장음표시 사용
391쪽
Εlu STOLARUM AD ATTICVMasiliciem ; quum ita sim asilictus, ut nemo unquam rquod tute intelligis. Spem ostendis secundum comitia. Quae ista est, eodem tribuno plebis, et inimico consule designato 3 Percussisti autem me etiam de oratione prolata. Cui vulneri, ut scribis, medere,
si quid potes. Scripsi equidem olim iratus, quod ille
prior scripserat; sed ita compreSSeram, Ut nunquam manaturam putarem. Quo modo exciderit, nescio. Sed quia nunquam accidit, Ut Cum eo verbo Uno CODCertarem; et quia scripta milii videtur negligentius, quam ceterae; puto POSSU Probari, non eSSemeam. Id, si putas me posse sanari, cures velim : sin plane perii, minus laboro. Ego etiam nunc eodem in Ioco iaceo, Sine sermone ullo, Sine Cogitatione ulla.
Licet tibi significarim , ut ad me venires. id omittam tamen. Intelligo, te, ut scribis, β re istic prodesse , hic ne verbo quidem levare me posse. Non queo plura
scribere; nec eSt, quod Scribam; VeStra magis exspecto. Dat. X v I kal. Sext. Thessalonicae.
Eodem tribuno νlebis ) Augurabatur Cicero Clodium bieunium fore tribuunm plebis, quum sciret eum
adepturum esse a PoPulo romano alios houores in annum sequentem.
lege quis tam sistacitum fuisse, ut nisi tribuni plebis, qui trihil natu abi-runt, statim ad alios honores vocari ΡυεSeut, eorum in primis ratio haheretur proximis comitiis tribun . Bos. Consule designato Q. Metello Ne-Pote , cum quo tribuuo Plebis acerrimas conterili urs habuit, qrins resert ep. v. lib. V ad Metellum. ΑΩgu-xabatur autem sui urum ut Metellus consul designaretur; quod ita accidit. Fuit enim Cos. cum l . Lentulo; cui reserenti de Cicerone restituendo , auctorem se adscriptoremque Prae-hnit. deposita inimici persona. Vide orat. Post reditum in senatu. EP. 4, lib. V ad Fatu. POPria. r Quam scripserat in Curionem. Sanari Revocari. 2 Vulgo Dodona tamen. Iu Ms1. Bessarionis erat Dodomitiam tamen evnde Tunstallus ingeniose eruit iuomictam lamen, quod recepi. 3ὶ Ut seribis, vulgo ille Pte Positum post licet tibi, huc trausPosui.
392쪽
Scr. Thessalonicae non . Sext. Λ. U. C. 69. 3. Cur se Thessalonica non commouerit, e onit i; dolorem suum excusat I; et quoniam Cyzicum sibi eundum sit, Atticiam rogat, ut diligenter quae scire se νus sit scribat, et duintum fratrem commenuat s. Haec mistola sequenti stosmoni debebat. Ci Em ΑΤΤICO S.
Quod ad te scripseram, me in Epiro suturum; PO-
Steaquam eX tenuari spem nostram et evaneSCere vidi, mutavi consilium; nec me Thessalonica Commovi, ubi
esse statueram , quoad aliquid ud me de eo scriberes, quod proximis lileris scripseras, fore, uti secundum comitia aliquid de nobis in senatu ageretur; id tibi Pompeium dixisse. Qua de re, quoniam comitia habita sunt, tuque nihil ad me scribis, proinde habebo, ac
si scripsisses nihil esse; neque me temporis non longinqui spe ductum esse, moleste seram. Quem autem motum te videre scripseras, qui nobis utilis fore videretur, eum nuntiant, qui veniunt, nullum fore.
In tribunis plebis designatis reliqua spes est: quam
si exspectaro, non erit, quod Putes me cauSae meae ac voluntati meorum defuisse. 2. Quod me saepe accusas, Cur hunC meum C a Sum
Nequa me temPoris non longinqui Sensus est: Neque seram moleste, sperasse brevi tempore , lioc est, spe illa privatum esse, qua fiustenta har: quum inihi amicior veritas, quRm consolatio sit. Vel sie: Nec moleste seram , paucos hosce dies non male sperasse: II ALASP. Sic vero Mon-galtus: Neque moleste feram. sPerussa me, licet flustra et inaniter , re ut, post te us non IOmιnquum , restituerer. Quod . Opinor, verius est. OLiv. - Neque temPOris Εdd. pr. meque te Orιs. Bosius e libris scr. neque , idque sine dubio verum. Post neque tamen auctore Eruestio inserui
393쪽
tam graviter seram, debes ignoscoro, quum ita moasilictum videas, ut neminem unquam nec videris, Deo audieris. Nam quod scribis te audire, me otiani mentis errore ex dolore astici: mihi vero mens integra est. Atque utina in tam in periciato fuisseti quum ego iis, qMihus meum salutem Carissimam esse arbitraba P, inimicissimis crudelissimisque usus sum: qui, ut me paullulum inclinari timore viderunt, sic impulerunt, ut omni suo scelere et perfidia abuterentur ad exilium meum.
5. Nunc qiaoniam est CYZicum nobis eundum , quo rarius ad me litorae perserentur, hoc velim diligentius omnia, quae putari S me Scire o Pus eSSE, PCI Scribas. Quintum fratrem meum sac diligas: quem ego miser si incolumem relinquo, non me totum periisse
i Ernestius reposuit Mides; quia Dideas sit contra latinitatem . quasili. l. quum tempus notet, ut paulo post; at lite potius causam aut ratio nem notat. cur Atticus debeat igno
zievm in Cyzicum, et CyZicus, urbs Mysiae. Sed etiam in Hieroclis Synecdemo Hellesponti metropolis est, ut Lampsacus , quod Verr. I, 2έ, oppidum in Hellesponto dicitur, ab aliis rescrtur ad Mysiam. En .
Dat. Thessalonicae XII kal. Sext. A. V. C. 695. Nondum se Thessalonica discessisse; nisi tamen noui aliqtita acciderit, in Asiam Profecturum eSbe. CICERO ATTICO S.
Ex titis literis plenus sum exspectatione de Pompeio, quidnam de nobis velit , aut ostendat. Comitia enim credo esse habita; quibus absolutis, scribis illi pla-
394쪽
citisse, agi de nobis. Si tibi stultus esse videor, qui sperem, facio tuo i ussu; et si scio, te me iis epistolis
lim, milii plane perscribas, quid videas. Scio nos no
stris multis peccatis in hanc aerumnam incidisse. Ea si qui casus aliqua ex parte correxerit, minus mOleste seremus nos vixisse, et adhuc Vivere. Ego, propter viae celebritatem, et quotidianam eX spectationem rerum no Varum, non Commovi me adhuc Thessalonica. Sed iam extrudimur, non a Plancio nam is quidem retinet , verum ab ipso loco, minime appOsito ad tolerandam in tanto luctu Calamitatem. In Epirum ideo, ut scripseram, non veni, quod subito mihi universi nuntii venerant et literae, quare nihil esset necesse quamproxime Italiam esse. II inc, nisi aliquid a comitiis audierimus, nos in Asiam Convertemus: neque adhuc stabat, quo potissimum; sed
scies. Dat. XII kal. sext. Thessalonicae.
Remorari Hie est sensus: Etsi scio quum me iuberes sperare, te P tius hoc fecisse ut me et meRm 8 Per foveres, ne desperationem in eousilium adhiberem. vitaeque reuuntin- rem, quism quod ita rem se habere putares, uti scribebas. GRAΕv. PMeatis Qui invidis credidimus, ut legationem a Caesare delatam, quavitari potuit haec aerumna, nimi imprudenter repudiavimus: quum tantis miseriis vel mors suerit anteponenda : Cuius oppetendae tempus honestissimum praetermisimus. EP. 7. MAN. 3 Vulgo correxerint. Singularis aptior visus esti Eruestio.
erat. qnaestorem in Macedouia. MA . Nisi aliquid mali. Sic enim videtur interpretandum, nisi vel huiualiquod mutes. CDRR.
395쪽
Dat. Thessalonicae XIV kal. Sept. A. V. C. 695.
Distolas ab Attico acc*tas recenset I οῦ dolorem stium ex Calamitate excusal a; de iis, quos sibi scr*serat inuidisse , ab Atlieo purgatis remonaei 3 ; de causa sua in senatu acta 4; Attico, si restitutus fuerit , summa ossicia Promittis , suaque cu*a aceidisse ostendit , quod Atticus quaedam ante casum Suum , quae SC are eum Potuerint, neglexerit S p qua cautione Uus sit in abroganda lege Clodii exponit 6; Attico
Accepi id. sext. quatuor epistolas a te mi SSaS; Unum. qua me obiurgas . Ut sim firmior; alteram , qua Crassi libertum ais tibi de mea sollicitudine macieque Darrasse ; tertiam , qua demonstras acta in Senatu ; quartam de eo, quod a Varrone scribis tibi esse confirmatum de voluntate Pompeii. a. Ad primam tibi hoc scribo: me ita dolere, ut non modo a mente non deserar, sed id ipsum doleam . me, tam firma mente ubi utar. et quibuscum, non habere. Nam si tu me uno non sine moerore cares, quid me Censes, qui et te et omnibus 2 et si tu incolumis me requiris, ecquo modo a me ipsam incolumitatem desiderari putas 3 Nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, non solum quia non ignoras, sed etiam ne scindam ipse dolorem meum. HOC Confirmo, Deque tantis bonis esse privatum quemquam, neque in
Scindam Smndere dolorem est magis dolent. Qua sorma Lucretius Particulatim commen orando accr- lib. II. dixit, Ciaras scιndere anititorein reddere: translatio a plagis et mtina . quem distrahunt et exeduut. vulneribus, qriae scissa et deducta POP A.
396쪽
3 9 o tantas miserias incidisse. Dies autem non modo non Iovat luctum hunc, sed etiam auget. Nam ceteri dolores mitigantur vetustate; hic non potest non et sensu praesentis mi Serine, et recordatione praeteri laevitae quotidie augeri. Desidero enim non mea Sol iam .
neque meos, sed me ipsum. Quid enim sum 8 Sed
non faciam, ut aut tuum animum angam querelis, aut meis vulneribus saepius manus aiIeram.
5. Nam quod purgas eos, quos ego mihi scripsi invidisse, et in eis Catonem: ego vero tantum illum puto ab isto scelere afuisse, ut maxime doleam . plus apud me simulationem aliorum, quam istius sidem, valuisse. Ceteri, quos purgas, debent mihi purgali esse, tibi si sunt. Sed haec sero agimus. Crassi libertum nihil puto sincere loquutum. 4. In Senatu rem probe scribis actam. Sed quid Curio 3 an illam orationem non legit 3 quae unde sit prolata, nescio. Scit Axius, eiusdem diei sc Pibens ad me acta, non ita laudat Curionem. At potuit ille aliquid praetermittere: tu nisi quod. erat, Prosecto
non scripsisti. Varronis sermo facit exspectationem Caesaris: atque utina in ipse Varro incumbat in causa mi quod prosecto tum sua sponte, tum te instante faciet. 5. Ego, si me aliquando vestri et patriae Compotem sortuna fecerit, certe efficiam, ut maxime lae
id enim sum Εrn. coni. qui enim sum; ut in fine , quoniam qui μι et qui esse Potui iam esse non Pos-siam.
i) Scit Atticus seripserat, Curionem bene de Cicerone dixisse. Idmiratur Cicero, quaeritque an illam rationem in Curiouem scriptam. de qua SuPra est. uon legerit. et Sic Eruestius eorrexit vulgatum Potest. Praesens tamen defendi tur a Goerenetio ad Cie. de Fin. III, Io, quia significare possit i. q. ger nauicum . er ist im stande et mas Euubergelin. Recte, si h. l. universe loqueretur Cicero; at enim de una illa Curionis epistola agitur. Exspectationem Caesaris Habet,
397쪽
e re unus ex omnibUS amicis; meaque ossicia et studia, quae purum antea luxerunt latendum est enim , sic exsequar, ut me aeque tibi, ac fratri, et liberis nostris, restitutum putes. Si quid in te peccavi, ac potius quoniam peccavi, ignosce. In me enim ipsum peccavi
vehementius. Neque haec eo Scribo, quo te non meo casu maximo dolore esSe affectum sciam: sed profecto, si, quantum me amas et amasti, tantum amaro deberes ac debuisseS, nunquam eSSes Passus, me,
quo tu abundabas, egere consilio; nec esses passus mihi persuaderi, utile nobis esse, legem de collegiis per- serri. Sed tu tantum lacrymas praebuisti dolori meo, quod erat amoris, tanquam ipse ego: quod meritis meis perfectum eSSe potuit, ut dies et noctes, quid mihi iaciendum esset, cogitares, id abs te, meo, non tuo scelere, praetermissum est. Quod si non modo tu,
sed quisquam suisset, qui me Pompeii minus liberali
responso perterritum a turpissimo consilio revo-Caret, quod unus tu sacere maxime potuistir aut occubuissem honeste, aut victores hodie viveremus. Hic mihi ignosces. Me enim ipsum multo magis accuSO; deinde te, quasi me alterum; et simul meae culpae socium quaero; ac Si restituor, etiam minus videbimur deliquisse; abs teque Certe, quoniam nullo nostro, tuo ipsius beneficio diligemur.
Luxerunt Parum manifesta et clara fuerunt.
1 Legem Clodii de collegiis veteribus restituendis et novis instituendis, quorum collegiorum nomine homines ad vim, ad caedem , ad direptionem iacitabantur. Or. pr. Sext.
Potuit oportuit, debuit Non persectum est anti m , quia merita mea nulla erant. Tale illud ep. 9, L h. II: Orbis his in republica con ersus est, citius Omnino, quam Polvit. III AN. et Nempe so contra Caesarem nil sacere Posse, nec contra tribunum plebis sine consilio publico certare , ut in or. in Pisonem narrat CAP. 3 , et infra ad Atticum X , έ. Ε .nmissimo consilio Abeundi in exsilium, quum Potius morte Oecum-hore deberem. MA .
398쪽
LIB. IlI, EPIST. 156. Quod te cum Culcone scribis de privilegio loquutum, est aliquid; sed multo est melius abrogari. Si enim nemo impediet, quid est firmius 2 Sin erit , qui serri non sinat, idem senatusconsulto 4 intercedet. Nec quidquam aliud opus est abrogari. A Nam prior lex nos nihil laedebat. Quam si, ut est promulgata, laudare voluissemus, nut, ut erat negligenda, negligere, nocere Omnino nobis non potuisset. ΙΙic mihi primum non modo consilium defuit, β sed etiam obfuit. Caeci, caeci, inquam, suimus, in vestitu mutando, in populo rogando. Quod, nisi nominatim mecum agi coeptum esset, fieri perniciosum suit. Sed
pergo praeterita. si Verumtamen Ob hanc Causam, Ut,
si quid agetur, legem illam, in qua popularia multa
sunt, ne tangatis. Verum e Si Stultum, me praecipere
Ciaeoneὶ A mico Pompeii. Corradus
i Sc. mihi sic posse consuli, si doceatur legem Clodii contra me esse non legem. sed privilegium, atque adeo ex legibus XII tabularum ipso
lege abrogari. 3 Quo senatus decerneret legem Clodiam ipso iure non uniere. 4 Sic Tun stallus emendavit. Vulgo quam abrogari. - ineptum quam B suP. quicquam inculcatum uncis inelusimus , Scinita eiecit. Coniecit Tunstallus probante Ernestio: παε est, inquam , abrogari et ita Schsit Eius sortasse voluit. T. . BENT.
Prior lex Duas leges Clodius tulit. Prior suit contra eos, qui cives romanos sine iudicio populi necassent; qua in lege nominatim de Cicerone scriptum nihil erat; itaque nihil eum laedebat: elleius lib. 2 , et no 38. Altera nominatim in Ci
ceronem , quoniam Is cives romanos, indi in causa, condeturiasset. III AN.
5 Sic ed. Rom. al. Victor. dedit
In Mestitia mutando Nani, si legem laudare noluerat. negligere saltem debuit. Neutrum fecit; sed . vestitu mutato , POPulum rogavit, ne legem perferri sineret. Quod ei perniciosum fuit. Populum enim offendit, quum de antiquanda ea lege rogavit, in qua Popularia multa de industria Clodius admiscuerat. MAN. 6 Scit . commemorare. Si quid agetur Vulgo ageretur , id est, si vi id ageretis de salute men. Ern. dedit agatur. Na ιangatis ) Primi m. quia nomi natim in ea colatra me nihil est: deinde, quia popularem legem abrogare, aut infirmare si vultis, populus ossendetur. Alteram igitur, date operam , ut abrogelis: quando et minus Popularis, et nominatim contra me est: Priorem ne taugite. MAN.
399쪽
quid agatis, aut quo modo. Vtinam modo agatur aliquidi in quo ipso multa occultant tuae literae, Credo, ne vehementius desperatione perturber. Quid enim id es agi posse, aut quo modo2 Per senatumne 7 Ast tute scripsisti ad me quondam , caput legis Clodium in curiae poste fixisse, ne referri, neve dici liceret. Quo modo igitur Domitius se dixit relaturum 7 Quomodo autem, iis, quos tu scribis , et de re dicentibus, et, Ut resecretur, postulantibus, Clodius tacuit 2 Ac, si per populum, poteritne, nisi de omnium tribu
novum plebis sententia7 Quid de honis 3 quid de domo
Poteritne restitui 3 aut, si non poterit, egomet quomodo potero 3 Haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas 2 Sin autem spei nihil est, quae est mihi
vita 8 Itaque exspecto Thessalonicae acta kal. Sext. , ex quibus Statuum , in tuosne agros Contagiam , ut neque videam homines, quos nolim , et te, ut scribis, Videatn ,
et propius sim, si quid agatur; idque intellexi tum
tibi, tum Quinto fratri placere: an abeam Cyzicum. 7. Nunc, Pomponi, quoniam nihil impe ut isti tuae prudentiae ad salutem meam , quod aut in me ipso satis esse consilii decreras, aut te nihil plus mihi debere, quam ut praesto esses; quoniamque ego PPO-
t Reete Ernestius coniecit ita
scribendum esse. Nempe iam ex re Atticus scripserat, in ea epistola, cui Cicero respoud ut ep. II. Vulgo ad me, quoddam c ut legis. ν- Otioddam capiat l. dietum accipio a Cicerone Per coutemptum: non quod caput illud nesciret. ΒΕΝT. Ne referri, neMe dic Primum resertur, deinde dicuntur in senatu
acute utiae, rogante senatores consule,
aut eo, qui seuatum habet. MAN. Domιιιus Domitius Λhenohurhus, qui hoc uuno praeturam gerebat, ut ex Suetonii Iulio, et ex epistola lib. I ad Q. fratrem cognovimus. ID. De re De me revocando. ID.
De bonis) Α Clodio publiealis t
quorum tamen nemo rem ullam attigit, qui nou omnium sceleratissimu sit habitus. Orat. Pro Dom. COR R.
De domo) Α Clodio Libertati con
nisi mihi tuae literae spem aliquam ostenderint. Epist. tu et I 6. MAX. Du Cretico iube, vide supra cPibi. 13.
400쪽
LIB. HI, EPIST. I 5ditus, inductus, coniectus in fraudem, omnia mea praesidia neglexi; totam Italiam, erectam ad me defendendum, destitui et reliqui; me, meos, meis tradidi inimicis, inspectante et tacente te, qui si non plus ingenio valebas, quam ego, Certe timebas minus: si potes , erige afflictos , et in eo nos iuva ; sin omnia sunt obstructa, id ipsum sac ut sciamus; et nos aliquando aut obiurgare, aut comiter consolari desine. Ego si tuam fidem accusarem, non me potissimum tuis tectis Crederem ; meam amentiam ACcuso, quod a te tantum amari, quantum ego Vellem, putavi:
quod si fuisset, fidem eandem , curam maiorem adhibuisses; me certe ad exitium praecipitantem retinuisses; istos labores, quos nunc in naufragiis nostris suscipis, non subisses. Quare fac, ut Omnia ad me perspecta et explorata perscribas; meque, ut facis, velis esse aliquem : quoniam , qui sui, et qui esse potui, tym esse non possum; et ut his literis non te, sed me ipsum a me esse accusatum putes. Si qui erunt, quibus putes Opus esse meo nomine literas dari , velim conscribas, Curesque dandas. Dat. XI v kal. Sept.