장음표시 사용
41쪽
suleret cur iis in rebus, in quibus
Divinam rem nihil periclitari credebat, facile suum consilium elevaret, constituta mutare , .s4xa refigere non erubesceret tametsi ut modosi.gnificavi, tanta bret per id tempus
Doctorum Hominum caritas, ut teste eodem Gregorio epist xxx. lib.
v II. Constantinopoli non invenirentur, qui de Graeco in Latinum, de Latino in Graecum dictata bene
transferrent cui tamen iterarum ruinae ad Pontiscatus apicem evectus accurrit, uti vidimus cap. II. eamque, quoad ejus fieri potuit , reparavit.
Ad barbarismos quod attinet, Onillos peccabat ipse, quia Grammaticae leges probe non calleret, verum dedita opera sic orationem suam componebat: Vou barbarismi confusionem deυito, ita de se ipse scripsit in epistola ad Leandrum libris Moralium praemissa, tus, motusque praepositionum casus servare contemno
quia indiguum vehementer extimo ut verba coelestis Oraculi restringam Iub regulis Donati. Qua in re optimis usus est Ecclesiasticis tum Graecis, tum Latinis Auctoribus. Aliquot eorum testimonia collegere angius in praefatione ad mediae, infimae
latinitatis Glossarium num XLVII. XLv Io. uetius de claris Interpretibus num. XLII. Unum vel alterum describere non erit ab re . .
Basilius in celebri ad An philochium
Iconensem Episcopum epistola canonica ait: Miror Iane, quod Grammaticam in Scriptura diligentiam requiras, ac dictionem coactam esse putes illius interpretationis, qua suum ipsius significatum commode exprimit, neque id transfer , quod proprie Hebraica voce signiscatis . Severus Sulpicius, quem propter facundiam jure vocant Sallustium Christianum, de se ita loquitur in Praef. ad vitam S. Martini h auia nefas putarem tanti vi-
ri latere virtutes, apud me ipse decidi, ut de Soloecismis non erubescerem , quia nec magnam illarum uu- quam rerum scientiam contigissem Ipsemet Hieronymus, quem a pue ro tantus latinae linguae nitor assidua humaniorum Auctorum lectione de lectarat, ut ad se reversus ad Pr phetarum lectionem cum se contulisset, horum sermo ei horreret in cultus, scriptis consignare non erubuit in caput Quadragesimum Zechielis : Illud autem semel monuisse sussciat, nosse me cubitum, cubita neutrali appellari genere , sed pro simplicitate , facilitate intelligentiae , vulgique consuetudine ponere masculino, nou enim nobis curae es vitare sermonum vitia , sed Scriptu Sanctae quibuscumque verbis disserere. Praeterquam quod nonnulla sunt quae a non peritissimis linguae latinae barbara Vocantur , cum .ipsa sint latinissima hujusmodi sunt . . qui nomina quaedam abstracta ex concretis damnant apud Scholasticos, Petreitatem scilicet, & similia , cum tamen ipse Cicero lib. I. ad Fa- mil. epist. o. ex Appi Lentulo facere Appietatem o Lentulitatem minime dubitaverat morum non infrequens usus habetur in Gregorio Illud etiam ad illius tuendam elo quentiam animadversione dignum est ,
opportune, re cur laude usurpatos
aliqtiando ab ipso suisse aliquot lo
quendi modos a Ciceronis aevo alieno notum quippe omnibus est ,
linguas ab usu pendere, juxta illud Flacci de Arte poetica:
Multa recensentur, quae nunc ceci dere , cadentque
Quae nunc funt in honore locabula, se volet usus, Ouem penes arbitrium est, ct vis .
norma loquendi. Iam vero ab Imperatorum Valentiniani, Valentis, Gratiani temporibus
42쪽
xxxviii S. GREGO Iribus non amplius obtinebat illa Ciceronis tempore loquendi ratio, sed voces multo in barbariem crant se-Xae, atque in consuetudinem adductae cum significatione, tum pronun tiatione immutata; quapropter scite in quaestionibus Hieronymianis admonet Johannes Clericus, equum non esse in eorum scriptis, quae post haec tempora vixere , sermonis elegantiam postulare , aut puritatem ad normam aevi Augusti exactam. Deinde , ut sua verba sunt Poro
sua semper etiam habuit Religio non modo apud Paganos, sed etiam apud Christianos, quod mirum non
est, cum nulla sit ars, ut post Ciceronem adnotatum est a Cangio praefationis ad Glossarium graecumnum. O. quae propria , aut peculiaria non habeat verba actum hinc esse reor, ut verba rationesque dicendi, quibus christiana Religio Romanis exponeretur, non mediocritera purioris latinitatis elegantia discederent . Hoc animo revolvens prudentissimus Gregorius cui Ciceronis etiam duo haec praecepta cognita fuisse creditu facile est , de orat.
lib. I num. 2. Hoc est enim proprium oratoris oratio gravis,
ornata , O hominum mentibus , sensibus accomodata in num. XI v. Oratoris Tria videnda sunt Oratori, quid dicatis, quo quidque loco , quomodo, quae praecepta illi omnes observavere , qui Oratoris laudem consequuti sunt, hanc similitudinem in scribendo dicendo sibi servandam se decreverat, unde orationem suam gravem quidem, ornatam eo temperabat modo , ac tractabat, barbarismis, qui in omnium sermone jam insederant, intermiscebat, ut ab omnibus verborum vis ejusque scopus facile cr-ciperetur sine ullis salebris quasi
sedatus amnis flueret, iuxta eximium
illud Phavorini Philosophi prae G
ptum: Vive moribus praeteritis, loquere verbis praefentibus . Et re ipsa doctus quisque auro contra, cedro pretiosiorem habet hanc , quam delectione veterum Patrum regulam tradidit en noster isque doctissimus Cardinalis oseph Maria homasius in praefatione , quam posuit in fronte Indiculi Institutionum Theologicarum ci Oreum cirent Patres ait ipse num. 11. chm Apostolis, sese debitores esse sapientibus, ct a spientibus, scriberentque non ad inanis gloriae auras aucupandas , eo de Religione stilo disserebant , ut a ductis pariter, ct ab indoctis intelligerentur . Quare vocabula , modosque loquendi ex communi usu , popularique sermone desumebant, popularibusque patinis divini verbi cibum dabant tempore opportuno . Id quod al- de notandum est in lectione atrum , in qua fortassis non nemo hodie osseuditur iis , quae antiquitus inoffensis auribus a christiana plebe audiebauttire tunc nimirum quando vocabula Patrum ad Aristotelis vicinam non
deferebantur ponderanda , quanti valerent . Porro Gregorius una cum caeteris Ecclesiae Patribus o loquendi genere utens , simul eloquentiae numeros omnes absolvebat, unde nihil est Oudino, cur eloquentiae laudem tauto Scriptori deneget audiat ipse si potest quid docti munus in Florentino Athenaeo politiorum litterarum rosessor Angelus Riccius nuperrime scripsit in Disteri Homericis si amvis autem non omnim0dim dicitionis eligantiam plerisque Patrum Latinorum adesse ultro a. teamur , quandoquidem latinam linguam qualibus temporibus ipse floruerunt multaciam barbaries foedaverat
eloquentia tamen Latinos quoque Patres non caruisse dicendum est; quis enim ex Obis adeo in litteris tiro est, ut eloquentiam, atque Ιο-cutionem iures plane significatione accipi
43쪽
'accipi nesciat, ita ut uua tibi def- seposit, es altera desiit Eloquentiam
dignitas rerum , conveniens dicendi genus , bonus ac lucidus ordo, aptus nexus, sapiens denique Iudicium constituit , elacutionis vero elegantiam verborum nitor, concinnitas. Quod
ipsum Tullium judicasse putamus,
qui eloquentem maxime a diserto diffferre tradit . Disertus enim videtur esse ille, qui mentis suae cogitata elegantibus verbis , nitidaque oratione eloqui valet , atque explicare eloquens vero qui sive prorsus perita
sive rius compta oratione utatur, copia tamen verborum , ac sententiarum insignis est , omnesque omnium
rerum, quia ad dicendum pertinent fontes animo ac memoria retinet
auos fontes cum penes se habuerint
Latini Patres , oe graviter , atq e copiose, quae litteris tradiderunt, ex .
posueri ut , eloquentes fuisse constat
et non omnes fuerint diserti, idelicet eleganti omnino , latitaque ora. tione instructi.
Quod sensit Riccius , illud idem
senserunt alii Critices laude celebres auctores non pauci, quos inter enu merare mihi placet, utpote qui Oudino non ingratus , leur , culus hec est sententia ex altero almi storiam Ecclesiasticam se inone latane reddita . Oratoris laus nou ideo S Patribus deneganda est, quia nitido illo nou sunt usi loquendi genire, quod in praecipuis Latinis , G cisque veteribus Oratoribus admira
tur ferinon tamen . probabat, convincebat commotebat, Alcis , furvis , ehemens . Non opus est Patres componere cum Demosthene cum Cicerone, qui tot ante feculis ti-xerunt, sed cum illis sunt comparaudi , qui suamet aetate florebant . . Gregorius, quoad dixit, nedum nemini fuit in hisce faculautibus inferior, sed omnes fui temporis Romanos Iu- T. xxx xperaυit , quod auctore Fleur ad
summam auciem satis est. Locus hic esset, quae sermo n.
numera in promtu Orent, veterum
testimonia referre , qui Gregorii Operibus summam hanc eloquentiam inesse testati sunt , verum ab hoc labore, etsi perexiguo temperandum mihi esse censui, cum res ipsa testimoniis non indigeat, in illul mihi Ciceronis de Orficiis lib. II cap. v. objiciatur initur in re non dubia testimoniis non necesssariis. Sed unum
praeterire non possum, citatum nempe anonymum auctorem vitarum Romanorum Pontificum: , ii voleis Gregorius h uigente tres prom- te potar a Morales Wil s'eto itfait u son in epulsabie de pen- , se es spirit uelle . I les exprimoit, , 'une maniere asses nobie de tes, renser moit 'ordina ire plutot dans, des Periodes que dans de sentences .is es termes ne soni a fori cho, i sis, compositions ' est passe beau cola trava ille mais, cile est, facile , bien sui vi eis se solitient, tota j our egalement. Il ' a rien deis bien eleve, ni de bien vis mais, si e ' i di , est ratis solide sera est pie in de lieti commulas . , de grandes Maxime . I es his it fus, uel que Dis ianuieux, dans se explications de Morale, tro subiit dans se allegories. En siil on e ut dire , que es Ou, rages contennient bien de bonia esse hos es, ais, hi iis ' on rienis 'extraordinatre, 'ecla tantis.
De Mauritio male habito, deque Phoca nimis a GREGORIO
XXXII. Uperioribus capitibus leviora visa sunt probra, quibus nostro calumniatus est Oudi
44쪽
nus , illud modo videndum , quod,
nos ira sententia , omnium ei atrocius , iniquius, exsecrabilius A longe et ali itur , atque ii sui ubili argumento, triviale ac riodicum hujus Tonti cis ingenis in versepeli que indutem a δn Homus ex adulatoriis , quas ad urpato rex Phocam scripsi, liticris, post caris habi autea Mauricium c tim Filiis interfectum . Sic Oudinus cap. II. ubi ccensitis Mauricii virtutibus, quibus erat Ornatus muneribus quibus legorium ornaverat, obriis, quibus coinquinatus erat Pho. cas, confici tui gratum fuisse Gregorium iniquae adulationis, atque capiti cclesia prorsus indignae . Nescio profecto, an vel ex infima plebe homuncio moris perditissimi Theta nigriori describi potuis et calumniisque putidiotibus aspergi. Age itaque, videamus quaeso quid fecerit atque scripserit Gregorius, quo tam acres in se reprehen sones, ignominias excitavit. Res
vulgata et in Annalibus Ecclesiasticis , omnibusque nota , ideoque nonnisi strictim ea dumtaxat, quae huc spectare possunt, sunt a nobis com
Mauricius Imperator an . o. sui inperii militum iram, atque odium in se commoverat , nolens modico pretio milites ab Avaribus captos redimere, sive avaritiae causa , velit hostili gladio eos perderet, Ut pote conflatae paulo ante seditionis reos Sub idem tempus ejus t Omanus diei citus usius cum fuisset Istrum tra.
jicere, ac ibidem hiemare coepit de novo Imperatore sibi eligendo cogitare, quod loca illa, utpote inimicis proxima, ad hiemandum in primis incommoda atque nimis molesta putaret Misit igitur exercitus ad Petrum mperatoris Fratrem cucis viginti distantem a Castris , legatos octo, e quibus erat Phocas dignitate Centurio, ut ab Imperatore obtine. ret redeundi ad hiberna potestatem.
Renuit Imperator exercitus votis mc, rem gerere cognita igitur Imperatoria voluntate Phocam sibi polim die constituit Exarchum, eumque supra scutum alte sublatum fatiliis gratu. lationibus prosequitur , Bigantium advolat novus Imperator , insignia sumit Imperatori , universam Regiam Familiam miris atque tyrannicis modis trucidat. Kal. Maj Romam cum de more venissent Icones Phocae , ejusque conjugis contiae Augustorum una cum corum denas a. vorabilibus litteris te sic Johanne Diacono lib. v. Vitae num xx acclamatum est eis in Lateranis in Basilica Julii, easque misit Ponti se in Oratorio S. Caesarii Mari ytas intra Palatium reponi Phocae usurpatoris intrusioni applati sit congratulatoria epistola, quae incipitri Gloria in Excelses Deo, qui juxta quod scriptum est immutat, transfert regna, ct quia hoc cunctis tempore innotuit quod per Trophetam Juum loqui dignatus est dicens , quia Dominator excelsas in regno hominum, cui voluerit ipse dat illud, lib. XLI.
l. xxx U. Cudianae accusationis adversus Gregorium summa revocatur ad duo capita primum , quod advectas Ro
mam recentium Imperatorum cones
jusserit reponi in laudato S. Caesariit Martyris Oratorio juxta Palatium ralterum , quod laudato is as atque adu, latrices ipsis litteras dederit. Verum super arenam aedificavit ipse; noliri enim insimulandi aequam sane causam discernimus nullam Primum enim ex ne in Regium peccaret honorem alterum Christianae rei ut iret consultum . Reipsa Gregorii non erat impedimentum ponere, quominus Iconibus illis tantus deserrctur honor. Inoleverat enim. consuetudo Augustorum recens electorum illas mittendi , cum in diversas Romano Imperio subjectas provincias, tum ad Principis Ami.
45쪽
cos. His adnotante Baronio probatissimis fulto testimoniis ad ann. o 3. Num . . vesut Imperatori praesenti debitus honoris cultus deferri confudivit ab omnibus, ct in eas peccans majestatis reus esciebatur . Nullo autem aptiori loco ratus est re gorius eas exponi potuisse laudato S. Caesari Oratorio intra Palatium
quia aedes amplae erant, Imperatoribus cum Romae esse contingeret in servientes : tiae sacrum Palatium dicebantur
Ad litteras autem tio spectat icu egrum haud sui Pontifici, nuntio ejus de electione accepto, illas non dare recenti Imperatori, quibus ipside adepto Imperio gratularetur. nimadvertunt enim Baronius loco citato, emardinus errarius de antiquo Ecclesii asticarum Epistolarum genere l. i. c. 7 h Laicos Principes Catholicos Romanis Pontificibus pistolas communicatorias, sive fidei formulas mittere consuevisse, ut se
ad Principatus , Imperiique avum electos ostenderent , obedientiamque , veram fidei consociationem pollicerentur. Respondit igitur Pontifex; duo invenit post alios Criticus noster in iis Epistolis digna, quae O- tarentur, easque indigni Hamis injuriis aspersit primum quod Phocas adulatorie laude turri alterum quod durius de Mauricio Augusto loqua
Verum hoc loci araneae telas eximius hic Architectiis contexuit. Primo enim nulla ibi sunt adulationes, nucla assentationes ; vota sunt fausta quidem, laetitiaeque vel bis expressa, sed quisnam, qui novercali non ardeat odio adversus Gregorium ibit inficias aequitati consisnum Christianaeque sagacitati fuisse , ut summus Ponti sex imperatori, a quo Rempublicam optime gubernari Ecclesiae jura custodiri peroptabat, On
a Ex aronio ad annum O3. num a.
gratularetur Haec autem praestare ut posset novus Imperator, auxilium a Deo precatur fulis iecibus atque promittit.
XXXII. Secundo ut ut Mauricii mores se habuerint, quos non semperrecto duxisse tra rnite vel ipse consessus est Mauricius, dum suis per somnium vilis criminibus , deque
proxima admonitus morte , tum ab
ipso Gregorio, cum ab eadem visione a tyrannide Pontifici insere n. da semet abstinuisse auctorem habemus in lib. q. Vitae num. T. Johannem Diaconum,' ab omnibus
Patriarchis Monachisque Hierosolymitanis potissiimum petiit , suis ut precibus a Deo postularent, ut hac in vita debitas sibi poenas infigeret, quibus aeternas effugere posset. Quod a D. . . qua est miseri. cordia, sui ipsi concessus tetro illo excidio, quod per Phocam in jectum aequimine , animoque constanti nunquam satis commendando
pertulit. Nihilo tamen minus dubio procul est Gregori ad Pontificatus apicem evecto tracumque proposita occasione infestum se praebuistse, qua de re Gregorius ipse natura licet mitissimus nihil enim poterat feri eo mitius pacis cultor
eximius, Principum ita venerator ut udinus non timuerit ascrere
eorum amulum se esse professum
non raro tamen coactus est conqueri , maxime pistola l. lib. v. ad eumdem data Imperatorem Mauricium, in qua aliquot ex iis recenset capitibus, unde vehementissimae illatae ipsi sunt ab Imperatore molestiae. Reipsa, Iohannis Costantinopolitani foverat superbiam , qua Cecvmenici titulum sibi usurparat, violentam in Salonitanam Ecclesii amMaximi scelestissimi hominis in trusionem adversus canonicas Gregorii
46쪽
prohibentes Sanctiones propugnavit, atque sustinuit, Schismaticos Istriae, Venetiarum occasione trium Capitulorum, quos a Schismate ut revocaret nulli non pepercerat labori Gregorius , opem tulit datis Gregorio vere imperiosis S more tyrannico litteris, lata lege, qua cautum cst , ne Schismatici ad nitatem Ecclesiae redire cogerentur quam impiam legem obtinuerat Schis malicorum Coripheus, relapsus Serenus Aquile jensis aut radensis
Episcopus .impedimentum posuit per legem quam postea Gregorii
precibus emollivit, ne milites no me suum monasticae vitae darent , pacem Italiae tot laboribus , ac expensis a Gregorio procuratam cum Langobardo proscidit, cum misit Exarchas Ravennam a Uibus
longe majora quam ab inimici; universa Italia coacta suis damna sustinere, quin inperator hisce de malis admonitus voluerit fidem ipsi Prar stare , remediumque adhibere Ad is haec mala digitum intendissent,ihi visus est Gregorius, dum Phocam tali pacto alloquitur i-
quando vero cum Vericors Deus moe rentia multorum corda sua decretit consolatione refovere unum ad regi-rminis culmen provehit, per ejus misericor diu liceres in cunctorum Mentibus Uultationis Ioa gratiam infundit . . . latentur Coelio exsul te Terra , O de vostris benignis actibus niversus Teipublicae populas nunc que chementer afflictus hila refcat. Comprimantur jugo domina. tionis es; κἈκperbae mentes hostium, releventur fra misericordia contristi ac deprcssi animi subjectorum ....ccsycni Testamentorum iis dic, donatiuinum gratiae Diolenter exacuo redeat cunctis in ribus propriis secura possc ut sine timore habere se
gaudcant, quae non sunt eis fraudibus acquisita. fformetur jam ingu
tis sub iugo Imperii pii libertasscia. I.
Sed melius haec orando, quam suggerendo dicimus: Omnipotens Deus in cuncta cogitatione, di opere cor ve-sra pietatis , Iti gratiae manu Ie-neat, D quaeque juste, quaque clementer agenda sunt inhabitator eseri pectoris Spiritus Sanctus cnigne dispoxat. Quibus me verbis is illud egit quod Pontificis est munus
cum novo Imperator , ut meliora
sperans tempora illa adjuto gratia Di Vina a Phoca obtineret. XXXIII. Neque movere quem quam debet praeesarum illud faustumque initium Gloria in Excelsis Deo quippe noltra hac tempestate
in Principum Christianorum, quibus demum cumque moribus aut fuerint, aut futuri sint exaltatione Z Porro Gregorii temporibus ad initia specimen exhibendum illud usurpabatur Gloria in Excelsis Deo praeconium cui hymnus e Deum non saeculo suffectus suit. Neque objiciat Oudinus verba, quibus extollitur ibidem a nostro, Phocas benignitatis , misericordiar, felicitim temporum , componi nullatenus posse, cum spurcissimis immanibusque Phocae tyranui vitiis. Nam respondemus, citra adulationis, atque mendacii notam, sic
potui se a Gregorio Phocam laudari Quippe sub Imperii initium scriptam epistolam , de Gregorio reddi
tam fuisse constat, quo tempore neque illius vitia innotuerant , neque divinare poterat Gregorius mores c jus ita ore perditos , ut merito pestis humani generis a Zonara vocetur in Annal. lib. XIV. num XIV. h3 neque secreta Dei , a quibus ob hominum scelera tetrum illud monstrum Imperio destinatum erat perscrutari tenebatur , quae Angelos
ipsos, ut plurimum, latent . Enimvero quotusquisque est in Historia vel summis labiis versatus, cui com
47쪽
pertum non si austa suis e multorum Principum initia , quae postea in pessimos eruperunt mores Instar omnium unus sit Cajus Caligula, de quo se unquam reserente Philone Judaeo paulo post initium legationis ad Ca jum ante sub Imperatore aliquo , tunc maxime sibi idebantur non jam sperare, sed certo tenere usumfructum publicorum commodorlim privatorumque, felicitatem plena. riam , fortunante cuncta numine . Erat igitur videre nihil aliud per singulis urbes, quam altaria, victimas , acri cta, candidatos, coronatus , hilares blandosque vultus omnium , fest , celebritates c. postri audebant inquit ignari veritatis caecutit enim humana mens, nec intelligit quid sit vere utile, sequendo magis conjecturas , quam scientiam . Itaque non Multo post ille speratus servator bene-Ficentissimus, qui videbatur novis felicitatum fontibus inundaturus Europam ct Asiam, profuturus privatim, publice , erupit in favitia in vel potius aperuit, quam dissimularat hactenus. Quamobrem laudabili ex. teritate, qua Principum animi, regiminis maxime initio , demulcendi sunt , atque tractandi , illas oculis Phoci subjicit dotes , quibus Christianus Imperator fulgere debet , c quas in ipso , ut raditeritis mederetur malis, Ecclesiaeque Romanae jura ab Autecetare sus deque versa pristino restituerentur loco flagranti si me Ponti se de ud crabat , Atque ex quirebant, , tant 'agreabies hos es
is si flat euses, soni plutolt des soli. se ait poti l a venir, que de lo- anges u passi e . Ut me exprimam verbis illius Gallici Scriptoris, scilicet Maimburgi , in sua huius Pontificis Gallica Historia , quo Auctore tam lubenter Gregorii osties utuntur illud idem clarius expres.
s erat alter eiusdem gentis Auctor Criticus sane ipse severissimus
Bailletus nempe, cujus auctoritatem eo libentius ponimus, quo illam contineat responsitonem , qua satis superque ab eodem conniventia crimine propter Brunichil dem Gallia Reginam a nostro suis in litteris laudatam vindicatur , C est satas douis te, inquit ipse dans et te peris suasion que uelques unes de cel- ,, es u i a crites a la ei ne, Brune haud princesse dec ride ouris se vices, a 'Empereur Phocasse tyran . qui ctoi ea horrearis a to ut e monde , on deptu a, ceu qui on pris es loges doniis il les comble our de flateries indignes 'in hom mera i , , d uia gran Pape te qu'il tolt.
D Nous ourrions sans commetire, sa alia tete, o si reputation re-
et ter cella fur a tondition hu- , maine, aux solbies es de laquei lose les plus grand Saint sont vj eis se jus tu' la mori. Mais potir a ju- stification on doli considerer, que, Brutaehaud avolt quelque honnes, qualites doni on ' a voint insor me ,, qu cile sit de plus scanda
, jusqu' lui torsqu'il ut occasionis de tui ci ire Les lota vanges qu', i doniae a detestable Phocas sone, plus de difficulte Mais elles sont, voles 4 moin qu i respectoidis me me dans tin tyran te caracteri re, et a qualite de ovrain , , qu'il ne vovi Oit te obiter potiris e rendre favorabie dc affection no, a service de 'Eglis catholique, , , yant eu fur e vj et peti de sa- tisfastion de 'ram pereur Maurice se ave te que i avolt te ou vend, bro ville quoique ce ut uia bonis prince 'aille ursia: Quod omne de sumtum es ex Iohanne Diacono
48쪽
laudibus aut ideo novos i incipes demulcebat, ut audientes quales esse debebant , fierent mitiores quarn Maurit ius fuerat, cujus tot criminibus involuta tempora cognoscebat aut quia eos sibi , suaeque Ecclesi e
devotissimos crnens non eos ad tyrannidem ruituros esse putabat .
num restare videtur , quod objiciat Oudinus. Cur saltem iisdem in epi. stolis non increparit Phocam ob inhumanos illos modos , quibus ad Imperii clavum jam evectus in Mauricii Familiam ita, inique desaevierat Credibile sine non est quin tantus
rumor ad Gregorii aurcs pervcnerit ex litteris ut minimum Rom. Sed is
Apocrisiarii, qui in Regio ipso a.
latio ex antiqua consuetudine degere solebant. Dissimulare profecto non possumus aquam nobis ei haesi se nisi cum Imperator, tum Ponti sex ipse responsionem suppeditassent . Dici nuis itaque ex nullo hactenus deflecto monumento evinci Romam sub novi Imperatoris initio tetrae illius scenae veniis notitiam, quam nullus mittere poterat . . Apocrisiarius . Etenim conquestus est cum Romano pontifice novus Imperator eorum
millum in Regia Urbe invenisse Sed Gregorium ipsum universam
rem narristem praestat audire , ea. que omnia quae de Mautitio mox innuimus confirmantem od per-Manere inquit ipse in altera ad Phocam Epistola lib. ox epist. xxxv m. ' ubi Diaconi sui , sive Apocrisiarii absentiam excusat , Bonifacium ad illud munus delegisse
certiorem facit Imperatorem in palatio uxta antiquam consuetudinem Apostolicae Sedis Diaconum Gra Se-τgnitas non invenit , non hoc meae
n. Gligentia, sed gravissima necessitatis. fuit quia dum ministri omnes Mus
nostrae Ecclesia tam contrita asperaque tempora cum formidine declina.
yent, atque refugerent , nulli eorum poterat imponi , ut ad urbem regiam in palatio psrmansurus accederet. Sed postquam vestram clementiam, omnipotentis Dei gratiam disponente , ad culmen Imperii pervenisse cognoverunt, ipsi quoque suadente titia ad vestra vectigia venire estniant , qui
prius illuc accedere valde timuerant.
Praeterquam quod etiamsi de iniquissimo illo modo , quo in Regia se
stabili erat sede novus inperator rumor aliquis Urbem pervasisset, ergone incertae famae aures ita praebere debitis et Gregorius , ut Phocam qui se Chri litanae fidei , Romanae. que edis vindicem futurum spoponderat , jurgiis atque comminationi bus, forsitan innixis falso rumore ad iram provocarcti Non ita profecto Sanctorum virorum exempla sequutus ipse sui siet, quorum mos semper fuit, ut optime observat Natalis Alexander Hist. Eceles seculo v I.
cap. IX. Principes ob nonnulla bona opera laudare, ut eos ad ma)0ra pro
Dei gloria , ct Ecclesiae commodis incitarent, quae de ipsis vulgabantur flagitii, non facile credere , cum scirent eos invidiae , ct inimicitiis patere plurimorum , qui eorum famae detraherent , in vitam Regum , Neginarum , eorumque consilia O arcana non inquirere unde caedes ab ipsis imperatas crudelitati , injustitiae , ultionis aut dominationis libidini non tribuebant, nisi manifesta res
esset , adeoque ita essent famae suae prodigi, ut celera sua uli Justitiae: specie velarent . Vide sis quae de laudibus , deque precibus a Romanis Pontificibus fusis pro pessimis Regibus , atque Ravennatibus Exarchis. scripsere Bollandiani pag. 2o8. O- natus Chronici Historici ad catalogum Pontificum in Propitae , se a Tom. II. Maii Bollandiani.
49쪽
io capite cum multa sint a veritate VII. aliena , tum nihil minus esse ferendum quam quod neutros, Pontificios sui Gregorius Magnus senserit de scilicet , atque Re formatos expressa Euchari lic Sacra nent . Gregorii verba in suae gratiam sententiae attulisse, omnes autem ratio-XXXIV. Q vero dissonae magis a ciniis ad eum suae parti conciliani Gregorii mente scripse dum usos esse adfirmet . Quod dexit unquam noster hic censor , at suis Theologis libenter concedimus que in veterum Christianorum uri, de nostris autem confidenter perne-bus , disciplinis , ac doctrina pere gamus , neque satis malam Grego-grinum se ostendit, profecto hoc a riani critici fidem mirari possumus, cit in quarto suae Gregorianae Dis atque detestari ad eum enim falli- sertationis capite cui hunc posuit ii tatis convincendum vel una sustice retulum : Quid Gregorius Magnus de posset in Gregorianae doctrina sensu Eucharistia senserit in libris Dialogor perscrutando solertiissimorum S. Mau- alibi . In praesenti igitur capite δε ri Congregationis Monachorum au-
in proxime suturis accuratum, quan et oritas, quae latere sane non pote-
tum poterimus, aggrediemur S. Gre rat Oudinum, qui nodum in scirpo gorii doctrinae examen, quem homo quaerebat, dum horum Monachorum ille modo sectae suae praejudicatis o Gregotianam editionem invadere sibi
pinionibus occupatus tantum proposuerat. Ergo asserantur eorum Catholicae Ecclesiae praesidium relin verba, quae clariissima sunt , atque queret, pravis corrumpere interpre' habentur ad num. III. Praefationis tamentis, ad Reformatorum Opi generalis sub initium tom. 1. Omnes:
nionem inflectere conatus est , modo de articulos , de quibus nobis ella conflandam tanto nomini invidiam cum Lutheranis, e Calυinistis aliij in deterius accepit. Nostrum lan que nobis hareticis controversia, ex S. est Ecclesia Catholicae asservare Gregorio gillatim probatos ab ejus hoste eripere possessionem , fertos legere licet in confessione Gye- in quam temere in trusus est. Plurie orian au Dre Theodoro Tetr6 Ccmmum etiam interest germanam O pensi Coloniensis Caribus Alumno stri doctrinam investigare, quod ipsa Ouid luculentius hoc Dialogorum tecum fuerit , nedum successivis te in simonio lib. v. cap vio ad pr9poribus, sed statii ac disseminaba bandum tum incruentum sv legis tur qua ab Occidente , qua ab O Satri cium , tum realem corporis, riente mirifice amplexata eximiisque sanguin is J su bristi praesentiam iupraeconiis laudata, atque a nullo uia Eucharistia Deinde cum in brevio quam , quod hactenus liqueat , nisi ribus ad paginarum oras notis, tum a nostris Novatoribus oppugnata , in indicibus quotiescumque incidit allud inde necessaria consecutione eli sermo hoc Me sacramento apud Grecitur, universi Catholici Orbis do gorium advertere non omittunt v. g. ictrinae consonam fuisse, idcirco cer lib. i. homil in Evang. ho m. Iv. tam omnino, puram , orthodoxam, tomi I pag. I 8 . Christi corpus, uno verbo, Christi se doctrinam . sanguis in Sacramento: ibidem pag. XXXV. Atque ut ab ejus mente 1134. Christi corpus accipimus in Sa-
circa Venerabile Eucharistia Sacra cramento in indice tom. II ex Dialog. mentum exordiamur, illud statim mo Lb. v. c. xxxv I. Eucaristia enitos esse volumus Lectores nostros ritas, in I. Regum cap. I. cap. .
hoc in Oudinianae Dissertationis quar tom. I. pag. 16o. qui liber sit
50쪽
genuinus Gregorii scelus necne, nostra in praesentiarum nihil interesto sua poena digni , qui corpus infanguinem Christi tractant indigne t alibi cepe. XXXVI. Loca haec a Theologis
nostris adversus Protestante adducta fuere iii primis a Card Bellar. Perronio At contendit adversarius
duos istos Theologos expressa regorii in gratiam nostrae sententiae non adduxissa verba , unde ratiociniis
ad eum suae parti con .uliandum usos. Sumamus igitur in manibus verba eorum Theologorum huc spectantia ut omnibus innotcscat quibus oculis adversarius ea legerit , quanam sinceritate id scripserit Bellar minus de Lucharistia lib. I. cap. xxx Q. Gregorii locis relatis homil. xx D in
Evang. lib. v. Dialog. cap. LVIII.
catholicum dogma comprobatum iri assirmat, his verbis Satis aperte descripsit praesentiam veram rθalem
corporis Christi coelest , summi, invisibilis , in specie panis terreni, imi vis bilis.
Cardinalis Perronius de Sacramento Eucharistiae lib. I. unum , septuaginta veteres auctores in Romanae Ecclesie doctrinam conspirantes adducit contra Calvinistam Phi-aippum ornae urn, qui in suae se flampatrocinium illos trahere conatus e rat, dita in idem argumentum capitibus novem dispertita disputatio
ne Porro auctore xxx I. qui est Giwgorius Magnus capitibus quatuor , O tidem oppositis urnari argumentis Gregorium corpus languinem vere, ac realiter in Eucharistice Α-cramento contineri ac sumi docuisse
Cardinalis ille apertissimis verbis, affrmad, probat. Universum eum incum ni Lectoribus taedio si pertimescerem quam lubentissime huc ex scriberem , utpote qui Gregorii causam in primis perorct nihilo tamen minus facere non possum, inuin
versus aliquot delibem ex secunda quam pira manibus habeo Parisiis
facta editione anno 16ao Capite igitur tertio ornaeum arguit, quod mancum attulisset ex Dialogorum lib. 1 v. cap. Lum Gregorii locum, querno nos infra utpote omnium praeclarissimum adducemus Caro ita ejusdem lori partem Gal- lice reddit Perronius cor psis est pris , a chair est distribu deis potir e salut hi Peuple, son sang, est es pandi non plus en main sis des infideles, ais en a botiche, de fideles , . Quibus ex verbis
nemo non videt perinde Bellar mi.
num , a Perronium non quidem ratiociniis ad Gregorium nostrae parti conciliandum usos fuisse , verum arissimis verbis non innuisse , sed per te, plane affirmasse. Nunc autem quis poterit se continere, quin iterum exclamet, si hoc calum talari non est, quod nam erit λEt cum vetusto auctore r Tanta est potentia veritatis, ut se ima, quamvis in rebus exiguis , sua claritate
defendat. Jam vero proserantur loca , quibus Theologi nostri Gregorium sensisse ostendunt in Sacramento Eucharistico ipsum reale corpus , ipsum realem Christi sanguinem manduca.ri, ac bibi. Quinque ex istis locis sibi objecit Oudinus , quae ex Calvin ista ubertino hausta se evertisse gloriatur nos vero opera praetium acturos arbitramur , si eadem afferentes ab udini censui is, ut straiplis ut auctoritas , eripere conabi
XXXVIII. Locus primus desumtus est ex homil. xiv. lib. I. HEvang. ubi versans Gregorius illud Evangelii Lonus allor animam suam pom pro ovibus , inquit, bonus actor pro ovibus fui animam suam posuit, ut in Sacrameκt nostro corpus suum, o sanguinem verteret, ct