장음표시 사용
11쪽
o alieri poena Publicae Persecutio Poenae publicae Persequendae modiis accuratius libus iureque definitus esse debet et quidem ita ut qui sanctiones Poenales laeserit, quantum scri potest celeriter et certe poena allici possit, innocens vero, quem aliqua suspicio premit, judicis et injustitiam et negligentiam et arbitrium evitari possit. Quare modum poena publicae persequenda dosniunt re
gi ilao, earum Compi Tum procesSum crimina lolii oramus. iijus
finis in vero investigando actisque, quae Sese ostenderunt, ex umlegibusque ii diiudicandis, judicumque 'nientiis idoneo exequendis oniinctur. Quoad ori investigationem, necesse est, et ut j de veritatem criminis per o litotali, ei corpiis delicti. xploret, et ut, quinam revera Sit suctor delicti atque quae qualesque sintres, gr*Quin poena constituentes, animo comprehendat. Atqui tum demum judici condemnare aut pleno absolvero licet, ubi utrum reus sons sit, an insons pro corio habe Quid igitur limi, quum ii dexplenam verilalem, sive quoad corpus dolicti, sive quoad ejus auctorem, explorare non potuerit, sariendum si quid et, si judex doculpa rei in bigat, nec tamen inplius habent, quo Dritate in investigaro queat, si sorto certa sit animi aententia, Teum Sonto in Esso. item o vero eunt legitima et juridica probatione convincere possit cId sino vino certum est, rebus si se habentibus judirem quidem condemnaro reum non posse, nam firma est regula, ad condemnandum re uni plenam requiri Probationem . . certitudinem juridicam. Nequo magis est judicis, reum . cuius culpam suspie tur, si suspicionem removere nullo pacto possit, a crimine absolvere, Eumque ita ab omni ejusdem criminis inquisition liberare; repugnaret enim id anini suae Seutonitae, repugnaret veritati, repugnam legi, qua sancitur, ut secundiu veritatem exploratam sententia pronuntietur. Judex, inquam, suspectum quidem et gravatum, Sed non convicium reum plano absolvens, contra animi sensentiam agit, quum eum do cujus culpa dum haerei, in infe a praedicet, contra, rittitem eo, quod contra animi sonio talium . contra legem denique, quovi an veritatem animique sententiam usque deque habet.
Quid igitur rationi, quid principiis prouessus criminalis, qui alii dice latitum modo sententiam, secundum verita lom lata in roquirat, convenientius si quam judicem reo dic ore: quum omnia a
bibita sint ad veritatem explorandam nec quidquam supersit, quod mon tum habere possit, timidusioni protio ore finem imponere go ulu Mum inquisitio iis plenam miminis i id omni si
12쪽
probationem exhibuerit, pro praesente statu causae poena irrogari tibi nequit. Quum vero etiam inquisitio neutiquam vicerit, tocrimen, de quo accusatus is, non Perpetrasse, imo suspicio te premat non exigua, contra animi mei sententiam, veritatem Et leges peccarem, si to nihilo minus insontem nec ulli criminationi obnoxium pronuntiar vellem. Ergo Pro Praesenti tantum causae statu absolvere te licet, . . quovis tempore, ubi fieri posse videtur, ut plenam veritatem comperiam jus tibi superest denuo in to inqui rendi teque condemnandi, si quidem tum plena Probatione convictus fueris. maeo vero est absolutio nostra ab instantia.
erasitalam absolutionis ab instantia ex meipiis politiera eri,ninalis
Quum absolutionem ab instantia ratione et natura rei niti modo viderimus, jam cam aptam et necessariam esse demonstrare
Ponimus hic in universum, absolutionem ab instantia tum demum locum in criminalibus habere, si judex quidnam verum sit pleno investigare non potuerit, si utrum sons an insons sit reus, dubius haeret, si igitur, ut reviter dicam, reus probatione quidem non convictus, verum valde gravatus et suspectus siLStatum juris quam certissimum et firmissimum sistere, haud dubie in genero est consilium potestatis poenalis, qua respublica utitur. Id autem, quoad processum Poenalem, e tantum efficitur, quod nullum delictum, quantum fieri potest, poena non afficiatur. Ne vero insonti injuria fiat, legibus cautum est, ut applicatio legum poenalium a certis et legitimis Pendeat regulis ac normis. Legibus enim constitutum est, quales sint conditiones, sub quibus judici actum aliquod verum habere legique poenali subsumere liceat. Etiamsi enim animo judicis do crimine rei persuasum sit. tamen ei, nisi Iegalem probationem criminis a reo commissi exhibero possit, poenam imponere non icet. Ita singulorum status satis est tutus et certus, nec profecto fieri potest, ut qui prorsus insons sit, condemnetur. Plus autem ad singulos tuendos impendi non potest, nisi cum summo publica salutis periculo, quod certo nasceretur, si reum, quem Plena probatione criminis convincere non potuisses, licet varia et multiplici suspicione pressus esset, definitivo absolvero atque ita in omno tempus futurum a suspicione, qua nunc gravatur, purgare velles, id quod efficeret, ut de
13쪽
ex non solum, sicut antecedent f. vidimus, contis amnii sui3ntentiam et veritatem pronimitaret sententiam, eum, cui quo- sinus puniretur jus tantuni, non anini PerSuasio obstiterit, a cri-linatione ipsa absolvem, verum etiam ita semet ipsunt quasi vineis,nplicaret. Immo in primarium et fundamentale processus criminalis rincipium ,nulliani delicturi sin poena' peccar l, 'riine quod fieriotuit, ut ab hoc reo perliceretur, et quo vel probabiliter ab eo
2rpetrarum sit, in perpetuum judiciis subtrahens. Reipublicaorro salutem periclitari, si reus criminis cujusdam suspectus, sed an plena probatione convictus, omnino et a tota causa absolver
ur, in vulgusio est agnitu ur, maxime ex quo inquisitio per o .enta et ex arto etiam purgatorium tanquam ni ia eruendas uitatis aboleverunt. Quamquam varia sunt Proposita, quibus de-imentum illud resarciretur, liuo pertinet Praecipuo poena extra dinaria, in Borussi legibiis constituta. Sed non longa, puto, pus erit expositione, extraordinariam hanc poenam, id quoiumnes viri docti recentiori, agnoverunt, non minus esse illegitiam, quam non sufficientem rationique contrariam. Contra vero
Mesulio ab instantia prorsus illum snem assequitur, quippe quas qu insontem plus gravet, quam salus publica liquo lagitat, equo rationis atque justitia leges laedat, quod Poena extraordi' ia seri patet. Qua absolutioni ab instantia objecta et exprobrata sunt, infra ruuratius collustraturi, nunc alio captio absolutionem ab instantia gibus quoque niti demonstremus. CAνο Saecus nunc
aut rei ve poena peraequenda causa comparatas actiones, vel 1 Quod hanc partem quae is exponenda absolutioma ab instans libstoria versaturos ius iraeis 4, sarii puto exeusari quum nihil, o de hac re eripium ML asina quidem disseruit .Fa ima senet D 9ll Zeum Gorale
14쪽
mixtas aes concederent, aut cuilibet ex civibus permitterent poena publicae persequendae causa eum accusare. Processus igitur quoad crimina sui quem vocamus accusatorius.
Plane autem alia ratio est processus inquisitorii qualis nostra aetato viget, quum ipsa respublica crimina Persequatur, ut leges ne laedantur, impediatur, aut ut puniantur qui leges aesorin LProcessus accusatorius apud lomanos, si juramentum delatum et necessarium exceperis, totus est sermatu et excultus ad processus civilis normam. Duae inter se certabant Partes, quarum testimonia accurato erant judici excutienda et examinanda. In Processu vero inquisitorio judex etiam accusatoris personam suscipit estque ejus, quid verum sit, quocunque modo Potest, explorare, ut utrum culpa reus teneatur eo ne perspiciat. Quantopere processus accusatorius disserat a processu inquisitorio, non iod apparet e diversa probandi ratione, sed etiam judicis demonstrant sententiae. Ι processu accusatorio condemnat judex aut absolvit prout actorrem artiti agit eadem est ratio causae civilis.
Ex hac ego non dubium est, qui apud Romanos criminales causa judicatae sint idque negare, ut eam, quae apud nos vigeat, absolutionem ab instantiaci omani juris criminalis niti fundamento, ostendatur, absonum esse puto. Illam, quam protuli sententiam, omnes confirmant, quos de hac re ex antiquitato servatos habemus, loci: is Qui accusare olunt, probationes habere debent Aetoraenin non probante, qui conpenitur, tot nihil ipso praestat, Obtinebit' . Seu non utique qui non probat quod intendit, protinus ca-Iuniniari idetur; nam ejus rei inquisitio cirbitri cognoscentis do absolutione ab instantia apud Hebraeos quae autem de absolution ab instantia apud Romanos protulit nullius sero pretii
sunt quum et absolutionem ab instantia in criminalibus eum absoluiatione ab inst. in civilibus prorsus confuderit et ampliationis Romanae vim atque ingenium mente non perceperit. Quomodo nutem absolutio nostra in Germanorum jure et moribus consortitata sit neque HARP-PaEcui explicat, neque alius quisquam. Quin etiam BiΕNEa in praeclaro illo libro de processu inquisitorio absolutionis ab instantia men-iionem non tacit. Titiman in historia legum poenalium auud Germanos non magis absolut ab instantia attingit quam HENx et
15쪽
eo luisse, qui reo absolui as uiuatoris inest is inritiops aerere, qua menta ductus au oec rationem processerit'. Iisdem criminibus, quibιι quia liberatus ερ, non debet Praeses pati eundem iterum accuaari et uti clima ιua Salois Maum reseri L Sed hoc utrum, eodem, o nec otio a cusari possis 3 ιdendum est D putem quonium res inter alios judieatae aliis non praejudicant, oicis, qui tιnc accusator otitit, suum dolorem Persequatur doceatque ψ mrcias ae accu3citioncm re estio institistam, o G ex causa adnuiti eum ci ciccusati inem herap). Sed neutra regula est sine ulla exceptione incurrunt enim exceptiones, quae eis abhorreant a natura lividie nostra absolutionis ab instantia, magnam tamen camaram et effretiis ration ejus habent similitudinem.
Alterius regulae exceptio admittebatur in ampliatione , cujusvis erat, ut reus, etsi accusator crimen non probasset, non aha veretur, sed inuetur judicium, et quidem ideo, tumiai reus
esset homo nocentissimus, qui in summam cecidisset suspicionem. Quam ampliationem fusius tractabimus sequenti Paragrapho. Alieritis regulae exceptionibus, prauis eas, quae inveniuriiuri Leg. 7. g. 2. D. de accus. quae autem rectius adnumeranturiis causis, quae denuo aguntur, quum Prior agendi ratio irrita sierit et quidem ob prinis Maiionen , locus erat in abolitione Romana, O qua postea accuratius disserem . g. B.
Ampli re Mλλεσθαι significat interloqui, seu sententiam differre. Reus ampliari dicebatur, quum ausa iudicio non auserat probata disserebant sententiam, quum nesciebant, quid esset
statuendum et pronuntiabant, causam denuo esse dicendam.
Illustrat hanc rem Cicero pro Clientio Avito Cap. XXVIII. MDenique', inquit, homines sapientes ex vestro in iudiciorum diaciplina, qui nequo absolvero novi nem nocentissimum posse I L. I S. 3. D ad Set Turpil. 48. 6. 2 L. 7.4 2. D. de accus. 48. 2. Vid. . . . I. D. de prae . 47. 15. L. . . vli. D. ad Leg. Iut d adusterii, M id. nam de amplitationibus iud. pubi apud Romanos. 'palae i793. Digiti Z Orale
16쪽
neque eum, de quo orta esset suspicio, re illa incognita, Gunia oppugnatum condemnaro primo vellent, non liquere dixerunt. Idem in Verrem Lib. I. Cap. XXIX. Tanta vis istius injuriae, tanta in isto improbitas putabatur, ut o Philodamo amplitis pronuntiaretur; et ibidem Cap. IX. Verum ut opinor Glaucia primus tulit ut ccmperendinaretur reus antea Vel judicari primo poterat, vel amplius Pronuntiari. Et ibi Asconius: anto egem Glauciam de comperendinatione
aut statim sententia dicebatur, si absolvendus Met reus, aut amplius pronuntiabatur, si rideretur esso damnandus, cum dixissent
judices, non liquet, hoc est obscura causa est. In ampliationibus et aliis causis majoribus universi judices in cistam tabellas simul conjiciebant suas, easque insculptas literas liabentes A. absolutionis, C. condemnationis, . . ampliationis his enim literis significabant non liquere. Addo quod Cicero pro Caecina C. . dicit is Venisso in consilium publica quaestionis cum ejus consilii judex non esset, et in eo consilio cum causam non audisset et potestas esset ampliandi di xisse, sibi liquere. Dum incognita re judicare voluissent, maluissent condemnare quam absolvere.
Quam ad sententiam accedit rhardus I. c. , . Ex omnibus vero, inquit, quae a vetoribus hac de re traduntur, certissimo constat indicari vocabulo ampliari decretum ejus magistratus, qui judicio praeesset, de causa accuratius cognoscenda tum pronuntiari solitum, quum judices eandem ipsis neque ad absolvendum nequoad condemnandum reum satis claram et exploratam videri significassent.
Quid igitur ampliata causa litigiatoribus erat saciendum Scilicet ab accusator crina in uberius exponenda, testes aut novi adducendi, aut iterum examinandi et cum re committendi, a reo vero, si modo fieri id posset, quae ad ipsum exculpandum essent idonea erant proserenda, augenda et confirmanda. Alioque defensoro, quam qui prima in actione esset adhibitus, uti licuisse reo, auctor est Cicero de clar orat. XXII. Perorata iterum causa, missisque judicibus denuo in conciliis, aut rursus causa ampliata, aut absolutus aut condemnatus est reus. Causam vero pluries ampliatam, tandem definitiva sentcntia
fuisse decisam, legimus p. Livium Lib. XLIII. Cap. II. qui II. Ti-
17쪽
ihiiuni bis ampliatum ierit absolutum, et v. V maximum VIII, 1, 11, qui movi L. Mindisepties ampliatain, o in judicio ab-
,'equo vero existimandum , inquit MATTHAEUS in libr. de erimi
pliationem causae et absolutionem ab instantia nihil in torosae. Eioni in cum an pliatu causa, ea leti insitistia , de in judicitim mano licum ab instantia absolvitur nova instantia opus es Ampliata causa, reus qui, vinculis causam dixit, in vinculis manet saeta aries itione ab instantia solvitur inieri in reus vinculis, atque abire potest quo ibo Ainpliata causa inter primam et sequentes actionestion ita in agnum tona Poris intervallum intercedit absoluto reo ab instanti etiam multoria in saepe annorum curricula intercedunt 'Sod prorsus non intollexit D. D. M ATTII EUS, quod lin intercedat discrimen inter anipliationem et absolutionem ab instantia. Ampliata enim causa di rebatur judictuin et judex pronuntiabat, rem non posso diiudicari ita ut causa ne pro praesenti quidem Mai ad
sinem produceretur, sed eo major studio in ea agenda pergeretur. Nostra autem absolutio ab instantia est sententia deliraitiva qua reus
ab inquisitionc pro praesenti sint caiisae --5utur. Hu ---dit quod in inpliatione judici ora jurejuriindo a mandum,
Cum iis, quae ac de ro dixi, bene congruit UIpiani Ioeus, L. 13.14. D. de recepi qui ardi IV. 8. Aproinde, si foris urg-tur a praetore ad sententiam, aequissimum erit, si juret, sibi de causa nonduit liquore spatium ei ad pronuntiandum dari. Etsi igitur ampliatio et absolutio nostra quoad naturain valde diserepent, similitudinem tamen quandam habent, et quidei in eo in axime, quod similibus causis si inite quid efficitur. Illa autem diseriorem reo sortem Parabat, quuin e custodia non emitteretur.
In ampliatione haud dubio reperiri poMunt venia processus inquisitorii, quae antiquissimis an temporibus irrepsorunt in processum accusatorium, quamvis ab ejus natura et in dolo aliena sint.
Certum est, ampliationem iiiisse exceptionem illius rogulae, quae toro non probante eum Molri jubet ubi enim accusator rem suam prohavit, nullam judices habere poterant dubitationem, ubi
non probavit accusatori reus absolvendus erat. Sed iam Romani, sensu ducti naturali, multum aberat, ut hominem nocentissimum,
18쪽
petere minoiri non limi, risi prine is nuru alii ilaei'. iret etiam alii repetero reum, cujus nomen muris aecusatoris aboliatum est p). Romanorum igitur abolitio valde differt a nostra abolitione, giae propo accedit ad onuinorum restitutionem ex indulgentia
principis. Nostra enim abolitio est exemit rei a prosessu criminati: priusquam sententiis finitus sit continet eois Excoptionem, semper igitur a principe nipetranda est essectus Jus est, ut criminalis omni delicii sublata et exesus si in perpetuum , Sed multa sunt in Romano mi in abolitione, quae Congruant cum nostra absolutione ab instantia. Primum enim non a crimine reus ea absolvebatur, sed ab accusatione, cui abolitioni, si eam transferas, ut ita dieam, in processum inquisitorium, nullum nisi absolutioni, ab instantia nomen tribueris. Deinde reum iterum acci sare licebat, qua in re ita tamen disserebat Romanorum abolitio ab absolution ab instantia, ut in abolitione publica perexigua tantum dies,
quibus accusationem repeti iureret, constituerentur, in privata autem principis alictoritatem accedere oporteret. Qua tamen discrepantia locum non habebat, ubi abolatio factu erat Propter accus in
toris mortem Romanorum igitur abolitionis in tu viso poterant plano iidem, quos habet absolutio ab instantia, quatenus pertinet ad jus criminale, sed au sae abolitionis Plano diae sunt, quam absolutionis ab instantia. . De tertio abolitionis genere, quod quoad Metus absolutionia instantia valdo simile sit, quoad causas plano ab ea differat, congruat autem una ea Romanorum absolutione ab instantia, quas ad tua ivsso spectet, disputat ψ--- η. Tempus egi timum dicii, quo accusatio tollitur, est biennium, intra quod
si reus peractus non fuerit, absolvitur. Distinguit tamen hae parte Cujacius, utrum reus ex vinculis Causam dicat, an solutus si ex inutilis causam dieat annus, inquit, observandus es sin solatus hiennium, a g. . vii a de custi reor et m. vii a1 L. I. C. de abol. 9. 37. . L. . . ad M. Turp. 48. 6. . i. a.
19쪽
ut intr ceri temp. crim quaes term Verum cum adductam ulti C. do usi reo sit ex Graecis constitutionibus deperditis, quae licet ex basilicis opera doctorum virorum restitutae, auctoritatem juris in foro non obtinent idcirco cum communi schola malim absque distinction dicere, biennium legitimum accusationis sinem atque terminum esse.). Caeterum Verbum abβOlMitur, interpretor cum glossographis, absoloitur ab instrantia, non a crimine. Nam et civili judicio cum disceptatio protracta est, ultra triennium, instantia orit actori non causa. L. 12. g. - 3. 3. 1. I. 4. Hactenus MATTHAEUS.
Quarta abolitionis species, cujus MATTHAEU mentionem non secit quaeque in accusatorio tantum processu locum habero Poterat, memoratur in L. 3. , 1. D. de accusatiis Quodsi libelli inscriptionum egitimo ordinati non fuerint, rei nomen aboletur Et ex integro repetendi reum potestas siet. Quae abolitionis species, quamvis prorsus eadem sit cum nostra absolutione ab instantia in civilibus, neutiquam tamen cum absol tione ab instantia quae sit probatione non oracta, debet confundi. Qui igitur absolutionis ab instantia quinam sint effectus, accurate perpenderit, et animadverterit, eam quoque potestatem cuique concedere, ejusdem criminis denuo in reum inquirendi facile in eam pervenerit opinionem Romanorum abolitionem et nostram a soIulionom ab instantia plano non differre. Si autem rationes et causas contuleris, quibus nostra aetate efficiatur, ut accusatus ab instantia absolvatur, cum iis, ex quibus apud Romanos rei nomen aboleretur, Inarimum videbis inter absolutionem ab instantia et abolitionem intercedere discrimen. Itaque Romanorum nequo abolitioni neque ampliationi nostri juris absolutionem ab instantia inesse concedi potest. Sin autem naturam et indolem Romanae ampliationis et abolitionis consideraveris, magnam esse intelliges earum cum absolution ab instantia similitudinem; et liamsi nostra absolutio ab instantia prorsus aliena esse videtur a causae civilis ratione, a processus tamen criminalis natura non aliena est, quum Romani eadem Coacta nocossitate eandem inierint viam. Cur autem ampliatio disserat ab nostra absolutione rebus sic stantibus, ex discrimine, quod intor processum inquisitorium et accusatorium intercedit, clare
Sed priusquam exponamus, quoniodo absolutio ab instantia in processum inquisitorium transierit, et a Germanorum legibus ac
20쪽
dira Gmnamcum antiquius. Antiquissima Germanorum iudicia, quae aut extraordinaria
erant sectorene inge , aut ordinaria ungebote finge sub divo Iribebantur . a Comitibiis Grasoni o mi inisus re 'egesuuitur. Raehimburgii Sagobarones, Scabini in iis sententiam prosererint. Iudicium poenala admitti non solebat, nisi quia accusatus esset; sed antiquissimis γα temporibus, vestigia erant processus inquisitorii, qui ex officio celeratus esset i). Quod ad probandi rationem attinet, omnia genera argumentorum adhibebantur' , maxime autem juramentum Purgatorium, ad quod non modo accusati ad Quintii sed etiam juratores eo
ian aiores, comput tores, consacramentalen, quorum irarierit -- cundum criminum genera constitutus erat, ita ut nonnunquam se tuaginta duo necessarii essent Iuratores in Si accusatus PostuI
vim coniuratoriam inieriim stem non posset, Halium laeum diaboluit', Itaque iis Germanorum antiquissimum non permittebat, ut ossa judicis do accusati ulpa relinqueretur dubitatio, quae sotii est justa absolutionis ab instantia causa. Postea saeculi decimi tempore juramentum purgatorium et ortalium sola probationum genem sisererant, unde facillimo Patet absolutionem ab instantia iis temporibus locum propterea habere non potuisse, quia nulla est a in eis relinquebatur, sed vel duesto aqua mi da, es serro ea
denti, vel sorte vel eucharistica sacra, vel purgatorio juramento finiebatur. In judiciis emicis juramenta tanquam Pro bido quodam erant, Acut ocior et Mutinatus conjuratorum numero in invicem si peraro
studinui, inque etiam iniri nulla ostigia Misolutionis ab instantia.
I Leg. Wisigothor. Lib. I. titi . cap. 14. Si homicidium nulliis a cusat, iudex mox sit lacti crimen agnovit, licentiam habet eorripere