De Pythea Massiliensi dissertatio

81쪽

vero quis usa sensum extrieare ludent se omnem eam

Britanniae partem, quae permeabilis esset, adiisse rum dicendum fuisse videtur λην λεντο τ ν ἐμβαιον μεταν/κην ἐπελθεῖν φασκοντοσ oualem denique eam rationem habena, qua ἐμβατον επελθειν expliees permeabilem ita ut perlustrari pos- ait, coστε ἐπεὶ 'ela, nescio Codicis Medice leelio uno sero sensum continere possit si qui omnem quidem Britanniam συβατον se non adiisse diceret, ambitum tamen ejus insulae quadraginta millibus stadiorum ampliorem statueret Murradius l. l. p. T sequi non totam Britanniam se circummi igasse dieeret latinam Xylandri versionem secutus eεt Tyr vhit- tua conjecturr in Strab. Londini s 83. p. I. a Taechuevio memoratur, costiem lectionibus inter se collatis, inde legendum censuisse: λην μεντοι με φνικήν, οσον ἰμβα-ν ,

σκον σ, optim quidem Bensu, sed nudaciori mutatione.

Strabonia versione sedasCer asinar iehi gann Britannien

82쪽

gan Britannie durehreis'i, o meit er omne honnen. Bruchnerus in dissertatione eitata p. 66. legit ατον καὶ ωθεῖν φασκονD PIurimos odioea exhibuisse videmus A GH iramistis et in hae Ieotione rationem veri texti restituendi indicatam esse rediderim Aut diverane e loe hae lectiones exstia terunt, altera ἐμβατον, altera πελθε, utraque simili sensu, nisi quod posterior Pytheam ipsum perlustresae signifieat 3 aut ab aliquo librario A. D in margine per ἐπελθεῖν xplieatum fuit ita ut ii quod aliis in Ioeis per rimis sive ira saepissime significatur idem valeat. Sui librum, unde Medicem descriptus fuit, confecit, aut veram lectionem ἐμβατον statuens, utramueli plane spurium et per librarios. tandem in texta irrepsisse emens mureis legendum sine negavit et faetaminumadscripait, uod deinde pro lectione habitum in eodice Mediqeo receptum est vera igitur hujus Ioel lectio esse videtur: λην μεντ. μετανοιὴν ἐμβατον χνοντοσ, minorem veri speciem habet, i externa librorum ratione judicamus, ολφ μεντοι μετ*νικην ἐπελθειν φάσκοντο*πολλου παρακρουσθῆναι. Dui Pytheae fidem habuerunt, Polybio antiquiores novirius Timaeum et Eratosthenem. Idem vero hoo vocabulum παρακρουεσθαι de Pythen Strabo usurpavit II, p. 3- πανταχo M 'φακρουο νοσ του ανθ ρώπου δ Πυθέασ. u. p. 22. καὶ σα ΠυθέασσGUεκρουσαm, quae verba Casauhonus ex Polyhio sumta esse eensuit, sed, ut mihi videtur, immerito, quum praeter voca-hulum παρακρουεσθαι de eodem homine idem eum Polybio usurpatum nihil quo sententiam firmet videam. πλειο νων τετταρων μυριάδων. An contra pluria morum codicum auctoritate legendum sit τὴν δε περί τ ne πλειόνων γ τετταρων μυριαδων, adnotare licent posse e magis dubitari, quo aepius nλεον εα-ον et similia, ut apud Latinos misere, mistia, indicato deinde numero, sine ilreperimus et quo minus in ejusmodi rationibus dicendi comparatio Ioeum habet uia ut πλείου τέτταρε μυριάδε vel

83쪽

πλειαν- - - μυριάδ-nctia miri habere videlitur, quamquam n πλέον, λα-- - ρε μυριαδεσet similibus pavi lum diversum est. Majorem quoque veri pretem habet, his librariis insertam quam omissum fuisse et II, p. 2 T. Caeterem dubitari nequit, stadia supplenda esse et 'trab. II, 3, 3M et at loco. Plinius vero Iu e re de iretiit B tanniae a Pythea indieato haeeoer Circuitu vero patere trietes oenes entena viginti quinque M. Pytheas et Didoretis tradunt. nauum numerus aliquanto minor quam ' aiadi

rum i), ita, ut, nisi forte Ioeo Polybiano MLve Pliniano

mutandum esse ememus, Polybius e Pliniua miram qua tum diaerepare Rppareant. καὶ τῶν τοπων ἐκείνων. Polybius regiones extre num septentrionem attingentes, ubi erat V -υμονι, χ τὰ ἐοιαοσ, disertis verbis a Thule discernit. κατ αυτ ον ignissent eo referente eo liciore et t. I,

καθ' αυτην exhibent, quod interpretes Parigienses receperunt vertentes ferre rvrement dum cherius quoque compro-havit II, 2, p. 28 --ο ede Land noch Meer, noch Lun rein stir se beatine μηποτε. In verBione Gallica adnotatur, eum librismaa. ias. 13s6. 3s . pro ' ποτε μήτε Iegendum ABe.sI Plin. II, c. 2I. Stadium,entum viginti quinque et fici pan-mas, hoe est pedes sexcentos Eginti quinque I 2. Eratosthenes ducentorum quinquaginta duorum millium stadiorum prodidit. Quae mensura Romana computatione effieit recenties quindeciescentena millia Passuum. f. Manneri t. I, P. 2D2. st G sesinua Mogr. an . p. det sq. Nous ouP-nnona uel Reerrem dana Ie texta de Strabon; Ioravi dii que Pythda Iu do nuit do, o stades de tonae et Ius de ',oo de longue o Pa teque ea omnes ddvrvient dissigre davantage entre ellea 2 pa teque eve exceretve tendne porterais I Bretagne beaucou au

84쪽

tannia et Thule memoraverat non videtur referendum me; ad alia potius quae de regionibus septentrionem maxime' metantibus narraverat, nostro loco e obhio non adscripta.

θων ἐνθένδε si de reditu Massiliam instituto intelligitur,

duo Pytheae itinera metuntur aliis locis non probata. invertu ἐπανελθω ad viam a Thule inflexam pertinere censuit, ut ignificaretur: itinere deinde inflexo omnem Triν παρωκεανῖτιν adiisse rum Non dig. sunt quae respicias da, quae de hoo loco explicando eratio . l. p. 26 sq. n. i. exposuit. Caeterum requigni emendationem attulit: καιδιοτι ἐπαναθων ἐνθένδε κἀσαν ἐπελθοι την παρωκεανῖτιν τῆσEsρώπη εω Γαδειρων καὶ - Γαδείρων εω Tανάllic, de qua orieetura eratio haeeo addidit: ML sens alor seruit tres-esair Pytheas trouvant impossibie 'alter a dela de Thule est re enu en vivant toute Ieabotes 'Europe anaroeea jumu a Cadix et est ensuite alle de Cadix j qaeau Tanais par is mediterrande. Sed eam dioit a nullo libroms confirmari. Aliquando cogitavi an a Cyro ἐπελθων erat accipi posset, icut apud Thuoydidem nonnullis Ioeis I, 62. io2. I, s. oriatus lagi videbatur, Schaei ad Long. p. 3M. Poppo protegg. I, p. 5T; attamen Ioeorum Thu-eydideorum et aliorum iis similium ratio diversa est. Melior autem et mollior rytio esse mihi videtur, qu ἐπέλθοι pro

85쪽

verba habeamus, explicationis ausa neque siue aliqua ironia addita. Eae sunt Pytheae, et quod inde reversus omnem Europae παρωκεανui a Gadibus usque ad Taniunt, qustraverit perlustrasse se dixerit . Caeterum simplieissimum loci explicandi modum sequentes, si minus ex aliis Iouis, ex nostro cogimur duo Pytheae itineris statuere. διαπο.ήσαντα ε χρη πιστευ ν τουτοισ. Io er-tus I, 2, p. 3M τουτοι ad Thulen et locos maxime septentrionales, de quibus sermo Bupra fuerat, referendum esse censuit. Sed ea remotior habeo, quam ad quae scriptorper τουτοι respiciat univerε Pytheae relata intelligo. Ita Bemhardius quoque Eratosth. p. 12, vocabulum τουτοι parenthesi τοὶ LIυθεου explicans. Denique δισπορ σαντα ει χρη πισυνειν τουτοι non idem est quod usi moraυσαντα τουτοιs, neque, quod okertus oeo citat voluit, diti iras

iam an Aiasdem haberet; sed quum aliqua Tm dubii aes, an Pytheae relatia fidem haberet. Caeterum exertus II, 2, p. M. Eratosthenem de Britannia et laeta avtentrionatum Pytheae fidem habuisse memorat, ita ut ex sua hujus Ioel explicatione Polyhium sibi ipsi contradicentem heiat. Eadem hujus Ioel explicatione, quam evertus secutus est, eidelius vagae. Erat th. p. 32. utitur, Eratosthenesti non in omnibus Pytheae credidisse statuens, Eicuti de itinere a Gadibus ad Tanain usque facto. Interpretes Parisiensmt. I p. 2 si doutant 'i devait en Miarat, ea adopte

habente Codicea quidem ieetionis varietatem non exhibent; sed quum valde dubitandum sit, an ne Dicaearcto quidem eredenta vel etiam Dieaearcho non eradente significari possit per anipreMικαιαρχου -υσαντο pro cicve κα ταντα

Λικαιαρχον Λικαιαρχου Π , μὴ πιστευσαντο et quum librarii,

86쪽

si distantis verba excipiebant, ut eum ' M ommutaretaeillime tuerint, meam tueor conjecturam μηδε --nouπι-υσα τοσ, quum ne Dionenrehus quidem eredidisset DBtraho ridiculum esse censet, quod tenearehuc Polybio quasi norma afferatur, quem tot reprehensionibus ipse incessat. Caeterum Polybius Dionearchum normae natar minimo Iaudaverat id tantummodo ignificaverat, quum adeo Diea , arohuc homo alioqui redulus ex Polyhii sententia Pytheae fidem non habuisset, eo magis Eratosthenem reprehensione dignum Ase. traho vero aut illud lauta minuareet intellexit aut Dicaearehum Polyhio talem esse judieaet, ut in neutram partem advocari debeat os. I. I, p. 26 de Eratosthene τα με ελὰχ- τα δε πισΠυ- καὶ μαρτυσιχ μενο αύτοισ, οἷον Λαμαστη καὶ τοιουτοι αλλυισ. m. γαρ εί τι λέγουσιν 'orie, ου χάρτυσί γε ἐκείνοι χρ στέον περὶ αυτο ουδε πιστευτέον δια τουτο to. Mauhono hoc IMO Strabo mutari videbatur Bernhardio autem et Eratosth. p. 2. ridiculam demonstrationem refutavisse. - μηδε --καιαρχου πιστευσαντο an ita intelligi possint Metiam in iis quae Dieaearchus non redidisset vel etiam a Dieaea Ohus non credidisset. Id vero, quod assendus i. Iv, p. 551 statuit, haecce verba signifieare quae ne Dicaeare a quidem prohaturus mimet negaverim ovem in sensum exspeetabatur μηδε Λικα αρχου αν πιστευσαντοσ. At Sassendus Pytheam Dicaearcho posteriorem statuere studuit. Pennelius eum locum, ut equidem enseo, minus recte trans

. a Murrum I. I. p. so: adeo vero in narrationibus auia genio indulsisse easque tot portentis auxisse videtur, ut ipsi Di- aearcho homini non valde aeuto suspectus eo redditus ait, Er

tosthenes qui in aliis dueem eum secutus eat, in his fidem illi habere abnuere

87쪽

de moneam, Strabonem, si hoo ignificare voluisset, toturum fuisse , - προ -κον χρησασθαι κανονι τουτω aniniadvertas verborum eoIlocationem et adjectum perspicuitatis causa τουτω), καθ ο κ τ λ. infra Polybium a Strabone in iis recenBitum reperies, quae Dieaearehum minus reotestatuisse censuerat. Nota in veraione Strabonis Gallie t. I, p. m. Au resie, I texteraeut pariatre amphibologique ,-Independamment u sens disns eque nous interpretons, o te phraae Mut endore ignister: Mon ianitau Eratostheneeut dii se regier ur elui doni si ouvetit u repren Ies

αλ κείνυ χεν καὶ Λικαιάρχυ συγγνmpar Tοὶ σμὴ κατιδουσι του τοπου ἐκείνου κ. VI ad ea, quae proxime antecedunt, pertinent, non ad fidem Pytheae habitam, quod de Dicaearcho ne valeret quidem. IgnoBoen idum Strabo dicit Eratostheni et Dicaearcho, περὶ τα ---καὶ τ αρκτικα τῆ ευρώπη minus gnaris, quia eas regiones non viderint. IIολυβίω δε καὶ Ποσειδων- τί αν συγγνοίη , ad eandem Iocorum horealium ignorantiam referendum; neque vero ad fidem Pytheae habitam quod i statueremus, omnia prioris quam maxime repugnarent: chertus enim

plane erravit II, 2, p. 2 Polybium Pytheae credidisse nostro e loco efffciens. Neque ex aequentibus quod eo pertineat quidquam merito extricari potest auac ah Πολυβιο γε ἐστιν δ λα δογματικα καλων πον σεισ, α ποιεῖ-ται Pytheus ipse Polybius, ut equidem crediderim Tra- duet liano. t. I, p. 28 legitur λαοδογματικα καλῶναποφασειώ, ποιουντα ποιουνται intelliguntur Eratosthenes

et Dicaearchus περὶ των ἐν τουτηι υχ τοποι (in regionibus eptentrionalibus διαστημάτων καὶ nuι πολλοu, αλλ' υδ' ἐν ιζ κείνου ἐλεrχει καθαρευων. Nisi vero vecta Πολυβίω δε καὶ Ποσειδωνα τί αν συγγνοίη veritS: Polybio vero et Posidonio quis ignovisset sed uno potius 1 - συνεγνω; b, si Pytheae fidem habuissent ho alio modo de fide Pytheae habita aut detrectata cogitari possit, neBoio.

88쪽

Sententiarum 'onnexum quam revis,ime exponam: ,quod Eratosthenes Pytheae Grediderit, de ejus me Toι σπερ- καιτα - πικα ignorantia jam supta dictum esse. ouam quidem huio et Dimearcho condonandam esBe, quippe qui illas regiones non viderint, non item Polybio et Posidonio Polyhium vero quae de distantiis horum locorum et multinum aliorum proferret, omnia eria esse dicere; sed ne in iis quidem, quibus illos refelleret, vitio earere. ἐν αi icnouor intelligi potest τοποιc, quamquam et sensu univerεο significare potest siet in aliis multis.

Strabo Ligerim uvium inter Pleiones et Namneterum effundere refert ouem ad fluviviis emporium Corbilonem priori tempore exstitis' et Ieheri II, 2, ompl. Ioee. a de urbe Polybium dixi'Fe. Iti aequentibus vera vectis expIieandis duplex ratio in universum iniri potest, ut aut Pytheae mi Polybi relata sae cens, imua Pytheae adseri-henda statuamus et qui sensus iis inesse po33st consideremus. Neminem Massiliensium qui Seipionem convenerint

quidquam memoria dignum habuisse Scipioni referre de Britannia neque Narbonensium, neque Corbiloniorum, limi hae optimae urbes ea regione essent. Id enim continuo liceat animadvertere oυδ των ἐκμαρ γο ουδε των ἐκκορβιλ oro alio modo intelligi non posae. Ipse enim ego eogitaveram quam ex nostrae linguae ingenio appellamuaeircumscriptione τα ἐκμαρ νο et i ta Aoρβιλωνο diei pro No ρμγ et Aoρβιλων, quamvis enim eo sensus irae

89쪽

αν -- ομενα ignificare posse censebam, praepoSitionum usum praesertim Thueydideum respiciens et Thue. II, M.

POppo prolem. t. I, p. V. Interpreti ad Nerod. II, 56. Heindor ad lat. Soph. p. .2T. Eiurna ex Xenoph. t. II,

Sed eam rationem per se artisseiosiorem nostro loco ferri plane non pom poStea mihi persuasi, quoniam perspicuitatis causae sine dubio dieendum fuerat obta niρ - ἐκ- β. . T. λ. Pytheas vero de Narbone et Corbilone tradidisse eo minuastatuendus est, quod alia Sirabo nostro odo ocuratioribus verbia indieaturus tuerat illum vero enaum, i probamu valde quaeritur, quinam Scipio intelligendus rit, neque qui in Gallia illa antiquiori Pytheae aetate versatus tuerit Seipio invenietur. Praeterea Pytheam Mamiliensem do suorum i-vium ignorantia talia memoriae tradidisti exiguam veri apeciem habet. Narbonem autem et Corbilonem Pytheam memorardi potui ae in aperto est, sicuti de incolarum ignorantia verba facere. Corbilonis enim praeter huno locum alia notitia ad nos non pervenerit, Narbo autem urbs antiquis-Aima ruit, jam ah neeataeo, qui incolas NMβαιον; dixit, uommemorata. Nam de colonia illa Romana, Narbone a

tio, hoc loco cogitari nequit et exert II, 2, p. 15 53.s8s. Caeterum si idem Uckertus II, 2, p. do Narbonem

Pytheae notum ruisse existimat ea, quae nostro Iodo refo-runtur, Polyhio, non Pytheae asshruit II, s. p. 8; quos vero ad id prohandum alio duos Iocos ex Strabone attulit, altero eorum Pytheas Timiorum mentionem dieiens memoratus, altero Narbo a Strabone urbs vetustissima dieitur. Unda nereio an colligere possimus Narbonem Pytheae cognitum fuisse. Sed istum enaum locum habere conoedamus, in verbia tamen ipsis magnopero haerobimua Namque nigil

90쪽

reperimus, cui Mασσαλιωτων μεν opponatur Strabonem vero sive dixeris Polybium ex Pytheae relatia locum citra omnem connexum ita proposuisse intuendum ABe non videtur. Deinde verba Πυθέα δ' ἐθαρρησε ψευσασθαι τοσαυτα Strahoni adseribenda forent; quod it'rum inepte haberet: sive enim de Pytheae super Britannia mendaciis sermo fuerataive super Corbilone, non intelligitur, quam ob causam eum Ioeum e Polybio, neque vero ex ips Pythea citaverit, praeterea quo modo traho, quum Pythene mendaciorum de Co

hilone nulla mentio laetis sit, de eo dicere potuerit iθά ρησε

ψευσασθαι τοσαυτα. ouamquam autem non dubito, quin

etiam plura investigari poεsint, quibus illa explieandi loci ratio plane rejiciatur, his tamen quae protuli jam satis refutatam 3se censens ad teram transeo, qua Polybi ea verenadaeribuntur. De Corbilone Polybium retulisse, eo Ioco, quo mentionem faceret in n. Πυθέου μυθολογηθέντων , ad rem refellensim haecce Proferentem: mu quidem, tale neminem Masalliensium qui Scipionem convenerint quidquam memoria dignum de Britannia referre habuisse, a Scipione interrogatum, neque Narbonensium neque Corbiloniorum, licet hae optima oppida ea regione fuissent remoto vero iIlo tempore Pytheam tot et talia mentiri ausum fuisse. Scipio autem intelligendus est, evius familiaritate Polybius usus est, Aemilian Africanusu, quem in Gallia verantum esse satis constat. Praeterea ex Strab. Ioc tractam I. II, p. 2 6 sq. Polybius apparet ex Pytheae relatis ea quae de

Britannia memoraverat recensuisse verba quoque uicee sensui maxime noeommodata, τα - Iυθέου μυθολογηθέντα sensu universo accipienda Mασσαλιωτων με των συμ υ-

ξαντων Σκηπίωνι recentisSimum tempus spectant, Polybii ipsius aetatem Pytheas autem qui aevo multo remotiore vixerat ex adver8o 'llocatur. Ad των ἐκ αρ-ο ex praecedentibus litae etiam visu suppleas et viυσασθαι simplieissimo modo intelligas mentiri, mendario Proferre. Adnotanisum denique eo sensu ante Πυθέα κ. . . non jam magnam