장음표시 사용
41쪽
45. . Nemo itιdex et arbiter existi ne nequ cons glicationes, quas non rus uesicatos asse Puta rit, aequendum e multo tigia e tentias rimnentio oriam praefectorum Me ratiorum procerum. non enim, si qui non benes dirimiatur, hoc et in aliorum judi cum itiun extendi portet, quum non ex amplis, seu legibus judiccinium sit nequa si cognitio Aa in amplissimae Praefectu
At lem eritiae neque sono ii sententium, iudicem uilibes
consuetudini amo cum sua do juro persuasione ceris derogaro posse, tuentur, nequo probant eum illam abrogare debere. Coia sideremus primo L. 38 citi Eam in universum et sine circumscripilano dicero invenimus, auctoritaieni rerum perpetuo iliter j dicatarum vim legis obtinere debere. Constitutio criminalis CAROL. V. etiam pluribus Iocis hanc Iegis vii consuetudinum consi mavit, praecipuo in Arti 10 . 126 137. - . 39. cit tantummodo de consuetudinitrus dies qua non ratione sed errore i e contra leges introducta sunt, et L. 13. C. cit quoquo judici nullo modo talem viiii legislatoris tribuit, ut is pro arbitrio consuetudinem a rogare possit, sed tantum in universum cavendum monet, noexomplis, ubi leges adsint, judicetur, eademque de consuetudinibus quae non rite judicatae sunt, sermonum facit. Sed etianis non respexeris, has leges judici talem potestatem Alaioris non concedere, tamen ad absolutionem ab iusti nullo modo applicanda sunt, quum ea, ut supra dent Onstravimus, non errore sed ration introductu sit, et talis sit bona consuetudo, cui Carolina legis vim tribuit, nisi rectius intelligamus, eam Carolina ipsa aperte introductam ei confirmatam esse. Nunc igitur haud reverendum nobis est, quominus sumniam quaestionum primae partis dicamus, secundum quam absolutio ab instantia tanquam genus sententiae judicis rationi et rei naturae conveniens, legibus introducta et auctoritate rerum perpetuo similiter judicatarum saucii in ea sis liminalibus laeum habet
42쪽
capite tertio, duorum inis Q in Q vim , arctius peritis iis, videbimus. AMObutio assi is axula in eriminalibi is emeta tantum inquisitione g. m.
43쪽
cessualis spectat, aut de applicanda ego poenali decernit. Uoeo Maolutionis jam indicarum est, hi de sententia interiocutoria se monem esse non posse, aduoque Seir utilia in desinitivat esso debere, quod facile intellectu est, nisi verbo uesinitio ad opinionem sal sam nos abripi patiamur, quasi absolutio signisicci, reni in aeter itum absoluim a snitam esse Senimalia desinitiva potius signifieat nostraim Endurtheil, i. c. inquisitionem sinitam esse Attamen nos tandere potest, quod inde a vetustissimis temporibus, ubi absolutio nostra in usu erat, multi viri in causis publicis versatissimi, inprimis omnes Italorum practici, quorum supra montionem fecimus, serius etiam HARPPRECIITIVA Et L MINACHRODI Us eam animo conceperint opinionem, absolutionem ab instantia sententiam interlocutoriam esse sed error hie saeuo explicandus est, quum in permutation absolutionis ab instantia eum nullitatibus positus sic, qua quidem usque ad finem praeteriti saeculi croherri in fuit. Absolutio ab instantia de legibus poenalibus non applicandis decernit. De applicandis aulam vel non applicandis legibus poenalibus
decerni tantum potest, si aut veritas modo processu criminali satisfacient explorata est, aut si judici spes nulla relicta est, sorout action sua plura, quae rem dilucidare possint, inveniantur, g tur, si conditiones saltem inquisitionis sinienda adsunt. In Germanorum processu crinianali luplex inquisitionis finis
reperitur, quia duplex inquisitio adest, inquisitio generalis et specialis. Virum inquisitione generati ei sina inquisitione sp etali absolutio ab instantia locum habeat jam in sequentibus nil imus. g. l. Absolutio ab instantia post inquisitionem seneralem notae tur. Cum processu inquisitorio etiam jus Canonicum discrimen inter inquisitionem Praeparatoriam seu generalem et inquisitionem specialem seu solennem statuebat. Quamquam hoc discrimen Carolatae notum non si tantum cum processu inquisitorio in universum paulatim introducto et firmato, illud discrimen in Germania statutum
est, praecipue scriptis ML mi, Ruψε--πι vici. Primitiva hujus discriminis vis, et Ges inter inquisitioiuii gener
te et specialem post varios errores recentiori tempore ita constituti sunt, ut nunc cum . d. uvis TER dicere liceat generalis
44쪽
men auesse H in se mucia, quae o M aueram, Per se coner- dant et reus de uix ariolaendiis ah, v. c. si quis mortuus reperitur et trucidatus habetur inquisition gel ETali si ila lui m tanqtrarii sin ipsius intersector, aut fortuna uadain adversa mortuus, agno-
sonum Cottinuones, tinnis absolutio ab istantia, inquisitione
generali et speciali octi in habeat, in universum ea de In sunt et tantum rei natura ipsa postulante aliunt quelidam modum induent,
ita ut in line conditiones inieri ui ad instituendam inquisitione ui
45쪽
- 46 specialem, in illa vero eundisiorio sentenim eondein toris' deesse
bsolutio ab ἐ-timna stiri uisitionem metalem peracta- - - .Quuin inquisitione speciali finita illucere Potiuit, judicium condema num propter probationem impersectam aequa non posse, attamen vero conditiones absolutionis desinitivae persuasionem scilicet judicis, reum insontem esse, deesse, intelligero non licet, cur
absolutio ab infinitia locum Hibero non postit. Attamen Bo----nira in Commentario suo ad tam . arti xox dieii:
MDenique inter utramque hoc intereat, quod ἁ- Iinitio reus non aliter quam post responsion e m a articulos et Pribatione ausPectas ciba Ol Mi Ga ait, ob instαntia liberatus non aliter quam si a rιieuios nondum resporiclit. Et addit: si respondit, cum stitis graDatum ess recte acquiritur, cui repugnat eum nihilo minua et eiectuu incliciorum scili ero Mem, maxime si re ininio praeola sententio i Iunc tu, Dei a si v x proprio motu ternere aes inticulatum
examen processctrit Licet enim tum securruum regulas processus se neganti, aes nininium juramenturn Pumatoris' ι Fonendum
πιι, - Ἀ-en ratio ad M, esseeordii uineis reo praeju--re et eum in indicii ad jurandim quod in se utiqua nerΩ- sum est, clam res queat. Facile autem est ad intelligendum, quomodo BOE--Us salsam hanc sententiam amplexus sit, Milique negotio eam refutare licei Quod ad prius attinet, ipse a
Muri erroris profert: non Consentaneum esse eun ahsolvere, C
ai plane non suspectus sit.' At quis contendat, ab instantia abs ivium nullam contra se habere suspicionem si reus plano non gravatus sit, pleno et omnino absolvendus esset. N BOEHMER quiden ipso hoc contendit, nam paulo ante dicit ad absolutionema instantia necessarium esse: ut absolvero inconsultum videatur.
Ei ab alia pario suspieio, qua sumen ad inquisitionem venialem Praeviam sententiae impugnandam, nullo modo satis idone est ad
sententiam condemnatoriam scronda n.
INSCHRODIus optime jam animadvertit, sacillime fieri posse, ut iudex parissimis ex ausis inquisitionem specialem decerit mure vero meus eius, hi quem inquiratur, et testium uspieio ua
46쪽
Udem eonira corinthio absolvere reum non licet, ii quem criminis susti istic obtinet certo Pus illo iuro Postulare Potest, ut, quamvis suspectus, a crinainatione ipsa absolvatur insonso declaretur, non enim valet iudiceni praesuiniimio innocentiae cogere, ut verit aliquid prostea tiar, quod persuasum ei non est, quod uident locuti liaberet, si gravatus atque suspe- eius is Misisse judiearetur Nam pocul dubio nisi ivium vim Mi KLEiAscustos Abh. d. I. pag. 147.
47쪽
nimi iniexcedit inter revinci semo nis in omisium et retini qui Bisons ipsa mutatione cognoscitur λ). Non nee judici innoeentem
profiteri hominem, de cujus innocentia aliquo iure dubitari potest, et ab Hiera parto non condemnare, quum ad sententiam condemnatoriam non sum Minucio solii, imo lex revin plena probatione convictum postulet. Ilairtasse no sententiam quidem interlocutoriam ad instituendam inquisitionem specialem pronuntiare licet, quum legibus et ea annexa sit conditionibus, quae saepe locum non habeant in ejusmodi suspicione, qua absolutio ab instantia comeditur. Quod si medium intercedit, ita ut judex ab altera parte non condemnare Possit, ob argumenta non pleno probata, ne interlo-
oui ad iminuendam inquisitionem specialem, ob sdem empus, tirem desesentem, ab Hiera de innocentia rei iuro dubitare debeaqeum ab instantia absolvero oportebit. Quod niculum si accuratius desintro aggrediamur, Muni gravistima absolutionis ab instantia conditio sit, statim duo sunt quae
nobis ses offerunt diversa. Nam primum fieri potest, ut deficiant conditiones interlocuti ad instituendam inquisitionem specialem vel probatio criminis a reo commissi ad sententiam condemnatoriam sufficiens, reus autem nasuspiciosus sit, ut judex jure a crimine absolvere eum non possit.
Ex argumentis tantummodo et orporis delicti et auctoris delicti, aut pleno aut omino non probatis, pendet, uirum ariesuendum sit an condemnandum. Imputabilitatis gradus etsi argumeniis firmatus haud respiciendus est, quum nihil nisi sententiani condemnatoriam accuratius circurn Scribere et moderari possit. Ea sola estres, quam plerumque spectant . . um quum loquuntur solution ab instantia. Sed is unus non est casus, qui accidere potest, imo alius ei oppositus est, eum dico II. quum reus quidem plena probation ossentiva convicilis est, sed probationem deten, natem sive ea sit reprobatio direria, sive probatio exceptionis, qua poenam tollit veros ranilia nam reddit. Nam tum quoque judex nec condemnare poterit, quum non salis constet vel de ipso lato e suo auctore, vel de poenis, quas leges jubent, hae in is adhibendis, ne omnino absolvere, quum Iena reprobatio desuerit. Quas quidem partes duae modo indigitatae maximo eo inter se discrepant, quod absolutio ab instantia primo loco post finitam inquisiiuniem et generalem et specialem, secuniti, loco post nitam 1 mi εκ Sirui processa l93. - .
48쪽
soli-modo inmsilionem pocialem locum habere potest. Etenim, quum primum apparuit, delictum ess commissum, reum quo id commisisse, nulla re impediendus est judex, quominus procedat ad inquisitionem specialem, quum in ea sola de desonsionali probation absolutioni et plena et interimisticae ussiciente sermo esse possit omninoquo reprobatio saltum locum habere non potest, nisi accusatus plena probatione convictus est, quod quidem inquisitione generali fieri nequitis.
Absolutio ab instantia Deum habet tibi probatis o ensis non ad faιem tegulam perdueis est, atque reus suspieionem, qua implicitus est, remo
Ut singulos, ubi probatio offensiva non est Plena, enumeremus casus ad unum omnes, vix fieri possit, quum experientia omnes, qui accidero possunt casus nullo modo cogere valea At fieri posset, ut singula argumenta probantia deinceps perlustrarentur et tum in singulo quoque tum in omnibus conjunctis demonstraretur, quando et sub quibus conditionibus probatio sit plena, nec ne.
Sed is abor hoc loco eo magis superfluus judicandus sit, quum
leges non solum et doctrina ct probatione qua in universum notatu digna sunt, constituerint, do singulis autem causis nihil certi constitui queat, verum etiam consilio nostro proposito sussiciat, exponere, quando in probatione ostensiva non facta, tantum suspicionis restet, ut reum non tota causa, sed ab instantia sola absolvi liceat. Quibus in casibus tantum suspicionis restet, ut judex omni jure innocentiam non quidem convicii addubitaro debeat, a dore, dico, regulae universales Constitui non possunt, sed omnia ho loco recurrunt ad singulos casu et circa eos versantur. Quado causa ad aequentia transeundum videtur.
Absolatia ab instantia in eriminalibus Deum habet, si, robatione ostensiva plene peraeια, reus probationem defensivam verisimilem redaῖt. Reus probationem desensionalem diverso modo instituere poterat, aut directa, ut dicitur, reprobatione, Probans corpus delicti non exsistere vel se delicti auctorem non esse, aut Probatione exceptionis poenam avertentis. Probatio exceptionis, quae Poenam mitigat, liuo non est reserenda, quum sententiam condemnatoriam tantum mutet, minimo vero conditio sententiae absolutoriae esse possit.
49쪽
musa, eur in uiroque eas eon miari non possit, a vitatis ei regula ridesensionem favorem iuris habere et satius esse iiii nitum relinqui lacinus nocenti, quam innocentem damnari' L. M. Dig. do poenis, L. 5. M. eod. constituta et usu sori agnita est.
I. Reprobatis irretia ita aeta est, vi veri ast ie ih --L Sub reprobatione dirocta intelligitur ea probatio, qua Othoni stratur, ea facta omnino non existere quibus probatio ossensis,
iam sesia nititur, sive pertineant ad ipsum eorpus delicti, sive ad deliini auditorqvi. Excludendum vero est rei studium vim proba
tem mediorum probandi, quibus nisa est probatio, diruendi atquo delendi. Si, ut exeinplum asseranaus, reus demonstrare studeret, iesies, qui contra ipsum professi sunt res, viso inhabiles et suspectos, iacto non esset appellanda reprobatio. lio attinet ad re probationis essectum in universum, certissima nobis erit dux analogia o processu civili repetita, si simul rationem habeamus ejus rei, quod in processu criminali nunqiuuii mi certo rarissime iura mentum suppletorium vel purgatorium liaum habeat, et quod in hoc plura sint, quae reo lavent, quam in processu civili In pro--- enii eriminali probationi de sionali plerumque plenae probationis vis conceditur, quum eo usque probata est res, ut in pro- eos civili suppleri ot ad finem perdiici possit juramento suppletorio Regulae igitur conr, liti tendae sunt liae: 1. Si reprobatio est directa, plena, aut semiplena major, dum et probatio ossetis iva lena esl, reus a cri in in absolvendus est, aeque ac si probati crimini non est plena, quum reus crimes in plene reprobaverit. Attamen negandum non est, hae regula naajorein vini assem rei lucem imo e certo crimino proposito sola norma repeti potest, qua discern alnus, utrum in reprobatione plena an semiplena majori, a crimine rivo ab instantia absolvendum sit.
Quod indo sit, quod divisa probatione in plenam, semiplenam se miplena majorem et minorem, multo minus lucri faciamus in processu criminali, quam in processu civili. 2. In probatione plena, si reprobatio verosintilitudinis gradu ni secuta est, judex ab insianua absolvore debebit. Quod quidem non facile accidere poterit, si crimen, ab ipso judice conspectum,
probatum aut reus coiissession convictus est. At in probatione non artificiali, reprobatio tum Ocum habero potest, quum Per 'io es sive per artis mixos crimen probatiun es Porro qua ritur, num robati inuicti possit seri, quiu reus proliniimio
50쪽
non artificiaIi convictus es Si theoriam conflant pris qui volumus, id assirmandum est, sed in rerum usu rarissimo ejusmodi casus Rcciderit, nisi liuo reseras, accusatum probasse, se ipsum alibi esse commoratum, quod quidem nihil est nisi probatio conclusionibus octa. Contra negari non potest, reum in hac ro ramrobationem indicus su tam eo usque producere posse, ut ab instantia, abs endus. Saepissimo reprobatio locum habebit, ubi crimen indiciis probatum est. Sed hoc ipso loco omnia pendent ex singulo, quod accidit, crimine, et monendum est tantum, ne misceamus indicia,q uino G mirari men' vocamus, vinciis, qua excusailani ac basi exemtionis, quo ρ---θωω, - - tum verisimis Exceptio, quae poenam excludit, ut per se intelligitur, omni bus probandi mediis probari potest, et id iitrum pleno nec ne sactum sit, ex communibus juris principii dijudinandum est. Utiquo dubitandum non est, qui reiis, si ex gr. confestione convicius emexceptionem ex indiciis repetitam eo usque probare possit, ut ab instantia absolvi debeati Exemplo sit hoc homicidii accusatus, ad necessitatem desensionis Probandam, profert, interiectum pravis fuisse et indole et moribus, iam antea pluries sibi viso iuinatum,
Causa et conditio, qua judici reum ab instantia absolvere Ii-bat, in eo, ut hucusque demonstrarimus, continebantur, ut in centiam rei dubitare deberet; dum eundem tamen plena probatione criminis vincero non poterat. Si igitur via sit, qua tali in re reus judicem, ut innocentiam non dubitet, movere Possit, qua reus se