장음표시 사용
11쪽
Postremum, quod maioris adhue momenti est. non id quaeri I an Iustia omnibus semper adiit gratia qua Dei mandata possibilia fiant, dc qua temtationes vinci possint: sed illud solum, utiam verE 3c catholicὰ dicatur, tane gratia efficaci, quam iustis aliquando deesse omnes fatentur, nihil boni fieri , 8c tentationes vinci non posse. Quamuis mim illae propositiones inter se pugnare videantur, adeo tamen non pus tu, ut utraque ad Ecclesiae doctrinam ex aequo pertineat. Verum & catholicum est, omnes iustos ope gratiae interioris semper posse mandata seruare,ac tentationes vincere, qua tum ad se eientiam operativa virturis, ut loquitur S. Thomas. Sed non mianus verum & catholicum, imb longe magis etiam Traditionis autoritate munitum, iustis eam aliquando gratiam deesse, sine qua nihil fieri potest , nedum graues tentationes superari. Ad prius illud dogma stabiliendum quamuis verum 3c orthodoxum, pauca tamen admodum Patrum testimonia suppetunt. Raro enim illi de ali potestate loquuntur, quam quae vel sit naturae seclusa gratia ; vel gratiae em- Lacis , & cum effectu semper conjuncta sit. At postremum illud tot scriptu. Lagum, Conciliorum, Patrum undique concinentibus testimoniis confirmari potest, ut si quis totam Traditionem commouere velit, innumeris pene
locis illud astruere pota, sine gnatissicari nihilnos posse, quam gratiam iustis
aliquanti deesse nemo inflatari queat. Quare cum multa in his contenti nibus inirer, quia inus rara dc noua, tum nihil magis, quam illam sententiam, sine gnaria sicaci nihiι M ines posse , quae Patrum libros tractantibus undique in oculos incurrit, ab iis qui se Theologos haberi velint, in dubium
Nec tamen sic illam amplectimur ut ab altera recedamus ' quam ut catholi eam & orthodoxam semper professi sumus. Nouimus enim id catholiis ci esse Theologi, qui fidem non humana ratione, sed diuina aut ritate metiatur, ea quae inter quasdam Christianae doctrinae sententias pugna nonnumquam apparet, ab iis pariter amplectendis non deterreri, si ab Ecclesia quam unam fidei suae normam agnoscit, sibi pariter commendemur. Illo animo qui non fuerunt. errorum &haereseum duces aduersus Ecclesiam fuerun r. Quarum si quis originem diligenter attendat, non aliam fere reperiet, nisi quia ita se quibusdam, licet veris alioquin & catholicis dogma tis addicebant, ut quicquid illis repugnare in speciem videretur , continuo velut erroneum solita haereticis temeritate rei j cerem. Vnitatem diuinae n tutae cum personarum multiplicitate conciliare Sabelliani non potuerunt: ergo unitatem sic confessi sunt, ut Trinitatem personarum negauerint. Α-riani contra quia unitate naturae destrui personarum pluralitatem putarunt, sc tres personas professi sunt, ut unitatem naturae diuiserint. Personas in Christo auas esse asseruerunt Nestoriani. Fons erroris ex eo est quod pers
nae unitatem cum naturarum diue1si te conjungere non potuerunt. At
tychiam fimili causa in oppositam haeresin prolapsi sunt sic enim unam in
Christo petisnam esse docuerunt, ut duaS in unum naturas mi Luerint. D vi, re ne abeamus ab illa controuersia, quae his temporibus inter catholicos mutae iactMur , liberi arbitri, cum Pagia componendi summam dissicul- xum etat fatetur Aususiamra, qua tamen non tardata Ecclesia sic glatiam contuetur, ut Iiberum non neget arbitrium: sic arbitrium humanum agnos
12쪽
eit, vi gratiae in illud imperium pariter agnoscat. Pelagiani contra & Calavinistae, quia hac animi demissione non fuerunt in oppositos errores, sed ex eodem fonte profectos impegere ; illi gratiae necessitatem & imperium ne
gauerunt, hi sub imperio gratiae liberam manere voluntatem non putauerunt. Vtrumque damnat Ecclesia, quia gratia non adimi liberum arbitrium sed liberari sentit. Non enim, ut ait Proi per contra Collat c. in. periculum est libero arbitris ex gratia Dei, nec voluntas aufertur , cum in ipsa bene velle
Sic affecti in iis quae hodie vigent contentionibus esse debemus. Summorum Pontificum Constitutiones ex ςquo revereamur, quia parem omnes autoritatem obtinuerunt. Sed non ita simus praepostera in recentiores pietate , ut ab illis conuulsum putemus quicquid a decessoribus suis, quidquid ab antiquis Conciliis, quidquid a perpetua Ecclesiae traditione definitum ac sancitum est. Qui aliter se gerunt, schisma in ipsam unitatis sedem inducunt ;exitiale contemnendae Traditionis exemplum inuehunt; dc dum unius Pontificis Constitutione totam anriquitatem peruersa ipsius interpretatione damnatam volunt, Caluinistis Ecclesiae hostibus hanc facultatem suppeditant, ubique, ut faciunt, iactandi, Pontificia Constitutione antiquam Ecclesiae fidem esse damnatam.
Nos vero ut illorum haereticam audaciam ex animo detestamur, sic illis fortiter resistendum putamus , qui Pontificis decreto contra eius mentem abutuntur, ad ea dogmata destruenda quae pro certissimis tractenus habita 'sunt. Quanta possumus demissione animi Decretum Innocentij X. vener mur & amplectimur; sed non minori veneratione Innocentij I. Coelestini, Gregorij, totius denique Traditionis consensum nobis colendum esse i udita camus. Non illum a suis deceGIibus distzahimus , imo optime conciliati posse arbitramur. Et si nobis illorum conciliandorum ratio non latis appareret , religiosius tamen putaremus etiam quae pugnare inter se viderentur amplecti, quam dum unum sequimur, reliquos omnes deserere atque damnare. Ergo sinceram animi mei reuerentiam in postremi Pontificis Decretum contestatus, 3c id praeterea professus, minime, ut iam dixi, negare me iustis omnibus veram 8c interiorer adesse gratiam, qua mandata seruare,&tentationes superare posse vere dicuntur : id uniam mihi quςrendum propono, num etiam verὸ dicit possit, sine gratia efiicaci, qua iustus aliquando destituitur, nihil boni fieri posse, neque tentationes superari.
Verin se praeci in Propositionis sensin ostenditur.
O stionis autem illius aut sensus spectatur, aut verba. Non enim modo recte sentire debemus. sed etiam catholice loqui. Verum in neutro me ab Ecclesiae vel doctrina vel sermone recessisse , in neutro me cum Tho
mistis & cum elarissimo Theoloso pugnare facile demonstrabo. Cum de iusto gratia efficaci destituto dixi, illum tentationem superare non B
13쪽
ρdisse, vel Petro defuisse gnatiam, sine qua vises non poterat tentatis Itoc solum
fg,ficare volui, illum a Deo non accepisse qui ruid ad vincendam actu tentationem necesserium est ἔ vel quod in idem recidit, 'sum aliquo auxilio ad vincendam tentationem necessaris caruisse , quod quidem auxilium non ex ipsius nutu, sed ex diuina masericordia penderet vel denique hae duo stare secumor componi non passe, ut Petrus gratia e cari destitutus fueris, ut neue fuit, σtamen tentationem ne ps i superaret. Qi amuis autem catholico Theologo mentem suam aperienti fides abro-gIri non debeat t men in Asologeticis meis nullum alium sub propositionis meae verbis sensum inclusum esse non m btestatus sum, sed etiam probaui ex aliis epistolae meae locas . quibus eamdem sententiam complexus eram. At in isto sensu nihil est quod omnibus S. Thomae discipulis non probetur. Sic enim omnes ad unum sentiunt, gratiam efficacem quae consensum voluntatis infallibiliter elicit, ad omnia pietatis opera ad bonam voluntatem necessario requiri; atque adeo illam esse, qκa sola, ut ait Augustinus de Correp. & gr. c. 1. homines liberantur a malo ; ct sine qua nullam promsus siue cogitando siue volendo ct amando faciunt bonum. Hoc quicumque profitebitur, quemadmodum omnes Thom istae profitentur, mecum velit nolit faciet & sentiet. Hoc enim unum fidei Christianae dogma quo salus hominum non ex humana, sed ex diuina voluntate suspenditur, iam per multos annos aduersus Molinianos tuentur Augustini discipuli. Quamquam vero in isto certamine omnibus iniquitatibus & calumniis opprcssi sunt ; illud tamen perfectum est , ut a cardine quaestionis dejecti Moliniis , ad nescis quas argutationes, &alienas plane contentiones disputationem auertere cogantur , licet in omnibus id unum spectent, ut gratiae essicacis doctrinam quam aperte aggredi non audent , cuniculis & insidiis euertant , quod se censurae suae ope potissimum perfecturos arbitrantur.
Sensum catholicum Ioperius expostum controuers propos tonsverbis recte eurimi poιuisse ostenisur , primum
ex Scra Iuris. CVm igitur illud constet ex omnium Augustini & Thomae discipulorum
mente ; inad ex certissima Ecclesiae doctrina vere & catholice dici: I. Iasia, in Petro, aliquando deesse ratiam emacem ad vincendam tentationem n rassariam. 1. Iustis aliquando deesse diuinam auxilium ad vincendam tentationem necessario maerequisiti-. 3. Fiera non posse ut hac duo inter με eomponantur: Iustis ratia e cari caret, ct iusta vincit tentationem. His positis quaeritur, utrum illi sensus , quos omnibus Thomistis probari certum est, illis vocibus exprimi possint et Iustis aliquando deestuaria sine qua tentationes vinci non pose 'int, vel, iathi deest aliquando gratia De qua nisu possunt ad vincendam tent tionem ε, vel : iusti aliquando non possunt vincere tentationem. Ecclesiastica autem Imuccidi ratio ad duas normas exigi potest : primum ad autoruatem Diqiligo: by Cooste
14쪽
scripturae, Patrum. Theologorum; deinde ad humanae rationis, vulgarii- . que tetmonis arbitrium. At si superus expostas locutiones ex alterutro metiamur, mani sesto parebit omnes tum antiquos tum recentiores Ecclosiae scriptores illis frequentissime usos , & eo quo diximus sensu ; ncque aliterio. qui debuisse , nisi ab omnium hominum loquendi more discedere v. llent. Quae ad autoritatem spectant, in hac priori parte tractabimus et quae ad rationem , humanique sermonis arbitrium , ad alteram re ij ciemus. Ex eo enim praecipue pen&t quod in secunda dissertationis huius parte probandum suscepimus, hanc loquendi formulam cum illorum Thom istarum sin tentia minime pugnare, qui gratiam efficacem non ad posse, sed ad velle tantum Ur agere dari conrendunt.
Ut Ecclesiae doctrina, sic eius sermo fluxit ex Scripturis. Ergo ut exploretur an illa loquendi ratio , sine rati i escari nibit fieri potest, catholica & orthodoxa sit, nulla commodior via est, quam si expendantur illa Scripturae loca, in quibus assirmat sine gratia nihil fieri posse. Nam si pateat, illa loca de gratia essicaci semper a Patribus intellecta , catholicus non sit qui de gratia essicaci dici posse neget, sine ea nos nihil posse. Hoc posito facile probat i potest, omnia Scripturae loca ex quibus ea sententia , sine gratia nihil fieri potest, elicitur , de gratia essicaci at, iis P tribus
qui de gratia scripserunt, semper accepta. Vt ungula non percurram , de gratia cruaci loquitur Christus Ioan. 6, cum ait : Nemo potest venire ad me, nisi Pater qui misit me traxerit eum. Trahitur enim boma , ut ait Augustinus LI. ad Boni f. c. ly. miris modis ut velit , ab illo qui nouit intus in Usis hominum cordibus operari, non ut homines, quod fieri non potest, nolentes credant, sed ut molentes ex nolentibus fiant.
De Gratia essicaci loquitur Christus, cum ibidem addit: Sunt quidam ex vobis qui non credunt ι propterea dixi vobis, quia nemo ρρtest venire ad me , nisi fueris ei datum . Patre meo, hoc est interprete Augustino de praed. iamst. c.3. nisi donum acceperit a Patre, quo credat in Christum. De Gratia cssicaci loquitur Paulus in illis verbis : Non quia idonei sumus cogitare aliqMid ex nobis quasi ex nobis, sed susscientia nostra ex Deo est. De ea
enim loquitur gratia . qua ipse ad fidem conuersus est, & qua ex nolente faetias est volens, ut testatur Aug. de Praed. Ss.c.2. Auersu quippe, inquit, AE e quam vastabat, eique vehementer aduersu, repente est ad illam gratia potentiore conuersius, conuertente illo , cui hoc iρμm fallum per Prophetam dictum est i
eonu nos vivificabis nos, ut non Dium ex nolente feret volens credere , v
mm etiam ex persecutore, persecutionem in eius fidei quam persequebatur defensi ne pateretin. Donatum quippe illi erat a Christo , non selum in crederet in eum, verum etiam ut pateretur pro eo. Et ideo commendans istam gratiam , qua non datur secundum aliqua merita ,sed efficit omni bona merita; Non quia idonei --mui , inquit, cogitare aliquid quasi ex nisii met sis , se se cientia nostris ex
Deo est.. De Gratia assicaci loquitur Sapiens, cum ait : Cἁnminem quia nemo ρ testesse caminens nisi Deus det. Et hoc ipsem erat sapientia scire cuius esset hoc δε--- , ase Dominum dr deprecatus sum. Hoc enim loco Pelagianos saepe compellit Augustinus ad gratiae essicacis necessitatem a noscendam. Proprium AEnbitrium, inquit ep. I s. nisi Dei gratia tu retur , nec ima bona volumin esse in Di iligod by Cooste
15쪽
operari pro bona voluntate; nonsiculisti sentiunt, tantummodo scientiam reuelamao, ut nouerimus quid facere debeamus ; sed etiam inspirando charitatem, ut ea qua disicendo nouimus, etiam diligendo faciamus. Nam utique nouerat ille quam magnum bonum esset continentia,qui disebat: Et cum scirem quia nemo potest esseeontinens nisi Deus det. . . . Nec tamen ei scientia suffecit, sed ait : Ase Dominum est deprecatus sum illum. Non igitur tuntummodo in hoc nos adiuuat Deus , ut sciamus quid agendum sit; urrum etiam ut amando agamas , quod discendo iam stimus.
De gratia essicaci loquitur Christus Ioan . tue. cum ait: Sine me nihil ρο- testis facere. Hic enim locus quo maximὰ ni itur catholicum illud dogma, siue gratia Dei nos nihil posse, ab omnibus Patribus qios ad gratiae suae desensionem excitauit Deus, deessicaci gratia semper intellectus est. Quomoris,
inquit Aug. l. . ad Bonis cap 6. hominis bonum rustum sine miserante nitu
Domino , cum ipsι sit bona voluntas quae praeparatur a Dear Reluctanti enim pras aditus diuina vocationis ips4 Dei gratia precuratur: ac deinde in ilio iam non reluctante spiritus virtutis accen itur. Verumtamen in omnibuι quae qui ue agit secundum Deum, miseericordia eiuspreuenit eum Quod isti nolunt ; quia non esse catholici, sed Pelagiani volunt. . . . Ita nam rue illis tumor Vse aures condis obstruxit, ut non audiant: quid habes quod non a se pisti' Non audiante Sine me nihilpol 'UMerer Non audiant: Charitas ex mo est Non audiant: Deus partitus est me suram fidei: Non audiant: Spiritus ubi vultθirat. Non audiant: Nemo potest venire ad me, nisi fuerit ei datum a Pame meo. Non audiant quod per Ieremiam
dicit Dominus r Et timorem meum dato in cor eorum, ut a me non recedami, ervisitabo eos, ut bonos eos faciam. Innumera ex Augustino aliisque Patribus loca proferri possunt, quibus hanc Christi sententiam , sine me nihil potestisfacere, vel de gratia essicaci aperte intelligunt, vel cum aliis Scripturae testimoniis connectunt, quae ad gratiam emeacem procul dubio pertinent. Nullus verb, fidonter hoc affero, locus reperietur, in quo huc Christi verba de illa gratia interpretati sint, quae det solam boni possibilitatem , etiamsi nec
velit homo, nec agat bene, ut loquitur Augustinus. Haereticae porro temeritatis est Scripturae sensus ex ingenio petere, non ex antiquorum Patrum consensione. Conuenit enim inter catholicos, ut Scripturas ipsas, sic Scripturarum sensum ad nos Traditionis alueo deferri ;& praecipue ex illorum Patrum scriptis in singulis quibusque fidei capitibus
hauriendum essie, qnos ad illa explicanda & caelestibus oraculis confirmanda Deus Ecclesiae suae concessit; quod egregiE a Perronio notatur in opere post- humo ad Regem Britanniae obc . c. s. ubi eximium illum Augustini locum affert ex serm.' . Multi, inquit, qui optimὶ pore ant Scripturas cognoscere orper actare , laresam in populo Dei, nee asserebant foliationem quaestionum dissicia ιiam, cum calamniator nudias instaret. Numquid enim perfeciti de Trinitate mactatum est, ant quam oblatrarent Ariani t Numquid perfectὸ de paenitentia tractatum, antequam obsisterent Nouatiani3 Sie non perfectὶ de Mytismate tractatum est , antequam eontradicerent foris possi rebapti tones ; nee de ipsa unitate Clarissi enucleari dicta erant qua dicta sunt, nisi postquam separatio Ista urgem cae-μφ' infirmos. Quibus addit Pertonius, nec de libero arbitrio perfectὸ iactazum esse ante Pelagianos. Cuius tei rationem idem Augustinus in Psal. 67. Socrate
16쪽
PsaI.6 . his verbis exposuit. Multi enim sensem scrip ramum se manum latent, ct paaeis intelligentioribus noti sunt, nec assem tur commodi us or acceptaditias, nisi eum respondendi bareticis cura compellit. Denique quam multi Scripturarum sensus de Christo Deo asseni sunt contra notinum ; quam multi de homine Christ. contra Manichaum ; quam multi de Trinitate contra Sabellium ; Pam miti unitam Trinitatis contra Arianss, Eunomianos, Macedonsanos; quam multi de Catholici Eeclesia aduersus Donatissas est Luciferiano, 'Vt ergo hoc argumentum breuius astrii gam , Scripturae sensus circa unumquodque fidei caput ex iis potissimum Patribus repetendus, qui illud aduersus haereticos propugnarunt. At illum Scriptura locum, sine me nihil potestis facere, Sc similia, nusquam de alia quam de cfficaci gratia interpretantur illi Patres, qui de gratia scripserunt aduersus Pelagianos & illorum retia
quias. Igitur ex illis inuicte probari porcst vere & catholice dici sine gratia. aei nos nihil ρosse ; adeoque iustis quia i Gestgratia e ax , deesse gratiam μι qua nihil possemus.
Eadem locριι o cxsmmis Ponti cιbus assi ritur. Eitum est hoc fidei catholicae Ciput ab Ecclesia aduersus Pelagianos definitum ac defensum esse, sine gratia Dei nihil boni feri posse. De
senae tantum lis esse inter catholicos potest. Iam vero inui et E d monstrari posse arbitror, gratiam scilicet illam sine qua nihil fieri posse definiunt summi Pontifices dc Concilia, non aliam esse quam issicacem. INNOCENTIUS I. Hoc dogma fidei primus, si non tempore , at autoritate, definiuit Innocentius I. Quotidiana, inquit ille ad Africanos Patres, maestat uti r media . quibus nisi freti confisique nitamur, NULLATEN vs vincere humanos POTERIM Vs errores ; necesse est enim ut quo auxiliante vincimm, eodem is rum non a uuante vincamur. Et paulo superius : Quemadmodum Pelasin Gει iusique seposita omni restonsione psalmorum, talive abdicata doctrina se seros
se aliquibus esse considunt, nos adjutorium Dei nec debere quarere, nec egere, cum omnes sancti NIMIL SE SINE HOC AGERE POSSE TESTENTUR.
Sed quae tandem illa gratia est, sine qua nihil nos posse definit Innocentius Illa nempe qua auxiliante vincimus a illa qua magnis precibus implorata dessendit; illa cuius obtinenda causa vir beatus ct iam electus ita Dcminum deprecatur pastulans: Adjutor meuι esto, ne derelinquas me, neque despicias me Dem salutaris meus. Quae ad gratiam essicacem pertinere dc per se clarum est, & ab Al-uare, Medina, caeterisque Thomistis agnitum, ut infra ostendemus. Praeterea eamdem gratiam intellexit Innocentius , quam eius Decreto stabiliri petierant Africani Patres. Nihil autem clarius quam illos Episcopos non aliam quam essicacem significasse. Hoc itaque gessum, inquiunt, Dσmine stater hincte, charitati tua imimaniam duximus , ut statutu nostra mediocritatis. etiam Apostolica sedis adhibeatur aut με, pro tuenda salute multorum,sir
17쪽
quo viam perursu te etiam corrigenda Id enim amrtisti damnabilibus dyssata rationibus suis, ut non defendendo, μου pagius in supe biam sacrilegam ex in M. Iiserum arbιtrium . nudum relinquant locum gratia Dei. Scd cui gratiae λ Αα sussicienti, quae nu Ilum umquam effictum habeat λ Vide quid addant. Grautia Dei qua Chrimani sumus, qua re imum nost vo latis arbitriam ve--I berum , is in carnalium comupissentiarum dominariane liberatur, dicente Domino , si vos Filius liberauerit, tunc vere liberi erins , quia anxilium fider impetrat qua est in Christo Iestu. Illam gratiam praedicant de qua intelliguntur haec Scripturae loca: si in me liberabit de eor re mari huius Gratia .ei pertisuam Christum Dominum no m. Non est volentis, neque curremis, sita miseerentis Dei. Et illud o habentes dona diuersa secundum rati m qua data est nobis. Et Mariam Deo pia dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. Denique in paucis absolaam , in Epistolis synodorum Carthaginensis & Mileuitane in Innocentium . de Innocenti j ad illas Synodos, in quibus maxim commendatur gratia Dei sine qua nihil possumus, nullus est locus qui M aliam gratiam quam essicacem cum aliqua Verisimilitudine referri possit, praesertim Thomistis, qui fatentur non alterius gratiae confessionem a Pelagio p stulatam, quam illius qua Deus facit ut faciamus. hoc est essicacis, ut saepe docet AluarcE, ac potissimum disp.I. dc 99.
COELESTI NVS. SI ne gratia Dei nihil fieri posse definiuit Coelestinus Pontifex in ep. ad
Gall. c. q. Qκod iis Deus in cordibus hominum , atque in iis tibero me tura=bitrio, ut sancta cogitario, pium consilium, omni se motus diona voluntatis ex
DEO sit'; quia por illum aliquid boni possumus , sine νο mhil posumus. Cui ver, dubium elle potest . quin ea gratia essicax sit, perquam Deus in ipso libero
arbitrio omnem motum Ana voluntatis operatur.
Nec vero in illo solum loco, sed in iis omnibus diuinis planedegrari ac pitibus nullam aliam gratiam praeteressicacem statuit Coelestinus. Ad quam enim gratiam nisi essicacem pertinet , quod σmnia stadia, ct omnia opem meriti Sanctorum ad Dei gloriam laudemq- referen sint; manema Ganriri placeo, nisi ex eo quod ipse donauerite Quam gratiam nisi essicacem confirmat ex illis Ecclesiar precibus , quibuΩ a Deo postulat, v3 infidelibus donetur sides, otiantici cassisticae sidei preceptionere istant , qMe non perfunctoris ne e inarit' a Domino peti , rerum ipsam monstrat effectus , quandoquiiam ex omni errorum genere plurimor Deus dignara
Quam gratiam nisi essicacem confirmat sub illius finem egregiis illis se bis : Omniam bonorum asses m atque operum, est o-nium diorum, omniumque viristum . quibus a, initio fidei ata Deum tenditin, Deum prasinam aureis rem , ct non dubitemus ab Usius gratia omnia hominis merita. R Meniri, per quem se in aliquid boni re velle incipiamus re facere. Tama est enim e ra omnos homines bonitas Dei, ut nostris velis esse merita quaseum et s dona, ct moho quae vim est, aterna prae sit doma WM. Agit quippo in nobis, ut quod vult ct -- limus σ agamus e Igitur cem de gratia. emaci ubique loquatur Gaelestinus , manifestum Disitired by Coosla
18쪽
est de eadem gratia intellisendum esse quod de ipsis iustis c.6. docet, nemianem etiam baptismatis gratia renouatum eum esse ad superandas diaboli insi dxas, ct ad euincendas camis concupiscentias, nisi perquosi num adjutorimm mi poseuerantiam bona comeresatioms a Ferit. Quod ad gratiam emacem referri debere, vel illla locutio satis indicat, Per a utariam Dei perseuerantiam bona --rsationis acceporis r Sine manifesta enim absurditate dici non potest eum qui in bona converseti ne non perseuerauit, perseuerantiam bonae corrixerinsationis a Deo accepisse. Igitur vel a Coelestino definitum non est, sine graaria Dei nos nihil posse. & ad vincendas tentationes minime idoneos esse: vel illud ab ipso sancitum est de gruia efficaci, de qua una loquitur.
INter Summos Pontifices qui gratiam Dei, sine qua nihil potamus , adiauersus renascentes Pelagianae haereseos frutices afferuerunt, non postr mas est S. Leo. Quam vero ille gratiam intellexit An quae dat merum posse, etiamsi nec velimus, nec assamus; an vero quae facit ut velimus, ipsum vecta in nobis operando, idest essicacem Optimus ipse suae mentis erit i terpres : Sic enim fideles alloquitur serm. 8. de Epiph. Dirente iasci dis salo Domino , sine me nihil potestis facere , dubium non est hominem bona agentem a Deo habere or effectum operis, er initium voluntatis. 6de or Apostolus copiosissimus Delium cohortatori Cum timore, inquit, ct tremore vestram salutem op rumini: Deus est enim qui operatur in vobis re velis Ur operaripro bona voluntate.
ARTICVLVS V. a Concilijs desinitum es , sine gratia nibit boni fieri pus
a ab iisdem Concit,s de gratia e caci inteEectum esse.
Hoc catholicae fidei caput in omnium Christianorum non solum se
monibus, sed etiam animis penitus consignatum, sine gratia Dei ni hil fieri posse , nullis aliis Conciliorum definitionibus constitutum est, quam Africanorum sub Innocentio & Zoaimo, Sardiniensis African rum Episcoporum in Sardinia exulum, secundi Africani, dc Oecumenici Tria dentini. In Synodo enim Ephesina damnati quidem Pelagiam, sed non expressis eorum erroribus, ideoque nihil in illa de gratia Sancitum est; sed iatantum quod ante decretum erat, generalis Concilij autoritate firmatum. In hertio ver, Valentino Concilio multa de praedestinatione prςclara, ex qua tota de essicaci gratia doctrina elici potest. Sed de ipsa gratia id solum nomisatim cautum est e. 6. De ea tenendum esse quod scindulsimi Patres autoritata sacrarum Scripturarum πobis Pnendum reliquerunt, quod ricana Synodus p fessa est, quod Boatissimi Pontifices Apostolica Sedis Catholica side tenuerunt. Isreuiter igitur dispiciendum, quae nam sit illa gratia, sine qua praedicta Concilia nihil fieri posse docuerunt.
19쪽
AFRI CANA CONCILIA SUB INNOCENTIO
DUO in gratiae musa Concilia sub Innocentio celebrata sunt. Alterum est Carthaginense Episcoporum Africae Proconsularis : alteruri Mil uitanum Episcoporum Numidiae, inter quos Augustinus. Huic ascribuntur octo canones de gratia: Sed quia in alio Carthaginensi Concilio sub L aimo si non primhm conditos , saltem renouatos esse consta', ad illud eos
His ergo canonibus nunc omissis, quid illa duo Concilia sub Innocentio habita de gratia senserint, ex tribus ad Innocentium scriptis Epistolis iudicandum est ; una carthaginensis Synodi ; altera Mileuitanae, tertia Aure-lij totius Africae Primatis, Augustini, dc trium aliorum ad eumdem Pontificem , in qua latius explicant quod in Epistolis Synodicis breuius erant complexi Supra autem vidimus ex Epistola Synodica Concili j Carthaginensis, gratiam illam sine qua nihil fieri posse contra Pelagium statuunt, non aliam
esse quam efficacem , eam scilicet qui ct imum nostra voluntatis arbitriam va-ἀ sit liberum , dum a Carnalium concupi iacentiarum dominatione liberatur ; eam de qua dicitur : Gnatias Deo qui dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. Et: Non est valentis neque currentis; sed miseerentis est Dei: quod idem ex iisdem locis eruunt Mileuitani Patres. Sed quia uberius Africanae Ecclesiae sententiam exponit longior illa quinque Episcoporum ad eumdem Innocentium epistola , ideo uberiora nobis huius veritatis argumenta suppeditat. In primis enim totam Pelagium inter & catholicos controuersiam in eo ponunt , quδd secundum Pelagium posset homo per liberum arbitrium cupiditates , tentationesque superare ;quod sine gratia fieri nota posse catholici defendebant. Naturam, inquiunt,
humanam tantum Peletani dicunt valentem , ut possIT per liberum arbitrium , nil ulterius adjuvante Dei gratia , domam ct extinguere omnes cupidita es , tentationesque superam. .
Quaerendum igitur restat, quaenam sit illa gratia, sine qua ex Pelagij mente, tentationes superari poterant, ex catholicorum non poterant. Non enim
ipsum gratiae nomen generatim respuebat Pelagius: non gratiam genera-Dim adiversus illum asserebat Ecclesia; sed certam ille gratiam oppugnabat; certam illa gratiam tutabatur. Nam cum in Concilio Palaestino Pelagio objectum esset, ex illius sententia hominem sine gratia iuste vivere polae, respondit ille se Dei gratiam eonfiteri, Sc ita posse hominem suo labore ac voluntate uste vivere, ut ad hocadi ari miratia non negaret. Quibus auditis catholicus a Palaestinis Episcopis iudicatus est ; quia catholiri Antistites, inquit illa ad Innocentium epistola, nullam aliam Dei gratiam intelligere potuerunt, nisi quam in libris Dei legere ct populis praedicare consueuerant. Sed cum ambiguo gratiae nomine fucum Palaestinis Episcopis Pelagio factum esse sagaciores Africani deprehendissent, & gratiae voce pro vera Cfitisti gratia nihil nisi liberum arbitrium, legem, atque doctrinam, & remissionem peccatorum ab ipso intellectam, oe simili versutia Innocentio imponeret vafer haereticus, gratiam illam sine qua tentationes superari non possunt, illam, inquam, quam a Pelagio negari arbitrabantur, certis notis, ec ut ita loquar, caracte fibu GIcumscripserunt, ut omnem cauillationibus eius aditum procluderent. ω ' Disiti eo HMooste
20쪽
Has notas soli gratiae essicaci conuenire manifeste demonstrabimus. Ex quo illud consequens est, gratiam illam sine qua tentationes superari non posse aduersus Pelagianos defendit Ecclesia, non aliam esse quam essicacem. Imprimis catholicam illam gratiam eam esse dicunt, qua iustificamur ab iniquitate , ct qua saluamur ab infirmitate. At sola essicaci gratia rustificamur de saluamur, &c. Eam esse dicunt qua Christiani ct filis Dei sumin, non eam quam cum impiis habeamus i quibus verbis summouetur illa gratia sussiciens, quam infidelibus perinde ac fidelibus Molinistae omnes largiuntur. Illud ad jatoriam esse volunt quod per submini AEtionem Diritussancti pertinet ad Oneu
piscentias, tentation que vincenda li quod quisque petit dum orat ut non intret in tentationem. Qui bas verbis tamen non orat solum ut possit non peccare,
sed orat ut non peccet, hoc est , ne Pid faciat mali, quod praestatui ilum
Ad huius gratiae confessionem adigere Pelagium volunt , quam doctrina Christiana demoninnat s praedicat esse propriam Christianorum , quae non est natura, sed qua soluatur natura , non auribus sonante domina vel aliquo adiumento vim bili, sicut plantatur quodammoG ct irrigatur extrinsecus, sed subministratione S ritus, ct occulta misericordia, sicut facis ille qui dat incrementum Deus. Sed quaenam est illa gratia propria Christianorum , qua Deus occulta misericordia incrementum dat, nisi essicax, de qua Augustinus i. a. operis vltimi cap. Is . Cum verbis doctis plantat ct rigra , possumus dicere , forte Gredit auditor ; cum vero dat incrementum Deus, sine dubio credit ct proficis 3 Hanc esse gratiam dicunt , quῖ medestinati vocamur, iustificamur, glori eamur. Cui conueniunt ista, nisi efficaci De hac ergo gratia, inquiunt illi, quastis vertebatur, quando ab iis quos Pelagius grauiter cendebat atque turbabat, dicebatur ei quod eam suis disputationibus Upugnaret , quibus assereret non se Ilim ad facienda, verum etiam ad perficienda mandata diuina, per liberum ambitriam humanam sibi seu cere naturam ι hanc Apostolica doctrina ratiam im n
mine appellat qui saluamur ct iustifcamur ex fide Christi ; de hae scriptum est
Non irritam facio Patiam Dei. Neminem nisi planὸ pertinacem arbitror 1nficias iturum, quin tota illa epistola non alia quam essicax gratia describatur; ade ue cum sine hac gratia tentationes vinci non polle Patres Africam statuant , manifesto ab illis definitum esse , sine gratia essicaci tentationes vinci non posse.
. . CONCILIA AFRICANA SUB ZOXIMO.i R Dhaee Concilia referimus octo canones qui vulgo Mileuitano tribuun--α tur, eo quod a Caelestino sub Carthaginensis Concilii nomine citentur. Nihil vero clarius quam illam gratiam , sine qua delinitur aduersus
Pelagium mandata Dei seruari non posse, non aliam esse quam essicacem. Guisquis dixeris, inquit Concilium can. 4. eamdem gratiam Dei per Iesum Christam Dominam nostrum propter hoc tantum nos adjuvare ad non peccandum, quia per ipsam nobis reuelatur 2 aperitur intelligintia mandatorum , ut 'amus quid appetere quid vitare debeamus, non autem per illam nobis praestari, ut quod fariendum cognouerimus etiam facere diligamus ct valeamus, anathema sit. Gratia qua nobis praestatuI ut quod faciendum cognouerimus , etiam