장음표시 사용
4쪽
alias, Ars noua, siue Noua rhetori a.
alias, Ars vetus, seu Vetus rhetorica .
IN RHETORICA AD HERENNIUM, HIERONYMI
Capidaei Parentini.& Iodoci Badii Ascensis commentaria. Giberti Longolis annotationes. Claudii Pontani scholia, Petri victori castigatio, Marini Becichemi Scodrensis castigationes .
rhetorua, atque ιn im ιnterpretum commentaria .
Impressa sunt ad exemplum postremae editionis Aldirue, ex ultima
6쪽
lem contentans. quo equιdem multosam aequior ι u. quam ιn teteris Ego enιm ipse nonnunquam drae senu ullum agnoscebam deo erunt Meum perturiatione, mutatione, derras one, adsectune, omnia dirιolrariorum eulpa inuosa m deprauata,net sus orationi numertis assageta nec erus ιἷ nitor Harimu ros nune visa nostra Locta magna ex parte neluia, sam propemodum aperta est sua Cic. futies: sum nti qutas aut exilιris apparet, sed audia. enusta para ersorum e uas, ingenios, ima ac Lotisma Ae κῶ ιν titi praereptιonum artus omnabus ingem, praeserquam nius C c. erepta )bιque cernιtur. Hu op nor satu diluimus ariorum argumentaraones nune ad menta nostra confirmemus. e deritatem ipsam quae est luce meridiana eLνιον eamur. Qua se re omittιmus omnem anta quitatem catus marsura er infulistissgrauissimo suo restimonio aeserat Oc. opus cuius ratatum ab eo acceptum seruat anne ua n
7쪽
nuutiombus noua excogitauimus quod eas sti nos praeter ceteros in tria tempora divisimus, s plane ceriam diam. cr per is etiam rationem exorduam haberemus. ει M. Ide Inuent ιone Iripertita es msnuatio sti erbis: In vias em g ιών tendtim eII.ctim admira ιιle genus tuus eII.hoe est. I ante diximus.cum animas a uastoras infestius est ἰ id utile trabtis ex eau
ieronymum,doctrina in otDruitategraui simum: in aias permultos.quorum tenui rejἱ monio multo dis iliorem causam apud euerisimos iudices tenerem . unu obsecro eII tam hebes, Cr, t Graeci aiunt, ix οτος εαι primu flatim operis ertu Cic. non a nosicat ' cuius plurimam operam defenssenta amicorum negociis periculus dorsa tam multu in locis legi-
8쪽
Q UOD LIBRI RHETORICI AD N E R E N,
N I v M A FAMILIA CICERONIS AMOVERI
non debent ibique confutata illorum opinio, qui de his litem intendunt, proba
tumque multis argumentis N auctoritatibus. Cic. opus esse, Matinus Be cichemus Scodrenssad Ioan. Ant. Montis cognomine iureconsultum, Blix. R. P. legatum.
A R R A VIT mihi Lueas tetrius
collega tuus,de lib. Epiliolatu mea tum, in quibus de litetatu questi rubus agitur, ad coelum extolli, de actionem a te meam valde probari, qua Raphaelis Regii arrogantia
mirabilitet itangete . penitus co terere tuo iudicio visus sum quod
tanti facio, quanti olim Seruolae oraculum iaciebant. Addidit'. , te publicis negocijs interceptum non potuisse,exoldio concionis pio ut deliinaueras) intetesser optare ieeitco eam partem legete, ab ore meo pendenti audite non licuit: hoc est, disputationem de Rhetolicorum ad Herennium auctore. Haec ille . nimis me suis vel bis extollens,limul & tuis rquae neque admittete pollum,neuue tet tete debeo. Facit piae lata humanitas de eluditio vellia,eloquetitiae splendore illulitata. ut nihil antiquius dicam aut officiosius, quelitae morem gerere voluntati. Curaui illam orationis partiunculam tibi transcribe re: Otationis dixi, qm interruptis sermonibu 1 cum ilia hominu intemperie, radebant superio tibus diebus docti di indocti,dis putare nolui. Quid disputare immo pudendis conuitiis tumultuosis congressibus,sci: mineis contumeliis ineptis de puerilibus altereationibus,ubi pet tot dies omnibus stomachum mouentes non Musis S Apollini,sed illiteratae factioni. 5c oposcum tuibae
canebant,elamore non ratione ,si tepituq. non asseveratione utebanture dem ni eum molestissimi certaminis exitum sortiebantur,ut plus pertinacia xl teruas, plusq itridentium de inuidentiu conspiraticia aut uniuersae Academiae sententia, aut pcincipum Arademiae diisnitio valetet. Vidit liquantus tumultus imperitae ut . absonux q. tumultuantium puerorum clamor, quatus illepitus,qualix concionis facies erat,dum tabula ille aduet sua competitores,illas insanias studio lactaret inani. Contraq. si mirum, lentium,st incredibilia Omnium attentio, me disserenie, At an probatio sint. Et qui auditorum,dis boni,coetus 3 summorum senatorum .doctillimorum patricioθ,elatissimodi ingenua' artiude omnium doctrinarum professorum: de denique ouorumcuniaque qui aut literati,aut saltem luetatores , dc haud illi tetati Veianetiis censentur qui in maximo dolore, quem concipiebant ex illius balbatie,risum continete non potetan ex ineptijs,quibus rides primo aspectu risum eaptabat: mox deinde velut latiss agitatus Oresses insanire videbatur.sed tu clarissime Iurisconsulte, de eonsultissime orator.quietiore animo hasce nugas.quibus Regulus terram comouit .mate initivit, celum perturbauit, vide.
LITEN etiam Cie. Raphael intendit, de Rhetoricis ad Herennium, P. C. Vt q. quaestionem pulcheltimam tractatu sibi vi. iam vobis pulchriorem videli saeetet, orsus est a Laurentia vatilentis auctoritate: quem mendaciter ait,pet et acri iudicio asserere,id opus Cic. omnino esse indignum, quod Cic non esse ascribendum,ex stili qualitate compositionis q. de sententiarum, quae puerilea sunt.ex Ordine peruerso,& varietate praeceptorum si argumentatus. Adduxit item de haee argumenta. v Hermetis euis ausdam doctoris sui meminetit eiusdem operis auctor. qui nuta quam Citi temporibus memoratur, de ui Fabius Quintil. numquam Rhetorico tum ad Herennium meminit,nund praetet minsuru ,h Ciciesse putasset,aut certe suo tempore extitisset,quodq. Gellius se tibit, nullum antiquorum usque ad Augusti tra, hoe nomine Barbatismo Vsum suisse , eum in Rhetoricis ad Here nium balbatismui definiatur, de soloecismus. Cuius autem sit,
modo Cornificis somniat modo Virginii modo Timolai ad Here ianum contingit, ut stat res suetunt Zenobiae filij.cum qua ut selibit Treuellius Pollio supelati,sse in triumphum ducti. ab
Aureliano Imperatote, in Tiburti agro ociosam vitam vixetui.
Vnde concludit. Timoles thetoris obstuli in Tullium oratorii clarissimum de Herennium in Herennium, nominibus facile comutatis, propter nominum similitudinem ab imperitis tudio ti-husq. artem Rhetoricam salso Cici suisse inscriptum: Quae quiadem rationes se ipse appellauit) videntur mihi eastis, ut aiunt,
puer tum nuces. Nam ut omittam,quod mentitur vallam id negare,cum vit ille doctissimus sexcentis in locis citet M. Tullii
Rhetori eos ad Herennium, ut palam omnabus est,notiusq. quavi ex eius Opetibus exempla citentur auctoritates Ee test moma,
ut inauam omittam hoc salsum teltimonium, quod ex Lautemtio allegat,qui semper Ec.bique Rhetolicos ad Herennium Ciciattribui dici potest, proptet stilum eos libros subtullieos ab ipso Cie appellatos. ex huiusmodi Vatietate sili de compostionis, male diaudicati pollunt opera Cie .cuius silui non est idem v bi-que,sed diuersus, pro materiae qualitate, non modo in diuersio petibus,sed etiam in uno eodemq. opere. Quid miraris Raphael quid subrides Non ne Plutarchus do ali) strabunt, Cici
omnes dicendi magistros audiuise ρ nee ijs contentum,in Asiam de Rhodum nauigalse,ut conueniret Xeno elem, Dionγlium, Menippum, Apollonium Molonis,lt alios latissimos thetores, ut apud eos se exercendo te imat et ut 8 Non ne ipsemet fatetur, ab Apollonio Rhodio sese in dieendo ita tedijsse instructum n ua quadam dicendi forma ut a priore dicendi more mutatus,tam aliut esset y Non ne Fabius Quintilianus, eum diuersas oratotuvit tures , varia dicenda geneta ponat, M. Tullium in omni et quentiae genere excellere testatur ' docet ci., non modo pro causae modo,sed pio partibus eausae, saciem eloquetiae de stilum mutari debete Non ne D. Hieronymi ipsum Cicin Xenophontis
interpretatione non iam aureo illo suae eloquentiae genere nitescere sed adeo scabris turbulentii q. Obicibus tetardati altot qui interpretata nesciat,a Cie dicta non credant Nee mirum. Erat enim tum adolescens, cum Oeconomicos Rhetoricosq. libros scripsti nondum limatus in dieendo nondum in scribendo expolitu, nondum in tot Rhetorum gymnasis excultus, nondum in tot oratorum eloquentiae vatietate versatus. Et ipse auctor in i,
ipsi, de in aliis de Oratoria facultate libiti docet, qualis figuratu
dicendi usus esse debeat: monet q. huiusmodi sguia, in dicendo ita uatiandas,ut non statim ab uno extremo ad aliud veniamus rvt a graui ad humilem, aut contra ab humili. ad grauem: sed νti prauem medioeris excipiat. medioctem humili, seu attenuata. Et hoe quidem duabu, de causis faciendi: Se ut satietas quae perpetua maxime similitudine alitur, opportuna varaetate vitetur rei non minus .ut suum dicendi genus ,rebus de quibus agitur ae- commodetur. Impossibile nanque est,aut vix contingens, quae perpetua in oratione dicuntur, ea unius generis esse. Quod exemplo elatius set. Cettum est, Maronem poetam diuinum. ite, illas seutas suo carmine separatim expressisse: humilem Bucolieo, a simplex illa tussicitas, εe pastoralis .ita deseribatur, cui alia dicendi s gura non conueniebat: Georgi eo .mediocrem, quod ea re praecipiendo Ecdocendo sere consumitur et i q. eius rei materia illis sturae accommodata et heroico illo de Aenea de Romanorum serus grauem, quibus rebus alia fgura minime ueniebat. At si attenderimus, inspexerimus'. diligent: us, savidebimus,inquavis materia pro loeotum ratione has sibitas inuleem succederet ut post attenuatum illud. En umquam palmes longo ri t/mparesnes.
rinaspias meis regnis vid is muralis iam au lAlti ut paulo ct ad mea octem figuram ascendit: Impiis hae lum eiata nouae a miles habilia 'liarbariti ias set mi 'Hoc quoque altius, de graui scurae smilimum, En quo L sordia ciues Perdis,u misera 'Contra in Aeneide, pro ratione negociorum de personarum,saeispe ab heloio graui tale dc alto illo ae solido dicendi tenere mi, tum deflectitur. ut de ludis ad Anchisae tumulti,de Didonis aitibus de ceruo asyluia nutrito,quae satilim ea quouis nonnino imperito dignosci possunt. An stultum, inquit, te demetae. suisse putas, de sibi inconstantem λ Αn prudentem, ci
9쪽
spectum & in hoe genere t telarum summum' si hoe non illud
tedis . unde tam varius praeceptorum ordo piruersus, ac hs quae a
Cie .ipso traduntur contrarius Ante de memoria atque proniiciatione. Q de elocutione illis natura priore,in eo ope te princepta tradit. Exordiendi narrandi q. rationes ante ii de conuitutio bus pracipit. Nihil vitta affers ealumnia I 8 Docebo ut agmen limoi adhue cauillationum adducas. Docebit de M. qui adesi i dex,qui ut est maxime Omnium ingenuus,& veritatem,non opinionis pertinacia tuetur,nuper dixit se de hae te in iam iam mvotasse,publiceq. mutatutum. Ad Helennium quisquis auctor fuit
danat amphibologias,quas ad O. h. Cie. ptobat. Quid quod hiescriptum, de stata, , de contrarias leges, ut diueis a inter se diuisite inibi unum ait esse genus . . . causi dupliceiur. illie sub legitimaqo e omne quod inscripta interpretatione vel satur, ponitur tanu. finitioni agnatum: hic ad qualitatis qonem pertinete dicitur. hie Oris deprauatio reiicitur,vi oratore indigna,illae praecipitur. Ad Q . se. suasotium genus ad dignum de honellum te istiue ad Helennium,ad honesium de utile. ad hune, inuentio, dispolitio,elocutio, emoria,& pronunclatio, oratoris partes dictitur, quod ει Fabitis non probat ad illum membra eloquentiae nominantur. Ibi docilem seti auditorem magis in discursu orationis oliendi tur,' breui explieatione pro emis: hie aliter ad Herenniuscribitur,osticium oratori, esse de his rebus posse dicere, quae res ad .sum civilem motibus de legibus constitutae sunt. Ctallus in s. de Otatote d cit oratoris o ilicium esse, dicere ad persuadendum accommodate. In Atte veleti sua ipse pet sona inquit, Osticium eius saeuitatis esse videtur,acete apposite ad persitationem. Scribitur etiam ad Helennium, enumerationem non plus il triti pattium numero contineti,quod se petieulosum si, ne qn plus minu, ue dicamus,le suspicio allatatur auditoti meditationis, de aet seis,quae res iidem abrogat orationi, u opinionem improbat intil. 5c in sim Otationibus Cic. contempsit.lti Ibti, de Oratote cum omnia dicendi lumina nominatam Cie. expediat,traductionis nullam mentionem facit, quae in quatio ad Heles n. ponitur. Alia item inter se te de nomine disclepantia sunt,quae Cacuiti alii, libris damnasset,s sua suissent, aut ii damnate, noluistet. saltem cur prius altet scripsisset,aut scripta non eorrexisset, euatus esset. O stiuolum argiri ex tanta congerie formatum. Quasi nesciat hic erudito tum coetus. quasi hae Aeademia nesciat, Cita
molem esse . eadem multis vari sq. modis praecipere, aliter in Rheioticis ad Herennium aliter in illis de inuentione, aliter in libris de Oratore,in Topicis aliter in Pat titionibus aliter, aliter
denique in Otationibus suis attificio thetorico uti si in omnibus Ec thetorreis de oratorias voluminibus praee eperit. si quadapraecepit in Rhetoricis quet in Orator a libris non inueniuntur, non ea neglexit damnatet, sed et minora illa eruditione de aetate duceret. Proinde fabius dicit,poli Cie. tacete modestissimum fuisse nisi de Rhetoricos suos ipse adolescenti sibi elapsos diceret : de in oratomis lire minora, qua pletique desderant, sciens omisisset. In Rhetolicis de Inuentione, quatuor status iae Mein oratorijs de alijs operibus, quae aetate matura .raexit, tres in .
In Rhetoricis de Inuentione reprehendat Hermagoram, v tetiam thetorices in thesea de causas diuiserit, thesim q. m nil adoratorem pertinere contendit, totum hoe genus quaestionis
ad philosophos tenti. In Oratore, atque his quos de Oratore scripsit libris, le Topicis, praecipit,vi a propriis personis atque
temporibus auocemus controuersiam e neque tamen aut hie de
illie dicit, cur scripsetit,aliter in Rhetoricis, aut v set ipserit aliter,aut tur opinionem illam non castiget. Ergo Cic non sunt,libri de I nuentione. I n thetoricis ad Helennium de eomplexione Graeci dicunt, in ceteria libria quo, de hae ar te Mimposuit non seripsit: sequitur,ut hi aut illi subditi de nothii lat. lo Rhetoricis de Inuentione haec leguntur. Ratio est,quae ii et causam.quae si sublata sit nihil in causa controuersae te linquitur. hoc modo cui docendi eausam in sacili de prouulgato exemplo eonsillamus.) Orestes s matricidii accusatur, nisi hoe
dicat, lure feci. illa. n. ccidit patrem meumr non habet defenso hem. qua re sublata,omnis cootrouersa quoque sublata st. Ero eius eausae ratio est,et illa Agamemnonem occiderit. ludi e tio est, quae ex insrmatione de confirmatione rationis nasci tueontio uersa. nam si ea nobis exposita ratio et paulo ante appo sui muti illa enim,inquit eum occiderat patrem. At no inquit, aduersarius, abs te filio matrem necati oportuit. potuit .n. sneo stelete illius sactum puniti. Ex hae deductione rationis illa
a nascitur controuersia et iudieationem appellamus. ea est: Rectum ne sueti t. ab Oreste matrem occidi,cum illa Orem occidisset. Firmamentum est,sicinissima argumenta
tio defensoris, & appostissima ad iugieationem. ut si velit Os
stes dicere,eiu nodi animum mattis suae in patentem suum,in seipsum ac sororeι. in regnum,de in fama generis de familiae, ut ab ea poenas liberi sui pol illimum petete debuerint.In Apicis vero de iudicatione de firmamento haee .erba protulit: sed qua ex statu contentio eiscitur, eam Graeci κει, Gri, ει vocant. mala placet, id qui ad te scribo,qua de re agitur. vocati. Q gibus autem hoc, Qua de te agitur,continetur,t e contrarentia vocentur, quasi firmamenta defensonis, auibus lublatis.desentio nulla sit. In Pa tritomb.aut lie serabit: Deinde Unicuique tationi opponendu est ab accusatote id,quod si non in accuratione eius. causa Cmnino esse non posset. itaque ea quae se reseruntur, continentia caus rum vocentur. qe non ea magis quae contra ionem de sentionis afferuntur,et ipse defensionis tones,continent causas. Sed dili inguenda gratia tonem appellamus,eum qum asset tui a reo ad tecusandum. depellendi criminas eausa, quae nisi esset. quod delendor et non haberet. Firmamentum aut, quod contia ad labefactandam tonem resettur,sine quo accusatio stare no poteli. Ex tonis aut de ex firmamenti consultatione,de quasi concur tu,quaelli O 'Pdam exorat utri disceptationem voco,in qua quid veniat in iudicium,S de quo disceptetur,quaeri solet. Quintil.de eodem Cic. in I.de Orat. inuit. Paulum in his secum etiam Cic. dissentit . nain Rhetoricis, quemadmodum supra dixi,Hetmagoram eis secutus: in Topicis, o natu effectam contentionem Milo νιν exillimat. idq. d rebatio, ut iuris erat consultus, alludens, De qua re agitur,appellati quibus id contineatur, commentia, quali him menta de sentioni, e qui bii, sublati,,defensio nulla sit. At in pat- titionibus oratoris , tii mamentum, quod opponitur de sensioni, quia continens quod primum sit, ab accusatote dicatur, ratio a reo .ex rationis tit mamenti quaestione disceptatio sit iudicati num. Ex his,s tibi credendum,ne Vetus quidem ars ex Cic. sc iura pro dist. ln partitionibus quatuor orationis partes facit. mitium narrationem.confirmationem,petorationem. in Veteri atre,inq. celetis thetoricia praeceptionibus,non ita. Nu partiti nes Cie.esse negabimus ' an ipsam attem,Sc celetos oratorios libros Patres quoque rhetor in partitionibus inuentionem elles est,eloeutionem, de memoriam resq. ac dispolitionem Inuentioni,verba de pronunciationem eloeutioni dedit. In lib.de Pe
secto orato te ad Brutum,illis astipularus eli,qui plutes il quinq;
partes esse voluerunt,inuentioni iudacium sub Ilituem,et opinionem tangens Quintil. memoriae vitio lapsus eli. Et Cie. quidem, inquit,in Rheto iacis iudicium subiecit iti uetioni at in Cic. Rhetora et i nihil tale repetitur. Quinimo in illis, ut ex omni conuat editione, ex manuscliptis εἰ sincetis exea platibus haec legututrPartes autem hae sunt quas plerique dixerunt, inuentio, dispos tio, elocutio, memoria, pronuntiatio. si lectionem se applobatti Victorinus, de eotum ibiam Cic. secutus quinque paries esse
confit mat. inuentionem,dispositionem, elocutionem, memoria. pronunciationem. De iudicio,neque in auctore,neque In interprete vlla sit mentio,Quid inde Vetus ars altet ius culustras,no Cie est in veteta alte eiu praeceptu quoddam, quod de ad Helenis nium cum erit honestum causae genus, licete nobis praeter re,vel
usurpate principium. Id ex Hermagora, qui in gne honesto prae
sandum esse negiuit,quod nihil attineat apparate quod est pat tum . eum in alias ex Cie. & Fabis non est praeceptione, sed usu non meongruum sit . benignos iudices benigniores praefatione sacere, be cum offensos aduersatios videam ut, offensionem illam augete Hermagorae ratio aliquid momenti tum hiet, cum causae honestas anie auditoribus perspecta es et, et creptum sat agi. Ceterum cum non est honestas hec prius cognita, primo orationis ingressu eam auditoribus patefacere debemus. Unde non modo labest nobis non is, uti vel non , ii principio, sed utique semper quo causae honesti te ollendamus, praefandum est. In hoc gne principia debent esse breuiora, paulo erecitora plena dignitatis sine iactantia,sed cum confidentia. Tali prooemio vias ta Cic. cum de coniurato θ animaduersione loqueretur. Video inquit, P. C.
in me omnium velitum ora atque oculos esse conuellos. Et deis inceps in veteri arte iubet. narrationem magis in breuitate et in
copia peccate de te.qm saepe res patum est intellecta, longitudine magi, et obscuritate narrationis alibi contrarium sentita contra' hoc praeceptum aliquid id omni eius narratione redundate,et deesse faciti Et Fabius eum secutus,satius ducit at qd narrationi superesse, si deesse, v superuacua cum taedio dicantur ne cessatra eum periculo subtrahuntur. Finii non esset, praeliantistia mi Patres, si vellem omnia persequi quae in Rhetoricis de Inuentione scripta sunt,quae aut in alijs Cie. libris no teperiuntur,aut s repetiuntur, diuersa et contraria sunt, vatio ue modo tradata.
10쪽
Nusquam tamen aut eur ita seripserit in Rhetoricis,aut eue nori
se emendauerit, aut eur hoe modo non illo praecepetit,rationem reddit aut meminit aut vettium facit Cic Mua iacias igitur, tam
diuolum Et inane argumentum Si sua fuissent seripta ad Herε- mum, damnasset, aut cur non damnasset, tellatum reliquisset. Cur potius hoe in Rhetoricia ad Heren . quam in Rhet. de imitem facete debuit si no in his,cur in illis sequitur quod Hermellis praeceptoris sui meminit, quo nomine Cici temporibus suit nemo,quem nee Cicinee Plutarchus nominat. Quam audaculus, i C. homo ille et perturbata mente foret B quidem non
auderem ego hodie assiimare.non in .niuersa Italia, sed in urbe qua uis ne in 1 nem unum hodie vivere qui Hermes,cum in princi pibus unum esse seiam,nominetur. At ille Cicitem poribus neminem sui ste clamitat. Quid hominis ex quo hominum gens te Puto Pythago tet Euphorbis ritu ab ea ad hane diem iterata generatione, ad nos vitium more propaeatum. & ea tempestate diuina quadam nomenclatura inelytum ut quod Appion grammaticus utiptum teliquit,ex facie hominum addi uinatem, quos Meto poscopos voeabant,ut Plin.ait,ex ios illum est e, qui suturae
mortis annos & praeteritae olim dixerit nune autem dieat nomina olum superi tu praesentiu polletotum. sed .ete dieit Hemessii nullam fieti in antiquorum monumentia mentione . Hee mea. n. sue Hermetes Hermem di, Hetmelles nusquam legitur quod sciam,sed Hermes,sive Hermetes. Nescis In uiatchum,ca Cici praeceptores nomina extellentiores,deinde addere,& alios. In quibus nominandis seu inans ad lumina attis, noluit immotari . Cur in his Het melle, elle non potuit nee Cicero pueritiae praeceptores, nisi in pueritii operibus nominate debuit. Et si nusquam nominasset . quid propterea Non animaduertis vir docte.Cic.m utraque a te plutea de varios auctores secutum. In prologo a. de Inuentiobseruasti quid dieat sed omnibus unum in loeum coactis seriptoribus,quod quisque comodi illine pidici pete videbatur excerpsinu , te ex vati s ingenios excellentissima quaeque libau:mus. Hermagoram Erantiquos in Rhet.de inuent. Hee metiem de tecentiores in Rhet .ad Helennium secutus est. Unde de tanta praeceptionum varietas orta,Ee haee νulgo, Noua ars. &illa vetus etiam a Hieronymo dicta . satis suit Cic. v tranque danasseticum dicat, Rhetoricos adolestenti sibi excidisse, planeque subtulli eos vocet. Nam quod docia. non esse credendum opus de
Inuentione a Cie imperfectu suisse telictum,libroiq. dedi spolitione ae reliqui partibus Rhetorices tasse amissos , tique habeahuius salsitatis salitu hui fictorem siue assertorem die e te volui
manus dabo . sin autem .stultissmus es, qui aduersatis opinioni ipsus Cie nam in psatione de Ora dieit,sibi excidi lia comentariola quaedam inchoata,no aut persecta,ut ipse asteris. Inchoata quide diit,quae incepta sunt,de non finita. Plinius ex illis nos velim intelligi, pingi q. conditoribus, quos in libellis his inueni ea absoluta opera. st illa quoque,qua mira do non satiamur, pendeti titulo inscripsisse ut Apelles saciebat ut Polycletus, tanu inchoata semper arte εe imperfecta. Ide: Arrepto carbone eas Oo ἡ laeuto,imatine in patiete delineauit agnoscete vultum plani tege ex inchoato protinus. Et mox paulo, Apelles inchoauerat alia Venetem Coij .superaturus et suam illam priorem inui dit mors, tacta parte,nec et succederet operi,ad pserapta lini menta inuentus est. Inti neque interpellatus proeliis inchoata opera intermisi olao Omitto victor mi testim cimia, qui non se mel, sed saepius a firmauit , duo im libroi de inuentione a Cicisci. plost At libri ad Helen.ideo Cie.non urar. vi Quintil.id opus nu, i eitauit Quam sortis ratio. ec insolubile argui Nemo cet. te in tanta virorum corona neseu multa suisse 5e extate M.Tulliopera,quae nunq Fabius Quintii nominauit. Quis neget ρ quali vero hoe Quintiliano pre positu suetit, hoe Orat inlii tutionis insti tutii, Tullianos libros dies de sineulos nominate . Si hane sibi Quintil. suscepit prouinciam quo te unque non nominauit. ascituros adulterino sq. iudicate par est Quidni 3 si no suscepit,eut libros ad Helenn pollut e celatus ios, quotu nullam prorsus sacit mentio: ἡ sed satis meminit Quintil. qui labroa thetolicos Cia excidisse ait. Se ab eo damnatos, Se ab adolestenteschola deis ductos,& si quaeii in hii eulpa tradentis esse. Vnde aperte innuit quod ait Cic. in Rhet. ad Herenn. Illum ex Hermem de ali tum praeceptorum suorum opinionibus, eos libros consecisse .
quaa regressit in commentarios. sunt.n.inquit,velut re gesta in
Eoa comentarios, quos adolesceni deduxerat schola. Et si qua est in his culpa tradentis et Sed quo modo non fuerunt hi thetori- ei libri Quintiliani ipibus 8 si idem ait. de nomine Rhetolicae agens,Denique cum M. T. etiam ipsis librorum, quos de hae teptimum scripserat, inulis graeco note utatur, non inula, inquit, sed titulus. Cum sciret duas artes a Cic. seripta , quo no fuerunt, si integrae clausulae. nedum .etius,ad vel sus, ad verbum apud eum deminueniuntur ρ si multae auctoritates,Ne exempla,quae ad tueram ea iplii Rhetoricis in Oratanti transumpta sunt 3 Quaedam damnat ipsus operis praecepta, ut in quarto,de partitione. Quaproptet ne illos quidem Ibauerint qui partitionem vetant vltraitis propositiones extendere. Quid aia Raphael Ne huiusmo
di exempli. obii tepam 8 Quid ita 8 Qui non ego,inquit,hoe, sed
ateor indeq. rationem cetraitimam elicio ad piobandum, quod Rhet ad Helen.minime sit Ciciqm auctorem Fabius non nominat. non taciturus,si Cie. illud esse opus putasset. Puetilis est mi Raphael,haec latio. Solet.n. cum aliqui Cic. opinionem damnat Fabius,aut veniam prae satiout audiorem silete,Ciceronem'. dissimulate. Vide in tetrio. statum inquit,quidam dixetunt primam causatum conflictionem,quos recte sensasse, patum eloeutos puto . non . n. est status prima conflictio: pectui,non feci, sed q, ex pti a conflictione nascitur. Hoc si non immemores,non mirana hee.de l liuent. legisti ubi tali, esi di finitio status. Constitutioeli prima commo causarum, ex de pullione intentionis pro secia licte modo: pectui, non feci, aut iure feci. Non nominauit Cici auctorem Fabi ut .ergo Rhet. de Inuentione libri non sunt Ciceronis a Friuolam rationem,ridiculum argumentum. Quod si ali- auid .aletet ipsiu, Quintiliani auctoritas reiicit, cuius vel ba mecundo sunt hie. M. Tullius ipli, libro tum quos de hae tepiι-
mu scripserat titulia graeco nomine utatur. Haee,ubi de nomine Rhec riem,et in illum transsetentes tu oratricem transtulerunt aliqui. si Cic. . nam arte quam ueterem dicimus, te no duas, eeli Et vetetem de nouam scripsisset nunti tantu, auctor 4 itulia. sed Titulo dixisset. No tu,q oia peruet iis, dicere, Virg. setipssse
libros titulia abneidos,aut tituli, Georgicotum. mulis uelaucolieorum,sed titulo. unus et .n .mulo, AEn. unus Georgico tu, unus
Bucolicolu,non duo. non plures. Dixit Fabius Titulis, qm & Artis veteres est Rhetori colu,de attia ad Helenniu titulus eii Rhetolicotu . Denique, nqt. um M. Tuli et ipsis librotum,quos de hae re primum,scripserat titulis graeco note viatur, profecto noeli netendum .ne temere videam ut orat oti maximo de note artis
cui credidisse. Et notanter dixit Tituli, , t ostenderet se non te mete ipsi Cicquamuis adolescenti,credere, qui non semel ea inseri tione suem usus. Ait praeterea A.Gell. . Noti. Attiearum cribere. se non competisse quenquam ante Augusti impetium. eo tum qui integre loeuti sunt, dixisse Balbatismum, di in libris: d Herenn e Ie dc hamatismi te soloeci lini definitione. ideo Cie libros non e ensendos. Minimi certe studi es Raphail,si non legis iraut nullius memoridi si no te legasse te eordat is Gell. in s. tra didisse,nemine aut latinum aut graecum. eorum q faciundi haberent ut dixisse halbarismum aut tollaecismum. Miror et te non adduxisse eundem aucto tem selibete,Cie abstinuisse hac xoce Nouillimus,unde s in opere ad Helenium tepetitur id nome si alio in Opete quod Cie titulum habeat ea esse subdititia,tum presertim M.Varto scribat, quod exitemum dieebatur eo ire diei co
pium nouissimu . quo sua memoria seniores ianil nimis nouum verbum vitabant. Nam ut tibi censuri acuti illino credamus, i A. Gell. hallutinam minime videatur, assit mabimus, nee Rhetorica ad Herenn nee epillolarum ad n tutum, ad in stat tem ad Atticum.de ad alios,nec orationum volumina. nec Oratorem ad Brutum Cie.epeta esse.In epili mad Octauium haec leguntur. Nam ut Ortiar ab initio.de perdueam ad extremum: Ze nouissima conseram primis. Et in oratione pro Roseio Comoedo. Itaque per-hleui tempore, qui in nou mimis qnidem erat hiltraonivus , ad primos peruenit. in Oratore. Nee in hae modo te quae ad vugi sen Ium spectet se ad aurium voluptatem, quae duo sunt ad idicandum nouissima sane in novellimo et tauit, non in soloecimo,quo ego dicere Oblitus elam .non in bai batismo. quod dixis te inquit 'Esto,si verum est,quod A Geli. seribit,respondete psum quod ante dictum est,ideo Cae libros ad Herenn. subtus i-co, dixisse,s salsum es non esse locum hule calumniae,&ν itoque modo Ciceronis esse fatendum. Vetum in nouissimo,vt in plerisque alij3,longe a veritate aberrauit Gell. auctor alioquin praestabilis. Si quidem δὲ elegantissimi te vitiissimi auctores ante Ciceronis aetatem,ante Augusti tempora, balbatismum do solistis
mum dixerunt. Nam Dionysus Halicarnasseus eas voces protulit,& eo maior de antiquior Aristotele, hit usus est in Uenia
meri legitur de in aliis libris suis ut in Poetica, in qua docet alii. etia modo barbatismum fieri u a gramaticis quoi hactenus vrim traditum st. Laettius Diogenes teliatur. Ch cpsile uel libros de sole eisnu ad Dionysium, de