Martini Schoockii De sternutatione tractatus copiosus omnia ad illam pertinentia, juxta recentia inventa proponens

161쪽

tir MART. SCIIo o CC rus est in arguendis ridiculis Paganorum superstitionibus, inter alia Versus quoque Philemonis Comici adducae quos copiosius exhibuit Theodoretus sis maximam partem orationis de Providentia mutuatus est a Clemente) lib. 6. de Curand. Graec. assect. Haec vero inter alia in Theatro Philemon aliquando protulit. . Ο - ἰδών α nς ἔκμεν, ἡ τ ἐπι ο ν-α λω Cum videro inquit) observantem qui sternutat, aut1 eculantem, si quis accedat , perdam hunc ego hominem e vestigio, &C. Rationem hanc addit Comicus, quod unusquisque sibi, non vero aliis sternutet & loquatur.

sione contra Incantamenta & Superstiti Mes. Inter alia haec ibidem offendas : Ωω--dam autemsemutamentis adhuc obser*iunt, re invocationibuι, atque revocatiombus, oe occursibus,m volucrum vocibus , Nom intelligentes miseἀSDe vaevi, oum a Domino gres in hominis distetmturl l ut stemutationes, eomponendo illas cum occursibus, dunt Iint arguat, quatenus ominosse habebantur.

Nec alia mens Augustini fuit. Sem.

162쪽

De Sternutatione. 333

sed etiam ridiculasin sernutationes con eram S Observare nolite. Quo secit etiam illud Basilii Magni in Esaiam: ἐωσάρη τώ-

νῶ λογων-τα σημα m. Sternutavit aliquis in concione, nimirum,' inquit, des at hoc aliquid. Quasi dicere velit, apagesis supersti timem eorum, qui horrendi aliquid significari existimant,si aliquis in concione iternutaveri: Elegans quoque locus, de huc pertinens occurrit apud Johannem Sareseberiensem lib. 2. Policrat. cap. I cujus Campitis ut haec est inscriptio. Omina vana esse, S res ex de sua cuique respondere. Ita Insetium est, quod sequitur. Rusticanumdforte Osfelli proverbium est 1, 2uomniis is guriis creati, Lumquam fore securum. Ego se

tentiam S verissmam S Adelissmam puto. 9uid enim refert ad consequentiam rerum, δε quis semel aut amplius sternutaserit λ Quid βsitaverit ' Quid denique si undique smum

emiseriι t Haeo tamen ex caussis, quas Phfici noverunt, aliquatenus ad eum pertinent; circa quem fiunt. Mo, dum aliena opera impedire, aut promovere non queant. Sares beriensis scriptor supra seculum, quo vixit, tersus &limatus, sternutamenta non arguit, nisi quatenus h superstitiosis censebantur futu-rvum rerum omina esse. Nec ulli ex Ρ tribus unquam in mentem venit ea aliam ob caussam arguere. Ut mirandum per

omnia

163쪽

I34 MARΥ. SCHO OCCIus omnia sit Rever. D. V Oetium, in Appendice Historico . Theologica de Sternutatione , quam adjunxit Disputationi de Superstitione , habitae Utra)ecti die . Julii, Anno I6 o. Thes X i I. ausum fuiὶμ ita scribere r Gentiles sternuentes salutasse, & officiosa honorum Verborum appellatione veneratos eme , notum est ex Aristotele l. cit. Athenaeo lib. 2. Cap. IPlinio lib. 28. Σ. aliisque, ut Herodoto lib.

S. ubi de Hippia ; Xenophonte in Cyro

Minore lib. 3. &6. Et ad eorum superstitionem, referunt originem talium 1alutationum & apprecationem antiqui Patres, ut Theodoretus de Curat. gr. . serm. 6.pag. 88. & Origines contra Celsum lib. 4. P. 231. August. dedostr. Christian. lib. I. Hactenus D. melius. Quae hic castiganda non occurrunti Omissis vero illis, quae Pe s eram quasi ex Theodoreti Sermone sexto,bro in sermonem transformato, adducuntur, item, quod Origenes contra Celsum eadem existimetur scripsisse, quae lib. 3. Comm. in Jobum occurrunt: oscitantiae

singulari imputandum est, quod ipse Vir non inspexerit ip1um Augustinum lib. I. de meis. Christ. plures agentes de Sternutatione eum locum citarunt, secuti fidem Caelii Rhodigini lib. 2Φ. Antiq. Lech. Cap. 27. quem cum publice con ste negligentissimum esse in laudandis Au- RO.

164쪽

- De Strenutatione. 13s storibus, quorum auctoritate narrationem aliquam fulcire vult: certe vir Reverendus,

qui in suis scriptis taetenus se universi lam censorem professus fuit, ipsum Augustinum adire & excutere debuisset. Minume vero tolerandum, quod antiquis Patribus opinionem affiΠgat, quae nunquam iis in mentem venit. Aliud longe est, docere, sternutamenta non esse observa da, ut rerum futurarum omina ἱ aliud, non esse, pro ratione loci hominum, inter quos vivimus, salutandos . stemina

An Sternutamentum ideo salute dicta e ripiatur, quod satus sit honoratissimuri

componitur cum rum,secrepitu ventris.

ARistotelis Quaestio d. probi. O. Sest.

3 3. ita proponitur : ab τί - ἀλών

autem sacra habetur ρ Quo loco, ut Philosophus Sternutamentum inter πια μα--, seu flatus, refert; ita illi, eodem pri eunte in duplici sunt differentia. Aut enim

165쪽

MART. SCHO OCTIUS eunt per os, aut per anum. Qui per os emunt aut nihil, quod aversari aliquis ponsi, circa se habent, ut sternutamenta : aut

aliquid, quod molestum est, ut ructus acidiec insipidi. Qui per guttur inferius dimi tuntur, iterum duplices sunt,uel -ψ flentes oesine strepitu, qui ii Latinis

pectus vocantur : alii sunt repentes ioe murmurantes, qui Graecis, Latinis Crepitus ventris dicuntur.

Quae considWns Gallorum suorum ingeniosissimus Michaed Dominus de Montaiagne enses Mais Liv. 3. Chap. 6. sternu tantes salutari dicit, quod sternutamentum inter flatus corporis humani sit honestior, additque de illo : parce qui I vient de lasese, S Ulsans blasme, notis io falsons cothomesse recueit. Quae ratio quam ingeniosa Be tanto scriptore digna est. Rev. Voetius,

vellet tussim, vomitum, oscitationem,pan- 'diculationem, &c. pari loco cum sternutatione haberi: sed, non attendit ea ἰδεσι complecti, Sc morborum ut plurimum symptomata esse .: quum flatus jam dicti, qua tales quae c3 accidenti sternutation hus accidant, jam antea expendimus) sanistatem si non arguere, saltem sanis accidere

consueverint, Eoque, Sternutamentum

ut pote sanitatem arguens, & reliquis flatibus honestius, si Scriptori acri credimus, salutatione cohonestari solet. Quam equi

clem

166쪽

De Sternutatione. 137dem ructus non promeretur. Quando nim ructus Cum sonitu ore erumpit, non

possunt non, ob opertum quasi cloacae epustomium , honestorum virorum deli- Catae aures offendi. Eoque M. Tullius Cicero Phil. 2. invehens in M. Ant nium, has oris exhalationes jure turpes &ab hominis ingenui dignitate longe alienis simas opinatur. Idem L. Pis em jure suo uti foedum ganeonem reprehendit, quod civibus longe ornatissimis ore foetido tete rimam popinam inhalasset. Eoque, nullus unquam ructantem salutavit: unos κο- λακαι, seu, amendatores si excipias, quos sci re suis coloribus Diodor Sinopensis apud Athenaeum lib. 6. adumbravit: : ra I

antis violare diris, pransim esse. Imitatus est Iuvenalis S Uficorum Lata .rum mgeniosissimus Sar. ,

167쪽

hant crepitus aeque liberos ac ructus esse Vortere i & Claudius Imp. teste Sueton. lib.4. Cap. 32. meditatus fuit consulere, ut daret veniam flatum Crepitumque Ventris emittendi, cum periclitatum quendam prae Pudore ex conti nentia reperisset: inter ingenu . tamen qui educatus est , omnibus

modis sibi cavebit , ne in honestorum Viarorum consori foret fine crepent, ut Plautina locutione utar. Nec φυσων me alii salutabun qu m γλώμενοι sesς,quorum guttur,

ut Hieronymus festive adversus Jovini

num dicit, meditatorium scitur Iatrinarum.

Et tamen pro vero referri audivi, quod baptista aliquis, homines hi in moribus

rigide affectant esse praecisi, cum tamen ut plurimum Bacchanalia vivant) qui nefas existimabat esse Sternuentes salutare,siqUDdem fieri non posset citra nominis Divini profanationem ; uxori & liberis injunxerit, ut, sibi crepitum Ventris emittenti, fausta apprecarentur. Dubium, an prae ninua superinione , an ut indecora hac salut cone ostenderet, idem fieri ab iis, qui stermentibus assurgunt. Addebatur, uxorem hominis impudentis, cui haec cynam salus displicebat , aliquando vicinae dixisse. quod quoties liberi sui parenti,follem Iuum recludenti, dicerent ι Hosa tibi Pater e Ipsa

wgitaret, imo prosit di mihi. Etenim nin

168쪽

De Sternutatione. t χ' mo meus poculis in occulto addictior, &cum anu ad armillum suum identidem redire solitus,saepe, dum ita loqueretur, solitus erat ventrem solvere, &simul uxor, nimis quὶm obsequiosa, conspurcata mariti femoralia ac caligas cluere atque mundare cogebatur. CAPuae I RIGESIMUM NONUM.

An Sternutanti eonvenienter salus diem tur, quod sternutando periculum muli plex incurrere possit ' Nec tamen Stem

. nutamentum morbus est. Iterum oecum

ritur ilias, qui Sternutamentum ventrisere tui adaequare sunt. ΡRoxime expendere convenit, an ste

nutantibus propterea bona verba convenienter dicantur, qudd, dum sternutant, multiplex incommodum incurrere possint. Occasionem exhibet Medicus qua

tivis pretii Felix Platerus Tom. I. MedPract. apud quem occasione Epilapsiae , 34 & seqq. offendo proxime jequentia: A pituita quoque tenui, salsa acrique, ace-irebro in spatia per quaerimui feruntur, defluente, nervosque vellicante, Dilepsia neri potestes: qualis in paralysi nonnunquam nervos irrigans, primo resolutiones,

169쪽

r o MART. SCHO OCTIus mox acrimonia sua, quam vel prius obtinuit, vel ex putredine de novo adepta est, nervos sollicitans, convulsiones eas, quae paralyses quandoque sequuntur, excitat. Quas sternutatio, ab eadem pituita in nares cerebro quoque destillante oborta conrigi hoc debet ob illa, quae superioribus capitibus d ctasunt praevenire & praesagire solet: unde forte haec bene precandi post stemutationem consuetudo, cum sternutationem E-nlepsiae praenuntiam interdum esse observassent, primam suam sumpsit originem. Huc usique Platerus. Sternutationem Epi-lepsiae Ρaroxysmum saepius praecedere, jam antea observavimus, & cum Sternutamen- . to adhaerere consueverit, vir Cl. existimat, inde consuetudinem salutandi sternumtes, originem traxisse. Addo, seposita Consuetudine, sternutanti licere fausta quaeque a Deo precari, quod sternutamentum vehementius solito, non modo Milepsia secuta fueri verum etiam Hemia aecitas,&alia, per exempla superius probata. qualia e templo, ec in continenti, quum neque tussim, neque oscitationem, neque Vomitum, neque pandiculationem, M. ordinaris comitari consueverint B emutamento P tius, quam ulli o reliquis omnibus, voci acclamatione applaudatur, sacclamationis ει applausus thius rationem: subsequenti

capite distin a explicabimus. N

170쪽

hum aliquem singularem fuisse, aut, hoc docuisse Ebraeorum Sapientes. licet, ita

existimet . σα,. D. Casauhonus, lib. a. nimadv. in Athenaeum cap. Is. Alii mombum, aut morbi indicium stemutationem intem pretabantur. Ideo sternutantibus bene precabantur usitata formulaμ αν. Eadem opianio doctores Hebraeos tenuit, in quorum libris

Ascoris, his morbus dicitur, os de eo mae fa narrantur. Sed , quod pace viri summi dictum sit, talis morbus ignotu est Rabbinis, atque Iudaicarum Antiquit tum consuli mi me super eo consulti, nihil de illo sibi liquere, responderunt. Non memini quoque, aliquem ex Graecis Medicis, τε aer ut morbi me tionem fecisse. Sed, aliquis superstitiosus, Be infestus rimi, juxta quem Dona Verba sternutanti dicuntur, ventum, qui ab inferiore ventre exit, iterum objicieti hubd &is si retineatur, varia incommoda pro .ret. Sed quanquam Nicander in quodam Epigrammate scripsit: FS-κτ'είνει πιλους ἀλεξοδγουα:atque, ita legitur in Schola Salernitana:

Quatuor ex vento veniunt in ventre retento,

Dasmus, Hydrops, Colica, & vertigo:

hoc νυ pro bat ipsa.

Nihilominus tamen dispar plane Sternutamenti est ratio. Ne enim dicam,iniquum G . esse