Prolegomena ad Harmoniam Evangelicam, sive De primariis nonnullis ad chronologiam Evangelicam spectantibus dissertationes quatuor : accedunt Kalendarii anni sacri, ab anno A.Ch.N. 1511 usque ad A.D. 94, in annis expansis, tabulae LXXXV, Neomeniarum a

31쪽

De Kalendario anni acri.

DE Kalolidario anni sacri pro rationibus nostri tractaturos ocossitas loci mono ut brevitati studeamus. Varias igitur opinionos do anni Judaici et veteris forma, quae recenseri possent, Omnes in praesenti missas faceresin invidia leuat. Rabbinorum doctrina de anno Suo antiquo neque Secum ipsa consentire, neque cum rationibus orisimilitudinis, no tuo cum Scripturae ipsius et Joseph tostimonio conciliari posso nobis semper Visa est commentitiam contra set vanitatis manifestae ream, et tanquam puram putam fabulam, sicut pleraque alia quae ab iisdem auctoribus prometa otiam cum maxime ad res suas et gentiles pertinent, prorsu rejectaneam paene diXerimus Hodiernum Judaeorum alendarium subtilitor admodum atque artificioso contextum; et forsan se ostigiis prisci alicujus rutum ante tamen A. D. 358, perscriptis abutis Dd auctoritato Synodrii propositis, in praesentem sui formam, qua liodieque utuntur, perpolitum fuisse non constat. Recentiorum sententis do hac quaestion intor se conflictantur Omnestamen conjecturis insistunt scriptum enim testimonium, ad quod tanquam ultimum tribunal in hujusmodi lite ac discoptation provocatio fiat, nusquam XStare in

32쪽

Νobis itido sex diligentissima votoris Scripturaeloctione satis constat, annum Judaicum Seu Sacrum

etiam omporo Samuolis propholoe, Saul rogis, ac Davidis, a Cycli cujusdam legibus diroctum fuisso unde de neomeniis seu monsium initiis longe antequam advenissent nulla apud vulgus dubitatio exstaret. Quod si

temporibus illis, quid ni jam indo a principi, Et quisquis erat illo Cyclus tamon unum atque eundem fuisse, et perpetuo quodam tenore ad ultima usque tempora propagatum, exinde colligi potest, quod duodocim Tribus petat Davidis ac Salomonis, decem Tribus de regno Israelis, duas de regno Judae, post Separationem regnorum, Judaeos o Captivitate temporibus regum Assyriorum, Jeremiam prophetam Hierosolymis agentem, aequalos illius primum Babylono, deindo Susis Danielem, at tuo ad flumon Chobaram EZechielem, Judaeos reduces tempor Zorobabelis, captivo Mardochaeum, gram, ne Noomiam Babylono vo Susis sub rogibus Persarum degentes Judaeos matri regiqnis regum SyrO-Μacedonum aetato, eosdem et disperso apud universum paene terrarum orbem sub imperi Romano, Dominum O-Strum atque apostolos ejus coruscante cummaXime EVangelio, Josephum denique quod ad historiam patriam

a gentilem, tum ante e natum, tum OStea, Squoad xscidium templi atque Hierosolymae univerSOS quidem longo diversis temporibus et locis, sed suo singulos ordine, de neomeniis mensium suorum do statis seriarum diebus, de toto donique annorum suorum decursu, idem Sentientes, idem tradentes, atque idem observantes videmus. Quod profecto laetum non fuisset, nisi unum quoddam atquo idem uisendarium, mutatis mutandis ad omnia pariter tempora accommodandum, omnibus ad manum adesset. Undo mirum in modum ad doni alendario nostro praemuniendam via Substernitur cujus si quid aliud ea praecipue est commen-

33쪽

De Epocha Kalendarii.

perpetuo sibi constantem, ab initio usquo ad suom repraesentet; neque alia prorsu regula tempore ipsius JOsuae, quam aetate Josophi vel Divi Pauli ordinandam Vol ordinatam. Sed jam ad ipsum transeamus. Et primum de POCHA HuS. Secundum ration0 chronologicas nostras, EXOdus X AEgypto A. II. N. 1560, Aprilis 10 fortara, laeta sest. Νovilunium vorum pro moridiano Holiopolis biduo ante commissum erat Aprilis nimirum S, fortara, hora circitor soXta pomoridiana Kalon dari tamon nostri

caput non ab hae pocli arcessendum duXimus: Onstat enim nobis coorum testimonio quae postea Statim insecuta, annum Judaeorum cum ipsa Exodo nondum lunarem factum initium anni tantum ab aequinoctio sermo auctumnali ad aequinoctium Vernale retractum. PrOXimo anno, Oroetum est Tabernaculum artii 29, Νisano fori 1. ovilunium verum pro meridiano

montis Sinae odon dio factum ost, artii scilico 29, hora circitor una ante moridiona. Idom igitur qui instabat dios, Martii nimirum 29, mensis vere lunaris Vel primus orat, vel primus esse poterat. Sed neque ab

hao postha Kalendari caput arcessimus. PerSuasum est nim nobis, tametsi tradita Logo et consecratis inprimis alendis sive neomeniis, annus Judaeis Obser-Vandus, quo tempore abernaculum erigebatur, cumma Ximo unaris actus erat tamen neque Logis in genere, neque hujus in specie OnSecrationis, tanquam usu capiondo illam ipsis necessitatem impositam, donec

hoc novilunio et de nonnullis aliis, quorum ab anno A. H. N. 4Οo ad annum A. H. N. 5Ia usque menti a noliis ori potest, si cui post nos eosdem calculos iterare visum fuerit xii sermo horarum spatio epochas eorum Iulianas a nobis retractas forsan invenerit. Quod prudenter et consulto factum. Caussa etiam facti inferius paucis redditur hic tantum loci praemonendum duximus, ne calculi nostri calumniae innocentes paterent.

34쪽

De Kalendario anni Sacri.

omnes apud terram sibi promissam am constituti ossent. Robollio adestibarnose, circa auctumnum hujus ipsius anni et mensem potissimum lsri facta, ostinatum jam anto huic constitutioni torminum in quadragesimum fere annum comperendinavit quo temporis spatio univorso Logi. Iosaicae vim atque observationem Omnem suspensam et quasi Opitam fuisse, ex testimonio Amos prophotae ac Divi Stephani, o multis praetoro apud ipsum Pontateuchum indiciis colligatur lieot. Laboni quadragesimo Xodi anno A. H. N. 1521, et circa eandem anni tempestatem, ad adostibarneam

Moso, transitu Jordanes duco Josua die mensis primi decimo id est, secundum calculos nostros, Martii Juliani 27, fori 6. ovilunium verum pro meridiano Hiorichuntis docom anto diebus, arti 17, intor horam octaVam et nonam Omeridianam fere commissum orat. Ergo artii 27, transmissi ordanis epocha, docimus limo Husdom dies; et cum decimo mensis lunaris, qui Xordium suum a novilunio illo sumeret, adprime congruere factus. Inde debellatio gentium Chanaan, a Veris initio A. II. N. 1520, usque sub auctumnum A. H. N. 1514 Se annis et ferme sex mensibus continuis conficisenda. o divisio terrarum inter victores, biennium vel triennium occupatura. Omnibus igitur hisce perpensis, nostro quid0m judicio vix sori potest ut stata et solennis atque ad ultima usque tempora sine intorruptione duratur Logis Osaicae observatio ab epocha ulteriore quam A. II. N. 1511 areeSSatur quando, ut nobis videtur, et rectio illa abornaculi apud Silo, de qua Osuas xviii. I. a congregatione

universa facta.

Ad hanc igitur pocham Kalendari nostri caput

35쪽

De Epocha Kalendarii.

constituere nobis visum est. ovilunium verum eodem

anno Aprilis uliani , foria obdomadae , uti infra videbitur, commissum. Ita primus alondari dios Nisan lunaris seu Judaici 1 Aprilis solaris seu Julianira, seriai obdomadaea, sive dies sabbati, A. H. N. 1511 Ab hoc sui principio usque ad isanes, artii , soriam

hebdomadae , Lunam primam, A. D. 94, id St, per mille soXcontos et quatuor annos, perpetu sto OnteXtum est. Cur autem ad A. D. 9 non ad A. D. 700xscidii Hierosolymitani epocham, quo ineunte, i Sana, Martii 31, fori 2 Luna prima erat, OtiSSimum Onsistat ratio est alibi a nobis reddenda. Et postham quidoni nostram secundum Kalendarii

ipsius leges non ab anno A. H. N. 1511 Sed undeviginti minimum ultorius annis repetendam fuiSSe, neque ipsi nescii sumus, et D calumnis locus pateat lociores admonendos consemus. Prudentes igitur undeviginti annos retraXimus tum propter ea quae dicta sunt, tum quod eodem omnino rediturum erat, quod ad ipsius decursum, si vo ab A. H. N. 1511 Sive ab A. Η Ν. 1530, undeviginti retro annis, origo ejus petita esset. Ceterum de ora anni sacri pocha, si quod nos quidem sentiamus, id libero prositori liceat, non a temporibus EXOdi tantum, sed a mundi primordiis usque arcessendam eam esse arbitrati simus. Quo ingonor otiam hodierni Judaeorum alendarii auctores,

quid sori lio at o quid ori obseat, nos admonere possunt; qui epocham kalondarii sui omnium primam a novilunio illo, quod OLAD OHII, id est genituram

Seu partum inanis, neomeniam Scilicet caους Vocant, et mundi natalom apud ipsos diem novem diebus insecutum esse volunt, arcessendum sibi statuerint.

36쪽

De Kalendario anni Sacri.

Dium acciderit, perpetuam anni lunaris a principo lunarovolutionem per Cycli cujusdam circuitionem ad nostra

usque tenapora deductam esse ejusmodi tamen revolutio, ab ama illo qui secundum rationes chronologicas Hobraicae oritatis fido subnixas, mundi natalis erat, at tuo a die illo qui secundum cosmogoniam Oinicum, anni lunaris primus fuerit necesse est, Sque ad praeSentoni diem, in annis Xpansis a nobismo ipsis os explicata quae mirum in modum et cum rationibus lunae nunc cummaXime obtinentibus, atque usque ad finem saeculi Obtenturis, convenit, et cum rationibus iisdem, quales anteacto tempore obtinebant, quantum nos qui-dom investigando adsequi potuimus, nullo non tempore

quam Xaeti8Sime conveniebat.

Hujus revolutionis Periodo ix, Cyclo i, Anno , A. H. . 1560, quo tempore luna principalis in Aprilis S inoidobat, Exodus ex AEgypto contigit ejusdem Periodo X, Cyclo iv, Anno , una cum adem illa luna, ad Aprili 7 pocha Kalendari nostri constituta.

Quemadmodum igitur Judaeorum Kalendarium amOLADTOHII, ita nostrum a principe luna, et multo quidem certiore ratione procedit. Nam luna principalis atque omnium prima aliqua fuerit nodosso ost; OLΑ illud TOHU, Si V νεομιηνία χαους, iis mundi natalis perperam ab ipsis constitutus esset, revera nullum fuisset. Epocha MOLAD illius, secundum ipsorum sententiam, Octobris Julianis, de horai pomeridiana pro moridiano Hierosolymitano ineuntis anno Periodi Julianae 953, A. H. N.

3761 fuit ad quem etiam dium, at ius ad idom diei

tompus, Kalendarium nostrum lunare perpetuum, e-riodo i Cyclo iii, Anno 16, novilunium Octobris com- .missum Stendit. Et pro ipsius quidoni legibus recte; Ρr naturae autem legibus perperam: nam, Cyclo xiii, Anno 16, decursus sui per periodos primimalendarium

37쪽

De Epocha Kalendarii.

ipsum, Secundum leges Suas correctione unius formo disi indigere coeporit et novilunium vorum Octobris illud A. H. N. 3761, calculis subductis, non ad Octobris , sed Octobris , Oxcidisse deprehendetur. Annum autem Periodi Julians 953, A. II. N. 3761-id quod rationes hae omne supponunt-revera mundi natalem misso, ejusmodi est quod nullo ingonio confirmari ac stabiliri p08Sit. Intor hoc alendarium lunae perpetuum OStrum, O Kalendarium nostrum anni Sacri summus a principio usque ad non concentus qualis illo otiam a priorieXspectandus erat; siquidem alendarium nostrum

portio quaedam est. Itaque mirari desinat unus qui libo cur poetiam Kalon dari saeri nostri nequo ab Aprilis , novilunio Xodi, A. H. N. 1560, neque Martii 29, novilunio recti post traditam Logoni ad montem Sinae Tabernaculi, A. II. N. 1559, neque Marti 17, novilunio trajecti Jordanis atque ingressus in terram Sanctam, A. H. N. 1520 sed ab Aprilisa novilunio Oroeti ad Silo, post obollatam et divisam terram, A. H. N. 1511 Tubernaeuli, mutuati potissimum simus. Omnos siquidem eodem recidissent necesse est OmneSOnim ab uno odomque lunaris revolutionis jam indo a principio repetitae et retextae, decurSu X aequo pendebant, atque ex aequo arceSSOndae erant. Est o praeterea alius oneri incommodum, quod, praelata una quavis X pochis illis suporioribus, offen- Suri eramus soloeta infima, contra idom cauti ac tuti Sumus o solstitio nimirum illo, quod aetate Josuae factum St, exortum ac propagatum. iraculum illud, cui nihil consimilo, est Scriptura, neque ante neque p08tea factum, quando artifex ipso et rector idem uni- 4

38쪽

De Kalendario anni Sacri.

versi, homini dicto audiens factus, machinam mundi terrestrem liominis jussu ad duodecim usque horarum spatium, quod Scriptura dioi orsocii ad instar vocat, ineunte cummaXime cursu Husdom diurno, inhibere dignatus est miraculum illud immane, inquam, quod primunt intuentibus, quod ad sensum ad solom, quod ad rem ad terram, pertinuisse Videtur, diligentius tamen

atque attentius considerantibus, etiam ad lunam non minus quam ad solem vel ternam spectasse, certiSsime deprehenditur.

Epocha miraculi illius, quae t pugnae ad Gibeonem

consertae, uti nobis e sacra historis contextu, et multis ac consentientibus των κυκλω iudiciis persuasum habemus;

Maii Juliani 1 soria obdomadis prima, sub ipsum

solis orientis momentum fuit quo tempore, pro meridiano torosolymitano plenilunium Verum, pridie,sivo Maii 30 Dria , circiter horam fere o. Μ. Ommissum, una se viginti formo horis praeteritum erat. Itaque die postero, orient cummaxime sole, luna ad occasum inclinata, et jamjam OceaSura SSet, neceSSO est quo temporis articulo et vox illa Josus emissa, quae apud ipsum Deum, Oci effectum Sine mora praebentem, potens futura; et lunam super vallem malonis, Solem supra urbem Gibsonis, utrumque apud hori-gontem, sermo o diametro ad invicem oppOSitos horarum xii sivo diui unius persecti spatio, in statione fixura. Ex quo rerum statu quando miraculum ipsum fiebat, facito se proclivo si colligere, lunam, quae motum suum proprium ac Verum habet, non minus quam solem, qui motum nullum suum habet, nisi quom domotu terrae circa axem suum rotatae mutuari videtur,

immobilom amon factam id quod Scriptura ητως

prodi non tantum motu illo diurno, ac moro sensibili, quem communem cum sole habet, sed otiam motu suo

39쪽

De dioisione Kalendari in Periodos.

proprio ac Vero ad tempus carore debuisse, et si Scripturae fidos habenda, ad tempus curuisse non minus seu potius multo magis quam Solem, qui actu eodem ttempor Uodom licet motu caruisse dictus, motu amon nullo nisi sonsibili atque apparente illo, quom de terra tantum mutuatur, reVera carere potuit. Sed do hae quaestion subtiliter in utramque partem di8putare, hujus neque temporis neque loci. Satis dictum speramus, ad dem eo adstruondam, ubi ex his praemissis quasi sponto dovolvimur anomaliam scilicet quandam, quae revolutionis unius diurnae semissem Valet, circa lunae motus ex hoc miraculo profluXisse; ad quam in computandis ipsius momentis ultra aetatem JOSuae respectum haberi oportere, citra eandem non item Sod ad

Kalendarium no8trum reVertnmur. Constat Kalendarium nostrum PERIODIS ex quarum Singulae CYCLOS METONICOS Sive novemdecennale Sedecim annos Ver Solares set Julianos 304 continoiit: eXceptis tantum prima ac sexta quarum illa cyclos quindecim annos S solos comploetitur; quia nimirum Kalon dari ipsius caput non ab anno A. H. N. 1530

que tantum cyclos solidos, et novem praeterea sexti annOS, annos omnino 104 continoi quia alondarium ipsum cum anno post Christum natum 4, seriodi sextae 104 desinit. Hujus in Poriodos distributionis si caussa requiritur, ea a ratione motuum lunarium ad solaros seu Julianos in genere petenda. am neomenias quidem nostra Omnes civiles ac chronologicas, non autem Vera et physicas esse, etiam alibi satis monuimus', quarum illas suapto

Praefati ad Harmoniam Nostram editionem tertiam.

40쪽

De Kalendario anni Sacri.

natura fixas et immobilus, has autem fluxas ac mobiles esse praetore dictum undo usu fiori solere, ut illae qui-dom perpetuo sui decursu ad unum atque idom tompus o recidere possint o revora recidant lipe autem non item. Et cum anni Lunoesolaris, qui dicitur, ejusmodi proprium sit, ut epochas quasdam partim solares partim lunaros dato quovis tempore inter se committat atquo easdem prodat; poclis quidem ejusmodi solaros, in kalondari civilis illius ac chronologici usum, ab anno civili ot solari quodam, qualis est Iulianus, necessario

arcessendae epocho autem lunares sedem, cum Solaribus committendae, a naturae, si fieri potest, Veritate. Et annus quidum civilis et solaris, seu Julianus, cum anno vertente soli naturali: qui Solaris proprie dicendus, Otsi ipso non idem perpetu maneat, tamen argumenti gratia dom manore sngatur; quemadmodum pro eo quod propositum sibi habet, et quo contendere nititur,

idem mansere vult. Ea tamen est motuum lunarium ad annum vertentem ratio ut constituto quam X

ctissimo lico ad dioni quondam apud aninim hujusmodi Sive solarem, sive Julianum pro Solari positum, capite ejus elapsis amon a capite illo 304 annis, seu cyclis novemdoconnalibus et solidis 16, omnes et singulas lunas novas totis viginti quatuor horis, aut parum admodum quod minus sit, ultra Vera et phySica ip8arum epochas, Latondario jusmodi dilatas esse oportum iri usu atque Xperientia, jam inde a temporibus Hipparchi, cujus sagacitati observatio haec accepta ferenda, constet. Indo fit, ut cum o per 304 annos primos illos, et postea quoque in perpetuum, Si nihil interea circa po-oham decursu earum principalem mutationis sat neomeniae omnes, seu lunae noVae, apud alendarium ejusmodi positae, undem in orbem, atque ad eosdem rursus

dios quibus ab initio contributae sint, tempore quaeque