장음표시 사용
21쪽
terum in utraque hac editiοne lοnge pauciora coniracinsunt , quam in Vulcaniana et editiοnibus sequentibus, non solum si adversativa dE OCCurreret, sed etiam in aliis vocabulis. Nec inna Saepe inVenitur et ae prο συν, quod in Vulcaniana frequentiSSimum. Codi Ce S Tero, ex quibus utraque descripta eSi, sequioribuS accensendi sunt. sQuae editionem Vulcanianam ex Cepere editiones,BJancardiana (Amsielodami, I 668 , Gronomiana et Napheliana, ita sunt institutae, ut non iam novum
scriptorum librorum lectiones futuro editori Servarent. Atque id ad Blancardo et Naplielio fac ium esse non valde mirandum est, quippe cum ille Vulcanianae, hic Gronovianae editionis vestigia anxie presserit ). At Gronovium multis iisque optimis subsidiis instructum') Huc accedit quod editio a Raphelio parata multis demum annis post mortem Naphelii prodiit. Audiamus enim qui Arrianeum opus Naphelianis annotationibus instructum edi curavit, Jacobum 'etstonium in praef. p. IX sq.: Cultissimum hoc Napheliani ingenii monimentum, iam anno I os absolutum, ad hoc uSque tempus (ann. I si . E. in privatis scriniis delituit, saepe oblatum
Germanis librariis, sed semper fastidiose reiectum. Ac neScio an etiam nunc tenebris obsitum iaceret, nisi casu quodam notitiam Contraxissem cum doctissimo humanissimoque viro, Conr. Arn. Schmidio, qui tum aliis rebus dignum se Naphelio generum Prae- Stat, tum pietate illa, qua elegantissimum soceri opus ad posteritatis memoriam transferendum curavit. Unde factum puto, ut multa, quae a Naphelio obiter tantum atque primo impetu eSSent animadverSa, quaeque, si operi suo' ultimam manitia potuisset iniicere, aut resecturus fuisset aut aliter proposituruS, nunc quamquam Partim manca, partim salSa in iacta manSerint.
22쪽
XVI rarissime tantuna veram scripturam in textum recepisse, lοnge plurima Nerο eaque digniSSima quae vulgatan, scripturam explοderent, in annotationibus Condidisse, ita ut quasi dubius haesisse videatur, recipiendane ea
ptione editionis eius longe aliud quid exspectare debet qui obiter rean inspiciat. Prodiit enim illius editio Lugduni Batavοrum, annο Iroa, ita inscripta: 'Aύρια- νου ικOsti δεcoσ αναβάσεωσ Dλεξάνδρου-ὲ πτὰ καὶ 'Iνδική. Λrriani Aicomediensis E editionis Aleaeandri
lam habuimus rationem, Cum Iectiones, quas Naphellii Sex editione Grοnovit in annotationibus memoraverat, temere et sine Consilio receptae lectorem perturbent
magiS, quam in rectam ducant. Accedit etiam, quοdioius liber iam multis iisque gravissimis typothetae vitiis Scatet, ut iam propterea vix dignus sit qui me
Hanc editionem secuta est post sex annorum infe
vallum editio Schmiederi (Lipsiae I s8, cum indice: Arriani Ficomediensis E eclitionis Iliaecincri libri S lem,r censiti et nolis illasti citi ci I riderico Schmiecero . Quae editio, cum a Fluribus viris doctissimis (vide St. Croix Ex. Crit. p. det. Gro dilecti hist. Graec. lit. e. II, p. To.
23쪽
Alexandri p. XII) magnis laudibus Celebrata Sit, necesse est, ut paulo accuratiuS hic reCenseatur. Ac primum quidem, quid in Sua editiοne praestare voluerit, ipsum audiamus in praefat. p. XII Sq. Sic locutum: , , Consilium meum duplex fuit, partim ut librum optimum iuvenibus in manuS traderem, Partim Vero etiam, ut iandem aliquando textum libri huius pro subsidiis nostris incorrupti SSimum edendum Curarem. Textum dedi ex codice Optimο, reiectis quae vitiosa videbantur, reliquοrumque Cοdicum variantibuS iisque primarum editiοnum, quas per οmneS libros Studiose contuli,
in subsidio collocatis. Sed et sic restant mulli loci cοrrupti, ubi nec Isti, nec libri editi iuvant, quorum
alios ex meis aliorumque ConieCiuris emendare ausus
Sum; alios, ubi ad certiora perVenire nequibam, notavi. Adieci enim post textum verbis breviSSimiS recensum eorum loCοrum, quos ego emenda i , Cum rationibus. De iis vero locis, quos iam alii ex optimo veI aliunde emendavere, ad reliquos Arriani editοreS lectorem relegο. Ea Sοla tetigi, quae ipSe emendavi, niSi aliorum emendationes viiiοsae videbantur. AdSunt startasse plura, adhuc ex primis duabus editiοnibus emendanda.Sed quiae Gronovius 'Istos contulisse videtur Cum vul-Caniana, Cοgilare debui, eas lectiοneS viil Cunianae, quae disserunt a lectionibus Basileensis et Venetae, et Contra quas nihil monuit Gronoxius, a MSti S Gronovii Cοnfirmatas esse. Divisionem in Capita et Sectiones minοres retinendam putavi. Textui Subieci nοtulas, ut loca obscuriora illustrarem, et Capitum argumenta. Si nοias aliοrum excerperem, viiiοSa, in quorum refuta-
24쪽
XVIIIlione longus eSSe nolui, omisi. Haec Schmiederiis. 'vides ex his, id potissimum ab editore hοc novissimo sSpectatum eSSe, ut ea, quae in Arriani opere minus snpie CοmpοSita viderentur, ope cοdis Florentini quem sGronovius Optimum voluit vocatum , emendarentur, Cοrrigerentur, in Suum locum roStituerentur. AC Sane,
cum Arriani libros de Expeditione Alexandri conscriptos ea qua par eSt, diligentia et alientiοne perlegeremuS, nοn pοfuimuS Ποn mirari, Schmiederum ubique fere illius codicis scripturas CuriοSe, ne dicamuS, Anxie amplexum eSSe eaSque, quοad eius sieri potuit, in textum transtulisse, Uliam si omnes reliqui Codices Contrarium suaderent. Quae Cum ita essent, haud ingratum Suscepturi nobis videbamur Igborem, Si in codicis quem Vο- casum vidimus Optimi indolem paulo accuratius inqui- :reremuS, eiuSque lectiοnes examinaremus, ut inde colligi posset, num revera illo Optimi dignus eSSet nomine: prae- isertim cum iam plureS annοS ante, quam Arriano operam CoepiSSemus navare diligentiorem, a viris doctis de isto icodice iudicia prolata legissemus, quae eius auctorii iem aliquantum infringere viderentur ). Cum enim Salis Constet, ut verbis uiar philologi et celeberrimi, Christ. Schneideri in praef. ad Platon.
'i In editione nostra hunc Optimum codicem litera F. insignitum videbis. Reliquos codd. Florentinos, cum a Gronovio minus accurate descripti sint, ut infra videbimus, certis quibusdam Iiteris
Signatos Provocare Parum aptum CenSui.
Vide sis Schneiderum ad Xenoph. Anab. IV, 3, 6 x hic stamen Optimum librum non secutus iso. Schmiederus , ex quo Armi ianum innumeris locis corrupit. e Popp. ad Thueyd. I, I, p. 36s: iquod (scit. Perperam e codice quem Optimum vocant, Sed qui hοc nomine nequaquam dignus est, in ἐχόμενoι mutarunt
viri docti. cf. Lobech. ad Phrynich. p. Ido.
25쪽
XIx Civit. p. IV: ,, corruptelarum in veterum Acriptis duplex
genuS ESSe, alterum per errorem et insciis scribis Sub-oriarum, ulterum quod Cοnsulto et emendandi causa facias mutationes Cοntineat; utriuSque autem generis coniugiοnem plerοSque omneS Cοdices aspecisse, sed unum eSSe Solere mugis quam Ceterοs vel ab utroque
vel ab altero damnοsiοre purum plurimi critici optimum sibi videntur elegiSSe, Si Cοdicibus, quantum fieri potest, οmnibus cοllaiis ea prο veris atque genuinis
habeant, quae a CοdicibuS omnium optimis Commendentur. Nec sane fale insiliuium omnino damnandum ' .
verumtamen facile fieri potest, ut si quis sidem atque
auctοritatem codicis Cuiusdam explοraiam habeat et salis cοgnitam, eο aberretur, ut ea, quae quamquam non οmnino inepta et falsa, tamen aliis reliquorum Cο-dicum longe inferiora pro optimis habeantur ob hanc Solam CauSam, quοd a Cοdice exhibentur Ceteroquin optimο. Nam qui S eSi qui iam Sobrie et circumspecie artem Criticam exerceat, ut vel illo impedimento remoto nunquam in semitam sese deduci paSsus sit, cum via aperta essest Igitur codicibus multum, et codicum omnium qui existimetur optimo plurimum tribuendum est auctoritatis, sed multo plus valere debet linguae uSuS atque ratiο, ef Scriptoris quem traciamus indoles et dicendi consuetudo et quarum rerum notitia non
3 Schneid. l. I.: FGenuina, quam quaerimus, lectio in facto est
Posita eodemque modo, quo aliae res factae, erui ex monumentis fide dignis debet. Monumenta nostra Sunt codiceS - Cet.
' Apposita sunt quae dixit IIermannus in Opuscc. t. II, p. 22ss. Cf. Popp. ad Xenoph. Cyrop. p. XXXII. Paulo aliter iudicat Schneiderus I. l. p. V: FHoc fundamento posito debemus Scriptoris usum et consuetudinem dicendi indagare inveniamque adi iudicium
26쪽
iam ex locis Comparanda ost qui dubii sunt atque
incertae fidei, quam ex longe maiori eorum numero, qui quantum nobis hominibus humana tantum neque divina quadam facultate instructis videre licet, veri sunt neque ullius librariοrum mala manu corrupit. Nam Siquis litterius etiam dubitandi locum CοnceSSum eSSecοntendat; nihil amplius constat. Quae si ita instituerimus, hoc Solum aSSequemur (et quis est qui in tanta rerum ambiguitate plus exspecteti , ut quae Scriptοri cuique dicia sint quaeque adamata ei fuerint et familiaria, paulο accuratius perspiciantur indeque copia fiat Corrigendi et emendandi ea quae vel aperte falsa vel
certe minuS apta minusque Consueta Sint. Unde etiamCODSequatur neCeSSe PSi, ut variis Codicum lectionibus
si non ubique, iamen plurimis locis facile Carere poS- :sis ). Scriptorem enim ubique ita oportuiSSE SCribero, i
de locis dubiis adhibere, minime vero aliunde petita de consuetudine eius opinione ad intringendam optimi codicis auctoritatem abuti. Talia enim si opinio praeconcepta vel ex Specie quadam internae probabilitatis ducta est, veluti quum Scriptorem Atticum sitatuunt non alias verborum formas, niSi quae in ore multorum iESSent, Ponere potuisse, et qua Semel et iterum usus sit, eadem tertium quartumque uti debuisse, quid levius, quam quod fieri pο- tuit continuo factum, Sumere ob id ipsum, quod facultate non ca- reat, testimoniis, quae contra factum ostendunt, fidem negaret I Dignissima sunt quae in memoriam reducantur verba Bent leti in Praefat. ad Ilerat. p. v, ed. Lips.: - 3Nam in variis lectionibus ipsa saepe auctoritas illudit et pravae emendaturientium prurigini
blanditur; in coniecturis vero contra omnium librorum fidem proponendis et timor Pudorque aurem vellunt, et sola ratio ac Sententiarum lux necessitasque ipsa dominantur. Quid quod, Si ex uno alterove codice discrepantem aliis Scripturam expromas, frustra es si unico duobusve testibus adversus centum fidem facere postulas, nisi tot argumentiS muniveris, quae veI sola pene sine feodicis testimonio ei rei probandae Sufficere possint. Noli itaque
27쪽
ut scriptum legatur, nemo sane certo affirmaverit, haud multum tamen facit ad rem, modo eum ita scribere potuisse constet. Liceat in re tam gravi exemplis aliquibuS uiamur. Apud Arrianum Exp. l. III, 6, a Cum vulgo edebatur τα δ' ἐν IΠελοποννM σψs Oτι αυτ β νενεωτερίσθαι απλ γ- γελτο, e Sοla Cοdicis F. auctoritate Schmiederus scri- pSit α' D.λοντο. Quae Scriptura quamquam non omnino reSpuenda, tamen non ita cοmparata eSt, ut Statim prο genuina habentur. Ut apud omnes Scripto-
bent, quod ipsum Arrianus confirmat I. IV, 26, 5 ιυσἐξικνεἷτο i dii τὰ τοξευ/ιατα . VI, Is, 2 τα σκάφri
librarios solos venerari, Sed per te sapere aude, ut Singula adorationis ductum sermonisque genium exigens ita demum pronunties sententiamque feras. Cf. Bergmann. in bibl. erit. nova Lugd.
28쪽
XXII τε υριζοντο. V, 3, s καὶ γίνο-αι (sic sola ed.
οσα εβ γγὶ - εποικῶ. VII, 23, I Oτι καὶ ταυτα εθνη - ε'ir ελλετο. Illis autem οppοSisam Considera hanc nubem exemplοrum, in quibus Singularis verbi cum plurali neutrius substantivi cοniunctus est: I, 5, I 2. I, :6, IT. I, s, 2. I, 13, 6. I, Id, 8. I, 2I, T. I, 23 2. d. I, 2et, s. II, Io, 3. III, 15, 13. IS. III, IS, I2. IV, I 6, 5. IV, 1s, d. VI, 3, I. VI, 5, 2. VI, 12, T. VI, I 5, 8. VI, 18, 5. VI, 23, 2. VII, s, I 2 et centena alia. Et iam ex his, puto, Clarum sit, si non ubique, tamen iis locis, ubi lectio fluctuet, neque graviο-
res CauSae Contrarium Suadeant, Singularem verbi esse Arriano reconciliandum ). Sed ut revertamur illuc unde digresSi SumuS, praeter ea quae Vulgatae Scriptu-I Hoc enim persuasum habeo, non ubique Singularem verbi locum habere cum plurali substantivi neutrius coniunctum. Neutra pluralia vice mihi fungi videntur substantivi collectivi in singulari positi. Quemadmodum autem haud raro collectiva in singulari posita cum plurali verbi Coniuncta reperiuntur, Sic etiam neutrum plurale ubi vere plurale est, h. e. plures res indicat singulas, ibi recte cum verbo plurali coniungi existimo. Ac spero aliquando stare, ut hanc rem exemPlis ex omnibus Ecriptoribus petitis ad Iiquidum Perducam. s
29쪽
XXIIIrae defendendae satis apta iam Supra adscripsimus, alterum qοddum est, quοd leCtiοnem a codice F. commendatam infirmiorem reddat. Nimirum id mihi vi deοr obServnSSe, pluralem neutriuS articuli ubi circumscriptioni inservit, nuSpium ab Arriano cum verbo plurali esse Constructum. Et exempla huius Structurae
Certum, Arrianum Singulari verbi etiam usum esse in lοco Supra ad Scriptοl Plusquamperfecium an imperfectum recipiendum sit, in dubio relinquamus. Teii-gimus hanc rem in ann. ad III, 12, 2 et IV, Ir, I2
Pοrro apud Lucian. Nigrin. c. 2d Ieguntur haec:
30쪽
XXIV inferdum si non promiscue, at sic ob et collocasse, ut quid fuerit Secutus, perοbscurum Sit, de quο genere dubito an ullus sit luculentior locus, quam de Saltat.
c. 5, ubi in eodem argumento ira TE - OυTE- OUTE reperitur, Sed meam, quam Luciani inscitiam incusare malo. Cf. Schaef. ad DemοSth. T. I, p. 52s. Huc accedit quod coniunctiVum ron temere immiserunt, sed destinato consilio libri plerique omnes videntur sustentare. Ilis rationibu S CedenS CοnitCiο: Oτι ου μὴ καὶ τὴν σκευὴν /tεταλαμβαν(oσι. Quae viri doctissimi verba iam probabilia mihi videbantur, Cum primum ea legebam, ut non dubitarem etiam Vera ea esse. Mοx tamen in mensem venerunt quae Hermannus Scripserat de usu particulae ου et ira ad Viger. p. 8o6: Lucianum Ogι alicere amare, etiam ubi liceret Oxι ου poni. Et curiosius ad hanc rem attendenti mihi statim plura exempla tum apud Lucianum, tum in aliis senescentis Graecitatis Scriptοribus obVenere, quae vulgatam SCripturam firmissimam esse ostendebant. Sic dixit Arr.