Disquisitio disquisitionis de Magdalena Massiliensi aduena. ... Auctore Ioanne Delaunoy ..

31쪽

Lx Disu VrsITI DISQUISITIONI si s corpus ex Illyrico quM auetitum est. 9Jbus verbis quid potest esse fabulosius 3 Et vero licet Guesnaeus hunc auctorem pluribus commendet,postrema tamen verba emendanda esse docet. Porro Iuliani Chronicon eandem apud eruditos auctoritatem habet ac Chronicon Dextri, quod Hispani accepta ex Hieronymo occasione suppo

suerunt.

Alterum pagina Ios ubi nescio quod Benediisti non diploma producit, ex quo ista decerpimus: Denique sancitum esse a fannissimis Ecclesia rectoribus perhibetur, quo statu, quaeve institvnone fancti aruris Vifctoris Ecclesia permaner consueuit, quae sine ruga , immaculato thoro hucusque sedulo viguerit,insponsum Christum via immaculata.

soque vestigio secuta est. Haec est denique aeterni sponsi aura, quae ita claruit Apostolica benedictione,

atque omnium peccaminum labis absolutione , ceu

uniuersatis Romana Ecclesia clauster Petri, sis secunda Roma legitur esse , quod ne obliuioni daretur futuris temporibus , attenus impressum

antiquis marmoribus ontinetur. Hac diligentia

muniendum censuimus praedicti martyris monasterium apud Massiliensem urbem tempore Antonini Imperatoris fundatum, quod postea a beato G1

η Abbate constitutum eodem rogante, Ut fertur a maioribus natu, a beatissimo Leone Romanae sedo antistite consecratum. At primum inepta, Romanorum mente aliena est comparatio, quae inter Romanam sancti Victoris Ecclesiam instituitur. Peinde quid absurdius, quam ut sancti Viri oris Ecclesia seu monasterium secunda Roma Vo.cetur. Terti quid vanius, quam ut secundae

32쪽

Romae priuilegium antiquis marmoribus incisum habeatur 3 Quarto sub Antonini principatu in Galliis fuisse monasteria quis nisi rerum Ecclesiasticarum imperitus admittat Q nn tb Victor sub Diocletiano martyrium iacit: atqui Antoninus, sub quo monasterium sancti Victoris fundatum dicitur, anno Christi circiter I o Diocletianus vero, sub quo patitur Victor, anno 284 imperare coepit. Postremo quid est illud 3 Leonem Roma in Prouinciam venisse, ut monasterium sancti Victoris consecraret. Hoc igitur diploma vel omnino fictilium est, vel quae in eo narrantur, nugi-tiendus aliquis Benedicto insusurrauit. Tertium pagina I 32. 13 3. Videnda, incoiit,qua seruantur in tabulario sacra domus ignanensis manuscripti, in quibus de Theodorici istoria, stollegi Canonicorum regularium ordinis sanciti Augustini institutione, ex antiqui sim fundata domus instrumento legimus in hac eclari Annb317. Idibus mensis Iuli', Theodoricus Comes Nam bonensis, Prouincia lius Cudoue Francorum regis, conuocatis Caesario Arelatensi Episcopo,Honorato

Episcopo Massiliensi. Curiano Discopo Glonensi, Diomo Episcopo Regiensi, est ab Episcopo Aquensi,

Theodoricus in honorem Iesu Christi Deipara fundam hanc praeposituram ans sos post bellum Gothorum, ubi debent esse religiosi Diui Augustini.&post alia id genus me fundatio facta sub Sym macho ct Caesario relatensi. Porro his omnibus quid ineptius esse potest, aut absurdius Z Impriamis enim nullus ante Carolum Magnum vel Pipinum Prouinciae vel Narbonae Comes, aut Vicecomes fuit: immo qui ad annum 87o vixit Bosq

33쪽

ultimus Arelatensium rex, primus Prouinciae Comes narratur ab iis, qui de rebus Historicis Prouinciae marbonae tractarunt. Deinde Cyprianus Tolone sis Maiij, qui res ab Caesario praeclare gestas prodiderunt, cum de tam celebri Episcoporum conuocatione, quae non potuit non esse 1ibit eidem Caesario honorifica, nihil restiarant, manifestum est, hanc conuocationem nullaveritate niti. Tum Didymus, qui sit Regensium Episcopus, in veterum monimentis nullus cona- Iaret. Ad hoc circiter tempus Faustus Contume-iosus,& alter Faustus in Conciliis Galliae reperiuntur. Hinc iteratum Theodorici nomen om

ni sensu caret, sicut cistud, anno 17. sos. nisi dicas Theodoricum hanc Praeposituram anno post bellum Gothori so3 fundasse, quod magis adhuc ridiculinaa. Pristerea huius aut illius in Ecclesia dignitatis fundatio sic expressa recentem aetatem sapit. Deinde Theodoricus post Clodouei

mortem, quae anno II. Vere contigit, apud Gregorium Turonensem lib. 3. hist. cap. 3 excessit anno regni sui vicesimo- tertio, qui in annum Christi tricesimum- quartum incurrit. At Gothicum bellum videre non potuit Theodoricus, elim illud ab obsidione Narbonensi coeperit anno 336. ut obseruat firmondus in suis ad Sidonium noti Tum aduersarius noster potuit ex Bel tarmini recognitionibus discere, nomen Diui nec esse Ecclesiasticum nec in antiquis sanctorum Patrum scriptis, aut Conciliis inueniri. Postrembannus quingentesimus decimus-septimuia morte Symmachi Papae, sub quo fundatio facta dicitur, quartus est. Si verbfundatio facta dica.

34쪽

tiiranno sos Symmachus quidem erat Papa, sed Caesarius nondum erat Episcopus, si ut scribit Aaronius anno obiit. Nam quadraginta tantum annos vixit in episcopatu, ut est in eius vita. Ceterum instituti mei non est, exagitare omnes fraudes, fallacias singulorum instrumentorum, quibus auctor noster , ιγιον, veres

comparauit.

haricinatio. I sim essem si vellem ad certa capita reuocare, quicquid suo Mapprobaiarum libri iudicio eruditus scriptos in sua Disquisitio e peccauit. Sed res in compendium mittenda est. ec unicum statuendum caput, in quod varia

σφαλ - sic aceruatim congerantur, ut tamen de

iis liceat hominem cert aestimare. Non quod iam notus non siit satis superque, sed cum ipso liberaliter agendum est. Qia' ergo hoc capite daturi sumus, non ad necessitatem,sed ad demensum daturi sumus. Imprimis maximam in auctoritatem duos libros admittit. Chronicum Dextri,& Legendam auream Claudis Rotes; quorum alterum ut subdititium& fabulosum omnes viri docti repudiant, alterum verbexecrantur, ut qui sanctorum historiam fictis fabulis inquinauit, momnibus ludibrio exposuit De Chronico consule cap. 3 17.

35쪽

de Legenda axire cap. 7. i 7 de cuius auctore haec Melchior Canus lib. ii de locis: Nec ego hic Iibri illius auctorem excuso, qui speculum exemplorum inscribitur, nec historia etiam eius, qua L geuda Aurea nominatur. In illo enim miraculorum monstra sapius, quam vera miracula legari hanc homo scripsit ferre oris, plumbei cordis, animi cem re parum seueri, prudentis. Qtiantum hic Dominicanus scriptor distat a Sammaximinensibus, nemo est, qui non facile persentiscat. Secundb sub finem capitis a pagina , . 14. Magdalenae Massili estis historiam interscripta Ecclesiae Canonica refert iis verbis Tria mihi pra-

sanda video, primum ut de discessu, an Hieroso, mi aliquando commorarit Magdalena , quo

tempore vertum faciam salterum de aduentu, ωt Nam regionem adierit, aut portum appulerit, diligenter excutiam Tertium de funere ac sepultura,

ut non modo penetrasse Massiliam sed in secessu proximae solitudinis θηctesimo ne quieuisse de

post alia: His tribus accurate discussis euincam, tisero, aliud de opinione nostra ferendum esse iudicium , nec immeritio rebus gestis Magdalena, quo recensebimus locum a nobis inter scripta Ecclesia nonici estigiographa esse attributum. Et primo quidem impium est, Magdalona Massiliensis historiam quamlibet certam Scripturis Ecclesiae Canonicis accenseri, de quibus pagina 16. sic

loquitur : Has vero Canonica appellamus nomalia ratione, quam quod fuerint hae Scriptura ab Ecclesia probata, ct in Canonem diuinarum scripturarum

recepta, siquidem Ecclesia regula est firmissima orcertissima ad discernendum, qua sit Scriptura Ca

36쪽

nonica. Sed hac de re Censores Romani viderint. Deinde hanc historiam Canonicam ωHagiographam simul vocat, quod est absurdum, cum pagina i7. Canonicum librum ab Hagio grapho distinguat, quod ille ad auctoritatem fidei confirmandam proferatur, hic ver proferri non possit. Tum demum pagina a 9 fatetur, historiam de aduentu Magdalentin Gallias mendaciis&fabellis repertam esse. Eteni in is est capitis 33 titulus: soria de aduentu Magdalenae in Gallia mendacἰis ac fabellis referta. Et postquam ex Magdalenet gestis, quae apud Vincentiu extant, fabulosissima quaeque retulit, pagina 3o subiicit quae sequuntur: mc omnia, vel quia incerto auctore careant, vel quia in multis fide vacissent, eritici abiudicant, ct in fidiarum fabularum partem est apocryphorum numerum reiiciunt. Sic quibus placet Magdalenae gestis Canonicam auctoritatem tribuit, quibus placet, confidentissime

negat.

Terti pagina a . las tradit Magdalenam persecutionis metu Ephesum confugisse, atq ue illud probat ex Modesto Hierosolymorum Epia scopo, quem pagina χὶ omni verborum acerbitate lacerat: de fodecto, inquit, Episcopo Hierosol)mitan nihil est, quod dicam, quam quod de aliis Graecis, ct eiusdem furfuris hominibus diximus. Potuisset vir bonus antiquissimum Episcopum pauid humanius appellaret. Sic tamen propter idem testimonium claudatur in dirimme ve-

3tatur.

Quart pagina s. incognitione Conciliorum Secu saeuieorum imperitimmum se prodit:

37쪽

e scinquit, quod quis dicat, ante Contalium secun dum oecumenicum Hierosolymae celebratum Magdalenam in Gallias esse profectam. Ecce tibi duo cum enica Concilia, quae Hierosolymis Apostolorum tempore celebrata inscitesnugatur. Quinto pagina 38. Prouinciae laudes depromit ex Qui guerano, qui libro . de laudibus Prouinciae dicere veritus non est, A fagdalenam Massiliensibus Lazarum Episcopum dedisse. Hic auctor, ut erat Latinaedoctus, Magdalenae gesta, quae sub

nomine Marcellae circunferuntur, puriori sermo

ne conuestiuit.

Sexto pagina Iis Euangeli praedicationem

Oilieribus committit: uenione, inquit, primum

Martha ad praedicandum Christi Euangelium delata consedit quod valde congruit epistolis Pau- Ii, ubi mulieres in Ecclesia tacere iubentur. Septimo pagina 33. Ἀ3- narrat. quomodo institutus fuit Massiliae religiosus Ordo poenitentium sanctae Magdalenae,& a Nicolao tertio Pontifice confirmatus unde colligit Magdalenam in Prouincia obiisse,atque ex ea regione hunc ordinem propagatum esse. Dd aeque quadrat, ac si quis nunc ex Vasseburgio ita disputaret Magdal-ueus, inquit ille libro Antiquitatum Belgij, Virdunensis Episcopus Hierosolymam perrexit, dein inde Ephesum , unde duos fagdalenae dentes Vir-dunum retulit anno 74s ubi postea fagdalena basilicam condidit in eaque sacras illius reliquias reposuit, ct circum basilicam cellula aediscari iussit,

ibi peccatrices foeminae manerent ad exemplum Magdaleni poenitentiam agerent. Itaque Magdalena Virduni decessit,in ex hac urbe religios

38쪽

DE MAGDALENA MASSILIENs I Ordo poenitentium Magdalenae propagatus est. Octati pagina si vir bonus seipsum vincit.

dum haec scribit Causam recondendi reliquia do-dere barbarorum frequentes incursiones. Nam Samraceni anno salutis o o illo terrarum tractu, qui renem interi Alpes interiacet, occupato, cepere Auenionem plena luces, Magalonam deuastarunt, urbesque praecipua huius trauetus , qui eorum ditioni subiacuit , donec Carolus fartellus , anno quam. 1 quinto-ve post ingentem illam Sarracenorum internecionem ad Turonensem atrum exhibitam aduentaret Euare in tam aperto religionis ac ita

discrimine incolis totius Prouincia , vel profugis vel fato functis, sacrae beatorum reti quia non tantum in sancti Maximini oppido, sed in tota Saliorum prouincia retrusu atque abditae in tenebris sexcentorum annorum spatio, sequentibus incognitae po- seris latuerunt Mamertus Archiepiscopus mennensis in quadam ex suis epistolis de cladibus, ex tioque conqueritur , quibus hoc temporis Sarraceni suam dioecesim assecerant. Haec ille, in quibus primum mentitur,chmait anho oo captam esse a Sarracenis Auenionem. Hoc enim anno 73o. contigisse tradunt annales Fuldenses, ubi ad annum so haec leguntur Sarraceni collecto exercitu uenionem urbem capiunt, ct circumquaque re

gione deuastant. Aahaec vis bonus seipsum menda-cij arguit, dum cap. 38. Sarracenos ex Hispaniis ab Eudone Aquitaniae Duce in Gallias anno 1s euocatos scribit. Deinde meras theatri nugas agit scribens, non modb ex omni Saliorum prouincia. sed etiam ex sancti Maximini oppido acras bej- torum reliquias collectas fuisse, ο abditas in tene

39쪽

bris sexcentorum annorum spatio, quasi sub ictu Sarracenorum Prouincia semper fuisset uniuersa. Tum lectorem suum facete ludificat assirmans, Sanctorum totius Prouinciae reliquias totos sexcentos annos ita latuisse, ut quo in loco forent, posterorum sciuerit nemo. vj netiam quorum gloriae velificari studet, iis vir prudens iniuriam creat omni laude maiorem. Cum enim asserit tanto temporis spatio Sanctorum totius Prouinciae lipsana in tenebris delituisse, nec ulli mortalium fuisse cognita, ex eo consectarium est Prouinciales per id longissimum tempus Sanctorum suorum reliquias nulla obseruantia coluisse: Non enim illae reliquiae coluntur, quae an sint, quo sint in loco, ignoratur Deinde Prouinciales negligentissimos fuisse in perquirendis Sanctorum reliquiis, quibus acceptam Christi fidem referre

debuerunt: Tum eos, qui primum Sanctorum totius Prouinciae reliquias occultarunt, ab ingenti culpa excusari non posse, quod reliquiarum loca arcanae inter Prouinciales traditioni non consignarint Denique translationes reliquiarum San-

istorum, ut Trophimi taliorum, quae per illud

tempus in Prouincia factae celebrantur, incertas esse, vel inter fabulas reponendum, quod de tam diuturna reliquiaru totius Prouinciae occultatione asseuerat hic quoquo se vertat, incommodum feret Iraeterea quae accuratus scriptor Mamerto viennensi tribuit, ea tam vera sunt,

quam constat Magdalenam in Gallias venisse. Siquidem tribuit epistolas Mamerto, qui nullas scripsit, aut certe nullas posteritati reliquit Postremo de Sarracenis Viennensium Dioecesim ad

40쪽

annum Oo infestantibus conqueritur Mamertus, qui ad annum Is floruit. Qui sese sibilis omnibus explodi tentaret, istud nemo assequeretur felicius, quam hoc ille loco assecutus vi

detur.

Non,pagina s7. ex Laziardo Magdalente Sam- maximinensis inuentionem sic asserit Magdalen transationem confirmat Ioannesia et latam, non solum grauis auctor, sed maxime cerim, in historia uniuersalis Epitome sub Nicolao IIL Anno 1279. Carolin Comes Proviincia flius Regis Sicilia corpus perquirens beatae Maria Magdalenae sollicite δε- uote in Oratoriq, ubi sancti ille Maximinus olim Aquensis Di copus tradiderat sepulturae. d cetera, Quae Laziardus cap. 2 o scribit. At eundem audiamus ante de Magdalena scribentem cap. 9

sub finem, Barnabra, inquit, 'ι Oprum, o Luca apud Massiliam, Martha, Maria Magdalena

Maximinus in 'thinia claruerunt. Ecce tibi quem grauem &certum auctorem Vocat.

Decim pagina 47. 48. IA'. So. IS &IS 2.l aucis, ut apparet, disputat an Carolus II Sici- iae rex, qui Barcinone captiuus erat, nuncupatis. Magdalenae votis liberatus fuerit, necne Deo scilicet modo, quia Sylvestro Prierate Iam maximinensibus memoratur. Sed tandem multitudine historicorum , qui redemptum Carolum scribunt, ct redemptionali charta , quae Aquis Sextiis asseruatur, victus tacite negat miraculum esse, quod pro ingenti miraculo Prieras, Sammaximinenses Maliivenditant. Et reuera maximum esset miraculum, si res, ut scripserunt, contigisset. Quare prudens aduersarius cum non dissimular,