Disputatio juridica inauguralis, De testamentis principum, quam ... præside dn. Henrico Coccejo ... Ad D. 21. decembr. an. 1699. Placido eruditorum examini sistit Johannes Gothofredus Coccejus, ... autor

2쪽

SERIES

DISSERTATIONUM

HONolumine comprehensarum.

DE Testamentis Principu m. PRO LICEΝT. Dn. Joh. Gothostedus Coccejus, H du

De Principio Iuris Naturalis unico, vero, dc adaequato. PRO LICENT. Dn. Samuel Coccehus, Heiae Pagat. III. De Legato Sancto, non impuni. Resp. m. Friden Villielmus de Laderitet, 'tias

De Finibus bonae fidei in Praescriptionibus de Iure cano.

nico Prima ta Altera.

De Potaiminio in Pace & Amnestia. Resp. m. Johannes Fridericus Hornio, mas Saxa De S gestionibus earumque jure.

De Fallacibus Criminum indiciis. Resp Da. Stephan. Nicol. de Meist, ' rim

3쪽

. XVIDe Probatione Feudali. PRO LICENT. Diu Augustus BeraharduSBrunner, HM.

XVII. De Curiositate Legali Proficua, ouas L 3. s. s. fide in rem versa.

PRO LICENT Dn. Joann. Ernest. de LettoW. XVIII. De Iustitia Belli & Pacis in Statu Reoi Portugallici sum

Resp.Dn. Burchardus Neukirch, Mehb. Padreb. XIX. De Potestate Statuum Imperii circa dimitates,

XXIL

De Iure circa actus imperfectos.' PRO LIC Dn. Joh. Hermann. vehat o laenant,

De sicariis ac Veneticis, MLLpra. r. ρο a' ad L. com de Sic n

4쪽

XXXIL

De Eo, Quod justum est circa numerum suffragiorum, ubi de

Calculo Minervae.

PRO LICENT. Da Franciscus Meyer XXXIII.

XXXIV. De Iusto Praeliorum eXitu. Resp. Dα Wissi. Fridericus de Danchelaean

XXXV. . . .

De Vero Debitore sententia absoIuto. PRO LICENT. Da. Henricus Daniel Trutentus, Brunsin. XXXVLDe Executoribus Testamentariis & Iure Patronatus. PRO LICENT Dn. Joach. Henr. Lang, ctiam Rom. XXXVII. 'De presumtione OnaIitatis Audatis comitatuum cte. PRO LICENT. Dn. Gerhardua Godolredus ab Aschen,

De Evocatione sacrorum, ad L.f. s. a. AE de aer. t . Resp. m. priuericus de Danckelmann.

5쪽

DrasPUTATIO IURIDICA INAUGURALIS,

Favente Divino Numine PRAESID E

ICTO, QSERENISSIMI AC ,POTENTISSIMI ELECTORIS BRAN

Dn. Parente omni obsequis cultu venerando, Ad D. XXL Decembr. An. M DC IC.

Placido Eruditorum Examini sistit

7쪽

Julci Uerum unquam, id sane, si ratio ejus rite subducatur,veriSsmum puto quod Cic. L. 3. V. anxie queritur. Nos, inquitim: juris Germanetquctustitia olidam ta expressam efffigiem nti

iam tenemus, umbra tanIum

cs imaginibus utimur I Non enim ea exsculpenda est hujus loci sententia, quasi RO-manos spurio, Vel non optimojure usos fuisse putaverit Cicero ; sed quod jure edito conclusiones saltem, non ipsa principia comprehensa suerint. Ita enim pergit: Eas ipsas imagines)utinam siequeremur s feruntur Onim ex optim is naturae re veritatis exemplis. Apparet ergo fontem eum requirere, & per umbram atque imagines ea quae inde ducta & derivata sunt, intelliger in hanc enim sententiam optimum hujus loci interpretem agit Seneca Epist. IS. ubi artis cujusq; principia non aliunde impetranda. sed ex ipsa arte petenda esse docet; tum eleganter subjungit: Ars non υ8μi-r se cui precariam Isin amen itim est: Philosiophia nitatis, toliam opus olo excitat. Cum igitur omn

8쪽

Natura sons sit, Cic. d. l. non potest id sciri, nisi Naturae inprimis vires ac praecepta eXcutiantur. Nam ct totum Jus Romanum collectum esse ex praeceptis ti turae, gentium & civilibus testantur cum JCtus in L. i. a. . de δε in Iur. tum Imper. in A. D. LV. eod. ubi v. terque principi a Jurium praecepta Juris ad exemplum Cicer. d. l. appellat 9 Neque igitur jus civile intelligi nedum omnibus numeris absolutum videri poterit, nisi voluto Naturae jure ejusq; principiis. In primis in caulis Principum ac populorum; qui his solis obligantur,non ex jure civili Romanorum, non ex J. Gent secundario, nec ex ullo alio jure quam quod immediate ex Naturae praeceptis fluit, ut recte quoque id Cic. morat.mmis. c. c. monet. ubi & ipse hujus juri S utilitatem commendat. Quantum igitur PrincepS praestat privato, tantum Jus Nar. iuri positivo. Huius itaque tam utilis ac necessarii juris particulam delibare nobis nunc in animo est, eam sic. quae de Testamentis Principum agit, quae quo magis ardua est, eo facilius aetati venia dabitur, si materiae gravitatem tractatione assecut9 haut suerim.

PARS I. GeneraliS.

De Testamentorum Iure naturali.

tem suam fieri oelit, solus . Nedum tolerari posse, quod dissonis. 1 Grotius addit, isatorem inina I probatur exemplis. l rim tantum retinere ius fru-3. Nusia vero b c es quasio Em επῶ,possidendi revocanini .

tianam

9쪽

Hanam esse actum inter Droos , ta inci fere in donati

nem mort se causae. s. Io. Donatio mortis cauia non

est orea Oecies ultimae v

ra. Hoc vero esse ex L Posititio. 13. confirmatur, alienationem otii esse donat rorum inserisiis causa. I . is, ta Issi taliae adduntur rationes quibus in rIngitur otiana isamenti aescriptio. V. Proponitur quaestis,an te- samentum, tanquam spositio tinius, originem habeat ex re Naturali. II. Eius decisio vexati . . Actus traditionis in Iurea- Eum acceptation is quoquetii Oerbi includit. 2s. Omnes modus, quilin unius facto acquirimus, esse ex Icio. probatur. a I. ID amenta plane unitis di.

positionem esse, ta sic nego-itam imperfectum. 22. 23. Ostenditur te amoni irationem natura adversiari. a usq; ad 27. Non tantum testamentum ut Dre Roma -

ter gentea receptum es, me

ris Isclionibus abbomi tas sineri. V. Testamentum iure quoquo eloili est negotium aliquod imperfectum. 28. auod primum 'probatur, quia id testator semper rea vocare potes. v. Porro hoc ostenditur, quia

heres etiam moratio testatore non transmittis heredistatem non aditam.

3o. Deniq;, quia heredibut vi testatore praemortuis deficia institutio. 31. cura Driis Rom. de mori

quo valide transferre her ditatem te, torposset. 32.33. Examinatur ratio G iii , quod testamentorum asbstantia sit cognata dominis, e iuris naturalis. 3 . Ostenditur, rationem Puffendo rino quadrare,quod veteressoset uerintsuos,uramento ad ultima mandata observanda a pringere. 3s. Examinatur altera Grotii ratio, quod testamentortiminus pluribus gentibus comis

10쪽

Ieb. qu/d ita nec ab intes. entra oriatur.

succei queat. 's'. I. Exolicantur loca quoedam 3 . 90. II. quod tes inenti vis Plinii. cIpiat morienIe, non mor. 02. An princeps subiecZis bi

I. I. Voce, tum Jure Civili tum k inter Gentes, tale intelligitur negoti um , quo testator, quid post mortem

suam fieri, & in quos res suas transe serri Velit, solus disponit: si enim ille, cui relinquit, consentiat,& ita negotium inter utrumque contrahatur, pactum id erit seu conventio, Sc acius inter VivoS, non ultimae voluntatis. Hae enim species adversae sunt, imstamentum& convent io, L. ao.F. de V. Sign. dc toto genere ab invicem distincti actus inter vivos & ultimarum voluntatum : quia ultima voluntas dicitur, postquam aliud velle non possunt homines, L. I . c. n. Ecclesilla sic. in qua fuit in momento quo mortuus est : quamdiu enim vivit velle aliud potest, & de mortuo demum verum est, quod arbitrium non redeat : ut loci uituriar. Quicquid igitur consensu mutuo fit, adeo abhorrer a natura testamenti & ultimarum voluntatum, ut ejus interventu rumpatur continuitas testamenti :L28. de Testam. neque proinde ulla ratione pars aut actu S testamenti seu ultimae voluntatis videri possit, sed vera con- ω ventio