장음표시 사용
191쪽
scopos ad eam virtutem quam Christus a se nos discere potis limum voluit , provocare, revocare conaretur λο4; si operae pretium est observare libus, seε'. quibus gradibus Constantinopolitanus iis Esitu' rupiscopus ad tantae dignitatis fasti- CP ambitio gium pervenisset, ut nulli alii quam Romano Pontifici haberetur in serior. Primum itaque Episcopo Heraeseensi subditus, post camus Metropoliticum cuma archicum in Heracleensem aliosque plurimos Episcopos ex ercuit . Deinde antiquis Patriarchis annumeratus cst ac non multo post fultus Imperatorum potestate, consentireque coactis
Episcopis Lipsis etiam Patriarchis, qui ejus opera gratia apud Augustos, in variis Ecclesiarum suarum negotiis indigebant, id consecutus est in Concilio Constantinopolitano secundo generali , in Chalcedonensi ut secundo post Romanum Pontificem loco ederet repugnante licet S. Leone, qui canonem Chalcedonensem ea de re promulgatum
tamquam supposititium, absoluto jam Concilio per fraudem adjectum reprobavit. Neque hoc in gradu stare, quiescere potuit ambitus hujus
Praesulis de cathedra sua in regia urbe quae nova Roma dicebatur constituta, ultra modum ibi blandienti se iii perbientis: nam oecum enici titulum aut sponte assumserunt, aut ab adulatoribus oblatum ambabus manibus acceperunt retinueruntqueJO-hannes III. Epiphanius, MennaS,Cecvmenicus Patriarcha saepe a Synodo Constantinop sub ipso habita vocatus,.
aliique deinceps ejusdem urbis Episcopi universalem praesecturam Orsitan in totum Orbem Christianum in ipsam Romanam Ecclesiam sibi vendicaturi, nisi eorum superbiae quae semper icendebat, Romani Pontifices obstitissent. quihil Ex irinibus autem Constantino-Vita. Lib. III. 9 Ipolitanis Episcopis nullus tanta cu iit, Ioha piditate aucupari visus est cecumenici tanomen elationem quanta Johannes . .' 'cognomento ejunator, qui ea de causa , licet aliam simularetur, Synodum totius. Orientis habuit Constantinopoli, ut docent nos Scriptores non pauci, praesertimque S. Gregorius. Quod mox, , idem decessor meus Pelagius ut agnovit, directis litteras ex auctoritate S. Petri Apostoli Iusdem Synodi ' acta cassa avit . Ouarum videlicet Epistolarum Sanctitati vestrae exemplaria sudui destinare. Diaconum vero qui uae amorem pro responsit Ecclesiae facteu- dis piisimorum Dominorum Uigiis adhaerebat, cum praefato consacerdote nostro Missarum solemnia celebrare prohibuit. Haec Gregorius, qui cum Pelagio successor datus fuisset , Johannem per Sabinianum Legatum suum rogavit, ut ab hoc titulo abstineret. At nihil his precibus lucratus, alia tentavit remedia
Antequam de Epistolis in hanc rem a sancto Pontifice scriptis loquamur , quisnam fuerit Johannes nus,
Jejunator , explorandum est. Vulga L . or. c.
ris est opinio euin sui isse Monachum, u 6s.I.
nititurque tum Johannis saconite Chrysost.
stimonio, tum inscriptione cuiusdam ' Sermonis de poenitentia , qui ipsi, imbuitur in titulo praesert nomen Iohannis Monachi latriarchae P. cognomento jejunatoris . Additur eum Liturgiam quae Chrysostomi creditur, meliori ordine disposuisse, atque in ea se nomine sacri Monachi aut Sacerdotis Monachi ρομονάζοντος designasse. At illa oratio in qua vocabulum hoc legitur, abest a Liturgia . Chrysostomi quam exhibet doctissi inus Jacobus Goar. Neque constat Liturgiam hanc Johannis Iejunatoris opera fuisse ordinatam . Fuerunt autem plurimi piscopi P. qui cum prius vitam monasticam es- senta Exceptis tamen his quae in causa re restituti gelia suerant, ut patet ex Ep. S. gorii Antiocheni hac in Synodo absoluti lib. ix.
192쪽
Monachi dici potuerunt. Ex Graecorum Menaeis Johannes Jejunator Contantinopoli ortus ' erat , ubi pri-inum . statuariam melius χαρακος
perponit Objicit Iohannis fastui cpostolorum Principis modestiam, qui
etsi totius Ecclesia curam a Chri lio accepisset, nunquam tamen universalis Apostolus vocari voluit , cujuS sculptoriamo artem exercuit. At ob exemplo adhaeserunt ejus dignitatis praestantes virtutes a Patriarcha hujus heredes Romani Pontificesci postea urbis in clerum sui cooptatus, Dia exclamat O tempora o mores Ecce conus factus Mortuo tandem Euty cuncta in Europae parti bas Barbarorum
chio, ad suscipiendam Patriarchalem juri sunt tradita , destructa urbes dignitatem invitus cogitur , quam mi eversa castri, depopulata pioz:nctae,
ra abstinentia, largis eleemosynis aliisque piis operibus decoravit. Ejus
vitae sanctitas ive sincera suerit, ut Graeci contendunt, sive fucata , Ut plerisque Latinis placet , quod humilitas virtutum omnium fundaui en
tum ei defuisse videatur, haec , inquam, sanctitas aut sanctitatis species, non parum contulit ad conci liandum ei Mauricium Imperatorem quem in tota illa de ecumenici titulo controversia infensissimum expertus est S. Gregoriu3 . In prima quam de hoc argumento scripsit Epistola, apud Mauricium Augustum conquestus est de Iohannis superbia , qua pax inter Episcopos turbata labefactata ierat quave dicit barbarorum gladios in Rem bublicam exacui Eum vero his
verbis mire depingi r Ossa jejuniis
atteruntur, ct mente Argemus. 9rpus despectis vrstibus tegitur, ν latione cordis purpuram superamus Iacemtis in cinere excelsa despicimus. Doctores humilium , duces superbia vina facie lupinos dentes abscondimus. Et multo manu.
feltius de eodem loquens infra: Ille ergo, inquit , magis est pulsi morum
Dominorum praceptione flectendus , qui praceptis canonicis obedientiam prae here contemnit . Ille corcendus est
qui sanctae universali Ecclesita iuDriam facit , qui corde tumet , qui gaudere iis nomine singularitatis appetit, qui bonori quoque Imperii vestri se per privat: vocabulum su-
nullus terram cultor inhabitat Oaviunt, dominantur quotidie in necem delium cultores idolorum tamen Sacerdotos, qui in paυimento. cinere flentes Jacere debuerunt , vanitatis sybi nomina expuunt uvis a profanis vocabulis glorian
Tandem hunc titulum arietat multis rationum momentis , praesertim ex pravo sensu cui subest , deductis. Pretecipua quibus Johannem utaget argumenta, tum in hac pillo. la tum in aliis, ea sunt repugna phumilitati christiana quae in Episco pis magis Algere debet, novum e cum enici nomenci caritate: turba , unitatem scindit, caeteros piscopos sua dignitate spoliat, ut unum tantum faciat Episcopum, quo ruente tota ruit Ecclesia . Cumque plurimos Constantino litanos Episcopos in haeresim lapsos isse legamus, inde sequeretur a vera fide saepius excidisse Ecclesiam. Denique Romani Pontificis titulum hunc ultro sibi oblati ini
Papam hortatus fuerat Imperator ut cum Johanne pacifice ageret ad quod respondit : Ad titam nectam revertatur auctor scanduli, re omnia Sacerdotum jurgia cessabunt. Ego enim cunctorum Sacerdotum fervus sum inquantum ipse sacerdotaliter vivitnt:
nam qui contra ornmpotentem Dominum per nanis gloria tumorem , at que contra saluta atrum suam cervicem erigit, tu omnipotenti Omi
S. Isidorus lib. de viris illust. c. 16. docet tamen evinciuisse Cappadoc
193쪽
sanct Gregorii Papae ita LiboII. 3ni, consido, quia meam sebi nec β inquit, fortes , ut Deuρί. Scripta
gladiis flectit. μει universalis nominis astate Idem sere est argumentum Epi nec dare unquam, nec recipere pra- stolae ad Constantinam Augustam sumatis si qua autem adυersa scriptae. Vehementius tamen insur subsequantur, unanimiter persistentes, git in Iohannem, cuius immensiam etiam moriendo debemus ostendere quia superbiam ait praenuntiare propinqua in damnando generalitatis nomine no- Antichristi tempora ; illum quippe strum specialiter aliquid non amamus. imitatur, qui spretis in sociali gau-
dio Angelori Ggionibus, ad culmen conatus est singularitatis erumpere dicens: Super altra caeli exaltabo solium meum. Cum piscoporum omnium, xime vero Patriarcharum honor .
hac usurpatione pulsaretur , sanctus Gregorius ad Eulogium Alexandri- Responsum Eulogii diu exspecta xi. vit Gregorius , qui de tanta mora QUM bEa
cum eo ex pollulavit amice alia Inis sponsiim
piliola , ubi commemorat is a tum k P
Evangelistam Marcum a fancto, De Lib. Ira .ee,
tro Apostolo magistro suo exandpiami ''
fuisse transmissum unde inser Ec
clesiam Alexandrinam arctius Romani est adstrictam . Postea tamennum ad Anastasium Antiochenum Eulogius Papae respondit, se ut jus- Patriarcham, communem scripsit E sus fuerat, scribendo ad Johannem
pistolam , cui adjunxit omnia litis abstinuisse a superbis vocabulis, qua
hujus instrumenta , in exemplaria ex vanitatis radice prodierant , ea. littera ium tum a Pelagio II tum a se ad Iohannem scriptarum ut intelligerent de summa piscopatus adeoque totius Ecclesiae , agi hac in controversia . Tum eos hortatur ut neminem unquam suis in in Epistolis universalem nominent Episcopum, ne sibi debitum detraque se amplius non usurpaturum At laeserunt summam Gregorii modestiam verba haec , sicut jussistis
Quod verbum Iussionis, inquit, peto a me auditu removete; quia scio qui fum, qui estis. Loco enim mihi fratres estis , moribus Patres . Magis aegre tulit se ab illo universalem hant, cum alteri honorem offerunt Papam in pistolae inscriptione ap- indebitum. Quia vero pacis Oini pellatum . Recedant, inquit, verba tatis amor intercedere poterat quo qtiae anitatem insant, ct caritatem minus Iohanni resisterent, docet qua vulnerant. ratione fovenda sit pax , ex Apostoloclicentes: Si fleri potest, quod ex v0bis est , cum omnibus hominibus pacem habentes . Vidit enim , inquit, pacem bonos cum malis habere non
posse , idcirco , sicut nostι , pra-mst, si fieri potest . . . . Quam ι delicet pacem tunc veraciter tenemus, cum superbist m culpas , caritate δε-
mut, justitia insistente prosequimur
odio habemus. Hoc animo ait bellum superbiae Johannis indicendum esse, Quod specta ad Anastasium , tr. non probavit vir pitis tantam pro I hq 6M
oecumenici titulo motam controver ob v . V.
tiam, ut patet ex alia ad ipsum scri φ' pia Epistola ira autem eluxit Gregorii modesti humilitas in excipienda libera hac amici admonitione, lene dixerim increpatione his enim verbis caritatem spiranti bus orditur Epistolam qua Anastasio monenti respondet: Desideratam suavissimae testra Sanctitatis Epiuolam communi silio Sabiniano Diacono de. pro tuendo suarum Ecclesiarum ferente suscepi, in qua non linguae honore , per hanc superbiam pessum sed animae erba profluebant. Et non mi-
dato illis esse decertandum: State. rum se bene loquitur qui perfecte vivit. Et
194쪽
x III. De S.Ignatii Episto. is in. t pontis Summa pia solae ad Io.
Et quamvis ab insectando cecumenici vocabulo nunquam cessaverit, quod illud profanum, Episcopis omnibus injuriosum putaret nihilo. minus a communione Patriarchae P. non recessit se mortuo Johanne Cyriaci ejus succei Ioris Epistolam synodicam , in qua cucumenicum se Patriarcham praefatus fuerat, suscepit, ne unitatem Ecesesiae scinderet. Qua vero de causa patienter serendum hoc vocabulum senserit Anastasius, haud dissicile est subodorari. Nuper enim , e vivis sublato Gregorio Antiocheno Patriarcha , ab exsilio re vocatus fuerat Anastasius, is pris in Sed restitutus qua de re gratulatus ei fuerat noster Gregorius
Cum igitur post longa bella , pace
tandem frueretur, atque Imperatoris beneficio, annitente quoque sorsan Johanne C Patriarcha, quem Augustuc de negotiis Ecclesiasticis
consulere solebat , suam Sedem re . cuperasset, iterum adire pericula metuens, e re magis esse judicavit e nigrae cecumenici titulum interpreta. ri , quam pro illo usurpato tumultuari, contendere
Hae in Epistola observatione dignum videtur, haec verba Amen, gratia, laudari tamquam sancti martyris Ignatii Antiocheni piscopi priusque usurpata etiam ab An allasio fuisse velut ab Ignatio suis inserta Epistolis ea tamen in germanis S sinceris ejuslem martyris Epistolis minime reperiri sed dumtaxat in corruptis , unde constat eas jam tunc fuisse depravata S. In discutiendis caeteris Gregorii eam ob rem scriptis pistolis non immoramur; at silentio mere unda non est ea qua ipsum Johannem ad
saniorem mentem revocare tentavit.
In ea statim de pace Ecclesiae ab ipso turbata conqueritur , miraturque quod cum ad Episcopatum invitus acce D
A Aincto Isidoro multun laudatur Iohannes se etias aurem sectilet si in scini mate
scrit, in eo tamen, postquam adeptus cst ita se gerere videatur , ac si ambitione ad sacram illam dignitatem viam sibi paras let Omnia contra cum gesta tempore Pelagii II. ad mentem revocat , quaeque ipse ingravesccnti malo lenia primum per Legatos suos remedia conatus su adhibere , antequam ad districta
canum a pervenire cogeretur . Et quia,
inquit, resecanda vulnera prius leni manu palpanda sunt , go , deprecor, quanta possam dulcedine exposco, ut fraternitas vestra cunctis sibi adulantibus atque erroris nomen deferentibus contradicat, nec stillo ac Ib- perbo vocabulo appellari consentiat Sile rationes quibus hoc vocabulum impugnat eaedem erim sunt quas jam attigimUS. Irriti fuerunt tot conatus Iohan X v. ne enim assumtum titulum usu ue
ad moi te retinuit, quae paulo post tus in Io-
acceptam hanc Epistolam contigit At
Data est enim Kalendis Ianuarii In- cessoren .
dictionis 13. scilicet anni 1 s. quo ''' i 'anno Johannem e vivis excessisse do Di et si
cent qui de ipso scripsere Cyriaci succestoris ei dat synodicam Epist iam recepit quidem sapientissimus Pa
para cum tamen admonuit, ut profanum nomen deponeret tot scandalorum sc minarium . In Epistola ad Mauricium scripta , in qua de Cyriaci electione gratias agit , Ohan.
nem sanctae memoriae Episcopum p pellat, quod satis probat eum numquam a Sedis apostolicae communione fuisse φ rej cctum Imperator de successiore Johannis diu deliberaverat unde non mirum est Cyriacum tardius, integro ct iam anno elapso fuisse ordinatum. Patito post sancti Gregorii transi xvi. tum ad supcros, Bonifacius tertius Finis huius
qui ab ipso ad Pliocam Imperato ' rem Apocrisii a ius erat missus eumque sibi demeruerat , di ab eo b
195쪽
sancti Gregorii Papa Vita . Lib. III. 9simpetravit sanctionem , qua cavebatur non vident Gregorium ipsum de cne in posterum Cyriacus, cui Plio suaque auctoritate tam modeste seneas infensus erat, aut alii deinceps ientem, jurisdictionem tamen in to CP. Patriarcha , cecumenicos ultra ta Ecclesia execuisse in Africa se profiterentur . Diu tamen haec lex AEgypto, Asia, intra ipsos P. Pa non viguit; nam in Synodis gene triarchatus sines, ut ex causa Moralibus sexta, septima hoc titulo, nachorum Isauria liquet Libro 111. non secus ac Romani Pontificis, in Ep. o. ait Apostolica Sedes , Deo signiuntur, illoque gaudet adhuc Constantinopolitanus Antistes.
De illa voce contigit , quod de multis alii , quae statim ob novitatem periculosae vita sunt, idcirco reiiciendae , paulatim vero cum eas veneno carere ad legitimum
sensum inflecti politi exploratum fuit, iis assuefieri coeptum . Neque tamen vituperari debet illud Cregorii studium quo voci dubiae, novae , peregrinae fastum redolenti, multisque pravis sensibus, significatibus obnoxiae, obstitit . Certe morosi illi censores, qui eum pro vocula tam diu digladiatum silla criminantur quantis laudibus extollerent Episcopum quempiam qui Romano Ponti fici, hunc aut similem titulum aeque insolentem ambienti, sectanti totis vitibus intercessisset, utque dignitatem episcopalem tueretur , lubens omnibus se periculis exposuisset YVu ammerito vero et erodoxi apostos Et' 'lic Sedis hostes ita se iasissimi,
sancti te trahunt quod sanctus Gregorius do h et , ecum enici nomen ne Romano successisti quidem Pontifici concedi posse , cu-h; hi , us primatum, amplissimam in vinciae Episcopis sua auctoritate con .arictore, cunctis praelata constat Ecclesiis . Libro . p. 13. Cura inquit, nobis fuit, qua universis Ecclesius a nobis impenditur. Lib. v II. Ep. 19. Quia cunctarum Ecclesarum injuncta nos 1 llicitudinis cura constringit, c. lib. IX. p. 9. Occasione Primatis ByZaceni in Africa qui se apostolicae Sed subditum profitebatur , haec scribit Johanni Syracusano Si qua culpa in piscopis invenitur, nescio quis ei Episcopus subjectus nou set. Hoc jure usus est L b. mi. . in Episcopos , cum Petri Africani Z
I pucopi caulam Columbo in Nu 1'.
midia Episcopo judicandam commi si Ursicin Taurinae civitatis in Lib. H. piscopi Syagrio Augustodunensi i. h. janualii Malacitani Episcopi, alte-ὸδ θει, riusque Episcopi nomine Stephani, Johanni Defensori. Paulum in Afri ca piscopum a Gennadio Patricio accusatum , cum ipse ut judicio Papae se sisteret , venisset Romam
nec adsuissent accus Hores idonei, remisit Iohannis , Episcopi primae Justinianae in Illyrico Epis copi, Primatis, ordinationem, petentibus pro-mnis Ecclesiae juris dic lonem hac sen tentia pulsari contendunt . Sic ex sancti viri modestia & humilitate si a grantibus illis floribus non me ut
apes, sed venenum conficiunt ut a raneae. At non attendunt cecument.
cum eo sensu quo sanctus Gregorius vocem hanc interpretatur, significare unicum in tota Ecclesia piscopum , quod ultro fatemur a par non congruere , d ad supremam ejus dignitatem ac potestatem mini. me convenire. Caecutiunt autem qui firmavit , eumque Pallio donavit
Plurima alia jurisdi ostionis hujus xempla jam exhibuimus infra
Gregorii pro pace facienda follicitu s; .
do . II. Non auditur ab Imperato- Τ', re Falsae contra eum criminationes . III. Luget S. Maximianum
bita is unctum . Cui successorem dat Iohannem virum sanctissimum
196쪽
s Santa Gregotii Papa VJta. Lib. III.
IV. Johannes Ravennas moritur. V. pacem, societatem cum Romanis faciendam pronum. Sicque dum Papae sanioribus conii liis non credebatur, vires hostium immaniter excrescebant, 'Italia quotidie sub Langobardorum jugo captiva ducebatur. Haec deplorat pius Pastor, .cladestum Italiae , tum praesertim Romae illatas enumerat. Cumque nihilomi-PRo pace Romanos interis an ous a suadenda petendaque pace nongobardos facienda, coagmen Cura . Gregorii pro monasteriis
V Marimantis Ravenna st Episcopus. VII. Romanae onodi Decreta VIII. De MDiniano querelae . IX. Maxime quod monasteria exari pateretur . . Prabilegium Monachis concesum.
cessaret, adhibita Castorii Notarit o. pera, quem Ravennae Responsalem habebat apud Exarchum : Quidam maligni spiritus consilio repletus , contra hunc noctArno silentio , tu civi-itatis loco contectationem posuit in .
v. ἡά. naa, hoc anno Gregorius ad labo-
Lib. v. ep. s. ravit . Ab ea non adhorrebat Agi-lulsus Rec; at postulabat ut quae tempore pacis ablata sibi per dolum
fuerant, restituereritur 'vicissimque
se modis omnibus satisfacturum polli jus crimine loquentem Gregorioeebatur , si quid a partibus suis con etiam de facienda pace callide confiterit esse commissum . . aequitati tradicentem . Adversus libelli hujus
consentaneu in esse judicavit sancitus famosi auctorem excommunicationis Pontifex, ne ab Exarcho respue sententiam tulit Papa , nisi prodiretur, ad Severum ejusdem Schola ret, ac ea quae in contestatione ob- silaum scripsit , ut ipsi persuaderet iciebantur , probaret aut facti poe- oblatas illas pacis conditiones non re nitens, publica consessione suam apud lare . Romae quidem , agroque nosceret culpam , poenamque debi- Romano pacem privatim procurare tam deprecaretur. Eadem excommu- in promtu erat, ad eam enim con nicatione multavit eos , qui consen- cedendam propendabat Agilulsus. At sum in tanta iniquitatis consilio prae- Gregorius , ut communis pater , de buissent. pace generali conficienda io licitus Gregogii dolorem de publicis 1 erat, quia nisi bellum cum Lango lamitatibus conceptum, auxit luctus bardis componeretur , diversae insu de amici morte, nimirum S. Maxi. lae, loca alia proculdubio peritura iani, qui ex Monacho, Abbate erant. S. Andreae creatus fuerat Episcopusti At de pace minime cogitabat Exar Syracusanus. Tanto viro de se opti- Non auditur chus , qui bellum toti Reipublicae me merito his verbis ui a per sol vit, . . Uri ' exitiosum sibi utilissimum esse su parentavit sanctissimus pater, ad turumque perspiciebat ex detrimen Cyprianum Diaconum scribens A. tis enim alienis lucra captare non marisma tuae Disectionis Epistolas verebatur. Illius itaque aliorumque de omni Maximiani obitu nse similium publicae rei administrator una 2 bembris suscepi. Et quidem ille suasionibus e consiliis deceptus Mau ad praemia desiderata pervenit , sed ricius, non olum bello sinem in insili populus Dracusanae civitatis ponere minime consensit; sed etiam lugendus est, qui Pastorem talem in
Gregorium ad odia deponenda , habere non neruit. Proinde Drlectis ineundum cedus hortantem , nimiae tua sollicitudinem gerat, ut in eadem Lia D d. semplicitatis arguit , maxime quod Ecclesia tali debeat ad ordinani dum de Ariulso Spoletano duce scripsis eligi, qui post domnum Maximianum se , eum toto corde venire ad Rem dem Gimis locum non vi fatur
publicam paratum esse hoc it, ad immerito sortiri. Ex hac pistola
Luget S. Maximiam im vita functum
197쪽
Ibid. p.21 Cu i succes.solem dat Johanti emvirum sancti mitium Lib. I. p
sancti tegori Papae ita. Lib. III. 97
intelligimus Maximianum diem clau- cationis attonde , rationes desisse extremum mente circiter O farcina episcopatus redditurus es, con- vembri an . 19 . Nobiles Syracusani sedera Emenda illos mores notarii. Vide electionis onera sapienter deicinantes, Gregorii arbitrio commilerant, quihus gratias agens scripsiri, se uena ipsis daret Pastorem Maximiano similem non habere Cypriano Diacono a inen dicavit Johannem Ἀ-tannensis Ecclesia Archidiaconum tamquam magis idoneum cui , si eligeretur, voluit a Loon Cataracias Episcopo cessionem, sive ut modo loquimur , dimissorias litteras dari antequam Ordinaretur . Deinde electo ordinato Pallium misit. Johannes in episcopatu virtutibus omnibus sui sit, praesertim ei rufa in pauperes liberalitate , ita ut in ηι umeros apud I pauperes haberet pro explenda tamen largitate misericordiae, etiam loca alio longe posita requireret, inquit sanctus Gregorius, ipsi gratias reserens pro eleemosynis ad semiusis. Ideo sorta C se in genos ita benes; cum se prae
huit, quod ad sanctissimi Doctoris
praecepta sese componeret , eaque assidua scriptorum ejus lectione imbibere curaret . Hanc lectionem suae
mensae, etiam coram extraneis al-hibebat , qua cibos quodammodo condiret. Id aegre omnino tulit vir summae humilitatis modestiae, auctorque surt ut saltem coram peregrinis ab hac lectione Iohannes abstineret , ac antiquiorum Patrum dicta legi uberet , ex quorum auctoritate valerent informari. Eodem quoque anno quo Maximianus, Johannes Ravennatum Archiepiscopus e vita migravit, nondum sopita de usu allii controversi , ut ex nonnullis Gregorii Epistolis ad eum paulo antea scriptis perspicuum est . Imminentem mortem ei praesinuntias visus es sanctis simus Pater his verbis, p. s. Hac
ergo omnia , quae superius dixi, ra. ter carissime , recogita . Olfin tua v9. Tom. XVI.
quid in lingui, quidi actu Episcopum doceat. Esto totus purus fratribus tuis Non aliud loquaris , aliud in c6rde habeas. Nec appeta ultra videri quam es, ut possis ultra esse quam υideris . Prius cum increpaverat quod irrilbriis verbis uteretur quod servis suis, cum fureret, tur' pia imponeret crimina quod se dominum tantummodo Clericis exhi. beret, quos nulla coercebat disciplina. L)usdem socordia sorsu an tribui debet, quod Clerici multa monasteria pervassistent. Nimirum Gentes religiose vivere, monasteriis praeponi
niona steria destruebantur , inquit S. Gregorius qui enim in olericatu militat, arctam monasterii disciplinam ipse servare non potest. Quo itaque pacto qui monasticam regulam non implet, ad trictius observandam alios cogere poterit Θ Proinde
non immerito providus pater tanto malo mederi quantocius curavit, loca sacra per Ciericorum ambitum destrui minime patiens.
Nonnulli hac usi sunt Epistola
ut probarent monasticae vitae statum a clericatu prorsus esse alienum Verum quantum id a mente S. Doctoris abhorreat , ipse manifeste ostendit cum ad sacros ordines, immo ad episcopatum Monachos quam plurimos tum suo, tum ex aliis monasteriis asstin, sit, apostolicis etiam praesecit intimis. Quid quod monachatum aliquando assignat ut gradum dispositionem praeviam ad episcopatum Z Hortandus est, inquit, Opportunus, ut vel Monachus vel avo .
bis Subdiaconus stat ut post aliquantulum creporis , si Deo placuerit, ipse ad pastoralem curam debeat prcsthmoderi . At consulendus et doctis simus abillonius 1 in seculi V. Benedicti ni Tomo I. in Praefat. turn
198쪽
in Annalibus . Mens igitur sancti
Doctoris fuit φ quantum c laudata libri quinti prima pist. ex aliis a sequi possumus, monasteriorum praefecturam minime Clericis se commendandam; quia cum disciplinae laxiori serviant, nec severioribus Monachorum moribus sint inlati triti de regulae monasticae observantia mi nus solliciti sunt. Praeterea quando. quidem aut ambitus, aut avaritia aut pravus quispiam alius affectus, iis Clericis quos Gregorius insectatur, viam ad abbatialem dignitatem munierat, secularium vivendi modum sectabantur, in epulis, in suppellectili, in vestibus, quibus ibi procurandis ut parcs se possent, monastoria expilabant. Mortu Johanne, de eligendo . . successore sollicitudincm cssit an sit Ra Ven cnus Pontifex . Donatum Archidia.
ij conum postulabat Exarchuso eum
cnim designari credimus his verbis: Excellentissimi viri domni atricii et oluntatem in persona Donati Archi. diaconi impleri et olDimus Sane criculosum ei a summi hujus Praefecti postulationi morem non gerereri qui cum Ravennae Sedem haberet , in Episcopi illius urbis elec sone plurimum sibi vcndicabat. Vcrum cum non pauca innotuissent in vita moribus Donati quae ab piscopatu repellendum cum suaderent , ejus ordinationi consensum non praebendum censuit Gregorius . Johannem
quoque Presbyterum ad episcopalem dignitatem promoveri non est passus, quo Psalmorum nescius foret, ac in officio sacerdotali mi
nus strenuus. Tandem unanimi consensu electus est Marinianus, in vi. tusis reluctans. Hic diu in monasterio cum Gregorio vixerat ; qui eum Andreae Scholastico sibi familia
r commendavit. Gratum erga suum archi praesulem animum testaturus Andreas , apud
Vide supra lib. II cap. ultimo.
x ita. Lib. III. S. Gregorium postea precibus egit
de usu alliis cuniluvi antiquam consuetudinem in Ravennati Ecclesia restituendo. Verum antequδm annueret, ut quibusdam in Litanti sis diebus solemnibus Pallio uteretur Marinianus jussu sapiens Pontifex ea de re explorari Archidiaconi, seniorum urbis testimonia , praestito
prius a singulis sacramento. Ravenia a tem Ecclesiam regere coepit Marinianus ante quintam Julii diem hujusce anni quo interfuit Synodo Romae a Gregorio celebratae.
Hujus autem Synodi gesta decreta quae prius in pistolarum serie habcbantur, nunc legere licet in Ap pendice ad pistolas Praecipua sunt de Diaconorum ossicio, de amovendis a pontificalis cubiculi ministeriolaicis pueris, de coerccndis lectorum Eccl sast ci patrimonii depraedationibus, de sacris ordinibus Pallioque gratis, absque ullo pretio conferendi , c. In hac Synodo sancita
unanimi consensu corrobora iunt
subscriptionibus munierunt viginti tres Episcopi ac plurimi Presbyteri qui r dici puis Urbis titulis seu Ecclesiis praeerant, non autem Diaconi
caeteri Clerici In subscriptionibus secundo loco legitur Mariniani nomen , scilicet post rcgorium. De hoc coetu loqui creditur sanctus Papa, ubi plurimis in Epistolis testatur Johannem Ecclesiae Chalcedonen. sis Presbyterum de quo ' jam dictum, in Synodo, piscoporum ti- dicio fuisse ad haeresis crimine libe
Caeterum non mulis post, suscepti episcopatus amisiae monasti cae tranquillitatis poenituit Marinia num calumniantibus schismaticis eum minus quam deceret Concilium Chalcedonense venerari . Qua de re scri .psit S. Gregorius ad clerum .plebem Ravennatem, asserens Marinianum a cunabulis in sanctae uniυersalis V. de Castro nota
v III. De M lini stano querelae Lib. I. p.
199쪽
alis Ecclesiue gremio nutritum, re-ectavi fidei praedicationem tenuige, nec aliter quam par esset de Chalcedonensi sentire Synodo : Tro de inquit, satisfactionem plenises nam recipientes, caritate integri, puro corde, Pallorem vestrum diligite, ut Deum purius fusa ejusdem obis aleat prod si intercesso Passuris. Haec
pro Marin sano Greg0rius. Postea cum accepisset eum in pauperes esse nimis parcum , c litteris suis ejus tenacitatem increpavit , , per ' Secundum an et illimum Mona oundinum . chum haec ad eum iecreto monita deferenda curavit: Non sibi credat solam lectionem, oratιonem sussicere , ut remotus studeat edere de manu minime fruoi care fedi .rci et mmanum habeat, necesitatem patientibus concurrat , alienam inopiam suam credat quia se haec non habet, vacuum Episcopi nomen tenet. Aliae fuerunt postea de Mariniano querendi occasiones, maxime quod seria vexari Monachis pie Monachus iniquiorem
I ι 'i.'r, se praeberet; unde ad ipsum scripsit
δ' S. Gregorius Miramur cur sybi iubrevi Fraternitatis tuae fuerit immutata discretio, ut ea quae postulat
non advertat ex qua re dolemus
quia manifestum praebes indicium plus apud te verba male suadentium valuisse , quam itinae letitionis studium profecisse. Cumque monasteriare oporteat ffensare, o religiosos illic summopere congregare, ut lucrum de animarum congregatione pos efficere in eorum te e diverso gra Uamina, sicut litterae me testantur , de-yideras exercere oe, quod est deterius, nos tuae culpa studes seri debere participes, scilicet, dum cum nostro consensu monasterium , quod decessor tuus
condidit, cupis sub curandarum rerum atque causarum nomine praegravare. Debes enim recolere , via te praesente, didesis etiam res teris Diaconis, Clericisque tuis praesentibus, Vide illud in Appendice.
contra tella mentum lysius, pr.eceptum sicut postulavere, concessimus. Ubi tamen
ejusdem decessoris tui dispositio , quam fecerat de monasterio ipso, sirmata est;
tu tu ι ista dὶ smulans , coatraria uos poscis debere praecipere . Cujus monasterii defensionem hac in Epistola Gregorius susceperit, non clare constat. Loqui tamen optimum Onachorum patrem pro Classensi S. pollinaris monasterio a Marini anipr ede cessore conitructo conjicimus Nec alia monathema in t avennatidioeccli posita Archiepiscopum magis beneficum experiebantur , ut ex suae laudatae pilio te lique . P terea , inquit , pervenit ad nos, Gamon asseri. , sub ratervitate tua sunt Ut tuti, Clericorum importu uitatibus diversis eorum molίstiis praegra deuium quod ne de caeterosiat, districta hoc inter uatione comisce quatenus 9nac bis illic degentιbus libere in Dei nostri l ludibus licea c
Cumque pius pater audisset , insuper habita sua admonitione, Monachos adhuc a Ravennatibus Clericis , dissimulante Ata hiepiscopo
non secus ac antea vexari, iterum
sc tabendum putavit, vehementius instandum Epistolam suam his verbi, nudi r .ec itaque mula vi La sitim. gilanti cura emendare jam fecundo communita Sanctitas Gra non differat , ne se post haec negligentes os esse , quod nou credimus, senserimus, aliter monasteriorum quieti pro picere compellamur. Nam obis notum seit, quia tantae necestati ervorum Dei congregationem amplius subjacere non patimur Dum haec scriberet S. Gregorius, . iam fortasse meditabatur trannuillita aeta vileg uin
ti mon alteriorum prospicere, celebri concestum.
illo privilegio, quod in Concilio
Romano tertio promulgavit. Simile jam concesserat monasterio sanctorum
200쪽
IOO . Sancti Gregorii stari , cujus erat Abbas Clattilius
S. Gregorii discipulus. Inter Archiepiscopo Ravennates Abbatem hunc mota in litem Romae iudicari voluerat sanct Enais Pontifex . Cumque nonnulli x clero me populo conti a clamitassent, id legibus, cano.
nibus advertari , rescripsit Papa: Hoc poterat fortastis opponi , si non
ad majorem recurreret, apud eum causae sua peteret meritum terminari.
Huinquid non ipse noli , quia causa , me a Johann. Tresbyter contra Iohannem Conctantinopolitanum Datrem, coepiscopum nostrum orta est fecundum canones ad Sedem apostola cana recurrit, ct nostra es sextentia
desiniti Si ergo de illa cilitate ubi Trinceps est ad nostram causa sinutionem deducta es quanto magis ne gotium quod i atra tos et , hic est
veritate cognita te rura nandum Z Ut gitur controversiam hanc radicitus amputaret omnemque litigandi occasionem, apiens Pontifex monas c-rium hoc amplo munivit privilegio , quod ita incipitri Quam siet necessarium monasteriorum quieti prospicere c. Si mitibus quoque munivit praVilegiis Montalium coenobia Quis autem S. Papae copus esset has immunitates concedendo , non obscure aperit ad Lummo sum Abbatem, scribens: His autem ita perfeciis
in Dei opere estote solliciti, Masidue
operam orationi date , ne on idea
tu magis obis quasta mentis uoratione securitas , sed male, quod absit, degentibus episcopalia editata, diunctio
a Legitur ibo D r. p. II. Lib. vi 1. E i 2 di lib. m. p. sis Gallia et seu Francia , qu in Germa. niam vocat, fortas te quod Franci e Geima. nj unt oriundi. Eode n modo saepe loqui.
tur Johan. Di ac in vita Greg. superius edi a Apollinaris Sidonius provinciai Lug-
torum ordinatio nos in Galliis insectatur . II. Arelatens Episcopo suas vices committit . Ecci Gallicana Romana suri. III. De Primatu Ar latens. IV. S. Gregori de Franciae Regibus oraculum . . De laudibus a S. Greg. runichil di datis . 1 Quantum ab adulatione abhorrue
pam inviset . bis tempore . VIII. Quo inodo ab ipso exceptin . IX. Quaedam pro Monachis constituta X. Et pro Sanctononialibus . XIErga heterodoxis rebmodo se gess
DAulo post profligatam in syn Ol s. o lsori
Roui: hoc anno habita simo simoniam&niam , cum inaudiisset vigilant ustimus titiae 4 in a.
nii partibus i Ierosque Pitco pG ctatur ejusdem est e reos, nullumque iis in provinciis ad sacrum ordinem ne
commodi datione pervenires; tanto Ecclesiae Gallicanae morbo mederi volens, ad Virgilium Arelatensem Episcopum, e ad universos in regno Childeberti Praesules, nec non a ipsum Chil debertum Regem scriptit: rogavitque ut de hac comi ptela quamprimum liminanda solliciti orent In his etiarn Epistolis laicorum qneophytorum praecipites ac immaturas , ordinati Oines damnat, tamquam da recto ordine prorsus dissentaneas. Quid enim Qui discipulus non fuit, Li v. Epp. inconsiderata ambitione magister esci ' β, tur , inquit S. Gregorius quo niam quod possit docere θη diducit
sacerdotium tantum gerit in numine suo modo vero pro aliorum peccatis
intercessurus est, qui sua primitus noudsevi tyQuod supra de simonia in Galliis
dunensem , appellas Lugdunensem Germa. niam lib. v. p. I. Etiamnum Archiepiseo pus Senonensis, Primatis Galliarum mer. tinniae titulo gloriatur. Vide codicem Canonum Eccl. Onianae can. 3. Ne est ri rei lyteri e Di eoisiaut . Et c. 39. Ne Die Mut sti cepi.