장음표시 사용
171쪽
sancti Gregorii Papa Vita. Lib. II.
III. De lauriae monachis a Iohan. P. male habitis. Lib. I x. D. Lib. II I. R/.ss.
Episcopi cellularios haberent, occasione sortasse calumniarum quibus vexatus nu Per fuerat Symmachus Papa, ut jam Eximus in notis adde-crcta . Gregorii. In coercenda etiam Iohannis Pa- inquit si autem canones non custoditis orum Uutiis statuta convellere non cognosco qui estis. Ad extremum suadet ut emendato juvene totius mali
artifice, rejectisque ejus consiliis Monachos a se male habitos in suis triarchae Constantinopolitani saevitic ordinibus suscipiat , eisque pacem
immanitate, paterna regoris pletas eodem fere tempore laboravit
quod satis probat nullum Episcopum esse, ut alibi docet, qui edis Apostolica potestati, castigationi , sit
culpa exigat, non subiiciatur . Ex Isaurice Monachis unus dignitate facerdoti insignis, in Ecclesia P. u. stibus caesus fuerat. Tanti facinoris reus ferebatur juvenis quidam Johan. ni familiaris . multorum scelerum infamia satis notus qui , ut ait Gregorius, adhuc de Deo nihil didicerat , qui viscera caritatis nesciebat . Qui insidiari quotidie diversorum mortibus per occulta testamen. ta dicebatur; nec Deum metuen S, nec homines erubescen S.
Hanc vim, ignominiam Athanasio illatam hoc fuisse nomen creditur Presbyteri hujus monachi cum Gregorius accepisset, semel iterum ad Johannem scripsit ut cri-aninis perpetrati veritatem explora.
ret. At ille dissimulans respondit, se qua de re interrogaretur penitus ignorare; sicque violatae in Monacho Sacerdote religionis invidiam deprecari volens, culpam augebat etenim vel ipsam cumulabat mendacio, vel se veterni, socordiae arguebat. Nimirum , ut objicit Gregorius, quid deterius esse potest, ream ut agantur talia contra evos Dei. ipse ue
scit qui praesto est Quis vero potesteisse Pactoris excusatio, si lupus oves
comedit, vasto nescιt Haec praefatus Papa , Johannem ad saniora consilia revocat, ad canon observandos hortatur , qui Episcopos Pastores esse volunt, non percussores.
Nova enim ct inaudita est icta praedicatio, quae verberibus exigit sidem,
praebeat. Sabimano quoque suo apud Mauricium Legato praecepit, ut de eodem negotio Patriarcham fui ossicii
admoneret. Illum statim non obtemperasse satis indicat alia Epistola ad Narsem Patricium : De causa , inquit,
Tresbyterorum, quo cum fratre meo
coepiscopo , viro reve endissimo
Iohanne Patriarcha agitur , inum adversarirem patimur, quem asseris velle canones custodire Caritati autem tuae breviter fateor quia omni Oirtute omni pondere eamdem causam , auxiliante omnipotente Deo , exigere paratus sum . In quasi idero Sed Apostolicae canones non fervari, dabit omnipotens Deus
quid contra contemtores ejusfaciam.
Athanasium ejusque socios de Manichaeorum haeresi insainatos esse
docet Epistola Α libri sexti. Quid postea factum sit disce ex eadem pistola .ex66 ejusdem libri, quam integram hic exhibemus, ut quae esset legorii prudentia intractandis hujusmodi negotiis osten damus Gregorius Albanas Presb-tero de Isauria Sicut de eis quos ab unitate Ecclesiae haeretisae pravitatis error abscidit, affligimur, dolemus: ita his quos intra sinum Dum catholicae dei professis continet, congaudemus. Et ut pastorali follicitudine illorum nos oportet impietatibus obviare se iis horum professionibus congruit favorem impendere sincera esse quae sapiunt declarare . Atque ideo, dum tibi Athanasio res tersmonasterii sancti ue, cui est vocabulum amnaco, quod in Lycaoniae provincia constitutum, contraria
intcgrae dei fuissct orta suspici ut professonis tuae potuisse integritas ap
post oblatam fidei conse sicinem abisso it
172쪽
72Sanem Gregorii Papa Vita . Lib. II. parere, ad Apostolicam Sedem cui praesidemus, eligisti recurrere, gerens
citam te corporaliter verberatum ali
qua injuste ac iolenter fecisse . Et quamquam a quae vi impulsionis ΝΠnt , canonum minime censura reci
pιat, jure habeantur in sirma quia
ipse ea dissoleti qui injustum fateri
iurique compellit sed magis illa suscipienda es amplectenda o foro,
quae ex spontanea volAntate monstratur
procedere, seu ut apud nos fecisse di.
gnsceris. Ne quid tamen nobis ambiguum potuisset exsistere , sanctissimo Jobauni quondam fratri, coepiscopo
ρiosero , Constantinopolitanae civitatiscuntastiti, de te praevidimus scriben-
Epistolis informaret . Qui saepe a nobis
1 Ad admonitus, rescribens ' innotuit, o
Misa Et δ' dicem apud te fuisse inventum tu quo plurima continebantur haeretica ob hoc se adbersus Diaetitione uam fuisse coinmotum . Visum ma ad nos stu-dtiit pro satisfactione transmittere priores ejus partes sollicita ctione
percArrimus. Et quoniam manifesta in eo haereticae pravitatis venena reperimus, ne de Au debuisset legi, tetuimus. Sed quia raunes te simpliciter testatus es segisse , O ad amputandam ambiguae suspicionis materium libellum nobis manu tua porrexisti perscriptum, in quosdem tuam LXponens , omne generaliter haereses te quidquid adbersus catholicae . deite pro filionis integritatem est, apertissime condemnasti cuncta quia, sanctae quatuor unitersales Synodi recipiunt, te femper recepisse ac recipere,
quae condemnant, condemnasse, 0ndemnareque professus es e t qu0que Dnodum quaeJustiniani Imperatoris temporibus de tribus capitulis facta est, o suscipere custodire promi si ei prohibitus a nobis codicem ipsum lagere, in quo pestiferae fraudis virus innexum est, libentissime consenni
reprcbans etiam atque condemnans eaqmnia qua contra cattilica dei tu tegritatem in eo dict. ves latenter ει- ferta sunt, nec eum te legere denuo pron Isi. Hac ratione permoti , U- quam etiam ex probati a te libelli pagina, des tua nobis catholica Deo
custodiente perclaruit, ab multe haeretica perverstatis macula juxta pro .
fessionem tuam liberum esse decernimus atque catholicum sincerae dei iuommbas professorem atque sequacem, Christi Jesu Salvatoris gratia clara
se pronuntiamusci liberam quoque tribuimus licentiam ad tuum monasterium tu tuo te loco vel ordine ibis io minus remeare. De hoc quoque dilectismo fratri Ur Constantinopolitanae civitatis antistiti, qui tu supradicti sancti Johannis loco ordinatus est, nostra voluimus scripta transmittere . Sed quia consuetudo non est,tit prius quam ad nos fas D nodica deferatur, debeamus scribere, idcircod stulimus. Sed postquam ea nobis delata fuerit, ei laec , dum opportunum fuerit, indicabimus. Huic negotio assinis est causa Iohannis Presbyteri Chalcedonensis quem eodem tempore ab ignaris accus tum de haeres Marcianistarum vel potius Marcionitarum , Iudiccs ab eodem Johanne CP deputati in-julle damnaverunt. At Papa facto Concilio eumdem absolvit, maxime
quia libellus ab ipso oblatus dei
s ceritati per omnia concordaret De hac sententi Johannem Presbyterum ab ne resis crimine liberum pronuntiante scripsit Gregorius ad Mauricium Augustum Mad Theoctistam Synodalis quoque judicii hujus certiorem fecit plum Iohannem P. Patriarcham . In ea quam ad ipsum scripsit Epistola S. Doctor aperte damnat eos qui falso abrepti et clo, haereses etiam invitis, orthodoxam fidem
profitentibus obtrudunt. Notanda sunt prae caeteris verba haec Sicut hare. tacorum pravitas telo rectasidri comprimenda, ita vera confessionis Gintegritas amplectenda . um se credi
De Iohanne Presbytero ab haeres quoque a b. soluto Lib. xv. p. 36 ct P. Ibid. p. ID
173쪽
sancti Gregorii fideliter constenti despicitur , cunctarum in dubium des adducitur , atque errores mortiferi ex incauta di strictis te generantur . Et hinc non solum errantes oves ad caulas minime Dominicas revocantur et sed etiam in-etroposita ferinis dentibus laniandae crv.
deliter exponuntur. Hoc eras, Frater
carissime, subtiliter perpendamus, sub praetextu haeresis affligi quempia iuveraciter prositentem sidem catholicam non sinamus ne, quod absit, arsim fleri sub emendationis magis specie
' . Quo autem illis obtrectatoribus
resim obji contingere Olet, utina reum obiicie n. i. -' es , in oppositum erat tu errorem
ut labitur Iohanni CP evenisse testatur S. Ghegosius iis verbis ' Ante tridunium, cogente causa Monachormn faur e , qui haeretici accusabantur, satisfactrus mihi quondam frater, conficerdos meus domuus obaunes litteras misit, quibus nitebatur Uondere eos Ερbr-
sinae γηοdi desiuitionibus confra lixisse ,
velut ex eadem Synodo certa nobis quibus ipsi ob isterent , capitula
destiua υit. Inter alia autem scriptum illic continebatur, de Adae anima quia in peccato si tua non fuerit eo quod diabolus in cor homi Os non
ingrediatur si quis hoc dixisset
a thema esset ureae cum mihi relecta fuissent, valde contri' atus fum Munet Johannis errorem haeresis Pelagi 1nae surculum Pesagianorumque in pseu
do Ephesica Synodo fetum refellit doctissimus Papa , tum in laudata Epistola, si lib. x. p. 9 ubi capitula sub nomine Synodi Ephesinae ad se ex regia urbe transmissa, as serit esse ipsam et Pelagii Coelestii prava dogmatat. De Monachis Isauria consulenda historia monastica rientis lib. v. c. IT. p s; ubi eos potius in Lycaonia vixisse dici
Quinetiam in Eccl. Graeca Episcopi quibus concessus est Palii usus , illud non toto ista tempore gestant, sed usque ad Tom. XVI.
Papa Vita. Lib. II. 73tur , quam in Isauria Certe lib. 1 v. Dialogorum c. 38. Gregorius meminit cujusdam Athanasii Presbyteri , ut conjicere licet, Monachi M. caoniae, a fides sit plurimis nasi hoc loco in nota designatis. At sauria Lycaonia vicina erant provinciae; unde non mirum unam pro alia usur. palam fui fle. Exstat libro v. p. 37 ad Heliam Presbyterum, Abbatem in Isauria, cujus discipulum Epiphanium nomine , S. Gregorius Diaconum Ecclasiae P om ordinavit Petierat Helias o. solidos ad monasterii sui nece saria; sed misit r. beneficent illimus pater . Utrum in illo monasterio degerent illi Monachi de haeresis crimine insimulati, prorsus incertum est. Ex commemoratis intelligere licet Iohannem P. non satis a Pelagiana haeresi cavisse quod de Graecis quamplurimis etiam constat in historia scientiaque Ecclesiastica parum exercitatum, quippe qui supposititia haeretica , pro genuinis Ephelinae Synodi actis imperite clidabat . Non semel cum hoc regiae urbis Patriarcha luctandum Gregorio fuit, ut suo dicetur loco
Quandoquidem de Episcopis ossicii t.
sui immemoribus a reo orio eo I astis pii α emendatis loqU coepimus , sturi co .n
operae pretium est de Iohanne R., 7 .
vennate Episcopo, propter fastum Tl . insolentem Pallii usum hoc etiam ritu anno reprehenso pauca subjicere. Hic f*--Γxarchorum Ravennae commorantium auctoritate fretus, nonnulla sibi supra communem Metropolitanorum consuetudinem usurpanda existimavit. Cum enim caeteri Pallio extra Mis .farum ' tempus non uterentur, ipse
in litaniis solemnibus, supplicationibus publicis, ex poenitentiae disci. plina institutis, novo cultu palliatus
ince recitationem Evangelii ex Isidoro Pelus. lib. a. p. 36. Idem testatur Simeon Tla es,
salonic. lib. de templo emissa.
174쪽
Sancti Gregorii Papae ita. Lib. II. incedebat, qui in cinere potius .in quaquam dissimulanda existima, h
ei licio timcaebuisset humilitatem pro sed ipsum sedulo de iis admonuit; iter . Hoc improbavit Gregorius praesertim quod amicis praesentibus modestia Sacerdotalis praecipuus as blandiretur,ibloqueretur absentibus sertor, cujus illud plane aureum di quod in servos ureret ac turpia aestum , nihil in rupiscopi cervice vomeret quod disciplina ad Vitim splendidius fulgere, quam humilita Clericorum custodiendam nult es tem set, sed tantummodo se Clericis sui, Ad Archiepiscopi sui exemplum dominum exhiberet. superbientes , Ravennatis Ecclesiae Quantum talibus Episcopis insen , Clerici, ' appulis uti quod soluo sum se Gregorius exhibebat , an . sibi vendicabat clerus Romanus irae tum erga optimos Pastores , beni- sumserunt . De his Gregorius ad num se ossiciosumque praebebat
Johannem scribere quantocius cura quod maxime erga Domitianum Mevit per Castorium S. Ecclesiae Rom. litinae in Armenia Episcopum Menotarium . Iohannes haec privilegia tropolitanum comprobavit. Is Mau- sibi suaeque Ecclesiae a summis Pon ricii Imperatori consanguineus erat, tificibus concessa respondit vir prudens , industrius , verbo Gregorio confirmari poposcit quod opere potentissimus, ad res ma- etiam is agitarunt Romanus Exarchvlis, imas gerendas efficacissimus, inquit Praeseditis, cilii urbis Ravennae no Evagrius. Hinc ad plurima, grabiles viri. Iis ergo morem gerens vissima negotia hunc adjutorem ad- Pontifex annuli , in Ravennae Archie hibere consueverat Augustus. Quin-piscopus, donec aliquid certius con etiam ejus tutela commendarat i. staret de privilegiis ipsi concessis , beros suos adhuc immaturos , dum Lu.τ n δ' Palli uteretur in litaniis quatuor anno imperii decimo quinto pericu- tantum dierum solemni ui scilicet os aegrotaret, ut ait Simocatta S. Johannis Baptistae S. Petri Apo qui in Domitiani laudes latissime stoli, S. Apollinaris hujus Ecclesiae excurrit . Cum Cosroes Persarum patroni, in anniversaria suae or Rex profugus, Mauricii ope regnum
dinationis commemoratione reruperasset, ac paulo post ad re-
Non placuit Johanni judicium hoc, ortui Antiochenum Patriarcham in a. u.i, ut conjicere licet e Epistola ad eum crucem auream gemmis fulgentem dem postea scripta , in qua queritur mississet in templo S. Sergii offeren- S. Gregorius de irrisoriis, morda dam , ejusdem Martyris basilicam cibus Johannis sermonibus. Ut autem plurimis donis ornasset quod ejus omnem expostulandi occasionem tot ope regno se restitutum crederet teret, scripsit Archiepiscopo explo conjugemque suam dilectissimam raturum se per Apocrisiarium suum prolem consecutam esse, valetudi- Constantinopoli agentem utrum nemo magna spes injecta suerat nonnulli ex majoribus Metropolitis dei Christiana apud Persas disse mi, qui tricenos, quadragenos sub se nandae ac propagandae . Hujus rei Episcopos habebant, in litaniis cum gratiam Domitianus ad Regem per. Pallio solerent ambulare si qui rexerat, quem jam sibi pluribus dereperirentur , se libenter Episcopo vinxerat beneficiis hunc enim Epi- Ravennati concessurum Pallii in i scopum Regi fugienti extorritaniis gestandi privilegium. Sic exa Nauricius obviam honoris causa mi- speratum placare conatus est humilis erat, ut eum quoqumque vellet de- Pontifex . Johaunis tamen vitia ne duceret Cosroem Christianum tune
a De his lege Card. Boni lib. I. Iterum Liturg. c. 24. . ..
v II. De Domisia no Melitinae Episcopo a
175쪽
Sancti Gregorii Papae ita. Lib. II.
factum suisse narrant Iohannes Bicla.riensis in chronico, Paulus Dia- conus lib. v. c. 17. in vana specie religionis deiussos fuisse Scriptores hos , ob Regis muniricentiam erga Christianorum templa, eumque a gentilium cultu non recessalle a. ni ieitum est , tum ex Graecis Scripto xibus, qui est, Mauricii prosecuti sunt , tum praesertim ex Gregorii Epiliola consolatoria ad Domitianum hoc anno scripta : Imperatorem vero Eib. I H. D. Persarum , inquit, etsi non fuisse con- ' versum doleo. os tamen ei Christia
latuis . Gre nam idem praedicasse oram modo Muι- ' ' to: quia etsi ille ad Etacem venire non meruit , vestra tamen Sanctitas
praedicationis suae praemium habebit Nam thiops in balneum uiger intrat , niger egreditur , sed amen balneator nummos accipit te sanctissimi Episcopi sibique amicitia conjunctissimi labores irritos blande ac ingeniose consolatus et Gregorius, ad ejus Epistolam respondens, qua suam ad Persas prosectionem praedicationis gratia fructu caruisse dolens Domitianus indicaverat.
seriis recipi prohibente. Hanc improbat S. Gregorius . II. Utrum 'lam , antequam publicaretur, em n-daverit. III. Oua Occassione ex illa fuerit lata Luibus rationibus niteretur. IV. Gregoritis de disciplina monastica sollacitus V. Num Abbatibus, Monachis egredi Ora prohibitum . VI Judaus falso EIta cultu christianis illudit . De eo uiciendo scribit Gregorius. VII. Dialogos elucubrat.
Ejusdem Regis conversionem reser Fredegarii chronico c. s. aitque ipsum cum sexaginta Persarum imillibus esse baptizatum, d a Gregorio Antiocheno de lavacro su- Reptum
Idem plurimis in canonibas, sum,
equam ab orient mus agendum et de lege qua Mauricii dam eodem fere tempore ab Impe Ela.'is.
ratore promulgata, quae sanctissimurn ipi 'ohiis Pontificem aegritudine a laboran 1 Ii est. tem , gravissimo dolore assecit. Ni sis.' se. mirum sanxerat Mauricius non solum ut quisquis publicis administra
tionibus fuisset implicatus , ad Ecclesi sti cum ossicium pervenire non posset sed etiam ut ei in monasterio converti non liceret quod de iis quoque qui militiae adscripti erant constituerat , quibus deinceps liberum non erat monasteri , Cu- nitentiae causa , petere . . Curiales quidem, secularibus negocii adstrictos , ab Ecclesiasticis dignitatibus excludi valde laudavit S. Gregorius, evidentissi in sciens , inquit quia qui secularem abitum deserens ad Ecclesiastica ossicia enire fe-
sinae, mutare vult eculum , ou relinquere . At iisdem non licere in monasteriis converti, minime probavit. Et si enim arris alieni debitoresserent , ac publicis rationibus implexi, poterat eorum debui per monasterium satisfieri , inquit sanctus Pontifex. Quod una eodemque argumento simul demonstrat, dotata fuisse tunc monasteria etiam amplis reditibus , .summam ii ipsit vi- uisse caritatem . Maxime Ver da is. --mnavit lanci inimus pater legem qua probar. 3.
milites ab ingressu monasteriorum 'prohibebantur, nisi aut expleta militia , aut pro corporis debilitate missionem flent consecuti psum, audiamus de Ac lege cum Mauricio expostulantem : Ad haec , ecce per me serυum ultimum suum φ, ν λυestrum respondebit Christus, dicens
morum Pontificum decretis statutum fuerat. Vide Epist. 1. Innocenti I ad Uictricium
Et Cassiodoro lib. I. Var Ep. 4 colligitur, Notariorum apud Imperatores magnam suille dignitatem, potestat .
176쪽
6 s. Gregor i Papae ita. Lib. I.
rem , de casare Imperatorem nec so S. Gregorium hane legem emollien-lum hoc, Ied etiam patrem Imperatorum feci. Sacerdotes meos tua manui commisi tu a me servitio milites tuo subtrahis Θ Responde rogo piisme Domine, servo tuo, mi vestienti haec dicenti responsurus es in judicio Domino tu Caetera legantur eadem quae summum decebat Pontificem libertate dicta , quam tamen his postea verbis temperavit humilitatem spirantibus: Ego quidem iussioni subjectus, eamdem legem perdider1as terrarum partes transmitti
feci quia lex ipsa omnipotenti
Deo minime concordat, ecce per suggestionis mea paginam serenissimis Dominis nuntiavi . Utrobique ergo quae debui exsuvi , qui et Imperatori obedientiam praebui pro Deo quod fensi minime tacui. Hanc pistolam Gregorius milita Theodorum Imperatoris Archiatrum , seu medicorum principem
rogans ut eam captato tempore offeret Maurici , apud quem gratia plurimum valebat, adhibitisque tum consiliis tum precibus ad hanc legem refingendam aut emolliendam Augustum impelleret . Utrum i
Theodorus praestiterit igni aemu . Docere temen videtur sanetus Pon ti-
se Mauricium a lege sancita postea resili iste Scribens enim ad plurimos Metropolitas de militibus post triennii probationem ad monasticum habitum suscipiendis, subdit uua de re etiam serenissimus ibristianissimus
Imperator, mihi credites, omni ο-d placattir, libenter eorum conversionem suscipit , quos in rationibus publicis inplicatos non esse cognoscit Censet etiam . C. Baronius legem hanc Imperatoriam a Gregorio emendatam temperatam prius fuisse, quam eam promulgari cura. d. .,..,d, et , Iansmitteretque ad Metropoli Lb. a. c. I L. tas. Eadem est sere Illustrissimi vi
rii de arca sententia , additque
iam emen. clarit, Darii quam Pu blicaretur.
do eadem uictoritate usum qua Praesecti praetorio, penes quos erat civiles leges ad se ab Imperatoribus directas ut publicarentur, aut tanti Dper immutare, aut ab earum publicatione ab itineres, donec de iis emendandis ad Augultum scripsi Liant vel ipsum adiissent . Alii
vero ex stimant hanc legem nubia mutatione facta fuisse ii Iam a S. Gregorio qualem acceperat ab Imperatore, idque his Gregorii verbis ligniticari contendunt, eamdem legem per diversas terrarum .irtes transmitti feci ia lex ipsa omnipo
tenti Deo minime suc0 dat, ecce ....
nuntiavi . Ergo, inquiunt, lex qualis a Papa transmissa est nondum fuerat castigata, emendZta, quandoquidem voluntati legique Dei pol
emendationem consentanea erat.
tramlibet sententiam ligat lector Caeterum legis hujus serendae occasionem Imperatori praebuerat re dis,' quens poenitentiam tunc ambientium ione sexti concursus ad monasteria, ita ut pleri que seculo, curia variis ossiciis mini fleritique alligati, intentatis tot irae divinae flagellis perterrit , rei tum publicae tum privatae nuntium remitterent, publicani telonia desererent , militares viri, sive ii gregarii manipulares, sive centuriones aut tribuni aliique duces, militiae in si1-gnia proiscerent , ad conversionem
s.lsinantes. Porro non deerant rationes quae euibus ra-
perluaderent milites nonnisi emeritos teretur.
dimissos, in monasteriis esse suscipiendos . Quippe an. q. Concilii
Chalced cautum est, nequis in m n alteriis servus obtentu monasticra professionis recipi Etur , praeter Domini sui conscientiam oransgredientes autem hanc definitionem excommunicantur. Et inconcilio Gangrensi can. . legimus : Si quis fertum praetextu divini cultus doceat Dominum contemn re proprium, ut discebat ab
177쪽
Uus obsequio. milites toto militiae tempore non secus ac servi, ad Reipublicae obsequium adstringebantur; unde etiam in manu signati tunc erant tamquam mancipia quibus notae quaedam inuerebantur. De his legendus egetius lib. II. c. 23. Ipse Gregorius in praefata ad Mauricium L p. milites appellat manu signatos . Juxta in rem hodiernum etsi militibus nulla inurantur stigmata, statim tamen ac sacramento dato militiam professi sunt, eam deserere, etiam sanctioris militiae amplectendae causa, impune non possunt . Haec dicta sint ut eam legem ostendamus nec impio ab Augusto latam, nec a Gregorio temere promulgatam . Licet enim contra pietatem pugnare videretur quod in sacra Monachorum acie mereri prohiberentur milites sequa pro pter Gregorius Mauricium liberius increpavit re tamen propius perspecta, bonique publici habita ratio ne , ita statuendum esse prudentia consultissimorum ortasse suadebat.
Cum de conscribendis Christo militibus ita sollicitus esset vir sancti Dsimus, ut inter eos disciplina vigeret magis ac magis allaborabat, praesertim vero ut fratrum suorum saluti custodiaeque Abbates invigilarent admonere satagebat. Unde statim ac audivit Johannem Abbatem sua socordia opinionem sui monasterii inquinasse ac labefactasse, ad eum scripsit in haec verba De fratrum animabus omnino est sollicitus . vicia jam quod opinio monasterii per vestram negligentiam inquinata est . bufrequenter foras egrediaris . In causis illis procuratorem institu tu ad sincti Gregorii Papa Vita L b. II.
anathema sit ex aliena oblatione Deus obis alimoniam transmiseri vos man. data Dei discere negligatis. Non sinium autem Clericis, Monachis Iectionem sacram imperabat peritissimus animarum rector, seii etiam laicis, militiae addictis, ut liquet ex Epistola a Maurentium Magistrum militum scripta, quem ob id laudat quod sacris
humana conventicula libris involvendis incumbat
tot vero quod in hoc pio lectionis studio nullum octurn habeat. Caeterum ex his verbis Gregorii v.
ad Iohannem, non frequenter egre x cii:
diaras, immerito asserit novae biblio-naeim egre is
thecae Eccles Gallice conscripta hόμ' parens prohibitum est tum Abbatibus tum Monachis, soras progredircum Gregorius frequentes tantum egressus in publicum vituperet. Sane qui suos alumnos vitae solitariae addictos esse voluit S. Benedictus in duobus Regulae suae capitibus clare significat, non eis interdictum extra monasterium exire negotiis vacare . Ipse vero Gregorius multis ea, negotiis tu in Ecclesiasticis, tum etiam r. politicis non solum adhibuit Abbates monachos, ut infra saepe ducemus, sed etiam praefecit . Anno .rr. D. superiori scripserat Iohanni Raven nati, mittendum esse in urbem Fanum cum aliquanta pecunia Claudiuimmonasterii Classensis Abbatem , ad captivos redimendo Postea cum Theodet inda Regina sese a communione Constantii Mediolanensis Episcopi suspendisset, propter damnat Rab eo tria capitula , misit ad eam Johannem Abbatem, Hippolytu in notarium , qui damnatione hac minime pullatam fuisse quod schisma-
lectionem atque orationem vaca tici vociferabantur Concilii Chaldi ipsis autem fratribus monasterii tui
quos video, non invenio eos ad lectionem vacare. Uude considerari nem
cesse est quantum peccatum est , ut
aras est fortasse cui inscribitur p. o. lib. v. cedonensis auctoritatem Reginae persuaderent , eamque ad Constantii communionem revocarent. Quin etiam Secundini Monachi
178쪽
Abbatis opera usus est , ad pacem cum Agiluis Langobardorum Rege
componendam quo se liciter cistit. Commemorandos hoc loco non existimamus tot Monachos a S. Gregorio Evangelii praedicandi gratia missos, de quibus postea et mentio Secesium tamenis ab omni negotio seriationem , quibus solitaria
vita maxime commendatur , quamdiu his frui licet, amplecti debent Monachi ac prosequi , exemplo S. Gregorii potissimum id suadente qui a monasterii quiete abstractus , ad sum in Pontificatus fastigium
evectus, tamquam ablactatus a materno ubere infantulus, tot fere a
gitus emisit, quo scripta edidit. . Ut de iis et jam qui foris sunt
Iiidaeus also mad Ecclesiam non pertinent obiter ch aiihi,' agamus, Judaei no semel experti illudit. Gregorii clementiam, hoc anno ejus-2h dem impigra sollicitudine eloque inde se si repressi sunt Nimirum cum, quidam φ Nasas inter eos scelerati; simus, sub honore beati Eliae altare construxisset , multosque Christianorum illuc orationis causa pertraxisset ac seduxis et scripsit vigilantissimus Pontifex ad Libertinum Siciliae Praefectum , ubi facinus admissum fuerat, superstitioque vigebat, ut districti me, corporaliter in Judaeum hunc, si de reatu constaret, animadverteret, nec socordiam eaque pejorem avaritiam Iustini ejus dem insulae Praetoris imitaretur. Is De ipso R enim Judaeorum delinitus muneribus,
potius eii Dei juria Vindicare non curabat
.k uti Gregorius scriptis ad se litteris didicerat . Idem Iudaeus Christiana sibi mancipia comparasse serebatur
quod contra legem a Constantino Magno latam ne Iudaeis famularen-Fiis lib. . tu Christiani, pugnabat. Quia vero
V. eadem lege cautum erat, ut ii quos
Ai. v P I Judaei Christianos in obsequio, sa
mulitio haberent, ii extemplo in li- Papae ita. Lib. II.
bertatem assererentur; id exsecutioni mandari strenue ac sine mora Papa postulat. Idem sere et argumentum alterius Epistolae ad Venantium Lunensem Episcopum scriptae anno sequenti. 5 S. Gregotium hoc tertio sui vii. Pontificatus anno de conscribendis Dialo os . Dialogis cogitasse, testatur Epistola ad Maximianum Episcopum Syracu sanum, in qua etiam subodoramur eum paulo post iis elucubrandis in cubuisse Verum de tempore quo scripti sunt lege Praefationem nostram
quentibus. X eadem Pr satione omnia repetenda sunt quae ad hos libros pertinent. Id unum hic obser
Vabo, egregium hoc opus fui se solitudinis fruetum , ad quam frequenter anhelabat Gregorius, ut a Pastoralis vitae molestiis Tollicitudinibus levaretur, Me missa quietis, eam piis deflendo lacrymis, acturam utcumque resarciret. Qualis autem esset in secessu, quibusve meditandis tunc animum intenderet , disce ex ipso Dialogorum exordio.
I. In Ecclesia salonitana turbae pro D Opter Maximum , invιt Tapa, ordinatum piscopum . II. Gregorii hoc in negotio constantii prudentia . II Maximi audacia in fanctum Tontis cem. IV. Mazimi ordinationem asserit imperator . Maximi paenitentia, satisfacti . VI. Ouid de Honorato Archidiacono desinitum . VII Constantina Augusta S. Pauli reliquias postulans fert
repulsam Mos antiquus Sanctο-ctorum corpora loco non movendi. MI Antiquitus tamen facta ο nulla translationes.
I in tranquillo mon sterii se LEt si
cessu Gregorius otium 'uie salos ita natem uibae pio. Hoe nomine sorsitan intelligendus Prae dicitur. se se Princeps Synagogae qui a Judaeisma U; de de Castro nota Τ
179쪽
mum . invito papa , ordinattim
saneta Gregorii Papa Vita. Lib. II.
tem tantisper degustaverat, cum ad Salonitanus Episcopus iuxta cano. - consueta Pontificatus Onera redeun nes eligeretur ratione Ma dum fuit Salonitanae Ecclesiae to ximo praevaricatori exosus, ab ejuttique Dumatiae sub Veniendum, atque satellitibus ad mortem quaesitus, fuga consulendum. Provinicae hujus rapi sibi consulere coactus est. Praecipuus
scopi, Natalis olim sui Metropolitani
de quo supra diximus, pravis exemplis corrupti a Sacerdotalis honoris tramite deflexerant secularibus enim negotiis immersi , abjecerant omnem Dei metum , neque quid Deo, sed quid sibi placeret exquirere ac X-plere jamdudum consueverant. Hinc
mortuo Natali, cum Honoratus Archidiaconus vir in culpatae vitae, in credibilisque constanti est, quam non semel offenderat adversus Natalem bona Ecclesiae dilapidantem, in Salonitanum spiscopum electus fuisset: illi plurimum ibi a tam severo censores, morumque magistro formidantes, a cimo qui ' seculari potestate fretus hanc Selem invaserat , favere dicebantur. His acceptis, Gregorius ad universo Dalmatiae Episcopos scribendum duxit ut nullum in Salonitanum Episcopum, nisi consulta prius connuente Apostolica Sede
ordinare taesumerent. Secus facientes, excommunicatos o participa tione corporis, sanguinis Domini abitentos denuntiavit, Ordinationem que futuram irritam declaravit. Praesertim vero Maximo manus imponere prohibui . Attamen aut nondum accepta Pontificia jussione quod
Vero propius videtur aut insuper habita, ut Papa significatum est, Maximus caesis Presbyteris, Diaconibus, omnique clero, militari manu in Ecclesiam deductus est tunc forsitan Episcopus consecratus sina me consecratio dici possit, quae ab
excommunicatis celebrata excommunicato dirisque devoto collata fuerat. Aderat tunc Antonius Sub
diaconus cesesiastici patrimonii in Dalmatia Rector qui cum summi Pontificis jussu adlaborasset ut mali auctor erat Marcellus Dalmatiae Proconsul , ut habemus ex p. s. lib. IX. Gregorius ad tantam offensionem. ἡ is,hab Ecclesia Salonitana removendam , in negotia non minus prudentiam , quam con &'' '44ἡhi stantiam necessariam ratus , litteris xi .
monuit Maximum , ut ipse orditoresque ipsius attrectare quidquam Sacerdotalis ossicii non praesum rent donec explorare posset utrum vera an supposititia Imperatoris iussione
fuisset ordinatus , quidve ibi vi.
sum foret rescriberet. Si vero con .
tra interdictum aliquid agere non
vereretur, et anathema comminatura Deo o . Petro Apostolorum Principe. MaXimum jam ab anno superiori Salonitanam Sedem invasisse , nimirum labente undecima Indictione docet quod legimus de ejus poenitentia in fragmento nunc ad Epistola. rum calcem ejecto, prius vero praemisso Epistolis Indi et primae. Quocirca constat nondum ad eum aut ad Episcopos Dalmatiae tunc pervenisse Epistolas o. o. hoc anno quarto Pontificatus Gregorii, duodecima In dicit datas, quod etiam ex ipsa pistolario elici potest. Idque forsan in causa sui ut cum eo postea Gregorius mitius egerit, ejusdemque ordinationem tandem ratam habuerit. Non me latet renuntiatum Gre IMae m.
gorio suisse, post interdictionem ab ipso prolatam, deductum in nardium fuisse militari manu Maximum, quod in ejus ordinatione contigisse debuit. At illa deducti potuit etiam fieri aliquo post ordinationem intervallo Ad haec , plurima de hoc Episcopo, ejusdemque corruptis moribus acceperat Papa , quae nullo legitimo testi
a Milites & lictores Romani Patricii conduxerat, ex lib. I v. p. 7.
180쪽
diluit , ut quod subreptilio Imperatoris diplomate usus fuisset , quod
per simoniam ad Episcopatum pervenisset, quod violatae castitatis reusseret. Quidni ergo dicamus, incerto aut etiam falso rumore pervenisse ad summii Pontificem , Maximum spretis ejus litteris ordinatum fuisse λSane Gregorius ad Constantinam Augustam postea scribens, anno videlicet sequenti, quasi de omnibus cer- .f. tior factus, tantum conqueritur Maximum se suoque Responsali nescientes vis ordinatum. Quae postea subsecuta sunt docet S. Gregorius in Epistola ad Sabinianum edis Apostolic Apocrisiarium
sancti Gregorii Papa Vita. Lib. II. quaeque postea nocte subito mortuus est. Itaque statim
evanuit falsa harc Maximi criminatio. Nihilo tamen minus auricius ordinationem eius asseruit, Praesecto rum Ducum qui publicae in Dalmatia rei praeerant, ut conjicere li-peiator. cet, impulsu ; quibus nimirum, denudata sua Ecclesia , praemia multa praebere dicebatur. Ea de re ad constantinam Augustii scribens, vehementer expostulat S. Gregoriusci eis, inquit, iscoporum causae inibi commissarum apud pilismo Dominos
aliorum patrociniis di ponuntur , in
felix ego in Ecclesiti ista quid facio Z
Sed , ut Episcopi mei me despiciant, b contra me refugium ad secula es Iudices habent, omnipotenti Deo graLih v. I seu Legatum apud Mauricium m ias ago, peccatis meis d puto. Hoc
peratorem . Nimirum seculariis aulica auctoritate fretus MaZimus, O venit audaciae in Papae litteras excommunicationem, ni subderetur resipisceret, intentantes, publice scindi secerit, ipsumque apud Augustum accusarit, quod Malchum Episco. pum aliquantae pecuniae sibi debitorem in custodia occidisset. Calumniam hanc ita diluit vir sanctissimus de qua re , inquit Sabiniano, unum se quod breviter fug- geras ferenismis Dominis nostris, quias ego servus eorum in morte Langobardorum me miscere oluissem, hodie Langobardorum genus, nec Regem, nec Duces, nec Comites haberet, at.
que in summa confusione esset divisa.
Sed quia Deum timeo, in mortem cujuslibet hominis me miscere formido Malchus autem Episcopus neque in custodia fuit, neque in aliqua a fictione, ei die qua causam dixit, addicti est, nesciente me , a Bonifacio notario in domum ejus ductus est,
cui ct prandium factum est , ibique
prandit cir honoratus est ab eo, cra Patri monuim aliquod Ecclesia Pon . procuraverat in Datinatia , ut patet ex Ep. 46, lib. I i. Sic appellat eos quos jure Patriarchali regebat quocii ordinationes ad eum
tamen beetiter suggero , quia aliquantulum exspecto O si ad me diu venire distulerit, in eo exercere distri. dironem canonicam nullo modo cessabo. Jus erat Mauricius ut Maximus Papae se sisteret, eumque cum honore Gregorius exciperet; quod ei grave visum est; nempe quo honore di. gnus erat is de quo tanta, talia nuntiabantur , antequam discussa causa , insontem se probasset neque vero de ipsius ordinatione inscio Romano Pontifice iacta erat amplius quaestiori eam enim ut Imperatori morem gereret , ita ratam habere
consensat, ac si se auctore hic Episcopus ordinatus sui siet quamvis iubanterioribus Principibus nullus ad haec usque tempora Salonae Episcopus, praetermisia Romani Antistitis auctoritate fuisset constitutus . At multa supererant crimina diluenda nimirum quod flagitiose ac impudice vixisset, quod data pecunia fuisset electus, quod excommunicatus Misas facere praesumsistet. Callide egerat Maximus, ut Cre. gorii
aliquatenus pertinebant: cum universis quidem praeellet Episcopis c Patriarclias, pro pter singularem Ecclesiae Rom. principalita,