Disquisitio disquisitionis de Magdalena Massiliensi aduena. ... Auctore Ioanne Delaunoy ..

11쪽

CAPUT TERTIUM. Gumnaeus a lentiam, Ecclesianicum, Tobiam, Indith Machabaeorum libros ab Ecclesia Romanae canoe expungit. V Vargumentum istud, quod grauissimum

est, planum fiat committenda sunt, quae homo minime malus scribit pagina, i . cum iis, quae Concilium Tridentinum de scripturis Canonicis decernit. Videamus igitur egregiam hominis orationem: Scriptura, inquit,seu liis de rebus Ecclesiasticis rastantes in tria genera distinguuntur primi enim generis libri sunt qui Canonici censentur,se- cadi generis Hagiographi, terti vero Apocr phi. Aronici libri dicuntur, omnes scripturae quas recipit Ecclesia, ut puluic legantur. In aedificationem δε-tium, Me quibus sumatur e ax argumentum adprobandum ea, quae fidei sunt, ad fidem pertinent, quibusque uti debemus , ad haereses, earsimque Μ-ditores confutandos. post alia: Hagiographi dicuntur j, quos eadem Ecclesia probauit, utpublice Ie- gerentur ad adificationem fidelium, non tamen haberent canonicam auctoritatem ad probanda ea, qua

ad Eem pertinent, irrestagabiti approbatione. post alia: Sedo Rufinus in expositione f)mboli δε haec scribit de his agiographis scripturisci ius om-κia legi iiidem in Ecclesiis voluerunt, non tamen proferri ad auctoritatem ex his fidei confirmandam. Haec Guestiaeus noster aduersatius, qui vi

12쪽

fidem mentemque suam nonnihil tegeret Rufini verba subdole truncavit, nos integra repraesentamus, ut quod venenum ad perniciem aliorum Caute occultatum est, nunc detectum,in omnibus expositum neminem laedaa: Et ideo, inquit Rufinus sunt noui ac veteris instrumenti volumina, quae secundum maiorum traditionem per

ipsum Spiritum sanctum inspirata creduntur. Cpost aliari Hac sunt, qua Patres intra canonem concluserunt, ex quibus dei nostra assertiones con 'sare voluerunt. Sciendum tamen est, quod ali libri sent, qui non nonici,sed Ecclesiastici a maioribus appellati sunt, ut est Sapientia Salomonis , ct alia Sapientia, quae dicitur sit, 'rach. qui I ber apud Latinos hoc ipso generali vocabulo Ecclesiasticus p peliatur. Eiusdem ordinis est libellus Tobiais Iudith,

ct Machabaeorum libri In nouo vero testamento libellus qui dicitur Pastoris, siue Hermatis, qui appellatur Dux lae vel Iudicium Petri, qua omnia legi quidem in Ecclesiis voluerant , non tamen proferriod auctoritatem ex his fidei confirmandam. Ceteras vero scriptura apocryphas nominarunt , qua in Ecclesiis legi noluerunt. Haec sunt Rufini verba, quae Guesnaeus probando sua fecit, ut ex iis contra nos disputaret. Sed iis opponimus tandem hoc Concili Tridentini de scripturis Canonici decretum Sacrorum vero librorum indicem huic decreto adscribendum censuit, ne cui dubitatio suboriri positi, quinam sint, qui ab ipsa Duod suscipiuntur. Sunt vero infra scripti Testamenti veterii quinque Mosi, i. Genesis, Exodus, Leviticus, v. meri, Deuteronomium, Die Iudicum Ruth, qua

tuo Regum, duo Paralipomenon, Esdra primU, O

13쪽

fecundus , qui dicitur Nehemias, Tobia. Iudith, Hester, tib Psalterium Dauidi cum centum qui quaginta Psalmorum , Parabola Ecclesiastes, Canticum Canticorum, Sapientia Ecclesiasticus, Din, Hieremi . post alia: Si quis autem libros ipsos integros cum omnibus suis partibus, prout in Ecclesia Catholica legi consueuerunt 2 in veteri vulgata latina editione habentur, pro sacris canonicis non susceperit, ct traditiones praedicta sciens orprudens contempserit, anathema sit.

Quam hoc loco culpam arguimus, eiusmodi est, ut dicendo augeri nec postulet, nec forte posisita es ipsa argumentatione eleuaretur Absit

verbabsit, ut virum tam insigniter errantem imitemur, qui mirum quantum acerbitatis suae virus in nos euomeret, si libris Sapientiae, Ecclesiastici, Tobiae, Iudith, Machabaeorum canonicam auctoritatem detraheremus, si hos libros non pluris, quam pastoris libellum haberemus. Viderint autem, qui librum suis calculis probarunt, quo se recipient. Nos hic unum dicimus t Vir ille bonus vel id reuocabit, quod de illis libris ex Rufino contra Tridentinum Concilium scripsit, vel obstinato pertinacique animo defendet in primum eligat, Romanae mormanae com in unionis erit, tuis ipse commatibus illudetur; si secundum, neutrius consideret autem quae sua futurast communio Cetera ad censores Rot

manos remitto.

14쪽

Vae ratiocinationum exempla subiicimus, capitis argumentum bellissimh probabunt. Aduersarius noster, ubi nonnullis capitibus uugarem de Massiliensi Magdalena opinionem exposuit, tum sese ad disputandum comparat cap a1 cuius lemma est: Loci A sedes argumentorum ad faciendam fidem de rebus Magdalene hactenus expositis Deinde sic disputat cap. i; cuius hic insignis est titulus: Primus Iocui Ratio ducta ex testimoniis Scripturae, siue discursus heologicus, qui num. 3. sequentibus talis habetur: num igitur hoc mo, quod mihi apertum scriptνr testimonium, resique manifesta dat tempore Apostolorum peruenisse ad omnes praedicationem Euangeli' Matthaei praedicabitur hoc Euangelium in

uniuerso orbe in testimonium omnibus gentibus, tunc veniet consummatio. In hunc porro locum citat mulios scripturae Interpretes, Eusebium, Hilarium, Chrysostomum Ambrosiuim, Theophylactum, Anselmum, Salmeronem, qui solus cum honoris praefatione nominatur. post alia:

Secundo confirmari potest ex verbis Apostoli, qui in Epistola ad Romanos scribit sed nunquid non

audierunt ' ct quidem in omnem terram exivit sonus eorum, O in fines orbis terra erba eorum.

15쪽

veritatis Euangeli peruenissea eos, sicut Vr in hinuerso mundo 6 ruf2scat crescit,sicut iis vobis ex ea die, qua audi itis est cognouistis gratiam

Dei in veritate qua verba aperte declarant, tempore Pauli Apostoli praedicationem Euangelicam, ad ε' nes nationes tunc notas peruenisse. pol alia:

arto in E iis dicit Christus Aponiolis inritis

mihi testes in Ierusalem, est in omni Iudaea, α maria, sique ad ultimum terra, quod de personis Apostolorum potissimum, non de successoribus intellia gendum videtur, sicutis illud, Euntes in mundo, uniuersum praedicat Euangelium omni creatura.

de post alia:

Denique mirifice congruere ac cohaerere cum di-mna prouidentia dicitur, quod Augustiinus sapien-rer ammaduertit contra Donat vi ut Ecclesia institueretur Catholica, ct non personarum modo , sed e3ii qm locorum ac regionum amplitudine niuem salis. At secundum ista omnia, quae antecedentis locum habent, ita Guemaeus num i . concludit: tibus omnibus ex locis ausioribus satis consimmatur sententia de Magdalenae aduentu in Galliasor Massiliam appulsu spectatum admissi risum

teneatis: Nos contri subtilissimi viri dialecticam sequamur, cur non aeque ex illis scriptura locis colligemus Igitur Magdalena perrexit Ephesum, aut in Mesopotan iam , Arabiamve concessit Euangelium nuntiaturati vel Petrus

aut Ioannes Massiliam appulit ibique pluribus erant latis in Evangelis praedicatione laboribus obdormivit. In summa ex generalibus illis scripturae testimoniis Apostolorum quemlibet

16쪽

quem volueris in locum ablegabis. Sunt cilia hoc in capite momenta, quae gra uissimus Auctor per uiger, sed ne me κρυψέω insimulet, sic exhibenda duco Notait Deus tam illustrem honore , ac nomine prouinciam cs ciuitate dinturnis errorum tenebris caligine occultare depregsas, dum nitima regiones susciperentur in lucem. Vnde concludit Viarur fagdalena cum aliis e Iudaea in Prouinciam adnauigauit.

Deinde fuit semper Romanos interest Massilien si fidelissima societas, ex quo pene contrahendarum rerum usus esse coepit inter gentes. Itaque Magdalena fassiliensibus euangelium prαdicauit quidni& Deipara ex tali antecedentes Fortassis, quia Romana non erat, Magdalena vero Romana, eaque re ad Romanorum4 Massiliensium societatem pertinuit. Postrem ,hoc amentatum telum coniicit Massilia studia Graecarum litera m vigebant, ct apud Manutium in prouerbio ' Massiliam nauiges. quid ini de Igitur Magdalena, Laetbarus, Maximinus acartha in portum Massiliensem penetra runt ut euangelicae pradicationi per totam fere pro-H3nciam vacarent. profecitd qui Theologus sic dis putat, Massilia nauiget Anticyra necesse est, ibi que tribus medicam et is valetudinem suam curet. Hactenus ex c. i3. nunc ex c. I . cuius haec est inscriptio:Alter locus: Traditio Ecclesiastica informa praecepti : Sic autem ex hoc Apostoli loco argu mentatur L nete traditiones , inquit, quas didicistii siue per sermonem,siue per Epistolam nostram. Si traditio pras ct an In definiatur , doctri1rans

17쪽

fignificat non scriptam , sed voce traditam Per per

temporum s.ccessiones memoria reten m. post alia Traditi, inquit generatim tribuitur in diuinam ct Ecclesiasticam diuina est, qua originem habet a veritate Dei docentis per se , e per creaturam. Ecclesiastica est consuetudo quaedam antiqua, vel ab episcopis vel a populo inchoati ex quibus paul bibit ita concludit: Exhu iam ad institutum nostrum duo, quae vera sunt, pro veris pro bamus: primum est de fagdalenae aduentu cum

Tamaro, A fartha ct faximino in Gallias veterem haberi traditionem, ut testatur Baronius in notis ad Acar0rologium a 2. Iuli'. Alterum, vim quandam obtinere praecepti , quod colligitur ex Breuiario, cuius editionem probauit Pius ali quidam Pon-isces. Sic animose disserit bonus ille vir, ni melitis dicamus, sic Ecclesiasticam traditionem populatur, sic Pontifices irridet, qui cum in dies

Breuiaria corrigant, nondum extremam illis additam esse manum docent. Nonne quotidie videmus publicis inditum thesibus, neque idolisthus adoleuisse Marcellinum, neque Constantinum Romae fuisse tinctum, quanquam aliter Breuiaria repraesentant monne post ullam Gregori XIII. Romano Martyrologio additam Hiblatum est, quod A. Ianuari j de Synoride maristyre habebatur' Nonne Baroni annotatio in

hunc locum expuncta est Quesinaeus legat Romani Martyrologi editiones, quae annum 387. sequuntur,ec videat, utrum haec in eo reperiantur, quae anno praedicto in eodem sic reperiuntur, ada . IanuarijsAntiochi sancta Synoridis aruris. Baron ij annotatio: De ea scribiton Ius Ioannia

18쪽

Chrysostomus homilia . de Lacaro, de alia iuniori nobilitate pietate clara foemina 'noride sanctus Hieron)mus in epistola ad Demetriadem verum ex nomine appellativo hic factum erat proprium, Sex proprio Synoris virgo & martyr quod errati genus ex ipso mei Chrysostomi loco deprehensum est: apud quem idem valet των siων μυα τυ--q- ευνωeli, atque apud Theodoretum in epistola

bigam apostolorum appellat.

De eo autem, quod Baronius in notis ad ar.

Iuli de Magdalena scribit, monet ipse seruandam esse Pauli Apostoli regulam is cuncta r

bans, quod bonum est, teneas , adeo non acta Magdalenae credenda iussit, ut praecipuam adhibuerit cautionem, nequis ea temere, ac sine iudicio susciperet. Nos verbdicimus, in hac Disquisitione probamus ea, quae Baronius laudat, ex nouitia traditione pendere, si tamen quae talia sunt, traditionis nomen merentur,4 tandem ad subdititia Magdalenaei Marthae gesta referri, nec ulla antiquitate fabulas praeuertente fulciri. Ceterum aliud est, Pontifices Breuiariorum editionem ratam habere, quae quorundam hominum cura comparatur, aliud definire, ea omnia, quae his in breuiariis leguntur, historicae veritati penitus consentire. At ista duo, quae toto caelo disserunt, aduersarius noster pro sui iudici jacrimonia confundit, quicquid Pontifices auctoritatis habent in examinandis eiusmodi libris, summum in discrimen adducit. Neque verbcum

Pontificibus agendum ita mihi videtur, qui cen-

19쪽

tum abhinc annos omni ope atque diligentia tentarunt, ut Ecclesiastici onici codices identidem emendarentur, nihilque in iis, quod verum non

esset, retineretur Scilicet optimis pastoribus de re bene gesta gratulandum est, sperandumque, cetera quorum falsitas in dies exploratur, sublatum iri Vno verbo quod opus maiores felici successu incoeperunt, posteri ad colophonem aliquando perducent. Et certe quam puri de illimes esse debent sacrorum libri, iampridem docuit nos Vrbanus octauus, qui in Hymnis non

alienos modo Hiscrepantes Ensus, sed vel ipsius prosodiae vitia eruditissime correxit. CAPUT QV INTVM.

Mala Guesio in citandis auctoribus fides. Η e loco malae fide syllabum dabimus,

quem ex variis Guesinaeianae Disquisitionis capitibus excerpemus. Imprimis mala fide agit, cum pagina 36. Innocent ij Papae verba producit in epistola ad Decentium i 'od nullus Apostolorum in Hispania et Gallia populum gentitim docuerit , sed illi tantum, quos in eas regiones misisset Petrus Apostolus. At

disiunctivam palliculam sustulit, quae alium omnino sensum efficit. Sic autem scribit Innocentrus: Cum manifestum sit, in omnem Italiam, Scc. n sium instituisse Ecclesias, nisi eos, quos venerabialis Apostolus Petrus,aute Uuccessore constituerint

sacerdote1.

20쪽

Secundo mala fide agit, dum pagina so sic nugatur De Crescente constat ex Eusebio ac Nicephoro missum a Paulo ponotatum accepisse in Gallias, ac Viennensem ct coguntinam Ecclesia erexisse. At neque Eusebius , neque Nicephorus Viennensis Moguntinae Ecclesiarum meminerunt, quas Crestens gubernarit. Deinde corruptus est Eusebi locus , tum quia secundam ad Timotheum epistolam citat, ubi non Galliarum, sed Galatiae nomen habetur tum quia apud Eusebium Rufini, qui ab Hilduino laudatur, Crescens ad Galatas profectus est. Postremo Galliarum vocabulo si adesset, sola Galatia Asiae regio intelligeretur.

Tertio mala fide agit, eam pagina 83. ex Caesii-risArelatensis testamento, quod ait per modum epistolae conscriptum esse, haec adducit: monasteri, cui Caesariam sororem praefecit contulimus

ellum Oluanum, in quo fit est Ecclesia saucta

Arariae de Ratis hoc est, ut Guemaeus interpretatur, a rate seu naui, qua delecti e Iuda viri se timna cum Maximini Magdalena Massiliam eo egregiam interpretationemi sed unde habet, hanc basilicam eme potius Mariae Magda lenae, quam Mariae Iacobi, Salomes, vel Marthae, quas uno vectas catascopio in Prouinciam appulisse scribit 3 sane in antiquis aut recentibus inoninientis ut solo sanctae Mariae nomine non alia Maria, quam Dei para intelligitur, sic, pecEcclesiam sanctae Mariae non alia, quam Deipara: Ecclesia nuncupatur. Deinde Guesnaeus mentitur, clim illam Caesari epistolam anno ox scriptam esse docet in breuiario Disquisitionis suas.