장음표시 사용
151쪽
Sancti Gregoriinium Subdiaconum, ut simul cum
Campaniae Iudice, de perpetrato facinore inquireret, ac sententiam ferret. Ex dictis autem probatur Otempore Italiae Episcopos immediate Romano Pontifici tamquam suo Metropolitano subditos , ad ejus nutum a propriis Ecclesiis ad alienas quandoque migrasse, eorumque Ecclesias aliis Episcopis eadem auctoritate suis
v. Poth primas iis Ecclesiis curas im-k tab, si penses, altera caris sibi monasteriis
si sollici servavit. Itaque egestate laborantibet, ii bus munificentissime subvenit . Ab ,h I, 8 Episcopis gravari se vexatique con querentes Monachos in suam tutelam 1iis cepit, inhumanum censens cis in-t ei dicere suis in monasteriis Missarum celebrationem , mortuorum sepultu iam opse spectandum humilitatis, equitatis exemplum omni bus Praesulibus praebuit , erga MO-nacho S. Theodori in territorio Panormitan . Gregorius servus Dei
Presbyteris Abbas hujus monasterii oblat, libello supplici conquestus
fuerat fines postellionum suarum ab auctoribus Ecclesiae Romanae suisse cnd. d. s. pervasOS. Quapropter Petro Subdia - cono, qui edis apostolicae negotia Patrimonia tunc in illis oris cu- rabat, praecepit S. Gregorius ut res quas repetebat Abbas, restituere se-stinaret, sit eas continuis annis qua
draginta quiete coenobium possedisse probaretur. Ubi ' privilegio Ecclesiae Romanae, concesso a Justiniano, uti noluit quo videlicet Abbatem ad centenariam possessionem probandam cogere potuisset. vr Aliud erat . Theodori monalic stu ita, o rium apud Messsanam , in quo reanachos o cludi voluit Monachos civitatis Tauri apud Brutios a barbaris sugatos, per totam Siciliam sine Rectore a. g-ntes. Qua de re scripsit tum aiFelicem Episcopum Messan ensem tum ad Petrum Subdiaconum jam
Papae ita. Lib. u. Ilaudatum. Alia sanctissimi Papae Epistola Monachi quidam Surrentina dioecesi cadem vagandi licentia abrepti, peculio insuper studentes, ad ossicium revocantur. Nonnulli quoque ex istis erronibus, usque ad tau-
tum nefas prosilierant, ut uxores pu g Itblice duxissent, de quibus scribit ad
Anthemium Subdiaconum, ut omni vigilantia perquirantur, in monasteriis digna coercitione tanti sagitii poenas luere cogantur . Usque m .is adeo monasticae stabilitatis assertor fuit, ut Clericis in monasterio conversis nullam ad Ecclesias in quibus prius militaverant remeandi licentiam relinquendam censuerit , multo minus ad alias transeundi nisi eos ad sacerdotia assumendo judicaverit EpiscopuS. Quanta fuerit sanctissimi Ponti si Ep. q. cis de ordine monastico sollicitudo id vigilantia probat alia ad eumdem Anthemium epistola, qua duo praecipit non leviter pretetereunda. Unum est ut mulieres quae hostium metu ad Eumorphianam insulam confuge
rant, inde amoverentur, ne Ona
chi hanc insulam cincolentibus occasionem lapsus praeberent. Alterum est
ut ante annum aetatis octavum de cimum nulli adolescentes ad monasticum habitum hac in infula , in Palmaria o in aliis insulis susciperentur . Quia, inquit providus Pontifex , dura est iu infulis congi gatio Monachorum hoc si , quia durisi mam vitam hic agebant Monachi
propter aeris inclementiam is rerum ad vitam requisitarum tenuriam Perperam autem eo hoc loco quidam arguunt, hic desinitum absolute S. Gregorio tempus professionis monastic: cum ibidem jubeat pueros his in monasteriis repertos infra
annum celatis 18. Romam transmitti, proculdubio ut in monasteriis ubi mitior esset disciplina posent institui. Verum de his jam diximus libro
152쪽
si sancti Gregorii primo mi nota ad hanc Episto-
Αd restauranda, construenda. tiam nova monasteria, aut his in D si insulis aut 1 adjacentibus, usus est
Gregorius morosi Abbatis Opera ut ex variis hoc anno scriptis Epistolis intelligimus Monachi in insula1nontis Christi degentes a regulae monasticae praeceptis penitus exorbitarant nec qui habitabant in Insula Gorgonia religiosius leges suas ob
servare serebantur . Haec erat perturbatorum, iniquorum illorum temporum conditio , circumstrepentibus undique armis, inter quae leges e tiam sanetiores aut silent aut vix audiuntur. De fratrum tamen illorum emendatione non desperans Grego
rius, Horosio Abbati jam laudato in mandatis dedit ut haec monasteria visitaret, tamquam edis apostolicae Legatus, quae correctione digna in Veniret, ea satageret exstirpare atque Monachos ad meliorem frugem
Neque vero propter nonnullorum tiri ' h. Onachorum corruptos mores amo. steri vis monastellis excitandis abstinendum ς0xst xμ λ μ judicavit equus bile rerum aestim - P. Sa tor . Quinim m. cidem Horosio
Symmacho defensori praecepit , ut praeter monasterium a Labina religiosa femina nuper redincatum in Corsica insula, ad quod instituendum Monachos a Gregorio postulaverat Symmachus, aliud in loco ejusdem insulae munito aedificari curarent Quatenus , inquit, infula ipsa qua monasterium nunc usque non ambuit, etiam tu hi A conversationisti meliorari debeat. Sed in rebus monasticis diutius non est immoran.
.uti Ut Episcopi vidua bompens jubct
Viduarua Apostolus quod etiam de suppedi-
tando victu caeterisque vitae necessaris elisim i est intelligendum radicirco Gregorius 'pix non olum eas pncopis p commendavit, sed tueri quoque ac in ege' state sublevare semper ipse curavit.
Hujus autem paternae erga eas carblatis argumentum est imprimis pistola 39. libri 1 qua imperat Anthemio Subdiacono Ecclesiastici Patrimonii curatori in Campania , ut mille modios tritici, octoginta mlidos tribus croget viduis necessuatem patientibus. Annuam fuisse largitionem hanc ex Ep. 9 ejusdem libri conjicimus. Exordium prioris Epistola nos docet, nihil sancto, pio Pastori cordi magis fuisse , quam
pauperum curam et praecipuamque a ctorum, procuratorum ipsius pro
vinciam sui sies, indigentibus subsidium
ferre ad quod coram, scriptis eos hortabatur . At ii ossicio suo negligentius incumberent , pauperibus praesto non adessent, acrioribus Gregorii increpationibus fimulati suae socordiae stitim poenas da
Ex tribus viduis modo comm moratis erat Pateria thia seu amita aut matertera S. Gregoriici quam etsi viduam expresse non dicat , iamnuit tamen , dum eam aliis viduis annumerat, de ipsius filiis loquens, de viro tacet. Tanti Pontificis exemplo discere possunt Episcopi consanguineis, proximis suis Celsi ditari bonis Ecclesiae non debeant miscricordiae tamen viscera non claudere sed inter alios pauperes illis locum clare. Si qui autem propinquitate sibi conjunctos pauperes a se repellant, videant ne superbo id pudori adscribi possit.
Cum beneficia conferre, non Ce Munera mnerare cuperet vir muniscentivimus, n. beatius esse dare judicaret qu1m si
a scripsit S. Gregotius ad illos Mona suisse Legati aut Vicari apostolici auctori chos L Suid uia dispo ia .rit morosius G tatem. velut a me istosi iam , tum debita ove b Lib. I. Epp. a d 62. renti custodite. Qiro probis ipsi collatam
153쪽
sancta Gregorii Papa Vita. Isb. ILiccipere, munera renuebat , ut ex centur , docet p. ad
centur , ocet p. a Demetriumetu; Epistola ad Felicem Messanen Neapolitanum Episcopum ipsosque
sem hoc anno scripta potissimum di scimus . Mimirum intelligebat se ideo in summo Ecclesiae fastigio constitutum, ut a se in subditos dona copiose sponteque defluerent, non , inverso ordine, a subditis ad se re
I. S. Gregorii misericordia in hareticos per prudentiam temperata ad communionem etiam interposuio Lib.1, pnis animae periculo facile suscipiendos. Ne tamen summa haec indulgentia in nimiam remissionem de clinaret, aderat moderatri prudentia, quae maxime eluxit in responsione ad quaestionem de unica aut trina mersione baptismi a S. Leandro Hispalensi propositam . Ritus apud Arianos receptus erat tribus vicibus in conserendo baptismo mergere, sed orthodoxi unica sussicie-II. uomodo se gesserat erga schise bat mersio. Nupei ad sidem catho
maticos pro tribus capitulis tumultuantes . Damnatio rium capitulorum num in Upaniis recepta Et in Galliis III. Exempla cari, tutis, quitatis Gregorii in Julicam conversi Wisigothi , auctore praesertim Recha redo Rege, Q-ctore S Leandro, pristinum ter mergendi morem retinere cupiebant Obstabant veteres Catholici , fui quodaeos . IV. Autharis Langobardorum quo ritus retinentissimi. De hac con- Rex moritur . Mus successor a troversia consultus eander , cdem gilulfus Catholicis favet. V. Quid
pro de O pro disciplina restauranda Gregorius decreverit . I.
Ouid statuerit de Subdiaconorum caelibatu . Tutida heterodoxorum fabella exploditur . VII. De Venanti monastici status desertores. VIII.
Eum S. Gregorius ad poemtentiam hortatur . De Monachorum conjugiis quis sentiendum.
s. Gienorii J Ecclesiae filios complecteretur ,s, ' fatis superque demonstrant quae X ἶ ἡ I ' ejus Epistolis primo Pontificatus an ptismate tertio mergobatur temperata. O scripti jam eruimus. Nunc ve-Lio.4. V Iq. ro de ejusdem in alienos, videlicet haereticos aut schismaticos imo etiamin Judaeos misericordia, quaedam iiDdem ex monumentis depromenda apostolicam adeundam censuit, eaque inconsulta nihil decernere est ausus, antiquam ' patrum suorum secutus
consuetudinem . Scripsit itaque ad Gregorium, in utramque partem disseruit, varias tum pro unica tum pro trina immersione rationes exponens. Ad quieti tum respondit anctissimus magister, citra fidei periculum , alterutrum indiscriminatim ritum sequi licere, quia ubi una ethfides , nihil officit Ecclesia consuetudo diversa. Addit tamen Sed quia nunc usque ab haereticis infans in ba- flendum apud vos esse non censeo , ne dum mersiones numerant, divinitatem ibidan dumque quod faciebant faciunt, se morem nostrum icisse glorientur. Prudentissimum sane responsum ubi quomodo se gcsserit erga omnes itque eadem est ratio cur fratribus
illos Christi, ejus sponta hostes
simul ostendemus . Mansuetudinem severitati praeserendam esse , ut inhaerelim lapsi ad veram fidem revo- nostris nuper e pravo Calvini dogmate ad nos reversis, plurima non indulgeamus, quae alias inter διαιρα censeri possint.
- Himerias arraconentis Episcopus con merium quam legesis Tom et Conciliosuluit Damasum Papam. Cuius successor Si ' rum. ricita scripsit Epistolam decretalem ad Hi-
154쪽
urim os. Eadem lenitate per prudentiam
gesserit erga attemperata usus est Gregorius erga
his, . 'pio: schismaticos , eos maxime qui proi retes id trium capitulorum de sensione illi tuante, debant ab Ecclesia . Pro schismate
isto soli tune stabant Istri Episcopi
Veneti Quamvis enim prius in Africa Mulyrico acrius conflagrasset,
his in provinciis jam sopitum fuisse
non temere conjicimus, ex tot Epistolis tum ad Illyricanos tum ad A. fricanos Episcopos a S. Gregorio missis , in quibus nulla schismatis hujus fit mentio Schismaticis autem
non accensemus eos, qui, etsi Concilium . non reciperent, orium capitulorum condemnationi minime subscripsissent, tamen ab eorum communione qui Synodum hanc admiserant, is conclamatam in ea trium capitulorum damnationem , nullatenus abstinebant. Certe pro schismaticis os nunquam habuit S. Grego. rius, sed illos tantum qui occasione quinta Synodi secedebant se aliorum communionem respuebant , ut infra manifestis documentis ostend.
Damnatio Quippe observandum est , in Hi-
paniis sece vinciis quae Romano Imperatori non
parebant quo videlicet cogente, licet Vigilius Papa reluc aretur, damnata sunt capituli haeco de eorum damnatione decretum non nisi tardius suisse receptum De Hispaniis id luculenti Isimis argumentis probat ininent illimus Cardinalis Henricus Nor illus , dissertatione historica de Synodo . cap. x. g. r. Praesertim ex conciliorum Hispaniae silentio Synodum hanc suscipiendam nulli bidecernentium , atque cx S. Isidoro qui tum in catalogo Scriptorum Ec-clas de Theocicae Mops uesten loquens, tum in Chronico, Justini 1-num Imperatorem quod Episcopos intra imperii fines, a tria capitula damnanda compulerit , liberius redarguit.
De Galliis idem probatur. Tomo ' : GH ij seu in appendice ad opera S. Leonis Papae magni, in observatione ad Iudicium Chrodoberti Turonensis Episcopi prolatis etiam Uigilii Pelagi Pontificum Epistolis id non obscure significantibus Sane qui diu vixerat in Galliis Columbanus , ita sensisse satis aperuit in Epistola ad Bonifacium V ubi inter caetera haec contra Vigilium Papam intorque Vigila itaque, quas Papa , quia forte , . a uetiti
non bene vigilaoit Vigilius , quem ' .
caput scandali isti clamant, qui vo-fer. bis culpam injiciunt . Et si vero de Columbani doctrina, ritibus mota sit quandoque in Gallicanis Synodis
suspicionem erroris aut schismatis adductu est ob trium capitulorum
Si intra lineas istas sese continuin sento striae Antistites , satisque habuissent toties decantatae damnationi non subscribere, communionis caritatis vinculum non abrumpendo , a minime schismatici audivissent. At nunquam tumultuari cesiarunt, in Romanam Sedem debacchari . Eos
tamen eorumque antesignanum Severum Aquil ejensem seu radensem Episcopum relapsum reversum ad ejuratum prius schisma S. Gregorius affecti paterno ad pacem invitavit, ad Synodum Imperatoris jussu celebrandam . Johannes Diaconus reser Severum tunc apostolica simul imperi alique jussione coactum ,
imminente maragdo , a Vennam Libo .Ep. Is
venisse , ubi veritus cum rcgorio Synodalem subire conflictum , mediante Johanne Ravennate Episcopo, ad unitatem Ecclesiae rediit, a qua
paulo post eum resiliis testatur subrepta quoque Mauricii ustusti jussione qua praecipiebat ut schil htici redire ad i nitatem Ecclesiae mi tant b. ni me cogerentur . Verum quae hic ' 'i' narrat Johannes, prius contigerunt, ut patet ex Paulo Diac no . Constateni in
155쪽
enim Smaragdum Exarchum jam locum cessisse Romano, quando regorius Severum litteris suis ad pacem compellavit. In iis quoque . Gregorius meminit tum reditus Severi ad Ecclesiam , ut ejusdem recidivi lapsus in schisma r Quantum , inquit , incorporatum te a m pridem
fuisse in unitate Ecclesia avt ι fue
ramus , abundantius nunc dissocia tima catholica focietate confundimur obturavit aures Episcopus schismatis incentor cum suis sociis; at de paterno erga perduelles affectu nihil remisit sanctissimus vir , ut ex aliis ipsistis Epistolis infra ostendemus. Ipsos etiam Iudaeos non solum re- Exemplaca quitatis sed etiam caritatis Gregotii 4 periculum secisse jam demonstremus.
Gregorii in Petrus Terracinensis Episcopus, Ju- η ηψβ deso, de loces ad celebrauda folibitates sua convenire consueverant, vulerat , assignato tamen
alio loco, ubi libere possent religionis causa congregari. At Paulo post eosdem inde quoque migrare coegerat. De injuria sibi facta Iudaei conquesti sunt apud Papam , qui Petro Lib. i. D. 3 rescripsit: Si ita est , volumus tua Fraternitas ab hujusmodi se querela suspendat ad locum quem cum
tua conscientia quo congregentur ad
pii sunt, eos, sicut mos fuit , ibidem liceat convenire . Eo enim quia religione brsiana discordant, au-fuetudine , benignitate, admonendo
suadendo , ad unitatem dei necesse
est congregare ne quos dulcedo pradicationis, praeυentus futuri judicis terror ad credendum invitare poterat, minis, terroribus repellantur vid. D. r. Huic sententia prorsus consona
sunt quae paulo post ad Virgilium
Arelatensem, ad Theodorum Massiliensem Episcopum scripsit, videlicet Iudaeos ad baptismum suscipien- dum cogi non debere , . ne necesar ita. Lib. II. 1ssitate potius quam voluntate Christiani fami, ad pristinam superstitionem relaberentur , indeque deterius morerentur , unde renati esse videbantur Delinquentes tamen Iudaeos, maxime si periculum foret ne contem tui esset Religio Christiana , coercere quantocius satagebat . Hinc ubi accepit Judaeum quemdam Ecclesiae Venafranae ministeria seu vasa sacra quod legibus interdictumo comparasse , praesertimque calices duos jussit Anthemio Subdiacono, ut em torem per judicem provinciae faceret conveniri , e ad sacra illa cimolia restituenda cogeret, relegatis in poenitentiam Diacono aliis Clericis sacrae supellectilis impiis venditoribu S. Nunc Langobardorum res primo Gregoriani Pontificatus anno gestas summatim attingamus . Hoc anno
exstinctum fuisse Autharim eorum Regem discimus ex Ep. 17 libri I. prolato Regium usque in extremis Brutiorum finibus Langobardorum imperio Paulo antea princeps Arianus suae sectae propagandae gelo abreptus, edicto solemni prohibuerat, ne suorum gentilium filii in si de
catholica baptizarentur. At non multo post Deum expertus est vindicem pro hac culpa a vivis est sublatus Eum veneno interiisse narrat rerum Langobardi carum Scriptor, postquam sex annis regnasset. Cognita ejus morte Langobardorum duces optimates, Papias convenerunt, de succestare eligendo deliberatur . Quibus in cornitiis unanimi sententia decretum est ut Theo-
delinda spectata prudentiae virtutisque Regina, regni gubernaculo semper assideret, quem mallet ducibus in maritum sibi, in totius gentis
Regem deligeret . Illa habito cum
Cur id actum , docet p. decina huius libri Nimirum Synagoga ita erat ciscletiae proxima, ut inde cile audirentur voce psallentium adaeorum . Vide etiam, lib. I x. p.
156쪽
Cuius suetessor Agi. Iulius favet Catholicis. Lib. Iv. e. c.
r I auranda Cregoriusti ecreverit Lib. r. p. 42.
16 Sancta Gregorii Papa Vita. Lib. II. majoribus natu consilio Taurinatium peditari, ut ex iis etiam subsidium
ducem, Agonem seu Agilulsum no ad victitandum haberent Monachi, mine, in regni thalamique consor qui de eorum mendatione sollicitutem adscivit cui Mediolani in re dinem gererent. quenti totius gentis conventu impo Ambitum in Clericis comprimere sita est , ut habent scriptores Me satagebat. Unde Liberatum Diaconum diolanenses, corona aurea ex incluso ambitionis spiritu inflatum disten- ferreo circulo dicta ferrea quae e tum , in ultimo inter caeteros Dialeberrima deinceps evasit. Tanto e conos loco stare uisit, quo humine fico sibi devinctum Agilulsum Theo litati, subjectioni assuesceret Epi- delinda catholicae fidei ardore incensa scopos de crimine postulatos, in Con- impulit ad eamdem fidem amplecten cilio de more judicari , neque aliadam, si Paulo Diacono credimus . quam Synodali sententia deponi Regis vero exemplum secuti magna praecepit Clericos peregrinos absque ex parte Langobardi , Arianismum Episcopi sui cessione seu litteris di ejurarunt. Quod tamen de suscepta mi sibi iis non recipiendos aut in cardi. catholica fide ab Agilulso Paulus ait, nandos esse statuit . De Subdiacono tardius factum intelligimus ex S. Co rum coelibatu quid decreverit, nunc lumbani ad Bonifacium Papam Epi morosius explorandum. stola non ante annum o 7 scii pia , Pelagius Papa I ante triennium quo tempore ex Langobardorum legem coelibatus Sicilia Subdiaconis, adhuc erat Arianus, de eo namque more Romanae Ecclesiae imposues loquitur Fertur enim dixisse, si et i jusseratque ut qui iam uxorati certis in sciret, ct ipse crederet .Ejus essent, ab uxoribus separarentur rei causa Columbanus librum contra quod durum Gregorio incompetensque Arianos composuit, teste Jona. Con visum est , ac plurimis peius caden. stat nihilominus Agilulsum , etsi non di periculis obnoxium. Hoc itaque dum orthodoxam sequeretur fidem , decretum ita temperavit sapientissi- Catholicis multum favisse , b ipso mus Ponti sex, ut sineret conjugatos regni exordi, quod etiam expertus Subdiaconos uxores retineres, ea lege est S. Columbanus ab eodem aeni ut ad sacros ordines nunquam per-gne e ceptus venirent: Quia nititus debet ad mi- Gregorius audita Regis Autharis isterium altaris escendere, nisi cu morte , scripsit ad universos Italiae jus castitas aute susceptum minister tum Episcopos, ut Langobardorum par fuerit approbata. De caetero prohi-vulos in Ariana baptizatos ad a buit ne deinceps Episcopi Subdiacotholicam fidem conciliares, imminente num ullum ordinarent , nisi qui vi- maxime gravi mortalitate , cui arent: cturum se caste promitteret . His postea vero ad resarciendam in Italia exploditur sabella quam , Centuriato. Ecclesia disciplinam, quae inter bar res Magdeburgenses ex conficta nobarorum heterodoxorum gladios pes mine . Udatrici Augustaui Episcopi sum data fuerat, mentem adplicuit . Epistola ad Nicolaum Papam deprom- De Sacerdotum aliorumque ex clero serunt; scilicet nostrum Gregorium lapsorum poenitentia sollichus , jussit prius uxores Sacerdotibus solemnicos in pauperrima monasteria ubi decreto ademisse; at cum ex piscina regularis observantia vigeret, retru sua capita infantium ad sex millia
di, eisque sulficientia stipendia sup extracta fuisse a piscatoribus intelle
Quid statue.rit de Subis diaconorum coelibatu Lib. I. D. Φ lib. Iva Ep. q.
aambris hujus meminit S. Leo p. 2.
nale conceditur , ut, ιι babent , πο
tamquam nou abentes , qui non habent, permaneant singulares Vindicias hujus importare vide apud Dinium. E. V.
157쪽
tincti Gregorii Papκint, hocque in anticidium sibi tri
bueret non dubitabat enim tot ia-fantcs ex furtivis Sacerdotum ornicationibus aut adulteriis natos de cretum suum refixisse, de tanto scelere poenituisse. Quot verba hic , tot putida stolida legis mendacia. Qua ratione in piscinam potius Pontificiarum aedium projecta isthaec infantilia capit , quam in Tiberim , aut in cloacas publicas ΘCapita inveniunturis numerantur,
quid de reliquis cadaucribus factum est' Quasi verisimilitudinem ci mi
nil nam habeat infantium illorum parricidas quorum adeo intererat tantum scelus occultare, projectis ex condicto in piscinam Pontificiam occisorum capitibus, illud ultro quasi per bidum Voluisse publicare Quam perfrictae vero frontis sunt, qui volunt Gregorium poenituisti, quod Presbyteros ministros acros, legi coeli batus adstrin erit, cum nec ipse talis legis unquam auctor fuerit; quippe quae semper saltem in celesia Latina fuerit observata , ubi vigebant canones nec ullum fere sui Pontificatus annum elabi si verit, in quo de majorum Clericorum coeliba tu aliquid non scripserit . Lege praesertim sequentes Epistolas lib. I. Epp. q. r. lib. v. Epp. 26. 36. lib. IX. p. 6 o. lib. x. Ep. 62. lib. XI. Ep. q. ad secundam interrogat , respondendo , ubi de Clericis loquens quibus liberum es uxores accipere , excludit eos qui sacris inordinibus sunt constituti denique lib. III. Epp. s. 36. Caeterum operae pretium non est, pluribus argumentis fabulam hanc explodere, quae statim evanescit, cum expenditur quo temnore vixit S. Udatricus Episcopus . Neque enim coaevus esse potuit aut Nicolaia aut II. Qua de re consulendus est Em.
Vide de Castro nota Uide p. 13. lib. I x re lib. M. Epp. Tom. XVI.
Card Baronius ad an. 9 I. num. I.
Haud minori et Gregorius cavit Monachorum castitati famae quam Clericorum, ut praemonuimus cap. superiori num. 6. Et quidem arctilii me alligatos illos voto seu proposito castitatis perpetu e censuit, ut ex ipsus ad Venantium Epistola hoc anno scripta extra dubium ponitur Venantius Patricio genere in Sicilia, ut videtur, ortus, vitam amplexus erat monasticam, verum relicto postea monasterio uxorem duxerat V nomine Italicam , aut ad prius ductam redierat, ex qua duas filias Barbaram An toninam fuscepit Tunc temporis aliquos Monachos uxores publice duxisse dolet S. Gre gorius lib. i. p. a jubetque ut ab ipsis avulsi, in monasteri una retrudantur , ut jam observavimus Suspicatur noster abillonius tali.cam fuisse Venanti parentem , non uxorem; at quod tanti viri pace dixerim, conjectura haec ruit lecta inscriptione Epistolae 123 libri x. Non firmiori fundamento nititur Cancellarii Italiae titulus qui gratis
huic Patricio confertur , ex corru
piis epistolarum inscriptionibus quas
habent codices editi, non vero manu exarati Barbaram, Antoninam ante Venati lapsum natas nihil cogit dicere Uenantius aliquot annis ante susceptum a Gregorio Pontificatum monasterio excesserat . Ejus natae litteris Gregorium compellarunt undecim ejus Pontificatus anno , una sorte duodecim , altera decem annorum. Quid supra illar aera tem
Non magis abhorrebat a sanctissimi Pontificis pietate , virgines nobiles et ex iniquis nuptiis natas honorisiice salutare ac tueri, quam ad ea rum parentes Venantium Italicam iV verentissimis, amicis verbis eri
v II. D Venantio Nonasticitatus deser.
158쪽
vIII. Eum S. Grevor ad poerii tentiam Iiortatur.
18 Sancti Gregorii Episcopum ob repulsas Venanti ob
lationes pedarguere . Parumper extra metas cxcurrimus, viri doctisti. mi conjecturas expendendo , nunc
ad id unde digressi sumus redeundum. Gregorius ad Venantium toposi- ti monastici desertorem gravem pistolam scripssit, ut eum ad poenitentiam hortaretur, quae facile legi potest. Notatu praesertim digna sunt verba haec : Aηanias pecunias Deo voverat, quas post diabolica et ictus persuasione , subtraxit. Sed qua morte multatus est, cis . Si ergo ille mortis periculo dignus fuit , qui eos
quos dea erat, nummos Deo abstulit
considera quanto periculo in divino iudicio dignus eris, qui non numm9S, sed temetipsum Deo omnipotenti, cui te sub monachali habitu devoveras,
subtraxisi Considera judicium Dei
quid mereatur, qui semetipsum Deo vovit, continuoque mundi desideriis irretitus, mentitus est quod toti . Quibus verbis quid exprcssius ad votorum monasticorum obligationem adstruendam rancesta Monachorum
Sanctimonialium conjugia diu antea tricius Papa tamquam publicis legibus, Ecclesiastico uri contraria damnarat, scribens ad Himerium Tarraconensem piscopum . Suffragantur Concit Calced. an. 6 dc
Cartagin IV cui subscripsit Augustinus capit. 1oq. Docere tamen videtur Augustinus , conjugia eorum qui continentiam voverint, adulteria non esse , quamvis eorumdem lapsum quovis adulterio pejorem censeat Sed hoc vitium nubentium esse contendit, non ipsarum nuptiarum , quae sanae sunt, nunquam damnanda . Ita vero loquitur sanctus Doctor ne Manichaeis nuptias damnantibus consentire videatur. Hanc quaestioncm sibi propositam attingit S. Ber- nardus lib. de piaecepto dispen-
Ioquimur de politia Ecclesiastica apud
orthodoxos observata . Quod spectat ad V vandalos Arianos , suum in Africa Patriaris cham habebant. Duos eoruu Patriarichas nois
Papa Vita. Lib. II. fatione cap. 7. at nihil decernit Non resipuit Venantius: neque tamen ab eius amicitia i csiliit Gregorius, sperans opportunius aliquando sibi tempus adfuturum, amicum ad poenitentiam iterum adhortandi Sane audita postea gravi qua decumbebat aegritudine , de ejus salute sollicitus scripsit ad Iohannem Syracusanum Episcopum , ut de anima ejus :: F 'o'
cogitare debeat, exhortando , rogando, Dei terribale judicium proponendo ineffabilem ejus misericordiam promittendo, ut ad habitum suum redire vel in extremis debeat, ne ei tantae culpae reatus in aeterno judici obsistat, Verum quid inde secuttim sit, ignoramus. De Venantio adhuc postea erit agendum . Nunc e Sicilia in A. fricam transmittamus, ubi Pontificia S. Gregorii auctoritas, sollicitudo pastoralis, primo anno quo Romanam ascendit Sedem , innotuerunt.
I. Ouid de Trimatibus inter Africa is ernos Episcopos . GrGorius decreverit. II. Num Columbus tincmidiae rimas esset. IJI S. Gregorii labores in Donatissas. Quo successsu. IV uuadam notatu digna de reis Episcopiscit dicandis. De Ecclesia sicis immunitatibus . De litibus. a quibus Monachos eximit . . Travas consuetudines tollit . I. De Monachorum s lamentis . VII.
Sacerdotum VIII. Oratoriorum dedicationes tunc percelebres. IO erat apud ' Africanos E 1.
IV piscopos, ut singulis in pro
vinciis inter eos loco Primatis aut ter Africa
Metropolitani haberetur, qui ordi ' , 'o ἡ
natione ore antiquior unde non ortus e. primas, sed senex, aut primae Sed is
minat Victor Vitensis, Jocundum QCyrylam, qui ut puto successive sederunt. Conissulatur Victor Vit. Histor rianual pe Ie
159쪽
sancti Gregorii Papae ita. Lib. II. Episcopiis vocabatur Sola Carthagi gorio ad Columbum scribentenensis Ecclis , inter ceteras diver-
sarum provinciarum Africae pene innumeras primatu perpetuo gaudebat
Cum itaque Sedus episcopales etiam in exiguis ignotisque vicis essent institurae hinc ignota fere obscuraque Africanae ccusiae notiti an saepe
fiebat ut ignobilis oppidi piscopus
reliquis provinciae suae Episcopis tamquam Priinas ne esset . Quod cum incongruum S. Gregorio visum suis. set, ut reapse erat , optimum essest judicavit primo eligi Pri natem noue ordine loci, videlicet aut propter
antiquitatem ordinationis, aut propter edis dignitatem concelli sed hab ta potius morum ac meritorum ratione. Secundo rimatem non passim, sicut moris erat , per villas sed in una civitatum restideres, quo facilius Donatistarum in Africa gras. santium insidiis, conatibus resistere valeret Tertio prohibuit ne hi qui ex Donatistis ad Episcopatum per- Venerant, Primatis dignitatem possent adipisci . Loquitur autem de Donat,stis ad fidem, unitatem Ecclesiae reversis Suociat, inquit, illis commissae sibi plebis tantummodo curam gerere; non autem etiam illos
Antistites quos catholica des in Ecclesia sinu, edocuit, genuit, ad obtinendi culmen primatus anteire Haec Gregorius ad Episcopos Numidae scribens, ratas habens reliquas eorum consuetudines , qua S
sibi servari supplices a Pelagio Ι.
Qui Columbum Episcopum, tunc u V c. Primatem V Numidiae fuisse cum Ba-Iunibus mi ronio asserunt, a vero prorsus abervi mi, 'fue rant, refellunturque ab ipso metrarc-
v x Observa sanctae Sed is apostolica auctoritatem , ad quam videlicet pertinet re in o. tissimarum colesiarum confirmare consuetu'dine . a magis eluxerat longe ante in . Leone , qui rogatus Ecclesiae Alexandrinae post Romangm secundae civilegia confirmaVlt. Improba, inquit ' ωιorumdam ambitions fervato verorum yrivilegiorum iure Iollicitus obviavi . . . teneat fraternitas tua
que erga rimatem Synodi tuae est . b. tir.
follicitus. Ad eum scripta est Epi ' '
stola 9. lib. sit in cujus titulo legitur : Adeo dato Episcopo Trimati provincia et lymidiaci eumque hortatur . Gregorius ne ocium prima tus, quod Deo auctore habet, studeat tota intentione fuaciter ex bibere Paulo infra suadet ut Columbum prae caeteris adjutorem adhibeat in omnibus. Adeo dato successit in Pri-inatu Victor quo in Epistola 18. lib. II ad Columbum scripta ctor fratri, coepiscopo nostro, iii
primatus inter vos locu n tenet curavimus scribendum . Ad Columbum tamen in praecipuis provinciae Numidiae negotiis scribere solet sanctus Papa quasi vicarium S. Sed is eum constituisset, quod nihilominus nulli bi factum legitur. Singulari Gregorii erga Ecclesias lat. Africanas diligentia praestitum est ut . re p. a. prius tumultuantes Donat illae, an hi si,' '' dem quiescerent. Nimirum satis non fuit vigilantissimo Pastori adversus L b. r. h. illos lupos in gregem Chri sti Cevientes, alios sibi subditos Pastores ad H,
vigilantiam .constantiam excitare, 'scriptis ad eos plurimis Epistolis
milictaque negligentibus 8 mercenariis poena ; sed etiam Gennadium Patricium QExarchum Africae , qui multis bello raresare gestis illustris
erat, rogavit ut haereticorum contra Ecclesiam catholicam colla subrigentium conatus comprimeret , ac superbas eorum cervices inflecteret omnemque adimet et nocendi licentiam. Postea cum rescivisset Panta-lconis Africae Praefecti nimia in haereticos indulgentia factum esse , ut H eorum
suorum consuetudinem decessorum, is om- provinciales suos piscopos . . . congrua si bi auctoritate di ponat . Numicli ex septem Africae provinciis secunda era post provinciam proconsularem cujus caput Carthago , recensetur in notit Ia Africae, quam contule in nova edir. histor. V vandalicae persecut.
160쪽
Quo succes. iii Lib. v. EI S. IV. Quadam notatu di. gna , de reis
Epi . copis iudicandis Lib i. p. 33 De Ecclesia, ilicis immu. iii intibus
eorum audacia in dic cresceret, insolescerentque in Ecclvcsiae catholicae Saccrdotes, ab is antizatos iterum bapti Eandes de socordia Praefectum increpavit, quamque gravi peccato subjaceret, reserpendi occasiolum har. res tribuendo, liberrime admonuit. Tandem requentibus . Gregorii monitis tum ad Episcopos, tum d Praeiectos Magitti a tus , tum ad ipsum me Augustum , habitum es t concilium in quo, annitente praesertim Dominico Carthaginensi Episco po totiusque Africae Prima te con stitutum ei iuυιsjgandos esse ab Episcopis haereticos, compescendos quod decretum qui exsequi neglige. rent, bonorum ac dignitatum privatione esse plectcndos Laudavit Pa pa Dominici gelum; neque tamen Θmni ex parte probavit decretum de
spoliandis qui ea ligentius hac in re
cumberent piscopis . Resipuisse tandem Donatistas aut ' quievisse inde autumamus, quod sanctus Ponti sex ad Dominicum ad alios Africartum Episcopos tum Imperatoris ministros deinceps frequentius scribens, nul quam de illis coerccndis amplius agat, post Indictionem xiv.
Cum caetera quae primum Grego riani Pontificatus annum commendant, fusiori stilo prosequi non , ceat, quaedam tantum ex ejus Epistolis nondum supra delibatis decerpemus notatu dignior . Episcopos non nisi a Synodo judicari volant
etiam si graviorum noxarum rei se rent, ut in causa Blandi Hortensis
Episcopi non obscure significavit. Septa Ecclesiastica tunc habita pro asylis uobat Epistola 37. Quae vero loca per septa Ecclesiastica debean tintelligi, docent notae ad hanc Epistolam
Cum a strepitu serens multum abhorreret vir sanctissimus . si qua
Iege Donatistarum historiam novissimae Optati operum editioni additam .praesi.
De hujusmodi proestratore loqui vide.
litigandi occurreret occasio inter Upis opos, Clericos, Monachos, etiam. laicos nobiles suadebant ut pro componenda controversia eligerentur arbitri, qui nullo vel minimo sum tu, piaecisis dilationibus frustratoriis, jus i. cuique litigantium tribuerent. Ipse si qua oraretur quaestio de finibus fundis, inter actores Eccl si a Romanae qui ejus praesta curabant, ii cinorum agrorum posscssorcs, huius modi jud scis ligi volebat. Quo niano esset erga lites , non potuit melius prodere quam his verbis 2 Mi solum nunquam mota suscitari
volum s verum etiam qui prava foris admoventur, sopire modis miribus festinamus. Quanto studio Monachos a foren qui bassibus clitigiis strepitibus curare . hi ' submovere tessatur ejus Epistola 69. cum enim Iohannes Abbas ipsi suggessisset plurima se habere pro monasterio suo negotia , quibus intendere vix posset citra regularis ob servantiae dispenditiis optimum visum est provido patri ut hujus monasterii tuendi contra litigantes cura commenda et u b cuidam Fausto Romani Ex praetoris Cancellari O, eique salarium pro impensa opera constitueretur . Expcdit enim , inquit, par vo incommodo a strepitu causara fervos Dei quietos Visere; ut 9 tilitates cella per negligentiam non pereant, fervorum Dei mentes ad opus Dominicum liberiores exsistant Haec videtur prima commendatariorum Abbatum origo qui utinam talcs orent ut crvos Dei ab omnibus negotiis eximercnt, non in lites
In p. 44. Petro Subdiacono ple V raquc Ecclesiae iatra mons in Si sis eludines cilia curanti, praecipit emendare plu- lii 'rimas consuetudines, quibus Eces etiae colonos veXari noverat, quaecum quetur . Gregor ad Iohannem Abbatem scrubens lib. iii p. 3. In cauila istis proιμ- ratorem , is tu au la tionem is ad ratio