장음표시 사용
51쪽
dum res, Significat, et vero simpliciter esse simul, et in medio positum, non debere quidem simul esse, sed posse ita cogitari, indicat. Hinc a copulandi particulis exiguo saepe discrimine differt. In altera ed. Lachmannus ipse respuit hanc lectionem, vel restituens. Deinde in prima ed. v. 13scripsit Ergo ego et v. 14 post domum interrogationis signum posuit, hunc versum cum sequentibus conjungens; in altera ed. id quod jam ante eum Jacobus fecerat post domum comma tantum posuit lacunamque statuit post v. 14 quam interpunctionem omnes editores acceperunt. Sensum horum versuum quomodo et Lachmannus et alii acceperint, jam in initio commentationis diximus, quot interpretes, tot fere sententias invenientes. - Videamu nunc, num alio sorsitan modo proficiamus aliquid in hujus frusti interpretatione hoc enim si nobis contigerit, quanta et quam gravia inde sequantur, statim videbimus. Primum igitur sic versus
munera quanta dedi, vel qualia carmina fecit illa tamen nunquam ferrea dixit amo emo jam ' multos nimium temerarius annoS, improba, qui tulerim teque tuamque domum, aquandone tibi liber sum visus an usque in nostrum acies verba superba caput ΘΝum prosecto non justus sensus versibus sic descriptis eliciendus erit 3 semperque Sphingis aenigma hoc rustum manebit Non tam celeriter de salute desperemus et si aliquid
tamen proficiamus, conemur. Equidem hunc esse sententiarum
ordinem existimo: Irascitur Propertius puellae): Quamquam tot munera tibi donavi, tot carminibus te celebravi, tamen nunquam dixisti: amo te. Ergo id est quod nunquam me amavisti jam multos annos nimium temerarius sui. qui tibi tuaeque domo servirem. Et per hoc longum tempus servitutis
54쪽
meae, nunquamne tu, liberum hominem me esse suspicata es 3 an Semper tuum servum me futurum esse putas 3 subaudienda sunt verba magno in errore vergaris, hoc existimans. Duo postrema nuntiata in unum sunt contracta Ergo jam multos nimium temerarius annos, qui etc. - ecquandone tibi liber sum visus sqq. - temerarius positum est pro ego, qui temerarius fui. - Quo modo si verba conjunguntur, removetur illa difficultas, quam recte Lachmannus animadvertit Etenim si post domum interrogationis signum ponitur, in enuntiato Ergo nimium temerarius, qui etc. Verbum substantivum sum vel fui nullo modo potest omitti; sin autem adjungitur ecquandone tibi liber sum visus γ' nec verbum substantivum nec pronomen ego opus est. - Cognovimus igitur, ergo nihil aliud esse nisi particulam consecutivam nec non hoc e totius loci interpretatione elucet, temerarius non significare posse audax id quod Lachm et Herigbergius Statuerunt), sed propriam habere et usitatissimam significationem: levis et inconsideratus , quam eandem in adverbio temere invenimus. Verba an tu semper in nostrum acies verba superba caput' cum proprie significent: an tu semper detrahes de mea in civitate dignitate', nostro loco ad solum servitutis statum referenda Sunt. Quid igitur necesse est, lacunam ponere inter sex illos versus, cum justum et satis dilucidum sensum eos efficere cognoverimus Fortasse nunc etiam clarius et quod jam supra docui, omnino fieri non posse, ut hoc frustum cum eleg II, conjungatur, cum omnes ex Versus de pertinaci agant puella. Hoc idem vero argumentum, a libri secundi carmine plane alienum, nonne optime quadrat ad carni. III, H - quidem persuasum habeo, eidem puellae irasci positam in hac atque in illa parte, praesertim cum Sententiarum ordo per utrumque frustum optime continuetur. Jungamus igitur versus carminis . cum eleg III, 11
mu8, num perfectum ut abSolutum carmen existere po8Sit:
55쪽
- 45 Munera quanta dedi, vel qualia carmina fecit illa tamen nunquam ferrea dixit amo'. ergo jam multos nimium temerarius annoS, improba qui tulerim teque tuamque domum, ecquandone tibi liber sum visus 3 an usque in nostrum jacies verba superba caput γScribant de te alii, vel si ignota, licebit; laudet, qui sterili semina ponit humo.
omnia, crede mihi, secum uno munera lecto auferet extremi laneris atra dies: et tua transibit contemnens ossa Viator,
nec dicet cinis hic '' docta puella fuit 'Cum in prima parte poeta, non diutius se superbae puellae servum futurum esse dixisset, in altera eo pervenit acerbi odii, ut etiam poenas se expetiturum esse pronunciaret. Et quonam modo ulciscetur nimirum acerbissime, Desinain, inquit, carminibus te celebrare, tum quid de te fiat, cognosces. unera illa magna et splendida, quae tibi donavi, nulli tibi usui erunt haec enim: auseret extremi funeris atra dies
sed carminibus te celebratam magna secuta esset gloria etiamnetbrtuam atque in omnium hominum esses sermone. unc vero poena lues tuae pertinaciae ignota eris et contempta post mortem: et tua transibit contemnens ossa Viator Sqq. Jubet igitur valere puellam parvo quidem Sed tamen gratiSSimo carmine, cujus ne exitus quidem desideratur id quod Lachmannus statuit in prima editione). - Nimirum raro accidit, ut tam manifesta exstent argumenta, quibus conjungenda esse frusta demonstrare possimus. De muneribus et carminibus in utraque parte et quidem inverso ordine,
' Νο causa est, quamobrsin cod. Dresd lectionem haoc praeseramus, quam etiam cod. sap. habet, sed in correctura Lachmannus Praeferendum esse haec censebat propterea quod squeretur docta puella.'
56쪽
- 46 agitur pars I munera quanta dedi, vel qualia carmina seci. pars II scribant de te alii sqq. - omnia, crede mihi, ecum uno munera lecto etc.); ' Vero casu quodam accidisse, certe nemini persuadeas. Ceteris quoque in rebus ita omnia se habent, ut altera pars altera demum lucem accipiat. -Τota res ut clarior etiam fiat, liceat mihi comparare quo dam altheri versus, in quibus eundem invenimus sententiarum ordinem: Lachm. 72, 37 sq: Hoeret Uunder, Wie mi istaeschehenivon in selbes rebeit.
AKen ichisu lage mine sanci Cognoscimus, hujus quoque carminis duas partes esse, in quarum una poeta causam affert, quare irascatur puellae, in altera ipsa ulciscendi ratio narratur atque magna et horrenda, quae sequentur. Hae duae partes, Si casu quodam divulsae postea reperirentur, nonne conjungenda ea e8Seipse sententiarum ordo demonstraret 3 Respondet vero . 1 5 hujusce carminis . - nostrae elegiae, V. 6-8 Versibus 7-12.
Sed nondum ad finem totius quaestionis me pervenisse intellego. Reliquum est, ut quae sedes elegiae nostrae inter carmina Propertiun designanda sit, disceptemus. Atque hic quod egregie mihi via munita sit, Vehementer gaudeo, nec jam vereor, ut Heimreichum nimiae insimules audaciae, qui magnam quidem, sed nescio an veram de nostra elegia conjecturam fecerit. Hic enim in Quaesit Prop. carm. III, 10, quod certe mutilatum exstat in codicibus, quamquam adversatur HertZ- bergius in integrum restituere conatus est, Statuen Versus
57쪽
- 47 21 26 initium esse carminis, deinde secutos esse V. 1-20, ultimam partem repetendam esse e carm. IV, 9 4 58 μ). Deinde pag. 26 probabili, ut mihi videtur, conjectura, quaerit, quo modo exorta sit illa corruptela, qua prima carminis pars in finem pervenerit atque sic argumentatur: Cum enim valde hoc loco mutilatas et perturbatas fuisse codicis archei typi paginas edoceant corrupta et mutilata, quae antecedunt,
carmina, hic quoque non potest non cogitari de folio quodam dilacerato. Dilacerati igitur hujus solii cum duae sint paginae, in altera hos sex versus III, 10, 2l-26 lectos fuisse verisimile est, in altera sex illos, qui sequuntur III,
11, 1-6.). Hos igitur, qui Sequuntur, versus, locum suum et ipsos mutasse et quondam ad carmen quoddam periin ιisse suspicor, quod praeced ut carm. III, 10. Cui rei optime favet et sententiarum nexus non est enim verisimile, ita egisse poetam, ut primum valere juberet puellam carm. )dein ad Augustum converteret animum et pica Se compoSiturum esse carmina profiteretur carm. 0), dein rursus, animo ad Cynthiam revocato, diris adjectis, nunquam Se jam scripturum esse de Cynthia pronuntiaret carm. 11.). Ceterum reliquos hujus carminis, ad quod tria haec pertinebant disticha periisse versus, in tanto codicis archetypi qui conspicitur squalore non est quod miremur. - Deinde pag.
33 conjicit, carni III, 10 olim ultimum fuisse libri secundi, carm. IV, 9 olim primum fuisse libri tertii carm. III, 12 jam ad tertium pertinuisse librum. Libenter pedibus eo in sententiam Heimreichi, quam si
accipimus, certe aptissimus carmini nostro restituto locus designatur. Ponendum est ante carm. 0, paenultima sit libri secundi elegia. Habemus igitur totum illud carmen, quo r0- pertius valere jubet puellam et nunquam se carmina amatoria scripturum esse, profitetur Sed non modo hoc unum,
Qua nos quamquam non plano vir assentior, tamen . i-2t, in initi carminis olioeandos esse. Ipse ego contendo.
58쪽
- 48 iraSe poetam, comperimus causam quoque inexpiabilis odii audimus inexorabilis sui puella sprevitque poetam. Hanc
vero sententiam, si cum alii comparamus carminibus, quae antecedunt, nova exsistit difficultas, quam Heimreichus animadvertere non potuit, cum ultimam tantum elegiae partem nosceret nos vero eam praeterire non licet. Cum enim multis aliis carminibus, vere amatum Sse poetam a Sua puella, compertum habeamuS, cum carminam, . . ereptam maerentem eum audiamus aemulumque omnibus diris devoventem, profecto miremur nece8Se est, quod hic subito, nunquam se amatum Sse dicat. NeScio an Sic rem optime explices. Cum Propertius perfidam puellam denuo frustra precibus muneribusque reconciliare studuisset, effervescens animus poetae atque ira inflammatus, prioris mutui amoris plane oblitus est atque hanc scripsit elegiam, in qua, justo acerbius, nunquam Se amatum 8Se, magna Voce clamat.
Sed nunc quo ruit Propertius quid tandem facere ei in animo est Hoc tibi quaerenti respondet arm III l0: convertit se, plane desperans de amore, ad epica carmina componenda, ad Augu8tum celebrandum, id quod nunquam
Nondum etiam Ascraeos norunt mea carmina sontes et modo Permessi flumine lavit Amor. Sed non multum poetam in hac arte profecisse id quod providere licebat e carm. I, 2 vere cognoscimus. Ibi enim poeta in pacem rediit et in castra Amoris jam denuo amatoria carmina pangentem eum videmu usque ad carm. III, 34, ubi iterum bella geruntur. De hac amoris commutatione Heimreichus pag. 27. 28 locutus est et rectissime, ut mihi videtur, quatuor statuit amandi aetates: Prima aetas primum complectitur librum posita modo amat quam vehementissime, modo dubitat de fide Cynthiae, modo lamentando amare se rursus ardenter, testatur. Sem nitu aetas libri secundi carmina priora undecim II. III, l0. l. complectitur; poeta primum amat quam vehemen-
59쪽
- 49 tissime, paulatim eo pervenit, ut summam esse sibi persuaderet levitatem Cynthiae et perfidiam denique eo progressus est perturbationis, ut jam relictis Amoris castris, se animum ad res prorsus alienas adverturum promitteret Tertia aetas complectitur ibi III, carm. 2-34 poeta subito in pacem redit cum puella, donec rupto rursus foedere bella iterum gerantur amatoria. Aetas denique quarta complectitur lib. IV primum rursus pacem iniit, dein rursu bella geruntur, tum rursus foedus icitur, donec rupta rursus fide, tandem ad Sanum coisse vulnera gaudeat Cynthiamque diris adjectis jubeat valere. In hoc toto amoris decursu ubi aptius nostra elegia collocanda erat, quam ante carm. III, 10 Quo modo cum edem quoque nostro carmini designaverimus, quaeramus jam, num quid ex eo de causis tantae in codicibus perturbationis conjicere liceat. Novum enim habemus et sane luculentissimum exemplum, e quo quam dilacerata sit codicum sorma, cognoscere possimus. Videmus sex versus, inter Se aptissime nexos, de suo loco remotos et in loco prorsus alieno collocatos esse. Hujusce satis audacis transpositionis num rationem reddere poterimus Sed hic magis quid non sit, quam quid sit statuere licebit, cum nondum ad finem perductum esse magnum, qui nobi restat, laborem, jam supra docuerimus. Hoc Vero meo jure contenderim, criticam nostri carminis conditionem minime favere Herigbergii sententiae, qui Quaesit. Prop. p. 213-223 contendit: nullum praeter primum librum a Propertio editum, reliquos amicorum puris publici juris factos et nimis neglegenter digestos esse. Quod quidem in nostram elegiam nullo modo quadrat. An tu tantam fuisse amicorum neglegentiam putas, ut primum simplex illud et brevissimum carmen duodecim versuum in complures discinderent partes, dein vero quod multo etiam minus verisimile est primo sex versus in alieno collocarent loco, ubi interrumpunt optimum sententiarum ordinem et plane sensu carent Certe nemini hoc persuadeas. Comprobaverunt erigbergii sententiam tern-
60쪽
- 40 hardyus in hist liti Rom. et L. Muellerus praes ad rop. pag. XII. A quibus viris longe ego dissentio: Si quid jure conjicere licet, certe probabilior videatur sententia, magnam in libri II et II perturbationem in libris demum Ss exortam atque dehinc propagatam esse, quod eo facilius
existimari poterit, cum aulli codices saec. v. priore eX- stent. In magno vero praecedenti interspatio, quantas tu
corruptelas fieri potuisse existimas De reliquis libris I et quid statuendum sit, difficilius est dictu, et ne hic quidem
omnem jam laborem absolutum esse confirmem, quamquam et schenburgius in observati critic in rop. Bonn. 86o et Lutjohannus Commentat. Prop. Κil. 1869 optimum hujuscere initium fecerunt. - Nunc vero, si quanam foliorum dilaceratione aut transpositione nostrum carmen divulsum Sit, interrogas, si versuum computationem hic quoque, ut in carmine II 6 a me poscis, hac in re me tibi satisfacere non posse, libenter confiteor nimiae enim sunt et insanabiles adhuc corruptelae in carminibus antecedentibus. Jam ad finem perveni quaestionum, quibus adumbrare tantum et leviter significare potui in diversa partes, quantae difficultates in utroque scriptore removendae SSent, quanti etiam errores refellendi accuratissima carminum tractatione. Et certe non indigni sunt scriptores, quorum ingenii ludum plane c0gnoScamuS, quorum carmina si inquinata videmus aut prava codicum conditione aut arte eritica male adhibitu, liberemus omni squalore et hoc quidem, quod non fieri potusi, refellamus tum quod ipse ibullus de libello suo dixit, cum pulcherrime exornatum Neaerae suae donum mitteret Pisti ides orat.):
ite domum cultumque illi donate libellum sicut erit nullus defluat inde color de singuli poetarum elegii praedicare licebit.