Rheinisches Museum für Philologie

371쪽

Bue cheler

pro tostamento tabulae centiens vocentur, ea quas miles signat tam recte castrenses nominantur quam peculium militis et bona castrensia tabulis ac rationibus aptum esse in mundo Plautinis exemplis qualis est Persae versus 45 quivis cognoscet, forensi in disceptatione mundum versatum esse Lucilius declarat legaui quidam arei mundum omne penumque atqui quid mundum quid non quis diridet istucr grammatico sortagae explanandum verbum visum est aut tutandum veterum scriptorum usu philosophorum multorum extitero λαθῆκω Testamentum Varro Menippum imitatus ita conscripsit ut se ipse iaceret testantem tanquam do filiis de saturis suis, in ludo litterario fictum habemus testamentum

Grunnii Porcelli aut allor aut philosophiae illo et grammatices magister libro singulari patris sui ediderat testamentum, sive militar id fuit ut ego conieci sive probabilius aliquid pro castar. quod amplectamur ipse invenies. incerta certiore monitu compensabo in lacidi glossis ubi magmentum explicatur etiam nunc haec legimus p. 7, 1 Deueri. Cornutus quicquid uetatur id est quicquid distrahitur absurda interpretatio est neque in codicibus ita scripta videtur quoniam Papias eam oditor vindicavit atque exemplar distatvr exhibuit. legendum quicquid dis datur sic ut olim praeceperat Iahnius Persip. XIX. V Raro grammatici vetores qui cognationem litterarum explicant, saucium ac dentium vim animadvertunt o quo modo vox

quaeque conformetur in ore memorant recta tamen huius generia

observatio in Terenti Scauri orthographia legitur, depravata illa luidem scribarum socordia p. 4, 3 B cum P et M omentit quoniam origo earum non sine labore coniti=ιcto ore respondet haec Keilius quibus nec ro exportentia nec simplicitas dictionis fidem facit, in codicibus est coniunctione Scaurus igitur physicam dili-gontiam his verbis manifestavit origo earum non sine labrorum coniunctione respondet quamquam do una litterula liquido iuraro nolim, nam in eodem capite Lactantii do opis dei 10 labaorum togmina simul et comprossionem aluorum circumsem video. p. 16 initio Scaurus Q litteram Latinos retinuisse ait propter notas Et quia cum ea conspiret V consonans unde et Graeci oppa quoia pro hac ponebant miserunt, postq-m usu quoque, quod uallis eius litterae non indistebant, superuacuum visum est in his nocquoque cur additum sit intellegimus nec quid relativa enuntiation illa opus fuerit et librorum uterquo indigebat praebet, alter ac potior non omittit. itaque nescio an scriptum reliquerit grammu- Dissilia πιν Orale

372쪽

Coniectanea.

349ticus postquam a quoque quod auxilio eius litterae indigebat super ramum , est inter oppa et digamma similem necessitudinem atque inter intercedere ratus nam verbum quod est rati paene ubique vitiatum est. p. 25, 13 adversatur eis qui latino sermoni supervacuam putaverunt cum quaedam in nostrum sermonem graeca nomina admissa sint in quibus eoide ter sonus huius litterae e rimitur ut hyperbaton et hymnus et hyacinthus et similia, in eisdem hae littera utimur necessario non tacebo eisdem in hanc sententiam male cadere, requirere nos in eis quidem, sed aliud legenti mihi mirum visum est, hymnus relatum inter Vocabula usu latino recepta rectius pro graeco habetur et effertur

p. 23 l hypnos hymnos hyacinthos atqui codex melior hymnis

tradidit idque restituendum est, quia Lucili versibus hoc nomensamani et auctoritatem adeptum erat unde Velius quoque p. l, Hymnidem cum hyacintho et hymenaeo in exemplis posuit Theseum qui amicus discipulusvo Scauri rodebatur quod i missus esset hic libellus, nunc sili docta manu conscissum ac sublatum videmus. Bernensis liber p. 28, 17 haec tantum testatur haec sunt quae timenti tempore complecti tibi in praesentia potui siquid eaemplis defecerit e quaestionibus, subiungetur, Palatinus intersertum habet potuit he si quid ex quo Theseu licuerant editores. at alterum tamen comma mancum est et nimis exile quippe cui desit alius subiungetur aut aliud verbum quo voluntas scriptoris apertius declaretur. t quoniam subiecit nam quod ad rem maxime pertinet, regulam rides, amicum sine dubio ipsum siquid usui praeterea videretur adnectere voluit qua re Palatini scripturam ita corrigendam censeo a te siquid defecerit subivngetur non integrum

ad nos pervenisse Scauri commentarium constat, retractatum autem esse tam callide ut vetustiorem a recontior grammatico vix internoscas, uno argumento demonstraro lubet. nam p. 13, et

II haec narrantur quem antiqui sircum, nos hircum, et quam Falisci abam, nos fabam appellamus, et quem antiqui fariolum, nos hariolum tricolos sententia ita composita est ut o medio Falisci nunc tolli non possint, lios qui expellet, minimum est ut etiam qui subsecuntur antiquos abigat tamen tollendi Falisci Latinos et Sabino F o H ormutasse, antiquos abam vocasse communis

memoria est, Velius p. 69, 1 quam antiqui abam dicebant, nos fabam dicimus, ipse Scaurus p. 23, 18 quam nos fabam dicimus,

antiqui abam tirerant Latinos et Graecos Scaurus respicere Olet, priscos Italiae populo ille non magis quam tota grammaticorum qui tum fuerunt caterva. an Hadriani aetate habam Faliscos Diyitiae by Orale

373쪽

Bue cheler

appellasso credis nempe in levioribus quibusdam robus ab urbano municipalem sermonem dis erro observatum est, Vestini et Marrucini etiam to commodo pro commode extulisse traduntur. aut non praestabat scientia ac iudicio Scaurus qui grammaticus nobilissimus porhibetur Agroecio qui Tuscos effecisso utra Latini intor liquida ponerent vel deuncem decem uncias esse narrat, aut non illa secerat do Faliscis verba quo pacto hi illuc inrepserint,

facile est explicatu condit enim ab ales quod mutata H in dicti sunt Falisci, ut ait Servius in Aeneidis VII 695, ipsi quoque

videbantur eam vicissitudinem litterarum experti esse quam Scaurus antiquo sabae vocabulo comprobarat.

VII Diogenis cynici epistulae, quarum novissime Bernusius

mentionem iniecit Lucianum cynicosque describens p. 96, satis multae sunt o admodum verbosae, antiquarum litterarum rerumque notitiae exiguum ructum adserunt, neque inventionis gratia eo facetiis dictionis valde delectant non mirum igitur quod non tantat in eas operam curamve grammatici impenderunt quanta opus erat ad perpurgandas ac plurimum nuper prosuit is Hercheruscuius beneficio do codicum memoria aliquanto facti sumus certioros in epistolographorum graecorum collectione Didotiana, tamen neque Omnia unus volnera sanar potuit et monstrosas quasdam reliquit scripturas codicum propagine exortas sua diffisus virtuti ex his

unam mihi videor posse perdomare epistula XXXVII Monimo Dio- genes hospitium Lacydis autumque aedium apparatum narrat κλῖναι γὰρ ζεσ*ωνm σνόδρα πολυτελεῖς καὶ τράπεζαί τινες ἐν τω καταπικρυ κειν , α με ε βαριαςνοου H δε ε σφενδ ινένων ξύλων, ἀπουρωμά rio ἀνάπλεω, επὶ δε muroις θεράnονα ειστήκεοαν p. 251). mensa igitur partim acernae erant partim ex alia et Sumptuosa materia factas, ε κυπαρισοίνων quod in praefatione Hercherus suggessit, id nulla probabilitatis specie commendari satoboris perscribo νοου eis quibus olim utebantur littoris, nihil aut minimum distar fas intelleges a lΘΟΥ. itaque reponendum ιιιμεν κIDρίας λίθου seminini generis, sive poetarum consuetudine id ut praeserret scriptor commotus est ius exquisito quod fingit marmoris genero, exempla ex Aeliano Suidas prompsit in Παρίας λέγον. in praecedonio pistula ubi Diogenes Cygicenis suasit ut aedibus suis loco erculis au portato inscriberent, civis hunc titulum abominatur quod illa malum sit τι ποιοῖσα αυτὴν, την,

κακὸν λεγεις λιμόν, εἶπε, φυχος καταφρόνησιν. ἀλλ' i δέ γε λ γ ν ων φὴς πενία ἄρα οἴα λιμός, πολλὰ γαρ εν ῆ mi φύεται δ' ἄν οτε λιμος θεραπεύεται τό τε φυχος p. 250). recte lacunam P0ει

374쪽

ἄρα significarunt, nam duo illa υτ λιμός siquis delere malit, non satis faciat garrulitati scriptoris, qui quod paulo inserius dicit ἰοὶ

καὶ ἐνθάδε ἐπίκοτροι, eo supra o declarasso indicat neque famem neque frigus non posse defendi. at ἄρα rursus uncialibus littoris mutandum est, x his ut necessariam sententiam sic colligas οὐδέν γε τούτων πενία δρα. simillimo infra scriptum est uti κατ-ρόντων ἐργά im πενία et statim post ruum ἐδρα 4 πενία hoc ultimo

loco gravius resido vitium ac nisi me fallit opinio ordo verborum turbatus est, sed quoniam emendatio mihi ipsi minus certa visa est, non morabor in eo epistula XL cynicus Alexandrum adhortatur ut famulis copiisque regni no dat, nullum morbum aut se-brem muris aut exercitu prohiberi στε η οι ar λααθῆναιτων τυράννων νnνα βούλει σπερ αν τον ἀπορουντα δοκοsri ἀνθρωπον p. 56). notavit hune soloecismum orcherus inlatum a

Boissonadio in xcorpiis eodd. bibliothecae regiae X 2 p. 26s),

rectius eundem ἀπορεῖν proposuisse ait nam libri habent ro ἀπο- ρου- τον δοκ-Pl ita id est quod desideramus in libratione antithetim, ἀππωrum δοκουνω ἄνθρωπον. in pistula XXXI p. 254: animae bonae ac superba quas corpori non serviunt sed regunt

omnia, nihil rocipiunt nisi quod iustum sit, των δε νανέων μηδἐ

εν εφ' ἄ- σῶμα ἀναγκάζει την τχὴν δεσθαι διὰ την περιπεπλασμένην αιτοις δονὴν ἰχμίος τρόπον η ἄλλου τινος λογον patet

4δονήν peperisso sultilo illud verbum δεσθαι, conveniebat pisci hamum, anima inlecebras appetenti hoc εοθαι turpia turpiterseruntur XLII p. 256 ετ σεν χει μου ον μέναιον σαι, se γι ωοκε δε την gροδισίων ἀποπλήρωοιν υποριστοτερα ετρῆσθαι της

κατὰ γαστερα actio manus est, non cognitio quod Palatinus liber exhibet ἐγίγνωοκεν levi macula adsocium extitit ex γίγνωσκον. VIII Senecas in apocolocyntos tres aut quattuor loci adhuc non sunt plane enodati, leviores offensiuncula sortasse plures resident, unam habet extremi carminis versus quartus cap. 5. condemnatus Claudius apud inseros alea ludit portus fritillo: ct mque recollectos auderet mittere talos, lusuro similis semper Semperque petenti, decepere dem modum et rationem gressus est elilius cum alterum versiculum totum insiticium pronuntiavit, verum tamen aliquid salsi subesso illo rectius iudicavit quam ego olim qui conatum eius imprudentem resutabam neque enim lusuro Claudius similis est sed ludenti, immo no ludenti quidem similis tantum, quoniam reapse ludum exercet, est plane ludens deindo quin petenti non intellegis nisi adsumes talos, inter hoc et illud verbum malo interiectum est quod per se staret solutum a talorum nomine

375쪽

Bue chelera dissociatum, lusuro ergo huic substitui eiusmodi verbum re seos quo non omne aleatoris sed unum solum negotium designetur, quale est potentia talos in alveo dilapsos et in fritillum conicientis, tum quod pariter ac pete=ui talorum mentione revinciatur legamus fusuro scholiasta Iuvenalis XIV 5 fritillum pyxido corneam esse tradit, apud antiqams enim in corni mittebant tesseras moventesque fundebant a lusore verbum ad lusoriam orcam Ausonius transtulit in professo ibus Burdig. I 28 Minervivi laudans quod bolos in longo certamine actos per singula puncta recensens numerasset omnes alternis tricibus quos praecipitante rotatu fundunt excisi pereava buae graduS. Similitudo corruptolae adducit me ut subiungam scholio palimpsest Bobiensis in Ciceronis Vatinianam sic transcriptum a Maio

et rellio p. 3IT 12 fui autem illis temporibus Nistidius quidamni doctrina et eruditione studiorum praestantissimus, ad quem plurimi conveniebant haec ab obtrectatoribus veluti actio minus probabilis iactitabatur, quam ius ipsi Pythastora sectatores existimuri Celinit Zieglorus qui codicem denuo legit o multa correxit in hoc musso XXVII p. 432, nihil ad illa discrepantiae adnotavit, suspicor

tamen in ipso codice scriptum esse, adfirmo ab auctore mandatum chartis relut faelio minus probabilis argumento est et qua prae cedit convonticulorum memoria et quod sequitur sectatorum voca bulum huius laetionis dux Nigidius, Vatinius adsecula habitus est, dixitque Calvus in Vatinium accusari a se hominem audacissimum,do actione divit om sordidum maledicum tosto Sovoriano in Halmii

rhetoribus p. 336, 3.

IX Asconium scriptorem historicum unico probamus et laudamus quod summa cum fido ac diligentia Ciceronis orationes enarravit, quod omisso oratoriae loquentias inflatique sermonis studio nihil rorum aut litterarum sciens neglexit quod temporibus orationum orbisquo a Ciceron scriptis lucem adserre posset acta diurna pervolutavit, orationem Milonianam sic ut Cicero apud iudices pronuntiarat exceptam a librariis, commentarios defensionum ab oratore incohatos, expositionem quam ille reliquerat consiliorum suoriam adhibuit Comini in Cornelium orationem et quas Ciceronis obtrectatores finxerant quibus Catilina se Antonius responderent candidatoriae Ciceronis aliosque libros non paucos ex quibus vita oratoris resque ab eo gestae cognoscerentur aut legit aut saltem in manus sumpsit hic igitur tam impigor o poritus et sollers interpres qui factum esse putamus ut cortissima et amplissima de Cicorono testimonia, ab ipso missas Attico pistulas nullo umquam Diyitiae by Orale

376쪽

Coniectanea.

verbo commemoraret sed plano ignoraret has eum non vidisso8ci licet quoniam vero ex silentio fallacem saepe fieri conclusionem videmus, firmius addo argumentum ductum ex ipsa Asconii narratione nam in candidatoria oration p. 76 iessi dum exponit Catilinam anno superiore opstundarum ex Africa accusatum esse

a Clodio et absolutum cum Clodius turpiter praevaricatus videretur haec verba ponit defensus est Catilina, ut Fenestella tradu, a M. Cicerone, quod ego ut addubitem, haec ipsa Ciceronis oratio facit, tum duas paginas ea de ro sic disserendo complet, ut tacere

UIceronem suum erga Catilinam beneficium ipsumque illud iudicium identidem vocare in infamiam demonstret, denique nullum ess eius defensionis commentarium aut principium adfirmet probabiliter meli Bre ut haec disputata sunt omnia dum Ciceronem alta voce clamantem audimus diripuisse Catilinam provinciam, absolutum esse Per iniuriam, non tam absolutum quam ad maius supplicium reservatum, tantisper Asconio adsentimur et cum eo quaerimus stupentea erine simile est haec eum Catilinae obicere si ipso defendente absolutus esset at enim Ciceronis dicta factaque inter Eo non usque quaque convenerunt, saepe alia sui oratio, alia voluntas et consilia, saepe palam dissimulavit quae secreto lassus est, ideoque cavebimus ne captiosa ista nos decipiat probabilitas quamvis in illa oratione Cicero Catilina caput a se protectum esse reticuerit soraque cupiditate reum damnari culpas voluerit, re vera tum cum iudicium saetum est non erat eum puditum adesse Catilinae testatur enim ipso in epistula ad Atticum I 2 scripta anno . DCLXXXIX mons Sextili simul a designatos consule aeque M. filio auctum amico nuntiavit ho tempore Catilinam competitorem nostrum defendere vitamus, iudices habemus quos voluimus Summa accumtoris oluntate spero si absolutus erit, e iunctiorem illum nobis fore in ratione petitionis, sin aliter acciderit, humaniter feremus iam igitur sortitus erat praetor iudices, iam hi consederant, iam descensurum in sorum scias et responsurum accusatori advocatum etsi hoc ipsum, Ciceronem tunc locutum esse non comperimus, etsi aliqui casus Ciceronem eo die aut proxumo no verba saceret apud iudices impedire potuit, tamen suo iuro Fenestella Catilinam defensum esse a Cicerone prodiderat memoriae, quia qlii paratus stat ac propemodum surgit ad dicendum, sive sidere lingua eius adflatur ius fortuita res quaelubet orationem moratur vel tollit, sine dubio perinde aestimandus si ac si dicendi acultato usus sit. Asconius autem eam epistulam non cognoverat, si enim nosset, non esset contentius advorsatus Fenestella aut ita Diyilias by Orale

377쪽

Bue cholerdisputationcm instituisset ut susceptam quidem a Cicerone defensionem Catilinae sed non peractam doceret. ergo quo tempor Asconius commentarios illos scripsit, id est si iesstingi Schoellique rationes sequimur, quo tempore Claudius Caesar diem obiit et oro imperio potitus est, o tum quid in in volgus edita orant Ciceronis ad Atticum epistularum volumina, qua Nepos olim cum in Attici scriniis ivo tabulario deprehendisset magnopere admiratus a contexta eorum temporum historia non multum differro iudicaverat sed paucis annis post Asconii commentario pervolgata videntur ac primus ex eis locum aliquem ita deprompsit ut Oxemplar accurato transcriberet Seneca senex

in pistula ad Lucilium 97 fortasso ipsa novitate libri pellectus ut o illic o in epistula II ad eum deverteretur et quae e continentur latius explicaret ceterum malo qui ad Atticum opistulas nuper tractarunt Catuli dictum I 16 6 ex Seneca epistula I

corrigendum censuerunt nam primo quidem Ciceronis narrationem

Seneca plane ad litteram reddidit praescripto in dies libri g , de- indo autem quas ille rettulerat suo stilo ac sermoni aptavit, ita- quo revius Catulus et argutius apud Senecam i quid nos inquit praesidium a nobis petebatis an ne nummi vobis eriperentur quam in Ciceronianis quid vos praesidium a nobis postulabatis an ne nummi obis eriperentur timebatis ex his verbis ultimum qui dolori iusserunt, non modo ingeniorum ac facetiarum intor Senocamo Ciceronem discrimen mutatamque cum ingeniis omnique oratione sententiarum gratiam non curarunt sed etiam a Plutarcho eam ipsam voculam expressam esse neglexerunt in vita Ciceronis cap. 29

μη τις μῶν τέλητα et αργυρων. publici iuris acta ossa Ciceronis ad Atticum litteras circiter annum Christi si declaravi ideoque adhibere eas non licuisse Asconio at non meministi, inquis, excerptum ex his opistulis locum ab Seneca iam in eo libro quem ad Paulinum de brevitato vitae misit prius quam Claudius Caesar pomerium urbis protulit et ampliavit id est anto annum 49 ibi nim Cicero nec secundis rebus quistus nec adversarum patiens describitur cap. 5 quam flebiles voces

primit in vadum ad omisit Ambrosiani codicis manus primat Atticum epistula iam victo patre Pompeio, adhue silio in Hispania fracta arma refoventer quid agam inquit hie quaeris moror in Tusculano meo semiliber'. alia deinceps adicit quibus et priorem aetatem eonplorat et de praesenti queritur et de futura desperat. Atticianas epistulas Senecam in mente habuisse universa Ci- Dissilia πιν Orale

378쪽

Coniectanea.

355ceronis notation eisque quae in eo capite prima posuit mihi probatum os itaque sperno ipsi coniecturam in tιadam ad Axium epistula sceptam a Baltero atque aliis sed verissimo ipsius ea verba hodio non legi in Atticiano volumino animadvertit, hoc tantum simile extaro XIII 31, 3 semiliberi saltem simus praeter unum

hoc vocabulum, Praeterquam quod in Tusculano Cicero ita summum ex commutatione rei publicae dolorem professus est, nihil aliud congruit cum vera epistula, neque argumentum nec tempus nec sententia singularia nec vero quemquam eo uti perfugio velle opinor ut epistulam quam Seneca indicavit ex nostris eius voluminis exemplaribus excidisso sibi persuadeat immo enim non versaverat tum Seneca auis manibus evolveratu illas epistulas, sed audierat recitantem aut alio modo aliquem earum gustum acceperat memoriterque nihil nisi unum istud novum ac mirabile vocabulum tenebat. exemplar epistularum ad Atticum datarum dum Claudius in vivis sui Seneca non magis in promptu sui quam sconio Atticus Agrippam generum, iberium progenerum, Drusum Caesarem pronepotem habuit, Caesares bonae Ciceronis memoriae consuluerunt.

idem Atticus progenerum nactus est Asinium Gallum qui de comparatione patris et Ciceronis libros scripsit et Pollioni ausus de Cicerone dare est pulmumque decusque ad Atticum epistula Ciceronis ut omnibus notae fierent, magis Asiniorum intererat quam tautorum illius et patronorum, certe gloriae Arpinatis oratoris haec oditio nihil profuit. quoniam supra tetigi epistulam gravissimam et iucundissimam qua Cicero iudicium Clodii accusati de religione narrat Isi, nequeo mihi temperaro quin unum ex ea metidum Ollam non dolere so ait quod suum contra Clodium testimonium non valuerit, eo minus quod omnes illi fautores illius moitii rem manifestam illam redemptam esse a iudicibus eoiamentur DII non res redempta est a iudicibus sed reus, non id orat manifestum quod nummis impetratum est a iudicibus sed id quod Crassus et

Curio et colori confitebantur scribendum necessario omnes remnum ratam, illum redemptum esse a iudicibus, consitentur. Iuvenalis in satira X perversa ac stulta hominum vota exagitat, exemplis docet quid mali habeant quamque lubrica sint honorum ac divitiarum copiao, fama ingenii, bellica gloria, longa senectus, sorma pulcritudo, expetendam a dis ess colligit bonam mentem o bonam valetudinem aditum ad istam disputationem his sibi facit versibus 5 s. ergo supervacam aut pernicisSa petuntur, propter quae fas est senua incerare deorum quibus ad

379쪽

Buo cheler Coniectanea.

hunc modum conexis sontentiam poeta landitus tolli ac perire Madvicus olim perspexit, itaque alterum ab altero disiunxit et imperativum in locum inlinitivi substituit propter quae fas est, genua incerat deorum sed neque per a placet repentina haec populi

compellatio et admonitio posita in transitu neque ulla eum versum Nero mutatione Lachmannus ostendit si per interrogationem propter quae neque aliter dictum accipiamus quam τίνων ἔνεκα re-atat autem superioris versus corruptela quam et turpis numerorum hiatus arguit et inepta orationi dissolutio, eaque vitia duo una opera eradenda esse idem Lachmannua bene sensiti verum quod sanari omnia dixit scribendo stipe vacua aut ne perniciosa petantur, in hoc erravit opinor nec respexit totius satirae partiti nem et tractationem cum enim Iuvenalia eius quam iam aggreditur disputationis longe maximam nrtem inanibus malisque hominum votis et digna et iusta perpaucis versibus comprehendat eis qui finem satirae imponunt diu expectatum, non potuit rhetorum usu exercitatus poeta in prima parte tanquam summam omnium hanc sacere quaestionem, quas ob res deos votis sollicitare fas esset. immo vero quaerere eum oportuit quibus votis abstinendum esset, aut saltem hanc quaestionem simul cum illa movere neque igitur dubito quin rerum quas tractaturus erat hac usus sit divisione emo super racuti aut quae perniciosa petuntur propter uti fas est senua 1icerare deorum 8

Bonnae Franciscus uec heler.

380쪽

Dio in inunddreissi griechischen exameter abgesasste anonyme Lebenaskiggo Pindare, etch unte dem ite γένος Πινδάρου διὰ orlχων ρωικῶν uersi ibi in derissimischen Pindar-ausgabo per Achariam Calergi Cretensem' edruch orachien hat lange eit eni odor gar eine Beach tun gelanden Noch Boeekh erklἀrto sis fur jung und unetvverlΚssic Pindari opera. Tomi II pars II p. 16 Uxor fuerat Megaclea Lysithoi si Callinassilia teste scriptore it Vrat. cui plus tribuo quam Vitae versibus scriptae tempore admodum recenti, in qua Timoxena nominatur ').Zu hren ham sis erat, solidem h. L. F. Tasel aus ei ne Baselor

Bandschris opuscula de Eustathios publiciri atto Franks. 832 . Unter diesen fimlic besan sic de πρόλογος των δενδαρικῶν παρεκβολῶν, in Melchem de gelehris ustathios, do um 1160Εrgbischos o Thessalonihe war, g 30 Tasei p. 59 aue iens schon bekanni metriache Lebensskiget mittheiit, indem e sis mitsolgende Korten insultri To δε κατὰ Πἰνδαρον γένους ι τα λογικῶς προενηνεγμένου, φέρεται ις αὐτον καὶ ω επῶν παλαιῶν ταῖm, οἷς ἐμφέρονται καί τινα ἐπέκειν των προειρημένων. Diese Morte imponirten inigen Golehrion nicht wenig SchneideWin abbald araus en ρ ὀλογος dea ustathios abermal heraus Εu- alathii prooemium commentariorum Pindaricorum. 6ttingen 837)und os sic bei de Gelegonlisit bor dis hexametrischo ita also vernohmen ' Haec ἔπη παλαιά Boockhius ' valdo reeentia'

vocavit, nunc credo immutaturus sententiam. Videtur carmen tempore florentis imperii Romani conscriptum. Quavis aetate mali Poetas neque pessimus noster' p. 22). Noch unstiger praehalch . . Leuiso aus in sine Untersuchun uber ' dis Quollen