Responsium ad obiectiones aduersus concordiam liberi arbitrii cum diuina praescientia, prouidentia, ac praedestinatione, ... Liber quintus, & Sextus. Auctore F. Didaco Aluarez Metinensi, ..

51쪽

su supponit simul, ad ius S celsan te uno cran cursu ,ees . sat etiam alius in ideo nulla prioritas naturae reperia tur in uno concursu respectu alterius, quae similiter e

conuerso non reperiatur in alio, &Propterea concursu simultanem influunt in effectum in nullus concursus est praeuius , etiam ordine naturae comparatione alte Impugna rius. Contra hoc est argumentum,nam Deus per gra-

ωο, iam adiuuantem influit immediate in nostram voluntatem eam mouendo effcaciter ad piam operatione , mediate voluntate insuit simul cum illa in eanderi operationem ἰ ut disp.48. si, de . Auxilijs ostensum est. Ergo concursus Dei per gratiam adiuuantem non potest proprie loquendo pendere a concursu nostri ambhitrij; sed potius e conuerso concurrus eiusdem arbitrij pendet ex operatione,& concursu Dei per gratiam adiuuantem. Nec obstat , quod utrique concursus si multempore ponantur inieri natura, celsante uno concursu , cesset pariter latius. Ex Dc enim solum I quitur,quod simul tempore existant, Metiam desinane esses; non tamen ex hoc infertur , quod De; concursus per gratiam adiuuantem, non sit prior ordine naturae lnam prioritas naturae non est prioritas in quora sed a quo, ut supra dictum et , XIX. Denique probatur nostra sententia , nam si daretur semel Pelagianis, eorum reliquijs, quod libera determinatio,& concursus liberi arbitrij est prior natura , quam concursus Dei per gratiam adiuuantem,ita mirum,ut ista causalis e . vexa; Qtia homo vult a Deus vult. Quia homo concurrit ad piam operationem,Deus concurri magna ex parte urum intentum tuissent consequutimam circa istam causalem fuit controuersia potis ima Sancti Augustini cum Pelagiam s. eorum re Iiis quils,ut apertissimis eius testimoni js, Sancti Prospc A. ri probaui disputat. 99. i 'a sle auxillJs . Hac Cmm , pov11 causali semel admi Isa procedit argumentatio Sancticorar er Augustini Inferentis ex dictis Pelagianorum in Massi s liensium gratiam secutidum merita nostra dari.nam,ut

52쪽

di re ibutione ditisna, ac per hoe gratiam Deis eanda merita nos ra dari. Ergo si po' gratiam excitantemvohantas ex sua innata libertate, et quataprius rratura mincipit piam operatin nem,per quam ultima te disponitur ad iustificaraonem, & posterius natura Deus com currit per gratiam adiuuantem ad eandem perationem, iam gratia acriuuans daretur ex debito incipienti illud opus, ae per consequens gratia adiuuans non esset gratia dc consequenter etiam cessaret Pelagianorum,& sequachim argumentum potissimum , quo ausi sun rnegare necessitatem praeuenientis gratiae, qua Deus faeiti nos velle pieἰ operari; quia non intelligebant vel intelligere nolebantiquariter per eandem gratiam nos destrueretur creati arbitri, libertas. Si enim voluntas credi est , s e physice primo incipi operationem piam, inuae primo se determina ad Ham, iratia

ad inuans sequatur ordine naturae,in comitatur concursum voluntatis, quomodo poterant Pelagiani aliquata ratione apparenti uicere, quod per illam gratiam adiuuantem tollitur libertas creati arbitrii Quin potius e LM : cotrario merito inferre poterit per eundῆ modisc5 cur se 'redi gratiae adiuuatis, Dei libertate, que stima est, per . n.

ectissima, volnis auferri, la Deus lucio posset a lino , ,1em. Dcer neque ad ali si actu concurrere cha lila: arti eneato, nisi ad illi di taxat ad que voluntas creata se vult determinare .En quo rursus sequeret quod taeus no operaretur omnia secundu conciliu volutatis suae, quod est cotra Apostolu;na potius operaret aci noli ros liberos,

secundu concali, di deterimnat Ione volutam creata ..

Nec fatis enisulpodure,quod voluntas creatano Inci est . . pit prius natura illud opus ex viri, proprii absq; om L in.

mirorluS auxilio praeuen Icta gratiae a ut iupponati iapraece sit In illo gratia excitas, cui virtute voltitas creata opus is udiram Inchoat, Nposterius natura Ueus influit in illud per grati adiuuante. Hec n. solutio no via pugna det satistacere n. gratia illa excitas o cocui riti h licead pia operaraone,ad qua suadedo mouet voluntatri ut

tionem , quae est ultima dispositio ad iustificationem, Prius natura, ii, flui qua per grat Iam adiuuanton Dueatu ala illatia a c quatus a quo ea sola Innata libertatu Disitia i Corale

53쪽

Resso sonum Lib. V. Caput III.

absque ulla prorsus gratia prquenιente, quae fit principium,ves comprincipium physicum,incipiat illam operationem. Ex quo rursus sequeretur , quod si potui eincipere,potuit perficere . hoc enim argumento vix φαν νε tu Sanctus Augustinus contra semipelagianos libro meisiad de Praedestinatione Sanctorum cap. s. cum ait Re

eontrarie ditur hoe pacto debita, non donatur gratu:debetur enιmmipelagia credenti is a Domino ipsa σι augeatur, sit m rce με. dei eoepta sides aues scine attenditur, cum hoc dieitur,non fecundum pratιam,sed secundum dιbitum isam mercedem eredentιtus imputari. Cur autem non totum

tribuatur homin6υt qui potuit insitu/re, quod non

habebat ipse,quod an litust, augeat omnino non video. Et infra concludit, quod huta Semipelagianorum doctrinam : Homo quasi componat eum Deo,in yartem

deisbi vendieet,atque illi partem relinquat, quod esseratius, primam tostit sequentem dat tui ct in eo quod

dicit esse amborum, priore e faeit,poneriorem Doum. ibus verbis manifeste docet, Massilienses:asseruisse, priorem esse hominem, posteriorem Deum in eodem actu perfecto fidei, quae ex concursu pendet utriusque At Sanctus Augustinus cap. 3. eiusdem libri expresso

doceticausalitatem, operationem Dei, etiam in eodem actu esse priorem ordine natura quam concursus creatae voluntatis; nam Deus est causa emciens, quod voluntas concurrat,& libere concurrativi lib- responsionum cap. 6 probatum est.

XXI. primum argumentum patet ex diatis,quam ma . 1 gnum fundamentum habeat nostra sententia in C di Canone illo Mausicani Concilij,& in his quae Sancti H μέ - Augustinus, Prosper, villarius referunt circa sententiam Pelagianorum,& Massiliensium, quamImpugnat; nam licet Concilium Arausicanum, aridentinum in aliquibus decretis damnent Pelagium, eorum reliquias, eo quod dixerint opera natura praecedere gratiam excitantem, adiuuantem esse quoddam initium licet imperfectum illius. non tamen constariquod illud inicium, meritum imperfectum posuerint semis per in actibus diuersis ab illis; quos per gratiam exci- Laentem. vel adiuuantem Producunt, quin potius muru

54쪽

oties ast eruerunt, actum inceptum ex solis viribus naturae , illum qui gratia sublequente perficitur, est

unum,in eudem actum numero; qui a principio fuit impersectus, post modum per gratiam adiuuantem perfectus emcitur iam ille actus potuit continuari per aliquod tempus, in euhas initio Pelagiani errando poterant dicere, quod actus inceptus is lis viribus naturae erat meritum gratiae adiuuantis, per quam idem a tus in sui continuatione perficitur et id quod non Oh ure colligitur ex verbis Augustini, Se Prosperi superius in inductis, ex dictis Cassiani,& Fausti relatis di uiae. .

de Auxiliis. Imo addendum est, quod etiam si actus impersectus cci Lin quo Pelagiani posuerunt primum initium gratiae adiuuantis,duraret solum per instans, quod aliqui existimarunt esse possibile,adhuc estet lactis,ut errando potuisset dicere,illum actum este primum initium eiusdegratiae, ac per consequens gratiam illam adiuuantem secundum merita nostra dari; quia non est necessarium fimpliciter, od meritum, praemium verum, vel exi stimatum sint in diuersis instantibus; ita ut meritu tempore antecedat praemiia:sed iussicit, quod meritum or insitiis dine natur fantecedat praemium, uteuidenter eonstat συνεαιε in augmento habitus gratiS,& charitatis supernatura esse p., a Iis,quod quidem augmentum meretur homu per actum n eodem charitatis,ut diffinit concilium Triden tinum sess.6 de ηnau tem

ustificat. anon. 31. di tamen saltem quando actus δ' im .

charitatis est intensior habitibus praemistentibus graia 'fli sitiae,3 charitaris,meritum illius augmenti, praemium ΠςςM simul existunt in eodem instanti temporis, sola prioritas naturae, quae est in actu illo meritori, cum aliis requi litis ad meritum sussicit , ut augmentum illud detur in praemium eiusdem actus. Ergo ad meritum praesertim imperfectum,quale Pelagiani, & Semipelagiani posuerunt in natura comparati e gratiae adiuuant simpertinens est quod in diuersis actibus constituatur, quorum unus sit meritum gratii adiuuantis a qua procedit alius actus post eri orti ed Iumcit,quod idem actusim per lavi'. inerit a Pelagianis,esse meritu adiuuatistit natura prior quavis sit in eodem instanti teporis

55쪽

Ergo absque fundamento ineritur,concisnam Aratam Bum, S. Augustinum, Prosperum necessario se se Comparationem inter unum actum, latium, quando impugnauerunt Pelagiano S, asserentes gratiam secundum merita nostra data, nam talis comparati non erat necessaria. XXIII. Secundo respondetur ad argumentum, ocrin alijs decretis Concιlium Arausicanum, Tridentinum non obseure docet gratiam excitantem, adiuuantem elae distinctam, utramque praeuenientem esse, ac per consequens concursum graviae adiuuantis,quarenus influit an liberum arbitrium, ut in causam illud mouentem ast piam operationem,este priore ordine rationis, & causalitatis determinatione, concursu liberi arbitrii intaeundem acium. in hoc etiam Pelagiani,vel Semi PelagianIernare potuerunt,asseretes etiam pol quam Deus nos excitauit expectare nostram voluntatem repurgari velim .

XXI k Nec tamen per hoc coeedimus, actum liberu in quo

Pelagiani posueruut meritum gratiae adiuuantis prius fier in o 1 voluntate;quam fiat a Deo, nam simul illum emciunt:sed addimus con rium voluntatis non . ., Helrιus naturat quam Dei concurium,sed potius e co. uerso,concursum Dei,quatenus per gratiam adiuuante, qua ratιone ei adiuuans,influit in voluntate illam emcienter mouendo ad actum fidei, alios pios actus esse ordine rationis, di causalitatis priorem actuali determinatioue o concursu creata voluntatis in eosde

diecundum respondetur . Quod semiperagini non

semper ponebant praemium praecedentis meriti in actihus distinctis numero ab actu illo imperfecto naturae quem .asserebant esse primum initium,4 meritum gratie adiuuantis, aud etiam iustificantis, ut alij d:xerunti sed iussicit, quod sit reatis distinctio inter illum actum naturae,quem asserebant esse primum initium gratiae gratiam apsam,quae seriindu illos dabatur m praemiu licet gratis apsa perficeret eundem numero actum,&

56쪽

aam bona ootantur eon pexerit iuuminat eam eonis sim,atque confortat, incitat adfuteminerementum tribuens ei, quam e ipse Iantauit, veInosUr eonatuvιderit emersisse. Et cap. LI. Nam ec videt nos Deus ad bonia,eue defractere oecurrit,dirigaet,atq; confortat. Ad Ooe eiamoris tui I atim, in audierit respondebit tibi. Statim inquit ho eonfidim , non expectando alium actum, quo perficiat distinctu realiter ab eo, qui fuerat solis viribus nature inceptus. Ergo sensus Cassiani fuit, quod idem numero actus solis viribus naturae inceptus confortabatur per gratiam excitantem, veI adiuuante, perficiebatur. Id ipsu colligitur,ex S. Prospero epist. ad Aug. Nam referens Massiliensium errores ait VLQUer. queris putant, Ut quia prauaricator; ideo dicitur non obedisse; quia noluit; eos quoque non dubitetur ob hoe deuotusfuisse, quia ouit. Et quantum qui que ad mau;

tantum habet saeuitatis ad bonum, parique momento se; υι ad Ottia, oeI ad Uirtutes mouere..uem bona appetιnrasratia Dei foueat mala sectantem damnatio ius δε- scipia ouere aute per gratiam excitante, di adiuuante

opera naturae est;eadem me opera numero solis viribus naturae incepta coseruare, ierficere per gratiam m. in

subsequente nam timc proprie loquendo aliquis actus . a. ufouetur,quando de numero conseruatur,4 perficitur, tanam fi post modu producatur alius actus distinctus nu. . mero, ille prior non fouetur proprie loquendo,cunecessari sit, quod desinat esse, ut alius actus ecie distinctus,aut numero producatur ab eade potentia . Et per haec patet solutio ad tertium argumentum . 3 ars fio quartum respondetur,intentionem Cocliij Aran uo,

sicani satis constare ex supradietis. Docere quippe in AE V

tendit Deum,etiam post quam nos excitauit,non expe clare nostra voluntate,ut purgari velimus, quonia per gratiam adiuuantu efficit,ut velimus,ut supra dictu est. Ad quinti resipondet. Quod ex elide locis Scripturae sacre,quae Araulicanu Coc adducit,ad sui Decretii co 'probanda satis perspicue Ostendit Deum expectare nostra volutate,ut pilargara velim',etis post qua nos sua graria excitate praeuenit,ut ex supradictis colligi potest. His suppositis,quae ad errorem Pelagianorum,&Mas

57쪽

siliensium circa necessitatem gratiae pertinere ridebantur, agendum est de viribus naturalibus liberi arbitri, praesertim hominis lapsi ante receptionem gratiae ad faciendus; bonum naturalis ordinis,& vitandum malucirca quod sunt sex per ordine consideranda Primo. Utrum homo in natura lapsa easdem prosius vires habeat ad operandum bonum is vitandum malum. quam si inpuris uaturalibus conditus fuisset. Secundo Utrum ti homo fuisset conditus in puris naturalibus,potuisset ex solis viribus naturae diliger Deum super omnia,ut est ultimus finis naturalis Tertio. Vtrum in natura lapsa possit homo ex solis viribus naturae diligere Deum super omnia simpliciter

dilectione naturali. Quarto Examinanda sunt,ae distutienda testimonia Docetorum, quae pro parte affirmativa reseruntur. Quinto. Vtrum liberum arta trium cum solo concursum ei generali atritionem , contritionem , quo aliolam actus subitam iam elicere valeat

Sexto Vtrum homo lapsus possit ex solis viribus naturae superare quamcumque grauem tentatione, quamrro seruare a in quocumque Instanti Iera natural i, ne ia elsarium sit vincere.

Septimo. Vtrum naturalis dilectio Dei super omnia limpila iter, originale peccatum, vel actuale esse simul possint in eodem subiecto

Vtrum homo in nasura lapsa easdem prorsus vires h beat ad Urrandum bonum, ct vitandum maum, quam si impuri naturalibus conditus fuisset. y Anc dissi ultatem pertractaui disput. 6 .& p. de Auxilijs: sed , ut satisfaciam quibusdam obiection bus noviter excogitatis siterum operosius est agendum de pater Suare: tomo primo de gratia , Prologomeno a. cap. 8. lib. I. de necessitate gratiae cap.s.

58쪽

lib. r. de necessitate gratie cap. 8 partem defendit assirmatquam, in cuius explicatione dicit duol. oscit primo:Communis,4 vera sententia est, nam p .

talas vires hominis, ve I liberi arbitriI, quoad gradum, se ζ.ia

. seu perfectionem, quam in statu purae naturae haberet tuν iis νο- non fuisse diminutas in natura lapia ex vi solius pecca lato meus ti originalis: sed solum quo ad robur,in integritatem, ιa n. 4squam a iustitia originali accipiebat. Dicit Secundo:Intrinsece non esse potentiorem hominem in uno statu,quami alio, pro utroque dicto fallegat quam plurimos octores, tam antiquos , quam modernos,etiam ex Thom illis, sed quid re vera enserit circa istam dii Ficultatem in serius discuti dum est, eorum legitimus sensus ex verbis ipsis , contextu eruendus est. Probat autem utrumque dictum sequentibiis argumenti sis Primo, quia sine dubio his est sententia Dini Tho I Lmae, nam M p. q. 93 art. I. ait, naturaliae mansisse in s. Thora homine integra post peccatum,& in hoc qui parat homiliem Angelis lapsisMe quibus dixit Dionysius cap de diuinis nominibus,in ei&naturalia mansisse integrae'; ν post peccatum . Item etiam eadem S. P. q. 87. art. 7- uicitis ominem amississe iusUitiam originalem,ct me na1ώrs fuisse relictum . Quid enim aliud est relictum esse

suete natur nisi relictui esse cum omnibus viribus in p.rfectionibus, quas seclusa iustitia originali, humana natura ex se,seu ex naturalieonditione postulat, αὐ-bere potest maec autem omnia,& sola lunt, quae homo an pura natura posset haberes Ergo ex sententia Diuo Thomaeon hoc est ecnaalitas,inter hominem lapsum,&

purum.

Secundo arguit ex Concilijs,in patribus, qui totam comutationem in deterius factam per erus peccatum orat male docent sitam esse in amissione originalis i. strite, aliorum donorum supernaturalium , Ita exponit illam comutationem in deterius Concilin Tria dentinum lest. 3. in decreto de peecato xieinali di P lccns et Primum hominem Adam eum manuatum domini Do ς' in paradi ossi transgressus,flatim sanctualem,oci ιιιιxam, n oua connιtuιus fueras,ames mi di inue com

59쪽

cladit, Incurrisse iram, indignationem Dei mortem captiuitatem sub potestate demonis, ac denique hoc modo seundum corpus, ct animam in aeterius commuis talumfuisse Tota ergo illa commutatio posita fuit in amissione sanctitatis,iustitiae, ierfectionum , quae ab illis proueniebant, quibus omnibus etiam homo ini ris naturalibus caruisset

III. Confirmatur auctoritate Sancti Chrysostomimomis Chrysost ita de Cruce Domini tomota, ubi exponens illud Gen. Gen. I. Adam oba es ait: Non quod ignoraret Deus sed quians persuasionem utiaboo,sui ea promiserat deitatem, ἐ-onit nuditatemviris es: Ubi ex Hoc est,de qua diagnitate ad quale dedecus deductus es quia manducasti de ligno scientiet boni,3 mali remansisti homo utique nudus, seu nudatus propter prquaricationem, ut

statim subiungit. Et sic etiam Homil. 26. in Genesime Cognouerunti ait quod nudi essens, nuaati propter peeratumIuperna gratia amictu, sensibιδειρ poriati

nis sensum aec perunt, quibus verbis aperte declarat, commutationem illam primi parentis in deterius consistere in sola amissione iustitiae originalis in aliorum donorum, quae fuerant naturae superaddita Ergo quantum ad vires naturales eodem modo remansiit, ac ii nuquam habuisset dona illi tu em docet Ambrosius lib. secundo de Iacob,& vita beata cap. quinto, libro do Helia in Ieiunio capite quarto, libro de Isaac, eanima capite quinto Augustinus libro nono Genesis . .

. ad litteram cap. decimo,' libro undecimo cap. I. Ibi etiam per solam ablationem is desertionem diis uine gratiae explicat defectum lapsis naturae. Et Pro. spe contra Collatorem capite decimo nono Nais

rura humani inquit in prima praeuaricatione, nee subnaritiam amisit , nee istantatem, sed Iu- , decorem Oirtutum, turbus fraude ιnurdentis exuta Tertio argumentatur ratione. Intrinseca diminui .

perfectionis, aut virium alim ius rei,vel naturae, aut potentiae solum potest duobus modis fieri. Vnus est per subtractionem alicuius realis, ac physics persectionis rauia natur siue illa sit ablatio integra alicuius quia,

60쪽

ratis, siue rem Issio, siue nimia intensio , per quam aegri ludo fiat, seu similis conuenientis dii positionis, aut retinperamenti dissolutio . Alter modus esse potest per additionem alicuius habitus, vel qualitatis disconuenientis naturae inclinantis illam ad malum eius, vel quid simile. In homine autem lapso neutrum horum repe ritur,comparatione facta ad hominem iniuria naturalibus: Ergo nullo modo habet diminutas vires ad bene operandum magis, quam essent in homine puro . Maior traditur a Diuo Thoma prima parte quest os.

aris c. q. in corpore, ad 3. a. a. quaest. 83. artic. r. Sca. Vbi duobus tantum modis ait , posse peccatum diminuere bonum naturae, scilicet, per subtractionem , di per appositionem . Minor quo ad primam partem

probatur , quia nec substantia animi, nec intellectus , nec voluntas, nec aliae facultates naturales per subtractionem diminui possunt in seipsis, nec remitti; ne que corpus in suo temperamento, aut organum en

suum, vel aliarum virium naturalium ex vi solius peccati originalis alterationem aliquam passum est, per quam vires eius ad aliquid operandum diminutae sue rint , vel immutatae in debita proportione, dispositione accommodata ad operandum eo modo, quo pi Ta natura postulat . Quo ad secundam vero partem Probatur, nam per originale peccatum nulla qualitas morbida , vel aliquid aliud impressum est naturae humane: , pcr quod impotens redderetur ad ope randum totum illud , quoa poterat in pura natura .

Ergo

Quarto idem connrmat in hune modum omnis difficultas interna bene operandi ex peccato origi-ginali suborta , prouenit, vel ex ignorantia intelle-cius, vel ex concupiscentia semitis , c ex corporis mortalitate , seu corruptibilitates: sed haec tria noria sunt maiora in natura lapsa , quam essent in pura natura, licet diueriani originem in hoc statu habeant, quam in illo Ergo nec di incultas bene operandi est

maior , sed solum erit ex diuersa radice , Mbdistincta ratione Maior clara est ex doctrina Diui Idumae prima secunda quaestione 33 articulo tertio