장음표시 사용
191쪽
DE VOCATIONE EXTRAORDINARIA. 67 ejus a quo se missum perhibet. Prophetam vero aut Apostolum eis legatum Dei. Caeterum Domini malen burchyhic ita accipiunt verba Salvatoris, quasi Prophetalla sit idem quod praedicator dixin verbi. Neque ego distiteor, ist- hoc modo solere dc ab alijs Christi dicta accipi. At vero
Prophetarum nomine solos eos voluisse Christum intellectos,qui singulatim sese a Deo immediate missis venditarent, multa sunt quae doceant. Esto vero, falsos praedicatores quosvis hic intelligendos, tum non profecto contentit Chri stiri alen burchiana doctrina Christus enim dignoscendos illos dixit ex fructibus, alen burchi j ex successione. ANIMADVERSI II Ouam succe onem Cum duplex sit successio Altera doctrinalis Altera personalis Scholis Theologicis dicta, non de illa sed de hac potest sermo esse. Est enim doctrina quidem propria maxime regula dignoscendi verum praedicatorem a fati a sed cum sit communis etiam nonnullis eorum qui sunt extraordinarii, regula debeat esse notior regulato de illa non potuit esse sermo alen burchijsabique aperta nugatione Sermo igitur est de successione personali: ut quae solis ordinata j sit propria,&iota sensu pollit accipi, eoque notior sit doctrinae qua late. Caeterum id quidem quod hic a itur Champnaticum sive alenburchicum snam non tantum hic probant illud alen bur cliij, sed cum
alias tum L .de Vnit. Ecclesiae cap. io dogma, usque est adeo falsiana, ut ne Papiste quidem paulo cautiores probaverint. Est nimirum hoc: utcuns successit postolis ordinari. vocatione illa e verax Evangeta prassicaior. iii nimirum si ni prudentiores, concedunt propositionem hanc amrmativam csse falsam veram autem si negative formetur Ouicunque nonpuccedit ordinaria vocarione non Ii verax Evangeli praedi.
192쪽
proinde non dubitaverit Anonymus adversarius qui clammeus, proposito a me ex mente Papistarum Syllogismo
Atqui Romae datur talis succe Io. Ergo ibi ea vera Ur catholica Ecclesia. accusare, quasi ego de successione personali sim locu tus, ν λ hoc argumentum unquam urserunt cum de resonali sola mentionem faciunt, nega-iiυe Pudirment. Non est quidem vero consentaneum quod vult ille vero hic liquet, Champnaeum pariter ipsos Dominos malen burchios in personali tiam successione longe divinius& maius quid agnoscere, adeoque D firmative conceptam propositionem, Jc hinc formatum syllogismum, urgere reapse autem nihil vel simile vero inesse illi propositioni, late demonstravi in libro cui titulus Defensio Ecclesiae Protestantium a pag. 6 ad 17. Quae uti Domini alen burchi dignentur legerem expendere, rogo etiam
atque etiam. Non dubito enim, etiam illos imposterum futuros cautioreS, nec temere probaturos sententiam, quam
vi velitatis adacti etiam sui improbaverunt. Quin imo velim considerent, quam hoc dogma dissentia ab iis, quae ipsi me professi sunt ultro cap. I. idque aliquoties. Docuerunt enim utique, interdum opus esse ad corruptelas Ecclesiae minuenda extraordinaria vocatione, quamvis nullam illa patiatur novam ordinariam successionem. At si illa interdum vehementia est corruptelae, necessum etiam est, interdum ordinarios pastores non esse veros sed falsos praedicatores Illo posito autem, non profecto personalis successio regu- cst, Verum praedicatorem a falso discernendi.
193쪽
DE VOCATIONE EXTRAORDINARIA I69
ANIMADVEISI III. In extraordinari vero iam omnibus, sed solis iis, qui ita a Deo milli sunt aut dependent, ut reapse citra divinum testimoni uni de nunere divinatus ipsis commissis constare
ANIMAD VERSIO IV. O sanrir Retulit quidem Maec Osiander contigimet non retulit autem ad instar miraculi quo aestimanda si doctrina ut herana Calumniatus itaque est Champnaeus. Calumniantur etiam forte alen burchi mendacijs illis non tantum temere credentes sed etiam ipsi. eadem pro veris ven-
Expenduntur sententiae Protestantium.
Constat ex dictis vocationem extraordinaria in apud Calvinistas pyo articulo fidei in publica Coni cssione haberi, a Calvino
atque prioribus piis telisi Reformatoribus titisse defensam, neutiquam vero probatam. Quapropter Omnes istae conclusiones sequelae locum habent, quas m praecedentibus deduximus. Lutherani alii statuunt vocationem extraordinariam, alij partim ordinariam partim extraordinaciam ali vero ordinariam. Ietimus quis amica ut licra inae partis sententia, circa vocationem Ministrorum suorum Z Iuste hoc petimus quia non agitur causa Cati contra Seium sed causa Ecclesiae Carbol ae contra partem Lutheranam. Non potest pars Lalhcran, tanquam communem totius partis sententiam, Ommare vocationem extraordinar alia quia illa a nonnullis doctoribus Lutherani rejicitur ne- qile horum rejccat ullo publico judicio est condemnata. Non potest eadem pars Lutherani, tanquam communem Odrus partis sententiam nominare vocationem Partim ordinariam, partim extraordinariam, quia hoc commentum vocationis partim ordinariae, partim extraordinariae, a pluribus doctoribus Lutherasu non admittatur. α hoc ipsum nullo publico iudicio est con-
194쪽
demnatum. Non potest eadem pars Lutherana, tanquam communem totius partis sententiam , nominare vocationem ordinariam neque enim sola vocatio ordinaria sussicit illis doctoribus Lutheranis qui partim ordinariam, partim extraordinariam statuunt; nec congruit eorum sententiae, qui CCationem ordinariam volunt apud Catholicos fuisse extinctam id coque extraordinariam ingeminant. Horum autem sententia nullo publico iudicio sunt condemnatae. Quando igitur inquirimus, quaenam si partis Lutheranae sententia de vocatione Ministrorum tuorum nihil invcnire est , in quo omnes Lutherani Dociores conveniant, quod pro unanimi sententia partis ut hera nar habeatur. Optaremus intelligere ex Lutheranis , quomodo certi sint de validitate sui Ministeri is postquam ex sententia partis suae nequeant siecerti, sive de sola vocatione extraordinaria, sive de vocatione partim ordinaria , partim extraordinaria ; sive de soIa vocatione ordinaria. Si causa agitur Ecclesia Catholicae contra partem Lutheranam, uti revera agitur. Hoc ipso eversum est totum
Ministerium Lutheranum , quod pars Lutherana nullam habeat communem sententiam super validitate sui Minister ij. Qui nullam habent communem sententa an super validitate sui Ministerii, ac proinde de ui Ministeri validitate certi non sunt, nesciunt utique nunquam Ministris Lutheranis sint valide absoluti a peccatis; nesciunt an unquam receperint Corpus Sanguinem Domini in sua Coena. Hoc autem quantum si malum judicent ipsi
Lutherani, qui salutis suae aeternae curam habent. Cogitenti titherani, an certi esse possint de vocatione extraordinaria, cujus fundamenta in praecedentibus ideo dis ustinvis, ut eorum infirmitatem Iiquido perspicerent: Si nobiscum statuant, vocationem extraordinariam iuxta scripturas sacras, defendi non post ei, nec esse aliam sententiam toti parti ut heranae communem, cui vel debili authoritate moti acquiescant quid superest, nisi ut statuant apud partem Luthera nam nihil esse ab Io. lute certum de validitate Ministeri Ecclesiastici, de validitate absolutionis a peccatis, de validitate consecrationis, omnium Dficiorum verum Ministerium pro sua validitate requirentium.
195쪽
DE VOCATIONE EXTRAOR 1 INARIA . 7I
ANIMADVERSIO LConsat ex ictis Imo vero ex meis constat salso tribui Calvini asseclis, quod vocationem vere extraordinariam divinam de hac enim iermo est pro articulo fidei a publica Confessione habeant non etiam 1 Calvino alijsque Resormatoribus unquam fuisse defensam, vel probari susceptam eoque omnes illas quas adduxere malen burchij Conclusionesin sequelas nullum hic locum invenire. ANIMADU RSI II.
Alii aruunt Nemo Lutheranorum statuit, vocatione divina extraordinaria, proprie quidem sic dicta, vel Lutherum vel quem alium vocatum e me. Nemo etiam statuit, vocatione ordinaria Pontificia opus esse imo illam plenam esse impia vanitatis omnes profitentur. Hactenus itaque omnes conveniunt: nulla hic est in Luthera naschola dissensio. Non opus est ergo, ut nunc demum γtant Domini malen burchi Lutherana partis sententiam. ANIMAD VERSIO III.
Ius hoc petimus Distensii si quae est, Versatur circa
thema scholasticum, de quo citra detrimentum vel fidei vel morum id quod veros milius videtur potest pronunciari. Imodissensio magis de vocabulo quam de re aliqua est. Ut enim nunc primum dicamus de solo Luthero. Omnes consentiunt, Lutherum ipsum ad reformandas Ecclesia corruptelas non fuisse a Deo Prophetarum instar extraordinarie vocatum non etiam illum in hoc vel presbyterum vel doctorem aperte creatum esse, adeoque simpliciter quidem necesse vocatione ordinaria in id accitum cum presbyteri tamenin doctoris munere ipsi oblique munus reformandi esse commissum,eo ipso nimirum quo ipsi commissa est Evangeli j
praedicatioin vera doctrina. Hactenus omnes consentiunt.
Tantum ergo ali existimant, quoniam cum presbyteri mu- et ero
196쪽
nere non simpliciter caperte sed oblique vocatus est Lutherus ad Ecclesiam resta iurandam , illam vocati Cnem non recte dici ordinariam quandoquidem tamen saltim oblique in id fuit vocatus, dum ordinario modo factus est presbyter, existimant ali recte posse dici vocatione ordinaria ad id sacrum manus vocatum esse: alii neutram vocem plene isti Vocationi competere volunt, eoque dicendam partim ordi nariam partim extraordinariam. De Lutheri igitur quidem vocatione nulla est dissensio nisi nomine tenus. Concedunt itidem omnes, praeter ut herum nonnullos recte functos Ossicio resormandi, etsi nondum ad munus Ecclesiasticum fuissent ritu in Ecclesia usitato ordinati. Ex hisce patet iniquum essem σμα alen burchiorum. quasi inter Lutheranos sit dissensio de re maximi momenti,&qua non definita non possint ipsi certi eme de legitima ratione sui muneris Ecclesiastici. Si qui forte doceant ordinationem ordinariam Pontificiam it necessariam esse, ut intra illius limites continere ordinatus quisque sese debeat illi, fateor, non poterunt vel suum vel primorum Reformatorum opus approbare. Sed tales nulli hactenus sunt reperti. Si qui etiam docerent ad Reformationem opus fulis vere divina extraordinaria vocatione, illi itidem, fateor, turbarent universam Ecclesiam eformatam is quae nullos ita vocatos habuerit. Verum nec id qui doceat qui L. quam est. In simpulo fluctus excitare propositum fuit a lenburchiis, sed fuerunt frustra. Nec in re clarissima quidquam addere ullum fuerit pretium operae. ANIMAD VERSIO II IAAE nuta in Quandoquidem Sacramenta omnia non alaico minusquam clerico possunt peragi Win universum illa vim suam habeant non ex opere Opcranti scd opere Operato, ut schola loquitura non est quare nos illa mordeat
197쪽
ra, de Ministrorum Ecclesiae legitima vocatione aut ordinatione multo minus est, quare propterea alen burchi nos jubeant est sollicitos. Papistarum est omnis ejusmodi sollicitudo torquente animos inani superstitutione. Videant Domini a letaburchi j ipsi possint esse certi, salvis hypothesibus Ecclesiae suae, sese rite bapti Zatos imo ullius Sacramenti factos esse participes.
Brevis summa hactenus disputatorum.
IX ea quae: Dominis alen burchiis de Extraordinaria o catione allata sunt, nisi fallor, ita jam est animadversum, ut omnis qui legerit haud dissiculter assequi veritatem possit. Quindoquidem aut nullo justo ordine observato a malen-burchiis, coacti & ipsi sumus, pressis illorum vestigiis, ita docere, ut labore aliquo fuerit opus ad plenam accipiendam cognitionem, lectorum in ultim placet solum summa inmnium hic adjicere, quo molestia legendi illa confusiota nonnihil levetur. Igitur duae quasi partes sunt alen burchian libelli Prior , meae Concussionis instituta quadam imitatione, vult probare, Lutherum Calvinum aliosque Ecclesiae prae- tensos, ut loquuntur, reformatores ad id extra ordinem a Deo vocatos, non fuisse, etsi id actaverint eoque tanquam perduelles ab Ecelesiae communione secludendos esse. Uni huic Syllogismo licet includere omnem illam doctrinam. uicunioso factunt Deo missos ad reformandam E clesiam illi damnandi unt se Eccles communi ne pelgendi.
Hujus Syllogismi Majorem propositionem assus sum a vero
198쪽
vero esse consentaneam. Minorem vero esse falsam ostendi, quandoquidem nemo illorum quos alen burchi notave - .runt, proprie dicta aliqua divina vocatione ad reformationis negotium sese accitum, professus est. Ita vero malen burchi sua proposuerunt , ut simul saepius inculcaverint nemini fas esse resormare Ecclesiam nisi .extra ordinem a Deo ad id fuerit evocatus. Ac proinde
hic Syllogismus, quanquam obscurius, in illa prima partex eperitur.
uicu p ad reformandam extra ordinem Ecclesiam non est a Deo vocatus, illi non licet extra ordinem resor. mare Ecclesiam. At Lutherus Calvinus aliis non sunt ad reformandam extra ordinem Ecclesiam a Deo vocati.
Hujus Syllogismi Minorem propositionem concessi. Rejeci autem Majorem. Quo licet satisfecigiem meo officio
Respondentis, tamen ut veritas in lucem traheretur, suscipere laborem non ditrectavi , prolixe ostendens Reformandae Ecclesiae corruptae jus esse cuivis gnaro rerum sacrarum etiam laico,si clerus ordinarius non faciat officium: quandoquidem clerus nihil habeat prae laico praecipui nisi expositiva Ecclesiae constitutione, daico proinde, si vel desiit omnino clerus vel ille non curet quae debebat, concessum sit nihil non agere eorum quae clero injungi solent. Hinc sane manifestum est, nulla omnino speciali vocatione, sive ord maria sive extraordinaria, adlegitimam resormandi potestatem spuseta.
Posterior pars, quae a capite x usque ad finem libri sese extendit, plane aliena est a priore. Quamvis enim prior nonnihil agat ejus quod titulus libri profitetur, nempe quod laudet Conringium&corrigere annuatur, producta ut quidem
199쪽
DE I OCATIONE EI TRA ORDINARI I 17sdem alen butchiis visum' in mei aliorumq; errantium E-Vangelicorum corrcctionem mea axiomatum&hypothesium collectione Posterior tamen haec pars ex mea illa collectione nihil promit , nitri etiam adsert quod singulatim contra me faciat. Potuissem quidem igitur omnem illam rejicere ego, ut quae Conringio Vellaudando vel corrigendo non sit instituta. Vicit tamen etiam hic amor veri eoq; non dubitavi in omnia pene huius etiam partis, quod parum sani haberet, animadvertere. R erire veto alen burchianis illis omnibus non nisi unicum fuerit, quidem soli capiti x insertum, argumentum, quo ipsi me nitantur probare nulla extraordinatiam vocationem habere locum posse in Ecclesia adeo que contra ordinatae sibi hactenus succedentium pastorum sententiam reformationem Ecclesiae instituere haud fas suisse Cujus proinde refutationem e vestigio addidi. Reliqua
malen burchiana omnia hoc agunt ut probent, vel Reso maiores Ecclesiae extraordinariam divinam vocationem sibi arrogasse, vel illos extraordinaria vocationis licentiam sutilibus rationibus ostendisse. Ex adverso vici ego, nihil horum probatum dedisse alen burchios, sed cum sinistris
dc iniquis interpretationibus verba Resormatorum pervertisse, tum vi rationum quarundam ipsi met alen burchijs expressam istam consessionem quod liceat interdum ij qui ordinatae vocati non sunt Ecclesiam corruptam in integrum restituere quam in porro fateri noluerint, licerein novum extra ordinem ordiri pastorum seriem, tamenin hoc licere' firma Mes a me est demonstratum, Haec sere sunt, quae prima hac parte suere actitata. Deum obsecro uti cedant Ecesesiae bono, in ipsorum metetiam Reverendissimorum male liburchi Crum fratrum .,
quique hactenus eo iam doctrinam sunt sectati, - aeternarii salutem,
200쪽
ADDENDA.Pag. 3. lin et Dissutationi anua Si porro credulitatu Voce pungere Voluerunt Evangelicos Valen bur cliij, fucrit hoc cum eorum injuria conjunctum. Nec enim Vicerint, justo nos esse leviores ad quidvis credendum. Utinam a Papistis levitas illa fuerit aliena s Fateor tamen, bono etiam sensu solere a sequioris aevi scriptoribus vocem illam credulitatis nonnunquam accipi, idque factum etiam a Bern-hardo, cum alibi frequenter tum sermone L de Ascensione I omini, ubi miracula dicuntur a credulitatis , ac per hoco salutis. Illos auctores sectatos esse Dominos V Valen burchios malo credere.
Ibid. Li . Papissa tibi tamen ridicule persuadere nititur Baronius, iam Olbin Romanos κατ εοχlti audiisse qui catholici crant cum liqueat, fomanos tum dictos qui intra Romani Imperi fines degebant aut vero hactenus vixerant: qui cum sit. mulcatholici essent Vandali autem Gothi Ariani, non nisipet accidens Catholici Asri Hispani pariter Romani p. pellati sunt. Praeter illos magnos vero Cardua ales et laici
ye ita alijs ab eorum sciplina profecZi amplam sibi honori
cams ducunt Papistarum nestationem ceu recte alicubi scripsit Scioppius. Nec vero etiam Dominis Valen burchiis potcst ignotui esse liber Jesultae ornari Ax Papsa aut non christianus. Ibid. Li9. γηοῖοι Papistarum Quomodo quidem hunc titulum Cassande l. de O icio pii et iri jubet usurpare. Pag. g. l. 28. Sacriscari/nt Ingenue proinde Cornelius an senius Et iamprivati ct cmni vocatione desittitis licet et iam Domini imperitis exponere quod o mulier Prisci a fecit ignorantes docere, ct impietatem ad iteruditio publice rei inccre quod 'doscis Iesum καυμyciarc IFulum ad conver.