장음표시 사용
5쪽
BECENTIOREM DE AETHENTIA EVANGELII MATTHAEI QUAESTIONES ECENSENTUR ET DIIUDICANTUR, SIMUL QUE EXPONITUR AEATIO EARUM QUAESTIONUM APOLOSETICA.
DIE IV. M. IUN. MDCCCXXXI ORDINE THEOLOGORUM SUMME VENERABILI
6쪽
Monge superavit aemulos tertiae Commentasonis auctori senim non solum probe intellexit verum Propositae quaestionis sensum, sed etiam omnia, quae ad solvendam usessionem pertinere viderentur, tam accurate et diligenter administravit, tamque subi litor atque 3rnate explicuit, ut, quamvis inter de re ipsa iudices, tamen non laudare non possis cum eruditionem auctoris promtam, tum eiusdem in argumentando dexteritatem, denique tu arte critica haud mediocrem peritiam. Potuisset quidem auctor brevius no nulla exponere, ac debuisset sane nec satis cavit, ne aliena -- miscerentur. Compensavit 'em, quae in illa parte peccavit, eo,
quod nihil omisit, suo ad omm in re o p tionem aliquomodo sacere videretur Latinus sermo satis quidem emendatus est, at non castus ubi vero elegans esse laborat, obscurus fit, atque a latinitate deflectit. Rationibus omnibus religiose perpensis Ordo decrevit, ut ea Commentalio, quam a serie verba Sophoclis αἴ- μακρο. ἀναρθμιητος χρόνος rei victrix ac praemi regio dignissima r nuntiaretur hac tamen lege, ut, priusquam typis excuderetur, la-ituo sermoni lima adhiberetur.
7쪽
ORDINIS GUELPHORUM EQUITI THEOLOGIAE DOCTORI EIUSQUE IN ACADEMIA GEORGIA AUGUSTA PROFESSORI PRIMARIO BRITANNIAMM HANNOVERAEQUE REGI A CONSILIIS ECCLESIASTICISMP-πι- MONASTERII BU FELDENSIS ABBATI ECCLESIARUM PRINCIPATUS GOTTINGENSIS SUPERINTENDENTI GENERAM
ORDINIS GUELPHORUM EQUITI THEOLOGIAE AC PHILOSOPHIAE DOCTORI-ITANNIARUM HANNOVERAEQUE A CONSILIIS ECCLESIASTICIS MONASTERH MARIARVA ENSIS IN DUCATU BR SVICENSI POSITI ABBATI THEOLOGIAE IN ACADEMI GEORMIA AN STA PROFESSORI PUBLICO ORDINARIO SENI Im -- ΗοMILETI DIRECTORI
8쪽
9쪽
kuaestionem Ampl imo Ordini Theologorum Academiae Geomelae Augustae proponere placuerat eum recentem tum animum invenia in ad anquirendum vehementor excitantem atque alantem; postulav rat nimirum, ut ,,Reeentiores de risin sive uehentia e geli Matthaei qua stiones adcurate explicarentur et dijudicarentur, simulque oe retur, uadis esset earum quaestionum ratis apologetiead occasionem ergo suppeditatam dux quam opportunissimam vir mea quantulascunque in exaranda hac disquisitione xperiendi, dum M. Tullii verba: ,co usuis hominia est, errare nullius nisi insipientis, in
errore perseverare', paululum no consolarentur.
Libertat occlesiae evangelicae recuperata, authentiam plurium librorum N. . temporum imprimis postυIi eorum anonisque historiae perscrutatione diligenter doctissimeque instituta, in dubium revocare conatos fuisse H DD. neminem fugat. Nostrum autem ad propositum ea tantum, quae de inuthentia evangelii Joannis peracta deissantur, haud levi momento aestima erim. Nam, si quid videmus, retaohnoideri CL Iiber ,,Probabilia de evan eIii et epistolarum Ioannis, apostoli, indole et origine' Lips. 18205 in ausa, etiamsi
remotiori, nobis esse videtur, cur recentiores de authentia evangselii
Matthaei quaestiones excitatae in lucem Prodierint. Quum enim a thentia ovangelii Ioannis, libro laudato cerrime impugnata, victrix evasisset, simulque in his ipsis disputationibus exacte ventiliassent vir docti, qualia sit indoles a natura evangelii ab Apostolo uteria eo signati, et quaenam intercedat differentia in scriptore, qui robus enam randis ipsi spectator interfuerit, et eo, qui demum ex ore hominuma eepta reserat, aut seriptis usus non ex penu suo scribat, dubitationes, eontentione evangelii Μatthaei eum libro Joanne facta, moverenturneeesse paene fuit. Mirum ergo in modum argumentandi ratio a Bre aohnoidero In I. I. ad anthentiam evangelii Ioannis a vertendam, pariatim ex ov. Matthaei petita nunc jam vice versa contra authentiam
10쪽
huius ovanselii ex illo assumta apparet, ita ut Ioanneum nostrum lypus evangelli originis vero apostolicae firmissimo constituatur . Jam vero paucis persequi juvat, quaenam V. D. scripta ad suas de authentia v. Μatthae quaestione pertinentia, quae eadem firmiori simul esse possunt documento, quantis audeant incrementia aludia theologica recentioribus praesertim temporibus in patria nostra,st an publicum data sint. Primo commentarii nostri authentiam pauoia tentavit I. Casp. rellius V eruditiss. in I. Solecta atrum EccI. C Pita ad Εωηγ rini sacram pertinentia fascio. II. Turici 1821, 8-j.)p. 10 deinde L. sterius in libello gregio: Commentat erit. inlla V. Joannis genuinum esse . comparatis TU. euv. narrationibus coena ultima et passione . . ostenditur. Turio. 1823 8. Ouiquum proprie dubitationum partem, a relachneidero I. I. prolatarum, refutare sibi constituisset, indole tamen evangelii Ioannis sagacissime indagata adductus facile eo est, ut pl. l. indirecte quidem afferret argumenta, ad ahthentiam vangolii matth addubitandam satis idonea. DAv. Scietutiam interea Viro S. Ven. , ratistaviensi dubitationes de antho iactu Matth. publici iuris scisso debetur, in I. Diochristi Lehro vom hellige Abendmahl Lips. 1824 p. 182. 261 267. multisque aliis locis, imprimis vero in additam p. 30 sqq. Prolatia enim observationibu hisce laude dignissimis, omplures sententiam illius defendere aut contra disputare adorti sunt. In ma 'o autem VR DD. de origine potissimum Evangeliorum synopticorum daasensu non potuit non fieri, ut alii aliter pro aut contra perquam diverso disser rent Schvigii verba probarunt ΜA iniTius OEDIGERus in scriptor Vm-hola quaedam ad . . evangelia potissimum pertinentes. Halia Sax. 1827, 4. p. 8 sqq. a ScHuLTHEssius S. V. in promtuario Biblisch- exeget. Repertor. onm. u. H. O.enmtule T. II p. 72. Leipr. 1824 idemque in diarior Theolog. Annaleno L. achie und Dav. Schulg T. II. 1823. Decembr. p. 1117 sqq. Praeterea, etsi alia argumentandi ratione adhibita, authentiam V Μatth in dubitationem vocarunt Chr. Gotti. Wrtinius in I. inor' Zeitschris f. Wissonachant Theologie ase l. nr. 3. Ueber die Parabe vo de Arbeiter im ei tibergo' attiu
p. 108 ed. 2. erit 1830 .,authentiam v Ioannis non extra inuem dubitiit onem positam Me,' TeProbanda censemus. Vid. quae doctiss. opposuit . . erit.
M id censorem Imbolam anonymum: in merm lino Al sem. At heri euangati. 1829. Ut BL - 47, qui vero a Boedisero observatis nisi quidem opposuit, sed assentitu strictim illa modo retulit