장음표시 사용
91쪽
pro argumento , quod Hegum pestem capitis sint,cum indicia mortis se comperisse man esto, manu teneruare dicere tam solute Croesitam leniterita oscitanter.
Tu istuc M. Calidi,nisi fingeres , sic ageres praesiertim
xκm ista eloquentia alienorum hominum perlaesa dedi fenderes acerrime soleas, tuum negligeres t ubi dolori ubi ardor unimit qui etiam ex infantium ingenijs eli, xere uoces,π qκerelas solet. nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussi, non femur,pedis, quod minimum est,nulla supplosio. itaque tantum abs fuit,ut inflammares nostros animos: somnum so loco vix tenelamus. sic nos summi oratoris v E sanitate, Nel uitio pro argumento ad diluendum crimen usi sudimus. Tum Brutus,Atqui dubitamus,inquit, utru ista sinitas fuerit,an uitium uis enim non lateatur, cum ex omnibus oratoris laudibus loge ista sit maxima,inu lammare animos audientium,et quocunque res postulet modo peditere qui hac uirtute caruerit,id et,quod
maximum fuerit, des Fe f.Sit sine ita, inquam V sidredeamus ad eum, qui iam unus restat, Hortensium ccum de nobisim et ipsis quoniam id etiam Brute posῖκα lus,pauca dicemus. Punquam facienda mentio est, ut quidem mihi uidetur, duorum adolessentium : qui si
diutius uixissensimagnam essent eloquentiae laude corisecutis.Curionem te, inquit Brutus,'C. Licinium caluum arbitror dicere. Recte, inquam , arbitraris .
quorum qκidem alte quod uerisimile dixisset, ita faci te solutes uerbis uoluebaei satis interda acuta crebras quidem certe sentetias,ut nihil posset ornatius esse,nia Gl exreditius. atque bis i magistris parum institutus
92쪽
L R V. T V S. 46ndturam habuit admirabilem ad dicendum . indu distriam non sum expertus: studium certe fuit . qui si
me audire uoluisset, ut cooperat, honore ,quam opes,
consiequi maluisset. Quidnam est, inquit, Unc ἰo quemadmodum distinguis Hoc modo, inquam. cii bonos sit praemium uirtutis diudicio studios ciuiudelatum ad aliquem. qui eum sententiis, ni si fragi adeptus est , mihi π honestus, re bonoratus Midetur
qui autem occasione aliqua etiam inuitis suis ciuisbus nictus est imperium, ut ille cupiebat: hunc notimen honoris adeptum , non honorem , pμto . quae si ille audire uoluisset, maxima eum gratia π gloria ad summam amplitudinem peruenisset , ascendens
gradibus magistratuism,lit pater eius fecerat , ut res liqui clariores uiri. quae quidem etiam eum P. c rasso M. F. cum initio aetatis ad amicitiam se meam conditi lisset , sepe exisse me arbitror, cum eum Rehemens ter hortarer, ut eam talidis uiam rectissimam esse duesceret , quam maiores eius ei tritam reliquissent. erat enim cum institutus optime , tum etiam perfecte pia,nes eruditus: ineratq; π ingenium satis acre , ω' orationis non inelegans copia : praetereaq; sine arro
gantia grauis esse uidebatur, π sine segnitia vereucundus. sed hunc quoque absorbuit aestus quidam in solitae adolescentibus gloriae : qui quia nauarat miles operam Imperatori, Imperatorem se statim esse rupisobat: cui muneri mos maiorum 'aetatem certam , sorratem incertam reliquit. ita gravissim et suo casu, dum cγri Alexandri similis esse uoluit, qui sua cursum transiurrerant,eT L. cr Ae mltorκm crassorum
93쪽
inuentus est disimillimus. Sed ad cassuum sis enim nobis erat propositus reκertamκr: qisi orator fuisset
cum literis eruditio quam Curio I tum etiam accuratius quoddam dicendi er exquisitius asserebat genus: q od quinqua scienter eligat eri; tractabat, nimium tamen inqκirens in sie,atque ipse sese obseruans,metus
enues ne uitiosium colligere etiam veru sanguinem deperdebat. itaque eius oratio,nimia religione attenuarta, Elis er attente audientibus erat illustris, 2 mulutitudine autem ET foro ut nata eloquetia est,deuordatur. Tum Brutus, Atticum sie,inquit, Catulis noster dici oratorem uolebat: inde erat ista exilitas, quam ille de indultiria consequebatκ Dicebat,inqua, ita: sid er ipse errabat, et alios etiam errare cogebat. nam si quis eos,qκi nec inepte dicunt, nec odise, nec putide Attice putat dicere , is recte nisi Atticu probat neminem insalpitatem enim Er insolentia tanquam insaniam quandam orationis odit, sanitatem autemo integritatem quasi religionem, uerecundia orsatoris probat. haec omniam debet oratorum eadem esse
sententia. sim autem ieiunitatem, er siccitatem , πinopiam,dκm modo sit polit dum urbans, dum eleagans, in Attico genere ponit: hoc recte duntaxat: sed quia sunt in Atticis alia meliora, uideat ne ignoret et gradus,Gr dismilitudines, T vim ,π uarietatem Atticorum. Atticos,inqlii uolo imitari. quos f nec enim
est unum gen s. nam qκid est tam dissimile, quam Demosthenes ET LUas quam idem Cr Hyperides tquam omnium borum Aeschinest quem igitur imita, risi si aliqssem, caeteri ergo Attice non dicebant: si
94쪽
B R,U,T V S. q7 omneu, qui potes, cum sint ipsi disimillimi inter se lin quo illud etiam quaero,Phalereus ille Demetrius Attice ne dixerit i mini quidem ex illius orationibus reudolere ipsae Arbenae uidetur. at est storidior,ut ita diacam,qliam Hyperides,quam Lysias: natura quaedam, dri uoluntas ita dicendi fuit. π quidem duo' erue per idem tempus dissimiles inter se, sed Attici tamen: quoru Charisius multas orationes, quas scribebat aliis,
cum cupere uideretur imitari LUiam , Demochares aute,qui fuit Demosthenis sororis filius,'orationes siripsit adiquot ,π earum rerum historiam , quae erant Athenis ipsius aetate gestae, no tam historico,quam oratorio genere perscripsit. At Gaarisii uult Hegesias esse similis sq; se ita putat Atticu,ut ueros illos prae sepea ne agrestris putet. At quid est tam frae lum,tam mianlitum,tam in ipsa,quam tamen consequitur,concinαnitate puerile t Atticorum similes esse uolumus. Optime. Sunt ne igitur ij Attici ora tores Quis negare potest Hos imitamur. Quo modo i qui sunt intose dissimiles, aliorum. Thu didem, inquit, imitam mur. Optime, si historiam Aribere, non si causas dicere cogitatis. Thuodides enim rerum gestarum pronis clator incerus, grandis etiam fuit,hoc forensie conracenatorium iudiciale non tractauit genus. orationes
aκtem quas interposivit, multae enim sunt eas ego laudare soleo, imitari neque possim, si uelim,nec uestim fortasse , si possim : ut si quis Falerno uino delectetur, sed eo nec ita novo,ut proximis consulibκs natu Melit; nec rusus ita uetere, ut Opimin aut Anitium consulem quam . Atqui ea notae sunt optimae, credo:
95쪽
B RRU T V s Ied nimia uetustas nec habet eam,qui q:saerimus, suauitatem,nec est iam sane tolerabilis. Num igitur qui
hoc sentiat, si is potare uelit,de dolio sibi hauriendum putet f Minime: sed quandam sequitur aetatem . sie ego istis censiuerim, nouam istam quasi de musto aalacu feruidam orationem fugiendam , nec illam praeacturam Thucγdidi nimis ueterem tanquam Anitiuna
notam persequendam : ipsie enim Thu dides si posterurius fuisset , multo maturior fuisset, mitior. Demosthenem igitur imitemur. O dij boni, quid quasi nos
aliud agimus, aut quid aliud optumus at no asseqκAmur. Isti enim uidelicet Attici nostre, quod uolunt, sequκntur . ne illud quidem intelligunt, non modo ita memoriae proditum esse, sed ita necesse fuisse,cum Demosthenes dicturus este ut concursus audiendi cansa ex tota Graecia ferent . at cum isti Attici dicunt, non modo 2 corona, quod est ipsium miserabile, sed etiam ab aduocatis relinquuntur . quare si anguste et exiliter dicere est Atticoru, t sane Attici ed in Coa mitium ueniunt,ad stantem iudicem dicant: subsilli grandiorem π pleniorem uocem desiderant. uolo hoc oratori contingat, is cum auditum sit eum esse dicturum,locus in si stilijs occupetu compleatur tribunali, gratiosi scriba sint in dando cedendo loco, corona multiplex udex erectus: cu surgit i qui dicturus sit, seni etur a corona silentium,deinde crebrae assensiones,multae admirationes I risius,cum uelit ; cum uelit,
fletus:ur,qκi haec procul uidear,etiam si, quid agatur, nesciat,at placere tamen,'in scena esse Rosciu intelligat. Haec cui contingant, eum scito Attice dicere, ut
96쪽
de Pericle audiuimus,cit de Hyperide,ut de Aeschine, de ipse quidem Demosthene maxime . sim autem acum tam prudens, idem sincerum,π solidum, Cr exicαcatum genus orationis probant, nec illo gramiore ornatu oratorio tituntur,o hoc primum esse Atticoru uovilunt: re die lacidant. est. n. in arte tanta, tamq; uaria,
etii huic minutae subtilitati locus. ita se ut nos omnes, qui Attice, dem bene ed ut omnes,qni bene, de eris Attice dicant. Sed redeamus rursus ad Honesium. Sara ne quidem,inquit Brutus qu.iquam ista mihi tua fui: periucundat proposita oratione digressio. Tu Attiarκs,Aliquoties sum,inquis,conatus ed interpellare nollii. nunc quoniam ad peroranda stectare uidetur siermo tuus,dicam opinor,quod sentio. Tu uero inqu. ,. Tite. Tum ille, o,inquit, ironiam illam,quam in Soacrare dicunt fuissee,qua ille in Platonis,er Xenophon iis, er Aeschinis libris tititur, facetam er elegantem puto. est enim minime inepti hominis, eiusdem etiam faceti, eum de sapientia disceptetur, hanc sibi ipsum detrahere,eis tribuere illudetem,qui ea sibi ara
rogant. ut apud Platonem Socrates in coetu effert laudidibus Protagoram,Hippiam,Prodicum,Gorgiam,cate; ros, se autem omnia rerum insitam fingit et rudem.
decet hoc nescio quo modo illum nec Epicuro,qui id reprebendi assentior. sed in historia, qua tu es usius in omni sermone,cu,quae is quisq; orator fuisset,exponeα res,vide qκaesio,inqui ne tam reprehendeda sit ironia, quam in testimonio. Q Horsem,inqua,istuc non enim intelligo . Quia primit,inquit,ita laudauisti quosdam oratores, ut imperitos posses in errorem inducere.
97쪽
BRVT V S. equidem in quibusdam rictum uix tenebam, eum Attico Lysiae Catonem nostrum comparabas,magnum meu
hercule hominem,uel potius summum.singularem uirum,nemo dicet secus; sed oratorem, sed etiam Lγα
piae similem,quo nihil potest esse pictius,bella ironi si
iocaremur, sin asseueramus,uide ne religio nobis tam adbibenda si quam si testimonia dicerem lis. ego enim Catonem tuu ut ciuem, ut sinatorem, ut Imperatore, ut uirum denique cum prudentia-diligentia , tum
omni uirtute excelletem probo: orationes autem eius,
ut illis temporibus,ualde laudo: significant enim quaadam formam ingeni j , sed admodum impolitam ,
plane rudem. Origines uero cum omnibus oratoriis
laudibus refertas diceres,π catonem cum Philisto Thucydide comparares,Bruto ne id censibus, an mihi probaturum quos enim ne e Graecis qκidem quisiqua imitari potest 's tu comparas hominem Tusculanum, nondum fusticantem quale esset copiosi ornate dicere Galbam laudas: si ut illius aetatis principem, asesentior: sic enim accepimus in ut oratoremssedo quaeso orationes, sunt enim) π dic bκnc, qκem tu plus
quam te amas,Brutum velle te illo modo dicere. Pro
vas Lepidi orationes. paulum hic tibi assentior,modo ita laudes, ut antiquas: quod item de Africano, de Laelio,cκius tu oratione negas feri quidqua posse du&eius. addis etia nescio quid augustius: nomine nos caspis summi uiri, uitues elegantissimae uerissimis laudi, bus . remoue haec: nae ista dulcis oratio ita sit abiecta, ut eam licere nemouelit. Carbonem in summis oratoribus habitum scio : sed cnm in caeteris rebus,tum indicendo
98쪽
B R V T V S 49 dicendo semper, cu nihil est melius,id laudiri, qualiacunque est, solet. Dico idem de Gracchis: etsi de eis ea sunt a te didia,qκibus ego assentior. omitto caeteros. uenio ad eos,in quibus iam perfectam putas esse eloqueαtiam,quos ego audiui, sine controuersia magnos oritores, crassum π Antonium. de horum laudibus tibi prorsus assentior: sied tamen non isto modo,ut Polycleti Doruborum sibi Lysippus aiebat, sic in suasionem legis seruiliae tibi magistram fuisse. ιaec germana iro. nia est. cur ita sientium,non dicam,ne me tibi assentari putes. omitto igitur, que de bis ipsis, quae de Cotta, quae de Sκ itio, quae modo de Celio dixeris : hi enim
fuerunt certe oratores: quanti autem, quales,tu uideris. Nam illud minus curo, quod congessisti operaarios omneis ut mihi uideantur mori uoluisse non nulati,ut a te in ora torum numerum referrentur. Haec
cum ille dixisset,Lui siermonis initiu detulisti, inquά, Attice,rems commouisti noua distulatione dignam, quam in aliud tempu3 differamus. uoluedi enim sunt libri eum aliorum,tum in primis Catonis: intelliges nihil illius lineamentis iisi eorum pigmetorum,quae inauenta nondum erant, lorem π colorem defuisse. N.α de Crassi oratione sic existimo , ipsum fortasse melius potuisse scribere,alium,ut arbitro neminem. Nec in hoc ironiam duxeris esse,quod ea orationem mihi magistram fuisse dixerim. na etsi tu melius existimare uideris de ea, si quam nunc babemus , facultate: tamen adolescentes,qκid in Lauinis potius imita remur, no habebamus. Quod autem plures 2 nobis nominati sunt,eὸ ptinuit,ut panto ante dixi,lκod intelligi volui, in G
99쪽
eo,cuius omnes cupidissimi essent, quam pauci digni
nomine euaderent . quare ἄρα me,ne si Africanus
quidem fuit, sut ait in historia sua C. Fannius) existiumari uelim. Vt uoles,inquit Atticus: ego enim no, et lienum i te pκtabam, quod in Africano fuisset,
ex iniSocrate. Tum Brutus, De isto postea: Ad tu inquit,me intuens orationes nobis ueteres explicui, Uero,inquam,Brute, sed in Cumano, aut in Tusculatano Hiquado, si modo licebit: quoniam utroque in los eo uicini sumus. Sed iam ad id, unde digressi pumus, reuertamur. Hortensius igitur cum admodum adolescens orsus esset in foro dicere,celeriter ad maiores catasas adhiberi coeptus est: quanquam inciderat in Coratae π Sulpitii aetatem,qui annis decem maiores,excentente tam crasso Antonio,deinde Philippo, post Iu lio,cum ij, ipsis dicendi gloria comparabatur. primum memoria tanta,quantam in uiro cognouisse me arbiaetro ut,qκae secum comitatus esset,ea sine scripto uerra. bis eisdem redderet quibus cogitauisset. hoc adiumeto ille tanto sic utebatur,ut sina ceν commentata π si iαpta,et,nullo referente,omnia aduersariorum didia meminisset. ardebat autem cupi itute sic,ut in nullo umquam flagrantius studium uiderim. nullum enim pautubatur esse diem,quin aut in foro diceret,aut mediutaretκr extra forum : sepissime aute eodem die utraeque faciebat: attuleratq; minime uulgare genus diu cendi , duas quidem res, quas nemo alias,partitiones, quibus de rebus diecturas esset; π collectiones,memor.er qZae essent dicta contra,3xaeq; ipse dixisset. erat in verborlim stleniore elegans,compositione aptus, I MAL
100쪽
B. R V T V S. Sotate copiosius: ea a erat cu summo ingenio, tum exeo citationibus maximu consiecutus. rem complectebatur memoriter, diuidebat acute, nec praetermittebat fere q:ιidquam,qκod esset in causa,aut ad confirmandum, aut ad refellendum : uox canora π suauis: motus o
gestκs etiam plus artis habebat, quam erat oratori fastis. boc igitur florescente Crassus est mortuus , Cotta pulsus,iκdicia intermissa bello,nos in forum uenimus.
erat Hortensius in bello primo anno miles, altero Tridibunus militum : Sulpitius Legatus aberat, etiam M. Antonius: exercebatur una lege iudicium Varia,caereris propter bellum intermissis: qui frequentes aderat, 3μαη3ηam pro sie issi dicebant oratores non illi quis
dem principes,L. Memmius π Pompeius ed orastores tame teste diserto uterque Philippo,cuius in testitimonio contentio' uim accusatoris habebat,et copia. reliqui, ni tum princeps nκmerabantκ in magistratibηs erant,quotidieq; hia a nobis in concionibus audiebantur . erat enim Tribunus pI tum C. Curio: quanα quam is quidem silebat, ut erat semel a concione uniuersa relictas: Metellus Celer,non ille quidem orator, sed tamen non infans: disierit alitem in. V rius, C Carbo, Cn. Pomponius, hi quidem baabitabant in rostris. C. etiam I κlius Aedilis curulis quoutidie fere' accuratus conciones habebat. sed me cupiudissimum audiendi primus dolor percus it, Cotta cum est expulsus. reliquos frequenter alidiens, acerrimos studio tenebar; qaotidieq; scribens, legens,
π commentans, oratorijs tamen exercitationibus contentus non eram . Iam consiqaente anno