장음표시 사용
71쪽
apud aliquos ex istis probatos au-
flores, orandum non esse pro Principum salute , licet eorum Oresperditi sint, atque corrupti Detexit nes aliquod Ecclesiae monumentum, quo hujusmodi preces vetentur Nonne Rom. Ecclesia ipsas praesci ibi sormulas, quibus sacri Mini. sti pro Principum , pro peccatorum
pro Haereticorum , pro aganorum Hebraeorumque incolumitate Deum exorare jubentur Nonne preces istae
publica Ecclesiae auctoritate in libris cultui divino inservientibus typis cuduntur Θ Nonne populo spectante atque audiente quam saepilsime sormulas ista iidem sacri Ministri re citant, aeternoque Deo offerunt Nereor plane ne nimium multa de re minime dubia loquar . Trita sunt haec omnibusque vulgata , vixque
adduci possum , ut credam , latere potuisse hominem in Romanae Ec-esesia snt educatum , diuque clati stralem militiam professum. Sed ex ejus memoria forsan exciderunt, cum sibi Romanae communionis ex orria Protestantes aufugienti sacra res Ita ud amplius cordi fuit. Illud etiam vehementer mirandum in Oudiniana oration videtur, nullaque ratione ferendum , quod ex iisdem Gregorii votis . quae pro Phoca Deo obtulit , Gregorium ipsum nunc maledictis accusit, nunc laudibus extollit. Sed hae est calumniae indoles ut diu sibi non constat Quanam vero mente pro Phoca sue. rint a Gregorio preces Deo oblatae, satis superque capite v I Ollendimus. LXIII II. Longe aberat ut se agisnum , ad dominum auonum Conciliorum vel appellaret, vel, quemadmodum hodierni Rom. Tontifices, se Conciliis generalibus superiorem concionaretur, qui se prima quatuor
Concilia aecumenica, ut quatu0r Evangelia venerari , atque ample ii fate
a In A pendie ad notas aliis fecundi Diurni Romani num xxi Parisiis 68O.
batur , quamvis Constantinopolitan' reluctati nonnulli fuissent Episcopi quidam ejus antecessores. Ita ille lib. I. epist xxiv. Ita se adstrictum censuit Canonibus , ut insante apud ipsum Brunichil de Francorum Regina , bigamum quemdam ordinari posse, fr-mus recusaverit Iuxta Canonum regu las lib. xii indict. I. pl. VIII.
Hoc autem ipsum jam faciunt Ἀ- piscopi tu suis dioecesibus Rum. Tontifex per totum Orbem dispensans
Verum in hodierna Ecclesiae Romanae disciplina nihil invenitur ab hisce Gregorii actibus Vis sonum Simul enim ac in Pontificem fuit
consecratus ad absentes universi Orbis Episcopos, potissimum vero ad praecipuarum cilesiarum Patriarchas fecundum priscum decessorum suorum morem scilicet , ex Garneri opinione , a temporibus Aureliani m-perat, circiter annum Christi et O.
misit Epistolam synodicam , in quas Fidei catholicae assertorem, quinque ecum enica Concilia suscipere ac venerari prositetur . Erat haec quippe Synodorum susceptio tunc tem,poris certa dei catholicae tessera
atque exposuio, quam summus Pontifex recens electus in argumentum unionis Orientalibus potissimum mittebat obtinuit mos ille, teste Gar.
nerio . , quamdiu Ecclesia Orientalis ab Occidentali non recessit . Postquam vero dirum schisma alteram ab altera distraxit , jam non amplius fuit opportunum neque scribere Fidei sormam ad homines, qui sedem
Apostolicam erroris arguerent. Praeter illam Fidei formulam, alias etiam pro re nata edere consueverunt Pontifices Romani a Carnorio loco supra commem Crato collectas Mos vero iste licet in desuetudinc abierit, nullus tamen reliquus est dubitandi locus, Pontifices Romanos ea P α omnia
72쪽
omnia suscipere, ac profiteri, quae in Conciliis ecumenicis ad idem spectare adtenus fuerunt declarata Est enim probata nostrorum Theologorum opinio Non esse, gandum, ut verbis utar Melchioris Cani lib. de locis Theologicis I. a P. VIII. quin summus Tontifex aereticus esse possit, ut de ab Eccisi posse judicara, ct punita . Est ergo quinta opinio erit inquit V. Bellar minus de Rom. Pontifice lib. I. cap. XXXI. Tapam haereticum manis stan per se
deseruere se apam , caput, seu ut per e d sinit esse Chrisianus ,
membrum corporis Ecclesiae , quare ab Ecclesia posse eum judicari, puniri . Cum vero ille sit dicendus in haeresim lapsus , qui vel
unum volens sciens negat Fidei articulum , consequitur summum Pontificem, ne sit haereticus omnia in ecumenicis Conciliis dogmata declarata profiteri deberes, quod satis est, ut probetur, aeque Gregorium, ac praesentes Romanos Ponti- si es cocumenicorum Conciliorum fidem venerari : nam eo dumtaxat spectasi Ueteres Pontifices, ut per Synodica Epistolas caeteris Ecclesiis sua de dogmatibus Fides pateret, lorum temporum ratio persuadet i clarissime ipsa Gregorii Synodica, utpote quae circa unas Dogmaticas res versatur, demonstrat Qua-ttio Concilia suscipere ac venerari me fateor , ita loquitur Gregorius coloci , Nicaenum scilicet, in quo perte sum erit dogma desernitur , Constantinopolitanum quoque, in quo M. nomii, coe Macedoui error convincitur; Ephesimum etiam primum , im quo Nestorii impietas Judicatur , Chalcedonense vero, in quo Eutychis Di .corique pravitas reprobatur , tota devotione complector , integerrima approbatione custodio, quia in his , velut in quadrato lapide sanctae Fidei stri ctura consurgit, o cujuslibet vitre, atque actionis exsistat , quisquis
eorum soliditatem non tenet , etiamsi lapis esse cernitur, tamen extra adis cium jacet. Quintum quoque Concilium pariter veneror, in quo stoli, quae ibae dicitur , erroris plena, reprobatur Theodorus, personam mediatoris Dei, ct hominum in dua)bus subsistentiis separans, ad impietatis pestiliam ce idiisse convincitur Scripta quoque beodoret , pe quae Beat opilli de reprehenditur ausu dementiae prolata restitantur . Cunctas ver , quas praefata veneranda Concilia personas respuunt, respuo quas venerantur , amplector ma dum
niversali sunt consensu constituti, feta non illa desertiit quisquis praefu- mi , aut solvere , quos ligant, Iuligare, quos solvunt . Quisquis vero aliud sapit, anathema set quisquis
vero praedictarum Di odorum Fidens tenet, pace sit a Deo Patre Hactenus Gregorius , cujus verbis a gumentum hoc abunde , ni salior solutum es . Illud vero , quod affertur ex γsponsione ad Brunechil dis Francorurn Reginae peritionem , nullum nobis facessit negotium, quoniam biga munia sacris ordinibus arcet nostra quoque Ecelesiaci Quod si ministeriis quatuor minorum ordinum exercendis
Clerici Caelibes praesto non erunt, suffsci Vsint etiam conjungat vita probatae , dummodo non Bigami Tale et bd ridentini decretum se si . x .ca P. XVII ad cujus mentem sua responcia exigere Romanam Ecclesiam vel ipsi met Protestantes ignorare nequeunt; unde ii Scriptores, qui morum Doctrinae regulas tradunt, illud hominum genus a sacris ministeriis esse removendum constantissime docent.
LXIV. Quod si aliquando ab hac regula dis ccisum est , facta alicui bigam ad sacros ordines accedendi potestate, usi sunt Pontifices ea facultate , atque oeconomia , quam eorum Antecesssores,' qui praecessere,
qui sequuti sunt Gregorium , in
73쪽
hibue utito quandoquidem rerum Ecclesiasticarum peritis constat, duobus modis in ejusmodi quaestionibus veteres quoque Pontifices solitos fuisse versari, vel summo jure vel remisso , quod interpretes vocant providam Juris resaxationem. Alterius exempla legi possunt collecta in i II cap.
tii , omperii , ab Archiepiscopo
Parisiensi Petro de arca lucubratae, quibus e emplis Legum Canonicarum non incauti infractores , scd requi, moderati interpretes appellandi sunt Romani Pontifices . iasi gnis et in hanc rem Symmachi Papae ad Avitum Viennensem locus ab eodem arca prolatus Rescripse atommachus ad Couium Episcopum re,
latensem de controversi, quoeerat inter Episcopos Trovinciarum mentienses Arelatensis circa Ordinationes Episcoporum vicinarum civitatum
fervandam esse utiquitatem , nec a bendam rationcm novae Constitutionis ab Anastas Papa editae , quae provinciam confundebat aegre tulit Avitus hanc injuriam edi suae , ut putabat, illatam. Ergo ad Immachum scribens expositi lans cum eo, quod violatum ab Anastas Ecclesii consuetudinem dix it , in preta praedi celso rum Ius statuta in confusione provinciae . Rescripsit Immachus 'gavisu. rum se, ab Oito probatum fuerit, nihil ab Anastasio contra canones actum , sed tantum praeter regu lam, tempcrato idelicet jure: Quia quod fit praeter regulam, inquit, m9d sit ex justa causa , non infringit
regulam, quam sola pervicacia , antiquitatis contemptus laedit: nam quamvis a Patribus statuta diligenti observatione , ct observanti diligentia
put custodiendi, nihilominus propter aliquod bonum de rigore legis aliquid relaxatur, quod ipsa lex cavisset,
si pravidisset saepe crudele esset
esbe praejudicabilis Ecclesiae, videtur Sane praeclara sunt haec monita , atque equitat Christianae plena, qui
bus aequum est, utile, ac necessarium, ut pro re nata L cclesiae moderatores
Longe aberat, pergit objicere Adversarius noster cap. vi I 1 cit. Di fert ut Imperatores, Roges Christianos aliquid lavonibι alυersa uagentes , deponi a se Imperio , et Regno Gregorius 1 vel subditos eorum
a iuramento dei ab Di Ui posse opinaretur , ut contra se eis i. Omnibus obedientem praeberet, Sesque illorum etiam Ecclesiasticae libertati adυerfas publicaret. Hujusque Gregoriano sub-j dctionis bedientio monumen
iudi c. i. II indi . I. Inhibuerat Mauritius Imperator , ut
tusquis publicis administratio uibus implicatus fuisset, ei ad Ecclesiiastici moscium venire non liceret III valde laudabat Gregorius. Probibuerat autem Mauritius, tu Monasterio susciperentur quod multis Gregorius
in hac Epistola improbati . Nihilominus Imperatoris edictum , in arias terrarAm partes, ut subditus obediens transmitti fecit, quibus fuam cunctii,
di epistolam : Ego quidem Jussioni sub-Jrctus eamdem legem per diversas ter. rarum partes transmitti feci, quia lex ipsa omnipotenti Deo minime conia cordat, ecce per fuggestionis meae paginam ferenistinis Dominis nuntia Di Utrobique ergo quae debui exsolvi qui, Imperatori obedientiam praebui, pro De quodsens, minime tacui. Neque hoc loci quidquam Oudinus
obtinet, namque varias inter responsiones, quas ad hujus loci solutio nem Theologi nostri adduxerunt, illam nos amplectimur, atque cxscribere non gravamur, quam habet in lib. 1Ι. cap. X. tape laudatae Gregorianae vitae Dionysius a S. Martha
74쪽
Sanxerat Mauritius non solum , ut
quisquis publicis administrationibus fuisse jet implicatus , ad Ecclesiasticum olfficium pervenire non posset, sed etiam
ut ei in monasterio converti non liceret quod de iis quoque, qui t-litiae adscripti erant constituerat, quibus deinceps liberum non erat monasteria poenitentiae causa petere . Curiatis quidem, secularibus negotiis adstrictos, ab Ecclesiasticis dignitatibus excludi talde laudavit S. Greg0rius, evidentio e sciens , inquit, quia qui secularem habitum deferens , ad Ecclesiastica scia enire festinat, mutare vult seculum non relinquere. At iisdem hon licere, tu monasteriis nouconverti, minime proba Uit. Etsi enim aeris alieni debitores forent , ac publicis rationibus amplexi, poterat eorum debitis per monasterium satis eri, inquit summus Pontifex . Ouod uno eodemque argumento simul demonstrat, e dotata fuisse tunc monasteria etiam amplis redditibus, e summam in ipsis viguisse caritatem Maxime vero damnavit sancti simus Pater legem, qua milites ab ingressu monasteriorum prohibebantur , nisi aut expleta militia , aut pro corporis debilitate missionem essent consequuti.
Ipsum audiamus debac lege cum Mauritio expostulantem: Ad haec ecce per me ferbum ultim 2m suum , v vestrum , respondebit Christus dicens
ego te de notario comitem excubitorum, de comite excubitorum Caesarem de Caesare Imperatorem , nec solum hoc, sed etiam Patrem Imperatorum feci , Sacerdotes, os tua manui commis tu a meo fervitio milites tuos subtrabis Responde ergo, piis-
me domine , fervo tu , quid venienti haec dicenti responsurus es in Iudicio Loinii o tu i Cetera Santur eadem, quae summum decebat Tontiscem, libertate dicta , quam tamen bis postra terbis temperavit humilitatem piranti bis: Ego quidem usi nifubiectos eamdem legem per diversas
tfrrarum partes transmitti feci , Ossilia lex ipsa omnipotenti Deo minime concordat , ecce per suggestionis meae paginam ferem inta Dominis nuntiavi. Utrobique ergo , quae ιbui exsolvi qui ct Imperatori obedientiam prae bui ct pro De , quod fons mini
Hanc epictolam Gregorius misit ad
Theodorum Imperatoris Archiatrum seu medicorum prancipem , rogans, ut eam captato te bre osterret Mauritio , apud quem gratia plurimum talebat, ad .hιbitisque tum conciliis , tum precibas ad hanc legem refringendam, aut emolliendam Augustum impelleret . Utrum id Theodorus praestiterit, uno
ramus. Docere tamen videtur S. Ton
tifex Mauritium a lege sancita postea resiliisse scribens enim ad plures Metropolitas de militibus post triennii probationem ad monasticum habiturus cipiendis , obdit sua de re etiam Serenissimus Christianissimus Imperator , ibi credite, omni modo placatur libenter eorum conversionem
fuscipit, quos in rationibus publicis implicatos non esse cognoscit.
Censet igitur in Car. Laronius legem hanc Imperatoriam a Gregorio emendatam is temperatam prius fuύ- fe , quam eam promulgari curaret transmitteretque ad Metropolitas . Ea
dem est ferme Illustris mi Viri . de
Marca Jententia , additque , S. Gregorium hanc legem emolliendo eadem auctoritate usum , qua Praefecti Prae torio , penes quos erat civiles leges ad se ab Imperatoribus directas, ut publicarentur, aut tantiis r immutare, aut ab earum publicatione abstinere, donec de iis emendandis ad Augustum
scripsissent, es ipsum adiissent. Albi: ero existimant, hanc legem , nulla mutatione facta , fuisse missam a S.
Gregorio, qualem accest rat ab Imperatore , idque bis Gregorii verbis signis cara contendunt: Eamdem legem
per diversas terrarum partes transmiti feci, ct quia lex ipsa omni.
75쪽
potenti Deo minime concordat, ecce . . . nuntiavi ergo, inquiunt , ex qualis a Papa transmissa est nondum fuerat castigati, e emendata , quandoqκidem voluntati, legique Dei post
emendationem consentanea erat . Utramlibet sententiam eligat Lector Caeterum legis hujus ferendae occasionem Imperatori praebuerat frequens poenitentiam tunc ambientium concursus
ad Monasterii, ita ut plerique feculo, ct curiae variis liciis, ministeriisque alligati, intentatis tot irae Divinae Flagellis perterriti, rei tum publicae tum privatae nantium remati
rent, publicani telonia desererent, militares viri , sit ii gregarii, ct manipulare , sive Centuriones, aut Tri. boni , aliique Duces militiae insigila projicerent , ad converjionem foli
Torro non deerant rationes , quaepta uaderent, milites nonnis emeritos
O dimissos in Monasteriis esse suscipiendos quippe can. i. Concilii Chalcedonensis cautum est, ne quis in Mo. nasteriis ferviis obtentu monacticae professionis recipiatur praeter domini sui
conscientia. transgredientes autem hanc desinitronem excommunicantur est in Concilio Gangrens can. . legimus : Si quis fertum pratextu Divini cultus doceat dominum contemnere proprium, tit discedat ab ejus obsequio . . . anathema sit . At milites tot militi e tempore, non siccus , ac
gebantur , unde etiam tu manu signati tunc erant, tamquam mancipia quibus notae is edam inurebantur . De his legendus egetius lib. II cap. xxv.
Ipse Gregorius in praefata ad Ma I ritium p. milites appulat, manu signa tos juxta morem, etsi nulla militibus inurantur stigmata, statim tamen, ac Sacramento dato , militiam pro se si sunt, eam deserere etiam anctioris militiae amplectendae causa , impune non possunt. Haec dicta sunt, ut eam legem ostendamus, nec impie ab Au-
gusto latam, nec a Gregorio temere promulgatam. Licet enim contra pietatem pugnare videretur, quod in sacra Monachorum acie merera prohiberentur milites quapropter Gregorius Mauritium liberius increpavit re tamen
propius perspecta, bonique publici habita ratione ita statuendum, pradentia consultissmorum fortasse suadebat. Quibus Benedicti ni verbis tertium hoc Oudinianae objectionis caput fatis superque solutum arbitramur 'LXV. Quartum objectionis caput ita est ab Adversario propositum Conquestus Gregorius de Johanne Je-Junatore Tatriarcha Costantinopolita. no, qui sibi universalis vom n arripuerat apud Imperatorem Mauritium lib. 1 v. epist. xxx II. praecepat Imperator ut antequam quidpiam contra Johannem ageret , mansuete per litteras eum fui vici admoneret, cui humilis Gregorius obtemperavit ut ipse declarat cit pl. in alia ad eumdem Johannem data. Immo vero inquam ego ex modo, quo in controversa hac agitanda, versatus est Gregorius, eximia sua animi moderatio teque resplendet e strenuum robur, quo Ecclesiae Rom. jura tueri quavis occasione solitus erat Etenim Johannes in synodo, quam hac de causa , licet alia simularetur, collegerat anno 187 se univer ilemvappellari conatus erat : quod mox Papa Pelagius ut agnovit , directis epistolis ex auctoritate . Petri Apostoli ejusdem synodi acta cassa Vit
Johannes Diaconus tib 1 I. vitae S. Gregorii n. I. Diaconum vero , qui juxta morem pro responsis Eccles allicis faciendis Imperatoribus adhaerebat, cum eo Missarum solemnia celebrare prohibuit e cujus sententiam Gregorius sequens Iohannem saepe commonitum acquiescere differentem sententia pari mulctaverat, uapropter Iohannes multis fallaciis obtinuit, ut Imperator Mauritius Gre
gorio scriberet , quod sibi pacificus
76쪽
exstiti se . Pontifex igitur denuo rationibus, pie cibus , cohortationibu Dque Johannem a superbo titulo revocare studuit neque enim , quaerat prii dentia , quave animi dimissione alit c facere debuerat i nihilo tamen minus ab incoeptis non destitit Patriarchae superbiam litteris Mauritio , Constantinae Impetat. datis vehementer increpavit illos ogans, ne injuitam Johannis causam
Patrocinarentur : Quantum ad me at
tinet, scribit ad Imperatorem . V. G. xx. Serenis is jussitinibtis obedientiam rabe scilicet precibus , si assionibus , minisque iterum egit cum Johanne epist mox cit lab. I v. Non causa ea , sed Dei est , sequitur Gregorius , O qui non solus ego, sed tota tu batur Ecclesia quia piae leges , quia veneranda D-
di, quia ipsa etiam Domini nostri Jesu Christi mandata superbi , atque
pompatici cujusdam fermonis Inventione turbantur Hssimus do imulosum secer vulneris , atque res)ientem agrum augustae aucturitatis in culis constringat . . . . numquid ego hac in re , piissine domine , propriam causam defendo Num oui specialem injuriam vindices Causam omnipotentis Dei causam universalis Ecclesia. . . ille ergo magis est piissMorum Dominorum praeceptione Iedlandus , qui praec piis canonicis obedientiam praebere contemnit. Ille coercendus est, sit fancta niterfati Ecclesiae injuriam facit, qui corde tumet, qui gaudere de nomine si gularitatis appetit, qui honori quoque Imperii vestri se per pri
nat epistola ad Consi animam Augustam data , in qua eam reddit certiorem de epistolis ultro citroque habitis: Traeterea iudico quia piismi domini scripta suscepi, ut fratri, consacerdoti meo obauni fbeam esse pacisicus , ct quidem se religiosum dominum decuit , t ista praeciperet Sacerdotibus; sed cum se nova prae
Iumtione atque superbia idem ratir
meus unι versalem Episcopum appellet . . . . oercuissim domino mi ita suadere conatur , sed bene novi , quia tantae ilia orationes ejus lac maenil ei a quoquam , contra ration m , aut animam suam , surripipermittunt. Triste tamen valde est, At patienter feratur, quatenus, despectis omnibus,pra dictus frater , O Coeprscopus meus solus conetur appellari Episcopus . . . . unde omnipotentem Dominum rogo, ut scut parentes priores vestri Trincipes, S Tetri Apostoli gratiam qua erunt, ιοῦ vos quoque, hanc vobis quae . rere,, conjervare conemini, ct propter peccata nostra , tu ei indigne servimus , ejus apud os honor nullatentis minuatur , qui modo obis
adjutor esse in omnibus, ct postmodum
t stra valcat peccata dimittere.
Porro ex omnibus hisce Gregoriani epistolis nihil aliud in serri potest nisi a S. Pontifice adhibitum sui sietem peramentum illud, quod subini titim epistoli ad Sabinianum Diaconum datae te oculis se habuisse a te tu , nimirum re et itudinem in blandimentum , quibus suum cuique , scilicet Imperio , Ecclesiae jus tribuit, ex quo perdissicilis exsurgit Sacerdotii, amperii concordia , quam miro quodam studio simul colint simul essica desiderium pacis conservandae, errantisque vis non perdendae , sed ad ovile Christi reduacendae significavit , quibus tandem e
prudenti mimum Praetulem, fortisse simum Christi militem omnibus se praebuit. Quamobrem intelligere non possumus, cur Adversarius ho sterno licclesiae Rom. regimini eam objiciat rationem , quam Gregorius in hac disputatione cum Imperatore tenuit, propterea quod, si praeientium quoque Summorum Pontis litterae ad Christianos Principes conscriptae percurrantur , similia humilitatis , moderationis, atque prudent ne exempla
77쪽
LXVI. V. Longe aberat , instat insuper Oudinus, ut imperatoribus insurgeret, qui sententiam a se canonice latam nulli dare coe vulgare noluit ne contra Jussionem Imperatoris vel, quod absiit, in despecitum ipsius aliquid facere videretur, lib., o indici. x O. p. 1al ad Bonifacium S. A. E. Dia 9num .... sententiam x9que , quam ea de re tulerat juris Cororianae Ecclesia confirmatibam secretam tenus Gregorius Sententiam nostram nulli dare praevidimus , ne contra jugionem clementisι in Imperatoris, vel, quod absit in spectum ipsius, aliquid facere videremur. Sed in hujus facti narratione illud est ab udino praetermisium quod suum objectum jugulat , atque Ondissimilem esse praesentium Rom.
Fontificum in tractandis cum Principibus negotiis rationem , demon, strat; etenim latam canonicam sanctionem tantum abest, ut Imperatorem celare voluerit Pontifex , quin Bonifacio Diacono apud regiam urbem Rom. Sed is oratori in jussis dederat', ut caute quidem modeste, sed simul animo sorti apud eumdem ageret , subreptam de Cassiopi Castro jussionem rescinderet, Pontificiamque sententiam servandam esse praeciperet: Dilectio tua pietati ejus Imperatoris cundia diligenter insinuet , atque constanter a Gruat hoc omnino illicitum , omnino pra Uum, O mnino injustum, sacris esse alde canonibus inimicum. Et ideo hujusmo di peccatum temporibus fui introduci in Ecclesae praejudicium non permittat, sed quid de hoc negotio judica tum antefati quondam Metropolitae contineat, te qualiter a nobis ea qua ab illo decreta sunt, confirmata fuerint, suggerat atqu id agere studeat, ut cum ejus usone nostra ilicsententia transmittatur , quatenus
severitate ipsus , scut dignum est
refervasse , O rationabiliter correisese, quae male praesumta sunt, videamur. Qua in re mmno danda opera
est, ut, si steri pote , etiam jussο-nem suam ipse tribuat, in qua ea quae a nobis des ita sunt, servari pra-cipiat. Antequam igitur Pontifici lex promulgaretur, merito fueratum peratori significanda , ut ipse re melius cognita sanctiones suas retractare pos set, ac deinde una cum Pontificile observandas praeciperet alias conquestus jure fuisset, quod a Gregorio certior non redderetur de his negotiis, quorum administratio cum ad Ecclesiasticum , tum ad civile regimen per ea tempora Pectabat, atque haec erat una ex potissimis rationibus, quibus in ipsom et Imperatoris Palatio Rom. Sedis Legatus degebat, ut scilicet Ecclesiasticastinui, civilis potestas unanimi consensu bono publico consuleret. Profeci o si quis hodie ex catholicis Principibus ferret legem sacris canonibus contrariam, non ne Romanus
Pontifex imprimis per suum Legatum Principi exponi faceret uni, versae rei statum , postea suasionibus, precibusque auctor eidem esset, ut legem cum sacris canonibus componeret 8 Ne hoc in dubium voce. tu facit pacis, caritatis, prudentiaeque studium, quod in hisce pertractandis negotiis Romanos Pontifices prae oculis habuisse Ecclesiastica ino.
LXVII. Ex quibus hactenus expensis, Gregorius certe non videtur id abhorrat iste, quod in objectis ab surdum refellitur ab Oudino , Romanam Ecclesiam legibus a laicali potestate latis subditam non esse. Sane illaesa cuique jura servanda esse jubebat Pontifex quod iterum animadvertisse adversus Adversarium
non piget sed simul infracta con
78쪽
stantia, eximiaque animi magnitudine aucioritatem sustinebat Apostolicae Sed is, quam Deo auctore cunctis praelatam esse Ecclesiis assirmabat lib. III. p. xx. Illud erat ei alta mente
repositum ex canone I. Primi Concilii OEcumenici Niceae habiti haustum principium: Sicut ab aliis ο-stra exigimus , ita singulis sua ura servamus , lib. I. Epist xxi x. Illud cum a se, tum ab aliis caste observandum esse voluit, quod neque ab Ephesina synodo Coelestinus, observante Christiano Lupo in notis ad
eumdem canonem ' , neque a Chalcedonensii Leo Pontifex , neque ab ullis usquam Haereticorum , aut Schismaticorum violentiis eorum successores permiserunt laedi, vel attingi. Reipsa passus non it, ut Iohan-nc Constantinopolitanus Patriarcha licet Imperatorum gratia fretus , in CEcumenici tituli usurpatione quietus permaneret , quia universalis nomen solis Apostolicae Sedis Antistitibus Chalcedonense Concilium tribue. xat, quantumvis ipse illo titulo non solum unquam usus non sit, .Eulogium Alexandrinum leniter increpaverit, qui ipsum universalem a pam in epist olis vocaverat, sed etiam in principio suarum epistolarum se omnium primus teste Iohanne Diacono lib. v. cap. xv III servum ser-etorum Dei inscripserit , quod eximium humilitatis monumentum haereditarium succetaribus suis reliquit. Bru nec hildi Francorum Reginae, in cujus laudibus adeo multus sui Gregorius, ut insanae adulatio nis vitio apud
Oudinum laboret, non concessit, ut vivente Episcopo, qui propter capitis
morbum munere suo iungi non poterat alius loco ejus ordinaretur neve bigamus ad sacros ordines admitteretur. Romano Imperatoris vices in Italia agent , quique a Vennae Xarchus dicebatur, suam minatur indi. gnationem, iii csisteret eum tue-
ri , qui Ecclesiasticas consuetudines frangebat: Μod si excellentia vestra ita Gregorius lib. v. epist xxiv. sine dubio pulsat invidiam necesse est,
ut ab Ius vos habita discretione debeatis uitione suspendere ne si nominis vestri occasione actori suo inobediens , vel contumax fuerit ad tempus, O vestros contra vosJudices defensare, atque excellentiam bestram hac ex re cogatur offendere nos pariter de vestra discordia contrisare Sed clarius est quod sequitur in causa quarumdam mulierum ad seculum
reversarum : Comperimus praeterea
quod dici nefas est, quasdam mulie res, quae nunc que in religios , atque monachac habitu permanserunt suam vestem, o suam elaturam deponere . conjugibus , quod sine gravi non possumus referre dolore, sociari . Sed hoc quidem At dicere , vel attentare praesumant , fatoris vestri patrocinis fulciri dicuntur : quod nos credere pertersitatis ipsius acerbitas non permittit. Petimus ergo, ut in tanto vos pρccato miscere nullatenus debeatis
Nam hujusmodi iniquitatem impunitam propter Deum nullo modo pati
Cum Marinianus Ravennae Episcopus potentissimorum hominum supplicationibus Pallium postulasset, Castorio Chartulario Pontifex scripsit
Mauriniani merita ut expenderet nullorum attentis precibus : Tu experientia nullius personam , nullius verba consideret, solum Dei timorem , rectitudinem ante culos habeat lib. 1. epist. LXI. Tunc etiam non minus prudentem, quam sedulum Pontificia auctoritatis custodem se praebuit, cum Honoratus Archidiaconus, vir bonae
frugis , in loco mortui Natalis improbi Salonitanae Ecclesiae piscopi electus fuit. Nam Provinciae hujus Episcopi, pravis destincti Metropolitani moribus vitiati , pertimescentes prin
79쪽
probatam Honorati vitam , favere coeperunt cuidam Maximo auctoritate, Qui Romani Patriti in ejus dem Ecclesiae praesulem electo quod eum fuisset Gregorio nuntiatum vehementer Episcopos arguit: uod non oportuerat Hi slibet hominis faciem retii tudini justitia praeponere Eisdem postea imperat sub poena exclusionis ab Eceseliae Sacramentis, ne absque conten suo permissu suo ullum Salom tantam Episcopum ordinent 'tu vero in aliq/ιa persona Maximo tamen excepto voluntarius omnium consensus acces1 erit , ut Deo
auctore digna su O non sit, qui ab ejus ordinatione dissentiat, hanc πο- bis in eadem Salo uitana Ecclesia ex praesentis Epistolae nostrae concelsa
centi. Voluvius consecrari , lib. v. epist. . Adderemus e Gregorianis operibus hujusmodi non pauca , nisi ea , quae posuimus , satis essent ad evincendam causam. Nam illi, qui ignari non sunt legum , consuetudi. numque Ecclesiae Romanae, diligenterque attendere , ac existimare de omni hac causa vellent , constituent oleum , operam perdidisse nostrum adversarium , propterea quod inio. diernis Ecclesiae Romanae moderatoribus itabifice resplendent eadem animi moderatio, magnitudo, constantia, ac prudentia , quibus Gregorius in Ecclesiasticis rebus mode indis usus est . Neque protecto res aliter sim venire potest namque tam ipsi, quam aliis idem sit propositum ad opem divinam confugere convertere cursum , quo divinus Spiritus eos ducit, quemadmodum Gregorius de se ipso fatetur Si idero edis Apostolicae canones non fervari , dabit Omnipotens Deus quid cont=a contemptores ejus faciam . lib. v. epist xxx II.
De D. Gregorio M. Carmen meronymi Cardiu Aleandra inter armina Amalthao. rum . p. 236. ἐιI. Ven. 627.
is Regis regum tittilosque te que
, Seruorum ervum iter se voluit
Usque eo Gregorius I. male auia dit apud Oudinum, usque eo
sapientissimorum , sanctorumque Virorum iudicia sus deque ab homine habentur, ut alterum suae Gregorianae Dissertationis caput inscripserit De dole , se licitate , credulitatem mia, aliisqlte Gregorium Magnum
Immerito vocatum Uincentibus . Immo
vero cx indole acri simplicitate sagaci , credulitate prudent , propter
tot ac tanta paucorum annorum pa
tio constanter suscepta , felicemque ad exitum deducta praeclara opera maxime infirma semper , attritaque valetudine, ure , ac merito omnium gentium consensu Magni cognometa es consecutus . quidem non est
cur hoc suscipiam Lectoribus persuadere non enim de Sergio Galba aut Cajo Carbone scribo aliquid, in quo liceret mihi fingere siquid vellem , nullius memoria jam refellente , sed scribo haec illis cognoscen
numenta . Gregorii tui . aliis copiose enarrata, tum a me in hac dii putatione leviter commemorata consuleres, atque ad severioris criticae regulas exigere possunt am siquis absurdis obtrectationibus impetatur ut verbis utar Iohannis Clerici quas res ipsae, quas spectata hominis virtus, quas scripta ejus dudum nota intellectu facilia retundant nihil opus est inutilem confutandi laborem ab e suscipi . Illud tamen probationis genus praetereundum mihi non est ex sapientum virorum ju-
, Hine humiles Deus exaltans, atque infima tollensis Iura Illi MAGNI nomen habere dedit. Arti, Critica tom. III pag. 371. Am fletu . ZOO.
80쪽
dicio depromtum . Nam praeclaris uti auctoribus , solet. debet valere plurimum quo in loco ne sibi Oudinus sucum fieri , etsi immerito queratur non Isidorum ripa.lensem vocabo , aut Paterium onachum, non Venerabilem edam aut Adonem Archiepiscopum Uunnensem, non Trithenuum , non Baronium . non est arminum non Maimburgum, non Riccardum Simo. nium , non Romanae Communionis homines, quos tamen, claros suisse , doctos ipsi quoque udini
commilitones negare non auclent
nec Melchiorem Canum producam nec Eliam Dupinum , quorum auctoritatibus ad imminuendam Gregorii existimationem Adversamus abutitur, qui tamen non sunt dedignati Gregorium appellare Magnum scd eos vocabo auctores, quos ipse tanquam Deo venerari debet , vocabo homines a Rom. communione alienos, ut poliquam eorum verba citavero, ex altera parte prudens Lector concludat cum Lactantio de orig. erroris ' Adeo ipsa veritas, agente natura , etiam ab invitis pectoribus erumpit, ex altera vero nullus amplius Oudinianae censura locus reliquus sit, quandoquidem teste S. renaeo de haeres lib. I v. cap. XIV. Illa est vera , ct me contradictione probati , quae etiam ab adυersariis ipsi s gula est cationis profert. Uldricus Coccius in epist suae Gregorianae editioni praemissa Basileae an . .
Is I. Torro in ea , quam dixi , coiblatione inter caetera perventum , O ad Beati Gregorii cognomento Magni ..
inter alias autem laudes a Coccio tributa Gregorio , ista sunt sub ejusdem epistolae initium Ut autem principio de toto loquar opere, apparet Beatum Gregorium diligentia, inexhaustis sudoribus Iudicium acre ac pietatem summam coniunxisse
Gerardus Iohanne ossius epist. v. pagina xiv. Londini 69o. Sed redusse videntur tempora aliqanto latiora aut a se annum a nato Servator sexcentesimo , cum Gregori Magni discipulus Augi reus c.
Rivetus lib. I. cap. xx Ix Critirci sacri pag. 198. Gene vae 66o. Quem quidem Gregorium dico Magnum fuisse tirum multis magnis gratia divina dotιbus exornatum non imus in clas..
Samuel alii agitis Tom. III. Annal. pagina Ti. citata editionis, ad annum 38 I. num viii. Prisci cum Judaeo disceptatio admonet mentionem quoque facere de instituta apud Regian inbem Gregorium Magnum inter , ct Eutychium disputatιone. Multis aliis in locis Gregorii gesta commendat hic autor Alter etiam ejus dem cognominis, fidei, ac ruditionis acobus nimirum in Praef. genestrali ad lectiones Canisi cap. v. U.
VII. pag. XXXIX. Quod temporum Ioperitus tribuit Gregorius Magnus ...1 equitur ex eadem Epistola Gregorii Magni c. Bayle in dictionario verbo re-goirci , out bien comptὸ il meritὶ fourn om de grand. Albertus Fabricius in notis ad . Philas trium pag. 1s h Gregorium Manum Ius nominis primum agnosco tirum pium ea loquentem, quae fenti hoc propius accedit ad Ma
Idem Tom. III pag. 2 I. Bibbliothecam mediae, infimae latinit. Amburgi 731. Gregorius I. Sancti, Magnique nomen inter Pontis e proo
Sed nullus ex Protestantibus uberior fuit in Gregorii laudibus, unde cognomentum Magni promeritus tu, quam celeberrimus aspar Barthius Unum , aut alterum locum descripsi Dia Dissertationis hujus pretium erit V