장음표시 사용
11쪽
qua fi pretium Mutui, quod pertinet ad rationem inigrae.
CAS. II. Exeipit quis Consessionem constituti in occasione proxima Ie ui nequit differri Absolutio sint infamia notabili. Q. quid agendum in
isto ealu . 'Resp. eum dist. Vel agitur de eonstituto in occasione proxima volunta ria, vel de constituto in occasione proxima necessaria. Si primum, subdistinguo: Vel hie erat conscius, seu ab alio monitus , quoad obligationem dimittendi talem occasionem ς Vel non. Si non, dico quod si det vera signa doloris, firmiterque proponat occasionem quamprimum dimittere , debet absolvi, datis ei salutaribus monitis ipsique imposita congrua poenitentia. Ratio est , quia tunc est lassicienter dispositus ad Absolutionem, cum promptus sit, statim ac novit suam obligationem , occasionem dimittere . Si vero jam erat conscius &e. dico , attendendum eme , audet extraordinaria signa doloris, nec ne . Si enim haec dat , dico , eum
pro tali vice posse adhuc absolvi , quia propter hujusmodi signa potest Confessarius prudenter judicare , in ipQ non adesse periculum illud proximum infringendi propositum, eum talia fgna indicent , eum recepisse
uberiorem gratiam, qua magis constanter se geret in occasione removenda. Si vero non affert extraordinaria signa doloris , tune aliam reflexionem faciendam censeo, cujus nempe qualitatis sit occasio , in qua poenitens reperitur; an scilicet sit ex iis occasionibus proximis, quae suti loquitur S. Carolus Borro maeus in sua Instructione pro Consessariis funern esse, uti evenit cum Poenitens ex. gr. retinet domi concubinam ἱ an vero fit e et iis, quae non sunt in Ue, uti contingit cum Poenitens ex .gr. in ludo alearum frequenter blasphemat , vel in caupona frequente se inebriat. Si enim fit ex hisce postreinis, dico cum S. Archiepiscopo prae- laudaro, quod si det vera signa doloris , quantumvis non extraor inaria, firmeque proponat oceasionem dimittere , per secundam , & etiam tertiam vicem potest absolvi . Ratio est, quia etsi respectu Poenitentis supponatur occasio proxima, tamen huic non est adeo obvia, & hie saltem adeo proxime in ea non versatur, sicut eonstitutus in occasione primae qualitatis; unde facilius sperare potest Confessarius occasionis dimis sionem , ae Poenitentis emendationem e proindeque facilius potest eum absolvere . Hinc satius judico , hoc in Casu , secunda, aut tertia VicEPoenitenti imponere satisfactionem medicinalem ultra sacramentalem pro casu relapsus , quam eum inabsolutum dimittere : siquidem timor poenitentiae medicinalis inserviet ei tamquam fraenum , reddetque Occa- fionem de proximo remotam. E contra si oecasio sit ex iis , quae sunt in esse, eenseo , Poenitentem non esse absolvendum , sed prius ab eo oceasionem dimittendam , quia respectu ipsius nedum occasio est proxima , verum etiam facile obvia, & ipse in ea proxime versatur ; sicque cum, in vigore permaneat triplex ille funiculus, nimirum dulcedo illecebrae , inclinatio vehemens, ae objectum aci libitum praesens, difficile rumpitur nisi prius hoc dimittatur, ut compertum facit experientia; ct ideo quando non interveniunt extraordinaria signa doloris i Poenitens , ante remotionem occasonis , non est absolvendus . Nee refert periculum infamiae notabilis; eum enim Poenitens monitus de obligatione removendae occasonis , ae potens eam removere , eamdem removere noluerit, semeti
sum voluntarie reddidit indispositum ad absolutionem , seque a semetipso posuit in eo statu , adegitque Confessarium ipsi diserre Absoluti nem eum infamia notabili , si haec est inevitabilis dilata Absolutione .
12쪽
mhod si Poenitens sit eonstitutus in occasione proxima necessaria, tuncoariter est interrogandus, an prius fuerit consciuS, vel monitus quoa a obligationem de proxima eam reddendi remotam, si non per sep rationem sui ab objecto, seu circumstantia extrinseca quae lapponit moraliter impossibilis , saltem quoad enervationem, & oblationem W illius pravae inclinationis, & affectionis, quam ipse habet erga
tale obiectum: Si enim non erat conscius, vel monitus, tune si vere Acilεat ac firme proponat s omnem curam adhibere pro ea in se enersea ' & a se auferenda per actus internos Virtutum, Sacramentorum frequentiam, vitationem periculi, di per alia media, quae passim suggeruntur a DD. in tali casu debet abiOlva, ob rationem praelatae consimi te Si vero jam erat conscius &e. debet attendi, an adhibere studuerit mox dicta remedia, & procurare emendationem I Si enim id facere euistavit licet quandoque relapsus sit, est absolvendus dummodo praedictam , ae uberiorem proponat adhibere diligentiam I idque etiam fieri potesto r plures vices, si aliqua in eo dignoscatur emendatio. Si vero nulla, vel modicam prosequatur habere curam in adhibendis remediis, & procuranda sui emendatione, primo Consessarius difficilem se.praebeat adnam si Poenitenti unica causa proprii mali φ . . CAS. III. Concepit scemina en illicita copula . . . . Q. an ei licitum sit sibi mortem optare ad evitandam infamiam vel aliud grave damnum Resp. licitum esse tali tam inae desiderio inessicaci sibi mortem optare ad praedictum finem, dummodo id non faciat ex impatientia, aut desperatione, sed cum humili, & debita resignatione in divinam voluntatem rita Anactetus Theol. MOr. tract. q. quaest. I. num. Tamburinus, Sporer, aliique comm . Ratio est, quia, etiamsi nemini liceat sibi, vel alteri m tum optare, quatenus malum est; tamen id licet quando id optatur qua tenus bonum, dc in quantum est medium conducens ad bonum finem , prout in casu conducit ad evitandam infamiam, vel aliud grave damnum ἔnon enim in casu ipsum malum intenditur, sed bonum, nimirum ipsa bonitas finis, quae in casu est conservatio famae ac boni nominis, S eviatatio infamiae penes publicum, vel alterius gravis damni: quod esse licitum, alibi diximus cum S. Thoma. Neque dicas, illieitum esse sibi
mortem inferre, etiam ad evitandam infamiam; adeoque de sibi mortem optare ad eumdem finem. Disparitas enim est, quia actualis occasio sui praesesert voluntatem absolutam, dc essicacem, quae re tacit effectum a se causatum , ut talem, ac in tali specie, & ab eo lpeciscatur tamquam objecto, ad quod alle quendum simul etiam inquirit media . Unde, cum respicere hujusmodi effectum, ut talem, ac inquirere media ad illum causandum, ut patet, sit malum gravi minum, nil mirum quod illicitum sit sibi mortem inferre; in hoc etenim sensu, nempe desiderio efficaci, neque licitum est sibi mortem desiderare, eum sit, ipsum ma tum positive, & formaliter intendere; quod non licet etiam ad vitamdam infamiam, vel aliud grave damnum; etenim non sunt facienda, nec intendenda mala, ut eveniant bona. Et licitum quidem est intendere
minus malum, quatenus minus non vero quatenus formaliter malum Foemina e contrario sibi in casu mortem optans ad evitandam infamiam,
Vel aliud grave damnum, eam sibi non optat voluntate absoluta, sed
13쪽
Q. quid agere In hoc casu debeat CapelIanus ERespondeo : vel λmina est in proximo mortis perleuis hmi gravi infamia, vel scandalo nequit Capellanus ad ipsam alitim qui ejus Confessionem excipiat; & ais hoc easu dico Caoεllanum A LN L md illam conferre, ejusemque consessio, Tunc non est privatus facultate eam absolvendi, cum Benedictus XI Usel: reci pro tali casu hanc ipsi reliquerit , ne in Ianima pereat; ut patet ex secunda Constitutione declaratoria χae suo re edita ab eodem Pontifice. Nec refert, eumdem ibiderataraclo Mortis; nam Mortis articulus, ct proximum Mori; quoad Absolutionein Sacramentalem impe endam , in jure pio uno fleeodem sumuntur, ut constat ex eap. Eos isul dζs 'L T
Mortis periculo, gitast. num. I. in .fine. vel tamina non ἔriximo Mortis periculo, aut si in hoc constituta est iose notest αλ An
s leone 'ecipienda abstinere ni sorte a turpibus contra se tum eum' ea commissis jam fuerit ab alio directe absoluta ) ac seelus curare ut alvei. ipsemet Parochus ejusdem, . In Rex unRParte idem mei Capellanus eo tunc privatus a Iaudatπ summo Pontifice faestate absolvendi romphleem in peccat' turpi dc inii esto contra sextum, ut liquet ex Constitutione Saeramentum Poenisentiae, & alia praefata deelaratoria 3. iit gerens eo tum viceS. Parochi, & ab hoc substitutus alprovidendum animae aegpotantis , debet modo possibili curare, ut opportitur, interim si de proximo de-
o ' inquens, ut in eventu moltis,
Ρω Sacerdotis, ipse praesto illi esse possit per Absμ. u co/1tra Dxtum, eum ex commus , arrecte absoluta quia in eanu iam habitae ab alio
absentia cujusvis Iutionem 2 Dixi iam fueris Confessario initii
stbsolutionis ab hujusmodi peccatis, Capellano notulus, & etiam iterum ab iis ipsam ab atriex loquatur de peccatis, ob quae incurritur pericu ut er uitur ex causali concessionis factae Con
m'. ternum pereat ob peccatum iam dirine absolutum, &, ur supponi
14쪽
Isi,ur .. ,rite eonsessum. erere de his Ponti seκ Videtur non intelligendus osea de nondum directe. absolutis, uti etiam colligitur ex poena gravissima excommunicationis appositae, prout alibi monuimus. Unum addo & est, quod Confessariu e cipere non debet consessiones hujusmodi pee eatorum, quantumvi4 haec jam ab alio fuerint directe absoluta, quam do eorumdem expositio Vel sibi, Vel poenitenti, ingerit aliquod pericuri
tu in relapsus in aliquam 'pr/vam complacentiam. Propterea satius erit. hujusmodi complices, taIia iterum e ponentes, extra casum gravis aegria
tudinis, ac alium dimittere. UCAS. II. Si scandali, & propriae infamiae perlculum potuit dictus Caia
pellanus,avertere, & nihilominua st in necessitate constituit absolvendi co*plicem, ac rev qa absolvit: Q. an inciderit in Excommunicationem S. Pontifici reservatam , si anteiribsolutionem ipsum facti vere poenituerit. Resp. aTrm. Ratio est, quia, licet ipsum facti vere poenituerit ante lioneina; tamen paenitentiae praemisit quantum lassicit, ut incideis
rei in talem excommunicationem; semel ac enim advertit, quod avertere poterat scandali, & propriae infamiae periculum, etsi pro Absolutione complicis uteretur opera alterius Sacerdotis, erat probe conscius,
quod ad hujusmodi usum tenebatur, adhibendo congrua media, ut ille advocaretur, & exciperet Consessionem complicis, non vero ipse; cum legem Pontificiam, & legis poenam non ignoraret. Cum ergo hisce non obstantibus, semetipsum constituerit in cecessitate absolvendi complicem, ae per consequens congrua debita media adhibere neglexerit, jam fuit audaκ & contumax inobediens contra legem, cuju4 eropterea poenam , scilicet excommunicationem incurrit, ut expresse tradit idem Benedictus Papa XIV. de Syn. Dicec. lib. 7. cap. Iq. num. 4. in fine. Neque dicas; eundem Pontificem in sua Constitutione ApostoIici muneris, ubi distinctius hanc legem exponit, ad incursum censurae in primis requirere, quod Sacerdos complex congrua media adbibere de industria neglexerit. Deinde quod interveniat ausus, seu praesumptio etiam in ipso actu Absolutionis, dc quod haec impertiatur nulla interveniente causa necessaria, cum immediate subjungate atque ita per horae in dicto erimine complicis , eoque in artievia , ut praefertur , σε si,usM, SsGrumentalem Con fessonem excipere, ab ora r - ς Absolutionem largiri, nulla, Leut praemfrrIIur , no Jurra causa cogente, praesum erit: Hinc, cum in casa
Capellanus omiserit quidem adhibere media congrua, sed non de induis sita; neque in eo fuerit amplius ulla praesumptio in exceptione Conseiasionis, & actu Absolutionis, sed illam exceperit, & hanc impertierit motus necessitate, ob absentiam cujusvis alterius Sacerdotis, necnon ex charita di , ne scilicet illa occasione complicis. anima periret ipsum propterea dici debere lip munem ab Excommunicatione: Ne dicas, inquam: quod enim attinet ad omissionem de industria, haec statim evincitur, cum fit reflexio ad modum, suo in casu se gessit; praevidebat enim , quod alium Sacerdotem non advocando, ipsi soli tale munus superfui iasto dignoscebat etiam , quod absque sui, ae poenitentis infamia, & sne aliorum lcandalo, poterat alius Sacerdos advocari, & quod ipse vi legis positive tenebatur in id curam impendere, ad hunc finem adhibendo media congrua: noluit hoc non obstante id facere, & perstitit ibi, usquequo ob volitam necessitatem ipsemet complicis Consessionem excepit, eique Absolutionem impendit: nonne factum ipsum, ac talis modus agendi, id ab eo peractum de industria, si non expressa, saltem tacua a
15쪽
mantinaest quod ideo per Ipsiimini Legislatorem l. e. de Sis. DIae :suffieit ad ineursum talis censurae. Muantum postea ad exigentiam prae sumptionis etiam in ipsa exceptione Consessionis, re actu Absolutioni, et eam absolute nego, dicens, nee id recte inserri ex citatis verbis; nam sensus illorum terminorum atque ita presum erit appellat actionem seu modum agendi praeeedentem, qui, ut eaediliis facile colligitUr, vereae proprie audax est, utpote direae oppositus legi, ae menti Legislatoris- non vero actionem , seu modum agendi subsequentem, qui utpote U ctus, in easu, ex necessitate subveniendi animae eomplicis, valore non 'destituitur ab eodem Sunas o Pontifice, ea profecto de cauis, ne illa Measione aliquis pereat; & si etiam hie ibi ab eo dicitur illieitus, ae se agentem non effugere poenam excommunieationis, hoc ideo est, quia ibi respieit quod regulariter evenit, nam regulariter in legiunt transgresia soribus ausus, & mala voluntas perseverat usque ad fitam, operiri rerum quod.non effugiat in casu poenam exeommunkallani id A. ruod asserimus, quemadmodum etiam quod di casus necessitatis' quoque valeat ab ea excusare. Dico tamen , quod ista necessitas illa hest, ad quam quis voluntarie se redueit, prout secto Capellatius in iis; sed illa, quae nos apprehendit ipsam non inquirentes. S. III. Titius habet apud se depositam rem Sempronii, quam ina
euinam hie ipsam restituere teneatur, Sempronis ne, an Tluo. Resp. Pe se loquendo debere illam restituere Titio . Ratio est, quia restitutio rei per se illi facienda est, qui eamdem justo titulo posside-. 3 . Possideret, si eidem ablata non fuisset; nam hie justus titulus in ipsum refundit quoddam jus particulare , vigore eujus alteri praeferri debeat quoad talis rei possessionem. Iam vero res Ita se habee in calu relate ad Titium, ratione depositi; eκ quo enim legitime fuerit conititutus ejusdem depositarius, ideoque legitimus Custos, spectat ad apsum eustodia illius, adeoque possesso, seu detentio i qua proinde pruvari non potest absque injuria, ct laesione justiti Neque dieas, Sempronium esse dominum talis rei, ac propterea hane ad ipsum clamare, α non ad Titium: sieque Sempronio ea i esse restituendam . Contra enim; ex quo Sempronius sit ejus dominus . utique probatur, rem ad apsum clamare tamquam ad dominum, non inmori tamquam ad legia
timum possessorem; fieri etenim potest, quod quis sit dominus rei . renon actualis erusdem Iegitimus pouessor; ut patet e emplo domus Ioeaeae, equi commodati δα. quorum rerum usus, ae possesso spectat ad Conductorem, di Commodatarium; qui propterea rei possessione, ae usa --ctet ad Dominum. Sim,etas α dominium rei spectat ad Sempro- detentio spectat ad Titium, cui proinde privari lieite nequeunt, titer ergo in casu non ta
restitui debet. Dixi postea, per se loquendo, eo quia per aceidens fieri potest, quod Depositario nihil intersit, quod ipsi potius, quam Domino Rr I';': in vo ς Ha , si i i innotescat debenti sarere restitutionem, potest hie eam restituere Domino; quemadmodum hule illam posseterlam restituere, si Depositarius magno eum rationabili fundamento crederetur furaturus, vel consumpturus, cum Domini injuria,
16쪽
CAS. I. I Aroctus pharmacum tradit Beriae gravidae, ut abortum sirx eiat, dubitans tamen, an Mius sit animatus. o. an affectu seeuto sit irregularis in foro interno, de interiis.' a. an possit in tali dubio Par hianis praebere Saeramenta. s. an ineuGrerit reservationem. Resp. in toto rigore eum non esse irregularem eam In foro externo; quod etiam plures adversarii admittunt, quam in foro interno; ipsumque L eali dubio posse Parochianis praebere Sacramenta ἐ nec eum incurrisse reservationem. Ratio primae partis est, quia in Iure legitur quidem pluries expressa irresularitas quando homicidium est tarto sequutum, te duabium est, an quis per suam actionem istud causaVerit, ut patet ex eap. tr. cap. I 8. oe eae. 24. de Homici volunt. At nullibi legitur expressa irregularitas etiam in dubio, an homieidium sit sequutum, ut eum pluribus
notat de Ligorio lib. 3. tract. 4. eap. I. n. 396. Hine, eum ex una parte iris regularitas non ineurratur, ni sit axpressa in iure, ut habetur eap. is qui
de feni. Exeomm. in 6. ex alia simus in easu dubii. an homieidium siesequutum, eo quia Par hus dieitur dedisse pharmaeum isminae gravidae, dubitans uti laeponitur rationabiliter, de eum fundamento an Mius esset animatus; ideo dicendum est, etiam effectu sequuto, ipsum in toto rigore non essh irregularem. Neque dicas, in hisce dubiis, saltem pro foro interno, tutiorem partem esse eligendam, ut inquiunt Clemens III. Innocentius III., ae Honorius III. in praeindieatis rapitibus; nam hi omnes loquuntur in easu ho eidii certo senuuti , In quo paria ter sensu procedunt alii textus adducibiles pro irregusaritate dubii de h micidio . Ratio postea secundae partis insertur ex illa primae; si enim Parochus non est irregularis, nullum afferri potest interveniens impedimentum legitimum , eumdem impediem, ne exerceat officium suum, sinve quoad potestatem ordinis, sive ouoad illam Iurisdictionis, de sile ne
Parochianis ministret Meramenta. Nec obstat praxis Saerae Poenitentiariae etiam in casu dispensantis eum recurrentibus; hoc enim probat, ab ea concedi dispensationem si fiat recursus, non vero necessisatem recur sus pro dispensatione e quae necessitas alioquin interveniret, si Par hus esset irregularis. Ratio denique quoad tertiam partem haec est, quia, cum inter Casus reservatos hujus Diemesis nil peculiare exprimatur quoad abortum, ejusque Procurationem, ad incursum in reservationem reis quiritur certitudo, quod istus expulsus esset animatus, cum reservatis hie tantum sit de easu abortivo animati istus.
CAS. II. Proeulus altercando eum Berta muliere loquaei, dixit ei: Mulier pessima, diabolus te steti.
an si blasphemia haeretiealis, ae Proeulus demineiandus si Sanctissimae Inquistioni.
. Resp. eum dist. Vel Proeulus talia proferens intendit, opus ereationis ipsius Beriae esse opus Diaboli, de non Dei; dc tune dico, esse blasphemiam haereticalem, eo quia tribuit creaturae quod eonvenit Deo; dc n hoc ita protulisset, ut haeresis suspicionem aliquam fundatam ingereret, esse uti que denuntiandus Sanctissimae Inquisitioni tamquam suspectus de haeresi, ut pater ex Edicto ejusdem. Tribunalis . vel intendit, ejusdem loquacitatem, e mores tales esse. ut quoad hos, juxta humanum dicendi modum , sit stia
Diaboli; dc in hoc sensu dico, non esse blasphemia haereticalem, quia sic
17쪽
J ignee aIIquid tribuit Creaturae, quod eonVeniat solo Deo, nee a quId proώtulit , quod sit contra fidem, Cum etiam ebristus Dominus Ioannis eap. 1. in hoe sensu Iudaeis dixerit: Hos ex patre Diabolo estis, desideria Pa tris testri viatis perficere; ubi Augustinus, . Beda, dc Maldonatus in quiunt , illum vocare filios Diaboli Iudae , non utique natura fedimitatione ; seu non carniι successione, sed criminis, prout.ait uiam 'brosius in Lucam lib. q.; dc in hoc sensu. Proculus, ut constat ,etum est Sanctissimae Inquisitioni denuneiadus; etenim tale dictum, quantumvis ab ipso prolatum etiam eum aliqua aversione contra Bertam, est potius convicium, seu contumelia I quae est injuria, qua objicitur alteri eti-men, vel alius defectus in ipsius praesentia. CAS. III. injus occulte se polluit in Ecclesia. : ae pugnis ibidem lividum, ac timidum effecit vultum Terentii absque effusione sanguinis.
Q. an per utrumque crimen Ecclesia fuerit polluta. Res p. per neutrum Ecclesiam fuisse pollutam, saltem si utrumque fuit, ac manet occultum. Et quidem quoad secundum omni dubio earet, si pugni non fuerunt adeo bestiales, ut Terentio causent mortem; etenim hae ob eos non interveniente, non adest homicidium, nee effusio sanguinis, quorum alterutrum caeteroquin a jure in casu requiritur, ut Eeclesia polluatur. Deinde ad inducendam Ecelesiae pollutionem requiritur publicitas, seu notorietas criminis, sive hoc consistat in voluntaria, de peccaminosa effusione sanguinis, sive in effusione seminis, seu pollutione , sive in alio quocumque erimine in jure expresso, ut de communi testatur Puteobonellus de Sacris . . Missae quaest. 3, art. Σ. F. q. num. F. In tantum enim Ecclesia per haec polluitur, in quantum per hujusmodi crimina deturpatur, inhonoratur, dc ab ea aufertur debitus ille respectus, seu illa reverentia, quam exigit sanctitas loci. Porro isthaee reverentia , ut recte notant SalmanticenseS Morales de Matrim. e. a s. pun. I. num. 64. consistit in opinipne hominum, sicuti fama. Hine seu ti homiιnes non fiunt per crimina infames, nisi haec promulgentur, ac fiant notoria ; ita nee Ecclesia apud homines reverentiam amittit, aut maculam contrahit per aliquod ex praefatis criminibus in ea commissum, nisi hoe publicetur, ac fiat notorium ; Zc sic usquequo pollutio, aut die. est, ac manet in occulto, per hujusmodi non polluitur Ecclesia, Nec re
fert , quod ex. gr. pollutio , quantum is occulta , contrahat ex ei
cumstantia loei sacri, in quo facta est, formalem malitiam Sacrilegii pideo enim hoc, quia formalitas Sacrilegii asticit pollutionem ut eulpam, quae cum imbibat omnem malitiam formalem, etiam sibi adjacentem uve publica sit, sive occulta, ideo, quatenus facta in loco sacro, est sacrilega, licet occulta. E contra pollutio, seu violatio Ecclesiae , est quidem veluti maeula quodammodo in ipsam resultans, sed a jure alligata certis criminibus in ea commissis , dc ab iis exurgens in publicam poenam deliquentis, ut nempe hie reflectens ad maculam, quae per talia perpetrantem in ipsam met Ecclesiam inducitur, ad confusionem, ac dedecus resultans committenti, si vel palam ea committat, vel eommissa publicentur, caveae ab iis perpetrandis, aut de aliquo a se perpetrat. magis erubescat, dc doleat. Iam vero notum omnibus est, Ecclesiam
non infligere poenam, seu poenitentiam , nisi ob delictum publieum I depe consequens Ecclesia polluta diei non debet ob pullutionem occultam
18쪽
et L a Ulier pessima, ut Consessarium ad inhonestum sul amorem
IV1 provocet, plura obscaena ei narrat in Consessione. O. an haec cadant sub sibillo; an vero possit extra Consessionem mulier corripi, ut a Consessariis sollicitandis desistat pResp. eum dist. Vel talis Mulier narrat tantum hujusmodi obseaena, eaque ex hoc solo fine, ut Confessarium provocet ad inhonestum sui amorem; & in hoc casu dico, ista non cadere sub sigillo, sed posseeutra Confessionem Mulierem corripi &c. Vel etiam narrat alia peccata. omniaque ordinat ad Consessionem Sacramentalem; de tune dico, ista omnia eadere sub sigillo, re Mulierem non posse corripi extra Confessio nem. Ratio primae partis est, quia in eo casu illa narratio non est Con o , sed mera sollicitatio, & provocatio ad inhonestum sui amorem, eirea quam non tenetur Consessarius ad sigillum, ac proinde eam celare non obligatur, sed jure potest sollicitantem ac provocantem objurgare,& eorripere, ut a Confessariis sollicitandis desistat. Grassius decis. Aur. lib. r. cap. 23. num. 8. Ratio secundae partis est, quia in hoc alio casu est Confessio, quantumvis mala, & sacrilega, omniaque ordinata sunt ad Confessionem. Propterea, cum ea Omnia, quae cadunt. sub Confissione, di ad Confessionem ordinantur, cadant, sub sigillo, hinc fit, quod evira Confessionem nequeat Mulier corripi, etiam ad hunc snem, ut illa a Consessariis sollicitandis desistat. '. CAs. II. Novit Confessarius eκ Consessione, mulierem quamdam esse valde proeli vem ad venerea; unde post tres dies em convenit domi, eamdemque sollicitat. Q. an sit denunciandus Respo neg. Ratio est, quia licet Confessarius, exauditis in Consessione talis Mulieris moriviim sumat eamdem sollicitandi, & sic abutatur notitia habita in actuali Consessione ejusdem; tamen non verificatur sive physice, sive moraliter, quod eamdem sollicitet in actu Sacramentalis Consessionis, neque immediate post, neque Sc. cum Iapsus interjacens trium dierum, nedum physicam, verum etiam mora m interruptionem inducat. Et propterea la nihil tali mulieri dixit, uti supponitur, in acta Sacra mentalis Consessionis, neque immediate ante, neque immediate post, eleeadum quod miinime sir denunciandus. Puteobonet de I en. quaest. 3.
CAS. III. Franciscus renunciavit iurejurando haereditati Patris men mortuo filii Francisci in eam succedere contendunt.
Resp. assirmat. Ratio est, quia obligatio Patris mere personalis, & ah ipso voluntarie assumpta, non transit in filios, neque filii stare tenentur, ut ryadum DD. comm. Iam vero talis erat Francisci obligatio. ab eo contracta per juramentum de renunciando haereditati paternae . propterea eum siti nulla lege adigantur stare renuntiationi factae a Francisco rei pectim eorum Patre, scilicet, non ex vi juramenti, quo ille semetiapsum Obligavit, eo quia haec fuit mera illius obligatio personalis, quae proinde non transiit in ipsos ; neque ratione contractus, eo quia etiam Hancisicus eessante juramento, de jure communi non tenebatur abdicare a se haeredit 'em, ejusque dominium transferre in ren uncia tari u m; hinc fit, qzoa marino Franciseo, filii ejusdem superstites juste Jn eam sueeedere com risunt. Sancheκ lib. t. M tal. cap. 23. Sayrus in ClaV. R D
19쪽
lib. s. eap. s. quaest. q. solus de Iust. dc Iur. lib. s. quaest. a. art. 2. eoL4.
Grassius Decii. Aur. pari. I. lib. a. cap. I - , quidquid in contrarim dieane Molina tom. 3. tr. a. disp. s s. num- - α Dyman lib. 3. tract. s. cap. 7. tui . I. vers. Tertiam. Nam juramentum Patris non tollit jus filii ad
eundi haereditatem l . quamvis pactum de Pactis in o.
CAS. I. UTsi Titius praevideat, quod se inebriando blasphemabit, est is iam haereticaliteri se inebriat, ac in ebrietate haereticallia
ter blasphemat. an istae haereticales blasphemiae sint reservatae e Resp. negative eum P. Mansio de Casib. Reseri pari. r. quati . a. eas. Gnum. 21. & seq. , aliisque comm. Ratio est , quia hujusmodi blasphemiae oa Titio in ebrietate prolatae, proprie non sunt verae, ac sermales blasphemiae, sed tantum materiales; Mec in se ullam habent propriam formalam malitiam, cum non prolarantur a Titio quatenus homo est, ae r tionalis , sed praecise eontinent malitiam suae causae, in qua sola sunt v Iuniariae. Hinc eum ad rationem casu reservati sit necesse, quod sit peccatum , & quidem formale, ideoque quod in se contineat propriam sormalem malitiam; dicetaeum, blasphemias haereticales a Titio in ebrietate prolatas non esse refervatas. Nec restri, quod Titius eas praeviderit in
ebrietate secuturas, & hoc non obstante se inebriaverit; id enim probae affectum, & inclinationem ad illas, easque fuisse voIitas in ea uia. Αst quia reservatio non est quoad hujusmodi assectum, de inclinationem, aevolitionem in causa, sed q uoad ipsa formalem blasphemiam haeretiealem ideo quia in se tales non sunt blasphemiae haereticales a Titio in ebrietate
prolatae, istae non sunt reservatae et reservatio namque in hoc imitatur la-gem poenalem; quod sicut poena non incurritur, nisi q uis probetur reus . atque adeo nisi probetur delictum, & quidem commissum prout cadit sub tali poena; ita idem valet de peceato, ut cadat sub reservatione :praeeipue cum sorum internum nitatur veritati, & non meris praesumptionibus, ut forum externum. Neque oppositum evincit paritas de homicidio voluntario, quod licet volitum in causa, puta in eropinationae veneni, ex quo sequitur mors, in gravi percussione praegnantis, unde se quitur abortus &α adhue est reservatum, ut inter alios tradit Girita deSaer. Poenita cap. I .dub. q. f. s. Disparitas enim est , quia homicidium v situm ex. gr. . in propinatione veneni, est volitum in ea usa proxima, nota vero in remota , . sicuti sunt blaspemiae praevisae seouturae in ebrietate
Hine se ut i s quis praevideat, quod se inebriando aliquem occidet; si se
inebriet, ae ebrius aliquem oceidat, per eumdem Giribaldum ibidem num. 37. tale homicidium in eo casu non est reservatum, et fi praevisum , qui tunc est voluntarium solum in causa remota; ita neque sum reservatam hIa hemiae praevisae secuturae in ebrietate ob eamdem rationem.
CAS. II. incidit Sejus Clericum, sed occuIte. Q. an Iubilaei tempore tum possit absolvi a peceato, δc excommunicatione, tum etiam dispensari ab irregularitate de Resp. quamvis resolutio hujusmodi casuum proprie pendeat a tenorae pineuIiaris induit p. quod occasione cujuslibet Iubilaei publicatur; nihilominus, attentis facultatibus, quae tali occasione regulariter comeduntur,dieo, seium absolvi posse, tum ab exeommunieatione, tum a peccato Laon fic vero dispensati ab inegetlaritate. Ratio utriusque partis o e des
20쪽
ehsumituri quod huiusmodἰ occasone refleed Itur quidem facuItas absola vendi a casibus, & censuris, etiam Sedi Apostolicae reservatis , dempto
crimine complicis in peccato turpi contra sextum , ac crimine haeresis formalis externae; concedi vero nequaquam solet facultas etiam dispensandi, saltem in praefata irregularitate; ut aperte colligi potest ex indulatis, talibus in occasionibus hactenus publicatis . Neque dicas eum Soto in A. dist. 22. quaest. I. Salmanticensibus. dc aliis , quos refert de Ligorio de Poenit. cap. I. num. 337. circa fin. irregularitates eκ delicto habere rationem censurae, ac proinde Sejum posse etiam dispensari occasione Iubilaei ab irregularitate contracta ob Occisionem Clerici. Contra enim , nego assumptum , nempe quod irregularitas ex delicto habeat rationem censurae; nam Innocentius III. cap. 2O. de ver b. Signi f. Quaerenti , inquit, quid per censuram Ecclesiasticam debeat intelligi ; respondemus , quod peν eam non solum Interdisti, sed Suspensionis, Excommunicationis sententia valeat intelligi. Ubi ly valeat idem significat ac debeat, ut responsio sit interrogationi correspondens; 6c sic cum Ponti sex nullam Ir- regularitatis ex delicto ibi faciat mentionem ; signum evidens est, hanc
proprie non esse censuram; nam secus , cum ibi recenseat species censuis rarum, etiam hanc expressisset. Accedit, censuram de primario serri ut poenam medicinalem, ac ordinari ad corrigendos Fideles, ut resipiscant , dc caveant delicta in futurum. E contra Irregularitas, etiam ex delicto , non est poena medicinalis, sed inhabilitas'; nec ordinatur ad corrigendos icc. sed apponitur tanquam impedimentum canonicum , de quo Ecclesia non est adeo solicita , quod removeatur ab impedito ; imo etiamsi hic multoties illud removere satagat, hoc non obstante, pluries negat ei hujusmodi remotionem . Denique Censura aufertur per Absolutionem , Irin regularitas vero per dispensationem ; dc cui conceditur facultas ut absolvatur a Censuris, ex stylo Romanae Curiae non censetur concessa facultas ut dispensetur ab Irregularitate, nisi fiat hujus expressa mentio, ut testatur, ac tradit D. Carolus Borro maeus in instructione apud P. Antoine de Censur. cap. s. verius fin. Unde infertur, quod etsi Sejus possit occasione Iubilaei absolvi ab eκcommunicatione, & a peccato, per dictam occisionem contractis, non sic tamen dispensari ab irregularitate. CAS. III. Potest Sempronius solvere integrum debitum; at quia ex pecunia percipit aliquod emolumentum , vult solvere tantum per partes . Q. an Consessarius hoc non obstante debeat illum absolvere Rel p. per se loquendo negative, nisi interveniat Creditoris consensus ἔimo debere illum in absolutum dimittere. Ratio est, quia semel ac in eo
supponitur possibilitas solvendi integrum debitum , & jam lapsum esse
terminum integrae solutioni praefixum, statim urget praeceptum nihil retinendi de alieno, & per consequens, totum solvendi , quod alteri debetur: id ipsum clamat ipsam et dies praefixa , interpellans pro solutione , ad aequata debito; dc omnia jura injustae detentionis arguunt debitae inteis grae solutioni aliquid detrahentem I totum namque quod detinetur, detinetur contra jus naturale divinum, dc contra justitiam postulantem aequalitatem. Unde fit , quod Sempronius volens tunc solvere non in totum, sed per partes , unam scilicet partem debiti hoc mense, aliam alio, dc sic successive usque ad totalem solutionem , habeatur ut violator justitiae commutativae, ut fractor legis naturalis divinae, caeterarumque legum ἱ dc tamquam voluntarie persistens in actuali peccato , communi suffragio reputatur indispositus pro Absolutione, adeoque indignus, qui absolvatur, dc positive dignus qui dimittatur in absolutust ut videre