장음표시 사용
131쪽
110ΑΝΝΟΤΑΤΙΟ autem offendor ultimis versus verbis, in quibus eodices consentiunt. Sive enim minas: sive, quod licet et Ausrechtio placuit, NUCdlial: alii ac Vishnuitae intelligantur, vix mihi pe Suadere possum, tantam inter Livaitas et Vistinuitas fuisse simultatem, ut sibi invicem doctrinarum studium inviderint. Alias, cuius rei ratio in promptu est, scientiae ad inseras in-eestasque hominum classes descensus inter serreae aetatis Signa numeratur e . gr. ΜBh. III, 13072, atque sic in Benga-lica narratione commemoratur, hostili hominum vilium argumentatione sacrorum librorum mysteria pro sanata esse. Inversione B indusianica, quae p. 135. et accuratius etiam in
sabula XXIII p. 347 hos versus reddit, nil tale legitur, sed alia adsunt, quae hic desiderare possis; e. gr. amicitias in
inimicitiam converSRS ESSE.P. 31, v. 7. 8. Similiter C an. 50, unde 'dur pro em mutuatus sum et Galan. Σανακ. II, 1. Uri Zeugma est, nisi legere velis etri, quod vocabulum quia generatim pessumdandi notionem habet, etiam de S ita usurpari potuit. - v. 21. 22. Galan. Διαφ. 61. uva. P. 32, v. 8. His --addidi e Galano; quum narrationis cardo in eo sit, ut iura et ossicia a patre in silium deserenda sint, haec Omnino non possunt deesse. - v. 12. L. R Blos G. MI 'Ri; dedi quod vocabulum in hac re solenne est, haud insitiatus, veram lectionem fortasse aliam esse. P. 33, v. 4 sqq. Ο haec ita exhibet: sim tu g ArsyriΡΗ a graivmr Emendatione, ad quam doctrinae Indorum musicae cognitione opus est, abstinui; pro U- fortasse legendum erit inN. Enumerationem non omnino diversam praebet Pano'. V, d. 43-45. In sequentibus v. 6. 7. secutus sum cod. Ο, nisi quod pro Hl l' ponendum videbatur - v. 21. Ο: malu π:, quod sanie est' negatio addatur fortasse praestabit. P. 34, v. 3. Pro S umes, quod corruptum est, nihil iacu
132쪽
111 lius quam Em re substitui posse videbatur. - v. 8 sqq. Historia haec de inmm copiose enarratur in MBh. III, 1365214095. - v. 12. - i fri scripsi cum lex. Petro p. s. v. TIRpro ; sed O quoque habet sicut etiam p. 19, v. 5 codd. voluisse videntur. Fortasse igitur serma haec parum probanda recentiori hus scriptoribus non abiudi
P. 35. Post v. 8. inserit eod. Oxon. II: Hir uuΠΠM Efas II AI mi Vt MNI i -- etc. qui Versus, quanquam arctissime pertinent ad narrationem, quum verbis deformatis certam medelam non haberem, in annotationem relegandi erant. - v. 12. 13. Transposui verban: UI quae aperte huc reserenda sunt et post v xyImv. 14 posita narrationem turbarunt. In editione priori ve suum Speciem prae Se serebant, Obstabat tamen metro lito prorsus contrarium. Itaque adhibito cod. o prosae orationi inserui et tumor, quod ex dittographia ortum videtur, sustuli. - v. 20. scripsi pro in Ox. - v. 22. Non tolerandum erat miri UfUR', in quo his contra metri leges
P. 36, v. 6. C in dedi pro horriI. - v. 14. Codd. et GaIanus o πονηρος) quod hoc loco prorsus ineptum esse uti etiam Galanum a recte intelligendo uri' abduxi0 Benserus quoque Gott. Gel. Ana. 1856. p. 18 29 iudicavit. Posui ri liquo significari potest, eum, qui rebus periculosis studeat,ialem esse debere, qui non sacile de successu desperet neque se deterreri et differri patiatur. P. 37, v. 1. Narratio haec in Persico Μuhamma dis stadirii To Licia me alio loco exstat, p. 63. GladW.; magis nota est per librum septem sapientum cf. MI. Noct. II, 63 Bul.; III, 140
133쪽
Μacn.; XII, 293 Fleis ch. Synti p. p. 54. etc. , ex quo sonte in
Fabula II. Distichon 28. similibus verbis pluries legitur MBh. XII, 5310. Hi t. t V, 102. Mallinath. ad Κiraiarg. I, 12.
Cana hya 33 Haeb. Galan. Διαφ. 22. 24; aliis verbis declaratam et simili, sed diversa fabula illustratam sententiam invenies Panc . ΙU, d. 74. Fabula III. Eadem sed aliter narrata legitur Hilop. IV, sab. 6. D. 7. Scripsi mr, quanquam im serri possit. - d. 13, h. H reserendum est ad AfrsH; sed verisimile est aliquid excidisse. - d. 31, h. Pro mi editio praebet εμ. - d. 41, b. Editio i EmtriR:, quod sine argutiis de sendi vix posse videtur. Eandu. D. 9 - 36. in utroque codice Lond. desunt; 12-36 locus est Mahab haratae III, 11559-11580, in eo diei-hus ab hoc sere non recedens, sed lain a Lassenio amputatus, ne nimis longa descriptio arborumque Et volucrium cet. enumeratio taedium crearet. Ad verba emendanda Maha-hharatae editio utilis erat. Postea quae leguntur d. 44-62 desunt in B. - d. 11, a. Ita O; P:-- d. 15, a. posui pro U H cod. P., quo uno in hoc versa uti licebat. d. 27, b. metri emendandi gratia dedi pro P.; mendose Ο: H UTA N ITTI. - d. 35, a. P. Rin Isti quod inane esse et eum o in te' mutandum videtur, quum mictu nomen avis sit atque in MBh. in simili loco III, 9927 et hic suum: exstet. Hoc quidem ipsum, Wilsonem si audis, non avem, sed apem significat, at in Sucruta I, 203. 1. 10 inter animalia ad vescendum apta recensetur. - d. 55, b. A. mTs, quod metro convenit, sed contra grammaticam peccat et eandem
generis confusionem exhibet, de qua supra p. 100 dixi; o. TEUPassifri P. Ityssi, ex quo collato O efficeres, nisi illicitus esset dii ambus. Suhstitui igitur sormam astu. -- d. 57, b. Omnes codd. imi, neglecta lege, ex qua particula sequens loco non 'ellit. -
134쪽
113 l. 62 h. ΑΟ B in er I consentiunt codices. Loco dubio dictum esse putavi, Κandum per totum tempus SOCOP-diae atque desidiae deditum, religionum exercitii inime morem in tugurio mansisse, ex quo primum v. 72 exit. - d. 60 a. Codd. -ITU PH et UmTm f. - d. 83, a. Ο: ' ;A: et a J:; B: S NI et P verba omittit. Videtur lacinia esse alieno loco assuta, quam ne delere versumque mutilatum exhibere oporteret, primum vocabulum mutavi.
d. 87 h et qui usque ad finem sequuntur versus desiderantur in P. -- d. 88, a. Proverbium. Panc . II, 47. IV, 70. - d. 90 h. Hunc stichum aliunde petitum, at narrationi perquam Consentaneum Lassenius substituit verbis in codicibus, etiam in Oxoniensi, tam depravatis, ut quid voluerit poeta non perspiciatur:
pRI. Quam dedi lectio est cod. B. Conserenda est versio Vis hiau puranae p. 112, in qua additur versus, quo hic aegre caremus: The trees receiMed the lioing dews and the winricollected them in one mass. This, sata Soma, I matured
S. 9 a exstant, sumpsi e cod. x, uti versus hos aptissimos iam Sc tu egelius receperat praeter v. um P - d. 7 h. Cod. ΠΠΠ-NUUM lMNI: m- muri III:, in quo ossendunt vocabulum INT: et disiuncta verba, quae si cum Schlegetio coniunguntur Smu' metrum laeditur. Sed sicili coniectura utrumque emendari potuit. - d. 54 b. Gorresius fim dedit e cod. Κ, sed I et odit. Uriram. UTVI habent. Illud exemplum esset adiectivi Indorum lexi cographis consessi, in lexico Petropolitano addubitati neque mendosa in Meghaduta lectione confirmandi. 15
135쪽
114ΑΝΝΟΤΑΤΙΟ d. 56. Eum nempe in finem consilium arcessendi Rishyacringae captum erat, ut pluviarum in regno Angorum desectus, divinitus propter regis peccatum per plures annos constitutus, eius adventu, sic enim erat in fatis, tolleretur. - d. 60 a. Stichum hunc ad verborum contextum Parum B ptum, Contris metri leges peccantem, distichorum seriem turbantem delere per errorem neglexi cs. Zischr. i. d. Eunde d. Morg. V p. 262). Legitur quidem in editiuuibus omnibus, Urivum a pura Da, Schle- geliana, Gorresiana, sed in nullo quo u Sus Sum codice exstat, neque in I et Κ, ncque in G, qui hic Bengalos omnino sequitur, o quo in codicis Berol. 43S margine, in quo maior ex recensione Gaudana lacinia adscripta est. Purughahara. D. 1. NE editionis Calc. mendum typO-
graphicum est. - d. 7 h. Melius sorsan, ut d. 24, legetur - d. 27 sqq. Yaratis historia narratur MBh. V, 4037. I, 3535 sqq.; Κalmas hapadae s. Mitra saliae, Sudasae filii, a Vasishtha exsecrati ibid. I, 6696. 6891. Vasus per anachoretarum, Contra quorum opinionem capri sacrisicium licitum declaraverat, imprecationem terrae hiatu haustus est. M Bh. XII, 128 18 sqq. dirigas rex Bruti maui alicuius vaccam, quae domini potestate elapsa ipsius armentis Se immiscuerat, rei inscius alii Brahmano dono dedit, quod quum sacerdotem langor et crimen sere inexpiabile erat; nam etiam apud Indos non desuerunt, qui suum sibi ius canonicum conderent, vetera toros. M Bh. Xli I. 3453 sqq. - d. 39. Hemistichium, quod a vocabulo incipit, ante cet. ponendum esse, iam
metrum flagitat, quum sJllaba brevis fui iti stichi tantum sine locum habeat. - d. 61 pluries recurrit in MBh. e. gr. I, 3512. III, 82. - d. 62 et 64 in Patic'at. transierunt II, 134. V, 15.1inritamanthanam. D. 7 -9. 28 b-37 a. 86, postquam superiora Upis expressa erant, e libris manu scriptis paulo mutatos exhibuit Goldstucker in Lexico s. v. mri; lectiones, quas praetulit, hae sunt: 72, 15: Uimm 16:-74. 18:
136쪽
cRITICA.115-τ ει 21: --. 22:-75, 3: -rdiu quae in edit. Calc. inveniuntur pro libri nostri usu ferri possunt, praeter 74, 22 UENI: - Post d. 22 eiiciendus erat versus aperte spurius ΕΠΗΝ - SPin Um ONI: additus a quodam, qui solorum deorum in praecedenti versumentionem esses factam non tulit. - d. 79 p. 79, 11. In editione Calcuttensi legitur ut stri, quod, quum in nullum adhuc lexi con receptum esset, mihi suspectum Praepropere mutavi in uaistri; sed etiam in tribus codd. Berotinensibus reperitur et a scholiastis explicatur, ab Argutiam iςra me consectum, a Govinda suri estre missum, proPulsum. Addit hic. a Bhugure grammatico vocem ad radicem praemissis a et Ura praepositionibus referri, a primae syllabae in a correpta: NMIQUAUI IIIT'ΠΑΠ -l stu:
llitusan hara. P. 82, 10 pro quae lectio durior est, alii codd. habent usum: fankaragaJa. D. 43. Alluditur ad sabulam percelebrem
de montibus olim alatis et per acris spatium se volutantibus, quibus, quum petulanter homines infestarent, Indi assulmine suo alas abscidit. - d. 67. Paracui amas quomodo
matroni Occiderit narratur in MBh. t II, 10184 malo 11084 signato) p. 572. .
Metrorum, quorum exempla haec praebet anthologia, tria genera Sunt: unum eorum, quae Certo SIllabarum earumque variabilium numero constant, alterum DOTum, quae syllaba rum pondere ac σημείων s. temporum sui I et mn Indi dicunt, moras recenti Ores vocant) numero definiuntur, tertium
137쪽
eorum, quae constanti constantium syllabarum numero astricta sunt.
Ad primum genus pertinet metrum inter omnia sis quentissimum, quod ab Origine mi vocatum, vulgo autem clohaappellatum est, quo nomine quaevis stro Plia aut comprehensio metrica designatur. Eius fundamentum est dimeter iambicus λ -α , quo gEminato ciscitur versus. Huic primum epodi instar subiungebatur dimeter tertius; post autem hic et ipse iterabatur, ita ut oriretur distichon, quae forma deinde maxime apud poetas epicos solemnis sacta est. Quodvis igitur distichon s. constat duobus stichis N, iisque ad eandem prorsus normam metricis directis et quatuor ordinibus s. hemistichiis ab Indis q. e. quadrans vocatis, omnino itaque octo dipodiis iambicis. In utriusque stichi fine pausa est plena, tum grammatica, per quam intermittente oratione sonorum sermae pausales postulantur, tum metrica, ex qua ultima syllaba. Si brevis est, necessario longam aequat. Post hemistichium locum habet caesura, quae in sinem vocabuli vel saltem, si est compositum, in membrorum iuncturam nec vero unquam ante particulam encliticam cadat necesse e St; Sequiores tamen et minus curiosi poetae legem negligunt, cuius exempla in Mailhavae loco inveniuntur p. 86, 7. 88, 10. 16. I a caesura non tollit qitterarum coniunctionem, sed leges mutationum, quas sonor urI 'appulsus essicit, observantur, nisi quod, quum Pausa minor sit, uti etiam apud Homerum in caesura sacpius fieri accuratior investigatio docuit, hiatus non
prorsus prohibeatur. sed haud raro inveniatur, ut 10, 9. 31, 7 non 8, quo loco, ut vocabulum intcgrum servari posset, auctor ita versatus est, ac si vox ah in longa inciperet) 43, 2.52, 5.66, 16. Librarii male industrii crebro inserta particula
quadatti inani hiatum tollere versumque corrumpere Studuerunt; exemplum idque pessimi generis habemus 25, 14. Interdum , quanquam raro, etiam in medio hemistichio hiatus
138쪽
EXPLICATIO. 11 Ttoleratur, cuius rei exemplum in arithologia quanquam non
in cloha ipso snisi sorto 42, 14 alterum id satis ineptum ad
vocales disiungendas interpolatum est), tamen in alio metro ceterum iis doni legibus astricto habes ab omnibus libris mss.
Ex origine disticho finito etiam sunt entia sinitur, atque si sorte argumenti ratio, ut sit in enumerationibus, longiorem verborum ambitum requirit, partes sententiae articulati ut intor versus distribuuntur; inde explicanda est apud poetas
epicos verbositas, redundantium usus verborum crebraque epithetorum ci vocativorum repetitio nobis satis taediosa. Posteri lege renunciata saepe mediis in sententiis versum claudunt, quod uti apud Somade varia cum arte nec Sine eleganti quadam concinnitate sit, ita ab aliis more minus condito tentatur; exempla sint versus Madhavae 88, 10. 20, in quibus ultimum vocabulum pertinet ad sententiam sequenti versu propositam. Num distichis etiam tristicha et monosticha immisceri liceat, lis est; sunt qui assii ment: mihi de contrario perSuasum est. Multa quidem huius generis in Malia-bhurata, Ramayana, ut taceam Purana, inveniuntur, nullum autem apud poetas politae artis studiosos neque in libris, quorum verba a depravatione satis custodita ad nos pervcnerunt, ut in Manu, Bhaga vadglta, aliis. Contra rei naturae summisque numeri legibus et reliquorum metrorum analogiae ) Nam quao leguntur 63, 19 et iiiSII et 63,3 VI ina' siecum a longa oodd. omnes) huo non portinoro, sed vocalis N cum reliquis, imprimis a et a, contractionem arbitrio permissam ossa, ideo in tironum gratiam moneo, quoniam in grammaticis minoribus - etiam Boppiana recentissima vel post Boetitiingkii admonitionem - ista regula desideratur, quam locum habero in versibus saepe obsorvari potest. Perspicuum assero exBmplum ex Rameidos recensione occidentali petitum, in qua eo loco, oui respondet I, 56, 20 a SehI., 59, 19 h Gorr., 43, 19 Seramp., quatuor codices, quanquam cetorum in divorsa abeant, hiatum congruenter tuontur; Iegunt
139쪽
118METRORUM consentaneum videtur, binos tantum versu S se excipere, ut thesi et antithesi sententia ah soluta et rotunda redderetur. Si ternos, qui in libris exstant, versus inspicimus, fere semper observari licebit, tertium aut prorsus Superfluum esse aut Per se stare neque ita cum reliquis cohaerere, ut ipsum poetam versuum trigam voluisse ullo indicio colligi possit,
nisi peculiaribus de causis, ut MBh. V, 1737-83 propter
versum intercalarem, quod exemplum eo minus huc pertinet, quum in eo Cl Ohas cum longiore metro epico iunctus sit. Quae si recte disputavimus, ubivis tales versus aut Supe PVR- canet et intrusi, aut manci esse censendi sunt, quod qui sieri potuerit, nemini, qui carminum epicorum codices evolverit et mutationes in iis vel casu vel consilio sactas consideraverit, Obscurum esse potest. Neque ad labefactandam Dormam hi codices magis apti sunt, quam e. gr. tituli sepulcrates Graecorum ab hominibus imperitis conditi, in quibus hexametri cum penta metris pro lubito permiscentur. negandae alternorum versuum elegiacorum con Stantiae anSam Praebere potuerunt. Accedit quod in stichis caeli bibus interdum perspicua lacunae indicia inveniantur, ut in versu p. 42, 15 IA uocabulum non habet quo reseratur; alii non solum inutilitate, sed etiam pravitate spurios se produnt, ut p. 63, 21
Risby. 60 a), de quo v. anno t. p. 114. Qui ascripticii habendi
sunt stichi, eos supra uncinis inclusos habes ; trunci seorsum numerati Sunt. Versus puris his quatuor dimetris constans, qualem hucusque descripsi, ab Indis ad tertium metrorum genus resertur et mΠmI FI sive 3T METHRI C hando mang ari ed.
Cato. 1858 p. 10. Lrutabit Odha I 4. Colebrooke Ess. II, 118. 159 ed. pr. Weber Ind. Stud. Vt II. 330. 367 nominatur ; in MBh. XII, 12076-113 exemplum est, alia vide in Naiodaya.
Apparet tamen in longiore carmine infinitam eiusdem numeri repetitionem omnino tolerari non posse. Itaque variae inductae
140쪽
sunt mutationes, quas inter primaria est ultimi ante caesuram iam hi in contrarium trochaei munerum transitus. Omnino enim caesurae est, ut interiecto numero dispari obveniatur taedio propter continuam eiusdem exitus repetitionem moto. Itaque in locum di iambi succedit antis pastus dum ultimus stichi di iambus semper purus man Pt nullamque patitur, ne primae quidem syllabae immutationem. Ceterum primam di iam hi et ultimam antis pasti syllabam longas et syllabam in sine stichi positam, quia propter pausam
semper longa censenda est, etiam brevem esse POSSe, ex numerorum natura sequitur. lam igitur hanc habemus figu-
Sed ne sic quidem varietati satis consultum est, nec in his erat subsistendum: nam servatis in prima et tertia dipo dia iambis, iamhi ad infinitum repetiti molestia parum deminuta fuisset, unde necesse suit, ut pro primo quoque et tertio iam bis alii pedos sustituerentur. Neque in Sol O secundae dipodiae aratis pasto acquieverunt. In hac enim altera sede etiam choriambus locum habet, cuius syllabae prima et ultima, quum ictu vis accedat, etiam breves esse possunt neque insolens est di trochaeus cum epitrito sucundo Ao, sed is rario P inter millenos Ramayanae stichos sere septies invenitur) et ea tantum conditione permissus, ut ante eum aut vocabulum aut vocabuli
compositi membrum finem habeat. Vide 52, 2. 61, 21. 62, 14.16. 72, 12. 78, 3. 87, 14.16. 88, 18. Etiam antis pasti syllaba
prima longa esse potest, sed ea lege diligenter observata, ut post eam incisio minor sit i. e. vocabulum sinem habeat, neque alius praecedat pes quam dii ambus ei et qui eum aequat L . Illius exempla frequentia sunt 3, 14. 15. 39,
21. 58, 8. 59, 2. 61, 1. 63, 5. 6. 64, 5. 66, 12. 67, 16. 22.