unde defleximus, ut Kochii galliambos expondamus. Hoc nunc apparet, quo iure scripserit: quod anactasim sero syllaba longa praecedit, eadem licentia invenitur in Varronis sal. 31, 36: Tibi typana non inanis sontius matris deum. Recurrunt autom huius licentiae in primo versu duo, in secundo et tertio singula exempla: praeterea iidem tres versus tribus distinguuntur molossis, qui eum non illiciti fuerint Graecis in utriusque homistichii initio, tremon nescio an casu acciderit, quod cum in sex versibus Varronis nullus invoniatur semel tantum palimbacchius), fero singuli versus Κοehiani singulos efferunt. Ita cum nullus eorum ab elegantia commendabilis oxierit, tertius, in quo ille maxime laboravit , adeo deformis officinam reliquit : quando nec dispondeum secundo loco nec choriambum tertio quo tuear invenio. Ergo incudi malo tornati versus
Verum eidem Koclito duo praeterea gnlliambici versus
debentur, quorum alter Exhio vnui h. 4Pater ut cruore laveret ararum aggerem
nimirum bisyllaba catalexi, no hiatus Ossendat, probus senR-rius est: quem, si velis, possis sane, volui altarium pro ararum posito, in bonum galliambum sua legitima catalexi con- Vertore, ut ille Maecenatis vorsiculus apud Atilium Fortuna. tianum p. 2677 Hic nympha cingit omnis Acheloum senem RScita Acheloio forma e senario exit galliambus. Ille igitur galliambus cum nullus sit, alterum quem e MusTEMondri se. I