장음표시 사용
181쪽
Sancti rcgor icorii litteras quibus a Missarum ealebratione cessare jubebatur, ad se non pervenirent. Ideoque iterat a jus sione rem ei sacram interdixit. trade re clero, optimatibus tum Salonae tum Iadera scripsit , ut a com-ium ivra munione Maximi recederent: ncque enim ullus adhuc ejus communionem respuerat, praeter Paulinum piscopum , Monoratum Archidiaconum, cujus elestionem de qua supra egimus, non amplius tuebatur sanctus Ponti sex quandoquidem eum Archidiaconum tantum appellat , non piscopum V. Tandem paternis adhortationibus Με imip infra ista constantia consecutus est
fatisfactio . Gregorius , ut Maximus ad ianio': i ea rediret mentem . Ab ejuScOmio. munione jam plerique recesserant Sabinianus aderi Episcopus poenitentia ductus , quod invasori perduelli adhaesisset , in monasterium abjecto Episco natu sese receperat
ut tantam culpam lacrymis dilueret. At S. Gregorius eum ad suam communionem rimicitiam receptum, ut pastoralem curam resumeret hortatus est , caeterisque ad Ecclesiam revertendi praeberet exemplum , quod
futurum sperabat. Neque vero spes
fefellit ; ipse enim Maximus rediit tandem ad cor, jugo se debitae obedientiae subdidit. Urgente Papa ut Romam judicandus accederet, obses sus ab hostibus vias causari poterat, Imperatoris praeceptum , qui jusserat ut Salonae aut in Dalmatia mota haec quaestio nuetur quod etiam
sacris canonibus erat consentaneum.
Praeterea plebem irae sectos militari manu suae prosectioni , suo itineri obstitisse respondere in promtu erat. Quibus rationum momentis prudenter perpensis , accedentibus quoque Lib. 1χ. et Callinici Exarchi precibus Gregorius
annuit ut Maximus Ravenna coram
Mariniano Archiepiscopo, Castorio sanctae Ecclesiae Chartulario, sepurgaret tam de simoniaca haeres
Papae Ita . Lib. II. 81 quam de caeteris objectis criminibus,
praestito ad corpus S. Apollinaris Martyris sacramento. Cum autem inob.
edientiae perduellionis in sedem apostolicam reus esset manifeste con. stabat enim eum post intentatam a summo Pontifice excommunicatio nem , ad acrum altare accessisse judicio Mariniani reliquit statuendum qua satisfactione talis deberet culpa Purgari. Ex cujus sors tali Antistitis consilio & scintentia prostratus per tres horas Maximus acuit, gravis luctus, poenitentia cansa clamans: peccabi Deo, beatis o P pG 6 ς Q, ἡ ιgorio. Sublevatus a Marini an pist.
vantibus Callinico Exarcho caltorio Chartulario coepit vehementius dolere; at in reconciliationis Mabsolutionis argumentum Castorius ei Epistolam a S. Gregorio scriptam obtulit , qua significabat redditam ipsi fraternae caritatis gratiam , pollicebaturque se ad cum quantocius Pallium si mise
Cum Sabinianus Iadertinus Episco, vi
puS, Honoratus Archidiaconus Salo ae
nitanus, ex alii plurimi, Sed is p chid. desini- stolicae iura contra Maximum asseruis 2 P. V. Due .sent, ulli sapientissimus Pontifex ut eos qua decebat caritate fusciperet. Optabat Gregorius ut Honoratus ab Archidiaconi munere ac dignitate
de qua jam a Natalis Archiepiscopi
temporibus fuerat quaestio, non repelleretur verum obstabiit illius Ecclesiae consuetudo , quae Archidiaconos expleto quinquennio a suo removere ministerio cogebat . Id in Ecclesia Salonitana pro lege haberias everavit Maximus , confirmavitque Castorius Chartularius quin etiam adjecit tres superiores Archidiaconos ab ipso Honorato, postquam per quinquennium ministrassent cedere compulsos. Quapropter sententia Gregorii fuit non flagitandum ab Honorato Iudicium de causa, quam ipse Iam judicarat. Hunc exitum habuit diuturna illa de Maximi ordinatione
182쪽
Sancti Gregorii Papae ita L; b. II. contentio, in qua vicit tandem in Apostoli detegendo, .loco moven si acta sancti Pontificis patienti do, quod rictas erat, piae Augustae
constantia, ex adversis augeri olita Quas animi dotes ac imites Opta me describit in Epistola ad Sabinianum Diaconum Taratior fum , inquit
M. ori , quam ea. Tetri Ecclesiam meis di bus degenerare . Mures filiam
precibus annuere non potuit Papa
In Epistola quam regorius ad eam
quia dant, ut quidquam tangere prae quus Sancto. Iumant de corpore sed tantummodo M CPrpos meos. b ne aves, quia tu porto sed in pixtile bran deum ιttitur , at- movendi.
si semel deliberaber non portare , que ad sancti sim corpora Sanctorum contra omnia pericula lares et a M. ponitur . Qijod levato , in Ecclesia In hoc toto negotio Cregoritis ad quae est dedicandi, is tota cum ve-,ueda, ' Versarium apud Imperatorem expcr neratione reconditur. Addit plurima ,. , tus est Onan nem Constantinopolita iis in locis, ac si Sanctorum corpo- Cretoli num , ut par est credere quippe ribus potirentur, patrari solita mi
Ipsi u ρη quem ob stirpatum cucumenici a racula . Insuper docet in totius Oc-1ert ita arcnae titulit m redarguendo G - cidentis ambus omnino intolerabi-λ- v φ p crepando, insensum sibi eccrat. An te esse ac sacrilegum , se sanctorum icquam vero de hac disceptati ene su corpora tangere quisquam scytasse et o-sius, enucleatius agatur, quod pau- uerit. Utinam vero iam hanc lo post Set, ratio cmporis positi Sanctorum reliquiarum venerationilat ut qua arte idem Johannes Cn consentaneam consuetudinem Perpe- stantinae Augusta mentem a Grego tuo retinuissemus i Cum Graecorum rio alienam Ecere molitus sit ape contrarius mos posset objici, quibus riamus opsum enim digito monstra videlicet nulla erat sacra corpora lere videtur sanctissimus Ponti sex his verbis: Sed quidam homines contra me pietatem vestram excitare voluerunt,
ut ibi, quod absit , voluntatis zestra gratiam subtraherent. vandi ac alio trans serendi religio respondit S. Gregorius dubia fidei sibi videri, quas transferebant' distrahebant reliquias suspicionemque suam hoc exemplo confirmat. Nimi. Piissim Augusta basilicam in o rtim quidam Graeci Monachi antenorem S. Pauli Apostoli aedilicandam biennium ornae dc prehensi fuerant curaverat in ipso regiae urbis pala noctorno silentio iuxta Ecclesia micatio quam ut sacris ejusdem reliquiis ti Pauli, corpora mortuorum in cam- ditaret , postulavit a Gregorio ut si pociacentia effodientes , atque ipso. hi transmittere τι beatismi apo rum os recondentes. Qui cum in- stoli caput, vel aliud quid de ipsius ter togati suis en quo id consilio sa- corpore est in arct Cujus junioni re cerent, consessi stant quod illa Hya ad spondit se obtemperare nec pose nec Graeciam essent tamquam Sancitorum audere , quod sanctorum Apostolo reliquias portaturi. Apud Gregorium rum corpora nequidem loco moveri Turonensem, alios passim Scri- impune, vel tangi posient: idque tores , occurrunt tales , non piae ut multis miraculis ibidem commemo vulgo ocari solent sed sacrilegae ratis confirmat. Petierat etiam Con fraudes, quae dubias effecerunt plu- stantina beati Apostolistiori na, quo rimas alioquin genuinas Sanctorum fortasse nomine intelligi debet in reliquias. Unde liquet nullam majo-teum aliquod jus cruore sacro in rem aut certiorem Sanctis veneratio-ctum , tu sepulcro inclusum. Sed ne procurari posse , quam eorum
quia extrahi non poterat nisi corpus sacra pignora, in prioribus sepulcris quae
Vide uisertiva de Novigento lib. de pignoricus Sanctorum.
183쪽
Sancti Gregorii quae tamen ornari decci integra
intacta relinquendo quod etiam civilibus cavetur legibus. Abiit tamen a nobis , ut omnes Sanctorum translationes damnemus tamen factae pio consilio factas V Tempore Con- i. - b. uralitu Augusti legimus Constantinones polim delatum fuisse S. Timothei corpus Ephesi prius sepultum , ac ita
basilica sanctorum Apostolorum collocatum esse Paulo pol etiam reliquiae sanctorum Andreae Apollo li Lucae Evangelistae delatae sun. Achaia, .eodem in loco depositae Ali ,hγα, quod refert ac laudat Hieronymus. et pro ei Lege apud abillonium plurimas
Prasit ad Sanctorum translationes 'uarto ' cui into seculo in occidente, ipsiquem Italia factas, quas Gregorius ignOrare minime potuit. De his quoque consule notas ad Ep. o. libri quarti , verum his in translationibus et u mulis suis educcbantur sacra illa pignora, ut in aliquo decentiori loco quiescerent , neque procul desere
Dι - . Haud improbavit quidem sanctu εα τ' ij. Doctor Episcopum . clerum urbis
Euriae inde commigrante corpus S. Donati secum abstulisse , in Cain sopi Castro insulae Corcyrae deposuisse . At vero migrationem istam necessariam effecerant barbaricus gladius hostiles cursus Metuentes ergo Sacerdotos, Clerici civitatis hujus, ne sacrae S. Donata reliquiae in Ecclesia deserta, patente, aliquam a barbaris injuriam paterentum, maluerunt eas sc cum asportare.
Qtiae de salieti, corporibus loco non mouen iis, ad mentem S. Gregorii diximus, de eorum vestibus aut aliis rebus ad ipsos sanctos pertinentibus, minime intelligi debent : nam cum accepisset a Iohanne Abbate tunicam S. Johannis repertam , ut eam ad se transmittere curare rogavit . Tuniba Lege ultima de sepulcrorum violat est. que Theodosii Magni an. 386. Consule Tillemontium in Constantio
Papa Vita. Lib. I ticam hanc fuisse S. Iohannis Aposto ' o
ti Evangelistae, positamquc Romae in batilica Constantiniana, docet Io.hannes Diaconus , ubi eam asserit multis coruscasse miraculis. Utrum haec Papa responsio Constantinae Augustae fatis secerit, compertum non habemus. E llant tamen plurimaesa icti Pontificis Epistolae ad camdem postea scriptas, ex quibus intelligitur cam quod sibi denegatae fuissent S. tiali reliquiae, non indigne tuli sese sed erga Sedem apostolicam pio
I. Theodetin a Constanti Mediolanensi odis. Sys. ω Episcopo infensa pro causa trium ' 'Capitulor um . II. Gregorius ad eam Legatos mittit, Epistolas . III.
Duo eventu . . Idololatris convertendis incumbit. V. Ianuaria i Ἀ-liorum Sardinia Episcoporum socordia . VI., licentia chrismare consignandi resisteris Sardis data . VII. Res 9 anno in Monachorum gratiam a S. Gregorio gestae . VIII. Mulieres a monasteriorum ingressu arcet. IX. Monialium honestati tranquillιtati prospicit. X. De Abbatissarum aetate decernit. XI Dusdem decretum de Clericis Abbatiis bus explicatur
Eodem fere tempore S. Gregorius . ad Theodebndam Reginam scri I
bere coactus est , ut ejus animum ti Mediol.
Constantio Mediolanensi Epii copo in L t 'i' i μ'
sensum , ad pacem concordiam re- , Lib. 1 1. p.
vocaret Laurentio Mediolanenti ''piscopo e vivis sublato anno superiori, Constantius ejusdem Ecclesiae Diaconus unanimi totius eseri consensu successor datus suerat, Gregorio dudum probe cognitus, cui etiam dum Constantinopoli moraretur, lon-L Ἀ go
art. q. pag. 4 s. Translationem hanc factam vigessimo Constantini Magni anno , dicit
184쪽
84 santa Cregorii Papae ita. Lib. II.
go tempore adhaeserat. Et quamvis Haec audiens Gregorius, ut Opem 11.Ln ejus moribus nihil quod reprehendi utrique ferret, scilicet Archiepisco A
poturbet, inveni et quia tamen in a calumniam pacto, Reginae ob Leg. io,
animum suum pridem induxerat spretam ejus communionem de salu T'' Via. te periclitanti, misit ad Theodelina fuscipienda pastoralis cur onera pro nullius unquam Uc Eri persona, ab jus lectione promovenda penitus abstinuerat : ipsam solis apud
Deum precibus prosequi contentu assidue orans ut summus Pastor talem Mediolanensibus Pastorem prae 'beret, in cujus lingua Moribus exhortationis divinae pascua valerent invenire in cujus mente, humilitas cum rectitudine fulgeret ,
severitas cum piata ter Mi eis viam
et ita non solum loquendo , sed etiam Divendo posset ostendere: quatenus exemplo illus discerent ad aeterna patriae desiderium suspirare . Itaque quando sapientissimus Pontifex aliquas Episcoporum lectiones sibi ven- ducavit, nonnisi gravissimis rationibus coactus , a priori proposito recessit Nimirum satis habebat , ut antiquam servaret consuetudinem aliquem mittere Ecclesiae Romanae nullitem hoc nomine Curicos, Ec'clesiae militatu es, servientes signi
ficat qui electioni interesset ab
Episcopis provincialibus, cum sensu tamen summi Pontificisci conse- rari procuraret. Constantius incipiori inibi , piscopatus exordio suam fidei conii, sessionem , ut moris erat, Papae ob- i. b. tulit in qua condemnata sui si triadam Hippolytum Notarium &Johannem Abbatem , qui eam revocarent
ab errore , quod litteris suis praestare conatus est . Priores quidem ipsius litteras Reginae os serendas non censuit Constantius, quod in eis rerum tempore Iustiniani Augulti gestarum, quintae Synodi mentionem injecisset, qua offendi potuis screjus animus. Alteras vero misit in quibus Constantio suadenti morem
gerens, de illa Synodo siluit , quatuor priorcs tantum laudavit inprimisque Chalcedonensem , cujus auctoritati detractum iri per trium capitulorum damnationem schismatici causabantur . Amoto itaque hoc scrupulo, sanistissimus Ponti sex hortatur piissimam Reginam , ut imperitis stultisque hominibus minime
credat, caveatque ab Catholica Ecclesiae communione separari, ne totclus lacrymae , tantaque bona opera perirent, si a cra fide aliena invenirentur . Decet ergo , inquit , is 1 iam vestram , a reverendissimum fratrem, coepiscopum meum Constantium , cujus, fides vita bene olim mihi approbata est , sub
omni celeritate transmittere , eique
directis testris Epistolis in drcare ordi. capstula, laesamque ac pulsatam Con nationem ejus quam benigne fucepi-cilii Chalcedonensis auctoritatem tret Episcopi pervulgarunt quorum a lis artibus decepta Theodelinda Langobardorum Regina , Constantium statim aversata est ut legitimae sidcidcsertorem . Brixi ensem Episcopum unum ex tribus iis schismaticis 'rae. stilibu fuisse , non obscure indicat
Epistol 39 ejusdem libri, ex qua
habemus ipsum, Brixiae civ c ira, portune postulasse, ut Constantius jurejurando et firmaret se tria non damnasse canitula. Ais, ct quia ab ejus Ecclesiae communione in nullo separamini. Rediit ad unitatem Ecclesiae pru- .deati sit in christianissima Regina, v v λκquamvis ad condemnanda tria capitula minime adduci potuerit , aut certe id si aliquando impetratum est ab ea , tardius contigit. At schisma
occasione condemnationis illorum capitulorum exortum , non in eo Ositum erat , quod ab illis condemnandis abstineretur , sed quod a
condemnantium communione secessio
185쪽
fieret . Gregorius enim pro veris. Ecclesiae filiis semper habuit ' eo , qui cum tria illa capitula ejicere
formidarent, in Ecclesiae tamen unitate permanserunt, cum ipsis benignius egit semper , quos inter praeter Theodet indam , erat Secundinus eximiae sanctitatis Monachus Reginae acceptissimus. Redeunte ad Constantii communionem Regina , tres de quibus jam locuti sumus Episcopi, ut vero simile eit, quieverunt; nec ultra eum a Brixiensibus civibus vexatum uisus ut sacramentum d tribus capitulis a se nunquam damnatis praestaret, inde potest colligi , quod plurimis in pistolis ad ipsum deinceps
scriptis, ea de re plane sileat sanctus omis ex rv. Non minori labore ac studio Idololatris in vocandis ad Ecclesiam infideli
dis iacum bus, quam in revocandis critimati
cis deludabat Sardiniae partem incOlebant quidam populi , Barbaricini dicti, qui ad haec usque tempora
cultum idolorum retinuerant. Eos a
Wandalis pulsos ex Aserica, in Sardiniam migraisse, conjectura potiusquam certis rationum momentis habetur Barbarorum illorum mores
a bos. p. LXprimit his verbis Gregorius i Ut 3 9 q. infensata animalia vivim , Demuverum nesciunt, ligna autem' a pides adorant Arduum igitur erat eos ad veram fidem protrahere quod tamen aggressus est sanctissinus Papa, cujus caritati nihil erat dit scite; atque ad hoc opus elegit Felicem quemdam Episcopum, myriacum
servum Dei Abbatem S. Andreae.
Ab iisdem postea didicit non solos
Barbaricinos, sed rusticos sere omnes in Sardinia idololatriae deditos. Qua- propter scripsit confestim ad nobiles ad carieros in Sardinia possessores, ut rusticis a cultu idolorum avertendis, retrahendis invigilarent ; gnificans nihil sibi gratius aut ju-
Papae ita. Lib. II. 8scundius ab ipsis posse nuntiari, quam quot quisque idololatras ad Christum perduxisset. Strenuam ad hoc operam navavit Labarda Sardinia dux de quo Felix, Cyriacus ad regorium scripserant eum cum Barbaricinis eo pacto facere pacem disse ponere , ut Christi fidem, servitutem amplecterentur. La de causa piissimo duri gratis egit Ponti sex san δεctissimus praedicatores a se missos commendavit. Tunc Haspitonem Barbaricinorum ducem iam christia i id num factam, patet ex Epistola ad ipsum scripta , qua Gregorius de recta fide ab eo suscepta eum laud vi , admonuit autem veram ffidem bonis operibus esse comprobandam:
in super ejus o ficii esse ut quoscumque posset ex subditis, ad Christum
adduceret , ac praedicatores eorum conversoni insudantes solatiis foveret necessariis in
Quid illi tunc prosuerint , satis , . non lique . Ex alia Epistola diu p- s. postea scripta constat multos adhuc barbaros in Sardinia idololatriam tune minime abjeciste, quos tamen ad si dem Christianam amplectendam se-stinare scribit Insulae Praesidi. Eodem tempore jussit ut italis in Sardinia
defensor Barbaricina mancipia compararet an ut ea in fide erudienda
curaret, iisdemque postea uteretur ad eorum populares Christiana fide imbuendos Lodem sane consilio legimus pueros Anglos ab annis decem' eptem , vel decem, octo ejus cura, munificenti emtos, ac in monasteriis, ut in Christiana re ligione instituerentur, positos quo rum postea ministerio usus est , ad totius Anglorum gentis conversionem , de qua insta. Ideo Gregorius Feliciis Cyriaco
partes impoluit annuntiandri bar aliorum saris
dinia Evangelii barbaris, rusticis, 2:
quia insulae hujus Episcopi , parum iocordia. de eorum salute solliciti videbantur . .. - 'His
186쪽
8s sancti Gregorii Papae ita. Lib. II.
His verbis increpat Ianuarii Carali ipsitus erga monasterium subiacensetani Episcopi, totius Insulae Me-
Presbyte iis Concessa nid. p. 9 Ibid. I.
Res hoc anino in Monachorum lyratiam a Greggestae
tropolitani socordiam, segnitiem Accidit, inquit, valde lugendum : quia ipsos rusticos , quos habet Ecclesia tua, nunc que in insidelitas eremanere negligentia Fraternitatis e-strae permipit. Et quid vos admoneo ut extraneos ad Deum adducatis, qui testros ab insidelitate corrigere neglι-gitis Z Unde necesse est vos per omnia in eorum conversionem vigilare. 2 anis cuia alio et udcopi in Sardinia insula paganum rusticum invenire potuero, in eumdem Episcopum fortiteretindicabo Januarium despiciebant ejus mini stri, Clerici, quod nimiae esset implicitatis; unde o iebatur Eccletiasticardisciplina neglectus remiissio. Hinc se mi se data Presbyteris occasio praesumendi, sacro chrismate parvulos in fronte signare, quod ne ultra fieret prohibuit Gregorius . Quia tamen accepit postea quoidam ob hanc prohibitionem valde offensos, aliud promulgavit decretum in haec verba Pervenit quoque ad nos quosdam scandati datos fuisse quod resisteros chrismate tangere eos qu bapti Tandi sunt, prohiburimus. Et nos quι dem secundum Hunn veterem Ecclesia nostrae fecimus;
sed si omnino hac de re aliqui contristantur, ubi EpiIopi desunt , ut
Tres teri etiam in frontibus baptizandos chri male tangere debeant, concedimus. De hujus decreti sensu digladiantur thcologi aliis permissum ut fac ramentum confirmationis d. ministrent contendentibus, aliis negantibus mentem nostram circa quaestionem .controversiam hanc satis aperuimus in notis ad laudatas Epi stolas, quas diligentem lectorem consulere non pigeat. Ut res mon allicas, quae Gregorio semper cordi suerunt, nunc attingamus , ad quartum ejus Pontilicatus annum pertinere videtur quod de Vide lib. xi. p. 23. olim Q. lib. I x. olim a S. Benedicto conditum , Honoratum Abbatem , mum licenti legitur nimiium eum cum sua a tre Silvia huic coenobio Castrum Apollonium c alia multa bona contulissee.
Neque praete unda quae hoc anno contigit, ad miluo Monachorum in Ecclesiam S. Pancratii, quae Romae via Aurelia etiam nunc exitat . In ea prius ministraverant, rem sacram curaverant Clerici seculares, Pres. byteri, sed ita negligenter, ut etiam die Dominico nullus ad ei, et Presbyter qui Missa rami lemnia celebraret. Murmurantibus hac de re populis, qui istuc devotionis gratia confluebant, Gregorius matura deliberatione dicavit socordes illos Clericos inde amovendo in monasterio huic Ecclesiae cohaerente instituendam esse Moli actiorum congregationem , cui Abbatem praefecit Auram. Legenda est ea de re piliola ad eumdern
Maurum quae terrarum , redituum
oblationum illius Ecclesiae summam administrationem tribuit ive ad Monachorum victum , ive ad sarta te icta . Observat hoc loco abillonius ad fidelium aedificationem aliquando conduceres, ut Monachi in locis frequentibus instituantur. Aliunde tamen sollicite cavebat vigilantissimus pater g ne ex mulserum consortio, regularis apud o nachos discipima labefactaretur . Unde Valentinum Abbatem increpat quod mulieres in mon alterium suum ascendere sineret , ac fieri Monachorum commatres idque ne ulterius contingat, eum severissimae ultionis comminatione prohibet. Utrum arcendas mulieres ab Ecclesiarum ubi Monachi observabant, sacras laudes p.r sol vebant introitu censuerit Gregorius, hocque ad Valentinum praecepto sanxerit, exploratum non est. Sane a
Epistola i libri secundi frequentio.
monasterioiarum ingres.s arcet a
187쪽
rem tantum seminarum accessum ad monasteriorum Ecclesias vi ictu interdicere. Praetera basilicam S. Pan
crati Martyris frequentabat proini. scutis sexus, in cujus gratiam singuli Dominicis ibidem Missarum solemnia celebranda decrevit; in qua tamen Monachos maluit militare quam Clericos .
u. I uiri Erga Moniales, ob sexum fragilio-honei ai di rem majorem sollicitudinem deve-
ti pio pure riorem custodiam adhibendam ratus, Lib. v ep. . . . ad Januarium Caralitanum, hoc fere ineunte anno scripsit:Pervenit ad nos minus te monasterit ancillarum Dei in Sardinia sitis uitionis impendere ro cum dispositum a tuis prudenter
fuit se decessoribus , ut quidam de clero
probati viri curam gerentes , earum
se necessitetibus adbiberent nunc ita funditus esse neglectum, ut per publicas personas pro tributis aliisque muniis ipsa per se priucipaliter Deo
dicatae feminae compellantur ire, nec statemque habeant pro supplendis scalibus per villas praediaque discurrere, atque virilibus incompetenter se miscere negotiis. Quod malum Fra. ternitas tua facili correctione removeat, ut unum probatum virum ita moribusque, cujus retas atque locus
nihil de se pravae fuspicionis objiciat, follicite deputet, qui sic monasteriis ipsis cum Dei timore possit assistere:
quatenus ulterius eis pro quibuslibet causis privatis , vel publicis extra tenerabilia loca contra regulam vagari non liceat sed quidquid pro his agendum est, per eum quem deputaeteris, rationabiliter peragatur . Ipsae vero referentes Deo laudes , atque coercentes emetipsas in monasteriis suis, nullam occasionem niterius delium mentibus pra Uae uspicionis injiciant. Ad eamdem sanctissimi Papae sol
sarum artate licitudinem erga M ales spectat 4ςςςim t. quoque quod constituit ad Maximia Consule notas ad hunc Iaudata Episto
Vita. Lib. Ita . 87, num Syracusanum Episcopum scribens Juυenculas Abbatissas sieri vehementisivi prohibemus . Addit nul las velandas benedicendas ab E ipiscopis in Abbatissas, nisi sexagenarias virgines, quarum aetas hoc atque mores exegerint.
Mirum fortasse videbitur Grego Lib. v p.rium tantam in Abbatissis aetatis ma- a turitatem requisisse Verum alibi docet, eos qui impugnantium vitiorum Dial. e. a. certamina adhuc tolerant, quod in juventute, in virili aetate saepe sit, aliorum curam suscipere non debere. Statim autem ac domita sunt vitia, etiam juvenes, inculpate possunt morum magistri judicio Episcoporum Praelatorum constitui, aliisque regendis praefici. Unde S. Gregorius minime improdavit Beatum Benedictum in juvenili aetate , pol superatam
carnis tentationem , exstinctumque spinarum aculeis omnem voluptatis sensum , in virtutum magisterio multis praefuisse discipulis. In eadem Epistola tibi de Ab xi. batissis haec dixit Gregorius, quae t
dam de Abbatibus praescribit obier Clelieis Abis
vatione digna Tres teros, inquit, ζζ: i
Diaconos, caeterosque cujuslibet ordinii Clericos, qui Ecclesis militant , Ab bates per monasteria esse non parmittas , fed aut omis clericatus militia
monachicis pro υebautur ordinibus aut si in Abbatis loco permanere decreverant, clericatus nullatenus permittantur alere militiam Settis enim incongrcit, in est, si cum unum ex his
pro sui magnitudine diligenter quis non post ex lere , ad ut umque Judicetur idoueus : sicque invicem Ecclesiasticus ordo vitae nonachica, ct Ecclesiasticis utilitatibus regula monachatus impediat. Ex hoc loco quidam probare nit Untur, S. Gregorium Clericos ab amplectenda professione monastica deterrere ac prohibere voluisse; sed
188쪽
contra ipsin mentem , chim alibi Desiderium Episcopum hortet tir, Ut Ub-xir. ep. I 'ancratio Ecclesiae suae Diacono grariam Monasticae convcrsationis appe
petenti, minime impedimentost; sed eum potius pastorali admonitione scio. cendat, ne huius siderii fervor in eo tepescat . Praeterea sancti sitim tis Doctor beati Benedicti Regulam impense laudat commendatque , cujus c. O. Sacerdotes in monasterio su scipi rogantes ea lege admitti ju. bentur, ut renem Guia disciplinainobservaturos se pondeant. Ninc Con. cilii Toletani V patres can. o. statuunt, ut piscopi Clericis o nachorum propositum appetentibus,
quia meliorem vitam sequi cupiunt, liberos in monasteriis largiantur ingressiis. Cave igitur sapientissim tis Papa laudata Epistola , utilesbyteri, Diaconi, aut alii Clarici, Abbates si monasteriis non fiant, ordinentur , nisi post legitimam probationem diutinam in monastica vita xer- ' citationem, missaque prius clericaras militia, hoc est relicto illo Ecclesiae titulo , cui per suam ordinationem rarit alligati, Qui aliquando loquitur Gregorius, in cardinati. Eadem ratione alibi clat eos, qui clericalem militiam cum monastica mutaverint, pro arbitrio ad suam reverti denuo Ecclesiam. Ubi obiter notandum dari a sancto Papa Clericis copiam amplectenda vitae monasticae his verbi SV quos autem qualibet occasione alericatui monachicam conversi cmvcmrecontigerit c.
h. .' Perperam quoqUe nonnulli pro.
tant Gregorianis verbis superius allatis, ne Presbyteri ordine iri Ur, aut
clericali adscribantur militiae : qui1 videlicet ordo Ecclesiasticus vitae monastis obest vicissim Regula monastica cclosiasticis utilitatibus. Sed ne ita interpretem Ur Gregorius ipse intercedit , cum saepius Monachos presbyterat in s gniendos censuerit jusserit. Vicie pistolam in libri
sexti, in qua Uictorem Panor in num Episcopum hortatur, ut unum Monachi; S. Normari e byterum ordine absque mora posti lante Urbico Abbate, quem sacerdotio quoque in sqnitum legimus. Ea de re ad sane nullus remanebit scrtipulus te V . - genti notas ad pistolam ex qua ita cavillandi sumta occasio.
Scopus ergo vigilantissimi Pastori, eo loci est, repellere a monasticis
praelaturis Clericos, ut nunc audiunt, seculares, aliarum jam Eccle. sarum titulis addi istos, pro illorum temporum tum quod ericalis
monastica militia in diversis ces e- sis ita sociari non possint, tum potissimum quod per Clericorum illorum qui monasticis inhiabant dignitatibus
ambitionem se remissorem vitam
te quid pejus dicamus monasteria destruenda, quod etiam postea contigit, praevideret Dumque hi , inquit vir sanctus, quasi vaticinans sngunt e religiose vivere, monasteriis
praeponi appetunt, O per eorum Atam monasteria destruuntur , quibus
quoque verbis id se jam experimemio didici si signiscat.
189쪽
- , . O I. Ecumenici titulus a P. Tatriar- 'i' cha assumtus II. Quae Concilia oecumenica dicta . III. Oblatum hunc titulum Papa respuit. IV. HuIus vocis signi icatus. V. S. Gregorii studium iu explodendo hoc titulo propugnatur. VI. Quibus gradibus ascenderit Patriarc0arum CP ambitio . VII. Quanta fuerit in Johanne. VIII. An ex Monacho factus sit Patriarcha. IX. Episto S. Greg. de illa controversia expenduntur. De prima ad Mauricium scripta Et ad gugustam . . Scribit ad Patriarchas . XI Quid ab Eulogi flexand responsum . XII.
Et ab Anastas Antioch. XIII. De interpolatis . Ignatii vi- solis . XIV. Summa pistola ad
Johanuem P. scripti. XV. Irriti S. Papa conatus in Johan. in us successorem. XVI. HuIus controversae sinis . XVII. Refelluntur haeretici S. Gregorii modestiam Ius successoribus objicientes.
i. T Xordium hujus libri sumimus a
oeeumenicio a controversia quae Gregorium in-
ε, hi P ter ω Iohannem P. Patriarcham a latus . exarsit , ob superbum e cum enici Patriarchae titulum a Iohanne astu meum o favente huic iniustae usurpationi Mauricio, dissimulantibusque illatam sibi invidiosa hac appellatione injuriam caeteris Patriarchis, a Dsertum & conservatum . Quamvis O-cis liti jus insolentia turbas, gravissimam offensionem diu ante Gregorii Pontificatum excitasset, de illa tamen e medio tollenda serio non cogitavit Tom. XVI. ante hunc annum Pontifex pruden.
tissimus, qui nihil nisi maturo cum consilio aggi edi solebat. Quod speciat ad ipsum cecumenici titulum , constat eum Concilia e M. πω.neralia sibi longe antea tribuisse . An eximenicata te Synodum tamen Chalcedonensem se si ..iv. nullam aliam hoc titulo donatam fuisse tradit P. Gussan villisus, ae-gatos . Leonis Papae hujus esse nominis auctores. At haec ipsi incauto
aliudque agenti excidisse fatebitur quisquis Ephesinum Concilium at
tente legerit: etenim par. a. actione 3 occurrit Exemplum Epistolat&c sancta, magna, acumenica Synodus Act. q. in Epistola Cyrilli Memnosis ad Synodum et Contra b u oecumenitae Inod praesides. In
relatione Synodi piissimi christiani
misque Theodosito c. sacra arcumenica Synodus. In Relation de subscriptione i iissimis c. sancta circumeni,ca Synodus . Tam graviter aberrantem. Gussan villaeum nihilominus secutus est Ludoviciis Membourg. histor. Pontis. S. Gregorii Magni lib. I. Oblatum Romano Pontifici , nimirum S. Leoni Magiam, pro beati bilium Tetri Apostolorum Principis honore cecumenici titulum per venerandam b. v. Chalcedonensem Synodum testatur S. '' Gregorius sed nullus, inquit , eorum unquam hoc se gularitatis nomen
assumsit, nec uti consensit. In Chalcedonensi sane Concilio lecti sunt nonnulli libelli supplices Papae oblati, in quibus hoc honorifico vocabulo insignitur. Et in Act sexta Pascha sinus Episcopus unus ex S. Leonis Legatis, habita coram sancta Synodo oratione , summum Pontificem
190쪽
Sancti Gregorii Papa Vita . Lib. III.
s iuduini in expladendo hoc titulo propugna.
cecumenicum appellavit quibus cum non in cercesserint Synodi patres, ea probareis rata habere visi sunt maxime cum haec acta in Synodita. bulas relata suerint. Quod spectat ad vocis hujus significationem , idem est oecumenicum ad universale Concilium cecu, menicum dicitur, quod ex omnibus mundi partibus habitabilibus, ad quas religionem Christianam credimus pervenisse, convocaturo congregatur
Et quamvis has ad Synodos ex omni Orbe Christiano Episcopi aut eorum
legati fortasse non convenerint ciliquando quae in convocatione, congregatione non erat Synodus universalis, facta est generalis .cecum enica, nimirum accedente postea orthodoxorum omnium consensu.
Si ex hoc significatu quid sit ce-
cum enicus Episcopus aut Patriarcha constituamus, statim quale in Religione Christiana monstrum foret hujusmodi piscopus manifestum siet. Nullus enim universalis piscopus feri proprie potest, nisi exclusis caeteris aliis Episcopis; etenim si totius orbis Christiani unus quispiam foret Episcopus, cui alteri locus relinqueretur vero sacrae Scripturae diserte adversatur , quae non obseure nos docet Spiritum sanctum posuisse non unum sed plures Episcopo regere Ecclis iam Dei. Unus quidem est grex Christi, sed plures gregis hujus Pastores sunt, qui singuli unam hujus gregis portionem
pascendam, regendam susceperunt. Non inficior aliquo sensu nec asdei regula exorbitant , Romanos Pontifices cecumenicos dici potisse,
propter singularem quam obtinent in tota Ecclesia jurisdictionem; cui singuli subjiciuntur etiam Episcopi. At cum ab illo titulo modeste abstinere voluissent, qua fronte Onstantinopolitani Episcopi eumdem sibi vendicare non verebantur' Quasi vero extra sui Patriarchatus fines a. liquam episcopalem auctioritatem exercere possent aut Patriarchatus Constantinopolitanus, pro toto orbe
Christiano non insulse intelligeretur Satis ergo mirari non possum quondam scriptores , licet orthodoxam fidem profitentes , Gregorii magni studium in oppugnando hoc superbo titulo vellicasse , vel etiam aperte
damnasses quasi de nomine tantum non de re gravis momenti acriusquam par erat decertaverit. Ipsis equidem ultro concessurus stim , huic voci, nomenclatiirae nonnullos affingi, accommodari potuisse sensus innocuos. At cum longe pluribus
noxiis, a fide alienis subjacent iisque obviis, dum contrario qui sani sunt, aliunde accersiti videntur, quis nisi temere improbare audeat tantum Pontificem de novo insolentique vocabulo, o modestia episcopali prorsus alieno profligando sollicitum ZAjunt Aristarchi nostri eamdem esse cumenici significationem ac generalis , hujus titulus tot Piae sectis sive militaribus, sive civilibus4 politicis, sive etiam ecclesiasticis ac monasticis
tribuitur. At longe latius patet oecum enici significatus. Illi autem ministri aut Praefecti in exemplum adducti , generales dicuntur ut a particularibus, quorum minor est auctoritas, discernantur. Verum hoc sensu Patriarchae Constantinopolitani nequa quam generales dici poterant Peto
enim qui fuerint illi Patriarchae particulares a quibus hoc vocabulo fe cerni debuerint' Praeterea cum in ancipiti foret quo sensu oecumenicos esse se 1-ictarent, metuendum erat ne ipsorum ambitio satis nota , illum qui latius pateret, hoc est pessimum h:ereticum assumeret quis modo sanus , vituperet sancitum virum quod cum ipse in praestantissima summaque Ecesesiae dignitate humilitatem adeo coleret, superbientes Epi